Kijk eens hoe schattig ze daar op Astrid's bed liggen. Astrid en Mimosa zijn echt dikke vrienden. Zij mag met de poes aanvangen wat ze wil, Mimosa laat alles doen. Sophie en Albert daarentegen...
Vandaag eens een rustige, misschien ook wat luie dag. Het weer is niet al te best dus kan het eens geen kwaad om thuis te blijven. Albert en Erik reden naar de Jumbo om een nieuw "kilometriqueske" en een helm voor Albert te kopen. Albert is helemaal in de wolken en wil alleen nog maar gaan fietsen. Hij heeft zelfs al 34,5 km/u gereden met zijn (klein) fietske!! We zijn ook naar de Papeterie in Fislisbach gereden want Astrid had nog 2 cadeaubons van haar verjaardagsfeestje. Daarmee kocht ze nieuwe Stabilo-viltstiften. 's Avonds bekeken we de video die we gemaakt hadden van onze meisjes hun allereerste turnwedstrijd en ons verblijf in Grindelwald.
Astrid en Michelle, ons buurmeisje, hadden in de buurt affiches opgehangen en flyers uitgedeeld om zo de mensen uit te nodigen om naar hun "Michael Jackson Tanz" te komen kijken. Deze namiddag om 15 uur ging het dan van start. Thuis hadden ze drinken en bekers, alsook wat chips komen halen. De kinderen van de buurt (12) waren komen kijken, alsook Frau Huser, de lerares Duits voor anderstaligen. Verder geen andere toeschouwers... Het was wel goed ingestudeerd en de kinderen die kwamen kijken, vonden het blijkbaar ook goed. Helaas hebben we hiervan geen foto's genomen.
Albert moest nogmaals op controle komen bij de tandarts. Alles was goed. Alhoewel... de cement die de tandarts enkele weken geleden op zijn onderste kiezen gesmeerd had, was al helemaal afgesleten. Cement omdat hij dan zo niet helemaal kan toe bijten zodat de bovenste (voorste) tanden over de onderste komen (kruisbeet). Nu heeft ze nieuwe cement gesmeerd en een pak meer. Laat ons hopen dat het deze keer wel effect heeft. In Baden werden overal hartjes neergezet, gemaakt in opdracht van de stad om Baden helemaal op te fleuren. Het heeft zijn effect niet gemist! Aan het project werkten heel wat kindjes mee. Een heel mooi initiatief!
Een tijdje geleden had Astrid haar allereerste interclub wedstrijd (turnen), vandaag was het de beurt aan Sophie. Om 17u30 moesten alle turners en turnsters ter plaatse zijn om in te turnen. Vanaf 18uur mocht het publiek binnen zodat de wedstrijd om 18u15 van start kon gaan. Sophie kwam als eerste - en dus als kleinste - van een lange rij de turnzaal binnen. De rest is zo goed als een kop groter! Haar maillot die ze moest aandoen, "flodderde aan haar gat". Ons kleine meisje kreeg dan ook veel applaus... Eerst werkte ze aan de ringen, daarna aan de bar, vervolgens aan de lange mat maar daar ging het mis. Ze wist de volgorde van de oefeningetjes niet meer... Gelukkig kwam de juf ter hulp en is het toch nog gelukt. Bij de sprong heeft ze heel goed gewerkt. Alle kindjes kregen een echte medaille, echt in die zin dat één van de mama's deze gebakken had, voorzien van een mooi blauw lint. Sophieke eindigde op de 7e plaats (van 10). Zo weet zij nu ook hoe het er op een turnwedstrijd min of meer aan toegaat.
Dit wordt een korte werk- en schoolweek. Zeker voor de kids want zij hebben deze week "Projektwoche". Een hele week werken ze rond een thema dat ze vooraf mochten kiezen. Ze konden 3 keuzemogelijkheden opgeven, één daarvan is het dan geworden. Astrid koos voor "Kochen & Backen", Albert koos voor "Spiele machen und spielen", Sophieke koos voor "Tanz". Iedereen ging goedgemutst naar school. Wat wil je... een week eens niet aan de schoolbank moeten zitten! Astrid had dinsdag spaghetti gemaakt, helemaal van A tot Z, dus ook zelf de pasta. De saus die mama maakt is wel véél lekkerder. Oef! Albert maakte dinsdag een "sjotterkast". Heel knap wat hij daar mee naar huis bracht. In de houtbewerkingsklas kregen ze allen een dikke plank die ze op maat moesten zagen en glad moesten schuren. Daarop kwam een soort groen doek waarop ze de spelers moesten nagelen. Rond het veld was een elastiek gebonden zodat het ijzeren balletje niet kon ontsnappen. Met de helft van een houten wasknijper, wordt er voetbal gespeeld. Sophieke was ook enthousiast. Toen ze thuis kwam, moesten we al direct de "macarena" meedansen. Ze had er duidelijk plezier in!
Vanmorgen na het ontbijt hebben we het hotelletje verlaten en zijn we nog eerst naar de Gletscherschlucht gereden. Helaas was de weg hier ook "gesperrt". Dan zijn we verder gereden naar Lauterbrunnen om de Trümmelbach-watervallen te bekijken. Hier was het echt een invasie uit India, wij waren als enige West-Europeanen als toerist daar! Veel hebben we er ons niet van aangetrokken, we hebben gezien waarvoor we gekomen waren en het was zeker de moeite waard. Ongelooflijk, er stroomt 20000 liter per seconde naar beneden. Allemaal smeltwater van de Eiger, de Mönch en de Jungfrau. Om nooit meer te vergeten!
Gisteren werd er op het nieuws gezegd, dat voortaan maximum 5000 bezoekers per dag op de Jungfraujoch worden toegelaten. Daarom zijn we vroeg met het bergtreintje vertrokken vanuit Grindelwald naar de Kleine Scheidegg. Daar moesten we overstappen op de Jungfraubahn, die ons helemaal tot boven bracht. Boven aangekomen op 3454 m hoogte, waanden we ons het ene moment in India, het andere in Japan, maar aan het landschap te zien, wisten we zeker dat we nog in Zwitserland waren! Blijkbaar is dit een geliefkoosde bestemming voor Indiers en Japanners. Het was bitter koud, veel wind maar met onze winterjas, handschoenen en mutsen, waren we tegen de koude gewapend. Sommige Indiërs daarentegen stonden boven in t-shirt en droegen slechts slippers... wel met kousen!!!! Het ijspaleis brachten we een bezoekje en we gingen een kijkje nemen bij de huskies die de slee voorttrokken. Op 5 minuten tijd verdween de mooie blauwe hemel in een dikke mist, vaarwel mooi zicht. We aten ons lunchpakketje op en zijn daarna terug met het treintje afgedaald. Sophieke zat, jawel, naast een Indisch madammeke in de trein en kreeg van haar een echt stikkertje met steentje op haar voorhoofd gekleefd. Wat een belevenis! Astrid stikjaloers...
Een weg die afgesloten wordt, kan je beter maar niet betreden. Tijdens onze wandeling waren we getuige van een spectaculaire sneeuwlawine. Het was weliswaar vanop afstand - gelukkig maar - maar het gaf ons toch een akelig gevoel. Het geluid dat gepaard gaat met zo'n lawine is onbeschrijflijk. We konden het schouwspel vanop een afstand van 4 à 500 meter bekijken. 's Nachts werden we gewekt door hetzelfde angstaanjagende lawaai... en ook 's morgens was het weer van dat.
Vanmorgen na een stevig ontbijt zijn we met de kabelbaan naar First geweest. Het was mooi open weer, alhoewel er een poos later toch wat dreigwolken tegen de Eiger kwamen plakken, die langzaam onze richting uit kwamen. Langs de andere kant, was en bleef het schitterend weer. Boven gekomen, was de kleine wandelweg (smal bergpadje) naar de Grosse Scheidegg "gesperrt". Later die dag zouden we begrijpen waarom. Zie volgend bericht. Op onze bestemming aangekomen, hadden we een prachtig zicht op het "Hasliberger-dal". Talrijke fietsers en mountainbikers beklommen via het Rosenlaui-dal de Grosse Scheidegg, om van daaruit af te dalen naar Grindelwald. Op de kam was het enorm koud en kwamen onze lange broek en windjas van pas. De vele fietsers bibberden uit hun vel! 's Middags aten we ons lunchpakket ergens uit de wind aan een hutje. Op weg naar beneden kwamen we nog een gepensioneerd Nederlands koppel uit Friesland tegen die in hun t-shirtje op zoek waren naar een café of restaurant. Wij hopen van harte dat ze het gevonden hebben!!
Vanmorgen is iedereen nog naar school geweest of gaan werken. Bij thuiskomst werd alles wat we nodig hadden ingepakt en zijn we op verlengd weekend naar Grindelwald vertrokken. Bij aankomst in Hotel Alpenblick, een budget- en kindvriendelijk hotelletje, hebben we nog een drankje genuttigd in de bar en daarna zijn we allen vroeg onder de wol gekropen.
Om 19 uur werden alle ouders in de turnzaal van de school verwacht. Nu al is de klassenindeling, de lessenrooster... bekend. Onze kinderen mogen alle 3 naar het volgende leerjaar gaan. Dat is toch ongelooflijk! Sophieke mag nog een jaartje in de Kindergarten blijven en komt zo "in den grossen Kindergarten" bij de "grosse Kindski". Iedereen content, wij ook. Zo gaat dat. Na de "uitreiking" volgde er een aperitief en was er tijd voldoende om een babbeltje te maken met de leerkrachten of andere ouders. Zo is Frau Huser, de lerares Duits voor anderstaligen, héél erg tevreden over Astrid en Albert. Zij maken blijkbaar veel vooruitgang en zijn nog steeds even enthousiast zoals bij de eerste schooldag. Frau Heimgartner, Albert's juf, zei ook dat Albert nu veel zijn vinger opsteekt in de klas, iets wat een tijdje geleden nog helemaal niet gebeurde. Zo zie je maar dat het inderdaad goed gaat met hen! Ondertussen kwam de buurvrouw bij ons thuis babysitten zodat we allebei konden gaan.
Vanmorgen om 7u50 moest Sophie al in de school zijn. Ze vertrokken met z'n allen per bus, gevolgd door de trein en dan de tram, naar de Zoo van Zürich. Het traject alleen al is een heuse schoolreis! Ze hadden mooi weer gehad, geen regen, zo'n 20°C. Perfect om rond te slenteren in de dierentuin. Daar heb je ook olifanten en pinguïns, leeuwen en apen en nog véééééél meer. Volgens Margrith, onze buurvrouw, is de Zoo van Basel nog mooier. Misschien moeten we daar maar eens een dagje voor uittrekken.
Deze voormiddag ben ik met Sophieke naar Baden geweest om inkopen te doen. Overal stonden grote hartjes, speciaal gemaakt om de stad aantrekkelijk te maken. Sophie vindt het ook heel mooi, vooral het hartje met de spiegeltjes erop. Er volgt nog een foto.
Normaal gezien zou mijn auto pas morgen klaar zijn. Ik mocht hem vandaag al gaan afhalen. Toch ongelooflijk eigenlijk. We hebben een full casco verzekering (omnium) genomen, dus worden de reparatiewerken, alsook de vervangwagen door de verzekering betaald. Zoiets had ik nog niet gehoord; zeker niet als het gaat om een ongelukje waarvan je zelf niet weet wie het gedaan heeft of waar het gebeurd is. Hier zijn de mensen nog goedgeloving blijkbaar. In ieder geval, hij is weer helemaal "nief".
Omdat iemand tegen mijn autootje gereden heeft, waarschijnlijk op één of andere parking, moest ie binnengebracht worden voor reparatie. Op zich helemaal niet erg, enkel wat verf boven de wielkas eraf maar erg genoeg zodat het zou kunnen roesten. Donderdag zou hij klaar zijn. Ik kreeg een vervangauto, krak dezelfde maar in een mooie fuchsia kleur, een echt vrouwenbakske eigenlijk. Zo kan ik deze week toch gaan werken....
Na het ontbijt is de familie Oliviers terug naar Hove gereden. Het weekend was echt schitterend geweest, net zoals het weer. Alhoewel zondag rustdag is, hebben we alles opgeruimd, wat opgekuisd. Na de middag is Erik met Albert naar Baden gefietst. Vader en zoon alleen, het was eens iets anders. In Baden hebben ze nog een ijsje gegeten. Eens lekker profiteren maar dat mag al eens! De meisjes bleven thuis. Sophie en Astrid turnden in de tuin, vingen "Molche" in de zwemvijver en ik deed nog wat onkruid uit en las in de boekskes die uit België waren meegekomen. Hoogstaande literatuur maar vooral ontspannend! Vandaag is iedereen vroeg gaan slapen.
Vanmorgen was het prachtig weer. Iedereen maakte zich klaar zodat we op tijd konden vertrekken naar Engelberg, Brunni. Onderweg nog gestopt voor de picknick van 's middags. Met de nieuwe kabelbaan, die begin dit jaar is open gegaan, gevolgd door de zetellift naar Brunni geweest. Er was veel volk boven aan het idyllische "Härzlisee"-meertje. Iedereen bottinnen en sokken uit en met de voeten volledig rond het meer het "voeten-verwenparcours" gedaan. Het water was ijs, maar dan ook ijskoud. De kinderen vonden het geweldig. Overal zaten grote kikkers in het heldere water. De mannen namen in het tussenstation de kabelbaan weer naar beneden, wij bleven nog effe ter plaatse. Iedereen, behalve Carla, ging op de rodelbaan. Dat was plezant. De kinderen gingen per twee want da's dubbel plezier! Sophie ging samen met mij mee. Daarna zijn we te voet verder naar beneden gewandeld. Maarten had last van zijn knieën, moest reeds ontstekingsremmers nemen. Hopelijk is hij snel weer beter. De mannen reden met de koersfiets naar huis, zo'n 98 km aan een gemiddelde snelheid van 29,5 km/uur (het was buiten wel 30°C in de schaduw), wij met de auto. Bij thuiskomst heeft Stef een duik in de zwemvijver genomen, Erik niet... Na een verkwikkende douche aten we "spaghetti a la Anna" en zijn we nog heel lang buiten blijven zitten. Kindjes om 21 uur in bed. Het was pas laat toen wij ons bed gingen opzoeken, het was veel te goed buiten...
Schitterend weer, alhoewel het toch wat overtrokken was. In de voormiddag vertrokken we op tijd naar de Ütliberg (Top of Zürich) om te voet naar boven en weer naar beneden te wandelen. Niemand geklaagd, niemand gezaagd, iedereen flink gestapt. Boven op de toren van het uitzicht genoten. 's Middags thuis een boke buiten gegeten. Na de middag vertrokken de mannen met de fiets naar de luchthaven "Flugplatz Buttwil Airport". Wij kwamen achterna met de auto. Onderweg hadden onze "coureurs" een heuse douche gehad maar verder stralend weer. Goed ter afkoeling toch...? Daar boven op de heuvel naar de vliegtuigen, helikopter en zweefvliegers gekeken en ondertussen verkoeling gevonden bij een drankje. De mannen fietsen naar huis, wij uiteraard met de auto terug naar Remetschwil. 's Avonds trakteerde de familie Oliviers ons op een etentje in het restaurantje in ons dorp. De kids konden daar buiten spelen op de trampoline, of in de school in de speeltuin spelen. Het was lekker maar vooral gezellig.
Helaas hadden Maarten en zijn gezin zich afgemeld. Stef, Carla, Maarten en Wouter waren echter wel van de partij. In de namiddag, rond 15u30 waren ze dan daar. Het was weeral schitterend weer, een echt zomerweertje. Na een hapje en een drankje ter verwelkoming, maakten we een wandelingetje door het dorp. 's Avonds konden we met z'n allen buiten raclette eten. De jongens konden het goed met elkaar vinden, Astrid vond het ook wel leuk! Sophie amuseert zich mee. Ze konden naar hartelust in de vijver plonsen en "Mölche" (= salamander-achtig diertje) vangen. Plezier gegarandeerd!
Begin januari waren er wat problemen geweest met een aantal kinderen in de klas. Ze hebben er samen hard aan gewerkt om de problemen op te lossen. Als "beloning" hadden ze de keuze tussen "op bezoek bij de brandweer" of "paardrijden in Sennhof". Albert koos voor het eerste, een bezoekje aan de brandweerkazerne van Remetschwil. Hij was sterk onder de indruk. Zo'n brandweerwagen kan wel tot 2000 liter water vervoeren maar kan dan bergop slechts 20 à 30 km/uur rijden, soms nog trager. Het feit dat Remetschwil (1205 inwoners, samen met deelgemeenten Busslingen en Sennhof komen we op 1965 inwoners) een eigen kazerne heeft, is toch ongelooflijk. Niet enkel bij ons, maar buurdorpjes Bellikon en Oberrohrdorf hebben er ook een. Ze kregen uitgebreid uitleg, er werden wilde verhalen verteld, mochten de uitrusting en zuurstofflessen bekijken.... Als afsluiter mochten ze om de beurt meerijden met de pompier. Een onvergetelijke dag voor hem!
