Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Zaterdagmorgend, Peter is gaan proefdraaien in een schoenmakerij in Brasschaat, Woutje slaapt nog na een vermoeiende dag gisteren en binnen een kwartier verwachten we de electricien om de bel ( eindelijk ) te repareren.
Gisteren zijn we met ons drie op een zogenaamde shoppingspree geweest en hebben we Peter zijn zichtrekening geplunderd. Buiten nog een aantal dingen die ons appartement nog nodig had is vooral ons klein bazeke in de prijzen gevallen. Nieuwe schoenen, niet zomaar schoenen maar hippe Palladiums en zijn eerste regenlaarzen. Zijn voeten zijn intussen bijna maat 21, geen poezelige babyvoetjes meer dus. Alhoewel, met die kleine teentjes zijn ze nog altijd om in te bijten
Het is altijd fijn om nog eens met zijn drie een dagje door te brengen, want zoals iedereen zal herkennen, in de sleur van het dagelijkse leven gaan soms mooie momenten voorbij zonder dat we er ten volle van hebben kunnen genieten, maar zien hoe Wout én papa zo blij zijn met nieuwe schoenen maakt een hele week werken goed !
Geniet tijdens dit vrije weekend van elkaar en van het leven,
Misschien wat een rare titel boven deze post maar het vat perfect onze namiddag samen. Wout ziet al een paar dagen af van zijn rode billetjes, 't doet gewoon pijn als je het ziet. Maar met veel eosine, vooral aan de poep maar ook aan vingers,kleren, rug en dan heb ik het nog niet over mijzelf ; Inotiolzalf en veel verschoonbeurten ziet het er vandaag al veel beter uit
En als dank ? Kreeg ik toen ik aankwam in de créche heel veel en heel dikke knuffels
En voor de rest ? Wout is momenteel aan het experimenteren met woedebuien, gillen, op de grond gaan zitten en als niets helpt slaagt hij zichzelf met zijn vuistjes op zijn hoofd Eens hij doorheeft dat er niks gebeurt wordt hij supersnel weer zijn eigen,charmante en hartverwarmende ventje dat hij is. Verder experimenteert hij volop met regels. Wat mag wel en wat mag niet. Dat is niet zo makkelijk als het klinkt en gaat dus met heel veel trial and error gepaard. En dat vraagt van mama en papa heel veel geduld en consequentie, want je ziet ons bazeke zo in de war geraken als de regels plots veranderen
De afgelopen dikke week hadden wij ineens terug een ' tutteventje ' in huis. Waar hij de afgelopen maanden enkel naar zijn tut pakte als hij moe was of in de buggy zat werden die twee plots terug onafscheidelijk. In bad, tijdens het spelen, tijdens het eten, eigenlijk de hele dag door moet hij zijn tut hebben want anders is hij echt ontroostbaar. En aan de ene kant gunnen we het hem natuurlijk, hij is nog zo klein maar aan de andere kant ben ik wel wat ongerust dat we op weg zijn naar een slechte gewoonte die wel eens heel hardnekkig zou kunnen worden. Denk ik dan want voor hetzelfde geld waait het ook wel weer over.
We zijn klaar voor een heel lang weekend met heel wat fijne dingen gepland ! Morgen komt Anthony langs, we gaan gordijnen kiezen en bestellen en zondag is het feest want Wout zijn neefje Noeh verjaart ! Met ons drietjes ( en morgen met zijn viertjes ) gaan wij er een zalig lang weekend van maken, hopelijk jullie ook !
Deze namiddag kwam ik thuis na het werk. Op zich niet zo vreemd ware het niet dat ik niet eerst langs de créche ben geweest. Nee,nee, geen paniek, ik ben Wout niet vergeten of zo.
Hij is uit logeren sinds gisteren en zo komt het dat ik alleen thuis kwam. Dat is vreemd ! Ten eerste wandel ik rechtstreeks naar de voordeur in plaats van eerst een ommetje via de garage, de garages van de andere mensen, de bomen, het gras, de brievenbussen en de putjes van de AWW. Dan wandel ik ongelooflijk lichtvoetig de trap op, ik voel me zo'n kleine twaalf kilo lichter dan anders. De voordeur gaat zo makkelijk open, zonder dat er iemand mijn sleutels probeert af te pakken of probeert de trap terug af te dalen terwijl ik de deur opendoe. De buren hebben het zeker ook gemerkt, of juist niet want ik had niemand bij om op hun deur te kloppen in het passeren. Toen ik binnenkwam op ons appartement schoten twee van de drie poezen onder de zetel om even later verwonderd eronder uit te komen, verwonderd over zoveel rust en stilte na mijn intrede. Heel snel waren mijn jas en schoenen uit, dat scheelt als je niet eerst zo'n kleine pruts door de living achterna moet lopen.
En nu ? Ongestoord bloggen, mails nakijken en sebiet een spelletje. Maar dus ook geen gekke bekken, lieve knuffels of slaperige glimlach. Genieten van de rust en uitkijken naar de volgende vroege die weer druk en hectisch eindigt mét een genietend drietal !
Ik wens jullie een fijn lang weekend, geniet ervan en vooral geniet van elkaar !
Eens hij doorheeft dat er niks gebeurt wordt hij supersnel weer zijn eigen,charmante en hartverwarmende ventje dat hij is. Verder experimenteert hij volop met regels. Wat mag wel en wat mag niet. Dat is niet zo makkelijk als het klinkt en gaat dus met heel veel trial and error gepaard. En dat vraagt van mama en papa heel veel geduld en consequentie, want je ziet ons bazeke zo in de war geraken als de regels plots veranderen 
