Lander heeft deze week van rug naar buik gedraaid!Hij kon al lange tijd van buik naar rug maar niet terugkeren.Dat is voor hem nog lastiger omdat zijn bovenlichaam het zwakste is en je wel kracht nodig hebt om van een ope houding in ruglig naar buiklig te komen,vooral omdat er dan nog een arm onder je ligt.En ook die arm haalt hij er nu vanonder uit,iets wat hij een maand geleden zeker niet kon!!!Weer komt de vraag: ligt het aan de ABR therapie of ging dit ook vanzelf komn?We stellendeze vraag beter toch niet meer want we hebben geen bewijs,maar ergens geloof ik toch ook wel weer iets meer in de therapie.Een andere therapie die we binnenkort gaan proberen is hippotherapie.Zoals hier al eerder vermeld ben ik zelf al 19 jaar amazone dus ging ons ventje toch al eens op een paard zitten,maar nu zou het hem ook nog kunnen helpen.Ik dacht dat hij hiervoor ouder moest zijn,maar een andere mama waar ik mee mail is ook al begonnen met de therapie bij haar zoontje dus ja... We hebben ondertussen ook een schommel in de tuin en op deze eerste lentedagen is hij al goed gebruikt geweest.Lander geniet enorm van het schommelen en is helemaal niet bang.Hoe hoger,hoe liever.Ik ben blij dat we iets gevonden hebben waar hij echt van geniet,dat is niet zo evident bij hem.We zijn ook naar de kermis geweest.Daar hebben we samen op de carrousel gezeten maar veel plezier beleefde hij er niet echt aan.Een lach kon er niet af,maar hij was ook niet gespannen ofzo.Hij blijft wel sukkelen met zijn verkoudheden.De kinesiste denkt dat hij misschien verkeerd slikt ofzo,ik denk eerder dat hij gewoon te veel slijmen heeft die hij niet wegkrijgt.Ik zal het nog eens voorleggen aan de kinderarts... Ze zijn vorige woensdag trouwens ook gekomen om de maten te nemen voor een nieuwe aangepaste stoel.Ook bij de onthaalmoeder en mijn schoonouders beginnen de stoeltjes wat te klein te worden dus moeten we kijken voor meerdere onderstellen waar we dan het aangepaste stoeltje kunnen op monteren. Zijn huidige zitje is nu in badstof en zoals een zeteltje,het nieuwe zal in leder zijn en met een aparte hoofdsteun. Dat begint dus meer en meer te lijken op een rolstoel vind ik. Die dingen zijn ook nooit kindvriendelijk opgesmukt. In de winkel zie je zeteltjes van Disney of Bumba,maar bij ons is het gewoon een harde stoel. Die firma's maken alles al een stuk moderner maar het kan nog beter vind ik. Zou ik eens een eigen lijn uitwerken :-) Een leuk gezellig zeteltje met een paar aanpassingen?Een loopautootje met aanpassing? Dat zou de ouders meer het gevoel geven dat ze kunnen doen zoals de andere mits een paar extra dingen? Want wij willen ook alles doen zoals een ander en zoals we ons al voorstelden als we een kind zouden hebben,maar we staan nogal veel voor een muur... Het grote probleem is dat ze die dingen niet kunnen commercialiseren,dus steken ze er ook geen energie en geld in. Alles moet teveel aangepast worden per kind..Als ik nu eens de lotto had gewonnen..Toch proberen we zoveel mogelijk te genieten van ons zoontje,hoe negatief onze gedachten soms ook kunnen zijn. We moeten verder en hopen dat hij langzaamaan sterker wordt...
midden april
Vandaag was Lander samen met zijn 2 neefjes bij zijn grootouders.Het jongste neefje is 3 maanden jonger dan hij en loopt nu al zijn eerste stapjes.Hij geeft ook dingen aan als je die vraagt,ik zit er al weken op te oefenen maar Lander geeft niks.Hij heeft wel plezier aan al mijn inspanningen maar de knop wordt niet omgedraaid.Nu begint het neefje ook zijn eerste woordjes zoals 'hey' en 'ja' te zeggen,Lander houdt het nog steeds bij de (baby) keelklanken als 'aah' en 'weuuu'.Erg frusterend allemaal dus.Soms vraag ik me af of hij nog wel beter zal worden dan dit.Aan de ene kant heeft hij,voor hem,in 6 maanden al een positieve weg afgelegd,maar als je het vergelijkt met een ander dan doet een leeftijdsgenoot die dingen in een paar weken...Het gaat gewoon zo verschrikkelijk traag.Als ik dan bij Lander zit te supporteren om zich met veel moeite om te draaien,kan ik mij levendig voorstellen wat omstaanders daarvan denken.Zo van: och,zoveel moeite en energie om een kind van anderhalf eens op zijn zij te doen draaien.Het is bijna belachelijk. De ene dag bekijk ik enkel hem en moeten we stimuleren en oefenen want alle beetjes helpen,de andere vrees ik dat alle inspanningen en energie verloren moeite zullen zijn.Ik zou hem zo graag eens gewoon zien spelen,al zittend zou al goed zijn.Gewoon wat meer betrokken zijn bij het spel van de andere kindjes.Nu kijkt hij geanimeerd toe,maar hoe ouder hij wordt,hoe meer het zal doordringen dat hij dat niet kan.Ik zit dus in een serieuze dip na dat hele familiemoment.Ik weet dat we deze dingen niet kunnen vermijden en ik probeer dan ook luchtig en geïnteresseerd te zijn maar het steekt hard.Ik zie overal rond mij leuke momenten en wij wachten,en wachten tot we misschien ook eens zo'n moment zullen hebben.De meeste mensen vinden alle ontwikkelingen bij een kind zo vanzelfsprekend,maar bij ons wordt alles supertraag uitvergroot en hopen we telkens dat de stap erna zal komen...Mijn geloof in God is de laatste tijd ook wel snel gedaald.Ik ben nooit geen echte kerkganger geweest maar in nood zoek je er toch ergens steun in.Maar als er dan echt een God bestaat,waarom doet hij ons dit dan aan?Wij zijn best wel goede mensen,we leiden een heel gewoon en braaf leven,hebben nooit geen echte misdaden begaan.Maar vooral: waarom heeft Lander dit???Die kan zeker niks misdaan hebben!Ik weet dat het geen zin heeft zo te denken maar soms kan je even niet verder dan alle negatieve gedachten aan de oppervlakte te laten komen.Ik voel me ook soms zo leeg.Alsof alle energie uit mijn lijf gezogen is: zowel fysiek als mentaal.We doen alles uit liefde voor ons mannetje en ik zou er mijn leven voor geven,maar ik had het graag allemaal wat luchtiger gehad..Och,hierna komt wel weer een betere periode zeker??
