NAMIDDAG Omdat we vinden dat de kinderen niet altijd alleen thuis mogen blijven, wat ze soms wel liever doen, stond er deze namiddag een bezoekje aan het klooster van Muri op het programma. Een beetje cultuur opdoen kan zeker geen kwaad. We waren er al dikwijls voorbij gereden maar nog nooit gestopt. Albert leert bij Realien (W.O.) over kanton Aargau en dit klooster kwam ter sprake. De bouw van het klooster werd gestart in 1027 maar was pas veel later voltooid. Het duurde 3 eeuwen lang alvorens het klooster is zoals het we het nu kennen. De kloosterkerk heeft Romeinse krypta, een gotisch koor en een centraalbouw in barok. Binnen in de kloosterkerk was het koud maar héél mooi. Albert was onder de indruk van al dat (blad)goud! De prachtige binnenkoer met mooi aangelegde tuin en het kloosterpark zijn een streling voor het oog. Een gedeelte van het klooster is omgebouwd tot rustoord. Schitterend! Daar zou ik ook wel mijn oude dag willen slijten...
Na het klooster stond er nog een bezoekje aan de plezierluchthaven van Buttwil op het programma maar dat werd wegens "boe-onthaal" afgelast! Terug naar Remetschwil waar ze met de kinderen uit de buurt konden ravotten. Ze trokken met Benni, Michelle, Ramona en Manuel allemaal het bos in om een kamp te maken. Trouwens, vanmiddag hebben ze buiten in de tuin een echte picknick gehouden. Vervelen doen ze zich hier zeker niet...
VOORMIDDAG Niemand had zin om mee op stap te gaan dus trokken Erik en ik er alleen op uit. Erik's koersfiets werd in de koffer gestoken en de kinderen werd de les opgespeld. Omdat Erik niet altijd in de buurt wil fietsen, reden we tot in Küssnacht. Hij begon aan zijn fietstocht en ik maakte een mooie wandeling aan de "Küssnachtersee" met zicht op de Mönch (4107 m), Eiger (3970 m) en de Jungfraujoch (3454 m). Staalblauwe hemel, hier en daar wel een witte sluierwolk maar die was welgekomen! Erik heeft zich in ieder geval goed ingesmeerd want gisteren op de voetbal is hij helemaal "uitgeslagen". Volgens Sophie is "papa een rode paprika, gene gele".
Een half uurtje heb ik daar van het uitzicht genoten en ben dan naar Brunnen gereden waar ik Erik weer zou ontmoeten. We hebben daar met z'n tweetjes op een bank aan het water gezeten en de mensen bekeken. Best gezellig! Een grote plezierboot vertrok net. Een gezellige drukte op het ponton. Ik ben nog een tijd lang blijven zitten. Van daaruit is Erik verder gereden naar Sins waar ik hem later weer oppikte. Vandaag heeft hij 55 km meer op zijn teller staan.
In de voormiddag was het een komen en gaan. Een koppel (weer een collega) kwam langs om een stapelbed (incl. matrassen) op te halen. De rieten ligstoel was nog niet verkocht en die namen ze ook nog mee! Dat kon wel niet allemaal in hun auto dus die zijn 2x langsgeweest! De andere collega is met een camionette langsgeweest. Hij nam van ons het andere stapelbed (incl. matrassen én dekbedjes), het kindertafeltje met 4 stoeltjes en de kindersofa mee. Opeens lijkt alles zo leeg, zeker in de kelder...
Ik ben ondertussen met onze meisjes op klerenjacht geweest. Astrid was laaiend enthousiast, maar Sophie haar gezicht hing tot op de grond! Ze wou zelfs niks passen en bleef in het pashokje stokstijf op het stoeltje zitten. Ik heb ze dan toch kunnen overhalen... maar met haar nieuwe outfit is ze niet gelukkig! Totdat we thuiskwamen... ze was de eerste die vroeg of ze de nieuwe kleren mocht aantrekken. Begrijpen wie begrijpen kan!
Na de middag zijn Erik, Albert en Sophie naar de voetbal gefietst. Albert speelde thuis. Ze hebben lang voorsprong gehad maar zijn uiteindelijk met 4-3 verloren. Volgens Albert is het de "goalie" zijn schuld. Dat manneke is nieuw in de club sinds 2 weken en laat volgens Albert alle ballen binnen.
Astrid en ik trokken de stad in waar we afspraken met Jill, Astrid's beste vriendin. Zij mochten tot 16u30 alleen op stap. Voor hen veel interessanter want de mama achterna lopen is ook niet leuk!
's Avonds (en ook 's middags) konden we in de tuin eten. Gelukkig hebben we de zonnewering nog want de parasol is weg! Het was maar liefst 25°C en in de zon "sogar" warmer!
Omdat mijn ABB-collega geen auto ter beschikking heeft, stelde ik voor om de tuinmeubelen die ze van ons wilde kopen, aan de deur af te leveren. Ze wou eigenlijk een "mobility car" huren om de spullen zelf af te halen maar dat wilden we niet. We brachten alles weg met veel plezier! Alles paste perfect in de auto nl de tafel, 4 stoelen, de kussens en de parasol. Dat moet in ieder geval niet mee verhuizen! Nu kunnen zij morgen ook buiten in het zonnetje op het terras eten want het belooft zomer te worden, althans voor efkes ...
Toen ik vanmorgen mijn computer opstartte, was mijn verbazing groot. Alles (op 2 kleine items na) wat ik vorige week on-line op de rommelmarkt te koop had aangeboden, is verkocht! Het komende weekend wordt alles opgehaald nl 2 bedsofa's, 2 stapelbedden, een kindertafeltje met 4 stoeltjes, een kindersofa, tuinmeubelen. Wie had dat gedacht! Misschien moet ik hier en daar toch nog eens zien of we nog verder uitverkoop kunnen houden...
Om 7u30 liep de wekker af. Tijd voor ontbijt want om 10u begon de opendeurdag in Sint-Jozef instituut in Kontich. Astrid zal daar in september naar school gaan. Daar hebben moeke en ik ook op de schoolbanken gezeten! Tante Ingrid, Yannick en Milan vergezelden ons. Nu weten we wat Astrid zelf wil maar wat ze later wil worden weet ze zelf nog niet. Na de rondleiding en nadat al onze vragen beantwoord waren, zijn we naar Remetschwil teruggekeerd. Onderweg nog ergens een "bakje friet" gegeten en in totaal 2x gestopt. Sophie en Albert hebben wat geslapen, Astrid niet. We speelden verstoppertje in de auto met en nano (kleine magneet in een omhulsel). Er lagen maar liefst 6 dode vosjes langs de kant van de autostrade... het viel erg op, vandaar dat we ze beginnen tellen zijn. Omstreeks 18u40 waren we weer thuis. Uitladen, nog snel een boke, bad in en de kids bed in.
Sam kwam Erik 's morgens rond 9u30 al oppikken voor een eerste afspraak. Ik reed met oma's fiets tot in Mortsel en nam de tram naar Antwerpen City. De cadeaubonnen van "De Kameerder" die Erik destijds bij zijn vertrek van de collega's had gekregen, kwamen goed van pas. De grote spar in de tuin in Ernen wordt binnenkort geveld en daarvoor hebben we een klimgordel nodig. Veiligheid boven alles!
Tegen de middag was ik weer bij oma en opa. Albert was al van 's morgens mee op schok met Yannick en Milan (voetbal, hoe kan het anders). Onze meisjes zijn in de Lambrechtslei gebleven. Nog snel met Sophie en Astrid voor schoenen en zwemgerief gaan zien en dan was het weer tijd om een bezoekje te brengen aan onze huurders. Daarna werden we bij moeke en voke in Boechout verwacht. Na een aperitiefje konden we aan tafel gaan. De kids hebben nog de ganse tijd buiten gespeeld. De "grote" meisjes ontfermden zich over de kleine Matizz. Die staat natuurlijk in het middelpunt van de belangstelling. Omdat de klok dit weekend een uurtje verder gedraaid wordt, zijn we niet tot 's nachts bij moeke en voke blijven plakken. Om 22u30 (nieuwe tijd) waren we weer in de Lambrechtslei. Oma en opa hadden nog 2 logees nl Yannick en Milan. Er mocht echter niet meer gepraat worden. Wonder boven wonder was de test een succes en dus voor herhaling vatbaar.
Sinds een paar weken weten we wie de nieuwe bewoners worden van de Pilatusweg in Remetschwil wanneer wij terug in België wonen. De familie Fankhauser neemt onze plaats in. De jongste zoon (3 kinderen) heeft bij Sophieke in de Kindergarten gezeten, vandaar dat ik hun mama reeds ken. Met haar heb ik dikwijls aan de schoolpoort staan "schwatzen"! Deze keer kwamen de kinderen mee zodat ook zij weten waarheen.
Als Erik thuis was, hebben we snel gegeten en zijn we nog om 18u naar België vertrokken. Normaal gezien zouden we pas morgen bij het krieken van de dag vertrekken, maar omdat Erik morgen voormiddag al enkele afspraken heeft gepland, werd ons reisplan aangepast. Vlot verkeer, slapende kinderen dus weinig stoppen... We waren om 00.30u in Hove. We zijn allemaal onmiddellijk onder de wol gekropen.
Wat een verrassing! Gisteren een aantal spulletjes op het ABB Intranet te koop aangeboden, vandaag al beet! Eén van de 2 stapelbedden (incl. matrassen en dekbedden) is verkocht alsook het houten kindertafeltje met 4 stoeltjes. Nu de rest nog en we kunnen met een halfvolle camion verhuizen...
ABB heeft in Zwitserland wel 11 kinderdagverblijven voor de ukkies van werknemers. Onlangs is er een nieuwe kinderkribbe geopend in Baden en die konden nog een aantal spulletjes gebruiken. Morgen worden de knuffels en de poppen gewassen alsook de kook-en-eet potjes krijgen een flinke beurt. Weg = weg. We kunnen het beter wegschenken, dan weggooien!
Gisteren rotweer, vandaag is een echte "zon"dag! Veel zon, geen wolken, staalblauwe hemel, 16°C. Alleen de wind verraadt de tijd van het jaar...
Aangezien we niet alles mee naar België willen verhuizen, moeten we eens werk maken om de spullen verkocht te krijgen. De meeste spullen zijn zo goed als nieuw en hebben we destijds - ja, dat is al bijna 3 jaar geleden - nieuw gekocht. 2 Stapelbedden, 2 sofa-bedden etc. Waar ik werk zijn er meer buitenlanders dan Zwitsers. Velen komen voor een kortere periode naar hier en zijn blij dat ze goede tweedehandsspullen kunnen kopen. We maakten foto's zodat ik ze morgen kan publiceren op het ABB Intranet. Nu maar hopen dat er enkele kooplustigen tussen zitten!
Astrid had om 14u30 turnwedstrijd minitrampoline in Neuenhof. Niet bepaald haar favoriete discipline. Meestal is ze bij de 5 eersten of valt ze in de medailles, deze keer was het een beetje anders. Ze eindigde 28e van de 54 deelnemers. Een mooie prestatie. In het groepenklassement eindigden ze op de 9e (van 12) plaats. Dat is wel spijtig want in hun groepje van 4 meisjes waren er 2 die een hele slechte sprong gemaakt hebben (vallen, verkeerde sprong) zodat dat het puntentotaal naar beneden haalt. Anders hadden ze de 3e plaats gehad...
Erik is met Albert gaan fietsen. Hij heeft ook nog een serieuze fietstocht gemaakt, weliswaar zonder Albert, en dat heeft hem deugd gedaan. Eens lekker niks doen, goed uitwaaien, een fysieke inspanning, een frisse neus halen...
Het weer zit niet mee! Het is miezerig, het regent tussendoor en er is veel wind. Dus konden we tijd maken om opnieuw te rommelen want de verhuis komt alsmaar dichter bij! Verhuizen heeft slechts één voordeel: er wordt nagedacht over de dingen die je écht nog nodig hebt en het is de ideale gelegenheid om spullen weg te gooien. De kids speelden met de kinderen uit de buurt, dan weer op verplaatsing, dan weer thuis. Na het avondeten mochten Ramona en Manuel bij ons blijven slapen. Ze sliepen deze keer allen samen op zolder. Heel plezant, een beetje té plezant. Zo plezant zelfs dat we de 3 Mastjes op de duur naar hun eigen kamer gestuurd hebben. Tja, dat komt ervan hé!
Erik bracht enkele bezoekers weer naar de luchthaven en is daarna niet meer naar het werk teruggekeerd maar naar huis gereden. We konden dus op tijd naar Ernen vertrekken.
Zaterdag hadden we pech met het weer. De zon kan niet altijd stralen! Archi-slecht was het niet, zeker niet in Ernen zelf, maar boven op de Aletscharena zag het er maar miezerig uit. Beneden vielen er zelfs een paar eenzame sneeuwvlokjes. De kids hebben nog met de slee kunnen spelen. Als het tegen dit tempo blijft dooien, ligt er in de paasvakantie geen sneeuw meer in Ernen. Een fikse wandeling naar Fiesch en terug heeft ons deugd gedaan. 's Avonds speelden we met de Mikado en Boggle en mochten de kids naar "Deutschland sucht de SuperStar" kijken. Niet bepaald Erik's favoriete programma!
Zondag was het weer tijd om op te ruimen en huiswaarts te keren. Alhoewel de Nederlanders, Belgen en een groot deel Duiters terugkeerden naar huis, was er nergens geen file. Onderweg nog bij de McDonald's gestopt voor wat junk food!
Astrid was dan toch niet langer dan anders in bed blijven liggen. Na het ontbijt zijn we naar Fiesch gereden en namen we de grote kabelbaan naar Kühboden. Veel Hollanders in de lift, net zoals vorige week. Voor een groot deel is morgen voor hen de vakantie afgelopen. Er is nog steeds voldoende sneeuw en de zon scheen "volle bak". Meer willen we niet! Astrid skiede voorop want enkel zij wist de weg naar het Ferienhaus waar ze een ganse week verbleef. Een mooie grote chalet was het, vlakbij de skipiste. De iglo die ze mee had helpen bouwen, stond er natuurlijk nog. Daar hadden ze met z'n vijven in geslapen. Astrid niet, want dat had ze op voorhand ook op de vragenlijst zo ingevuld. Misschien heeft ze er toch een beetje spijt van. Astrid kon volledig rechtstaan in de iglo. De ijssculpturen die ze gemaakt hadden, waren grotendeels gesmolten. De foto's hebben jullie nog tegoed. 's Middags aten we boven op de Bettmerhorn (2647 m) met zicht op de Matterhorn. De "Salzbretzels" en de "Apfeltaschen" waren héérlijk.
We hebben nog een aantal pistes gedaan, maar zijn dan weer naar de chalet gereden waar we nog effe van de zon konden genieten. Geloof het of niet, het was welgeteld 16°C. Bijna zomer alhoewel het 's nachts terug vriest (in vergelijking met vorige week). Tja, Wallis staat dan ook bekend voor zijn mild klimaat. 's Avonds speelden we nog met de kaarten, Mikado en hebben Erik en Albert geschaakt. Wat is de dag voorbij gevlogen vandaag...
Erik had een halve dag verlof genomen, Sophie en Albert hadden (weeral) geen school. Dat betekent dat we al op de middag naar Ernen konden vertrekken. Astrid moest immers afgehaald worden, want omstreeks 17u zou de bus in Betten Talstation weer naar Oberrohrdorf rijden. Rond 16u30 kwamen ze dan met de grote kabelbaan naar beneden. Een 45-tal scholieren en 10 begeleiders. Eén voor één vrolijke gezichten. Astrid was ook heel content, ze had zich reuze geamuseerd. Niemand met gebroken benen of armen, enkel Herr Sprengler had zijn duim verstuikt! Op weg naar de chalet heeft ze geen minuut gezwegen, altijd maar vertellen! Toen ik vroeg of ze moe was, was het antwoord "een beetje". Ik had het kunnen weten, da's Astrid's gezegde... Ze is in ieder geval op tijd in bed gekropen want morgen... wat had je gedacht... weeral skiën.
Net zoals overal is het hier ook carnaval. Om 14u verzamelden alle kindjes van de Kindergarten en de lagere school op de speelplaats. Onder begeleiding van de Staretschwiler drumband "Holzberewöörm" (Staretschwil = gehucht van Oberrohrdorf), trok de menigte door de straten van Remetschwil. Zelfs een aantal mama's waren verkleed. Niet zo mijn ding moet ik zeggen, gaan kijken is al meer dan genoeg. Opgezette feestvreugde is niet aan mij besteed. Eerlijk gezegd, Albert vindt er ook maar niks aan en Astrid vindt het niet erg dat ze nu niet kan meedoen. Skiën is véél leuker! Albert was verkleed in een meisje en had daarbij een volledige outfit van Astrid aangetrokken, inclusief haar hippe laarsjes. Schmink en zelfs knalrode nagellak mochten daarbij niet ontbreken. De oude "pelsen frak" van tante Ingrid kwam goed van pas! Sophie wou een heks zijn. Een heks zonder hoed want die lag in Ernen. Gelukkig vond ze het helemaal niet erg. Meer nog, schmink maakt alles goed. Na de stoet was er carnavalbal in de turnzaal. Ik ging deze keer niet mee. Isabel had me uitgenodigd voor een kopje koffie. Rond 16u30 was iedereen weer thuis. De confetti in de badkamer was wel de max! Vooral Albert is met tonnen naar huis gekomen. Tot zelfs in de kousenbroek had de confetti zich kunnen verstoppen.
We hadden op voorhand bij de leraar nagevraagd of we Astrid zelf konden brengen. Dat was geen enkel probleem. Zo konden we alsnog naar de chalet en moets Astrid niet met de (verschrikkelijke) reisbus mee. In de loop van de voormiddag hadden de kids nog hun huiswerk gemaakt en hebben Sophie en Albert nog buiten met de slee gespeeld. Tegen 15u zijn we dan vertrokken richting Bettmeralp, meer bepaald de grote kabelbaan. Na een kort telefoontje met de juf, wisten we dat ze pas tegen 15u45 zouden aankomen. Dat gaf ons de gelegenheid om nog ergens een "pintje" te gaan drinken. Als we de bus zagen voorbij riijden, zijn we ook vertrokken. De spullen werden in de gitterbox overgeladen, nog snel een kusje en hup... Astrid was weg. Weg voor een ganse week skiplezier met de klasgenootjes. Weg, wij ook... maar dan naar Remetschwil. Wat was het rustig op de achterbank. Niet dat Astrid de aanstoker of lawaaimaker is. Het feit dat de middelste plaats vrij bleef, deed het hem!
Erik was op tijd thuis van het werk dus konden we vrijdag nog naar Ernen rijden. In Ernen zelf ligt er nog zowat 10cm sneeuw maar het vriest niet meer. 's Morgens vertrokken we met veel goesting naar Kühboden om een dagje te skiën. De zon was van de partij. Deze keer zijn we helemaal tot in Bettmeralp geskied, verder dan alle andere keren. Astrid is vanaf morgen immers ook voor een weekje op skiklassen hier. Dan kent ze haar weg al! Helaas is het tegen de middag beginnen overtrekken maar dat hield ons niet tegen om verder te skiën. Het is gelukkig droog gebleven. Het was opvallend rustig, enkel de Hollanders hadden blijkbaar vakantie. Dat was duidelijk te zien aan de parking! In de chalet nog eens tijd gemaakt voor een hete sauna. Zelfs de kids hebben een potje mee gezweet! Vooral Sophie kan goed tegen de (vochtige) warmte... Rond 21u is het volop beginnen sneeuwen. De straten bleven sneeuwvrij. Toch gezellig als het buiten sneeuwt terwijl binnen het haardvuur knettert...
We moeten de loketbediende van het politiebureau in Niederrohrdorf wel degelijk geloven. Toen ik vanmiddag thuiskwam, stak er een brief in de bus van de stad Baden met de melding "Ihr Fahrrad wurde gefunden". Ik heb meteen contact opgenomen om een afspraak te maken en de fiets af te halen. Dat kon nog dezelfde dag. Ik nam de bus tot in Dättwil waar ik me moest aanmelden bij de brandweer (groot lokaal met 9 poorten/brandweerwagens). Degene die Astrid's fiets effe geleend had, had blijkbaar grote honger want de fiets werd teruggevonden bij McDonald's in Dättwil! Ik tekende voor ontvangst en kon met de fiets weer naar Remetschwil trappen! Da's nog eens goed nieuws hé!!
Toen ik maandag thuiskwam van het werk, viel het op dat Astrid haar fiets niet op de vertrouwde plek stond. Na een zoekactie in het dorp en in de buurt eens nagevraagd te hebben, kwamen we tot het besluit dat Astrid haar fiets (nieuw sinds 09/2009) gestolen werd. Dan maar aangifte gaan doen in het dichtsbijzijnde politiekantoor, in Niederrohrdorf. Daar werd ons gezegd dat de fietsen in 90% van de gevallen worden teruggevonden. Ze worden meestal gebruikt om snel ergens naartoe te rijden en worden dan "gedumpt". Van goede moed geven, gesproken!
Elke fiets moet worden voorzien van een "Velo-vignet" dat je in de meeste winkels kan kopen. Je kleeft de code samen met je adres ergens op je fiets, het andere gedeelte bewaar je thuis. Het is geen garantie tegen diefstal, maar als je bij een ongeval betrokken bent, ben je wel verzekerd. In geval van diefstal kan je aangifte doen bij de verzekering, énkel en alleen je je inboedel verzekerd hebt (wat uiteraard logisch is!!!). Als de fiets na één maand niet wordt teruggevonden, kunnen we een nieuwe vorderen bij de verzekering. Dat moet je in België eens proberen, weg = weg !!
