Een weg die afgesloten wordt, kan je beter maar niet betreden. Tijdens onze wandeling waren we getuige van een spectaculaire sneeuwlawine. Het was weliswaar vanop afstand - gelukkig maar - maar het gaf ons toch een akelig gevoel. Het geluid dat gepaard gaat met zo'n lawine is onbeschrijflijk. We konden het schouwspel vanop een afstand van 4 à 500 meter bekijken. 's Nachts werden we gewekt door hetzelfde angstaanjagende lawaai... en ook 's morgens was het weer van dat.
Vanmorgen na een stevig ontbijt zijn we met de kabelbaan naar First geweest. Het was mooi open weer, alhoewel er een poos later toch wat dreigwolken tegen de Eiger kwamen plakken, die langzaam onze richting uit kwamen. Langs de andere kant, was en bleef het schitterend weer. Boven gekomen, was de kleine wandelweg (smal bergpadje) naar de Grosse Scheidegg "gesperrt". Later die dag zouden we begrijpen waarom. Zie volgend bericht. Op onze bestemming aangekomen, hadden we een prachtig zicht op het "Hasliberger-dal". Talrijke fietsers en mountainbikers beklommen via het Rosenlaui-dal de Grosse Scheidegg, om van daaruit af te dalen naar Grindelwald. Op de kam was het enorm koud en kwamen onze lange broek en windjas van pas. De vele fietsers bibberden uit hun vel! 's Middags aten we ons lunchpakket ergens uit de wind aan een hutje. Op weg naar beneden kwamen we nog een gepensioneerd Nederlands koppel uit Friesland tegen die in hun t-shirtje op zoek waren naar een café of restaurant. Wij hopen van harte dat ze het gevonden hebben!!
Vanmorgen is iedereen nog naar school geweest of gaan werken. Bij thuiskomst werd alles wat we nodig hadden ingepakt en zijn we op verlengd weekend naar Grindelwald vertrokken. Bij aankomst in Hotel Alpenblick, een budget- en kindvriendelijk hotelletje, hebben we nog een drankje genuttigd in de bar en daarna zijn we allen vroeg onder de wol gekropen.
Om 19 uur werden alle ouders in de turnzaal van de school verwacht. Nu al is de klassenindeling, de lessenrooster... bekend. Onze kinderen mogen alle 3 naar het volgende leerjaar gaan. Dat is toch ongelooflijk! Sophieke mag nog een jaartje in de Kindergarten blijven en komt zo "in den grossen Kindergarten" bij de "grosse Kindski". Iedereen content, wij ook. Zo gaat dat. Na de "uitreiking" volgde er een aperitief en was er tijd voldoende om een babbeltje te maken met de leerkrachten of andere ouders. Zo is Frau Huser, de lerares Duits voor anderstaligen, héél erg tevreden over Astrid en Albert. Zij maken blijkbaar veel vooruitgang en zijn nog steeds even enthousiast zoals bij de eerste schooldag. Frau Heimgartner, Albert's juf, zei ook dat Albert nu veel zijn vinger opsteekt in de klas, iets wat een tijdje geleden nog helemaal niet gebeurde. Zo zie je maar dat het inderdaad goed gaat met hen! Ondertussen kwam de buurvrouw bij ons thuis babysitten zodat we allebei konden gaan.
Vanmorgen om 7u50 moest Sophie al in de school zijn. Ze vertrokken met z'n allen per bus, gevolgd door de trein en dan de tram, naar de Zoo van Zürich. Het traject alleen al is een heuse schoolreis! Ze hadden mooi weer gehad, geen regen, zo'n 20°C. Perfect om rond te slenteren in de dierentuin. Daar heb je ook olifanten en pinguïns, leeuwen en apen en nog véééééél meer. Volgens Margrith, onze buurvrouw, is de Zoo van Basel nog mooier. Misschien moeten we daar maar eens een dagje voor uittrekken.
Deze voormiddag ben ik met Sophieke naar Baden geweest om inkopen te doen. Overal stonden grote hartjes, speciaal gemaakt om de stad aantrekkelijk te maken. Sophie vindt het ook heel mooi, vooral het hartje met de spiegeltjes erop. Er volgt nog een foto.
Normaal gezien zou mijn auto pas morgen klaar zijn. Ik mocht hem vandaag al gaan afhalen. Toch ongelooflijk eigenlijk. We hebben een full casco verzekering (omnium) genomen, dus worden de reparatiewerken, alsook de vervangwagen door de verzekering betaald. Zoiets had ik nog niet gehoord; zeker niet als het gaat om een ongelukje waarvan je zelf niet weet wie het gedaan heeft of waar het gebeurd is. Hier zijn de mensen nog goedgeloving blijkbaar. In ieder geval, hij is weer helemaal "nief".
Omdat iemand tegen mijn autootje gereden heeft, waarschijnlijk op één of andere parking, moest ie binnengebracht worden voor reparatie. Op zich helemaal niet erg, enkel wat verf boven de wielkas eraf maar erg genoeg zodat het zou kunnen roesten. Donderdag zou hij klaar zijn. Ik kreeg een vervangauto, krak dezelfde maar in een mooie fuchsia kleur, een echt vrouwenbakske eigenlijk. Zo kan ik deze week toch gaan werken....
Na het ontbijt is de familie Oliviers terug naar Hove gereden. Het weekend was echt schitterend geweest, net zoals het weer. Alhoewel zondag rustdag is, hebben we alles opgeruimd, wat opgekuisd. Na de middag is Erik met Albert naar Baden gefietst. Vader en zoon alleen, het was eens iets anders. In Baden hebben ze nog een ijsje gegeten. Eens lekker profiteren maar dat mag al eens! De meisjes bleven thuis. Sophie en Astrid turnden in de tuin, vingen "Molche" in de zwemvijver en ik deed nog wat onkruid uit en las in de boekskes die uit België waren meegekomen. Hoogstaande literatuur maar vooral ontspannend! Vandaag is iedereen vroeg gaan slapen.
Vanmorgen was het prachtig weer. Iedereen maakte zich klaar zodat we op tijd konden vertrekken naar Engelberg, Brunni. Onderweg nog gestopt voor de picknick van 's middags. Met de nieuwe kabelbaan, die begin dit jaar is open gegaan, gevolgd door de zetellift naar Brunni geweest. Er was veel volk boven aan het idyllische "Härzlisee"-meertje. Iedereen bottinnen en sokken uit en met de voeten volledig rond het meer het "voeten-verwenparcours" gedaan. Het water was ijs, maar dan ook ijskoud. De kinderen vonden het geweldig. Overal zaten grote kikkers in het heldere water. De mannen namen in het tussenstation de kabelbaan weer naar beneden, wij bleven nog effe ter plaatse. Iedereen, behalve Carla, ging op de rodelbaan. Dat was plezant. De kinderen gingen per twee want da's dubbel plezier! Sophie ging samen met mij mee. Daarna zijn we te voet verder naar beneden gewandeld. Maarten had last van zijn knieën, moest reeds ontstekingsremmers nemen. Hopelijk is hij snel weer beter. De mannen reden met de koersfiets naar huis, zo'n 98 km aan een gemiddelde snelheid van 29,5 km/uur (het was buiten wel 30°C in de schaduw), wij met de auto. Bij thuiskomst heeft Stef een duik in de zwemvijver genomen, Erik niet... Na een verkwikkende douche aten we "spaghetti a la Anna" en zijn we nog heel lang buiten blijven zitten. Kindjes om 21 uur in bed. Het was pas laat toen wij ons bed gingen opzoeken, het was veel te goed buiten...
Schitterend weer, alhoewel het toch wat overtrokken was. In de voormiddag vertrokken we op tijd naar de Ütliberg (Top of Zürich) om te voet naar boven en weer naar beneden te wandelen. Niemand geklaagd, niemand gezaagd, iedereen flink gestapt. Boven op de toren van het uitzicht genoten. 's Middags thuis een boke buiten gegeten. Na de middag vertrokken de mannen met de fiets naar de luchthaven "Flugplatz Buttwil Airport". Wij kwamen achterna met de auto. Onderweg hadden onze "coureurs" een heuse douche gehad maar verder stralend weer. Goed ter afkoeling toch...? Daar boven op de heuvel naar de vliegtuigen, helikopter en zweefvliegers gekeken en ondertussen verkoeling gevonden bij een drankje. De mannen fietsen naar huis, wij uiteraard met de auto terug naar Remetschwil. 's Avonds trakteerde de familie Oliviers ons op een etentje in het restaurantje in ons dorp. De kids konden daar buiten spelen op de trampoline, of in de school in de speeltuin spelen. Het was lekker maar vooral gezellig.
Helaas hadden Maarten en zijn gezin zich afgemeld. Stef, Carla, Maarten en Wouter waren echter wel van de partij. In de namiddag, rond 15u30 waren ze dan daar. Het was weeral schitterend weer, een echt zomerweertje. Na een hapje en een drankje ter verwelkoming, maakten we een wandelingetje door het dorp. 's Avonds konden we met z'n allen buiten raclette eten. De jongens konden het goed met elkaar vinden, Astrid vond het ook wel leuk! Sophie amuseert zich mee. Ze konden naar hartelust in de vijver plonsen en "Mölche" (= salamander-achtig diertje) vangen. Plezier gegarandeerd!
Begin januari waren er wat problemen geweest met een aantal kinderen in de klas. Ze hebben er samen hard aan gewerkt om de problemen op te lossen. Als "beloning" hadden ze de keuze tussen "op bezoek bij de brandweer" of "paardrijden in Sennhof". Albert koos voor het eerste, een bezoekje aan de brandweerkazerne van Remetschwil. Hij was sterk onder de indruk. Zo'n brandweerwagen kan wel tot 2000 liter water vervoeren maar kan dan bergop slechts 20 à 30 km/uur rijden, soms nog trager. Het feit dat Remetschwil (1205 inwoners, samen met deelgemeenten Busslingen en Sennhof komen we op 1965 inwoners) een eigen kazerne heeft, is toch ongelooflijk. Niet enkel bij ons, maar buurdorpjes Bellikon en Oberrohrdorf hebben er ook een. Ze kregen uitgebreid uitleg, er werden wilde verhalen verteld, mochten de uitrusting en zuurstofflessen bekijken.... Als afsluiter mochten ze om de beurt meerijden met de pompier. Een onvergetelijke dag voor hem!
Deze voormiddag is Erik gaan fietsen. Het weer was goed dus dan moet hij ervan profiteren en gelijk heeft hij. Geert heeft zich op de computer beziggehouden terwijl Marianne en ik nog konden bijpraten. De kids hebben goed samen gespeeld. Na het middageten zijn ze weer richting Kontich vertrokken, een lang rit voor de boeg. Na de middag zijn wij thuis gebleven; Erik heeft zich met vanalles en nog wat beziggehouden terwijl ik buiten de strijk deed. De kids hadden het beter, want zij zijn deze namiddag voor de allereerste keer in de zwemvijver geweest. Brrrr... zo koud. Sophie was met geen stokken uit 't water te krijgen. Haar lippen zagen blauw van de kou! Direct daarna zijn ze in een warm bad geweest. Ik denk dat het héél plezant was want Aline, Vivien en Jil waren ook van de partij. En maar gillen... Morgen is het weer werken en school geblazen!
Astrid werkt tijdens de les godsdienst rond het thema "verzoening". Daarvoor moest ze een persoon uitkiezen om met haar een parcours af te leggen in de kerk. Ze koos mij. Om 9u45 moesten we in de kerk "Gut Hirt" in Niederrohrdorf zijn. Daar werden we ontvangen door de lerares godsdienst. Ze legde ons uit wat we moesten doen. Eerst in een kamertje, bij schemer, een gebedje voorlezen, een kaars aansteken en langs een in koord gemaakte spiraal de weg volgen tot het midden en daar de kaars "planten" in een kom met zand. Verder kregen we een aantal vragen rond "vergeven en verzoenen", mocht ze een bloempot versieren en vullen met een mooi plantje. Aan het altaar mocht ze zelf wierook branden. Een belevenis op zich. Achteraf kregen we nog een hapje en een drankje en zat het 1e deel erop. Na de middag zijn we thuis gebleven omdat Woutje ook nog moest slapen. We maakten ook nog een wandeling in het dorp en gingen langs de speeltuin. De familie Gillis trakteerde ons het avondeten. We aten frietjes en een hamburger bij "Burger King", ideaal als je nog kleine kinderen hebt. Om 18u werden we voor het 2e deel in de kerk verwacht, de viering zelf. Astrid moest samen met 3 andere klasgenootjes een toneeltje opvoeren vooraan in de kerk. Ze heeft dat schitterend gedaan! Albert had zijn hostie niet direct in zijn mond gestoken maar meegenomen naar zijn plaats... De charel! Sophieke mocht thuis blijven en is met Lientje in bad geweest, samen met de pop! Daarna tijd voor chipjes en Kiddy Bull!
We waren allen vroeg uit de veren. Vroeg weg is dus vroeg terug thuis. De familie Gillis kon lekker blijven liggen, voor hen is het vakantie! Ze zijn niet op stap geweest, want Woutje (1 jaar) slaapt ook nog in de voormiddag. Het weer was goed weer dus konden we na de middag veel in de tuin zitten. We maakten ook een toertje door 't dorp en de kindjes - Astrid en Albert moesten in de namiddag wel nog naar de Duitse les - konden in de speeltuin van 't school en de Kindergarten spelen. Sophie heeft Lien 's avonds nog héél mooi geschminkt. Op haar gezichtje en haar lippen had ze mooie roze en paarse lijntjes getekend... met nagellak. Je kan ze geen minuut alleen laten! Hoe komt ze erop... Achteraf blijkt dat ze dacht dat het met een watje "gewoon" eraf ging... niks was minder waar. Gelukkig had ik nog dissolvant en kreeg ik haar gezichtje weer hoe het was. Het was toch wel effe schrikken. Sophie weet dat ze een hele week niet op de Nintendo mag...
Vanmorgen ben ik heel vroeg naar het werk gereden, zodat ik vanmiddag zeker op tijd thuis zou zijn. Stipt om 12 uur was ik weer terug, net voordat de kids thuiskwamen. Wat een timing! Een half uurtje later waren Marianne, Geert, Lien en Wout hier. Het was prachtig weer dus konden ze in de tuin meteen "aanschuiven". Gelukkig hebben Geert, Lien en Wout een middagdutje gedaan want Sophieke is deze namiddag nog bij Annika gaan spelen. Dat was al langer "abgemacht". De avond is al snel gevallen, en iedereen is op tijd gaan slapen.
Astrid's prestatie (punten) kan je bekijken op volgende website: www.aargauer-turnverband.ch rubriek "Wettkämpfe" rubriek "Geräteturnen" "Kantonale Meisterschaften EGT Turnerinnen" Astrid is maar liefst 3e geworden in haar kategorie. Er waren 109 deelnemende meisjes. Valt het op dat we héél fier zijn op haar!!! Foto van het gebeuren volgt nog!
Na schooltijd was het rustig thuis. Astrid en Sophieke mochten bij Celine gaan spelen tot 17 uur, Albert kon recht na school meegaan naar Luca. Hij woont op een boerderij aan de overkant van de Hauptstrasse. Stipt om 17 uur hoor ik een speciaal geluid, ik ga kijken en wat zie ik... Albert wordt hier aan de deur afgezet met de tractor van Luca's papa. Straffer nog. Hij heeft op de Rigiweg, een veldweggetje vlak voor ons, zelf met de tractor mogen rijden. Man, man, hij is door het dolle heen. Ik denk dat hij nog dikwijls bij Luca gaat ravotten...
Vanmorgen zijn Erik en ik vroeg naar het werk gereden. Oma en opa bleven thuis met de kids en zij brachten ze naar school. Daarna zijn ze weer richting Hove vertrokken.
Eerlijk gezegd had ik verwacht dat Astrid vandaag héél zenuwachtig zou zijn. Niks was minder waar, ze was de kalmte zelf! Om 8 uur reden Astrid en ik naar Oberrohrdorf. Daar verzamelden alle meisjes die deelnamen aan de "Kantonale Meisterschaften" in Zofingen. Astrid kon nog met de mama van Gioia meerijden dus kon ik nog naar huis om met de rest van het gezin, oma en opa, Astrid achterna te rijden. Er waren wel 130 deelnemers, 3 kategoriën nl K1, K2 en K3. Astrid zit in K1. Per club brachten ze hun oefening aan het toestel, achteraf werd er telkens doorgeschoven. Er werd in 3 shiften geturnd, de eerste begon al om 8 uur vanmorgen. Om 10 uur ging het dan voor Astrid met de 2e shift van start. Telkens ze van toestel moesten wisselen, werden de meisjes vernoemd die per toestel de hoogste score hadden. Astrid's naam is 3x (van de 4) gevallen! Een uurtje later was de wedstrijd afgelopen en zijn we het stadscentrum van Zofingen ingedoken. In een plaatselijk pizza-restaurant hadden we lekker gegeten om tegen 13 uur terug in de sporthal te zijn. Om 13u45 ging de prijsuitreiking van start. Blijkbaar hadden we ergens iets gemist. We zaten nochtans meer dan vroeg genoeg in de tribune te wachten. Turnen en prijzen uitreiken gebeurde in een afzonderlijke zaal. Dat hadden ze ons wel eens mogen melden. Astrid heeft het schitterend gedaan. Ze behaalde een podiumplaats en werd maar liefst 3e in haar kategorie, het enige meisje van Rohrdorf op het "schavotje". Fier was ze en wij ook. Oma en opa zijn ook héél tevreden... Thuis hebben we nog de auto's gewassen. Het was dan ook weer om met water te "spelen" (24°). Na 't avondeten en 't bad zijn de kids op tijd naar dromenland gegaan!
