Sophie en Astrid werden met een lege maag in de klas verwacht. Frau Pfiffner (Sophie's juf) en Herr Müller (Astrid's meester) zorgden voor een uitgebreid ontbijt. Enkel bestek, een bordje en een beker moesten ze meebrengen, alsook het goede humeur! 's Middags zat het er dan op voor onze beide meisjes. Schluss, finito! Rapporten op zak. Albert heeft vanmorgen nog met ons mee ontbeten maar de 5. Klässler werden door hun juffen getrakteerd op een lunch aan de Egelsee. Eerst gingen ze met de centjes van de "Klassenkasse" bij Theo Maxi's inkopen en daarna trokken ze te voet naar de Egelsee. De afgelopen dagen was het snikheet, vandaag echter niet. Zijn zwembroek is dus thuis gebleven... Bij thuiskomst waren zijn oogskes helemaal rood doorlopen. Hij had het blijkbaar moeilijk gehad om afscheid te nemen van zijn vriendjes, wat duidelijk gemakkelijker geweest is bij Astrid en Sophie...
De verhuizers waren vanmorgen weer te laat. Ze wisten nochtans dat vanmiddag om 14u "Schlüsselübergabe" is... Dat hebben ze natuurlijk niet gehaald. De huisbaas is nog geweest maar we konden uiteraard niks doen. Plezant is anders. Een heel vervelende situatie want zij vertrokken in de late namiddag op vakantie. Gelukkig was hij 1.5 week geleden al eens op "verkenning" geweest. Toen was alles in orde. De nieuwe bewoners zijn wat later gekomen en hebben we alles kunnen regelen. Eind goed, al goed. Pas om 18u15 zijn de verhuizers met onze inboedel (2 containers) vertrokken richting België.
Vandaag heeft Astrid "Abschlussfest" in de school. Tegen 18u werden alle studenten verwacht, al dan niet vergezeld van hun ouders. Astrid zelf had niet echt veel goesting om te gaan. Ze zou toch maar effe blijven dus meegaan vond ze geen goed idee. Om 20u30 belde ze om afgehaald te worden. Blijkbaar is Astrid dan toch niet zo'n feestvarken! De cervela op de BBQ vond ze wel heel lekker. Ieders bracht zijn eigen vlees mee en er was op voorhand afgesproken wie wat meebracht (slaatje, cake, brood, etc)
Woensdag 29 juni 2011
De laatste turnles staat vandaag op het programma. Alle kinderen van TSV Rohrdorf werden verwacht voor de UBS Kid's Cup (Union Banque Suisse). Het was eerder atletiek dan turnen maar dat vonden ze voor een keertje niet erg. Trouwens, Sophie zou graag binnenkort naar de atletiekclub gaan. Zolang ze maar kan lopen... Ieder kind kreeg een grote reep chocolade en een coole pet.
Donderdag 30 juni 2011
Met vertraging zijn de inpakkers vanmorgen aangekomen. Niet enkel een dik uur later, ook met 2 mannen minder dan gepland. Een iemand had zich ziek gemeld, de tweede moest nog een karwei van de dag ervoor afwerken. 's Middags is iemand extra komen helpen. Gevolg... achterstand op het schema. Veel treuzelen, een koffiepauze (wat normaal is natuurlijk), nog een rookpauze en nog eentje... veel sms'en en telefoneren. De verhuizers die 3 jaar geleden in Hove onze inboedel inpakten, waren veel sneller...
Om 16u55, om 5 voor 5 begon dan het eindejaarsfeest op school genaamd "5 vor 5". Een anekdote op het echte nieuwsbericht 10 vor 10. Alle kinderen van de lagere school brachten een nummer op het podium in de turnzaal. Alle stoelen waren bezet en vele kijklustigen vonden nog net een plaatsje om te staan! Het programma werd aan mekaar gepraat door 2 nieuwslezers. Sophie en haar klasgenootjes brachten een nummertje van "das Raphuhn", een kip die kan "rappen". Sophie en nog een paar kindjes waren verkleed in een kip en zongen een rap-liedje. Héél schattig. Albert en zijn kameraad Benjamin stonden in het begin helemaal alleen op het podium en zongen het nummertje "Billionaire" van Bruno Mars. Daarna is heel de klas rond hen komen staan, net een bende uitzinnige fans! Als afsluiter kregen de kinderen van het 5e leerjaar (de schoolverlaters dus) een geschenkje aangeboden door de kleinsten. Een mooi gebaar. Iedereen schudde mekaar de hand! Aansluitend was er, net zoals gewoonlijk, receptie met belegde broodjes, cake, frisdrank én wijn. De ideale gelegenheid om van iedereen afscheid te nemen. Morgen is het immers zover... Toen we weer thuis kwamen, waren de verhuizers vertrokken.
Vandaag turnde Sophie haar allerlaatste turnwedstrijd. Deze keer ging de reis naar Gurmels in Kanton Freiburg (1,5u rijden). Omdat er steeds een beurtrol wordt opgesteld voor het rijden, ben ik deze keer niet meegeweest. Poetsen en alles oprommelen stond vandaag op het programma. Om 11u30 werd Sophie in Oberrohrdorf verwacht en om 14u ging de wedstrijd van start. Rond 20u30 was ze weer in Remetschwil. Het was goed geweest. Ze behaalde de 18e plaats (44 turnsters) en was daarmee heel tevreden. Deze keer kreeg ze ook een kleine medaille en dat is natuurlijk niet onbelangrijk!
Vorige week hebben alle kindjes van de 3 klassen een uitnodiging gekregen. Vandaag werden ze allemaal in de Pilatusweg verwacht; in totaal 67 kinderen... Omdat er deze namiddag onweersbuien en hevige wind werden verwacht, hadden de buurvrouw en ik de carpoort een beetje aangekleed zodat ze toch droog zouden staan, moest er een onweer losbarsten. Het was niet de bedoeling dat er binnen in huis gefeest werd; daarvoor zijn ze met teveel. Enkel een bezoekje aan het toilet was toegelaten!
De mama van Jill, Astrid's beste vriendinnetje, had spontaan aangeboden om te komen helpen, net als onze buurvrouw.
Nog voor 14u waren de eerste feestvierders hier. Ze bleven maar toestromen. Het zijn er welgeteld 54 geweest maar helaas staan ze niet allemaal op de foto. Er zijn er die vroeger of pas veel later kwamen. Ik had een tafel gevuld met chips, nootjes, popcorn, koekjes, watermeloen en drinken klaargezet. Er is eigenlijk niet zoveel gegeten en gedronken. Het was nochtans bloedheet!
Albert zijn klas was op één jongen na compleet; ook Sophie haar klasje was goed vertegenwoordigd. Alleen bij Astrid was het wat minder. Tja, dat is zo als ze wat ouder worden en beginnen te puberen. In de klas zijn dan ook een paar kliekjes en die van haar kliek waren er en dat was nu net het belangrijkste!
Gelukkig werden ze niet bedolven onder de cadeautjes. Hier en daar was er iemand met een pakje maar de meeste kindjes van Albert's en Sophie's klasje hadden bijeen gelegd en een spaarpotje afgegeven. Dat is goed, zo kunnen ze in België nog iets kiezen en hebben ze tijd genoeg om alles te laten bezinken. De centjes zijn in ieder geval op de spaarboekjes beland. Astrid heeft ook een paar leuke spulletjes gekregen maar dat ene handtasje doet het hem...
Er werd gevoetbald, met het waveboard en het skateboard gespeeld, gelachen en zelfs gedanst! De jongens van Albert's klas brachten een dansje. Albert deed goed mee. Het was echt mooi om te zien. De buurvrouw had er ook plezier in! Beetje bij beetje is iedereen naar huis gegaan. De laatste feestvierders zijn vertrokken tot 17u30.
Daarna is de hel losgebarsten. Regen, hevige wind (vuilbakken gingen vliegen), blinksem en donder wisten ons te vinden. We hebben chance gehad met het weer; de weergoden hebben het geweten. Bedankt!
3 Jahre ist es nun her, dass wir in Remetschwil
gezogen sind nun ist die Zeit um; wir müssen wieterziehen!
Wir verabschieden uns bald von dir mit einem
lachenden und einem weinenden Auge. Mit einem weinenden - weil es schade ist,
dass wir dich verlassen.Mit einem
lachenden weil wir uns freuen wieder in die Heimat zurückzukehren.Vergiss uns nicht ganz.
Gefeiert wird bei uns zu Hause:
Pilatusweg 6b - Remetschwil
Wann gehts los: am 22. Juni 2011 ab 14.00 Uhr
Wann gehts wieder nach Hause: 16.30 Uhr
Streich dir den Termin im
Kalender rot an und lass dich blicken.
Bis dann,
Wir freuen uns auf Euer Kommen!Gibst du mir noch Bescheid?
Tel. 056/470 76 33 079/837 65
11
Ein
Abschied schmerzt immer, auch wenn man sich schon lange darauf freut...
Rond 11u belde Erik "ik heb de sleutel en alles is in orde!". Da's een pak van mijn hart. Nog 1,5 week en dan keren we Remetschwil de rug toe.
Astrid heeft vandaag wat bijzonders beleefd. In de late namiddag reden ze met de bus naar het Zeka in Dättwil, een verzorgingstehuis voor lichamelijk gehandicapten. Ze mochten eerst zelf met een gewone rolstoel rijden, daarna met een hockeystick in de hand. Astrid vond het moeilijk want als je maar met één hand mag rijden, draai je de ganse tijd. Dan mochten ze nog rijden met een electrische rolstoel. Een jongen van 11 (zonder benen en armen) had een Ferrari rolstoel, maar daarmee zou ze zeker niet willen ruilen. Ik vind het echt een prachtig initiatief. Zo kunnen ze zich ook proberen inleven in de situatie van iemand anders. Iemand die het minder goed heeft dan hen. Respect voor de ander.
Ze speelden samen een match uni-hockey. De rolstoelpatiënten zijn gewonnen met 10 - 0!!!! Het was een unieke ervaring.
De meisjes en jongens van het 5e leerjaar werden om 9u in de kerk in Niederrohrdorf verwacht. Zij mochten eerst nog een uurtje de liedjes repeteren (net zoals donderdagavond). Tegen 10u gingen we dan ook naar Gut Hirt. Albert zong uit volle borst mee, mooi om te zien! Hij mocht ook een klein tekstje voorlezen. De mis werd opgedragen door een zwarte pastoor. Hij deed dat heel goed. Aan het einde an de mis, bij het buitengaan, kreeg haast iedereen een hand. Buiten werd er nog nagepraat over zijn speciale, persoonlijke aanpak. De kids vonden het deze keer niet saai!
Toen ik 's middags in de kelder kwam,lag het muisje op de grond te rollen. Zoooo schoon om te zien. Onze poesjes doen dat ook regelmatig. Het beestje had er duidelijk deugd van. Maar... lang heeft het niet geduurd. Ik kon nog in een snelle reflex een klein emmertje over de muis zetten. Ik schoof er een karton onder en zo hebben we haar/hem de vrijheid teruggegeven. Alhoewel... Astrid is ermee naar Ramona gelopen. Ik had nochtans gezegd om het beestje in de wei los te laten. Daar hebben ze ze dan in een kartonnen doos gezet, eten en drinken gegeven. Enfin, ze hebben zich goed kunnen bezighouden!
Christian en Stefan kwamen gisteren, vandaag was Jill van de partij. De muis stond in het middelpunt van de belangstelling!
Toen Astrid vanmorgen in de kelder een bus melk ging halen, schrok ze zich een bult. Een klein veldmuisje was op een of andere manier in de achterste kelder geraakt. Hoe dat gebeurd is is een raadsel, maar we denken dat onze poes Caramel er voor iets tussen zit. Zij komt regelmatig naar huis om haar buit met fierheid te tonen. Waarschijnlijk is ze ook met dit muisje in de kelder gegaan. Als het zo warm is, staat de kelderdeur immers altijd open wat zorgt voor extra tocht en afkoeling. We hebben geprobeerd om het schattig beestje beet te nemen, maar tevergeefs (natuurlijk). De deur van de achterste kelder blijft voorlopig dus dicht.
Erik is rond 11u naar België gereden voor "sleutelovegave". Morgen, zondag, neemt hij deel aan de wielertocht "Goorse Gordel" (98 km).
Christian en Stefan zijn bij ons nog spaghetti komen eten en mochten blijven slapen. Ze hebben zich allemaal goed geamuseerd!
Vandaag was het Sophie haar beurt om op schoolreis te gaan. Om 7u50 vertrokken ze met de bus tot in Baden om daar over te stappen op de trein naar Aarau. Eerst brachten ze een bezoekje aan Naturama, het natuurmuseum bij uitstek. Sophie was vooral onder de indruk van het dinoskelet. Na het museumbezoek wandelden ze langs de oevers van de Aare naar Biberstein. Zoals gewoonlijk mochten ze een worstje meebrengen om te braden. Gelukkig was het grillverbod opgeheven! 's Namiddags was er na de wandeling nog tijd om te spelen. Rond 16u waren ze weer terug in Remetschwil.
Albert droomt al weken, zeg maar maanden, van een helikopter op afstandsbediening. Niet zo'n klein prul, maar ene die stabiel blijft en tegen een stootje kan. Regelmatig zijn we in Baden langs de hobbyshop voorbij gelopen en telkens heeft hij het over die ene helikopter... Vorige maand zijn we dan eens in de winkel zelf gaan kijken. Man, man, wat daar allemaal aan modelvliegtuigen (kleine én grote), helikopters, auto's binnensteekt... Ongelooflijk. Voor de meeste mannen inderdaad een echt speelparadijs.
De winkelbediende vertelde Albert dat hij eerst moest "leren" vliegen met zo'n ding, dat dat allemaal niet van 1-2-3 gaat. Veel oefenen met een klein modelletje is echt een must. Daarna, als hij het onder de knie heeft, kan hij overstappen naar een groter (en duurder) model.
Als afscheidsgeschenk hebben we besloten om Albert zo'n helikopter waar hij al zolang over praat, cadeau te doen. Erik was vroeger thuis van het werk. Met z'n allen zijn we gaan kijken. Diezelfde mijnheer heeft in de winkel dan met de helikopter rondgevlogen om aan te tonen wat dat ding allemaal kan. Vorige keer ook - vandaar... hij heeft Albert's kop toen nog wat zotter gemaakt.
Met een grote doos is hij de winkel buiten gegaan... met een lach tot over zijn oren. Niet alleen in de winkel maar ook thuis moest het nieuwe speeltje getest worden. Echt iets voor mannen...
Astrid en Sophie krijgen uiteraard ook een gepast afscheidscadeau!
Gisteren had de man van de "Schlüsselservice" gebeld dat de sleutels (chalet) klaar lagen om afgehaald te worden. Omdat ik dan toch in Baden moest zijn, profiteerde ik ervan om mijn "Gutschein" (cadeaubon) die ik van mijn collega's gekregen had, in te ruilen voor een paar mooie juweeltjes. Wat is dat toch plezant om te mogen kiezen met andermans geld
's Namiddags ging ik nog langs Ikea. Omdat we de chalet willen verhuren, hebben we nog wat babyspulletjes nodig nl een badje, opstapje, verzorgingskussen etc. Zo kunnen gezinnen met kleine kindjes de grote stukken thuis laten.
Omdat het zondag misviering is (Fronleichnam), moesten de meisjes en jongens van het 5e leerjaar de liedjes die ze zondag zullen zingen, repeteren. Albert vindt er maar niks aan; hij had liever nog een uurtje gaan sjotten in de school!
Albert speelt vandaag zijn laatste match. Hij heeft telkens met Erik in Ernen geoefend en volgens de trainer Lars, is het eraan te zien! Deze match wonnen ze met 6 - 4. Na de match was er nog het afscheidsgeschenk voor Lars en hulptrainer Nick. Een fles wijn en een cadeaubon van de sportwinkel werd aan beide jongens overhandigd. Die waren heel content. Ze trakteerden de mannen op een hotdog, wat chips en een drankje. Het was een laatste gezellig samen-zijn, althans voor Albert. Hij heeft van een aantal jongens al afscheid genomen.
Astrid haar valies was vorige vrijdag al in de school gebracht; nu moest ze alleen nog haar rugzakje vullen. Om 8u heb ik ze afgezet in Oberrohrdorf. Mee wachten tot de bus kwam, mocht niet! Dan ben ik maar direct vertrokken. Vandaag vertrekt Astrid op 2-daagse schoolreis .
Van Oberrohrdorf met de bus tot in Baden, daar de trein op naar Solothurn. In Solothurn hadden ze fietsen gehuurd en van daaruit ging het 72 km verder tot in Erlach. Daar hebben ze de nacht doorgebracht op een camping. Volgens Astrid heel plezant, behalve 's nachts. Blijkbaar hebben vossen een deel van de voorraad gegeten... 's Avonds hebben ze pizza laten bezorgen. 's Anderendaags ging het van Erlach te voet naar Sankt-Peterinsel (eiland). Een makkie (4 km) in vergelijking met daags ervoor! Gelukkig was het de ganse tijd redelijk vlak.
Op het eiland konden ze dan per boot de overtocht doen tot in Biel. Ze hebben in ieder geval mooi weer gehad want aangekomen aan de Bielersee (meer van Biel), mochten ze een duik nemen. Ja, ja, Astrid heeft zich ook laten overhalen om in het ijskoude water te plonsen Vanaf Biel ging het dan terug met het openbaar vervoer naar Oberrohrdorf. Over een schoolreis gesproken... zou eventueel ook kunnen doorgaan als sportdag. Volgens Astrid heeft iedereen goed gefietst. Ze hadden immers de opdracht gekregen om een maand voor de schoolreis wekelijks 100 km te fietsen. Voor Astrid was dat geen probleem. Zulke uitstapjes/uitdagingen zullen ze binnenkort moeten missen
Eerst moest de chalet opgekuisd worden en daarna konden we vertrekken. Omdat vandaag de Tour de Suisse van Brig naar Grindelwald (over de Grimselpas) gaat en de coureurs door Fiesch rijden, moesten we niet te lang wachten. Anders konden we zelf niet meer door en moesten we wachten tot alles weer voorbij was. Om 11u30 zijn we dan vertrokken. We hadden wel zin om te blijven kijken, boven op de Grimselpas dan, maar uiteindelijk zijn we toch maar doorgereden. Die mannen komen toch aangevlogen en voor je het goed en wel beseft, zijn ze voorbij. Telkens als we een Belg zagen hebben we getoeterd en gezwaaid. Die zullen ook gedacht hebben, wat doet die Zwitser... De kids vonden het in ieder geval héél plezant en maakten er een sport van om de Belgen op te sporen.
Boven op de Brunnig, nabij Meiringen is Erik verder gereden met zijn koersfiets. Wij hebben nog een kijkje genomen in de "Brockenstube" (overdekte rommelmarkt) en zijn dan ook naar huis gereden. Op 8 km van de aankomst, Remetschwil dus, belde Erik "kom mij eens halen in Bremgarten want mij ketting is toch wel gebroken zeker". Zo gezegd, zo gedaan. Spijtig van die 8 km want nu heeft hij "maar" 99,7 km op zijn dagtellerke staan...
's Avonds is de huisbaas nog effe langs geweest om alles eens te bekijken. Het zag er allemaal in orde uit wat maakt dat we op 1 juli zonder problemen op vakantie kunnen vertrekken. Weeral een zorg minder!
Eerst zijn we begonnen om de achterkant van de luiken een laatste laag verf te geven. Als dat klaar was, hebben we de tuin aangepakt: gras afrijden, kantjes maaien, onkruid uittrekken (alhoewel dat onbegonnen werk is). Er zit weer een nieuwe bewoner in onze vijver nl een grote dikke kikker. Sophie had een tijdje geleden over de kikker geleerd in de school en wou hem mee naar huis nemen. Het diertje zou de lange autorit niet overleefd hebben. De kids amuseerden zich met de rolschaatsen en het waveboard. Astrid heeft lang met Marie, ons nichtje, op de webcam getetterd.
In de late namiddag, als alles tip-top in orde was, hebben Erik en ik nog een toerke gemaakt. De kids hadden geen zin en bleven "thuis". Na het avondeten mochten ze met Walter, de boer die zijn grond links-boven-rechts van onze chalet heeft, meerijden met de pikdorser. Zijn vrouw moest tevoet terug naar de stal... Het gaat dan ook stijl bergop/af en Sophie vond het best akelig.
Twee weken geleden hadden we een nieuwe lading hout besteld. Hout dat nog in stukken gezaagd en geliefd moest worden. Met dit karwei zijn we begonnen. Erik ging met de kettingzaag tekeer terwijl ik de blokken onder het afdak stapelde. Hard labeur voor allebei moet ik zeggen. De boswachter had 21 bomen geleverd en die waren tegen de middag allemaal gezaagd.
Na de middag konden we de luiken een laag verf geven (één kant). Dat ging vlot met de verfspuitmachine. Als dat klaar was is Erik al begonnen om enkele stukken te klieven.... en ik stapelde!
De kids zijn brood gaan kopen; Albert met zijn waveboard, Astrid en Sophie met hun rolschaatsen. Sophie kan er al aardig mee overweg! Ze hadden ook een doos ijscrème mee en een pak chocolade. De kersen die in de tuin hangen waren ook al rijp. Om 16u werden we binnen geroepen voor het "Zvieri": vanille-ijs met warme kersensaus en/of chocoladesaus. Mmm, dat hadden ze goed gezien! Er lag bij Erik en bij mij een briefje op het bord met "Selbsteinschätzung". We moesten ze dus punten geven. Om de boel wat op te vrolijken, hadden ze het gezellig gemaakt met kaarsjes en de tafel mooi aangekleed, inclusief servietjes. Ze kregen 3 sterren.
Na het harde werken was er nog tijd om met de kids wat te doen: badminton en voetbal.
Vanmorgen om 7u30 had ik al een afspraak bij de tandarts voor een "Zahnreinigung"; iets wat in Zwitserland bij de meeste mensen jaarlijks gebeurt. Alles zag er prima uit! Daarna ben ik nog gaan winkelen in de stad.
Albert en zijn klasgenootjes gingen na school in de Kindergarten een kunstwerkje maken als afscheidscadeau voor hun beide juffen. Ze hebben immers 3 jaar bij dezelfde juffen gezeten nl Caroline en Caroline. Ze maakten een mozaïek met glasscherven. Op donderdag 30 juni 2011 wordt het cadeau officieel overhandigd tijdens "5 vor 5", het jaarlijkse schoolfeest. Dat schoolfeest kan je niet vergelijken met wat we in België gewoon zijn. De kinderen hebben allemaal een nummertje ingestudeerd dat in de turnzaal op het podium gebracht wordt. Naar jaarlijkse gewoonte wordt het ganse programma door 2 nieuwlezers (5e leerjaar) aan mekaar gepraat. Als slot geven de kindjes van het 1e leerjaar een aandenken aan de jongens en de meisjes van het 5e leerjaar. Alle aanwezigen, groot en klein, worden daarna op cake/taart en een drankje getrakteerd.
Sophie had al een tijdje last van losse tandjes. 't Is dan toch gelukt om die ene scheve tand eruit te krijgen. Nu heeft ze bovenaan 2 tanden naast mekaar uit. Als ze lacht is ze een "ouw moemoeke", best wel schattig. We mogen er niet mee lachen want dan wordt ze boos. De bovenste tand was er nog geen 5 minuutjes uit of ze had nog een tand vast: eentje van onderaan. We zijn benieuwd of de nieuwe tanden netjes in de rij zullen staan, of dansen zoals bij Albert het geval was. Volgens de tandarts is daar nog werk aan de winkel. Afwachten dus.
De tandenfee is die nacht dan ook 2x langs geweest!
verder tot in Erlach. Daar hebben ze de nacht doorgebracht op een camping. Volgens Astrid heel plezant, behalve 's nachts. Blijkbaar hebben vossen een deel van de voorraad gegeten... 's Avonds hebben ze pizza laten bezorgen. 's Anderendaags ging het van Erlach te voet naar Sankt-Peterinsel (eiland). Een makkie (4 km) in vergelijking met daags ervoor! Gelukkig was het de ganse tijd redelijk vlak. 
