Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Mooi is het hier nu, overal sneeuw en daarover de zonneschijn ! Ik ben me er wel degelijk van bewust dat het vooral mooi is als je niet buiten moet. En dat moet ik niet dus kan ik genieten.
Jammer genoeg kunnen we zelfs geen wandelingetje gaan maken want Wout mag tot vandaag niet buiten wegens een oorontsteking De tweede op twee maanden tijd maar het was erg deze keer. Maandagavond begon het met slecht eten, zijn papfles geven was heel moeilijk, hij wist zelf precies niet goed of hij wel of niet wou eten. en maandagnacht werd het duidelijk dat er iets mis was. Een paar keer wakker en huilen en rond vijf uur wakker en krijsen En zo vond Peter ons ; Wout krijsend en nat van de traantjes en ik met de tranen in mijn ogen hartsgrondig aan het proberen Woutje te troosten. Na twee Perdolans werd hij iets rustiger en kon dan toch een klein beetje eten en slapen. In de namiddag naar de dokter en die bevestigde wat wij al dachten , een oorontsteking. Oordruppels en Perdolan of Nurofen baby en als de koorts aanhield of erger werd ook weer antibiotica. En ja hoor, 's nachts werd de koorts hoger ( tot dik 39° en meer ) dus woensdag toch maar antibiotica gaan halen. En dan gebeurt er op een paar uur tijd iets ongelooflijks. Je zag ons ventje zienderogen opklaren, hij kon terug een beetje lachten én vooral hij kreeg terug even veel honger als anders.
Nu zijn we vrijdag en buiten dat hij nog een beetje bleek ziet is ons schatje er door. Geen koorts meer, geen gekrijs ! Zalig Dat maakt ook dat hij verder op ontdekkingstocht kan en meer en meer dingen uitprobeert en leert. Hij trekt zich recht in de box, die hebben we dus ook een verdiep moeten laten zakken, hij kruipt vlotter en vlotter, oefent met klanken, 'lettergrepenreeksen ' en toon van zijn stem, drinkt uit een beker ( zonder tuitje ! ) en speelt met zijn favoriete speelgoed want andere dingen die je aangeeft gooit hij demonstratief weg.
De mobiel boven zijn box en de activityboog boven zijn relax zijn weg, die dienden enkel nog om dingen af te trekken en weg te gooien , we hopen er een ander kindje blij mee te maken.
Ik heb nu verlof en hoop echt dat het weer wat zal bijdraaien zodat ik samen met ons zoontje een paar leuke dingen kan doen. Vorig weekend zijn we nog gaan bowlingen, met Anthony erbij. Een echt gezinsuitstapje, superleuk was het ! We zouden nog een paar mensen willen gaan bezoeken die al een tijdje op ons zitten te wachten dus als het weer meezit weten we wat doen de komende week.
Ja hoor, jullie verzuchtingen zijn terecht. Het is lang geleden maar door een uitschuiver met mijn fiets vorig weekend lukt het me nu pas een beetje om mijn knie te buigen en dus iets of wat deftig aan de laptop te zitten. Een dikke blauwe knie en andere blauwe plekken, hoe komt het toch dat dat zo bekend klinkt ?
Maar goed,ik ben aan de beterendehand (beterhand ? beterehand ? ) dus ik probeer niet te hard te klagen. Ook hebben we hier thuis vorig weekend zonder water gezeten door een breuk in de waterleiding. Na de aanslepende problemen met de verwarming was dit zeker geen fijne verrassing. Wat wel een verrassing was, was te merken hoeveel water wij op een dag gebruiken. Koffie zetten, tanden poetsen, de was doen, afwassen, toilet doorspoelen, koken, Woutje wassen,onszelf wassen. Tegen zondag had Klina wel gezorgd voor flessenwater en heel veel emmers met water maar het bleef toch behelpen Lang gelden dat ik nog zo opgelucht was als toen maandag namiddag bleek dat er terug water was. En een leuke bijkomstigheid, ook de verwarming is hersteld dus wij zijn erg gelukkig. Warm en gezellig én we ruiken terug fris Wout merkt hier al een geluk niet veel van des te meer omdat hij vrijdagnacht bij Danny en Anneke is gaan logeren vrijdagavond. In de créche afgehaald door oma Chris, daar onwaarschijnlijk in de watten gelegd en daarna naar de hondjes. Hij geniet er echt van maar stelde nonkel Danny wel wat teleur door zoveel te slapen
Ondertussen is ons ventje een grote vent aan het worden, zowel wat betreft afmeting als wat betreft ontwikkeling. Hij begint een beetje dikker te worden en heeft nu ook babyplooitjes aan zijn armen en beentjes. Maar hij wordt ook iedere dag slimmer en handiger. Het jammere is dat deze evolutie gepaard gaat met blauwe plekken en builen. Want altijd staat er wel iets in de weg als hij rondkruipt ( en ja hij kruipt nu echt, geen paracommandostijl meer ) en dikwijls gaan zijn armpjes en beentjes nog een andere kant uit dan de rest van zijn lijfje Hij begint ook deugenieterij uit te halen en reageert verrast waneer hij terechtgewezen wordt en mama of papa een boos gezicht trekken en met een vreemde stem "nee Wout" zeggen. Dat moet hij dan toch nog eens proberen. Verder gooit hij alles weg wat hij niet meer nodig heeft tot je hem het juiste aangeeft.
Ontwikkeling houdt ook in dat hij meer en meer eigen wordt. Aan de ene kant natuurlijk een fijn gevoel, dat hij liefst bij ons wil zijn maar het zorgt bij mij toch ook voor de nodige hartepijn als ik hem huilend achterlaat in de créche bijvoorbeeld. En natuurlijk weet mijn hoofd dat dat huilen zeer snel gedaan is maar probeer dat aan mijn moederhart maar eens duidelijk te maken
Wat is er zo nog al gebeurd sinds mijn vorige post ? Wout heeft in de gazet gestaan ( babybijlage van de Gazet van Antwerpen ), hij heeft een eerste vriendje gemaakt in de créche ( Lou, twee dagen ouder en Wout spelen lekker samen en doen koerske om ter eerste bij een stukje speelgoed, zalig om te zien ), we hebben heel wat babyspullen weggegeven ( want heel wat dingen hebben hun nut gehad en zijn niet meer nodig ), Woutje draagt nu maatje 4 van Pampers, binnen een goeie twee weken is ons prutske al 10 maanden en zijn wij al 8 maanden getrouwd, Wout zijn ziekenkas is nog altijd niet in orde , ik heb bijna alle vijf seizoenen van House gezien, Peter wil zijn treintafel nog maar eens afbreken en opnieuw beginnen, de winter blijft maar duren en wij blijven bijna iedere dag onze zegeningen tellen.
Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend en tot de volgende !
De tweede op twee maanden tijd maar het was erg deze keer. Maandagavond begon het met slecht eten, zijn papfles geven was heel moeilijk, hij wist zelf precies niet goed of hij wel of niet wou eten. en maandagnacht werd het duidelijk dat er iets mis was. Een paar keer wakker en huilen en rond vijf uur wakker en krijsen 
En zo vond Peter ons ; Wout krijsend en nat van de traantjes en ik met de tranen in mijn ogen hartsgrondig aan het proberen Woutje te troosten. Na twee Perdolans werd hij iets rustiger en kon dan toch een klein beetje eten en slapen. In de namiddag naar de dokter en die bevestigde wat wij al dachten , een oorontsteking. Oordruppels en Perdolan of Nurofen baby en als de koorts aanhield of erger werd ook weer antibiotica. En ja hoor, 's nachts werd de koorts hoger ( tot dik 39° en meer ) dus woensdag toch maar antibiotica gaan halen. En dan gebeurt er op een paar uur tijd iets ongelooflijks. Je zag ons ventje zienderogen opklaren, hij kon terug een beetje lachten én vooral hij kreeg terug even veel honger als anders.
' en toon van zijn stem, drinkt uit een beker ( zonder tuitje ! ) en speelt met zijn favoriete speelgoed want andere dingen die je aangeeft gooit hij demonstratief weg.
, we hopen er een ander kindje blij mee te maken.
Lang gelden dat ik nog zo opgelucht was als toen maandag namiddag bleek dat er terug water was. En een leuke bijkomstigheid, ook de verwarming is hersteld dus wij zijn erg gelukkig. Warm en gezellig én we ruiken terug fris 
Hij begint ook deugenieterij uit te halen en reageert verrast waneer hij terechtgewezen wordt en mama of papa een boos gezicht trekken en met een vreemde stem "nee Wout" zeggen. Dat moet hij dan toch nog eens proberen. Verder gooit hij alles weg wat hij niet meer nodig heeft tot je hem het juiste aangeeft. 
