Wat een verrassing! Gisteren een aantal spulletjes op het ABB Intranet te koop aangeboden, vandaag al beet! Eén van de 2 stapelbedden (incl. matrassen en dekbedden) is verkocht alsook het houten kindertafeltje met 4 stoeltjes. Nu de rest nog en we kunnen met een halfvolle camion verhuizen...
ABB heeft in Zwitserland wel 11 kinderdagverblijven voor de ukkies van werknemers. Onlangs is er een nieuwe kinderkribbe geopend in Baden en die konden nog een aantal spulletjes gebruiken. Morgen worden de knuffels en de poppen gewassen alsook de kook-en-eet potjes krijgen een flinke beurt. Weg = weg. We kunnen het beter wegschenken, dan weggooien!
Gisteren rotweer, vandaag is een echte "zon"dag! Veel zon, geen wolken, staalblauwe hemel, 16°C. Alleen de wind verraadt de tijd van het jaar...
Aangezien we niet alles mee naar België willen verhuizen, moeten we eens werk maken om de spullen verkocht te krijgen. De meeste spullen zijn zo goed als nieuw en hebben we destijds - ja, dat is al bijna 3 jaar geleden - nieuw gekocht. 2 Stapelbedden, 2 sofa-bedden etc. Waar ik werk zijn er meer buitenlanders dan Zwitsers. Velen komen voor een kortere periode naar hier en zijn blij dat ze goede tweedehandsspullen kunnen kopen. We maakten foto's zodat ik ze morgen kan publiceren op het ABB Intranet. Nu maar hopen dat er enkele kooplustigen tussen zitten!
Astrid had om 14u30 turnwedstrijd minitrampoline in Neuenhof. Niet bepaald haar favoriete discipline. Meestal is ze bij de 5 eersten of valt ze in de medailles, deze keer was het een beetje anders. Ze eindigde 28e van de 54 deelnemers. Een mooie prestatie. In het groepenklassement eindigden ze op de 9e (van 12) plaats. Dat is wel spijtig want in hun groepje van 4 meisjes waren er 2 die een hele slechte sprong gemaakt hebben (vallen, verkeerde sprong) zodat dat het puntentotaal naar beneden haalt. Anders hadden ze de 3e plaats gehad...
Erik is met Albert gaan fietsen. Hij heeft ook nog een serieuze fietstocht gemaakt, weliswaar zonder Albert, en dat heeft hem deugd gedaan. Eens lekker niks doen, goed uitwaaien, een fysieke inspanning, een frisse neus halen...
Het weer zit niet mee! Het is miezerig, het regent tussendoor en er is veel wind. Dus konden we tijd maken om opnieuw te rommelen want de verhuis komt alsmaar dichter bij! Verhuizen heeft slechts één voordeel: er wordt nagedacht over de dingen die je écht nog nodig hebt en het is de ideale gelegenheid om spullen weg te gooien. De kids speelden met de kinderen uit de buurt, dan weer op verplaatsing, dan weer thuis. Na het avondeten mochten Ramona en Manuel bij ons blijven slapen. Ze sliepen deze keer allen samen op zolder. Heel plezant, een beetje té plezant. Zo plezant zelfs dat we de 3 Mastjes op de duur naar hun eigen kamer gestuurd hebben. Tja, dat komt ervan hé!
Erik bracht enkele bezoekers weer naar de luchthaven en is daarna niet meer naar het werk teruggekeerd maar naar huis gereden. We konden dus op tijd naar Ernen vertrekken.
Zaterdag hadden we pech met het weer. De zon kan niet altijd stralen! Archi-slecht was het niet, zeker niet in Ernen zelf, maar boven op de Aletscharena zag het er maar miezerig uit. Beneden vielen er zelfs een paar eenzame sneeuwvlokjes. De kids hebben nog met de slee kunnen spelen. Als het tegen dit tempo blijft dooien, ligt er in de paasvakantie geen sneeuw meer in Ernen. Een fikse wandeling naar Fiesch en terug heeft ons deugd gedaan. 's Avonds speelden we met de Mikado en Boggle en mochten de kids naar "Deutschland sucht de SuperStar" kijken. Niet bepaald Erik's favoriete programma!
Zondag was het weer tijd om op te ruimen en huiswaarts te keren. Alhoewel de Nederlanders, Belgen en een groot deel Duiters terugkeerden naar huis, was er nergens geen file. Onderweg nog bij de McDonald's gestopt voor wat junk food!
Astrid was dan toch niet langer dan anders in bed blijven liggen. Na het ontbijt zijn we naar Fiesch gereden en namen we de grote kabelbaan naar Kühboden. Veel Hollanders in de lift, net zoals vorige week. Voor een groot deel is morgen voor hen de vakantie afgelopen. Er is nog steeds voldoende sneeuw en de zon scheen "volle bak". Meer willen we niet! Astrid skiede voorop want enkel zij wist de weg naar het Ferienhaus waar ze een ganse week verbleef. Een mooie grote chalet was het, vlakbij de skipiste. De iglo die ze mee had helpen bouwen, stond er natuurlijk nog. Daar hadden ze met z'n vijven in geslapen. Astrid niet, want dat had ze op voorhand ook op de vragenlijst zo ingevuld. Misschien heeft ze er toch een beetje spijt van. Astrid kon volledig rechtstaan in de iglo. De ijssculpturen die ze gemaakt hadden, waren grotendeels gesmolten. De foto's hebben jullie nog tegoed. 's Middags aten we boven op de Bettmerhorn (2647 m) met zicht op de Matterhorn. De "Salzbretzels" en de "Apfeltaschen" waren héérlijk.
We hebben nog een aantal pistes gedaan, maar zijn dan weer naar de chalet gereden waar we nog effe van de zon konden genieten. Geloof het of niet, het was welgeteld 16°C. Bijna zomer alhoewel het 's nachts terug vriest (in vergelijking met vorige week). Tja, Wallis staat dan ook bekend voor zijn mild klimaat. 's Avonds speelden we nog met de kaarten, Mikado en hebben Erik en Albert geschaakt. Wat is de dag voorbij gevlogen vandaag...
Erik had een halve dag verlof genomen, Sophie en Albert hadden (weeral) geen school. Dat betekent dat we al op de middag naar Ernen konden vertrekken. Astrid moest immers afgehaald worden, want omstreeks 17u zou de bus in Betten Talstation weer naar Oberrohrdorf rijden. Rond 16u30 kwamen ze dan met de grote kabelbaan naar beneden. Een 45-tal scholieren en 10 begeleiders. Eén voor één vrolijke gezichten. Astrid was ook heel content, ze had zich reuze geamuseerd. Niemand met gebroken benen of armen, enkel Herr Sprengler had zijn duim verstuikt! Op weg naar de chalet heeft ze geen minuut gezwegen, altijd maar vertellen! Toen ik vroeg of ze moe was, was het antwoord "een beetje". Ik had het kunnen weten, da's Astrid's gezegde... Ze is in ieder geval op tijd in bed gekropen want morgen... wat had je gedacht... weeral skiën.
Net zoals overal is het hier ook carnaval. Om 14u verzamelden alle kindjes van de Kindergarten en de lagere school op de speelplaats. Onder begeleiding van de Staretschwiler drumband "Holzberewöörm" (Staretschwil = gehucht van Oberrohrdorf), trok de menigte door de straten van Remetschwil. Zelfs een aantal mama's waren verkleed. Niet zo mijn ding moet ik zeggen, gaan kijken is al meer dan genoeg. Opgezette feestvreugde is niet aan mij besteed. Eerlijk gezegd, Albert vindt er ook maar niks aan en Astrid vindt het niet erg dat ze nu niet kan meedoen. Skiën is véél leuker! Albert was verkleed in een meisje en had daarbij een volledige outfit van Astrid aangetrokken, inclusief haar hippe laarsjes. Schmink en zelfs knalrode nagellak mochten daarbij niet ontbreken. De oude "pelsen frak" van tante Ingrid kwam goed van pas! Sophie wou een heks zijn. Een heks zonder hoed want die lag in Ernen. Gelukkig vond ze het helemaal niet erg. Meer nog, schmink maakt alles goed. Na de stoet was er carnavalbal in de turnzaal. Ik ging deze keer niet mee. Isabel had me uitgenodigd voor een kopje koffie. Rond 16u30 was iedereen weer thuis. De confetti in de badkamer was wel de max! Vooral Albert is met tonnen naar huis gekomen. Tot zelfs in de kousenbroek had de confetti zich kunnen verstoppen.
We hadden op voorhand bij de leraar nagevraagd of we Astrid zelf konden brengen. Dat was geen enkel probleem. Zo konden we alsnog naar de chalet en moets Astrid niet met de (verschrikkelijke) reisbus mee. In de loop van de voormiddag hadden de kids nog hun huiswerk gemaakt en hebben Sophie en Albert nog buiten met de slee gespeeld. Tegen 15u zijn we dan vertrokken richting Bettmeralp, meer bepaald de grote kabelbaan. Na een kort telefoontje met de juf, wisten we dat ze pas tegen 15u45 zouden aankomen. Dat gaf ons de gelegenheid om nog ergens een "pintje" te gaan drinken. Als we de bus zagen voorbij riijden, zijn we ook vertrokken. De spullen werden in de gitterbox overgeladen, nog snel een kusje en hup... Astrid was weg. Weg voor een ganse week skiplezier met de klasgenootjes. Weg, wij ook... maar dan naar Remetschwil. Wat was het rustig op de achterbank. Niet dat Astrid de aanstoker of lawaaimaker is. Het feit dat de middelste plaats vrij bleef, deed het hem!
Erik was op tijd thuis van het werk dus konden we vrijdag nog naar Ernen rijden. In Ernen zelf ligt er nog zowat 10cm sneeuw maar het vriest niet meer. 's Morgens vertrokken we met veel goesting naar Kühboden om een dagje te skiën. De zon was van de partij. Deze keer zijn we helemaal tot in Bettmeralp geskied, verder dan alle andere keren. Astrid is vanaf morgen immers ook voor een weekje op skiklassen hier. Dan kent ze haar weg al! Helaas is het tegen de middag beginnen overtrekken maar dat hield ons niet tegen om verder te skiën. Het is gelukkig droog gebleven. Het was opvallend rustig, enkel de Hollanders hadden blijkbaar vakantie. Dat was duidelijk te zien aan de parking! In de chalet nog eens tijd gemaakt voor een hete sauna. Zelfs de kids hebben een potje mee gezweet! Vooral Sophie kan goed tegen de (vochtige) warmte... Rond 21u is het volop beginnen sneeuwen. De straten bleven sneeuwvrij. Toch gezellig als het buiten sneeuwt terwijl binnen het haardvuur knettert...
We moeten de loketbediende van het politiebureau in Niederrohrdorf wel degelijk geloven. Toen ik vanmiddag thuiskwam, stak er een brief in de bus van de stad Baden met de melding "Ihr Fahrrad wurde gefunden". Ik heb meteen contact opgenomen om een afspraak te maken en de fiets af te halen. Dat kon nog dezelfde dag. Ik nam de bus tot in Dättwil waar ik me moest aanmelden bij de brandweer (groot lokaal met 9 poorten/brandweerwagens). Degene die Astrid's fiets effe geleend had, had blijkbaar grote honger want de fiets werd teruggevonden bij McDonald's in Dättwil! Ik tekende voor ontvangst en kon met de fiets weer naar Remetschwil trappen! Da's nog eens goed nieuws hé!!
Toen ik maandag thuiskwam van het werk, viel het op dat Astrid haar fiets niet op de vertrouwde plek stond. Na een zoekactie in het dorp en in de buurt eens nagevraagd te hebben, kwamen we tot het besluit dat Astrid haar fiets (nieuw sinds 09/2009) gestolen werd. Dan maar aangifte gaan doen in het dichtsbijzijnde politiekantoor, in Niederrohrdorf. Daar werd ons gezegd dat de fietsen in 90% van de gevallen worden teruggevonden. Ze worden meestal gebruikt om snel ergens naartoe te rijden en worden dan "gedumpt". Van goede moed geven, gesproken!
Elke fiets moet worden voorzien van een "Velo-vignet" dat je in de meeste winkels kan kopen. Je kleeft de code samen met je adres ergens op je fiets, het andere gedeelte bewaar je thuis. Het is geen garantie tegen diefstal, maar als je bij een ongeval betrokken bent, ben je wel verzekerd. In geval van diefstal kan je aangifte doen bij de verzekering, énkel en alleen je je inboedel verzekerd hebt (wat uiteraard logisch is!!!). Als de fiets na één maand niet wordt teruggevonden, kunnen we een nieuwe vorderen bij de verzekering. Dat moet je in België eens proberen, weg = weg !!
Wat is de tijd weer voorbij gevlogen! Om 7u liep de wekker af maar de kids konden nog effe blijven liggen. Ondertussen konden Erik en ik alles weer inpakken, gaan tanken en langs de bakker passeren. Als we terug waren, waren de kids ook klaar en konden we nog snel ontbijten. Om stipt 9u reden we de Lambrechtslei weer uit... Onderweg hebben we toch wel wat regen gehad. Bij aankomst in Remetschwil, sneeuwde het. Gelukkig is de sneeuw niet blijven liggen zodat de straten vrj bleven. Volgens Astrid waren onze poesjes héél blij dat we weer thuis waren. Ik denk onze buurvrouw ook en niet alleen omwille van de poesjes! Er was nog tijd genoeg om alles klaar te maken voor morgen. Sophie en Albert zijn nog lekker uitgebreid in bad geweest. Nog effe en de badkamer gaat op slot. Iedereen is op tijd onder de wol gekropen.
Vanmorgen werd Albert afgehaald door Ingrid en Yannick. Samen reden ze naar Schoten waar Yannick een match moest spelen. Omdat Tom moest werken, profiteerde Erik van de gelegenheid om met Milan mee naar de voetbal te gaan. Hij moest sjotten in Mortsel, Sint-Jozef. Zo kon hij eveneens informeren of er voor Albert nog een plaatsje vrij is. We wisten dat Anja, Guy, Yara en Zeno er ook waren, dus ging ik mee. Als je mekaar een tijd lang niet meer gezien hebt, heb je veel te vertellen! Hopelijk kunnen ze nog eens een keertje langskomen alvorens we vertrekken. Na de middag zijn we nog in Nijlen bij tante Els, Sam, Mill en Matizz op bezoek geweest. De Ward was er helaas niet. Tegen het avondeten werden we bij oma en opa verwacht. Ingrid, Tom, Yannick en Milan waren ook van de partij. Morgen rijden we weer naar huis, dus op tijd in bed was de boodschap. Bovendien moeten ze maandag na 2 weekjes vakantie weer terug naar school!!
In Remetschwil zijn ze al een tijdje op de hoogte van onze verhuisplannen. De meesters, de juffen en de klasgenootjes weten dat we in de zomer vertrekken. Daarom moeten we ook tijdig de kids in de nieuwe school inschrijven. Albert en Sophie kijken er naar uit om naar het Sint-Gabriëlcollege in Boechout te gaan, samen met hun neefje Yannick. Wie weet zitten Albert en Yannick wel in dezelfde klas! Voor Astrid wordt er een plaatsje gereserveerd in het Sint-Jozef-Instituut in Kontich. Ja, ja, voor ieders een nieuwe start... het zal een grote aanpassing worden, groter dan de verhuis naar hier... Na de middag brachten Astrid en ik nog een bezoekje bij de kapper terwijl Erik de ene afspraak na de andere had. Gelukkig was hij nog net op tijd zodat we lekker konden gaan tafelen bij Erwin, Ellen en de boys.
Zoals de meesten onder jullie het al hier of daar gehoord hebben, verhuizen we tijdens de grote vakantie weer terug naar België. Het was een moeilijke beslissing maar we zijn er dan toch door geraakt. Erik heeft een tijdje geleden zijn transfert aangevraagd, ik heb mijn ontslag gegeven... Er valt dus een heleboel te regelen!! Vandaag staat er ons een lange rit te wachten. Om 8u was alles klaar en konden we vertrekken. Margrith, onze lieve buurvrouw, zorgt voor onze poesjes Caramel en Praline. Nergens file, geen regen... enkel veel vrachtwagens. Eerst snel bij oma en opa de auto leeggemaakt en daarna op bezoek bij moeke en voke. Erik is niet lang kunnen blijven. Hij holt dit weekend van de ene afspraak naar de andere... Voke heeft ons 's avonds nog een lift naar oma gegeven want Erik liet te lang op zich wachten.
Na een weekje skiklassen in Braunwald (kanton Glarus) is Albert weer terug in Remetschwil. In ski-uitrusting kwamen de vakantiegangers weer thuis. Ze hadden immers in de voormiddag nog ervan geprofiteerd om de laatste keer te skiën. Zo te zien heeft hij zich reuze geamuseerd! Zijn skibril staat mooi in zijn gezicht "gebrand". De zon was elke dag van de partij wat maakt dat de sneeuw in de voormiddag hard was, met veel ijsplekken en in de namiddag werd het "matschig". Dat kon de pret blijkbaar niet bederven. Gelukkig was er sneeuw genoeg en konden ze elke dag skiën. Ze hebben alle pistes gedaan, van blauw tot zwart en ook enkele pistes buiten kategorie. Hij heeft zelfs een "three-sixty" geleerd, een draai van 360°, in de lucht wel-te-verstaan (geen salto, een volledige draai om zijn as, voeten beneden, hoofd boven). Ik krijg er al de kriebels van!! Iedereen heeft het reglement goed nageleefd. Ze moesten vooraf het reglement "ondertekenen" met een vingerafdruk! Niemand heeft zich bezeerd en alle Ämtli (opgelegde taakjes zoals afwassen, uitkeren en de tafels dekken en afruimen) werden naar behoren vervuld! Aan zijn oogskes te zien is het een vermoeiende week geweest. Volgens Frau Schmocker, de lerares Engels die elk jaar meegaat, is Albert "erschöpft" (uitgeput). Daar is maar één remedie voor: vroeg naar bed! Sophie en Astrid waren in ieder geval blij dat hun broer weer thuis is. Ze zeggen het niet expliciet, maar we zien het wel...
De eerste week van de krokusvakantie is bijna voorbij. Sophie en Astrid kan ik met een gerust hart alleen thuis laten als ik ga werken. Zij zijn meestal bij één of ander vriendinnetje en weten dat er niemand bij ons mag komen spelen als hun mama of papa niet thuis is! Omdat Albert het deze week beter heeft dan zijn zussen, had ik beloofd om nog een keertje te gaan ijsschaatsen in Tägerhard. Ramona en Stefan mochten ook mee. Niet teveel volk op de schaatsbaan, mooi weer... just a perfect day! Astrid's klasgenootje Maryam was eveneens op de schaatsbaan. Zij hebben dan ook de ganse tijd samen geschaatst. Omstreeks 17u waren we weer in Remetschwil.
Om 7u liep de wekker af. Astrid en Sophie konden zich nog eens lekker omdraaien en Albert... die was er als de kippen bij! Opgewekt en monter - vooral Albert dan - brachten we ons venteke naar het gemeentehuis. De reisbus stond al te wachten. Zo'n 30 kinderen en begeleiders vertrokken stipt om 8.20u naar Braunwald in Kanton Glarus. Dat is ongeveer 1.5 uurtje rijden van Remetschwil. Albert kent het daar al, hij gaat dan ook voor de 3e keer mee. Iedereen is blijven zwaaien tot de bus uit het zicht was. Met Isabel en Markus, mama en papa van Christian, hebben we nog een tijd lang staan babbelen.
Stilletjes aan is onze tuin weer groen. Hier en daar liggen nog hoopjes sneeuw maar het zal nu niet lang meer duren. Astrid en Sophie hadden in de namiddag geen zin om mee te gaan naar Hämikon (Muri) dus trokken we er alleen op uit. Het mooie weer heeft veel mensen naar buiten gelokt! Daar boven heb je een prachtig zicht op de Rigi, de Ütliberg en ook Remetschwil. Rond 17u waren we weer thuis, behalve onze meisjes. Die waren met Ramona en Saskia op schok!
Vandaag is de krokusvakantie of beter gezegd de "Sportferien" begonnen. Na een maand school zijn ze weer voor 2 weekjes thuis... Omdat Erik zich nog steeds niet 100% in zijn vel voelt, is hij niet naar de chalet gereden waar onze vrienden het weekend doorbrengen. Jammer voor Erik, hij had graag mee gaan skiën. In de namiddag zijn we wel een toerke gaan doen wegens te mooi weer om binnen te blijven. De zon schijnt volop en de sneeuw zie je letterlijk wegsmelten. Astrid haar klasgenootje Julia kwam bij ons "spelen". Ze had een film bij en dus gingen de meisjes op Astrid's kamer naar de film kijken. Sophie en Albert zijn in de school met het waveboard, hockey en bal gaan spelen met Christian. Albert moest op tijd in zijn bed, ook al begint vandaag de vakantie. Voor hem begint een héél vermoeiende week nl. een weekje skiklassen met school.
Zwitserland beschikt over een dicht netwerk van meer dan 8000 sirenes. Daarom wordt er jaarlijks getest of alle alarmsirenes wel degelijk funktioneren. Bovendien werden eveneens alle alarmsirenes van stuwmeren getest. Kort na het middageten - van 13.00u tot 13.30u - ging het testen van start. De kids zijn buiten blijven staan... brrrrr een angstaanjagend geluid!
Er ligt nog steeds sneeuw in Remetschwil en het vriest nog overdag. De straten zijn sneeuwvrij maar op het veld ziet alles nog schoon wit. Helaas is er te weinig sneeuw om met de slee te spelen. Albert heeft met zijn kameraadje buiten gespeeld met het waveboard en "een balleke gestampt". Sophieke en Astrid zijn bij Ramona gaan spelen. Astrid haar klasgenootjes zijn nog langsgeweest voor het toneeltje van morgen. "Een dineetje in een restaurant" moeten ze voorbrengen...
's Avonds was er nog oudercontact voor Astrid. Alles verloopt naar wens en Astrid mag naar het 2e jaar "Sekundarschule", te vergelijken met het TSO in België.
