Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Mooi is het hier nu, overal sneeuw en daarover de zonneschijn ! Ik ben me er wel degelijk van bewust dat het vooral mooi is als je niet buiten moet. En dat moet ik niet dus kan ik genieten.
Jammer genoeg kunnen we zelfs geen wandelingetje gaan maken want Wout mag tot vandaag niet buiten wegens een oorontsteking De tweede op twee maanden tijd maar het was erg deze keer. Maandagavond begon het met slecht eten, zijn papfles geven was heel moeilijk, hij wist zelf precies niet goed of hij wel of niet wou eten. en maandagnacht werd het duidelijk dat er iets mis was. Een paar keer wakker en huilen en rond vijf uur wakker en krijsen En zo vond Peter ons ; Wout krijsend en nat van de traantjes en ik met de tranen in mijn ogen hartsgrondig aan het proberen Woutje te troosten. Na twee Perdolans werd hij iets rustiger en kon dan toch een klein beetje eten en slapen. In de namiddag naar de dokter en die bevestigde wat wij al dachten , een oorontsteking. Oordruppels en Perdolan of Nurofen baby en als de koorts aanhield of erger werd ook weer antibiotica. En ja hoor, 's nachts werd de koorts hoger ( tot dik 39° en meer ) dus woensdag toch maar antibiotica gaan halen. En dan gebeurt er op een paar uur tijd iets ongelooflijks. Je zag ons ventje zienderogen opklaren, hij kon terug een beetje lachten én vooral hij kreeg terug even veel honger als anders.
Nu zijn we vrijdag en buiten dat hij nog een beetje bleek ziet is ons schatje er door. Geen koorts meer, geen gekrijs ! Zalig Dat maakt ook dat hij verder op ontdekkingstocht kan en meer en meer dingen uitprobeert en leert. Hij trekt zich recht in de box, die hebben we dus ook een verdiep moeten laten zakken, hij kruipt vlotter en vlotter, oefent met klanken, 'lettergrepenreeksen ' en toon van zijn stem, drinkt uit een beker ( zonder tuitje ! ) en speelt met zijn favoriete speelgoed want andere dingen die je aangeeft gooit hij demonstratief weg.
De mobiel boven zijn box en de activityboog boven zijn relax zijn weg, die dienden enkel nog om dingen af te trekken en weg te gooien , we hopen er een ander kindje blij mee te maken.
Ik heb nu verlof en hoop echt dat het weer wat zal bijdraaien zodat ik samen met ons zoontje een paar leuke dingen kan doen. Vorig weekend zijn we nog gaan bowlingen, met Anthony erbij. Een echt gezinsuitstapje, superleuk was het ! We zouden nog een paar mensen willen gaan bezoeken die al een tijdje op ons zitten te wachten dus als het weer meezit weten we wat doen de komende week.
Ja hoor, jullie verzuchtingen zijn terecht. Het is lang geleden maar door een uitschuiver met mijn fiets vorig weekend lukt het me nu pas een beetje om mijn knie te buigen en dus iets of wat deftig aan de laptop te zitten. Een dikke blauwe knie en andere blauwe plekken, hoe komt het toch dat dat zo bekend klinkt ?
Maar goed,ik ben aan de beterendehand (beterhand ? beterehand ? ) dus ik probeer niet te hard te klagen. Ook hebben we hier thuis vorig weekend zonder water gezeten door een breuk in de waterleiding. Na de aanslepende problemen met de verwarming was dit zeker geen fijne verrassing. Wat wel een verrassing was, was te merken hoeveel water wij op een dag gebruiken. Koffie zetten, tanden poetsen, de was doen, afwassen, toilet doorspoelen, koken, Woutje wassen,onszelf wassen. Tegen zondag had Klina wel gezorgd voor flessenwater en heel veel emmers met water maar het bleef toch behelpen Lang gelden dat ik nog zo opgelucht was als toen maandag namiddag bleek dat er terug water was. En een leuke bijkomstigheid, ook de verwarming is hersteld dus wij zijn erg gelukkig. Warm en gezellig én we ruiken terug fris Wout merkt hier al een geluk niet veel van des te meer omdat hij vrijdagnacht bij Danny en Anneke is gaan logeren vrijdagavond. In de créche afgehaald door oma Chris, daar onwaarschijnlijk in de watten gelegd en daarna naar de hondjes. Hij geniet er echt van maar stelde nonkel Danny wel wat teleur door zoveel te slapen
Ondertussen is ons ventje een grote vent aan het worden, zowel wat betreft afmeting als wat betreft ontwikkeling. Hij begint een beetje dikker te worden en heeft nu ook babyplooitjes aan zijn armen en beentjes. Maar hij wordt ook iedere dag slimmer en handiger. Het jammere is dat deze evolutie gepaard gaat met blauwe plekken en builen. Want altijd staat er wel iets in de weg als hij rondkruipt ( en ja hij kruipt nu echt, geen paracommandostijl meer ) en dikwijls gaan zijn armpjes en beentjes nog een andere kant uit dan de rest van zijn lijfje Hij begint ook deugenieterij uit te halen en reageert verrast waneer hij terechtgewezen wordt en mama of papa een boos gezicht trekken en met een vreemde stem "nee Wout" zeggen. Dat moet hij dan toch nog eens proberen. Verder gooit hij alles weg wat hij niet meer nodig heeft tot je hem het juiste aangeeft.
Ontwikkeling houdt ook in dat hij meer en meer eigen wordt. Aan de ene kant natuurlijk een fijn gevoel, dat hij liefst bij ons wil zijn maar het zorgt bij mij toch ook voor de nodige hartepijn als ik hem huilend achterlaat in de créche bijvoorbeeld. En natuurlijk weet mijn hoofd dat dat huilen zeer snel gedaan is maar probeer dat aan mijn moederhart maar eens duidelijk te maken
Wat is er zo nog al gebeurd sinds mijn vorige post ? Wout heeft in de gazet gestaan ( babybijlage van de Gazet van Antwerpen ), hij heeft een eerste vriendje gemaakt in de créche ( Lou, twee dagen ouder en Wout spelen lekker samen en doen koerske om ter eerste bij een stukje speelgoed, zalig om te zien ), we hebben heel wat babyspullen weggegeven ( want heel wat dingen hebben hun nut gehad en zijn niet meer nodig ), Woutje draagt nu maatje 4 van Pampers, binnen een goeie twee weken is ons prutske al 10 maanden en zijn wij al 8 maanden getrouwd, Wout zijn ziekenkas is nog altijd niet in orde , ik heb bijna alle vijf seizoenen van House gezien, Peter wil zijn treintafel nog maar eens afbreken en opnieuw beginnen, de winter blijft maar duren en wij blijven bijna iedere dag onze zegeningen tellen.
Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend en tot de volgende !
sinds drie dagen is ons ventje negen maanden. Onvoorstelbaar hoe snel dat gaat en hoe iedere dag spannend en interessant blijft. Woutje zorgt er nog steeds voor dat ieder moment zijn eigen gevoel heeft. Verwondering, trots,twijfel, liefde, verwachting,plezier, ongeloof,ongerustheid, genieten en zoveel meer. Meestal fijn en soms confronterend, altijd nieuw en soms te snel, altijd liefdevol en soms frustrerend zo zijn voor ons de afgelopen negen maanden geweest.
Negen maanden wil ook zeggen geen klein babietje meer in huis maar een baby die zijn eigen ritme en voorkeuren heeft, die meer en meer dingen zelf kan ( of nog niet kan maar wel wil ), een schatje wiens ontwikkeling met momenten per dag vooruit gaat. Vanuit de kinderopvang kregen we gisteren een map met gegevens over alle gebieden van zijn ontwikkeling. Een systeem waarmee de kinderverzorgers en de ouders kunnen opvolgen hoe het met de lichamelijke maar vooral ook psychologische en sociale ontwikkeling van hun kindje gaat. Ook daarin merken wij weer hoe intens Linda ( van de créche ) met haar kindjes bezig is en hoeveel zij mee zorgt voor een goede ontwikkeling. Het feit dat haar observaties en aanvoelen overeenkomen met hoe wij Woutje thuis zien functioneren en ontwikkelen stelt ons gerust dat hij zich ook daar "thuis" voelt.
Mijn nachten waren geen groot succes. Zaterdagavond voelde ik al iets opkomen en zondag was het zo ver ; snotteren, hoesten,keelpijn en hoofdpijn. Maar ik ging toch de nacht op in de hoop dat het met wat medicatie en doorzettingsvermogen wel zou lukken. Het is idd gelukt maar echt fijn was het niet. Maandagavond terug geprobeerd alhoewel ik me nog slechter voelde dan de dag daarvoor maar ja, om half vijf in de namiddag vind ik het heel moeilijk om nog te bellen om me ziek te melden. Maar dinsdagmorgend voelde ik me zo miserabel dat ik een derde nacht niet meer zag zitten. Gelukkig heb ik supercollega's, niet alleen op Z2 maar ook op andere afdelingen, die me gerust stelden dat die nacht overnemen geen probleem zou zijn. Dus heb ik me ziek gemeld, ben naar huis gekomen en in de namiddag naar de dokter geweest. Sinusitis, keel- en oorontsteking. Nog niet moeilijk dat ik me niet lekker voelde Antibiotica, spray en ontsmettende zuigtabletten zorgen er voor dat ik me vandaag al iets beter voel, alleen die hoofdpijn blijft. Woutje is wel zo lief geweest me tot kwart na acht te laten slapen en is nu in de box aan het spelen.
Vanaf februari zullen we ons in de créche aan onze vaste dagen moeten houden dus ik ben eens benieuwd hoe dat in de toekomst gaat lopen. In februari zelf hebben we drie dagen dat hij dus niet naar de créche kan. En aangezien hij ook nog niet alleen thuis kan blijven én ook niet mee naar het werk zullen we iets meer beroep moeten doen op andere mensen. Komt wel in orde denk ik, maar mss wel wat moeilijker om geregeld te krijgen, we zien wel
Woutje valt bijna in slaap in de box dus ik ga er van profiteren om me ook nog even neer te leggen. Tot de volgende en houd het gezond !
Het overvalt me ineens. Wout en ik zijn nog even naar de winkel gewandeld. Daarna van de kou buiten in de lekkere warmte van ons huisje. Wout zit te spelen en te brabbelen op zijn mat en ik zit met een fokkietje er naar te kijken. Binnen een kwartiertje is papa ook thuis en zijn we weer compleet. Supergezellig
Dat wou ik gewoon even delen. En ik hoop dat jullie avond even gezellig wordt !
we zijn terug thuis van een mooie winterwandeling. We trokken naar K&G voor een bezoekje. Buiten een weeg vorige maand was het bijna 3 maanden geleden.
Wat was het vreemd om nu de mama te zijn met de grote jongen en de mama's met hele kleintjes te zien. Nog maar een goede 8 maanden geleden was ik daar met een plat boeleke. Nu moet ik zorgen dat ons ventje ge-entertained blijft en niks kapot doet. Hij zelf entertaint de hele tent en charmeert ook daar alle mama's en vrijwilligsters De speelmat echter was geen groot succes, hij reageerde een beetje bang toen ik hem daar neerzette, zelfs als ik er bij ging zitten was hij nog niet overtuigd dat het een veilige mat was. Maar al goed hebben ze daar meer dan genoeg speelgoed om hem af te leiden.
Hij babbelt sinds gisterenavond ook echt. En ik zweer het, het klinkt als vavamamapapavoe. Let vooral op het mamapapa gedeelte De dokter noemt dit lettergrepenreeksen maar voor ons zijn het zijn eerste woordjes
Hij kent ondertussen de routine daar en liet zich eigenlijk gewillig wegen. 7.700 g en niet geweend. Gaan liggen om te meten ging wat moeilijker, Woutje ligt niet graag en wil liever zitten dus daar kwam wel wat overredingskracht aan te pas Weeral een cm gegroeid en hij komt nu uit op 69,50 cm. Zowel gewicht als lengte komen nu op p5, perfect dus.
Ook de andere dingen die de dokter controleert en navraagt blijken dik in orde ; hoofdomtrek, hart,longen,tandjes ( 4 vanboven en bijna 4 vanonder ! ), piemeltje,balletjes en motoriek . Mijn ongerustheid over het feit dat hij als hij staat steeds op zijn teentjes blijft staan werd ook weggenomen, er is niks mis met zijn voetjes of beentjes maar hij voelt gewoon dat zijn teentjes sterker zijn dan zijn enkels momenteel.
Ondanks het feit dat wij de indruk hebben dat dat ventje de hele dag door eet kreeg ik toch te horen dat hij iets meer pap moet eten, hij moet echt aan een halve liter per dag komen en komt een 80 cc te kort. Af en toe krijgt hij wel eens wat platte kaas en zo maar hij moet dagelijks echt die opvolgmelk hebben. Weer een moment dat in ons dagschema moet passen En we ondervinden al regelmatig dat het heel moeilijk is om een vast dagschema te vinden, vooral door mijn wisselende werkschema's. Woutje heeft daar volgens ons geen last van, hij past zich vlot aan en eet en speelt en slaapt wanneer het ons past. Hij is echt een droombaby
Verder kregen we de raad om stilaan met opvoeden te beginnen, hem te corrigeren als hij iets doet dat niet mag en hem eventueel zelfs even in de box te zetten als hij niet luistert !? Natuurlijk is het zo dat hij door meer mobiel te worden af en toe in de verleiding komt dingen te pakken die eigenlijk niet voor hem zijn en soms probeert hij echt al zijn eigen willetje door te drijven maar gewoon door onze stem wat strenger te laten klinken en nee Wout te zeggen, wordt hij zo afgeleid dat hij stopt met wat hij bezig was en zo zichzelf corrigeert. Ik heb me laten vertellen dat het niet zo makkelijk blijft
Daarnet nog gebeld met een vriend wiens jongste heel ziek is geweest tijdens de jaarwisseling en zelfs onder het mes moest Nog eens een moment om heel dankbaar te zijn voor ons gezond schatje dat het zo goed doet
De volgende keer dat we een afspraak hebben op K&G zal ons hartendiefje al meer dan een jaar zijn, stel je dat eens voor
Nog even en hij wordt wakker en de fruitpap moet nog gemaakt worden dus ik ga het jullie wensen
Woutje heeft net zijn eerste halve meter gekropen. Tenminste ik denk dat zijn manier van voortbewegen kruipen noemt Hij kan en wil tegenwoordig zoveel doen dat we hem soms even in zijn wippertje of box leggen om hem wat te laten rusten. Hij zit,kruipt,speelt en roept wat af deze dagen.
En veel van deze dingen leert hij toch wel in de créche. Vorige week ben ik ,nadat ik hem was gaan afzetten, nog een halfuurtje blijven zitten en oh my god, hij zit daar mee aan de tafel in een aangepast kleuterstoeltje en eet samen met de peuters een halve sandwich. En het beste van al ? Hij geniet er zichtbaar van.
Om jullie nog even mee te laten genieten voeg ik nog wat foto's toe
En voor de statistici onder jullie, hou je klaar voor de nieuwe gegevens als we morgen naar K&G zijn geweest
eerst en vooral willen wij jullie allemaal onze beste wensen brengen voor 2010 ! Dat het een mooi en warm,liefdevol jaar moge worden ! Voor ons was deze eindejaarsperiode heel speciaal en om nooit meer te vergeten.
Tussen de feesten en gisteren 6 januari hebben we wel even stilgestaan bij het feit dat één heel belangrijk persoon op deze momenten toch ontbreekt, opa ( of bompa of wie zal het weten ) Bruno. Stilgestaan met wel wat verdriet maar evengoed dankbaarheid, want wie ik en mijn zusje zijn,hebben we toch voor een groot deel aan hem te danken. Maar ik blijf er van overtuigd dat hij vol plezier en ongetwijfeld ook soms een meewarig hoofdschudden al onze avonturen volgt. En ik hoop echt dat hij ontzettend fier en tevreden is ! Over ons, onze mannen en dat klein ventje dat ongetwijfeld nog veel verhalen over zijn bompa zal horen als hij wat groter is
Zou zijn vreemde gevoel voor humor iets met zijn bompa te maken hebben? Het grappigst vindt hij op de moment aan mensen hun haren trekken, dingen laten vallen én mensen die niezen of hun wenkbrauwen optrekken!? Tandjes krijgen is iets minder lachwekkend, op een paar weken tijd zijn er zeker weer een stuk of vier bijgekomen,misschien wel wat meer maar het is moeilijk te zien.
De onwenningsverschijnselen staken de kop op en dus was ik heel blij dat het weer shoppingtijd was. Een paar vrije dagen én solden, dat kan maar één ding betekenen De grootste koop was ongetwijfeld een goede autostoel waarop ik toch zo'n zeventig euro spaarde. Die zeventig euro zijn dan wel grotendeels gespendeerd aan de schattigste,stoerste en mooiste broekjes, truitjes en salopetjes die er te vinden waren Maar ik ben mezelf niet vergeten en mijn aanwinsten zijn onder andere een mooie wollen vest én een mooie handtas. Missie geslaagd zou ik zeggen, nu kunnen we er weer even tegen !
Ondertussen gaan werken en een man en kind me steeds beter af. Ik ben nog wel chronisch moe maar de stress en zorgen van de eerste maanden zijn nu echt verdwenen. Allelujah !
Hou jullie warm en wees voorzichtig met dit weer zodat je zeker op post kan zijn voor mijn volgende post
Hier een post vanuit kinderdagverblijf Lucas. Wij zijn een crisisopvangdienst voor kinderen van een maand of vier tot een jaar of negen. Momenteel hebben wij drie bewonertjes, Eline, Ayron en onze vaste klant Wout.
Al een geluk hebben ze onder elkaar goede afspraken gemaakt en lukt het tot nog toe om ze alledrie de nodige portie aandacht en knuffels te geven Het lukt me zelfs om even te bloggen terwijl de kleinste slaapt, de middenste ligt te spelen en de grootste net uit bed komt. Het is hier wel aan de lopende band pampers verversen ( en wat dacht je , allemaal kakkepampers natuurlijk ) en eten geven. Al een geluk dat die grootste zelf naar het toilet kan gaan, die zou ik niet graag moeten verschonen
Ondertussen is de kerst voorbij. Wij hebben er alvast ontzettend van genoten en zien al uit naar Nieuwjaar !
Ondertussen schiet Woutje vooruit, hij zit nu zelf redelijk stabiel, staat zelfs recht als je hem voldoende steun geeft. Hij begint meer en meer dingen zelf te eten ( en lust werkelijk alles ), zijn kennismaking met een sliert spaghetti gisterenavond was werkelijk zalig om te zien. Zijn groeispurt lijkt even stil te zijn gevallen en dat geeft hem de gelegenheid om wat bij te komen wat hij dan ook volle bak doet Verder grijpt hij alles wat in zijn buurt ligt,blijkbaar vooral de dingen die niet voor kinderhandjes bedoeld zijn . Als er een speelgoedmaker meeleest, speelgoedafstandsbedieningen zijn volgens mij een grooooot gat in de markt Ze moeten dan wel op the real thing lijken want zo slim is ons ventje wel dat een geel of groen plastieken ding géén afstandsbediening is. Hij legt ook al veel verbanden en begint het principe van actie reactie te begrijpen. Daar hoort bij dat als je iets laat vallen dat het dan niet weg is maar wel dat het ergens is waar alleen mama of papa er aan kunnen Door al dat grijpen en weggooien is er in ons huis ook ergens een zwart gat ontstaan waar ontelbare tutten,speeltjes en sokken in verdwijnen
Geniet nog van de eindejaarssfeer en tot de volgende !
De tweede op twee maanden tijd maar het was erg deze keer. Maandagavond begon het met slecht eten, zijn papfles geven was heel moeilijk, hij wist zelf precies niet goed of hij wel of niet wou eten. en maandagnacht werd het duidelijk dat er iets mis was. Een paar keer wakker en huilen en rond vijf uur wakker en krijsen 
En zo vond Peter ons ; Wout krijsend en nat van de traantjes en ik met de tranen in mijn ogen hartsgrondig aan het proberen Woutje te troosten. Na twee Perdolans werd hij iets rustiger en kon dan toch een klein beetje eten en slapen. In de namiddag naar de dokter en die bevestigde wat wij al dachten , een oorontsteking. Oordruppels en Perdolan of Nurofen baby en als de koorts aanhield of erger werd ook weer antibiotica. En ja hoor, 's nachts werd de koorts hoger ( tot dik 39° en meer ) dus woensdag toch maar antibiotica gaan halen. En dan gebeurt er op een paar uur tijd iets ongelooflijks. Je zag ons ventje zienderogen opklaren, hij kon terug een beetje lachten én vooral hij kreeg terug even veel honger als anders.
' en toon van zijn stem, drinkt uit een beker ( zonder tuitje ! ) en speelt met zijn favoriete speelgoed want andere dingen die je aangeeft gooit hij demonstratief weg.
, we hopen er een ander kindje blij mee te maken.
Lang gelden dat ik nog zo opgelucht was als toen maandag namiddag bleek dat er terug water was. En een leuke bijkomstigheid, ook de verwarming is hersteld dus wij zijn erg gelukkig. Warm en gezellig én we ruiken terug fris 
Hij begint ook deugenieterij uit te halen en reageert verrast waneer hij terechtgewezen wordt en mama of papa een boos gezicht trekken en met een vreemde stem "nee Wout" zeggen. Dat moet hij dan toch nog eens proberen. Verder gooit hij alles weg wat hij niet meer nodig heeft tot je hem het juiste aangeeft. 
Antibiotica, spray en ontsmettende zuigtabletten zorgen er voor dat ik me vandaag al iets beter voel, alleen die hoofdpijn blijft. Woutje is wel zo lief geweest me tot kwart na acht te laten slapen 
