We hebben onlangs eens afgesproken met de ouders van Stafke, Lander vriend uit de klas. Stafke is over zijn hele lichaam spastisch en kan dus qua mobiliteit ongeveer hetzelfde als Lander. Het klikt wel goed met die ouders en het was een gezellige namiddag. Ook de zus van Staf en Lars speelden samen.

Vandaag was er 'paviljoenfeest'. Alle kleuterklassen samen deden een soort schoolfeestje in intieme kring. 

We keken er erg naar uit want Lander ging 2 keer gaan 'repeteren'.

De show was leuk gedaan en lander deed 3 keer mee. In het begin op schoot de 'marie Louise' en dan samen met Stafke en 2 meisjes het liedje van Marsipulami 'wij zijn 2 vriendjes'. Een leuk idee maar lander was erg passief, waarschijnlijk door het showgebeuren en ook omdat hij ons niet zag. Ik ben dan naar de zijkant gegaan en toen hij mij zag kwam er meer leven in ;-)

Maar zelfs bij allemaal zorgouders hoor ik dan in de rij achter mij tijdens hun optreden: " die kindjes zijn precies een stuk minder "goed"(bedoelt als 'mobiel') he'...Alsof die hun ouders niet dichtbij konden zitten, wat ook het geval was want dat zijn WIJ.

En nee, we kunnen hen niks verwijten, want ze hebben gelijk. Alleen kan je die bevestiging wel missen.

De opvoedsters deden erg hun best maar Lander zat heel de tijd gewoon op schoot en ze wiegden wat mee. Met alle respect maar als ik  Lander in die show ging zetten, met hoe wij hem kennen, dan zat hij in een 'muziekgroep' en mocht hij trommelen ofzo. Hij kan dat niet alleen, maar dan met een opvoedster die meedoet... Daar ging hij wel in opgaan, niet gewoon op schoot een lieflijk liedje meewiegen, dat is voor hem te saai.

Als je er dan nog eens alle prikkels van rond hem bijtelt.

Het was leuk gedaan, en het zal zeker veel inspanning gekost hebben om zoiets samen te steken dus alle respect voor de moeite.

Alleen kennen ze Lander nog niet zo goed op dat vlak, dat kan wel komen.

De andere kindjes zijn een stuk mobieler met hun handen en deden dan ook vanalles van beweging en dans, wat mooi was.

Maar als ik eerlijk ben zag Lander er ook op die manier een stuk 'onstabieler' uit , terwijl wij hem zo anders kennen.

Ik kon het dan ook niet laten om bij het optreden van de juffen met Lander te dansen terwijl hij 'stapte', en daar ging hij wel in op...

Het was best wel confronterend dat er in heel het kleuter, toch een goeie 20 kinderen, slechts 2 in het geval van Lander zaten, hij zelf en Stafke. Dat had ik niet verwacht. De meesten kunnen praten en wat stappen, hij niet. Misschien is hij mentaal wel sterker maar daar viel dat nu niet op he...

Toch dan sterk dat hij wel naar Dominiek Savio 'mag' gaan, dat betekent dat hij op andere vlakken wel nog veel mogelijkheden heeft, maar ik had dus een dubbel gevoel deze namiddag. Het was dan wel nog gezellig met de andere ouders.

Deze avond keken we dan nog voor het eerst naar 'The broken circle breakdown'. Het kindje sterft aan kanker, en ergens speelde het dan toch door mijn hoofd...Lander is toch wat zwakker, wat als hij eens een zware infectie krijgt en het niet kan ophalen...je mag daar niet aan denken maar ik doe het toch. Daarom probeer ik hem zoveel mogelijk te laten meemaken in zijn leven van leuke dingen, want wat als de epilepsie weer opspeelt, of een virus, of gelijk wat...pff.

De vooruitzichten nu:

We hebben een Adremo rolstoel aangevraagd, alle papieren zijn binnen. Daardoor kunnen we nu wel geen fiets aanvragen omdat hij niet zelf kan sturen (adremo is met hoofdbesturing) en dus niet kan fietsen. Maar we willen met zo'n duwstok eraan, helaas...

Daar heeft mijn man dan wel iets op gevonden. We hebben al een tweedehandsfiets voor hem met een rugleuning van zijn sta-apparaat geknutseld. Nu heeft mijn man geïnformeerd voor een go-cart zoals aan zee met zo'n duwstang. Als we die tweedehands kunnen kopen en dan een zitje van Lander erop lassen heeft hij een go-cart waarop hij zelf kan trappen en wij hem duwen. Goed idee he!!!

Gelukkig dat Anthony's neus ook in dezelfde richting staat, want ik hoor en lees meer en meer dat de vaders hun verantwoordelijkheid voor de zorg afschuiven op de vrouw alleen, wat heel moeilijk moet zijn. Soms hebben we het gevoel dat alleen wij 2 echt weten wat het is in deze situatie en hebben we steun aan elkaar, maar als je dan nog alleen staat...

Verder is Lander wat ziekjes, hij heeft een bacteriële infectie van een atypische bacterie (soort angine). Hij is overdag wel blij enzo maar 's avonds wat koorts en hoesten. Nu is het al beter, hopelijk blijft het goed als we geen antibiotica meer geven...

Maar deze winter kunnen we nog niet klagen, hij verliep al een stuk beter dan vorig jaar...