Lang hebben we niet in ons bed gelegen. Op tijd eruit en eerst het huiswerk... Als dat klaar was konden ze buiten spelen in de sneeuw. Net zoals in Remetschwil maakten ze ook in Ernen een sneeuwbar. Er zijn toch wel een paar mensen geweest voor een warm kopje thee. Alhoewel ik het zelf een beetje beschamend vond, kregen ze veel complimentjes... 't Is goed voor een keertje maar volgende week is het niet meer waar!
Na de middag maakten we een mooie sneeuwwandeling. Het was de ganse tijd stijgen - anders is er niks aan hé - dus was het "zagen in koor". Maar daarna hebben we ze niet meer gehoord, toen ze met de sleetjes bergaf konden... Eind goed, al goed. Thuis met de rapte een boke gegeten zodat er nog tijd was voor de sauna. Na Vlaanderen Vakantieland zijn de kids gaan slapen en wij zijn ook op tijd onder de wol gekropen.
Deze week is het rustig geweest, althans binnen... de kinderen hebben heel veel buiten gespeeld in de sneeuw. Op woensdag hebben ze bij Ramona en Manuel een heuse sneeuwbar gemaakt en drankjes verkocht. Vraag me niet naar de opbrengst, ik heb geen flauw benul maar bezoek hebben ze zeker gehad! Stilletjes aan wordt de Haldemättlistrasse bekend voor zijn sneeuwbar!! Albert vond het dan weer spijtig dat de ski's in Ernen stonden. Nu kon hij thuis niet skiën... Het is ook hevig beginnen sneeuwen die dag. Op korte tijd lag er wel 10cm verse sneeuw bij en zijn de sneeuwruimers maar liefst 3x langs geweest. Daarbij gingen de temperaturen diep onder nul zodat het niet voor iedereen een lachertje was... Toen ik na het winkelen weer naar huis reed, geraakte mijn Fordje de helling niet op en ben ik naar beneden geschoven. Ik had de reflex om mijn deur open te gooien en teken te doen met mijn hand zodat de dame die achter mij stond (op redelijke afstand - beter voorkomen...) ook nog de tijd had om achteruit te "rijden". Man, man, was me dat verschieten. En ja, lach nu maar, maar ik was niet de enige die daar niet boven geraakte. Toen ik 's anderendaags 's morgens langs dezelfde weg passeerde, zag ik dat zelfs de "dikke BMW" en de "chique Mercedes" op hun chauffeur stonden te wachten!! Donderdagmiddag was alles weer "back to normal". Oef...
Vrijdag zijn we na het avondeten nog naar Ernen gereden. Daar lag er deze keer wel meer sneeuw dan in Remetschwil. Dat belooft voor morgen!
Na het ontbijt, moest er eerst huiswerk gemaakt werden. Daarna konden ze hun skipakken aandoen en buiten spelen. Geloof het of niet maar in Remetschwil lag er meer sneeuw. In Ernen tussen 5 à 10 cm. Astrid en Sophie trokken er met de slee op uit, Albert wou liever skiën want dat gaat veel sneller. Zo evident is dat niet want in Ernen zijn geen skiliften. Telkens te voet naar boven is dus een hele opgave. Daar blijven ze warm van! Met sneeuwlaarzen gaat het althans stukken beter dan met skibotten. Albert heeft ze dan ook komen ruilen. Zo hebben ze tot het middaguur op de weide vlak tegenover de chalet "geschlitten".
's Namiddags maakten we een mooie winterwandeling, uiteraard mét slee, richting Ausserbinn. Als je de ganse weg moet klimmen, heb je achteraf ook het geluk om helemaal tot aan de chalet de sleeën! Wat een plezier. Niet alleen de kids vonden het reuze, Erik en ik hebben er ook van genoten.
Spijtig, maar het is tegenwoordig ook snel donker. Een lekker warm badje (geen sauna deze keer) en dan gezellig voor de open haard... pure luxe! Na Vlaanderen vakantieland en een documentaire over het leven van Michael Jackson zijn de kinderen gaan slapen.
Nu kunnen we eindelijk zeggen dat de winter in het land is! Vanmorgen lag er zeker 10 cm sneeuw. Erik had rond een uur of 5 de sneeuwruimer gehoord. De kids en ik hadden er althans niks van gemerkt. Het ruimen maakt nochtans veel lawaai.
De sneeuwlaarsjes konden ook weer bovengehaald werden, net zoals de mutsen, handschoenen en sjaals. "Gevaarlijk" want Albert vergeet bijna dagelijks iets in de school... 's Avonds zijn we toch nog naar Ernen gereden. Zo hebben ze morgen de ganse dag tijd om in de sneeuw te ravotten.
Net zoals elk jaar, kan je in de school op woensdag en donderdag "Kerzenziehen", kaarsen maken. Omdat het niet altijd dezelfde mama's zijn die de handen uit de mouwen moeten steken, bood ik aan om te komen helpen. Voorzien van een chocoladecake, gingen Sophie en Albert met me mee naar school. Daar rook het al heerlijk naar bijenwas. Astrid is pas later gekomen, zij had nog les tot 17u15. Om 18u werden de laatste lonten uitgedeeld zodat we er om 18u30 "de blok konden opleggen". Op 2 dagen tijd is er maar liefst 50 kg bijenwas gebruikt. In de zak was er nog een beetje over. Iedereen heeft er plezier aan beleefd! De cakes die de mama's hadden meegebracht waren héél snel weg. Het moest maar zo lekker niet zijn!!
Om 17u45 werden alle kindjes van het 1e en 2e leerjaar op de speelplaats verwacht. Natuurlijk mochten broers en zussen ook meekomen want, hoe meer zielen, hoe meer vreugd! De leerlingen van het 5e leerjaar, waaronder Albert, hadden in het klasje van Sopie (1e en 2e leerjaar) in de voormiddag geholpen om de raapjes uit te halen en te versieren. Het was mooi om te zien, al die opgewekte gezichtjes, verlicht door een kaarsje in een raap. Er werd een grote cirkel gevormd en uit volle borst gezongen. De meeste ouders kenden de liedjes nog... Daarna trokken ze door de straten van Remetschwil. Bij terugkeer in de school kregen alle kindjes (eigenlijk iedere aanwezige) een stukje cake en een warm bekertje thee! Volgend jaar is het weer "Laternenumzug", met lantaarns.
Dit is een van de liedjes die ze zongen, héél schoon. Omdat het in 't Zwitsers is, schrijf ik de vertaling ernaast.
Räbeliechtli, Räbeliechtli, - "rapenlichtje, rapenlichtje" wo gasch hii? - waar ga je heen? I de tunkle Nacht, - in de donkere nacht ohni Schtärneschii, - zonder "sterrenlicht" da mues mis Liechtli sii. - daar moet mijn lichtje zijn
Räbeliechtli, Räbeliechtli, "rapenlichtje, rapenlichtje" wo bisch gsii? - waar ben je geweest? Dur dStrass uuf und sGässli ab, - door de straten en de steegjes Gäll Liechtli lösch nöd ab. - hej, lichtje ga niet uit
Räbeliechtli, Räbeliechtli, "rapenlichtje, rapenlichtje" wänn gahsch hei? - wanneer ga je naar huis Wänn de Biiswind blast - wanneer de "Biese"-wind waait und mer sLiechtli löscht - en mijn lichtje uitdoet dann gahn ich wider hei. - dan ga ik weer naar huis
Deze namiddag gingen de leerlingen van het middelbaar in openlucht in het "Tägipark" in Wettingen schaatsen. Omdat ik echt "grote" voeten heb, heeft Astrid geluk. Zij kan mijn - oude maar nog nieuwe - ijshockeys aandoen. Ze vond het reuze en is geen enkele keer gevallen. Na schooltijd heeft ze nog met Anic de spreekbeurt van morgen geoefend. Daar hebben ze echt veel tijd en moeite in gestoken. Ze kozen kanton Luzern om te bespreken. Ze hebben zelfs een power point presentatie gemaakt. Als toemaatje kreeg iedereen een stukje Lebkuchen (zoals peperkoek) met bijhorend recept. Volgens Astrid hebben ze enkel en alleen complimentjes gekregen...
Jill ging in de namiddag met ons mee naar Baden. Zo konden Astrid en Jill wat bijbabbelen; zij zitten immers niet meer in dezelfde school. We hadden afgesproken dat we mekaar terug zouden treffen bij de ingang van de Manor (zoals Inno in 't stad). Ondertussen gingen wij bij de tandarts langs. Albert was een beetje "gespannt" want de tandarts had een tijd geleden beloofd, dat de beugel die op de bovenste rij tanden kleeft, eraf zou mogen... Zo gezegd, zo gedaan. De blokjes werden zorgvuldig verwijderd en zijn tandjes schoon gepolierd. Hij was echt content en telkens we voorbij een spiegel kwamen, moest hij zijn mooie tanden bewonderen. Hij straalde!!! Om half 4 waren de "grote" meisjes op de afgesproken plaats en zijn we nog snel bij Tiefenbacher laarzen voor Astrid gaan kopen. Nu hadden ze toch haar maat niet meer... Volgende week zou de bestelling binnen zijn. Spijtig voor de meisjes maar voor Albert was het winkelen genoeg geweest. Eerst werd Jill thuis gedropt, daarna was het tijd voor Astrid en Sophie om te gaan turnen.
Vrijdag - zaterdag - zondag 12 t/m 14 november 2010
Terwijl België bijna letterlijk verzuipt is het hier vredig, zonnig én droog. Althans voorlopig want volgende week wordt hier ook veel regen verwacht. Gelukkig zitten we hoog en droog!
Vrijdag na het werk/school zijn we nog naar Ernen gereden. In Andermatt lag een beetje sneeuw maar toen we met de auto op de trein de tunnel uitkwamen in Oberwald, lag er toch zeker 20 cm sneeuw. Alleen... het vriest (nog) niet dus de sneeuw is van korte duur voor zolang het niet vriest. In Ernen lag er echt bijna niks. Langs de baan kon je zien dat de sneeuwruimer toch al was langs geweest. Het was vrijwel onmiddellijk pyjama-tijd.
Zaterdag ochtend zijn we eerst naar Brig gereden. Bij de Jumbo (Erik zei de hele tijd "Hubo" en de kids verstonden er geen knijt van) kochten we een plank en haakjes om een kapstok voor het "Bastelraum" te maken. Een kapstok voor de borstels en binnenkort ook voor de skipakken. Nog naar de Coop voor wat lekker voor vanavond en terug naar Ernen. Na de middag maakten we een mooie wandeling richting Bellwald. We waren sowieso niet van plan om aan de klim te beginnen dus wandelden we tot aan de voet van de berg. Een koekje en wat drinken mag ook nooit ontbreken. Omdat we niet al te laat terug waren, was er nog tijd voor de sauna. Alleen Sophie ging mee. Ze houdt het niet lang uit, zo'n 5 minuutjes (60°C, vochtige sauna) maar kruipt wel graag onder de koude douche. Brrrrr...
Zondag hebben we de laatste bladeren in de tuin naar het "groenpark" gebracht en de chalet weer "aan kant gezet". Kort na het middageten zijn we weer naar huis vertrokken.
Voor de Belgische jeugd is het vandaag een schoolvrije dag. Hier niet; alhoewel het voor Astrid ook een beetje een speciale dag is. Zij mocht vanmorgen mee met mij naar ABB. Eén maal per jaar mogen zonen en dochters tussen de leeftijd van 11 en 15 jaar, een dagje met moeder of vader mee naar het werk. Op radio DRS3 mocht de zoon van de nieuwslezer ook wat zeggen!
Op onze afdeling "Automation Devices" waren er 3 tieners aanwezig, 2 meisjes en 1 jongen. Om 8u werden ze aan het onthaal in Dättwil verwacht. Van daaruit reden ze met de bus naar restaurant Wydehof in Birr waar hen een lekker ontbijt te wachten stond. Aansluitend kregen ze een geleid bezoek door de fabriek van Birr. Als dat weer achter de rug was, mochten de vaders en moeders hun zoon of dochter terug gaan oppikken. Het ABB-pakket dat Astrid gekregen had viel in goede smaak. Zo kreeg ze een zaklamp met dynamo-aandruiving (knijpen of het brandt niet), een mooie bandana (zonder ABB logo), een schrijfpen en papierblok, etc. Stanislav (Rusland), Nicola (Duitsland), Gerardo (Mexico), Rick (Amerikaan), Sami (Finland) en nog enkele andere collega's zorgden ervoor dat de kinderen op onze afdeling een rondleiding kregen. Astrid vroeg zich af of er hier ook Zwitsers werken... Het is allemaal héél technisch en volgens mij horen de kids het in Keulen donderen!
's Middags was er lunch voorzien in het bedrijfsrestaurant waar ieder kon nemen waar hij/zij zin in had. Daarna werden de kids weer verwacht aan het onthaal en kregen ze nog een rondleiding in de "Lernzentren" (ABB University). Daar knutselden ze een mooie, stevige sleutelhanger in mekaar en konden ze deelnemen aan een tombola. Een andere tiener won de prijs nl. een bezoek aan Technopolis in Zürich. Na het firmabezoek was het weer tijd om huiswaarts te keren. Zo, nu weet ze hoe mijn kantoor eruit ziet, met welke mensen ik dagelijks in contact kom, wat ik zoal de ganse dag doe, hoe mijn baas eruit ziet... en nog veel meer. Een heleboel indrukken om te verwerken. Astrid was moe van het slenteren en toehoren!
Erwin, Ellen, Ruben, Arne en Senne verbleven enkele dagen in Morschach (kanton Luzern). Van daaruit reden ze verder naar Ernen, waar ook wij het weekend verbrachten.
's Avonds hebben de kinderen nog 'Mikado' gespeeld terwijl wij een babbeltje sloegen. Ze mochten allemaal wat langer opblijven.
Zaterdag zijn we na het ontbijt en na het middageten een toerke gaan doen; niks bijzonders maar wel effe buiten geweest. De kinderen komen goed overeen en de groten ook! Toch plezant zo... Rond 15 uur zijn onze vrienden weer naar huis gereden. Spijtig maar maandag is de herfstvakantie in België weer voorbij.
Wij hebben niet veel meer uitgespookt en zijn vroeg in bed gekropen.
Vanmorgen is Sophieke met een klein hartje naar school vertrokken. De schoolarts kwam op bezoek en ze kreeg maar liefst 2 spuitjes, één in elke arm (mazelen-bof-rode hond en difterie 'kroep' en tetanus). Zelfs gisteravond in bed kwamen de traantjes tevoorschijn... Toen ze 's middags thuis kwam, bleek het allemaal wel mee te vallen. Haar rechter arm (ze schrijft net zoals Astrid met links) was een beetje gezwollen.
Albert was vandaag op schooluitstap naar Baden geweest. Daar bezochten ze de burcht en kregen de nodige uitleg van een gids. Hij had veel genoteerd en was onder de indruk. Ze mochten ook een kijkje gaan nemen in de "Stadtturm", die vroeger als gevangenis dienst deed.
Na het middageten vertrokken we met z'n allen naar de tandarts. Ze mogen 1x per schooljaar "gratis" op controle bij de tandarts. De rekening valt achteraf bij de gemeente in de bus. Astrid heeft een gaaf gebid, Albert eigenlijk ook maar die beugel zit momenteel nog in de weg. Sophie... da's andere peperkoek. Die heeft maar liefst 2 gaatjes. Eentje op een melktand, het andere op een blijvende kies. Daarvoor komen we binnenkort een keertje terug! Wéér een spuit...
Mooi weer dus trokken we erop uit. Omdat onze bezoekers nog nooit op de Uto Kulm (hoogste punt van kanton Zürich) zijn geweest, trokken we naar Uitikon en namen we het treintje naar boven. Er was veel volk. De andere toeristen hadden hetzelfde idee als wij... Boven op de uitkijktoren was er veel wind, en dus ook koud. Eigenlijk was het ideaal weer. In de zomer bij stralende zon, wordt het zicht beperkt door waterdamp. Dat hadden we nu niet. We konden kilometers ver zien! Het treintje lieten we voor wat het was en gingen te voet naar beneden. De speeltuin, konden we onmogelijk links laten liggen!
Thuis stond ons een lekker aperitiefje te wachten. Daarna konden eerst de kinderen aan tafel. We hadden op voorhand het menu besproken en iedereen ging akkoord met raclette! Denk nu niet dat ik geen inspiratie heb... wie naar Zwitserland komt, krijgt een Zwitserse specialiteit. Als dessert was er nog huisgemaakte "digestif"-taart met Philadelphia en citroen; een tasje koffie om alles door te spoelen.
De kinderen waren ondertussen de deur uit want vanavond is het "Halloween". Omdat het morgen school is, mochten ze maar een half uurtje gaan. De snoepjes, koekjes en chocolade die ze kregen, werden eerlijk verdeeld. Dit jaar zijn er slechts 2 groepjes aan de deur geweest. Een immens verschil met vorig jaar. Toen liepen ze de deur plat! Als alle "smoeltjes" weer proper waren, was het tijd voor het bed. Spijtig maar niet getreurd want volgend weekend zien we mekaar weer.
Astrid is op vrijdag toch nog naar school kunnen gaan; gelukkig maar. Wat ze tijdens de les gemist heeft, moet ze toch inhalen dus thuisblijven voor niks is geen optie.
Zaterdag, toen Erik en Albert net naar de voetbal vertrokken waren, kwamen onze vrienden uit Brasschaat aan. Omdat de match in Obersiggenthal nog moest beginnen, reed Erwin met Ruben en Arne naar daar om in de eerste plaats Albert te verrassen. Dat vond hij wel geweldig, supporters uit België! Erik heeft niet veel van de match gezien, hij heeft de hele tijd met Erwin gebabbeld. Ze verloren hun eerste match van het seizoen...
Ondertussen konden Ellen en ik bij een tasje koffie en een koekske een babbeltje slaan. We hadden mekaar véél te vertellen. Astrid en Sophie speelden ondertussen met Senne. Wij aten ook al een boterhammetje tegen dat de rest thuiskwam. Deze keer was het eten "in shiften". Een tijd lang hebben we buiten gezeten op het terras met onze neus in de zon en een wandelingske door 't dorp stond ook op het programma. 's Avonds hebben de kinderen kunnen spelen terwijl wij konden bijpraten. Vanavond mochten ze wat langer opblijven.
Astrid is vandaag niet naar school geweest. Een kop vol snot, 's nachts uit bed met koorts, een zere keel... kortom een dikke verkoudheid. Op zich niet zo erg, maar daar kan je wel van "onder de voet" zijn. Ons bibieke mocht vandaag dus thuisblijven. 's Middags ben ik wel over huis gekomen om een boke te eten (normaal blijf ik op dinsdag in "den ineet").
Eén maal per jaar helpen de kinderen van het 5e leerjaar bij de papierinzameling. Albert werd om 13u30 op de afgesproken plaats verwacht nl. de Panoramaweg. De straat heeft haar naam niet gestolen. Het papier dat per straat op een centrale plaats wordt gebracht (net zoals de vuilzakken en niet zoals in België voor ieders deur) werd door de kinderen achter de tractor in een grote aanhangwagen gegooid om later in de papiercontainer over te laden. Alles wat je buiten op de straten ziet staan is mooi verpakt in A4-formaat. Zo gaat het snel vooruit en bovendien moet de "ophaler" niet elke 5 meter stoppen. Gelukkig was het schitterend weer, de zon scheen maar het was verdomd koud (6°C).
De vis, die Caramelleke als trofee mee naar huis bracht, lag levensloos te dobberen in de vijver. Hij heeft de aanval dus niet overleefd...
Om de 3 maanden worden er papiercontainers geplaatst vlakbij de school. Omdat straatwerkers bezig zijn met de heraanleg van de Dorfsstrasse, werden de containers aan het gemeentehuis geparkeerd. Ofwel breng je zelf je oud papier, ofwel bind je alles zorgvuldig samen en zet je het buiten op de "ophaalplaats". De kartonnen dozen van onze verhuis komen telkens goed van pas. Omdat ik de moeite niet wil nemen om alles netjes samen te binden, rijden we telkens (1 keertje) naar de container om te dumpen. Zo'n container kan langs één kant open zodat je erin kan lopen. Pas als alles dreigt "over te lopen" wordt de deur gesloten. Toen ik een papiermandje leegmaakte, verloor ik zowel mijn trouwring als de ring die ervoor zit. Grote paniek... waar zijn die ringen. Tot mijn grote opluchting vonden we mijn trouwring direct. Albert heeft alles mee verlegd maar je kan je al voorstellen dat het eigenlijk onbegonnen werk was. Na een kwartier zoeken vonden we ook mijn andere ring terug! Ik vrees een bezoekje bij de juwelier nog niet zo'n slecht idee is...
Deze kon Sophieke moeilijk uit haar bed. Pas om 21u was ze wakker... We hebben dus laat ontbeten en zo ging de voormiddag aan ons voorbij. Allemaal verloren tijd!
Astrid en Albert hadden nog huiswerk, Sophie was vrijgesteld. Toen ik de bladeren aan de voordeur wou bijeen keren, ontdekte ik onze stoute poes Caramelleke. Ze had een goudvis in 'onze' vijver gevangen (van zo'n 15 à 20 cm) en bracht de buit mee om te pronken. Dat doen ze ook met veldmuisjes. Pralinneke had er ook plezier in. Telkens ze met hun pootjes de vis aanraakte, ging zijn mond open. Het arme beest hebben we in een emmer met water gezet. Hij bleef bovendrijven op zijn kant en we vreesden het ergste. Na een tijdje lag hij rustig te dobberen en als hij goed en wel bekomen was van de aanval, konden we hem terug 'naar huis' brengen. Hij is direct weggezwommen. Hopelijk halen de poezen zo geen fratsen meer uit! Albert vroeg of we die niet in de pan konden bakken...
In de late namiddag gingen Erik en ik nog effe "an die frische Luft".
Omdat het nieuwe skiseizoen weer voor de deur staat, is het tijd om de nodige voorbereidingen te treffen. Net zoals vorig jaar, reden we naar een gespecialiseerde sportwinkel in Muri. De kids moesten hun skibotten passen en de lengte van de latten werd gecontroleerd. Zo kregen ze nieuwe of tweedehands ski's en/of botten. De helmen passen uiteraard nog. Voor mezelf kozen we een niet te opvallende helm. Trouwens, de meeste blessures bij het skiën zijn knie- en hoofdblessures. Het geeft je ook een veel veiliger gevoel en bovendien blijven de oortjes lekker warm!
Albert moest om 14u sjotten tegen FC Turgi. Een flauw waterzonnetje was ook van de partij. Het ging allemaal snel vooruit en in een mum van tijd stond het 11 - 1. Deze keer heeft Albert niet gescoord of aangegeven. De plaats die hem toegewezen werd (verdediging) vindt hij niet zo plezant. Hij is liever aanvaller. Tevreden keerden we naar huis.
Toen we thuiskwamen hadden Astrid en Sophie weer wat uitgespookt. Letterlijk dan. Een gezichtsmasker van noten en advocado-olie plakte op hun gezichtjes. Daarna zijn ze nog met z'n tweetjes uitgebreid in bad geweest. Aan het gegiechel te horen, was het plezant in de badkamer. Albert vindt het allemaal maar niks dat "chique" gedoe. De gezichtsmaskers had ik eens gekocht omdat moeke en oma kwamen. Misschien moet ik mezelf ook maar eens zo'n pleziertje gunnen en vragen of onze meisjes me eens onder handen willen nemen. Nog niet zo'n slecht idee, toch?
's Avonds mochten ze langer opblijven om naar "Supertalent" te kijken. Chips en cola mochten niet ontbreken...
Net zoals bij Umicore, mijn vorige werkgever, worden er hier in Zwitseland ook (gratis) griepvaccinaties gegeven. Op vrijdag moet ik weliswaar niet werken, maar dat belette me niet om toch naar Dättwil te rijden. Alice, die in de bibliotheek bij ABB werkt, pikte ik in Widen aan het rond punt op. Zij komt steeds met de bus werken, maar voor mij is het maar een kleine moeite om een omweg te maken. De prik was snel geklaard en 10 minuten later, reden we terug naar huis. Alice stelde voor om samen nog een tas koffie bij haar te drinken, maar dat zal voor een andere keer zijn. In Remetschwil werd ik verwacht... om te poetsen! Want vrijdag = poetsdag.
Omdat Astrid 2 weekjes niet mag sporten en ook niet met de fiets mag rijden, wordt ze naar school gebracht en afgehaald. 's Morgens gaan Albert en Sophie om 7u de deur uit, net zoals Astrid en ik. Astrid haar les begint al om 7u30 en tegen dan "moet" ik op mijn werk zijn. 's Middags stop ik om 11u30 zodat ik Astrid kan oppikken aan de schoolpoort. We zien wel hoe de planning volgende week eruit ziet.
Albert en Sophie hadden chance vandaag. Zij mochten gaan feesten. Albert mocht naar het verjaardagsfeestje van Andrin, Sophieke mocht naar Rinesa. Andrin koos voor een feestje bij Mc Donald's in Baden, wat bij Albert niet meteen met "wauw, cool of tof" werd onthaald. Niettegenstaande is hij toch geweest en heeft zich alsnog geamuseerd. Hij zei nog "amai mama, zondag naar Burger Kind, vandaag naar Mc Donald's; da's ni goe hé". Nee niet echt maar Albert is dan ook vel over been en een hamburgerke of frieteke meer kan zeker geen kwaad! Sophieke is ook tevreden thuisgekomen. De kindjes hadden bij Rinese de ganse namiddag buiten gespeeld, ook de Zvieri (zum Vieren, 4-uurtje) hebben ze buiten gegeten. En Astrid bleef thuis en speelde met Ramona.
