Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
17-02-2011
Lief ventje
Ons Roanneke is toch zo'n lief kereltje. Echt waar! Hij knuffelt graag. Hij is graag bij zijn mamaatje en papaatje hoor. Nog altijd het liefst bij zijn mamaatje maar papaatje heeft ook zijn hart gestolen. Papaatje en Roan zijn nu betere vrienden. Ze waren al vriendjes, maar de band is nu veel intenser geworden. Sinds kort eten we in het weekend gezamenlijk aan tafel onder de middag. Eerder zag ik dat niet zitten, omdat ik zo graag boterhammetjes eet overdag, maar nu moeten we wel want da's voor ons Roanneke ook veel gezelliger hé. En eerlijk gezegd zijn we wel blij dat we dit nu zo doen, want het komt beter uit voor het werk. Dan zijn we 's avonds al van het koken en het opruimen vanaf. Dan eten we 's avonds gewoon een boterhammetje en zitten we snel op ons gemak. Vroeger gebeurde het dan al dikwijls eens dat we zaterdagavond of zondagavond iets gingen afhalen of zo. Het kwam er dan gewoon minder rap van om iets degelijks te koken. Dus we vinden het een hele verbetering en veel aangenamer. Ons eerste maal samen was witloof in de oven, hét lievelingsgerecht van mamaatje. En het heeft ons gesmaakt hoor. Roan ook, want hij heeft veel gegeten en smullen dat hij deed. Je hebt toen zelfs voor de eerste keer zelfstandig gegeten. Wij moesten wel eten opscheppen met jouw lepel, maar je bracht de lepel zelf naar jouw mond. Voorheen gaven we jou ook al een lepel hoor, maar toen prutste je er meer mee dan iets anders. Roans favoriete bezigheid tegenwoordig is dansen en een torentje maken met de blokjes. Van meter Bibi heb je voor jouw kerst, dacht ik, een liedjesboek met een cd in gekregen. Jij en ik luisteren daar regelmatig naar. Mamaatje begint dan te zingen en jij doet dan mee door te bewegen op de muziek met jouw handje in de lucht, door heen en weer te wiegen, door te stampen met jouw voetjes, ... Allemaal superkoddig om te zien! Soms zingt mamaatje zo'n liedje zonder de CD en dan ben je ook aandachtig hoor, want je herkent de deuntjes. Heel tof cadeau van meter Bibi. En een toren bouwen kan je ook al goed hoor. Zo'n 8 potjes kun je stapelen. Weliswaar niet altijd van groot naar klein, maar het lukt jou toch om ze op de één of andere manier op mekaar te zetten en zo één of andere toren te bouwen. En buiten vertoef je ook maar al te graag. Er is daar ook zoveel te ontdekken hé. Dan wandel je van hier naar daar, op 't gras, op 't straat, op de steentjes. Zo leuk allemaal! Vraag jou dan maar eens terug naar binnen. Nee hoor, enkel wanneer jij er zin in hebt, maar dat gaat niet altijd hé. Gelukkig is het nog koud tegenwoordig, zodat je het niet te lang trekt. Maar ja, buiten is zoveel plezanter hé!!! Daarnet heeft ons kabouterke voor het eerst op vraag van mamaatje 'mama' gezegd. Ik vroeg om 'mama' te zeggen en je begreep mijn vraag door te antwoorden met 'mama'. Ik was in de wolken! En het was zo mooi gezegd hé en zo leuk omdat je gewoon begreep wat ik vroeg. En lachen dat je deed. Ik ook natuurlijk! Zoentjes geven doe je ook al veel als we het jou vragen. En je weet ook wanneer er meestal zoentjes gegeven wordt: bij het afscheid nemen, goeiedag zeggen, het slapen gaan ... Als het moment er is, dan sta je al klaar met jouw mond wijd open om een zoentje te ontvangen. Jaha, met jouw mond wijd open, zo doe je dat, in plaats van jouw lippen te tuiten. Dat kan je waarschijnlijk nog niet hé. Baby TV is ook iets wat je tegenwoordig erg graag ziet. Da's een DVD die we mogen lenen van meter Bibi. Als we het woord nog maar vernoemen, dan weet je al hoe laat het is. Soms kom je het bakje van de DVD-speler afgeven om te zeggen: ik wil baby TV kijken! Maar soms wil je gewoon te veel TV kijken. Dat zien ze toch allemaal zo graag hé TV, maar we proberen dat wat in te tomen, want te veel is te veel natuurlijk, gewoon spelen met vanalles is natuurlijk veel belangrijker hé. Natuurlijk is het voor ons ook wel eens gemakkelijk, want dan hebben we eventjes rust zeg maar. In jouw zeteltje van Winnie the Pooh zit je ook graag. Vroeger stond die tegen de muur naast het raam, maar dat hebben we nu aan de salontafel voor de TV gezet, dus dichter bij ons en nu ga je daar dus ook meer gaan in zitten. En als we zeggen: zet u in uw zetelke op uwe poep ze. Dan doe je dat. lapen, eten en drinken doet kabouter ook nog steeds flink. Soms is het eten al eens wat minder, maar melkje drinken niet hoor. Da's denk ik jouw favoriete eten! De fles is zo goed als altijd leeg. Boterhammetjes lust je ook graag. Ik denk dat je het vooral ook gewoon leuk vind om bezig te zijn met het opeten van die boterham. Dumbo en tutje zijn onmisbaar bij het slapen. De muziekmobiel zetten we 's avonds ook altijd aan, maar ik denk niet dat je die zou missen moest dat niet zo zijn, maar 't is maar een gewoonte en gewoontes zijn leuk! Overdag tut je niet! Dat hebben we jou ook zo gewend gemaakt. Je hebt ook zo goed als nooit problemen gemaakt van het afscheid nemen bij Tante Pug wanneer ik jou afzet. Zo'n keer of 7 heb je gehuild en dat was maar voor een 3-tal minuten en het was al voorbij! Gelukkig maar, want er is niks zo erg als jouw kind verdrietig te moeten achterlaten. Jasje aandoen begrijp je ook al een tijdje. Je begrijpt al zoveel meer. Dingen waar ik nu gewoon niet op kom. Je bent ook al bijna 16 maanden hé. Je groeit en groeit. Je gaat vooruit zoals elke andere peuter doet. Maar die tanden? Die zijn er nog steeds niet!!! Ja Roanneke, da's iets dat we ons ganse leven zullen herinneren, want hierop ben jij een uitzondering hoor. Haha Zo zijn er niet veel! Benieuwd wanneer die er zullen door komen?! Dat wordt voorpaginanieuws denk ik! Hihi!!! Mamaatje heeft onlangs nog eens naar de bevallingsfoto's en de babyfoto's gekeken van jou lieve schat. Ik werd een beetje emotioneel. Het is ook al eventjes geleden hé en toch ook niet zo lang. Niet lang wanneer je vergelijkt van vroeger met nu. Wat een wereld van verschil op eigenlijk zo'n korte tijd: van zo mini naar zo groot al! Van niks kunnen naar al zoveel! Ja ja, de tijd staat niet stil! Voor we het goed en wel beseffen zit je al op school. Da's binnen een dik jaar al. En een jaar stelt niet veel meer voor tegenwoordig. Het gaat toch allemaal zo snel!
Dat kun je wel zeggen. Amai, mijn god Maar ik kan je verzekeren dat het allesbehalve nog aangenaam is voor die big momma Pff, echt niet! Ik heb het erg zwaar hoor en ik heb nog meer dan 3 maanden te gaan!!! Veeeeeel te lang naar mijn goesting. Sorry dat ik het moet zeggen, maar ik geniet er niet zo van. Het is gewoonweg lastig! Punt! Het is net alsof ik al op mijn einde loop, maar niks is minder waar! Pff! Ik ben ook erg moe. Ik slaap zoveel ik kan en nog geraak ik niet uitgerust. Ik slaap ook niet goed, wordt veel wakker. En nu zit ik ook nog met een verkoudheid. Hoesten, hoesten en nog eens hoesten tot mijn buik er pijn van doet. Ik heb precies spierpijn onderaan mijn buik van het hoesten. En probeer dan meer eens te slapen hé. Ik wordt er constant wakker van natuurlijk. Naar het schijnt is een tweede zwangerschap lichamelijk zwaarder, te meer ook omdat er al een klein peutertje rondloopt hé. Pas op, papaatje vangt veel op hoor, ook van het huishouden. Dus ik heb niet te klagen daarover, maar 't verschil zit hem gewoon in het feit dat ik mij deze keer niet kan afleggen wanneer ik daar zin in heb, want anders is die kleine stoorzender daar. Vroeger liep er niemand 'in de weg'. Tjah, 't is op de tanden bijten en doorzetten hé. Eerlijk gezegd mogen die laatste maanden snel voorbij vliegen en achteraf bekeken zal dat ook wel zo zijn, maar nu, op dit moment, gaat het veeeeeeeeeeel te traag. GELUKKIG is mamaatje momenteel in ziekteverlof. Een twee-, drietal weken geleden heb ik ook een paar daagjes thuisgezeten omdat ik het niet zag zitten en nu stond ik terug bij de dokter om te zeggen dat ik zoooooooo moe ben, dat hij me meteen 2 weken ziekteverlof heeft uitgeschreven. Jah, ik verschoot er zelf van. Ik zei nog: oei, ik mag toch terug beginnen werken als ik het zie zitten hé? Nee, zei hij, je hebt je rust nodig, enkel en alleen maar zoveel mogelijk rusten. Dus ja, veel tegenstribbelen ga ik nu ook weer niet doen Dus, ik ben superblij, want dan ben ik verlost van de stress van het werk en die kan ik missen als kiespijn! Mijn job is mentaal veel te zwaar om te doen nu. Dus ik ben erg blij dat ik daar vanaf ben. Ik voelde me wel een beetje schuldig tegenover mijn collega's, maar ja, ik kan er uiteindelijk ook niks aan veranderen hé. Trouwens, de chef had al lang voor een invalster moeten zorgen, maar ja, zo gaat dat tegenwoordig hé in de zakenwereld. Maar bon, daar moet ik mij niet ongerust over maken nu. Gewoon rusten en alles op 't gemakje en zo komen we er wel. Na die 2 weken ziekteverlof had ik toevallig een weekje gewoon verlof gepland, m.a.w. mamaatje mag 3 lange weken thuis zijn. No work, no stress! Jippie jei! Tijdens het laatste weekje verlof zitten we in ofwel Holland ofwel in Duitsland in het Landallpark. Nog eventjes genieten vooraleer kleine broer ter wereld komt. Maar eerlijk gezegd, zie ik het ook niet zo heel erg zitten hoor. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar het is nu eenmaal zo, maar ik zie momenteel niks zitten. Mijn energie is gewoonweg ver te zoeken. Geen enkele fut! Maar toch, het zal mijn gedachten verzetten hé en het zal ook wel tof en gezellig worden, zo met ons drietjes. Hopelijk wordt ik dan ook niet ziek, allé bon, ik ben het nu wel al. Ik ben de laatste tijd al zo een paar keer op en af ziekjes geworden. Da's ook het ambetante eraan hé. De ene dag ben ik goed en de andere dan weer niet. En dan voel ik mij daar soms zo wat ambetant bij, want dan zullen sommigen denken van: amai, da's ne profiteur, maar dat is het zeker niet! Echt niet! Als ik moet kiezen tussen fit en energiek de laatste maanden van de zwangerschap tegemoet gaan of het tegenovergestelde, dan weet ik het wel hoor! Och ja, mamaatje kijkt uit naar de bevalling, om 2 redenen: het einde van de zwangerschap en de last EN het zien van ons kleinste zoontje! Ik verlang er enorm naar om hem te zien. Ik ben ZO benieuwd! Ik wil gewoon dat klein ventje knuffelen en koesteren. En na de bevalling kan ik terug eens aan mezelf werken. Een ganse opknapbeurt, me terug goed in mijn lijf voelen en weer stralen, want op dit moment ben ik niet echt moeders mooiste. Ik zie er uiteraard moe uit, bleke huid, donkere kringen rond mijn ogen, DIK, lomp, pff, allesbehalve elegant. En dan trek ik er mij ook niet zo veel van aan hé. Zo ben ik hé, ik kleed me zoals ik me voel, terwijl ik weet dat ik me mooi zou moeten opmaken om me wel goed te doen voelen, maar dan denk ik van, pff, ik heb er toch geen zin in. Ma bon, na de zwangerschap ga ik eraan werken, een nieuwe start zeg maar. Beetje (veel) afvallen, kleurtje krijgen, haartjes knippen, dan wat nieuwe kleertjes kopen van zodra ik wat afgevallen ben. Grote plannen hé, die hopelijk ook werkelijkheid zullen worden. Maar het kan ook niet anders, want het is gewoon nodig. En vooral, het allerbelangrijkste, genieten van mijn gezinnetje.
Jawel hoor, de kuren van de befaamde peuter merken we nu ook aan ons klein groot manneke Roanneke!!!! Het testen is begonnen. Mama en papa staan te popelen Tjah, we staan ervoor en we moeten erdoor hé Niks aan te doen. We zullen ons best doen, maar 't is niet altijd even makkelijk. Da's zeker! Soms krijgen we het zodanig op ons heupen dat we willen schreeuwen, maar de boodschap is rustig blijven en er vooral zo weinig mogelijk op reageren. Het positieve lonen en het negatieve negeren. Da's de leuze die je tegenwoordig langs alle kanten hoort hé: op TV, boeken ... En dat proberen we toch tenminste, maar er komt veel geduld bij kijken. Pas op, het valt nog wel mee hoor, denk ik, bij ons Roanneke ... denk ik, want ik kan natuurlijk niet vergelijken, alhoewel, mamaatje heeft toch al wat ervaring opgedaan vroeger tijdens stages in crèches en zo. Ik denk nog steeds dat het bij ons Roanneke nog wel meevalt, maar we kunnen er niet onderuit. Je wordt groot en je WILT ook gewoon vanalles hé. Het woordje 'nee' kan je altijd laten merken door met je hoofdje te schudden. Hoe je dat geleerd hebt, is ons een raadsel. Niet van ons in elk geval! Vreemd hoe die kleine mannen sommige dingen opnemen hé. Onlangs had je een echte eerste erge driftbui. Jij en ik kwamen thuis na het werk. Papaatje en nonkel Jurgen waren op de oprit aan het prutsen aan de auto. Jij en ik gingen gedag zeggen. We hebben zo eventjes een wandelingetje op 't straat gemaakt tot ik het tijd vond om naar binnen te gaan, want het was ook enorm kou en je was verkouden. MAAR dat was niet naar de zin van JOU! En toen stak het protest van de kleine peuter de kop op! Huilen, krijsen, stampen, al wat je wilt, om toch maar duidelijk te maken dat je niet naar binnen wou. Niks was goed. Ik heb jou genegeerd, proberen te kalmeren, proberen af te leiden ... niks hielp. Je was En dat heeft geduurd tot je naar bedje ging. Dus reken en tel: om 16u30 waren we thuis en om 19u ben je gaan slapen! Driftkikker Jah jah, een zaaaalig moment was dat. Ma bon, één troost: het is een teken dat je evolueert, haha Het lastigste is het moment om je pamper te vervangen. Telkens opnieuw stribbel je tegen. Pff, altijd stampen en neuten. En je wilt maar niet meehelpen hé. Nee nee! Het vreemde is ook dat je wel ALTIJD flink bent bij meter Bibi, oma en Tante Pug! En thuis begin je pas je peuterstreken boven te halen. Ik denk dat dit komt doordat je bij anderen gewoon meer mag dan thuis, wat ook logisch is. Thuis gelden er ook meer regels dan bij een ander. En die regels wil je maar al te graag verbreken en kijken hoe ver je kan gaan. Dat ligt ook in de natuur van de mens. Jij moet gewoon nog leren dat niet alles kan en mag en dat er grenzen bestaan. Iemand anders dan de ouders zelf zijn daar veel soepeler in hé. Wij zijn ook gewoon strenger. Hier gelden er regels en bij een ander veel minder, dus daar valt ook minder uit te testen hé. Natuurlijk komt dat bij een ander over als: ze hebben geen grip op hun zoon, of ze kunnen het niet, of dit of dat ... Kritiek geven op een ander is natuurlijk altijd gemakkelijker dan wanneer je zelf voor de realiteit staat hé. Dat besef ik nu ook maar al te goed. Mea culpa, ik heb dat ook al gezegd hoor in de tijd toen ik nog kinderloos was, maar ik heb ook altijd verkondigd dat het zeker niet simpel moet zijn als je er zelf voor staat.
En hoe zit het met dat klein spookje in mamaatjes buik? Goed hé. Blij dat je laat weten dat je er ook nog bent, alhoewel ik soms wel heel aandachtig moet zijn, want die stampjes van jou zijn nog altijd zo licht, maar wel altijd op dezelfde plaats en da's heeeeeeelemaal onderaan. Alsof je weinig of niks bougeert. Grote broer deed veel tuimelingen hoor in mijn buik. Maar misschien voel ik gewoon niet zo goed waar je schopt. Misschien schop je op plaatsen waar ik het gewoon niet zo goed kan voelen. Ik vind dat wel jammer, want de schopjes van broer waren toch wel leuker. 't Mag best was heviger zijn. Ge moet geen schrik hebben hoor! Mamaatje is wel een straffe Mamaatje en papaatje zijn er nog altijd niet over uit hoe we jou gaan noemen. Al tientallen namen heb ik vernoemd, maar geen één waar we het over eens zijn of echt mooi klinken vinden. We zullen nog wat verder moeten zoeken vrees ik, maar ik vraag me af of er nog wel meer namen bestaan dan hetgeen ik al zien passeren heb op het internet Mamaatje begint ook al last te ondervinden van die dikke buik. Mijn rug begint weer pijn te doen hé. En ik ga ook al wat trager vooruit en ben wat sneller buiten adem. Slapen is ook niet meer wat het geweest is. Maar ja, die buik is wel mooi natuurlijk en we doen het voor ons klein spruiteke hé! We zitten ondertussen al over de helft. 22 weken om precies te zijn. En binnen 4 dagen alweer 23 weken! Het gaat snel, zeg dat wel! Maar mamaatje staat te popelen hoor om je te zien. Echt waar! Ik heb er zin in! Papaatje daarentegen krijgt dan weer meer stress. Hij is bang voor de drukte en het vele werk. Pas op, ik ook hoor, maar momenteel weegt het verlangen om jou te knuffelen meer op dan de schrik. Gezellig samenzijn met jou! Dikke kus klein sus. Love ya!
Eindelijk leven in mijn buik / grote broer wordt groot
Jippieeeeeeeeeeeeeeeeeeee! Het zal tijd worden!!! Eindelijk voel ik dat kleine broer daar wel echt zit in mijn buik. Eindelijk voel ik kleine schopjes. Ik had al een keer of vier beweging gevoeld hoor, maar dat was zo zachtjes dat ik twijfelde of het wel degelijk kleine broer was. MAAR nu voel ik hem zeker. 't Is nog altijd licht maar zeker al sterker en het is ook meerdere keren per dag. Hihi! Joepie, ik ben zo blij. Sinds eergisteren is hij er aan begonnen. Eindelijk! Volgende week hebben we weer een afspraak op het scherm. Ik kijk er enorm naar uit om je terug te zien. Ik moet toch eerlijk zeggen dat ik terug meer geniet van mijn zwangerschap want die bewegingskes zijn toch wel HET speciaalste aan zwanger zijn hoor, vind ik. Op de tweede plaats komt de mooie dikke ronde buik waarmee je mag pronken. En als derde, het uitkijken naar het langverwachte cadeautje dat je krijgt op het einde van de rit en al die fantasieën en dromen die er bij komen. Super gewoon! Mamaatje is weer druk in gang geschoten met al de voorbereidingen. Het versje van het kaartje is klaar. Momenteel ben ik bezig met het ontwerpen van de tekening. Ik ben ook bezig met het organiseren van de babyborrel, want hoogstwaarschijnlijk zullen we dus dit doen ipv het bezoek thuis te ontvangen. Bij Roan was dat wel eens tof hoor, maar niet ZO tof om het nu opnieuw te doen. Het bedje voor onze nieuwkomer is ook aangeschaft. Het eerste halfjaar zul je bij mamaatje en papaatje op de kamer slapen, zodat je grote broer niet wakker maakt met jouw huilbuien, maar vermijden dat je hem niet wakker maakt, kunen we natuurlijk niet beloven, maar het zal het toch wel al wat verzachten. De eerste kleertjes zijn ook al in huis gehaald. Hihi Tjah, grote broer is een winterkindje en kleine broer een zomerkindje, dus dat zijn andere kleertjes hé! Des te leuker voor mamaatje. Ik heb al überschattige kleertjes gekocht. Niet te veel natuurlijk, want uiteraard zul je wel veel van grote broers kleertjes nog kunnen aandoen hé. Andere praktische regelingen, zoals het ouderschapsverlof op het werk, verlopen iets minder vlot dan verwacht. Het is geen simpele bevalling hoor! Pff! Veel plannen, uitzoeken, rekenen en tellen. Ik moet al een agenda opstellen tot en met mei 2012, want dan zal Roan naar school gaan. En mijn chef doet moeilijk ivm het ouderschapsverlof. Hij heeft me al gezegd dat ik er niet te veel op moet rekenen! Man toch, hoe moet ik dat aanpakken? Nu moet ik een soort van back-up-plan opstellen zodat onze kindjes niet op straat staan hé als ik terug aan het werk ben. 't Is echt puzzellen hoor! Ik MOET gewoon die goedkeuring krijgen. Ik ga zomaar niet over me heen laten lopen hoor. Ik zal er druk achter zetten en regelmatig aan zijn oren staan zagen! Van school gesproken! Ja ja, we moeten ons Roanneke vrijdag gaan inschrijven in 't school. We moeten er vroeg bij zijn, want de plaatsen zijn beperkt, zei onze onthaalmoeder. Dus dat gaan we dan meteen maar in orde brengen hé voor onze kabouter! En onze kabouter, die wordt ook groot hé. Amai! Ongelooflijk toch hoor! Zo snel dat het gaat, maar zoals eerder al gezegd, ik blijf het alsmaar plezanter vinden! Roanneke kan al flink stappen hoor. Ik had gelezen dat de kindjes het de eerste weken normaal rustig aanpakken en nog de voorkeur geven aan kruipen omdat dat nog altijd gemakkelijker gaat en minder vermoeiend is, maar dat was zo niet bij jou hoor Roanneke. Jij hebt jouw eerste zelfstandige stapjes gezet toen je ziek was en je bent snel vooruit gaan. Je hebt zo goed als niks meer gekropen dan. Echt grappig om jou te zien stappen. Net een mini-pinguïntje! Begrijpen doe je ook weer al meer. Je wilt ons zelfs soms iets duidelijk maken. Zo geef je ons soms de bavet aan als je ziet dat jouw melkje wordt klaargemaakt. Je hebt ook zo een paar keer 'gevraagd' om een boterham. Je wees de broodzak aan. Verleden weekend heb je jouw eerste stapjes op straat gezet. En grappig dat je dat vond!!!! Papaatje en ik hebben met jou een kleine wandeling gemaakt in ons straatje. Je hebt ook een ritje op jouw winnie the pooh-fietsje gemaakt. Van zodra we stopten, protesteerde je met jouw voetjes. En als we volle gas vooruit gingen, dan hield je jouw hoofd achterover, precies alsof je 70km/u ging Zo komisch! Nu je zo goed kunt stappen, kun je al op veel plaatsen geraken. Onlangs stond je halverwege de trap. Ik kreeg het bijna aan mijn hart! Gelukkig kan dat nu niet meer, want er staat nu een deur in de gang, dankzij papaatje die zo'n handige Bob de Bouwer is. Je bent een muziekman. Je begint altijd te dansen als je muziek hoort en je geeft de voorkeur aan het speelgoed met al die leuke deuntjes. Gelukkig worden wij daar niet zot van. We kunnen het zeker verdragen. Daar had ik wat schrik voor, maar het valt mee. Als er hier zo twee kleine prutsen tegelijkertijd zullen bezig zijn, dan zal dat al iets anders zijn waarschijnlijk En natuurlijk zag je ook al eens meer hé, want je hebt ook jouw goestingskes hé en je hebt ook jouw slechte dagen zoals wij die ook hebben. Je kunt niet altijd lachen hé, maar je bent en blijft een lief kereltje. Echt wel! Nu is het toch wel al zeker dat je altijd wel zo'n lief kind zult zijn. Dat is je aard. En mamaatje is nog altijd jouw allerbeste vriend Ik mag meer doen bij jou dan papa. Op slechte momenten, als je verdriet hebt of je pijn gedaan hebt of zo, dan kom je ook altijd bij mij. Dat is nu eenmaal zo hé. Ieder kind heeft zijn favoriete ouder. Natuurlijk hoop ik voor papaatje dat kleine broer een papa's kindje zal worden hé, want moest dat niet zo zijn, dan zou dat toch wel triestig zijn hé voor papaatje! Mijn twee kereltjes zijn goed bezig, zoveel is zeker. Wat ik zie jullie toch zo graag, mijn twee patatjes!!!!!!!!!!!!!!!
Gisteren werd het grote nieuws bekend gemaakt. Roan zal een stoer team vormen samen met zijn klein broertje. Mamaatje zal haar mannetje moeten staan tussen haar 3 venten. Mama en papa (mama een beetje meer dan papa) hadden gehoopt op een dochtertje, maar het lot heeft anders belist. Daarom natuurlijk niet minder welkom, zeer zeker niet. Kleine broer zal een even belangrijke plaats innemen in ons gezinnetje. Nu zijn we wel enorm nieuwsgierig naar hoe ons tweede nakomelingetje er uit zal zien. Kabouter trekt naar de papa qua uiterlijk, maar innerlijk naar de mama. Kleine broer zal dan waarschijnlijk het tegenovergestelde zijn. Dat is natuurlijk een pure gok, want dat zullen we maar zeker weten binnen een goeie 5 maanden, wat trouwens niet zo lang meer is. Hihi! Mamaatje is ook op hol geslagen wat de keuze van de naam betreft. Zoeken en surfen op het internet naar de gepaste naam. Hij moet even cool zijn als die van grote broer!!! Mamaatje heeft wel even moeten slikken toen ze het nieuws vernam, want ik vind het toch wel een beetje jammer dat ik waarschijnlijk nooit een dochter zal hebben (want een derde zal er waarschijnlijk niet komen). Waarom? Een man en een vrouw verschillen van mekaar in hun denken, voelen, handelen, praten ... Dus, zo ook een dochter en een zoon! Ik zal nooit weten hoe het is om een dochter te hebben. Ik zal nooit gaan kunnen shoppen met mijn dochter, nooit praten over vrouwenzaken, nooit een band kunnen opbouwen met een dochter, mij nooit meer kind voelen met het meisjesspeelgoed van mijn dochter, ... Als je als ouder zowel een dochter als een zoon mag opvoeden, dan geeft jou dat volgens mij een andere kijk op het leven. We moeten daar niet over lullen. Het is gewoon zo! Maar langs de andere kant is het dan ook weer een luxeprobleem en prijzen we onszelf gelukkig dat we kinderen kunnen krijgen en mogen genieten van die mooie kleine wondertjes. En dat doen we ook! Geloof mij! Misschien kan ik dan wel die dochterband met één van de schoondochters opbouwen later ... Mamaatje zal wel genoeg bescherming hebben met 3 stoere venten in huis, als de 2 jongste spruiten wat groter en sterker zijn tenminste. Ik hoop dat we allemaal een goede band zullen kunnen opbouwen met ons viertjes. De band tussen mama en papa is er al en die is intens. We zijn elkaars zielsverwanten, soulmates. We begrijpen mekaar met één blik. De band tussen grote broer en zijn 'oudjes' wordt gesmeed. Beetje bij beetje, want je ben nog zo klein hé. Maar of die goed afloopt, is nog af te wachten. Natuurlijk hangt er veel van de ouders af of die goed verloopt of niet, maar als de klik er niet is, dan kan je die niet forceren, want iedereen heeft natuurlijk zijn karakter en soms gebeurt het gewoon dat het niet klikt tussen vader en zoon of broer en zus ... Als het karakter botst, dan is dat zo, daar kun je niets aan veranderen, maar je kan er wel het beste van maken en respect hebben voor mekaar en ervoor zorgen dat er geïnvesteerd wordt in de relatie. Het zou wel jammer zijn hé mochten de karakters zo uiteenlopend zijn en zodanig verschillen van mekaar dat er bijna geen gelijkenissen zijn!!! Ik hoop dat we een sterk en hecht gezinnetje zullen vormen. Mama was wel een beetje zenuwachtig om bij de gynaecoloog te gaan, want ik was een beetje ongerust omdat ik kleine broer nauwelijks voelen bewegen heb. Ik denk wel dat ik hem een keer of 4 gevoeld heb, maar dat was zo miniem en dus ook zo weinig dat ik zo ongerust was dat er iets aan de hand was met kleine broer. Grote broer daarentegen voelde ik heel vroeg in de zwangerschap! Dus reden te meer waarom ik ongerust was. Maar ik was zo gelukkig toen ik beweging zag op de monitor. Je had de hik. Je hele kleine lijfje kreeg schokjes door de hik. Een beetje gulzig geweest met het vruchtwater, kleine man? Hihi! De gynae zei dat alles in orde was met jou, dus we kunnen weer op beide oren slapen.
Ondertussen groeit ons brusje goed verder. Bij de echo een week geleden was alles pico bello in orde. Tegen ten laatste vandaag zou ik een telefoontje kunnen verwacht hebben met slecht nieuws over de uitslag van de tripletest (mongolisme), maar dat is er gelukkig niet gekomen. Niet dat er een risico was of zo, maar we hebben die test dan toch maar gedaan. Het is niet meer dan bloed laten trekken en indien je na een week niets hoort, dan is het in orde en that's it. Dus die week is voorbij en we zijn met z'n allen superblij ! Ik heb beduidend minder last van kwaaltjes dan bij ons Roanneke. Ik zal er al een beetje beter tegen kunnen zeker?! En ik had al zo weinig kwaaltjes bij Roanneke, dus nu kun je wel zeggen dat ik zo goed als niks van last heb. De moeheid die ik onlangs ervaarde kwam dus vooral door de kuren van grote broer hé, en omdat mamaatje er alleen voor staat met een kreupele op haar kot Maar ja, ik zal het wel overleven zeker. Natuurlijk vind ik het niet leuk, want ik had mijn, waarschijnlijk wel laatste zwangerschap een beetje anders voorgesteld. Ik dacht zo van: nu ga ik mij toch wel eens goed laten verwennen voor de laatste keer en honderd ten honderd genieten van mijn zwanger buikje en dat kleine wezentje. En jammer genoeg ziet het er naar uit dat dit nog wel voor een paar weekjes zal duren, want papaatje krijgt nog altijd zo goed als niks van beweging in zijn voet. Het duurt precies wel langer dan verwacht. Dinsdag moet hij nog eens op controle. Ik ben benieuwd wat ze zullen zeggen. Maar dat hij binnenkort zal kunnen stappen, is zeker al uitgesloten. En helaas hebben we ons tripje naar de kerstmarkten in keulen ook moeten annuleren. En ik keek er nochtans ZOOOOOOOOOOOO naar uit Dat wilde ik nu al sedert jaren doen! Maar ja ... Dat luxe penthouse van brusje is natuurlijk nog meer in vorm toegenomen. UN-BE-LIEVABLE!!! Van plaatsgebrek geen sprake! Des te beter voor brusje natuurlijk hé, maar des te ongelukkiger voor mummies body. HELP Dat zal trainen geblazen worden achteraf. De sporen van de eerste zwangerschap zijn duidelijk te zien hoor. Het onderste van mijn buik is slapjes, beetje veloverschot. Tjah, grote broer zijn schuld hé Hij heeft er voor gezorgd dat dat penthouse al ruim genoeg was, dus brusje moet minder werken aan zijn huisje En de boobies van mamie zien er ook weer 'vol' uit. Op 28/12 zullen we, normaal gezien, weten of jij ons 2de zoontje of onze eerste dochter zult worden.We hopen een beetje op het laatste, want een dochter is nog altijd anders dan een zoon en het zou leuk zijn om te weten hoe het is om een dochter te hebben, want een zoontje hebben we al. Ik denk dat ik wel een beetje teleurgesteld zou zijn mocht je geen meisje zijn, maar daarom zal je zeker niet minder welkom zijn. Integendeel, ik zou al mijn kinderen graag zien! No matter what!!! En ik denk dat ik jou ook al voel bewegen . Ik voel soms zo van die plofjes. Ik denk niet dat dat mijn darmen of zo zijn. Ik herken alleszins het gevoel, maar ik zou natuurlijk ook mis kunnen zijn. Bij Roan had ik dat ook zo vroeg en ik weet het ook aan hem en niet aan iets anders dat bewoog of weet ik veel in mijn buik. Het kan natuurlijk vanalles zijn hé, want er verandert zo veel daarbinnen in die buik, maar ik denk toch wel dat het dat kleine ding is die zijn aanwezigheid wil duidelijk maken. Ik kijk echt al uit naar die hevigere stampjes. Die zijn gewoonweg S U P E R Z A L I G !!! Dat zal niet zo heel lang meer duren, want we zijn al bijna 14 weekjes ver en nu groei je als kolen dus de ruimte in mijn buik wordt alsmaar kleiner voor jou, kleine pruts. Papaatje en ik hebben ook al zitten denken aan hoe het zal zijn met vier in huis. Dan gaan we een echt gezinnetje vormen. Met drie is niet zo veel hé, maar vanaf 4 wordt het wel al veel, vinden wij. Hihi, gezellig. Ik kijk er naar uit! 2 schatten die wij zullen grootbrengen. 2 nakomelingetjes van papaatje en mij. Van ONS! 2 individuen er bij, waar we nog veel plezier mee zullen beleven, maar ook veel drukte en andere dingen. En die drukte, daar zijn we wel een beetje bang voor geworden, maar we zullen het ook wel overleven als zovelen. Nu dat Roan al wat ouder is en met die lastige 2 weken achter de rug, zijn we eventjes tot het besef gekomen dat het vanaf volgend jaar wel eens heeeeeeeel druk zal worden ... Maar door goed samen te werken, zullen we het wel tot een goed einde brengen. Let's do it! Héhé
Amai mijn god!!! V R E S E L I J K!!! Mamaatje heeft afgezien hoor! Pfffffff ... Je bent 13 maandjes geworden onlangs en blijkbaar is het kenmerkend dat peutertjes rond deze leeftijd een sprongetje maken in de ontwikkeling. En we merken het! Echt wel! Je bent een ander kind geworden. Het is begonnen op 11/11. De overnachting bij mijn broer zal jouw kuren waarschijnlijk wel in gang gestoken hebben. Niet dat we het zouden kunnen vermeden hebben, maar het zal het wel in gang gestoken hebben. Het was de eerste keer dat je bleef slapen bij jouw nonkel Jurgen en tante Els en zo goed ken je hen nu ook nog niet. 't Gevolg was dat je daar bijna niks geslapen hebt. Van 19u tot 22u heb je geslapen en daarna niet meer. Tante Els heeft een ganse nacht met jou opgezeten en je hebt veel geweend. Je moet dan waarschijnlijk enorm bang geweest zijn. Op dat moment zal je jouw mamaatje of papaatje het meest nodig gehad hebben. Dus vanaf dan waren we vertrokken met de helse nachten! Thuis deed je enorm lastig om te gaan slapen, maar enkel 's avonds. Je krijste voor de dood. De eerste twee avonden heb je zelfs met je mondje tegen de rand van het bedje gestoot tot BLOEDENS toe!!!!! Ik was een beetje in paniek natuurlijk. Ik heb je volledig onderzocht om te kijken van waar dat bloed kwam, maar ik kon niks vinden aan jouw lijfje. Dus heb ik jou terug in bedje gestopt en heb ik de deur op een kiertje laten staan om te zien wat je aan het doen was. Dus toen zag ik jou boenken tegen jouw bedje en heb ik dan toch een minisneetje gevonden in jouw lip. En een lip kan erg bloeden hé. Gelukkig ben je daar na 2 avonden vanzelf mee gestopt. Gelukkig!!! Maar het krijsen is maar langzamerhand afgezwakt. Het is erg lastig geweest voor mamaatje. Te meer omdat mamaatje er momenteel alleen voor staat. Papaatje zit in de plaaster. Hij heeft de held uitgehangen op de jaarmarkt Houtem en is ergens afgesprongen en heeft zijn voet omgeslagen. Die stond meteen bont en blauw en gezwollen. Hij had erg veel pijn. Dat was dus op do 11/11. Zaterdag pas zijn we naar spoed gegaan omdat we dachten dat er toch iets meer aan de hand was. Uit de rx-foto bleek dat papaatje zijn enkel op 2 plaatsen gebroken had Jawel, gebroken. Het verdicht: u moet de volgende dag binnen komen voor een operatie! Oh my god, dachten wij, OPEREREN??? Dat hadden we nu toch ook niet verwacht, maar ja, zo was het nu eenmaal. Dus papaatje is al een week en een half invalide en dat zal nog zo'n 2 weken duren. M.a.w. mamaatje zit met nog een 'kindje' opgescheept, terwijl er nog een kindje in mama's buik aan het groeien is EN onze Roan is op de koop toe zo lastig. Dus je kunt wel begrijpen dat mamaatje een 'beetje' moe is. Alles, maar dan ook alles, is alleen voor de mama hé momenteel. Papa kan niks doen. Dus ook 's nachts moet mama er alleen uit en ik kan je vertellen dat dat al heel veel is geweest. Ik ben stikkapot geweest. Moe, moe, doooooodmoe ... EN natuurlijk zo prikkelbaar als maar kan zijn. Van zodra je mij iets vroeg, kon je er zeker van zijn dat je neus er af was. Geen genade! Ik moest me toch op iemand kunnen afreageren hé. Ik ben ook boos geweest op jou hoor Roan. Je hebt mijn geduld enorm op de proef gesteld. En als je moe bent, dan wordt die grens al gemakkelijk overschreden. Dan hoef je niet veel te hebben om eens te ontploffen. Ik heb jou dan ook een paar keer op bed gegooid van colère en een paar keer hard neergeduwd in jouw bed. Dat klinkt hard en gemeen, maar ik zal niet de eerste ouder zijn die dit doet. En ik kan best begrijpen dat er wel eens kinderen zijn die een klap krijgen. Ik heb nu eens gemerkt hoe ver dat kan gaan. Niet dat ik het gerechtvaardigd vind hé, want wij zijn tegen het slaan van kinderen, want daar bereik je niks mee. Maar dat een mens eens kraakt, kan ik maar goed verstaan. Je hoort soms wel eens meer zeggen van 'ik kon hem wel met zijn kop tegen de muur slaan met momenten'. Langs de andere kant schaam ik mij natuurlijk wel een beetje, want het is de eerste echte keer dat we zo'n misère hebben met ons klein ventje. Maar ja, 't valt nu nogal ongelukkig hé: mamaatje zwanger en papaatje kreupel!!! Gelukkig is er verbetering in zicht, dus we mogen niet klagen, je zal ons al bij al nog wat sparen. Denken we ... We merken in elk geval al verbetering. Je maakt al veel minder drama. Je bent kalmer en je maakt minder van je neus. Je valt sneller in slaap, maar je wordt wel nog veel wakker. Maar als je wakker wordt, ben je al gemakkelijk en sneller te troosten. Ik heb gisterennacht zelfs al voor de eerste keer geprobeerd om je te troosten via de speaker van de babyfoon. En dat is wonderwel heel goed gelukt. Ik hoefde zelfs mijn bed niet uit. Dus dat al een enorme sprong vooruit. Mamaatje blij , zeker als je weet dat ik pas 6 dagen geleden nog 4 uur aan een stuk bezig was met jou te troosten. Jouw slaapritme ligt de laatste dagen dus een beetje overhoop. Hoe kan het ook anders hé. Je bent jouw ritme volledig kwijt, dus nu heb je geslapen of was je wakker op alle uren van de dag of nacht. Het was niet meer te voorspellen. Je hebt zelfs twee avonden tot 22u en 23u op gebleven. Je was hyperactief. Je had zoveel plezier en je was zo druk met vanalles bezig. Spelen, spelen, spelen ... en lachen ook. Zo'n plezier dat je had. En dan heb je ook eens geslapen tot 9u 's morgens. Je hebt ook last van scheidingsangst. Je zou als een aapje op jouw mamaatje willen hangen. Altijd wil je bij mama zijn. Dat vind ik natuurlijk SUPERSCHATTIG, maar op een gegeven moment zal ik het ook superlastig beginnen vinden, zeker als mijn buikje alsmaar zwaarder wordt van ons brusje. Als ik de living verlaat, zet je het op een huilen. Je komt regelmatig tegen me aan kruipen om jou op te pakken. Ik probeer daar natuurlijk zo weinig mogelijk op te reageren, maar dat is hééééél moeilijk. Hoe kan je nu zo'n schattig snoetje weigeren?! Ik heb het vandaag nog op het werk gezegd. Het is veel gemakkelijker om een ander te bekritiseren, tot dat het je zelf overkomt. Je komt zo al echt knuffelen ook. Je legt jouw hoofdje op mijn borst. Je kan zo echt op jouw gemakje bij mij blijven liggen. Toen ik vandaag thuis kwam van het werk, had ik jou in mijn armen en ik gaf papaatje een zoen. En jij meteen jouw hoofdje naar voor om mij ook een zoentje te geven. Zoooooo grappig! Als papaatje mij knuffelt, dan ben je daar ook. Je bent echt jaloers! Dat streelt mamaatjes ego. ZO LIEF!!! En je bent dus wel degelijk veranderd. Je begrijpt weer veel meer. Echt veel meer! Maar echt veel meer hé! Er hangt hier nog een slinger in de living van ballonnetjes van jouw verjaardagsfeestje en wel 20x op een dag toon je er naar met jouw kleine vingertje. 'Ja, de ballonnetjes' zeggen wij dan. Je wijst ook veel naar de lampjes. In de keuken wijs je naar de schakelaar alsof je wil zeggen 'doe het licht aan'. Je begrijpt echt dat we het licht aan doen met die schakelaar. Onlangs had je je bezeerd aan een speelgoedje en je klopte er op. Je maakte je boos op het speelgoed alsof je wilde zeggen 'jij hebt mij pijn gedaan'. Als ik vraag waar jouw boekje met de beestjes is, dan pak je die en mag ik beginnen vertellen. Dan doet mamaatje dierengeluiden na. En je zit er op te wachten hoor. Je weet ondertussen wel dat die geluiden bij dat boekje horen. Je zwaait én je zegt tegelijkertijd 'dada'. Je krijgt een echt willetje. Tot een goeie week geleden luisterde je meteen na het woordje 'neen', maar nu moeten we het ontelbare keren herhalen. Je gaat ook meer op expeditie in het huis. Vroeger bleef je enkel op de plaatsen waar wij zaten, maar nu ga je ook alleen de andere plaatsen in het huis ontdekken. Je begrijpt dat wanneer je op een bepaald knopje van een speelgoedje duwt, dat er daar muziek uitkomt. Je zwaait met je handjes in de lucht, wiebelt heen en weer, draait met je hoofdje van links naar rechts en zo ben je dan aan het dansen op de muziek. We kunnen ook echt spelen met jou, bijvoorbeeld blokjes stapelen. En terwijl lijk je uit te leggen wat je aan het doen bent. Je kan je ook enorm goed amuseren op je eentje. Je merkt gewoon aan jouw houding dat je verandert bent. Een nieuw Roanneke, mijn klein lief manneke!!! I love you!!!!!!!
Mamaatje voelt zich eigenlijk redelijk goed! Ik heb veel minder last dan bij grote broer. En als je weet dat ik bij grote broer ook weinig ongemakjes had gedurende de eerste 3 maanden ... Misselijkheid héél weinig, buikpijn praktisch niks, overgeven niks, vermoeid af en toe, prikkelbaar veel ... Tjah dat laatste is zo het meest opvallende kwaaltje eigenlijk. En 't is wel vervelend ook! Ik loop redelijk vies gezind. En zagen dat ik kan ... Ik zit op iedereen zijne nek! Niemand doet nog iets goed in mijn ogen. Hihi, eigenlijk wel grappig hé! Gelukkig is het de schuld van de hormonen hé. Ik kan er nu eenmaal niks aan doen. Ik ben momenteel mezelf niet. 't Zijn de hormonen die mij in hun macht hebben En natuurlijk kan ik ook niet veel verdragen van grote broer hé. Grrr ... ik moet me inhouden zodat het ventje het niet bekoopt van mijn hormonen. Ik moet lief blijven voor dat arme hummeltje. Hij stelt ze wel op de proef zenne, want hij heeft de laatste tijd al heel erg vervelende momentjes gehad! Brusjes hotel is ook in orde hoor! Amai nie! Zo'n luxehotel seg! Allo kroket! Iedereen zijn ogen valt uit zijn kop als ik zeg hoever ik nog maar ben. Tjah, des te meer plaats ons brusje heeft hé. Momenteel zou je nu ongeveer een 5-tal centimetertjes klein zijn, dus jij bent zeker al niet de oorzaak van mijn dikke buik. Ja raar hé. Ongelooflijk eigenlijk! Ik kan er zelfs soms moeilijk van over. De omvang van mijn buik is nu zo dik als toen ik 16 weken zwanger was van grote broer. En dat was al ferm! 't Verschil nu is dat mijn buik lager hangt. De zwaartekracht hé! Nog maar net een zwangerschap achter de rug en nu al weer verdikken. O jee mijn lijf. Dat zal hard werken zijn achteraf! Maar goed, eerst genieten van het mama zijn en de kindjes. Aan mijn lijf werken is voor later als ik terug een beetje op mijn plooien zit. Gisterenavond dacht ik brusje voor het eerst gevoeld te hebben, maar ik kan het moeilijk geloven omdat het zo vroeg is. Maar ja, het voelde zo herkenbaar aan. Gisterenavond zat ik in een druk café met veel volk en veel lawaai ('t was jaarmarkt Houtem hé). Ik stond eigenlijk heel dicht tegen een grote LUIDE luidspreker en het leek alsof brusje begon te protesteren, zo van 'allé jong, zoveel lawaai, haal mij hier weg'. Ma ja, ik durf het nog niet met zekerheid zeggen hoor, want het klinkt toch echt wel niet te geloven hé! Ik denk trouwens dat het gehoor van die kleine pruts nog niet ontwikkeld is, maar hij zou het wel kunnen voelen hé, de trillingen .. Ma bon, ik durf het in elk geval nog niet met zekerheid zeggen. Mama en papa en vele anderen eigenlijk hopen dat jij een meisje bent. Gewoon omdat er al een grote broer in het gezinnetje is hé. Zo'n kleine lieve meid zou wel tof zijn natuurlijk. Ik heb altijd gedacht, al van voor ik zwanger was, dat het lot voor ons een jongen een meisje in petto heeft. Ik heb mijn leven eigenlijk zo altijd voor ogen gehad. Natuurlijk ook omdat ik er een beetje op zal zitten hopen hé, maar ja, zolang het maar gezond is hé. Dat IS en BLIJFT nog altijd het allerbelangrijkste. Dus niet gevreesd, indien jij toch een jongetje bent, dan zal je ook met open armen ontvangen worden!!!! 2 jongetjes zou stoer zijn, een jongen en een meisje zou héél leuk zijn. Nog 4 daagjes en dan zijn we 11 weekjes ver. Eindelijk! De kaap van 12 is in zicht. Niet dat ik ongerust geweest ben hoor. Weinig eigenlijk. Maar 't is toch leuk om te weten dat we die kaap dan toch maar weer gepasseerd zijn ...
Mijne lieve lieve schat, I love so badly 4-ever & ever!!! Ja, dat moet me soms eens van het hart hé lieve schat, want je bent mijn hartediefje. Onlangs vertelde ik dat je koppiger aan het worden was, maar het moet eventjes een slechte periode geweest zijn voor jou. Je bent ook een beetje ziekjes geweest en zo en dat zal er ook wel wat mee te maken gehad hebben, want nu is het weer een beetje beter. Je bent dus minder koppig. 't Is nog niet helemaal over hoor, maar dat zal ook niet gebeuren. Tegenwoordig zet ik je niet meer in de stoel terwijl ik jouw flesje maak, maar laat ik je gewoon rondkruipen. Natuurlijk gebeurt het nog veel dat je aan mijn voeten zit te zeuren alsof jouw leven er van afhangt, maar 't is al veeeeeel beter! Het stappen gaat ook alsmaar beter. Het lukt ook al eens meer om aan één handje te stappen. Maar ik denk niet dat het voor binnenkort zal zijn hoor, zelfstandig stappen. En die tanden zijn ook nog steeds niet te bespeuren. Ik blijf het hilarisch vinden! Vorige week zijn we naar K&G geweest. Je hebt twee spuitjes gekregen toen. Je had wel wat verdriet door die spuitjes Die zijn ook zo gemeen hé! Qua lengte zit je net boven het gemiddelde en qua gewicht net eronder. Dus in feite ben je een lange smalle. Hopelijk wordt je geen tenger ventje hé. Maar de gezondheid primeert hé. Van gezondheid gesproken. Twee wekends geleden zijn we naar zee geweest. Normaal zouden we toen jouw verjaardagsfeestje gedaan hebben, maar we hebben het toen een week vervroegd omdat jouw peter op reis was. En gelukkig maar, want dat weekend aan zee was geen pretje. Je was erg ziek. We hebben zelfs de dokter moeten laten komen, want we waren er niet gerust in. Je lag ineengekrompen met jouw handjes aan je buik. Je zeurde van de pijn. Je kon niet slapen en je had 39,5°C koorts! Dat ging op en af! Maar het was vooral zielig om jou zo ineengekrompen te zien liggen kreunen. Je had echt pijn! Maar dat is ook weer achter de rug. Op naar de volgende zieke periode zeker ... Gelukkig valt het nog goed mee. Ik denk dat je op dat vlak al veel chance gehad hebt. Je zegt tegenwoordig ook 'papa', maar je beseft nog niet wat het betekent. 'Mama' zei je al veel langer, maar ook nog niet bewust natuurlijk. Nu zeg je wel heel veel 'papa', waarop papa dan natuurlijk reageert zodat je het leert begrijpen. Maar mama vind dat minder leuk, want ik zou toch graag hebben dat je eerst 'mama' leerde zeggen, want ik heb tenslotte al het meeste gedaan voor jou. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje teleurgesteld zou zijn. Maar ja, dan valt daar ook niet veel aan te veranderen hé. Je slaapt tegenwoordig ook weer wat beter, want dat was de laatste tijd wel wat minder. En toch al een tijdje ook. Mamaatje begon het ook goed te voelen Dat je ziek geweest bent, heeft er dan ook weer iets mee te maken natuurlijk. Je hebt gedurende een paar weken last gehad van een verstopte neus en da's natuurlijk niet prettig om te slapen en te eten en zo hé. Je wordt daar ook nogal moe van en dus ook lastig. We zijn vorig weekend gaan shoppen in Gent. De eerste keer dat je zo lang op baan geweest ben zeg maar. In jouw buggy dan bedoel ik, want jou kennende, slaap je alleen het beste in jouw eigenste bedje. In Gent was er natuurlijk veel te zien en heb je maar een half uurtje geslapen in jouw buggy. Bij brusje zullen we proberen om dat van in het begin goed gewend te maken zodat hij/zij overal goed slaapt. Grote broer slaapt ook goed hoor, maar hij moet lekker warm en comfortabel in zijn bedje liggen, waar het stil is. Bon, klein kaboutertje, je bent nog steeds goed bezig, zoals altijd , doe zo verder. Mamaatje en papaatje houden van jou!!!!
Klein en koppig kaboutertje, je bent bijna 1 jaartje en dat laat je ons sinds enkele weekjes merken. 'Ja!!', zul je in jezelf gedacht hebben, 'ik wordt 'groot' en nu wordt het tijd dat ik eens laat zien wat 'IK' kan en wat 'IK' wil!' Yes yes, mamaatje heeft het begrepen, je zal me niet sparen en je zal het laten weten. Je kunt meer en je wilt meer. De peuterleeftijd is in aantocht en daar moet ook jij door. Benieuwd wat dat gaat geven en je hebt ons al een voorsmaakje bezorgd. De laatste weken neut je meer en altijd tijdens dezelfde momenten, nl. tijdens het verversen van een pamper en tijdens het klaarmaken van je flesje en tijdens de andere voedingsmomenten. Maar nu weet ik dat het komt omdat je koppig bent. Omdat je een willetje krijgt en je wilt dat maar al te graag uittesten. Grenzen ontdekken en verleggen. Ik heb er in het verleden al veel over gelezen en gehoord en nu is het realiteit. Nu mag ik de uitdaging zelf aangaan Ai ai, wat gaat dat worden. Ik wordt al lichtjes bang en we zijn nog maar begonnen! Goh, goh, pas op, tis nog niet overdreven hoor. Je houdt het nog beschaafd, maar ik hou mijn hart al vast, maar langs de andere kant ben ik blij, want dat wil zeggen dat je normaal opgroeit. Dat je ook beseft dat er meer is en dat je meer kan. Dat je jouw persoontje aan het ontdekken bent en dat je durft en doet. Eerlijk gezegd heb ik liever eentje die opkomt voor zichzelf dan altijd braafjes 'ja' te knikken. Maar dan hoop ik natuurlijk ook weer dat je niet jaren aan een stuk het bloed van onder mijn nagels zult halen en toch nog een beetje rekening zult houden met jouw mamaatje. Dat je niet verandert in een duveltje, maar een klein (b)engeltje. Ik denk wel dat je altijd een lief kind zal blijven, want het is duidelijk dat je altijd al braaf geweest bent. Het feit dat je van weinig last had en zo, zoals ziek zijn en andere, zal er ook wel mee te maken hebben, maar jouw aard kan ik omschrijven als een lief en vriendelijk mensje. Misschien overdrijf ik wel een beetje, want ik ben tenslotte jouw mamaatje, en dan is het al gemakkelijker om zoiets te zeggen, liefde maakt tenslotte blind, maar ik ben ook niet achterlijk. Ik ben trouwens niet de enige die dit zegt! Onze omgeving kan het beamen!!!! Papaatje zat al te zeggen dat ik verkeerd bezig was, maar ik zou niet weten wat ik verkeerd doe. Ik ben geen mama die haar kind enorm verwend. Ik ben ook niet van de simpelste en zo gemakkelijk zullen ze niet met mijn voeten spelen. Ik kan hard zijn hoor! Believe me! En daarbij, da's gemakkelijk gezegd hé van de papa die maar weinig doet qua verzorging en zo. Da's mama's werk, zegt hij dan. Maar ik protesteer ook niet hoor. Ik heb geen bezwaar, alhoewel ik op een zeldzaam vermoeiend moment eens denk, p*tverd*kke, kan papa dit nu eens niet doen. Maar het zit al zo ingebakken in mij dat ik daar maar zelden een probleem van maak! Maar dan moet hij ook niet te veel kritiek geven op een ander zijn werk, want da's natuurlijk gemakkelijk gezegd.Stoute papa! Ik ben een beetje boos op hem dat hij dat zei :x Hij zul dus moeten begrijpen dat jij groot wordt en dat het doodweg de normaalste zaak van de wereld is dat JIJ een persoontje wordt!!! BTW, sinds een paar daagjes kan je al enkele lange seconden helemaal alleen staan en dat je fier bent dat je dat kunt, laat je duidelijk merken. Je eist onze aandacht op terwijl je dat doet en je laat blijken van: kijk eens mama en papa, wat ik kan!!! Kijk naar mij! Tada!!! In elk geval, een nieuw tijdperk is aangebroken: de peuter die bekend staat om zijn koppigheid. Da's pas de uitdaging aan kindjes krijgen vind ik. Tot nu toe is het altijd al gemakkelijk gegaan eigenlijk. Jij was een gemakkelijke baby. Zo gemakkelijk dat we soms niet beseften dat je er nog was, haha. Tot nu toe kwam het meer aan op verzorgen hé en nu zal het opvoeden er bij komen. Dus, let the challenge begin!!!!!!!!!!!! héhé :mrgreen:
Donderdag 28 oktober, da's over een drietal daagjes, is het EEN JAAR geleden dat ik mama werd van het allerliefste zoontje ter wereld!!! Iedereen zegt die laatste zin wel eens, maar als IK het zeg, dan is dat ook de waarheid en betekent die zin héél véél. Toen heb ik eindelijk mogen ervaren hoe het is om een kindje te kopen en dat heb ik ook letterlijk gezegd van zodra je op mijn buik lag lieve kleine kabouter. Ja, MIJN kaboutertje. Je zal het woord 'kabouter' niet altijd even graag horen, maar dat woordje betekent zodanig veel voor mij dat ik het nooit zal vergeten. Toen de gynae ons de foto van jouw allereerste echo overhandigde, zei ze de woorden: hier is hij, jullie kleine kabouter! Dat maakte zoveel los in mij, dat het voor eeuwig in mijn geheugen gegrift staat!!! En dat laat ik ook merken in allerlei dagelijkse dingen. Ik zal er moeten opletten dat het geen obsessie wordt, hihi Zo heb ik al een kaarsje in de vorm van een paddestoel staan op jouw kamertje, ik heb jou al een t-shirtje gekocht met een print erop van een kabouter, jouw verjaardagstaart die ik zelf gebakken heb, was met een kabouter erop, meter Bibi heeft ook al een paddestoelenspaarpot en -zwembadje gekocht ... en er zijn zo wel meerdere dingen, maar al bij al valt het goed mee. En dan nog, foert, je bent en blijft voor eeuwig mijn klein lief en schattig kaboutertje!!! Natuurlijk is jouw geboortedag niet zomaar voorbijgegaan zonder het in de grote verf te zetten: een groot feest!!! De familie was zaterdag uitgenodigd op de party of the year Haha! Ik had grote voorbereidingen gedaan en ik ging er helemaal in op. Het was alsof het mijn verjaardag was, hahaha ... Jij besefte natuurlijk niet dat je gevierd werd omdat je al een jaar op de aarde bent, maar toch moest het feest in orde zijn. Ik had uitnodigingen gemaakt en die naar de familie gestuurd. Het huis had ik versierd met slingers en ballonnen. Ik had een mooie kroon gemaakt in het thema 'kabouter', wat anders (!). Tijdens het versieren van de living heb ik dan ook een traantje weggepinkt. Papaatje vroeg hoe dat nu kwam. Hij vond het wel schattig uiteraard. Tjah, van wat komt dat hé? Omdat ik fier ben, omdat ik terugdenk aan de bevalling, omdat ik zoveel van ons Roanneke hou!!! Toen het eerste volk arriveerde op jouw feestje zaterdag, was ik dan ook erg trots om jou daar te zien staan met jouw kroontje op. Je stond in het middelpunt van de belangstelling. Mijn geluk kon niet op! Juist jammer dat je een beetje ziek was, nu nog trouwens. Jah, verkoudheid hé en je hebt het wel redelijk goed zitten, helaas! Gelukkig ben je de dag al bij al goed doorgekomen. En dan top off te bill, mocht jij aan de familie 'zeggen' dat jij grote broer wordt!!! Het feestje was supergeslaagd!!!!!!!!!!!!!!
Dat valt eigenlijk enorm goed mee! Bij Roan had ik ook wel een redelijk gemakkelijke zwangerschap, als ik zo afga op andere verhalen van mama's. Dus dat viel al bij al goed mee, behalve de laatste maanden waarbij ik een megabuik moest meetorsen Nu ben ik praktisch niks misselijk geweest en weinig moe. Bij Roan heb ik in het begin veel geslapen. Ik kwam thuis van het werk en sliep door tot de volgende morgen, tot wanneer ik terug moest gaan werken. Nu heb ik dat nog niet gehad en de vermoeidheid valt enorm goed mee. Ikke blij! Zeker nu grote broer veel aandacht en werk vraagt!! Gisteren was de eerste zware dag eigenlijk qua vermoeidheid. Ik zou dan wel de ganse dag kunnen slapen hebben. Dat ik twee dagen ervoor veel werk verzet heb vanwege het verjaardagsfeestje van Roanneke, zal er ook wel mee te maken hebben. De drukte, het werk, de stress ... dat kan vermoeiend zijn! Waar ik nu wel meer last van heb, en bij Roan praktisch niks, is buikpijn. En de buik die ook al goed begint uit te zetten! Ik begin al bang te worden wat dat betreft. Waar gaat dit nu uitkomen ... Ik kan het nog moeilijk verbergen. Ik zal zo blij zijn als ik het mag bekend maken aan iedereen, maar da's nog een maandje wachten. Pff! Het is gewoon enorm lastig om verstoppertje te spelen. Op het werk bedenk ik allerlei truuken, zoals mijn buik intrekken, papier voor mijn buik houden ... Mijn truukendoos geraakt opgebruikt! Ik vind ook bijna niks meer van kledij om mijn buik te verbergen. Niet simpel hoor! Het zal gewoon relaxter zijn om terug gewoon te kunnen doen. Bij Roan was ik eigenlijk ook nog maar 10 weekjes ver toen ik het bekend maakte aan iedereen op het werk. Misschien doe ik dat nu ook ... Gelukkig heb ik, of heeft Roanneke het nieuws zaterdag, 2 daagjes geleden, mogen bekend maken op zijn verjaardagsfeestje. Ik had hem een bodietje aangedaan waarop ik de tekst 'grote broer' geschreven had. Na de taart had ik zijn hemdje losgeknoopt en afgewacht tot iemand de boodschap op de body zou opmerken. Na een dik uur van zenuwen zei meter Bibi plots: wat staat daar op jouw bodietje? En schoonzus zei: grote broer precies! Meter Bibi: heh, grote broer? Laat zien! Ist waar, zei ze toen ze naar mij keek. Amai, proficiat!!! En toen feliciteerde iedereen ons. Mamaatje fier! Eindelijk, geen verstoppertje meer voor de familie. Oef, want dat was niet simpel. Ik heb al moeten liegen tegen meter Bibi en memé Spanje, want ja, zij waren op de hoogte van 'het oefenen', dus zij vroegen daar ook naar hé. En ik maar mijn buik intrekken, wat niet echt comfortabel is!!!!!!!!!!!!!! Ik heb zo weinig kwaaltjes eigenlijk, dat ik me soms wel eens afvraag of alles nog goed verloopt met jou brusje? Eindelijk zal ik binnen een 6 daagjes gerustgesteld worden als wij mekaar op het schermpje bij de gynae zullen ontmoeten Pas op, ik ben wel minder bezorgd dan bij Roan hoor, want zoals ik al zei, ik heb ook minder tijd om er bij stil te staan hé. En ik ben van nature niet zo'n bange kip, die zich constant zorgen zit te maken. Dus ik heb er wel vertrouwen in hoor! Die eerste echo is toch de meest speciaalste van allemaal hoor. Want dan kunnen we jouw klein hartje horen kloppen. Dat geeft zo'n machtig gevoel!!!!!!!!!!!! Soms denk ik zelfs dat er 2 kleine mensjes aan het groeien zijn mijn buik! Vooral omdat die al zo dik is voor nog maar bijna 8 weekjes. Echt niet normaal hoor! Maar ja, de grootte van de buik heeft niks te maken met de omvang of de hoeveelheid kindjes die er in zitten, maar wel de hoeveelheid vruchtwater en hoe jouw lichaam binnenin plaats aan het maken is voor de 'indringer'. Ik vermoed dat mijn darmen al weer heel hoog zitten ondertussen. Trouwens, ik had het gevoel dat mijn darmen nooit terug naar hun normale plaats gezakt waren haha, ja, die buik, dat was niet normaal, ik zal het nooit vergeten. Ik vrees al voor na deze zwangerschap! Welke schade zal er nu aangericht zijn? Amai!!! Op dit moment vind ik niet dat het sneller gaat dan bij Roan. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat ik zat uit te kijken naar de dag waarop ik het nieuws aan de familie mocht meedelen. En nu zit ik te wachten op de dag dat ik het aan iedereen mag zeggen. Als je zodanig naar iets zit uit te kijken, dan kan de tijd inderdaad traag vooruit gaan hé. Als dit voorbij is, dan zal het waarschijnlijk sneller vooruit gaan. Pas op, niet dat ik wil dat het snel gaat hoor, want misschien is dit wel de laatste zwangerschap en daar wil ik elke seconde van genieten. Maar die eerste maanden zijn toch altijd een beetje de hel hé. En het lastigste vind ik het liegen. Ja moet ervoor zorgen dat niemand te weten komt dat je een kindje in jou draagt hé, ondanks de kwalen e.d. Niet altijd even simpel!!!
Lief klein brusje, je bent jouw huisje al aan het maken in mijn buikje. Ik voel het aan de plofjes in mijn buik. Alsof er luchtbelletjes knappen. En de eerste tekenen van moeheid komen al een beetje naar boven. Dat gapen is zo kenmerkend. Dat had ik van jouw grote broer ook. Dan past er een voetbal in mijn mond en het stopt niet hé. Nu ik er zo over schrijf, begin ik weer te gapen. Mijn collega's hebben me vandaag proficiat gewenst. Ik had zaterdag al een mailtje naar het werk gestuurd om het goede nieuws te melden. Iedereen was al mee van in het begin van het verhaal, al van bij jouw grote broer, dus nu mochten zij het ook weten hé. En nu nog 26 daagjes geduld om het aan de familie te vertellen, maar het zal er vlug zijn. Er wordt wel eens gezegd dat het bij een 2e boeleke allemaal veel sneller gaat en ik voel nu al dat ik er minder bij stil zal blijven staan. Tjah, da's allemaal zo nieuw niet meer hé en je maakt je minder zorgen en zo. En ook, Roanneke is er ook nog, dus die neemt ook veel van mijn tijd weg hé. Maar dat ik er minder zal van genieten is zeker niet waar. Genieten aan de lopende band ga ik doen. En de liefde zal even groot zijn!!! Vandaag mocht ik naar de gynae bellen voor de uitslag van mijn bloed. Het resultaat was goed, zei de assistente. Ik weet niet hoeveel mijn HCG-waarde bedroeg, maar als ik het woord 'goed' al hoor, ben ik gerust. Alhoewel ik het graag zou geweten hebben eigenlijk, want bij Roanneke was het meer dan 3000 en da's redelijk veel. Maar goed, het was goed! 30 oktober heb ik mijn eerste echo, dan ben jij ongeveer 8 weekjes oud lieve kleine schat. Dat zal wel weer een emo-momentje zijn. Ooooh, ik begin nu al weg te smelten Straks ga ik de uitnodigingen afwerken, die ik naar de familie ga versturen voor het verjaardagsfeestje van jouw grote broer! Da's zo plezant. Dat doet mamaatje graag hoor, knutselen en prutsen
Mijn lief klein kaboutertje, ik wordt met de dag alsmaar verliefder op jou. Je zit in mijn hartje en je gaat er noooooooit meer uit. Ongelooflijk onbeschrijflijk gewoon! Gewoonweg megafernompel vind ik het! Ik hou van jou en zie je doodgraag!!! Ja mijn kleine schat, je bent een klein diefje. Je hebt mijn hart gestolen, vrees ik! Roan, je hebt weer het één en ander bijgeleerd hoor. Alleen maar coole dingen. Het tijdperk van de kunstjes showen is aangebroken. Haha! Jah, ik heb dat van mijn broer ook gezien hé. Van zodra zijn dochterjes iets geleerd hadden, dan liet hij hen de nieuwe kunstjes uitvoeren, net zoals bij een hondje, zei ik dan altijd, want het lijkt er toch zo'n beetje op hé. Haha Zo van, kijk eens wat zij kan! En nu begint dat met jou ook. Zo plezant allemaal! Headbanging! Ja dat kan jij tegenwoordig. Plots, zo ineens, zwaaide jij met je hoofdje van links naar rechts op de muziek. Zo van uit het niets hé. Dat moet je waarschijnlijk bij de onthaalmoeder gezien hebben, want dat hebben wij jou niet voorgedaan. Zo grappig gewoon! Als je muziek hoort, begin je meteen te dansen en ondertussen begrijp je dat woordje ook wel 'dansen'. Dada heb je ook al geleerd. Dan gaat dat armpje op en neer. Snuiven met je snuitje doe je ook. Zo lucht in en uit snuiven door je neus. En dan trek je je neusje op en span je je lipjes samen. Grappig, natuurlijk, wat anders! Hahaha. De laatste tijd eet je als een varken. Amaaaaaaai! Echt abnormaal gewoon. Je hebt precies een hongerbuikje, zoals de hongerige kindjes uit afrika. Eten dat jij kan!!! Pff!! Ik kom de laatste dagen niet toe met een fles van 300cc 's morgens en 's avonds. Ik moet altijd nog wat melk bijmaken. Ik denk altijd: dit is maar een korte fase, maar je blijft maar eten. Je bent onlangs ook ziekjes geweest en we dachten dat je wat schade moest inhalen, want je hebt redelijk wat overgegeven en diarree gehad (ja, de bekende maag- en darminfectie hé), maar het duurt nu toch al een paar dagen hoor die vreetaanvallen van jou. Misschien zit je in een groeispurt ook hé. Dat kan ook. Maar ik ben in elk geval blij dat je zo'n goede eter bent. Ik hoop dat dat zo zal blijven hoor, want het is gekend dat de peutertjes nogal eens moeilijk durven doen op die leeftijd wat het eten betreft en ze dus ook minder beginnen eten. Ik hoop dat wij dat zullen overslaan Mensenvreemd ben je ook nog steeds niet. Dat zal je misschien ook niet meer worden? Maar wat er nu wel deze week gebeurd is, is dat je begint te huilen van zodra ik jou afzet bij tante Pug. Het was een beetje grappig wel. We kwamen toe bij tante Pug, ik deed de deur open, stapte door de gang en pas toen ik jou op de tafel bij tante Pug neerzette, zette jij jouw keeltje open. Natuurlijk hebben we het afscheid kort gehouden. De korte pijn hé. Achteraf heeft tante Pug me vertelt dat het verdriet snel over was. Stappen doe je nog niet. Wel zo langs de tafel een beetje en als we jou aan jouw armpjes vasthouden en jou een paar pasjes laten zetten, dan doe je dat soms, maar het liefst van al kruip je nog gewoon. En die tanden komen nog steeds niet piepen. Ik vind het gewoon hilarisch! Hahaha, nog steeds geen tanden!!! Onlangs ben ik nog eens gaan kijken hoe je lag te slapen vooraleer ik in mijn bedje kroop. Ik heb dit ritueel al een tijdje afgeschaft, omdat je altijd wakker werd van mij. Niet dat ik lawaai maakte hoor, maar je werd toch wakker. Dat vond ik wel jammer, want ik vond het toch zo leuk om eventjes naar jou te zitten staren terwijl je slaapt. Toen ik dus onlangs eens ging kijken, lag je op je buikje met je poepje in de lucht. S U P E R S C H A T T I G!!! Mamaatje heeft ondertussen een nieuw ritueel ingevoerd: voorlezen. Tegenwoordig gaan we 15min vroeger naar boven, want ik lees een kort verhaaltje voor voor jij gaat slapen. Lachen doe je nog steeds volop. Lachen, lachen en lachen. Onlangs vond je het zo prettig dat je over en weer werd gerold in de zetel. We mocht je van hier naar daar draaien en gooien zeg maar. Plezier dat je had! Het is toch zo plezant om jou te hebben, schatje!
JOEPIE DE POEPIE!!!! Mijn geluk kan weer niet op! Ik ben ZOOOOOOOOO blij!!! Amai!!! Ik kan het nog niet geloven, maar toch, er groeit weer zo'n klein wonderlijk wezentje in mijn buik. Momenteel zit er weer zo'n klein garnaaltje in mijn buik. Hihi! Dus we kunnen toch zelf kindjes maken blijkbaar. Amai, ik ben zo blij! Papaatje iets minder. Pas op, hij is blij met nog zo'n klein minimensje hoor en hij vind dat brusje welkom is, maar hij denkt meteen aan de drukte en het vele werk. Nochtans, zoveel hoeft hij nu ook weer niet te doen. Het meeste werk valt nog altijd op mijn schouders hoor! Dus ik begrijp wel niet zo goed waarom hij het minder ziet zitten. Toegegeven, het zal veeeeeeeeeeel drukker worden, maar ik vind dat niet erg hoor. Ik heb er zin in en ik zie het volleeeeedig zitten!!! Laat maar komen! Hihi! Voor papaatje zou het nog iets langer mogen geduurd hebben, maar ik zei hem dat het uitstel van executie is, toch? Ah ja, of hij nu of wat later een 2e boeleke wil, de drukte komt er sowieso hé. En we hadden gekozen voor een klein leeftijdsverschil tussen onze spruitjes. Voor mijn part mocht het zelfs een paar maandjes vroeger hoor. Maar goed, we zijn ZWANGER. Yes, heerlijk om dit te mogen typen. Hihi! En het leuke is ook dat we dit prutske zelf gemaakt hebben. Geen onnatuurlijke dingen die er aan te pas zijn gekomen deze keer. Toch ook wel tof hé? Bon, die pillekes wel, maar da's dan om te zorgen dat ik een regelmatige MS zou hebben. Het echte werk hebben we zelf gedaan! Olé!!!! Vanmorgen heb ik trouwens de test gedaan. En direct, maar echt direct kwam er die blauwe plus op de test hé. Direct! Hihi! Ik ben toen naar papaatje gestapt en gezegd 'Ja papa, je zal een tandje mogen bijsteken!' Ik heb toen ook naar de gynae gebeld en ik mocht meteen mijn bloed laten trekken. Maandag mag ik al bellen om te weten hoeveel mijn HCG-waarde bedraagt. En nu, nu moet ik nog een maandje op mijn tanden bijten om het grote nieuws aan de familie mee te delen. Hoe? Wel ja, binnen een maandje wordt onze kabouter 1 jaar en dus is het groot familiefeest. THE party of the year Haha en da's natuurlijk DE perfecte gelegenheid om het nieuws te verkondigen. Of course! Wat ik ga doen? Awel, ik ga op een t-shirtje van Roan de boodschap 'GROTE BROER' schrijven. En dan halverwege het feestje zal ik zijn pulletje uitdoen zodat de familie de blijde boodschap kan lezen. Hihi, dat zal weer spannend en emotioneel worden. O man, maar ik moet nog een maand geduld hebben hé. Amai seg, mijn jongens! Hoe moet ik dat doen? Tjah, ik heb geen keus hé, want da's toch de ideale gelegenheid hé om zoiets te verkondigen. Ik was vannacht al wakker geworden, allé kabouter heeft me wakker gemaakt, en ik kon daarna de slaap niet meer vatten, want mijn hoofd sloeg weer een beetje op hol. Natuurlijk had ik weer die tegenstribbelende gedachten voortdurend hé: ik denk dat ik zwanger ben, of toch niet, mijn regels gaan er doorkomen, ik voel het, of nee, ik ben toch zwanger hoor ... Maar toch, een paar uur later de test gedaan en het was positief!!! Eigenlijk kun je nooit op die gedachten en gevoelens afgaan hé. Je ziet, ik heb mezelf al meer dan één keer gefopt en toch, ik zal het nooit leren. Ongelooflijk eigenlijk!!! Dus in mijn bed zat ik al te denken aan Roans feestje binnenkort, om dan het blije nieuws mee te delen. Allerlei gedachten flitsten weer door mijn hoofd! Vandaag heb ik mijn zus gezien en ik moest echt zien dat ik die grijns van mijn gezicht hield hé. Ik was gewoon zo blij hé, maar ik moest zien dat ze niks aan mij kon merken. Het is me gelukt hoor, maar ik ben slim geweest en ik ben zelf begonnen over onze pogingen om zwanger te worden en heb gezegd dat het weer niks was, want moest zij er mij naar gevraagd hebben, dan denk ik dat ik me niet zou kunnen ingehouden hebben van lachen. Zodus, dit berichtje zal ik weer voor mezelf moeten houden. En ik zal gedurende een maand geen vermoedens op mijn blog mogen neerschrijven om het nieuws geheim te houden voor mijn familie. Dat wordt dus een hele opdracht! Maar onderstussen ga ik genieeeeeeeeeeeeeeten met volle teugen!!!!!!!! Alvast heel erg neig WELKOM brusje!!!!!!!
Roanneke, jij bent een mama's kindje. Da's overduidelijk! Je bent heel graag bij mij. Je kruipt altijd mijn richting uit. Je zoekt me op. Als papaatje jou vasthoudt, dan wil je dat liefst niet te lang. Nee, je wilt mij. Ik ben natuurlijk ook het meest met je bezig en doe ook bijna altijd alles met jou. Ik verzorg je, geef je eten, breng jou aan het lachen, doe jou in badje, sta 's nachts op voor jou, speel met jou ... En papaatje, die doet ... tjah ... weinig hé. Maar ik vind dat niet erg! Ik doe niks liever! Maar papaatje wacht tot je nog wat groter bent. Dan zal hij zich wel bewijzen. Daar ben ik zeker van. Op dat vlak is hij, jah, ik kan het niet duidelijker zeggen, een ECHTE vent! En zo wil ik hem, maar op sommige momenten dan weer niet Ingewikkeld hé! Papaatje heeft geen geduld om met babietjes om te gaan. Dat verveeld hem al gauw. Hij zegt dat het natuurlijk alsmaar toffer wordt, hoe ouder je wordt, omdat je alsmaar meer kunt en doet en zo. Dus dan wordt het voor papaatje ook gewoon allemaal interessanter. Aan liefde en knuffels heb je natuurlijk geen gebrek, want papaatje ziet jou graag hoor. Geloof me! En mamaatje ook natuurlijk, en nog vele anderen!!! Eens jouw brusje aan het groeien is in mama's buik, dan zal papaatje zich natuurlijk ook meer moeten ontplooien in de verzorgende taken of course. Verleden weekend zijn we nog eens, voor de zoveelste keer, kleertjes gaan kopen. Niet dat ik het niet graag doe hoor, maar 't kost toch wel veel geld hé en zeker voor de ZO korte tijd dat je dat maar kunt aandoen. Da's ZOOOO weggesmeten geld. Allé ja, 't is natuurlijk nodig hé, maar 't zou toch zoveel niet mogen kosten é! Maar toch, mamaatje heeft de tijd van haar leven, hihi Zo leuk en mooi die kleertjes allemaal. Iedere morgen als ik wakker wordt, denk ik, jippie welke kleertjes zal ik Roanneke nu weer aan doen. Hmmm ... 't Is altijd weer een feest om jou te mogen aankleden. Sinds een weekje zit je met een snotvallingske. De snottebellen druipen eruit om het 'mooi' te zeggen . Ja, mama zit altijd met de zakdoek in de aanslag. Daarom ook zijn we nog eens gestart met aerosol. En dat lukt eigenlijk wel heel goed. Je bent het al gewoon. Niet dat we dat al veel moeten doen hebben, gelukkig, maar je herkent het wel hé na de 3de keer. Van zodra ik het masker op je gezichtje zet, dan trek je je recht aan mijn t-shirt en sta je gewoon recht, of meestal neem ik je gewoon in mijn armen. En daar zit je dan, stil, te wachten totdat het voorbij is. Zo gemakkelijk. Soms leg je wel eens je hoofdje neer op mijn schouder. Zo schattig gewoon! En wat een gemakkelijk kind ben jij toch. Ongelooflijk! Je wacht gewoon, zonder al te veel tegenstribbelen. Da's jouw mamaatje ten voeten uit hé. Ik ben ook zo. Ik ben echt geen moeilijk mens. Ik pas me aan, aan heel veel ... Jij gaat ook zo zijn, denk ik nu. Misschien ook niet hé, maar zo denken jouw mamsie en papsie er momenteel over. Nog een dikke maand en je bent al een jaartje hier op de aardbol. Al bijna EEN jaar genieten wij van jouw aanwezigheid. I love it! Ik kan al niet wachten om jouw verjaardag te vieren. Om JOUW feestje te organiseren. Mamaatje zal zo fier zijn. Echt! En het zal weer plezant zijn hoor om alles te organiseren. Mamaatjes hoofd slaat al op hol van de ideetjes. En gewoon, 't is gewoon zo fijn om het te doen hé en dat mijn zoontje één jaar wordt. Mijn lieve lieve kleine schat ... ik hou zoveel van jou voor eeuwig en altijd ... DIKKE KUS
2 daagjes geleden was mamaatje aan het ovuleren, dus mamaatje en papaatje wisten wat hen te doen stond. 3 daagjes geleden moest mamaatje bij de gynae gaan voor de follikeltest en bleek dat er 2 hele mooie eitjes klaar zaten. "15% kans op een tweeling heb je", zei de gynae. Mij niet gelaten. Ik zou het niet erg vinden, maar eerder tof! Ook al zou het wel eens HEEEEEEEEEEEEEL druk worden en zouden we veel vermoeide, zware, drukke dagen tegemoet gaan ... ik heb het er voor over! EN, dan zou mijn droom toch wel werkelijkheid worden, want eigenlijk wil mamaatje 3 kindjes, maar papaatje is daar niet voor te vinden. Dus na de tweede zwangerschap wil hij er de brui aan geven. Moesten we nu zwanger zijn van een tweeling, tjah, dan kan papaatje niet meer terug hé, haha! Maar ja, ondertussen moeten we eerst nog zwanger worden hé. Bij kabouter hebben we ook eens een ronde gehad dat er 2 eitjes klaar zaten, maar da's toen ook op niks uitgedraaid. Maar we leven in hoop hé nu, please please, brusje kom maar gauw ...
Tja, niet zwanger dus! Meer kan ik er niet over zeggen hé eigenlijk ... Maar goed, we doen verder en dat is binnenkort. Nog een klein weekje en het is weer van dat. En jij Roanneke, jij ... jij bent mijn schatje, hihi! Natuurlijk, wat dacht je?! MIJN ALLERLIEFSTE LIEVE LIEVELING!!! Je verandert en verandert volop. Je groeit als kolen. De laaste 2 weekjes ben je wel niet zo plezant geweest eerlijk gezegd. Mjah, je bent al veel lastig geweest, maar hoe komt dat hé. Ik zou het begot niet weten. Je slaapt slecht. Je wordt dus veel wakker, je slaapt moeilijker in en je weent veel en het is gemeend Jammer dat je het ons niet kunt zeggen hé. Papaatje en ik denken dat het komt doordat je een beetje bang begint te worden, bang om achtergelaten te worden. Scheidingsangst dus, want soms ben je ontroostbaar en als we jou achterlaten in jouw bedje, gaat die sirene af! Als we jou dan knuffelen, dan wordt je meteen stil. Je valt zelfs gemakkelijk in slaap in mijn armen. Dat kon vroeger niet. Nu begin je meer nood aan knuffels te hebben. Je laat merken dat je er van geniet en je ze ook nodig hebt. Je legt nu ook je hoofdje neer op mijn schouder. Zo lief! Zo geborgen! Zo schattig! Vorig weekend zijn we naar zee geweest en dat was de hel voor jou. Althans de slaapmomenten! Je hebt ZOOOOOOOOO slecht geslapen! Tegenwoordig is het ook al veel moeilijker geworden om jou te verversen op de luiertafel. Je blijft met momenten geen seconde stil liggen. En dat kan soms heeeeel vervelend zijn. Je moet maar eens proberen terwijl er een drolletje in jouw pamper ligt, haha ... Amai! Maar ja, de 1ste avond was eigenlijk onze fout. Je was in de auto in slaap gevallen. Rond 20u zijn we toegekomen aan zee. Papaatje heeft meteen jouw bedje geïnstalleerd, maar jij werd plots klaarwakker. Maar ja, het was bedtijd, dus hebben we er jou maar meteen ingelegd en toen begon de misère. Dat mochten we dus nooit gedaan hebben. We moesten jou eerst eens laten wennen hebben aan de nieuwe omgeving. We moesten jou eerst eens op ontdekkingstocht laten gaan hebben. Dus, je wilde maar niet slapen. Tot wel middernacht ben je wakker geweest. Je hebt zelfs nog gespeeld en gelachten. Je hebt dan ook bij ons in bed geslapen, want alleen in dat bedje in dat nieuwe kamertje wilde je niet liggen. 's Nachts heb je dus ook echt niet goed slapen, maar klokslag 7u was je weer wakker. En iedereen moest dan natuurlijk ook opstaan. Het ganse weekend kon je echt moeilijk de slaap vatten. Je was één en al energie. Alsof je ogen te kort kwam! Aan zee heb je voor het eerst jouw coolste schoentjes aan gehad. Van Nike dan nog wel! Zo stoer en schattig tegelijk! Hihi echt grappig om zien! Precies een echt klein meneertje, met zijn jeansbroekje en oranje jasje. Hihi! Die schoentjes zijn natuurlijk maar voor de show want ze zijn niet erg ergonomisch. Mamaatje gaat er trouwens dit w-end degelijke gaan kopen. Met veel plezier
En ik kan het nog niet geloven! Ik blijf maar denken dat ik zwanger ben!!! Ik begrijp het echt niet hoor! Ofwel ben ik gewoonweg zwanger, ofwel was ik zwanger. Tjah, dat kan ook hé. Een zwangerschap die op natuurlijke wijze vroegtijdig werd afgebroken! En dat kokhalzen is zo herkenbaar. Echt! Dat kan ik niet ontkennen en het is zeker niks ingebeeld. Maar misschien wil ik de waarheid wel niet onder ogen zien. Ik ben dan ook zo'n domme kip hé. Ik maak het mezelf niet gemakkelijk ... In elk geval, er is iets aan de hand maar wat? Dat moet één dezer duidelijk gemaakt worden. De clomielekes hebben er altijd voor gezorgd dat ik mijn eisprong (cfr follikeltest) en mijn MS mooi op tijd had. Zou er dan iets nieuws aan de hand zijn met mijn lichaam??? Ik weet het nu echt niet hoor, want dit heb ik nog niet meegemaakt. Dus het enige wat ik maar kan denken, is dat ik wel zwanger ben. Ik zal nog eventjes geduld moeten hebben, vrees ik. Het wordt in elk geval ENORM spannend!!! Als ik vrijdag mijn MS nog niet heb, dan doe ik nog een testje. Draait deze ook negatief uit, dan bel ik naar de gynae!
Ja hoor! Ik ben er bijna zeker van! Brusje is op komst!!!! Een goed uur geleden heb ik een test gedaan, maar die was negatief. Ik kon het niet geloven! Ik dacht: hoe kan dat nou. Ik ben ZEKER zwanger! Dus begon ik te denken ... Ik las de bijsluiter en las dat de test binnen het uur na het openen van de verpakking, moest gebruikt worden. Dus DAT was het! Ik had de test al een maand eerder geopend, maar ik had hem plots niet meer nodig omdat mijn regels er waren doorgekomen. Dus die test lag al een dikke maand in mijn badkamerkast, waar het dan nog eens erg vochtig wordt. Dus ikke blij! Hihi! Want ik ben er zeker van dat ik wel zwanger ben. Morgen na het werk ga ik om een nieuwe test. En je zal zien: dikke twee strepen!!!!! En laat ons nu maar hopen dat ik er niet naast zit, maar toch, ik ben er zo van overtuigd hé. Mijn regels zouden door de clomid mooi op tijd moeten zijn en dat was vandaag. Niks gezien! En ik voel ook geen storm opkomen in mijn buikie. En dat kokhalzen wil ook al veel zeggen ... Het zijn zulke duidelijke tekens! Als ik toch niet zwanger blijk te zijn, dan heb ik er een probleem bij, want dat wil zeggen dat mijn lichaam niet meer goed reageert op de clomielekes. Maar ik ga die toer niet op, want ik ben gewoon ZWANGER. You will see ...
Maar ik kan je verzekeren dat het allesbehalve nog aangenaam is voor die big momma 
Pff, echt niet! Ik heb het erg zwaar hoor en ik heb nog meer dan 3 maanden te gaan!!! Veeeeeel te lang naar mijn goesting. Sorry dat ik het moet zeggen, maar ik geniet er niet zo van. Het is gewoonweg lastig! Punt! Het is net alsof ik al op mijn einde loop, maar niks is minder waar! Pff! Ik ben ook erg moe. Ik slaap zoveel ik kan en nog geraak ik niet uitgerust. Ik slaap ook niet goed, wordt veel wakker. En nu zit ik ook nog met een verkoudheid. Hoesten, hoesten en nog eens hoesten tot mijn buik er pijn van doet. Ik heb precies spierpijn onderaan mijn buik van het hoesten. En probeer dan meer eens te slapen hé. Ik wordt er constant wakker van natuurlijk. Naar het schijnt is een tweede zwangerschap lichamelijk zwaarder, te meer ook omdat er al een klein peutertje rondloopt hé. Pas op, papaatje vangt veel op hoor, ook van het huishouden. Dus ik heb niet te klagen daarover, maar 't verschil zit hem gewoon in het feit dat ik mij deze keer niet kan afleggen wanneer ik daar zin in heb, want anders is die kleine stoorzender daar. Vroeger liep er niemand 'in de weg'. Tjah, 't is op de tanden bijten en doorzetten hé. Eerlijk gezegd mogen die laatste maanden snel voorbij vliegen en achteraf bekeken zal dat ook wel zo zijn, maar nu, op dit moment, gaat het veeeeeeeeeeel te traag. GELUKKIG is mamaatje momenteel in ziekteverlof. Een twee-, drietal weken geleden heb ik ook een paar daagjes thuisgezeten omdat ik het niet zag zitten en nu stond ik terug bij de dokter om te zeggen dat ik zoooooooo moe ben, dat hij me meteen 2 weken ziekteverlof heeft uitgeschreven. 
Dus, ik ben superblij, want dan ben ik verlost van de stress van het werk en die kan ik missen als kiespijn! Mijn job is mentaal veel te zwaar om te doen nu. Dus ik ben erg blij dat ik daar vanaf ben. Ik voelde me wel een beetje schuldig tegenover mijn collega's, maar ja, ik kan er uiteindelijk ook niks aan veranderen hé. Trouwens, de chef had al lang voor een invalster moeten zorgen, maar ja, zo gaat dat tegenwoordig hé in de zakenwereld. Maar bon, daar moet ik mij niet ongerust over maken nu. Gewoon rusten en alles op 't gemakje en zo komen we er wel. Na die 2 weken ziekteverlof had ik toevallig een weekje gewoon verlof gepland, m.a.w. mamaatje mag 3 lange weken thuis zijn. No work, no stress! Jippie jei! Tijdens het laatste weekje verlof zitten we in ofwel Holland ofwel in Duitsland in het Landallpark. Nog eventjes genieten vooraleer kleine broer ter wereld komt. Maar eerlijk gezegd, zie ik het ook niet zo heel erg zitten hoor. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar het is nu eenmaal zo, maar ik zie momenteel niks zitten. Mijn energie is gewoonweg ver te zoeken. Geen enkele fut! Maar toch, het zal mijn gedachten verzetten hé en het zal ook wel tof en gezellig worden, zo met ons drietjes. Hopelijk wordt ik dan ook niet ziek, allé bon, ik ben het nu wel al. Ik ben de laatste tijd al zo een paar keer op en af ziekjes geworden. Da's ook het ambetante eraan hé. De ene dag ben ik goed en de andere dan weer niet. En dan voel ik mij daar soms zo wat ambetant bij, want dan zullen sommigen denken van: amai, da's ne profiteur, maar dat is het zeker niet! Echt niet! Als ik moet kiezen tussen fit en energiek de laatste maanden van de zwangerschap tegemoet gaan of het tegenovergestelde, dan weet ik het wel hoor! 
Tjah, we staan ervoor en we moeten erdoor hé
Niks aan te doen. We zullen ons best doen, maar 't is niet altijd even makkelijk. Da's zeker! Soms krijgen we het zodanig op ons heupen dat we willen schreeuwen, maar de boodschap is rustig blijven en er vooral zo weinig mogelijk op reageren. Het positieve lonen en het negatieve negeren. Da's de leuze die je tegenwoordig langs alle kanten hoort hé: op TV, boeken ... En dat proberen we toch tenminste, maar er komt veel geduld bij kijken. Pas op, het valt nog wel mee hoor, denk ik, bij ons Roanneke ... denk ik, want ik kan natuurlijk niet vergelijken, alhoewel, mamaatje heeft toch al wat ervaring opgedaan vroeger tijdens stages in crèches en zo. Ik denk nog steeds dat het bij ons Roanneke nog wel meevalt, maar we kunnen er niet onderuit. Je wordt groot en je WILT ook gewoon vanalles hé. Het woordje 'nee' kan je altijd laten merken door met je hoofdje te schudden. Hoe je dat geleerd hebt, is ons een raadsel. Niet van ons in elk geval! Vreemd hoe die kleine mannen sommige dingen opnemen hé. Onlangs had je een echte eerste erge driftbui. Jij en ik kwamen thuis na het werk. Papaatje en nonkel Jurgen waren op de oprit aan het prutsen aan de auto. Jij en ik gingen gedag zeggen. We hebben zo eventjes een wandelingetje op 't straat gemaakt tot ik het tijd vond om naar binnen te gaan, want het was ook enorm kou en je was verkouden. MAAR dat was niet naar de zin van JOU! En toen stak het protest van de kleine peuter de kop op! Huilen, krijsen, stampen, al wat je wilt, om toch maar duidelijk te maken dat je niet naar binnen wou. Niks was goed. Ik heb jou genegeerd, proberen te kalmeren, proberen af te leiden ... niks hielp. Je was 
En dat heeft geduurd tot je naar bedje ging. Dus reken en tel: om 16u30 waren we thuis en om 19u ben je gaan slapen! Driftkikker 
Het lastigste is het moment om je pamper te vervangen. Telkens opnieuw stribbel je tegen. Pff, altijd stampen en neuten. En je wilt maar niet meehelpen hé. Nee nee! 
Ik mag meer doen bij jou dan papa. Op slechte momenten, als je verdriet hebt of je pijn gedaan hebt of zo, dan kom je ook altijd bij mij. Dat is nu eenmaal zo hé. Ieder kind heeft zijn favoriete ouder. Natuurlijk hoop ik voor papaatje dat kleine broer een papa's kindje zal worden hé, want moest dat niet zo zijn, dan zou dat toch wel triestig zijn hé voor papaatje! 
! 
Dat wilde ik nu al sedert jaren doen! Maar ja ...
Haha! Ik had grote voorbereidingen gedaan en ik ging er helemaal in op. Het was alsof het mijn verjaardag was, hahaha ... Jij besefte natuurlijk niet dat je gevierd werd omdat je al een jaar op de aarde bent, maar toch moest het feest in orde zijn. Ik had uitnodigingen gemaakt en die naar de familie gestuurd. Het huis had ik versierd met slingers en ballonnen. Ik had een mooie kroon gemaakt in het thema 'kabouter', wat anders (!). Tijdens het versieren van de living heb ik dan ook een traantje weggepinkt. Papaatje vroeg hoe dat nu kwam. Hij vond het wel schattig uiteraard. Tjah, van wat komt dat hé? Omdat ik fier ben, omdat ik terugdenk aan de bevalling, omdat ik zoveel van ons Roanneke hou!!! Toen het eerste volk arriveerde op jouw feestje zaterdag, was ik dan ook erg trots om jou daar te zien staan met jouw kroontje op. Je stond in het middelpunt van de belangstelling. Mijn geluk kon niet op! Juist jammer dat je een beetje ziek was, nu nog trouwens. Jah, verkoudheid hé en je hebt het wel redelijk goed zitten, helaas! Gelukkig ben je de dag al bij al goed doorgekomen. 
Ingewikkeld hé! Papaatje heeft geen geduld om met babietjes om te gaan. Dat verveeld hem al gauw. Hij zegt dat het natuurlijk alsmaar toffer wordt, hoe ouder je wordt, omdat je alsmaar meer kunt en doet en zo. Dus dan wordt het voor papaatje ook gewoon allemaal interessanter. Aan liefde en knuffels heb je natuurlijk geen gebrek, want papaatje ziet jou graag hoor. Geloof me! En mamaatje ook natuurlijk, en nog vele anderen!!! Eens jouw brusje aan het groeien is in mama's buik, dan zal papaatje zich natuurlijk ook meer moeten ontplooien in de verzorgende taken of course.
