Voila, we zijn alweer september, de eeste schooldag zit er net op. Lander startte in het eerste leerjaar in de zorgklas. De juffen en verzorgsters zien er enthousiast uit en Lander kwam blij van school. Dus dat ziet er goed uit.
De vakantie is zeer goed meegevallen. Lander had alleszins genoeg afwisseling. Zijn vakantie startte midden juli met 3 dagen Akabe scoutskamp. We zagen er een beetje tegenop, de eerste keer je kind 3 dagen meegeven is al lastig , maar met Landers zorgen en het feit dat hij niks kan zeggen maakt het nog moeilijker. Toch hebben we gedurfd, al waren we voorbeeid. Zo vroegen we een ziekenhuisbed en deed hij dus maa een half kamp mee om vermoeidheid tegen te gaan. Volgens de leiding huilde hij een paar keer maar dat losten ze al snel op door wat zot te doen met hem. Hij at ook goed en kreeg voor het zekerste antibiotica omdat de dokter vreesde dat zijn lichte infectie ging verergeren. De 3e dag gingen ze naar Bobbejaanland en zat hij zelfs op de splash! Super dat die gasten dat zien zitten, hij vond het (na vragen met onze handen) echt wel leuk op kamp, ondanks zijn vermoeidheid. Daarna was e enkele dagen rust thuis, we gingen met de rolstoelfiets rijden en wandelen. E was ook kermis met optredens in ons dorp en Lander genoot van de rockmuziek waarop hij danste op zijn voeten (wel lastig voor ons, hij schiet er nu en dan door) en zelfs op papa's schouders (ook niet ideaal maar als je zijn blije gezicht ziet..). Veel mensen keken naar hem, maar de meeste met een brede glimlach, blij om te zien dat een kind met zoveel beperkingen ook genieten kan :-) Daarna gingen we ook eens naar zee en naar Plopsaland. Na weer een paar dagen rust vertrokken we voor een weekend naar de Efteling. Dit blijft toch het handicap-vriendelijkste park tot nu toe. Attracties worden gestopt, de rolstoel wordt tot bij het bakje gereden als de rit gedaan is, in het hotel werd het eten gemixt...Echt super! We kijken al uit naar volgend jaar, dan mogen we een week naar Villa Pardoes gaan,weer genieten!
Na nog een bezoekje aan Ella in de dagen erna, waar Lander, Staf en Ella samen in de jaccuzi zaten, vertrokken we dan voor een week nar Cadzand met mijn ouders. Het was heel mooi weer en we huurden een bolderkar waar de Landers Tumbleform in gezet hebben om naar het strand te rijden. Zo kon de Tumble form dan ook op het zand staan eens we er waren en Landers voeten zaten zelfs in het water telkens er een golf kwam...Dat vond hij super! Papa kon het niet laten om met hem in zijn armen 'over ' de golven te springen maar dat wordt steeds lastiger...Lander weegt niet echt veel meer (nog steeds rond de 15 kg) maar is al 1m10 (ikzelf ben maar 1m50 dus ja) en dus onhandiger om vast/recht te houden... Maar zolang het een beetje gaat... We hebben allemaal genoten van het mooie weer en de relaxte sfeer. Aangezien mijn ouders elke keer eten maakten waren we toch wat meer 'op hotel'. Ook eens aangenaam.
Eigenlijk kwamen er dan nog veel 'mooi-weer-dagen ' en zijn we nog geregeld gaan fietsen, naar kermissen geweest enz. Altijd weer zalig als je ziet hoe je kinderen ervan genieten, vooral Lander voor wie 'iets leuks doen' niet altijd evident is..
Ondertussen is zijn loopapparaatje ook klaar. Na lang aandringen hebben ze dan toch nog eens gekeken voor een loopmiddel voor hem, en nu is het klaar in de vorm van een loopfietsje waarmee je wel rechtop loopt. De kinesiste testte het al eens uit met hem en gaf toe dat hij straalde :-) Het mentale wil ook wat, ik ben blij dat men dat begrijpt. We merkten in de verlofperiode ook dat hij weer een grote sprong vooruit maakte op mentaal gebied. Hij kent echt al een pak meer woorden en begrijpt veel meer. Ook als wij iets tegen elkaar zeggen, pikt hij het op en reageert hij. Zo zei ik onlangs tegen mijn man dat ik nog vlug een toerke met de honden ging wandelen, en meteen daarna begon hij te roepen en te wenen. Toen ik vroeg of hij misschien mee wilde, kreeg ik een brede glimlach. :-) Ook zou hij wat meer willen nadoen merken we. Hij geeft nu een zoen, zijn lippen zijn maar een heel klein beetje getuit maar je ziet dat hij die intentie heeft. Ook als ik vraag om boos te kijken zoals ik, of lachen zoals zie ik dat hij het echt wel wil proberen. Misschien moeten we daar toch weer meer op oefenen, maar als hij veel op school zit blijft er niet veel tijd meer over he... Ergens zal er waarschijnlijk ook wel eens meer frustratie zijn, als het dan toch niet lukt zoals hij wil..dat is de andere kant.
Nu ja , we zien wel, we zijn blij met elke vooruitgang, hopelijk blijft hij de blije, lieve jongen die hij is...
