Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Zoals beloofd in de vorige post ben ik er weer. Na twee dagen ( relatief ) uitrusten ( zoals in niet gaan werken ) voel ik me stilaan weer wat uitgerust. Twee dagen van volop genieten van ons prutske en ook wel twee dagen van het huishouden terug wat op orde proberen te krijgen.
Zo een aantal dagen achter elkaar werken heeft ook weer voor- en nadelen. ( Ik begin stilaan te denken dat alles voor- en nadelen heeft ) Op het werk zorgt het er zeker voor dat ik goed meeben en ook weer het gevoel heb terug te functioneren als voordien. Ik ken de patiënten bij naam en weet van iedereen zo wat waarom ze zijn opgenomen en waar ze mee bezig zijn. Ik begin ook de nieuwe collega's te leren kennen en wat de ' oude ' collega's betreft geraak ik stilaan terug op de hoogte van hoe het met hun gaat. De collega's zijn ook terug meer op hun hoede wat betreft dt-fouten . Alleen dr. Beunis heeft precies nog niet door dat ik terugben ( grapje voor de insiders )
Maar aan de andere kant is ons ventje ondertussen gewoon doorgegaan met ontwikkelen en groeien en heb ik hem heel weinig gezien Hij kan nu dingen die hij een dikke week terug nog niet kon, zoals bijvoorbeeld sommige speeltjes vasthouden, nog meer funny faces maken én lachen als je hem kriebelt Na zes dagen werken geniet een mens wel dubbel en dik van het samenzijn met man en kind, zelfs verschonen en eten geven zijn een echt plezier, aan het kind dan, de man heeft andere zorgen nodig .
De Tupperwareparty dinsdag was een succes, niet zozeer wat betreft opkomst maar zeker wel wat betreft sfeer en verkoop. Ik hou er heel wat mooie cadeaus aan over maar zoals telkens nadat ik zoiets heb georganiseerd denk ik weer : dat doen ik ni meer .
Vorig weekend ben ik tijdens mijn onderbroken naar ' De helaasheid der dingen gaan zien '. Die film heeft me echt gepakt en het duurde even voordat ik eruit was wat er dan juist zo pakkend was. De rauwe agressie maar ook de pure familiebanden, de verslavingsproblematiek waar ook kinderen van afzien, de liefde van dat hele gezin voor die ene jongen en hoe een kind zijn verleden meedraagt, hoe het ook probeert er aan te ontsnappen. En de humor die dit soort situaties ongewild in zich heeft. Wie hem nog niet gezien heeft ,zeker een aanrader. Ook als je het boek gelezen hebt.
Hebben jullie ook al gemerkt dat de feestsfeer stilaan in het land komt. Vandaag komt de Sint al aan heb ik begrepen en overal waar je kijkt ( in boekjes en winkels ) zie je al kerstversiering en kerstmenu's. Ik wil dit jaar een grote kerstboom met alles erop en eraan, gezelligheid,gezinssfeer en het begin van vele jaren eigen gezinstradities. Nog meer dan vorige jaren vind ik Kerst zo belangrijk, we vieren tenslotte de geboorte van een kindje dat op een wondere wijze aan Maria en Jozef werd gegeven en dat een heel bijzonder leven kende. Laat ons zeggen dat Woutje op een heel bijzondere manier in ons leven kwam en ongetwijfeld ook een heel bijzonder leven zal hebben. Kwestie van de dingen in proportie zien zo op een zaterdagmorgend
Ik post ook nog wat foto's, want dat is al even geleden hé; Geniet er van en tot de volgende !
De titel zegt het allemaal. Het gewone leventje is zeer leuk maar de combinatie van al die leuke dingen is verdomd vermoeiend. Hopelijk ben ik het snel terug gewoon en lig ik niet de komende jaren al om negen uur 's avonds voor pampus op de zetel
Het werken is leuk, vooral de nieuwe uitdagingen en het gevoel weer zinvol te zijn voor meer dan alleen maar Wout en Peter is wel fijn. Maar toch blijf ik het zeggen ; in een ideale wereld bleef ik gerust nog een half jaar thuis !
En zoals het spreekwoord zegt : Honger is de beste saus is het inderdaad zo dat na een dag hard werken het weerzien met mijn mannen dubbel zo leuk is.
Ik ga er snel mee stoppen want de typfouten en kromme grammatica beginnen zelfs mij te irriteren , eind deze week hoop ik nog eens een deftige update te kunnen posten;
voor mij dan toch. Kwart voor zes en snel even een post. Want tussen werken,Wout,Peter en mezelf lijkt een dag minder dan 24 uur te duren. Terug gaan werken is vermoeiender dan ik had gedacht. Vooral de lange, lange, lange dagen maken het zo vermoeiend. Met een vroege is een mens toch al snel van kwart na vijf tot elf uur 's avonds bezig en ne late is meestal nog erger.
Maar het werk op zich valt enorm mee, de vernieuwde energie na mijn lange vakantie doet goed. En de geruststelling dat ik het nog steeds kan doet ook veel natuurlijk. En als collega's zeggen dat ze blij zijn dat ik terug ben, ja, dat doet een mens goed hé.
Wout stelt het supergoed en gaat met sprongen vooruit, zalig om te zien. Natuurlijk mis ik hem hard maar stilaan ben ik wat geruster dat hij ook met mij minder in de buurt gewoon verder gaat met zijn eigen dingen. En eens een weekend zonder mama, enkel quality time met papa is voor een jongen nooit een slecht idee
Ik ga vertrekken naar het werk en wens jullie allemaal nog een fijne dag, tot de volgende !
Het leven gaat echt gewoon voort, Woutje of geen Woutje. Gisteren werd één van mijn collega's ziek en kreeg ik dat telefoontje waar je niet op zit te wachten Kan jij hem komen vervangen, maandag of dinsdag ?
Gelukkig kan ik 's maandags nog al eens op mijn zusje rekenen en zorgt zij er samen met Danny voor dat ik met een gerust hart collegiaal kan zijn en vandaag de ploeg kan gaan versterken met een twee-tien. En ook gelukkig dat ons ventje nog geen plannen kent en er dus ook niks mee inzit dat ik toch ga werken nadat ik al een heel weekend had beloofd dat ik tot en met donderdag bij hem bleef
Zo'n onverwacht uitje brengt wel heel wat voorbereiding met zich mee maar daar krijg ik stilaan routine in dus dat mag maar een goeie vijf minuutjes duren en dan blijft er nog heel wat tijd over om van mijn schatje te genieten. En hopelijk wacht hij vanavond op mij voor zizjn laatste flesje.
Nog een fijne dag voor iedereen en voor de collega's ; tot sebiet !
) Op het werk zorgt het er zeker voor dat ik goed meeben en ook weer het gevoel heb terug te functioneren als voordien. Ik ken de patiënten bij naam en weet van iedereen zo wat waarom ze zijn opgenomen en waar ze mee bezig zijn. Ik begin ook de nieuwe collega's te leren kennen en wat de ' oude ' collega's betreft geraak ik stilaan terug op de hoogte van hoe het met hun gaat. De collega's zijn ook terug meer op hun hoede wat betreft dt-fouten 
( grapje voor de insiders )
Hij kan nu dingen die hij een dikke week terug nog niet kon, zoals bijvoorbeeld sommige speeltjes vasthouden, nog meer funny faces maken én lachen als je hem kriebelt 
Na zes dagen werken geniet een mens wel dubbel en dik van het samenzijn met man en kind, zelfs verschonen en eten geven zijn een echt plezier, aan het kind dan, de man heeft andere zorgen nodig 
