Sophie dacht eraan dat onze kerststal in Remetschwil nu niet compleet is want "kinneke Jezus" ligt nog in de kast! Zowel in Remetschwil als in Hove kunnen we genieten van een witte Kerst!
In de voormiddag zijn we nog bij Maarten, Monique, Anne en Lisa langs geweest. Spijtig maar zoals gewoonlijk kunnen we nergens lang blijven. Omstreeks 14u werden we bij Ingrid, Tom, Yannick en Milan verwacht voor het 2e kerstfeest. Na het aperitief en de pakjes konden we aan tafel (fondue). Oma bracht nog een lekkere home-made biscuit met crème-au-beurre mee als dessert. De kinderen hebben zich goed geamuseerd; Albert en de Van Dammekes, dat zijn 6 handen op één buik! Omdat er morgen nog een kerstfeest op het programma staat, zijn we ook hier niet al te lang gebleven.
Vandaag had Erik een halve dag verlof genomen zodat we tijdig naar België konden vertrekken. De kinderen hadden vandaag geen school meer en op vrijdag ben ik sowieso thuis. De buurvrouw ontfermt zich (weeral) over Caramel en Praline. Onderweg was het vlot verkeer, geen files en "open" weer. De straten lagen er ook goed bij, behalve... in België. Daar zijn ze het niet gewend om sneeuw te ruimen natuurlijk. We zijn in ieder geval veilig aangekomen in Hove. Eerst de beentjes strekken en de auto uitladen. Daarna aten we frietjes van de frituur. Wat kan dat toch smaken! Oma en opa waren bij tante Yvonne en nonkel Willy uitgenodigd om Kerstmis te vieren. We gingen mee voor het aperitief. Zo kon Sophie haar cadeautje aan haar peter Gert overhandigen en haar cadeautje in ontvangst nemen. We gingen van het ene feestje naar het andere nl naar tante Germaine en nonkel Carl. Daar waren ook moeke en voke, Stefan, Wendy, Lennert en Fenneke. Onze buikjes zaten al vol dus konden ze ons enkel plezieren met een drankje. Alhoewel er voor een heerlijk dessertje altijd plaats vrij is! Heel erg lang zijn we niet gebleven want morgen en overmorgen wordt het weer laat. Oma en opa waren nog niet thuis toen wij in ons bed kropen.
Astrid haar klasgenootje Jorge vertrekt eind deze maand met zijn familie voorgoed naar Chili. 's Namiddags waren de ganse klas en nog véél meer mensen uitgenodigd om samen afscheid te vieren. Astrid had een klein cadeautje gekocht om af te geven. Een kleintje want volgens Jorge steekt de container vol en zijn de invoerrechten hoog...
Terwijl Astrid in Oberrohrdorf ging feesten, gingen wij feesten in Embrach. Daar was het, net zoals vorig jaar, het Kerstfeest van Kühne+Nagel. Uiteraard mochten de kinderen meekomen en was er voor hen vanalles te doen. Zo konden ze Grittibänz maken (mannekes uit sandwichdeeg), Zimtsterne versieren (dikke peperkoeken kaneelsterren), hun handen in warme wax modelleren, voor de allerkleinsten was er een carrousel, naar de film kijken en nog veel meer. Terwijl de kleintjes zich amuseerden, konden de groten aan tafel een klappeke doen. Best gezellig; bovendien was het koude en warme buffet lekker, om nog maar te zwijgen van de desserts... Degene die zin hadden, konden een echte kerstboom mee naar huis nemen. Wij zijn met Kerstmis in België... buiten onze poesjes is er in Remetschwil niemand om onze kerstboom te bewonderen!
Om 21u hebben we Astrid weer omgepikt. Ik denk dat ze het heel plezant vond!
Kerstmis hier, Kerstmis daar, Kerstmis overal! De meeste straten zijn met kerstlichtjes gedecoreerd. In Baden hangen op het plein vlakbij de toren wel 1000-en lichtjes, prachtig! In Oberrohrdorf hebben ze net zoals vorig jaar, de reuzeboom versierd met lichtjes en de engelen klaargezet. De boom is echt een reus, je ziet hem van in Remetschwil staan! Aan het rond punt in Bellikon, vlakbij de Rehaklinik, kan je prachtige houten beelden vinden. Bij de klinik zelf, prijkt ook een prachtige kerstboom! Bijna net een postkaart. In bijlage vinden jullie een paar sfeerfoto's...
Alle collega's, studenten, leerlingen, diplomanten... werden met hun partner uitgenodigd op het ABB-Kerstfeest van onze afdeling. Voor de allereerste keer in vele jaren, werd er gefeest buitenshuis en niet zoals gewoonlijk in het bedrijfsrestaurant. In het hartje van Baden, vlakbij de Thermal baden, werden we in Hotel-Restaurant Blume (art deco) omstreeks 19 uur verwacht. Na het aperitief werden we naar onze tafel begeleid. Onze baas Jan-Henning hield een kleine toespraak, een dankwoord. Erik heeft nu eindelijk ook mijn collega's kunnen ontmoeten. Het was een gezellige maar drukke bijeenkomst. We waren dan ook met meer dan 100 man! Het was lekker en we hebben ons goed geamuseerd. Helaas konden we niet langer blijven, want de kinderen waren voor de gelegenheid alleen thuisgebleven weliswaar onder het "wakend oog" van onze lieve buurvrouw.
In de loop van de voormiddag hebben de kinderen hun huiswerk gemaakt en hebben we in Fiesch voor iedereen een skipas gekocht voor het komende skiseizoen. Omdat we meer dan 13 dagen op de latten zullen staan, was het interessanter om een seizoenskaart te kopen zodat we onbeperkt de kabelbaan en skiliften kunnen gebruiken. Vandaag schitterend weer, blauwe hemel, stralende zon en dus was de beslissing snel gevallen. Zullen we vandaag al eens een keertje op verkenning gaan? Er werd in koor en volmondig "ja" gezegd. 's Middags was er spaghetti bolognaise met veel groentjes, Belgisch gehakt en verse tomatenpuree van opa's tomaatjes. Dat was smullen! Deze keer werd er niet getreuzeld en waren de bengels snel gereed zodat we om 13u30 al in Kühboden waren (2200m). Om stilletjes aan te starten, oefenden we eerst op blauwe piste met ankerlift. Dat ging goed en al gauw vonden Astrid en Albert het een beetje "langweilig" (vervelend, eentonig). Sophie deed het prima en was super gemotiveerd, daarom zijn we dan na 2x de zetellift in gekropen om langs de "Panorama-piste" weer af te dalen. De naam zegt het zelf, het is een gemakkelijke (blauwe) piste en zo aangelegd dat je je ogen de kost kan geven! Een adembenemend zicht op de Matterhorn (spitse berg op de eerste foto). Ook dit was een makkie voor iedereen en dus konden we met z'n allen op de rode piste. Sophie was in "hare goeie", zelfs al was het met momenten "steks" naar beneden! Om 15u30 was het goed geweest voor de allereerste keer dit seizoen. Moe maar tevreden keerden we naar ons stekje terug! 's Avonds stond er ons nog een heus zweet-programma in de sauna te wachten en was er chips...
Net zoals in vele dorpen in kanton Wallis de gewoonte is, komen ook de kinderen van het dorp in de "Samichlaus-Trichji" voorbij. Een mini-stoetje waarbij al de kinderen verkleed zijn in sinterklaas. Op weg naar Realp waar we de auto op de trein zetten, kwamen we nog een groepje sinterklaasjes tegen. Wel mooi eigenlijk. De meeste kindjes hebben een grote "koeiebel" rond hun buik hangen zodat de mensen van ver kunnen horen dat daar wat komt!
De Mastjes hebben nog in de sneeuw gespeeld maar na het middageten was de sneeuwpret uit en zijn we weer naar Remetschwil gereden. Waarom telt een weekend slechts 2 dagen???
Lang hebben we niet in ons bed gelegen. Op tijd eruit en eerst het huiswerk... Als dat klaar was konden ze buiten spelen in de sneeuw. Net zoals in Remetschwil maakten ze ook in Ernen een sneeuwbar. Er zijn toch wel een paar mensen geweest voor een warm kopje thee. Alhoewel ik het zelf een beetje beschamend vond, kregen ze veel complimentjes... 't Is goed voor een keertje maar volgende week is het niet meer waar!
Na de middag maakten we een mooie sneeuwwandeling. Het was de ganse tijd stijgen - anders is er niks aan hé - dus was het "zagen in koor". Maar daarna hebben we ze niet meer gehoord, toen ze met de sleetjes bergaf konden... Eind goed, al goed. Thuis met de rapte een boke gegeten zodat er nog tijd was voor de sauna. Na Vlaanderen Vakantieland zijn de kids gaan slapen en wij zijn ook op tijd onder de wol gekropen.
Deze week is het rustig geweest, althans binnen... de kinderen hebben heel veel buiten gespeeld in de sneeuw. Op woensdag hebben ze bij Ramona en Manuel een heuse sneeuwbar gemaakt en drankjes verkocht. Vraag me niet naar de opbrengst, ik heb geen flauw benul maar bezoek hebben ze zeker gehad! Stilletjes aan wordt de Haldemättlistrasse bekend voor zijn sneeuwbar!! Albert vond het dan weer spijtig dat de ski's in Ernen stonden. Nu kon hij thuis niet skiën... Het is ook hevig beginnen sneeuwen die dag. Op korte tijd lag er wel 10cm verse sneeuw bij en zijn de sneeuwruimers maar liefst 3x langs geweest. Daarbij gingen de temperaturen diep onder nul zodat het niet voor iedereen een lachertje was... Toen ik na het winkelen weer naar huis reed, geraakte mijn Fordje de helling niet op en ben ik naar beneden geschoven. Ik had de reflex om mijn deur open te gooien en teken te doen met mijn hand zodat de dame die achter mij stond (op redelijke afstand - beter voorkomen...) ook nog de tijd had om achteruit te "rijden". Man, man, was me dat verschieten. En ja, lach nu maar, maar ik was niet de enige die daar niet boven geraakte. Toen ik 's anderendaags 's morgens langs dezelfde weg passeerde, zag ik dat zelfs de "dikke BMW" en de "chique Mercedes" op hun chauffeur stonden te wachten!! Donderdagmiddag was alles weer "back to normal". Oef...
Vrijdag zijn we na het avondeten nog naar Ernen gereden. Daar lag er deze keer wel meer sneeuw dan in Remetschwil. Dat belooft voor morgen!
Na het ontbijt, moest er eerst huiswerk gemaakt werden. Daarna konden ze hun skipakken aandoen en buiten spelen. Geloof het of niet maar in Remetschwil lag er meer sneeuw. In Ernen tussen 5 à 10 cm. Astrid en Sophie trokken er met de slee op uit, Albert wou liever skiën want dat gaat veel sneller. Zo evident is dat niet want in Ernen zijn geen skiliften. Telkens te voet naar boven is dus een hele opgave. Daar blijven ze warm van! Met sneeuwlaarzen gaat het althans stukken beter dan met skibotten. Albert heeft ze dan ook komen ruilen. Zo hebben ze tot het middaguur op de weide vlak tegenover de chalet "geschlitten".
's Namiddags maakten we een mooie winterwandeling, uiteraard mét slee, richting Ausserbinn. Als je de ganse weg moet klimmen, heb je achteraf ook het geluk om helemaal tot aan de chalet de sleeën! Wat een plezier. Niet alleen de kids vonden het reuze, Erik en ik hebben er ook van genoten.
Spijtig, maar het is tegenwoordig ook snel donker. Een lekker warm badje (geen sauna deze keer) en dan gezellig voor de open haard... pure luxe! Na Vlaanderen vakantieland en een documentaire over het leven van Michael Jackson zijn de kinderen gaan slapen.
Nu kunnen we eindelijk zeggen dat de winter in het land is! Vanmorgen lag er zeker 10 cm sneeuw. Erik had rond een uur of 5 de sneeuwruimer gehoord. De kids en ik hadden er althans niks van gemerkt. Het ruimen maakt nochtans veel lawaai.
De sneeuwlaarsjes konden ook weer bovengehaald werden, net zoals de mutsen, handschoenen en sjaals. "Gevaarlijk" want Albert vergeet bijna dagelijks iets in de school... 's Avonds zijn we toch nog naar Ernen gereden. Zo hebben ze morgen de ganse dag tijd om in de sneeuw te ravotten.
Net zoals elk jaar, kan je in de school op woensdag en donderdag "Kerzenziehen", kaarsen maken. Omdat het niet altijd dezelfde mama's zijn die de handen uit de mouwen moeten steken, bood ik aan om te komen helpen. Voorzien van een chocoladecake, gingen Sophie en Albert met me mee naar school. Daar rook het al heerlijk naar bijenwas. Astrid is pas later gekomen, zij had nog les tot 17u15. Om 18u werden de laatste lonten uitgedeeld zodat we er om 18u30 "de blok konden opleggen". Op 2 dagen tijd is er maar liefst 50 kg bijenwas gebruikt. In de zak was er nog een beetje over. Iedereen heeft er plezier aan beleefd! De cakes die de mama's hadden meegebracht waren héél snel weg. Het moest maar zo lekker niet zijn!!
Om 17u45 werden alle kindjes van het 1e en 2e leerjaar op de speelplaats verwacht. Natuurlijk mochten broers en zussen ook meekomen want, hoe meer zielen, hoe meer vreugd! De leerlingen van het 5e leerjaar, waaronder Albert, hadden in het klasje van Sopie (1e en 2e leerjaar) in de voormiddag geholpen om de raapjes uit te halen en te versieren. Het was mooi om te zien, al die opgewekte gezichtjes, verlicht door een kaarsje in een raap. Er werd een grote cirkel gevormd en uit volle borst gezongen. De meeste ouders kenden de liedjes nog... Daarna trokken ze door de straten van Remetschwil. Bij terugkeer in de school kregen alle kindjes (eigenlijk iedere aanwezige) een stukje cake en een warm bekertje thee! Volgend jaar is het weer "Laternenumzug", met lantaarns.
Dit is een van de liedjes die ze zongen, héél schoon. Omdat het in 't Zwitsers is, schrijf ik de vertaling ernaast.
Räbeliechtli, Räbeliechtli, - "rapenlichtje, rapenlichtje" wo gasch hii? - waar ga je heen? I de tunkle Nacht, - in de donkere nacht ohni Schtärneschii, - zonder "sterrenlicht" da mues mis Liechtli sii. - daar moet mijn lichtje zijn
Räbeliechtli, Räbeliechtli, "rapenlichtje, rapenlichtje" wo bisch gsii? - waar ben je geweest? Dur dStrass uuf und sGässli ab, - door de straten en de steegjes Gäll Liechtli lösch nöd ab. - hej, lichtje ga niet uit
Räbeliechtli, Räbeliechtli, "rapenlichtje, rapenlichtje" wänn gahsch hei? - wanneer ga je naar huis Wänn de Biiswind blast - wanneer de "Biese"-wind waait und mer sLiechtli löscht - en mijn lichtje uitdoet dann gahn ich wider hei. - dan ga ik weer naar huis
Deze namiddag gingen de leerlingen van het middelbaar in openlucht in het "Tägipark" in Wettingen schaatsen. Omdat ik echt "grote" voeten heb, heeft Astrid geluk. Zij kan mijn - oude maar nog nieuwe - ijshockeys aandoen. Ze vond het reuze en is geen enkele keer gevallen. Na schooltijd heeft ze nog met Anic de spreekbeurt van morgen geoefend. Daar hebben ze echt veel tijd en moeite in gestoken. Ze kozen kanton Luzern om te bespreken. Ze hebben zelfs een power point presentatie gemaakt. Als toemaatje kreeg iedereen een stukje Lebkuchen (zoals peperkoek) met bijhorend recept. Volgens Astrid hebben ze enkel en alleen complimentjes gekregen...
Jill ging in de namiddag met ons mee naar Baden. Zo konden Astrid en Jill wat bijbabbelen; zij zitten immers niet meer in dezelfde school. We hadden afgesproken dat we mekaar terug zouden treffen bij de ingang van de Manor (zoals Inno in 't stad). Ondertussen gingen wij bij de tandarts langs. Albert was een beetje "gespannt" want de tandarts had een tijd geleden beloofd, dat de beugel die op de bovenste rij tanden kleeft, eraf zou mogen... Zo gezegd, zo gedaan. De blokjes werden zorgvuldig verwijderd en zijn tandjes schoon gepolierd. Hij was echt content en telkens we voorbij een spiegel kwamen, moest hij zijn mooie tanden bewonderen. Hij straalde!!! Om half 4 waren de "grote" meisjes op de afgesproken plaats en zijn we nog snel bij Tiefenbacher laarzen voor Astrid gaan kopen. Nu hadden ze toch haar maat niet meer... Volgende week zou de bestelling binnen zijn. Spijtig voor de meisjes maar voor Albert was het winkelen genoeg geweest. Eerst werd Jill thuis gedropt, daarna was het tijd voor Astrid en Sophie om te gaan turnen.
Vrijdag - zaterdag - zondag 12 t/m 14 november 2010
Terwijl België bijna letterlijk verzuipt is het hier vredig, zonnig én droog. Althans voorlopig want volgende week wordt hier ook veel regen verwacht. Gelukkig zitten we hoog en droog!
Vrijdag na het werk/school zijn we nog naar Ernen gereden. In Andermatt lag een beetje sneeuw maar toen we met de auto op de trein de tunnel uitkwamen in Oberwald, lag er toch zeker 20 cm sneeuw. Alleen... het vriest (nog) niet dus de sneeuw is van korte duur voor zolang het niet vriest. In Ernen lag er echt bijna niks. Langs de baan kon je zien dat de sneeuwruimer toch al was langs geweest. Het was vrijwel onmiddellijk pyjama-tijd.
Zaterdag ochtend zijn we eerst naar Brig gereden. Bij de Jumbo (Erik zei de hele tijd "Hubo" en de kids verstonden er geen knijt van) kochten we een plank en haakjes om een kapstok voor het "Bastelraum" te maken. Een kapstok voor de borstels en binnenkort ook voor de skipakken. Nog naar de Coop voor wat lekker voor vanavond en terug naar Ernen. Na de middag maakten we een mooie wandeling richting Bellwald. We waren sowieso niet van plan om aan de klim te beginnen dus wandelden we tot aan de voet van de berg. Een koekje en wat drinken mag ook nooit ontbreken. Omdat we niet al te laat terug waren, was er nog tijd voor de sauna. Alleen Sophie ging mee. Ze houdt het niet lang uit, zo'n 5 minuutjes (60°C, vochtige sauna) maar kruipt wel graag onder de koude douche. Brrrrr...
Zondag hebben we de laatste bladeren in de tuin naar het "groenpark" gebracht en de chalet weer "aan kant gezet". Kort na het middageten zijn we weer naar huis vertrokken.
Voor de Belgische jeugd is het vandaag een schoolvrije dag. Hier niet; alhoewel het voor Astrid ook een beetje een speciale dag is. Zij mocht vanmorgen mee met mij naar ABB. Eén maal per jaar mogen zonen en dochters tussen de leeftijd van 11 en 15 jaar, een dagje met moeder of vader mee naar het werk. Op radio DRS3 mocht de zoon van de nieuwslezer ook wat zeggen!
Op onze afdeling "Automation Devices" waren er 3 tieners aanwezig, 2 meisjes en 1 jongen. Om 8u werden ze aan het onthaal in Dättwil verwacht. Van daaruit reden ze met de bus naar restaurant Wydehof in Birr waar hen een lekker ontbijt te wachten stond. Aansluitend kregen ze een geleid bezoek door de fabriek van Birr. Als dat weer achter de rug was, mochten de vaders en moeders hun zoon of dochter terug gaan oppikken. Het ABB-pakket dat Astrid gekregen had viel in goede smaak. Zo kreeg ze een zaklamp met dynamo-aandruiving (knijpen of het brandt niet), een mooie bandana (zonder ABB logo), een schrijfpen en papierblok, etc. Stanislav (Rusland), Nicola (Duitsland), Gerardo (Mexico), Rick (Amerikaan), Sami (Finland) en nog enkele andere collega's zorgden ervoor dat de kinderen op onze afdeling een rondleiding kregen. Astrid vroeg zich af of er hier ook Zwitsers werken... Het is allemaal héél technisch en volgens mij horen de kids het in Keulen donderen!
's Middags was er lunch voorzien in het bedrijfsrestaurant waar ieder kon nemen waar hij/zij zin in had. Daarna werden de kids weer verwacht aan het onthaal en kregen ze nog een rondleiding in de "Lernzentren" (ABB University). Daar knutselden ze een mooie, stevige sleutelhanger in mekaar en konden ze deelnemen aan een tombola. Een andere tiener won de prijs nl. een bezoek aan Technopolis in Zürich. Na het firmabezoek was het weer tijd om huiswaarts te keren. Zo, nu weet ze hoe mijn kantoor eruit ziet, met welke mensen ik dagelijks in contact kom, wat ik zoal de ganse dag doe, hoe mijn baas eruit ziet... en nog veel meer. Een heleboel indrukken om te verwerken. Astrid was moe van het slenteren en toehoren!
Erwin, Ellen, Ruben, Arne en Senne verbleven enkele dagen in Morschach (kanton Luzern). Van daaruit reden ze verder naar Ernen, waar ook wij het weekend verbrachten.
's Avonds hebben de kinderen nog 'Mikado' gespeeld terwijl wij een babbeltje sloegen. Ze mochten allemaal wat langer opblijven.
Zaterdag zijn we na het ontbijt en na het middageten een toerke gaan doen; niks bijzonders maar wel effe buiten geweest. De kinderen komen goed overeen en de groten ook! Toch plezant zo... Rond 15 uur zijn onze vrienden weer naar huis gereden. Spijtig maar maandag is de herfstvakantie in België weer voorbij.
Wij hebben niet veel meer uitgespookt en zijn vroeg in bed gekropen.
Vanmorgen is Sophieke met een klein hartje naar school vertrokken. De schoolarts kwam op bezoek en ze kreeg maar liefst 2 spuitjes, één in elke arm (mazelen-bof-rode hond en difterie 'kroep' en tetanus). Zelfs gisteravond in bed kwamen de traantjes tevoorschijn... Toen ze 's middags thuis kwam, bleek het allemaal wel mee te vallen. Haar rechter arm (ze schrijft net zoals Astrid met links) was een beetje gezwollen.
Albert was vandaag op schooluitstap naar Baden geweest. Daar bezochten ze de burcht en kregen de nodige uitleg van een gids. Hij had veel genoteerd en was onder de indruk. Ze mochten ook een kijkje gaan nemen in de "Stadtturm", die vroeger als gevangenis dienst deed.
Na het middageten vertrokken we met z'n allen naar de tandarts. Ze mogen 1x per schooljaar "gratis" op controle bij de tandarts. De rekening valt achteraf bij de gemeente in de bus. Astrid heeft een gaaf gebid, Albert eigenlijk ook maar die beugel zit momenteel nog in de weg. Sophie... da's andere peperkoek. Die heeft maar liefst 2 gaatjes. Eentje op een melktand, het andere op een blijvende kies. Daarvoor komen we binnenkort een keertje terug! Wéér een spuit...
Mooi weer dus trokken we erop uit. Omdat onze bezoekers nog nooit op de Uto Kulm (hoogste punt van kanton Zürich) zijn geweest, trokken we naar Uitikon en namen we het treintje naar boven. Er was veel volk. De andere toeristen hadden hetzelfde idee als wij... Boven op de uitkijktoren was er veel wind, en dus ook koud. Eigenlijk was het ideaal weer. In de zomer bij stralende zon, wordt het zicht beperkt door waterdamp. Dat hadden we nu niet. We konden kilometers ver zien! Het treintje lieten we voor wat het was en gingen te voet naar beneden. De speeltuin, konden we onmogelijk links laten liggen!
Thuis stond ons een lekker aperitiefje te wachten. Daarna konden eerst de kinderen aan tafel. We hadden op voorhand het menu besproken en iedereen ging akkoord met raclette! Denk nu niet dat ik geen inspiratie heb... wie naar Zwitserland komt, krijgt een Zwitserse specialiteit. Als dessert was er nog huisgemaakte "digestif"-taart met Philadelphia en citroen; een tasje koffie om alles door te spoelen.
De kinderen waren ondertussen de deur uit want vanavond is het "Halloween". Omdat het morgen school is, mochten ze maar een half uurtje gaan. De snoepjes, koekjes en chocolade die ze kregen, werden eerlijk verdeeld. Dit jaar zijn er slechts 2 groepjes aan de deur geweest. Een immens verschil met vorig jaar. Toen liepen ze de deur plat! Als alle "smoeltjes" weer proper waren, was het tijd voor het bed. Spijtig maar niet getreurd want volgend weekend zien we mekaar weer.
