Twee weken geleden hadden we een nieuwe lading hout besteld. Hout dat nog in stukken gezaagd en geliefd moest worden. Met dit karwei zijn we begonnen. Erik ging met de kettingzaag tekeer terwijl ik de blokken onder het afdak stapelde. Hard labeur voor allebei moet ik zeggen. De boswachter had 21 bomen geleverd en die waren tegen de middag allemaal gezaagd.
Na de middag konden we de luiken een laag verf geven (één kant). Dat ging vlot met de verfspuitmachine. Als dat klaar was is Erik al begonnen om enkele stukken te klieven.... en ik stapelde!
De kids zijn brood gaan kopen; Albert met zijn waveboard, Astrid en Sophie met hun rolschaatsen. Sophie kan er al aardig mee overweg! Ze hadden ook een doos ijscrème mee en een pak chocolade. De kersen die in de tuin hangen waren ook al rijp. Om 16u werden we binnen geroepen voor het "Zvieri": vanille-ijs met warme kersensaus en/of chocoladesaus. Mmm, dat hadden ze goed gezien! Er lag bij Erik en bij mij een briefje op het bord met "Selbsteinschätzung". We moesten ze dus punten geven. Om de boel wat op te vrolijken, hadden ze het gezellig gemaakt met kaarsjes en de tafel mooi aangekleed, inclusief servietjes. Ze kregen 3 sterren.
Na het harde werken was er nog tijd om met de kids wat te doen: badminton en voetbal.
Vanmorgen om 7u30 had ik al een afspraak bij de tandarts voor een "Zahnreinigung"; iets wat in Zwitserland bij de meeste mensen jaarlijks gebeurt. Alles zag er prima uit! Daarna ben ik nog gaan winkelen in de stad.
Albert en zijn klasgenootjes gingen na school in de Kindergarten een kunstwerkje maken als afscheidscadeau voor hun beide juffen. Ze hebben immers 3 jaar bij dezelfde juffen gezeten nl Caroline en Caroline. Ze maakten een mozaïek met glasscherven. Op donderdag 30 juni 2011 wordt het cadeau officieel overhandigd tijdens "5 vor 5", het jaarlijkse schoolfeest. Dat schoolfeest kan je niet vergelijken met wat we in België gewoon zijn. De kinderen hebben allemaal een nummertje ingestudeerd dat in de turnzaal op het podium gebracht wordt. Naar jaarlijkse gewoonte wordt het ganse programma door 2 nieuwlezers (5e leerjaar) aan mekaar gepraat. Als slot geven de kindjes van het 1e leerjaar een aandenken aan de jongens en de meisjes van het 5e leerjaar. Alle aanwezigen, groot en klein, worden daarna op cake/taart en een drankje getrakteerd.
Sophie had al een tijdje last van losse tandjes. 't Is dan toch gelukt om die ene scheve tand eruit te krijgen. Nu heeft ze bovenaan 2 tanden naast mekaar uit. Als ze lacht is ze een "ouw moemoeke", best wel schattig. We mogen er niet mee lachen want dan wordt ze boos. De bovenste tand was er nog geen 5 minuutjes uit of ze had nog een tand vast: eentje van onderaan. We zijn benieuwd of de nieuwe tanden netjes in de rij zullen staan, of dansen zoals bij Albert het geval was. Volgens de tandarts is daar nog werk aan de winkel. Afwachten dus.
De tandenfee is die nacht dan ook 2x langs geweest!
Na het ontbijt zijn oma en opa, nonkel Vic en tante Ida weer naar huis gereden. Erik en ik hebben de luikjes van de chalet al een eerste laag verf gegeven. We spanden een koord tussen de fruitbomen zodat de luikjes ertegen konden leunen. Zo was het schilderen heel snel klaar (verfspuitmachine). Spijtig genoeg is het beginnen regenen en konden we de 2e laag niet meer zetten.
Erik had ook nog graag gaan fietsen maar zelfs dat is niet meer gelukt. Hij is wel donderdag van de Grimsel(pas) tot aan de chalet gefietst.
Het gras hebben we nog kunnen afrijden dus hebben we gedaan wat we gepland hadden. Nu moeten we het schildergerief nog eens boven halen voor die laatste laag verf Daarna kunnen we de rest van de chalet schilderen (buitenkant). Dat moet klaar zijn alvorens we naar België verhuizen. De volgende schilderwerken zijn gepland voor binnen een jaar of 5.
Vandaag gingen we met z'n allen op stap naar Saas Fee. De zon was van de partij maar hier en daar hingen er toch dikke donderwolken. Saas Fee ligt op een uurtje rijden van de chalet en staat bekend voor zijn groot skigebied en is autovrij. De auto ben je verplicht om acher te laten op de parking. Overal zie je electrische wagentjes. Met het verlengd weekend waren er toch een aantal winkeltjes open en liepen we niet alleen door de straatjes. Oma trakteerde; de kinderen kozen een lekker ijsje, de groten een drankje. Nonkel Vic, oma, opa en ik genoten van een goeie straffe Kaffee Luz. Dat gaat er altijd in!
Omdat nonkel Vic en tante Ida nog nooit raclette hadden gegeten, was dit natuurlijk het ideale moment. Het is goed aangekomen! De typische Walliser Nusstorte om door te spoelen met een taske versgezette koffie, smaakte eveneens overheerlijk. Ik ben niet zeker, maar ik denk dat sommigen stiekem een "Rennie"-ke hebben gegeten...
Normaal gezien zouden we gisteren nog naar Ernen gereden zijn, maar omdat het toch slecht weer wordt, besloten we om pas donderdagochtend te vertrekken. Bij aankomst waren oma, opa, nonkel Vic en tante Ida er ook. Zij waren zondag al aangekomen. Gelukkig is de chalet groot genoeg en kan iedereen in een comfortabel bed slapen. 's Namiddags hebben we niet veel uitgespookt.
Geloof het of niet, toen ze vanmorgen opstonden lag er maar liefst 5cm sneeuw in de tuin. Afgelopen nacht lagen de temperaturen rond het vriespunt maar tegen de middag was alles weer weg.
Met gemengde gevoelens ben ik vanmorgen voor de laatste keer de parking van ABB opgereden. De grote zak gevuld met Belgische koekjes en pralines ging ook mee. Eerst moest er nog gewerkt worden! Ik had iedereen uitgenodigd voor "een afscheidskoekske" in de keuken van onze afdeling. Ik had de eer om afdelingsassistente (of noem het gewoon secretaresse) te zijn van een groep van 74 (buitenlandse) medewerkers. Een toffe groep wetenschappers. Niet iedereen kon komen, er waren er veel op "Dienstreise". Mijn baas had ik vorige week al "verabschiedet" want die is nu op verlof. Een speech van de "Stellvertreter" (vervangend directeur) bracht me in verlegenheid, enkel maar lof... Ik kon niet anders dan ook een dankwoordje zeggen. Nog eens bedankt lieve collega's voor de ongelooflijk toffe tijd. Ik zal ze missen De collega's hadden allemaal bijeengelegd en een kaart laten circuleren. Een fameuze cadeaubon van een juwelenwinkel in de Badstrasse werd overhandigd.
Omstreeks 12u heb ik mijn badge ingeleverd en ben ik vertrokken. Rosi, Elena, Alice, Sandra en Rosmarie heb ik beloofd om nog eens binnen te wippen alvorens we de deur hier definitief dichttrekken!
Zoals gezegd moest Sophie al om 6u30 in Oberrohrdorf zijn. Als de andere meisjes er waren, konden we naar Schöftland (Kanton Aargau) vertrekken. Eerst nog wat opwarmen en inturnen en dan kon de turnwedstrijd (Kantonale Meisterschaften) beginnen. Sophie was helemaal niet zenuwachtig, in tegendeel. Er waren maar liefst 121 meisjes in kategorie K1, die 3 groepen aan de beurt kwamen. Telkens als er een toestel gewisseld moest worden, werd de turnster met de meeste punten afgeroepen. Sophie haar naam hebben ze bij het rek afgeroepen. Ze had het zelf ook gehoord. Dat gezicht had je moeten zien
Als Sophie klaar was, was Astrid aan de beurt. Zij hadden om 11u30 in Oberrohrdorf afgesproken en is met een andere chauffeur meegekomen. Astrid werd ook één keer afgeroepen: de ringen. Dat was ook meteen haar beste toestel van vandaag.
Elk kind kreeg een prijs. Een zak gevuld met : - Lillifee glitter badschuim 500ml - Nivea glitter haarspray - Fenyal douchecrème - een armband-portemonnaie - koekjes - Rivella rot (Zwitserse limonade) - een zakje muesli - een frisbee
Ongelooflijk wat ze allemaal gekregen hebben. Moet je weten dat er in totaal (alle kategoriën verspreid over 2 dagen) maar liefst 559 turnsters deelnamen. Dat zijn nogal sponsors hé.
Sophie behaalde met 35,35 (op 40) de 60ste plaats (121 meisjes in K1). Zij viel buiten de medailles. Tot en met plaats 50 kregen de meisjes een medaille. Dat was wel een teleurstelling...
Astrid behaalde met 36,25 de 27ste plaats (103 meisjes in K3). Astrid kreeg wel een medaille tot groot ongenoegen van Sophie... Tja, daar moet ze leren mee omgaan.
Terwijl wij gingen turnen, zijn Erik en Albert een schone fietstocht gaan maken en hebben ze in 't school gesjot.
Sophie had een dutje gedaan in de auto; Astrid en Albert hadden geen woord uitgebracht...
Om 18u werden we bij de Suter's verwacht. Een ideaal weertje om te grillen. Na het aperitief was ook het vlees klaar en konden we aan tafel gaan. Net als de kids hebben wij ons ook reuze geamuseerd. Erik en Markus hebben nog effe naar de voetbal gekeken met de jongens terwijl Isabel en ik konden tetteren. Omdat Sophie morgen al om 6u30 in Oberrohrdorf moet zijn, is ze samen met Astrid om 20u30 naar huis gegaan om te slapen. Astrid zat er niet mee in. Stefan en Christian zijn toch net iéts meer vriend van Albert!
Spijtig genoeg is de avond weer veel te snel voorbij gevlogen. Rond middernacht hebben we ons bed opgezocht.
Al sinds ons verblijf in Zwitserland, denken we eraan om eens een bezoekje te brengen aan Alpamare. Vandaag was het dan zover. Dat hadden we allang aan de kinderen beloofd. Alpamare is een tropisch zwembad met maar liefst 9 glijbanen van verschillende moeilijkheidsgraad (leicht, mittel, schwierig).
We begonnen uiteraard eerst met de gemakkelijkste zodat Sophie geen schrik pakte van in het begin! Er waren glijbanen met en zonder band (enkel, dubbel, zelfs driebubbel). Er was een rutschbaan waar je bij de start op een knop drukt, bij aankomst moest je afdrukken zodat je je tijd kon aflezen. De "tornado" was de spannendste: een lange koker, stijl naar beneden die uitmondt in een grote trechter.
Dat verliep allemaal vlotjes totdat ik met Albert in een (dubbele) band ging in de "Thriller", een volledig donkere glijbaan met hier en daar wat "doodskop"-lichtjes. Vlak voor het einde van de tunnel ben ik met mijn achterste tegen de grond gesmakt. Ik ben met tranen in mijn ogen uit het water "gekropen" en kon bijna niet meer gaan. Sophie had het direct gezien: een groot gat in mijn badpak. Moet je niet vragen hoe een slag dat was. Sindsdien ben ik enkel nog in de gemakkelijke banen met Sophie geweest, dat ging nog net.
's Middags aten we ter plaatse en hebben we ons daarna op de ligweide comfortabel in een ligstoel genesteld om ons eten "te laten zakken". Lang hebben de kids het daar niet uitgehouden, moest ook niet. Het wellnessbad was anders ook wel de moeite: lekker warm 38°C, jodiumhoudend. Helaas niet toegelaten voor kinderen jonger dan 16 jaar. Erik ben ik hebben er een tijd lang "gebroebbeld" zodat de kids nog konden gaan glijden. Om kwart na het uur startte buiten de lichte stroomversnelling en om .45 de snelle. Man, man, wat was dat. Er was eigenlijk geen ontkomen meer aan eens je erin zat. Je kon niet anders dan de stroming volgen, voor niet-zwemmers levensgevaarlijk. Zelfs voor geoefende zwemmers geen makkie. De kids hingen dan ook heel de tijd aan ons lijf. Wij konden staan, Astrid en Albert op de toppekes van hun tenen, Sophie niet. Nu hebben we een idee wat het is om meegesleurd te worden...
We zijn lang in Alpamare geweest maar om 16u zijn we ons toch gaan omkleden en zijn we naar Remetschwil gereden. Het was stillekes op de achterbank! Wat een belevenis vandaag!
Omdat ik al lange tijd met mijn knie sukkel, ben ik toch maar naar de dokter geweest. Resultaat: 9 beurten bij de physiotherapeut. Het probleem zou niet in de knie zelf zitten, maar in mijn heup. De pijn zou uitstralen naar mijn knie. Tegenwoordig komen we veel Nederlanders tegen. Eerst in Ernen (Restaurant Schmitta en Immo-kantoor) nu de therapeute. Ik hoop maar één ding en dat is dat het geneest zodat ik in september mee op huttentocht kan
Vandaag was het weer snikheet, de thermometer haalde nét geen 30°C. Als iedereen klaar was met huiswerk maken, konden ze gaan spelen. Wat had je gedacht, warm weer... slechts één mogelijkheid: zwemmen in openlucht. De eerste keer van 't jaar... Sophie mocht bij Céline een duik gaan nemen, Astrid en Albert gingen bij Benni (Benjamin) plonsen. Die heb ik letterlijk tot hier horen lachen, splashen, gillen...
Vorig weekend, vlak voor Milan's communiefeest heeft Sophie een tandje verloren. De meeste kindjes wisselen de eerste tandjes rond de leeftijd van 6 jaar. Sophie wordt binnenkort al 8! Er wiebelen maar liefst 4 tanden... Hopelijk vallen ze niet allemaal tegelijk uit, het zou nogal "een gat" geven. Ze stelt zich nu al de vraag "mama, hoe moet ik dan bokes en vlees eten? Och da's niet zo erg, want dan kunnen we elke dag havermoutpap eten".
Astrid had nog zo haar spreekbeurt voorbereid, had ze ons meermaals voorgezegd inclusief beeldmateriaal. Zoveel moeite en vandaag... steekt ze ook in bed. Ze voelt zich slappekes, heeft geen trek in bokes of cornflakes... kortom dezelfde symptomen als Albert gisteren. Albert voelt zich al een beetje beter wat het overgeven betreft, maar heeft koorts, hoofdpijn en een snotvalling. De juf werd geïnformeerd dus Albert was voor vandaag vrijgesteld. Herr Müller, Astrid's meester, heb ik dus ook opgebeld. Ook zij mocht een dagje thuisblijven. Morgen zien we wel weer.
Sophie is fris en monter naar school gegaan, Erik en ik zijn gaan werken. Een paar keer heb ik naar huis gebeld, maar alles bleek OK te zijn. Gelukkig ben ik op de middag thuis!
Albert stond al vroeg aan ons bed (6u30) met de melding dat hij zich niet goed voelde. Hoofdpijn, reuzehonger, misselijk. Eerst dachten we dat hij misselijk was van de honger, dan weer oververmoeid van de eindejaarsreis... al gauw bleek hij een buikgriepje opgelopen te hebben. Zijn klasgenootje Dominik is in Engelberg ook geveld geweest door het het virus en heeft waarschijnlijk Albert "angesteckt". Hij heeft dan 's morgens ook niet veel gegeten. Geen goesting in bokes, amper goesting in cornflakes. Het beetje dat hij gegeten heeft, heeft er niet lang in gezeten... Hij voelde zich ellendig, je kon het van zijn gezichtje aflezen.
Astrid moest huiswerk maken en Sophie heeft getekend. Erik trok erop uit met de fiets en heeft de Nufenenpas gedaan (75km - hoogteverschil van 1600m). Als hij terug was, was de chalet ook weer picobello en konden we eten. Een beetje later zijn we vertrokken. Omdat Albert echt "mottig" was, zijn we langs de Furka gereden en niet langs de Grimsel. De Grimselpas is net ietsje meer bochten en op kortere afstand stijgen. Onderweg zijn we 2x gestopt. Gelukkig hadden we een pot in de auto klaargezet en konden we die aan een riviertje weer proper maken zodat niemand er last van had. Toen we in Remetschwil waren, was hij (volgens mij toch) volledig "leeg". Hij heeft zijn bed vroeg opgezocht en onze meisjes ook. Morgen werken en school, behalve Albert die is voor een dagje vrijgesteld; maandag zien we wel hoe hij het stelt...
Dit weekend is er eentje om de handen uit de mouw te steken, maar alleen zo geraken we voort!
Omdat we niet willen dat de chalet het ganse jaar leeg laat als we weer in België wonen, hebben we besloten om de verhuur ervan (voor een stukje) uit handen te geven aan een immobiliënmakelaar. Zij bieden een totaal pakket aan, van publicatie op het internet tot de opkuis, de was, controle, de tuin, sneeuw ruimen etc. Klinkt allemaal zeer interessant. 's Avonds is er nog een andere makelaar geweest. We laten eerst alles eens goed bezinken alvorens een beslissing te nemen.
Terwijl Erik de tuin aanpakte (gras, onkruid en boordjes), ging ik met de schuurmachine tekeer zodat alle luikjes (vensters) klaar waren om te schilderen. Het schilderen zelf zal voor een andere keer zijn. Het was wel kwakkelweer, snikheet (27°C) maar af en toe toch dreigende wolken. Slechts zelden is er nat gevallen. De kids hebben zich ook goed geamuseerd. Albert had zijn waveboard meegenomen, Astrid de (verstelbare) inline skates zodat ze met Sophie kon afwisselen. Tegenwoordig wordt er ook veel badminton gespeeld.
Omstreeks 15u werden de 5. Klässler terug in Remetschwil verwacht. Moe maar heel content stapten ze uit de bus; moe maar met veel lawaai. Ze hebben het goed gehad, geweldig goed weer en een toffe sfeer. Ze zijn een dagje naar het avonturenpark geweest, gaan rodelen, naar het meertje (Brunni) waar we zelf ook al een paar keer geweest zijn, naar een Käserei, een bezoek aan het Engelger kloster, etc. Een voor een allemaal leuke en interessante dingen.
's Avonds zijn we nog naar Ernen gereden. Albert zijn oogskes zijn snel dichtgevallen in de auto!
Schoolfeest Sint-Gabriël-College te Boechout Zaterdag 14 mei 2011
Het schoolfeest 2011 had als centrale thema "Schatten op zolder". De oudervereniging organiseerde een echte retro fotostudio. Veel bezoekers lieten zich gaan met de verkleedkleren, nestelden zich stijlvol in het jaren '20 decor en werden op geheel ambachtelijke wijze op de gevoelige plaat vereeuwigd. Dat leverde mooie portretten op, foto's zoals vroeger, toen er voor een foto nog tijd was. Astrid liet zich gemakkelijk overhalen...
Albert had afgelopen donderdag al zijn valieske in de school afgegeven. Vanmorgen vertrokken ze naar Engelberg op "Klassenlager" (klassen-kamp of "eindejaarsreis"). Hij heeft er zo naar uitgekeken, van maandag tot vrijdag met de kindjes van de klas op stap in de bergen. En dan nog wel Engelberg, de gelukzak. Astrid is vorig jaar naar het Pfadiheim (scoutslokaal) in Baden geweest. Wat een verschil. Zo zie je maar, andere leerkracht, andere keuze. We duimen in ieder geval op goed weer!
Daarna kunnen we de rest van de chalet schilderen (buitenkant). Dat moet klaar zijn alvorens we naar België verhuizen. De volgende schilderwerken zijn gepland voor binnen een jaar of 5.
Ik kon niet anders dan ook een dankwoordje zeggen. Nog eens bedankt lieve collega's voor de ongelooflijk toffe tijd. Ik zal ze missen 
