Klein en koppig kaboutertje, je bent bijna 1 jaartje en dat laat je ons sinds enkele weekjes merken. 'Ja!!', zul je in jezelf gedacht hebben, 'ik wordt 'groot' en nu wordt het tijd dat ik eens laat zien wat 'IK' kan en wat 'IK' wil!' Yes yes, mamaatje heeft het begrepen, je zal me niet sparen en je zal het laten weten. Je kunt meer en je wilt meer. De peuterleeftijd is in aantocht en daar moet ook jij door. Benieuwd wat dat gaat geven en je hebt ons al een voorsmaakje bezorgd. De laatste weken neut je meer en altijd tijdens dezelfde momenten, nl. tijdens het verversen van een pamper en tijdens het klaarmaken van je flesje en tijdens de andere voedingsmomenten. Maar nu weet ik dat het komt omdat je koppig bent. Omdat je een willetje krijgt en je wilt dat maar al te graag uittesten. Grenzen ontdekken en verleggen. Ik heb er in het verleden al veel over gelezen en gehoord en nu is het realiteit. Nu mag ik de uitdaging zelf aangaan :-?:shock: Ai ai, wat gaat dat worden. Ik wordt al lichtjes bang en we zijn nog maar begonnen! Goh, goh, pas op, tis nog niet overdreven hoor. Je houdt het nog beschaafd, maar ik hou mijn hart al vast, maar langs de andere kant ben ik blij, want dat wil zeggen dat je normaal opgroeit. Dat je ook beseft dat er meer is en dat je meer kan. Dat je jouw persoontje aan het ontdekken bent en dat je durft en doet. Eerlijk gezegd heb ik liever eentje die opkomt voor zichzelf dan altijd braafjes 'ja' te knikken. Maar dan hoop ik natuurlijk ook weer dat je niet jaren aan een stuk het bloed van onder mijn nagels zult halen en toch nog een beetje rekening zult houden met jouw mamaatje. Dat je niet verandert in een duveltje, maar een klein (b)engeltje. Ik denk wel dat je altijd een lief kind zal blijven, want het is duidelijk dat je altijd al braaf geweest bent. Het feit dat je van weinig last had en zo, zoals ziek zijn en andere, zal er ook wel mee te maken hebben, maar jouw aard kan ik omschrijven als een lief en vriendelijk mensje. Misschien overdrijf ik wel een beetje, want ik ben tenslotte jouw mamaatje, en dan is het al gemakkelijker om zoiets te zeggen, liefde maakt tenslotte blind, maar ik ben ook niet achterlijk. Ik ben trouwens niet de enige die dit zegt! Onze omgeving kan het beamen!!!!
Papaatje zat al te zeggen dat ik verkeerd bezig was, maar ik zou niet weten wat ik verkeerd doe. Ik ben geen mama die haar kind enorm verwend. Ik ben ook niet van de simpelste en zo gemakkelijk zullen ze niet met mijn voeten spelen. Ik kan hard zijn hoor! Believe me!
En daarbij, da's gemakkelijk gezegd hé van de papa die maar weinig doet qua verzorging en zo. Da's mama's werk, zegt hij dan. Maar ik protesteer ook niet hoor. Ik heb geen bezwaar, alhoewel ik op een zeldzaam vermoeiend moment eens denk, p*tverd*kke, kan papa dit nu eens niet doen. Maar het zit al zo ingebakken in mij dat ik daar maar zelden een probleem van maak! Maar dan moet hij ook niet te veel kritiek geven op een ander zijn werk, want da's natuurlijk gemakkelijk gezegd.Stoute papa! Ik ben een beetje boos op hem dat hij dat zei  :x Hij zul dus moeten begrijpen dat jij groot wordt en dat het doodweg de normaalste zaak van de wereld is dat JIJ een persoontje wordt!!!
BTW, sinds een paar daagjes kan je al enkele lange seconden helemaal alleen staan en dat je fier bent dat je dat kunt, laat je duidelijk merken. Je eist onze aandacht op terwijl je dat doet en je laat blijken van: kijk eens mama en papa, wat ik kan!!! Kijk naar mij! Tada!!!
In elk geval, een nieuw tijdperk is aangebroken: de peuter die bekend staat om zijn koppigheid. Da's pas de uitdaging aan kindjes krijgen vind ik. Tot nu toe is het altijd al gemakkelijk gegaan eigenlijk. Jij was een gemakkelijke baby. Zo gemakkelijk dat we soms niet beseften dat je er nog was, haha. Tot nu toe kwam het meer aan op verzorgen hé en nu zal het opvoeden er bij komen. Dus, let the challenge begin!!!!!!!!!!!! héhé :mrgreen: