Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
25-10-2010
Mama's eerste kwaaltjes van ons brusje
Dat valt eigenlijk enorm goed mee! Bij Roan had ik ook wel een redelijk gemakkelijke zwangerschap, als ik zo afga op andere verhalen van mama's. Dus dat viel al bij al goed mee, behalve de laatste maanden waarbij ik een megabuik moest meetorsen :shock: Nu ben ik praktisch niks misselijk geweest en weinig moe. Bij Roan heb ik in het begin veel geslapen. Ik kwam thuis van het werk en sliep door tot de volgende morgen, tot wanneer ik terug moest gaan werken. Nu heb ik dat nog niet gehad en de vermoeidheid valt enorm goed mee. Ikke blij! Zeker nu grote broer veel aandacht en werk vraagt!! Gisteren was de eerste zware dag eigenlijk qua vermoeidheid. Ik zou dan wel de ganse dag kunnen slapen hebben. Dat ik twee dagen ervoor veel werk verzet heb vanwege het verjaardagsfeestje van Roanneke, zal er ook wel mee te maken hebben. De drukte, het werk, de stress ... dat kan vermoeiend zijn! Waar ik nu wel meer last van heb, en bij Roan praktisch niks, is buikpijn. En de buik die ook al goed begint uit te zetten! Ik begin al bang te worden wat dat betreft. Waar gaat dit nu uitkomen ... Ik kan het nog moeilijk verbergen. Ik zal zo blij zijn als ik het mag bekend maken aan iedereen, maar da's nog een maandje wachten. Pff! Het is gewoon enorm lastig om verstoppertje te spelen. Op het werk bedenk ik allerlei truuken, zoals mijn buik intrekken, papier voor mijn buik houden ... Mijn truukendoos geraakt opgebruikt! Ik vind ook bijna niks meer van kledij om mijn buik te verbergen. Niet simpel hoor! Het zal gewoon relaxter zijn om terug gewoon te kunnen doen. Bij Roan was ik eigenlijk ook nog maar 10 weekjes ver toen ik het bekend maakte aan iedereen op het werk. Misschien doe ik dat nu ook ... Gelukkig heb ik, of heeft Roanneke het nieuws zaterdag, 2 daagjes geleden, mogen bekend maken op zijn verjaardagsfeestje. Ik had hem een bodietje aangedaan waarop ik de tekst 'grote broer' geschreven had. Na de taart had ik zijn hemdje losgeknoopt en afgewacht tot iemand de boodschap op de body zou opmerken. Na een dik uur van zenuwen zei meter Bibi plots: wat staat daar op jouw bodietje? En schoonzus zei: grote broer precies! Meter Bibi: heh, grote broer? Laat zien! Ist waar, zei ze toen ze naar mij keek. Amai, proficiat!!! En toen feliciteerde iedereen ons. Mamaatje fier! :oops: Eindelijk, geen verstoppertje meer voor de familie. Oef, want dat was niet simpel. Ik heb al moeten liegen tegen meter Bibi en memé Spanje, want ja, zij waren op de hoogte van 'het oefenen', dus zij vroegen daar ook naar hé. En ik maar mijn buik intrekken, wat niet echt comfortabel is!!!!!!!!!!!!!! :shock: Ik heb zo weinig kwaaltjes eigenlijk, dat ik me soms wel eens afvraag of alles nog goed verloopt met jou brusje? Eindelijk zal ik binnen een 6 daagjes gerustgesteld worden als wij mekaar op het schermpje bij de gynae zullen ontmoeten :-D Pas op, ik ben wel minder bezorgd dan bij Roan hoor, want zoals ik al zei, ik heb ook minder tijd om er bij stil te staan hé. En ik ben van nature niet zo'n bange kip, die zich constant zorgen zit te maken. Dus ik heb er wel vertrouwen in hoor! Die eerste echo is toch de meest speciaalste van allemaal hoor. Want dan kunnen we jouw klein hartje horen kloppen. Dat geeft zo'n machtig gevoel!!!!!!!!!!!! Soms denk ik zelfs dat er 2 kleine mensjes aan het groeien zijn mijn buik! Vooral omdat die al zo dik is voor nog maar bijna 8 weekjes. Echt niet normaal hoor! Maar ja, de grootte van de buik heeft niks te maken met de omvang of de hoeveelheid kindjes die er in zitten, maar wel de hoeveelheid vruchtwater en hoe jouw lichaam binnenin plaats aan het maken is voor de 'indringer'. Ik vermoed dat mijn darmen al weer heel hoog zitten ondertussen. Trouwens, ik had het gevoel dat mijn darmen nooit terug naar hun normale plaats gezakt waren :lol::lol::lol: haha, ja, die buik, dat was niet normaal, ik zal het nooit vergeten. Ik vrees al voor na deze zwangerschap! Welke schade zal er nu aangericht zijn? Amai!!! Op dit moment vind ik niet dat het sneller gaat dan bij Roan. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat ik zat uit te kijken naar de dag waarop ik het nieuws aan de familie mocht meedelen. En nu zit ik te wachten op de dag dat ik het aan iedereen mag zeggen. Als je zodanig naar iets zit uit te kijken, dan kan de tijd inderdaad traag vooruit gaan hé. Als dit voorbij is, dan zal het waarschijnlijk sneller vooruit gaan. Pas op, niet dat ik wil dat het snel gaat hoor, want misschien is dit wel de laatste zwangerschap en daar wil ik elke seconde van genieten. Maar die eerste maanden zijn toch altijd een beetje de hel hé. En het lastigste vind ik het liegen. Ja moet ervoor zorgen dat niemand te weten komt dat je een kindje in jou draagt hé, ondanks de kwalen e.d. Niet altijd even simpel!!!
