Ik ben bert Renap, en gebruik soms ook wel de schuilnaam berre03.
Ik ben een man en woon in St. Antonius - Zoersel (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 23/06/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Familie-leven en lopen.
Beginnen lopen om gewicht te verliezen en blijven lopen om te genieten en om grenzen te verleggen.
...only the distance between here and there... Van rugby speler naar marathonloper het verhaal van een gezonde verslaving
26-06-2010
Monschau here we come!!!
Zonet aangemeld voor Monschau Marathon, mijn eerste natuurmarathon met hoogtemeters en de eerste in Duitsland;
Vielen Dank für Ihre Online Anmeldung zum 34. Monschau Marathon!
Name
Startnummer
bert Renap
1005
Er zijn al 234 atleten ingeschreven...
Ik ben helemaal klaar voor deze uitdaging. De voorbereiding tot heden verloopt onwaarschijnlijk goed. Zonet heb ik drie rustdagen genomen... Alle spieren even de tijd gegeven om te herstellen. Even niet op de voeding gelet, maar vanaf vandaag wordt de riem weer aangehaald... Trainen en de voeding op punt zetten, nog wat kilootjes eraf werken en de conditie verder uitbouwen.
Deze marathon wordt bekeken als een doorgedreven training, duurloop. Ik verklap nog niet wat het doel is, maar het gaat niet onder de 4uur liggen dat weet ik nu al.
Het schema voor trainingen wordt momenteel een beetje aangepast omdat de conditie beter is dan vooraf ingeschat worden de trainingen wat zwaarder gemaakt. Nu ik in verlof ben worden er soms zelfs 2 trainingen op een dag ingelast. Een tempo loop over een korte afstand in de ochtend en een duurloop in de namiddag of avond. De volgende 3 weken gaan dienen om het lichaam vooral op weerstand te trainen. Het schema moet alles omvatten; Fartlek, Tempo's, Interval, Duurlopen tot 37Km,...
22/06/2010 was een heel mooie dag, de eerste dag van een reeks dagen waarin de temperatuur zou stijgen. Ik wachtte tot net na het middaguur, als de zon op haar hoogste punt stond. Ik houd ervan te lopen als het lekker warm is, de zon werkt voor mij als motivator. Het voordeel is dat de weerstand extra wordt getraind, het lichaam moet immers extra werken om de lichaamstemperatuur niet te hoog te laten oplopen. Ik vertrok met het idee om zo'n uurtje te lopen, een extensieve duurloop. De eerste kilomters had ik wat moeite om de hartslag vlak te krijgen. Door de warmte schommelde de hartslag wat te fel. Na 3km, en een goede stretchbeurt tegen de muur van de Westmalse abdij, liep het heel wat soepeler. Ook al was het warm, ik kon een mooi tempo van 5:20min/km aanhouden. Na iets meer dan een uurtje had ik 11.93km afgelegd. Niet diep gegaan, wel lekker gelopen. Het geeft een superfijn gevoel dat, zelfs ondanks de warmte, de snelheid boven de 11km/u ligt tijdens extensieve duurlopen. Na het lopen ging ik met de fiestkar de jongens ophalen in de kinderopvang, 12km heen en 12km terug. Na afloop was ik stijf van het fietsen, niet van het lopen. Ja wat wil je, ik probeer met de kar achter de fiets toch nog sneller te fietsen dan dat ik kan lopen.
Op 23/06 stond een rustdagje gepland, wel de hele dag in de Efteling rondgewandeld.
Vandaag, 24/06/2010, als het weer wat warmer is, staat er een extensieve loop van zo'n 20km op het programma. Het is een rustige week deze week. De nadruk ligt op herstel. Ik liep immers 6 weken van kilometer opbouw na elkaar. Van 50 naar 86km. Deze week is 70km genoeg.
Op de langste dag van het jaar wordt het eindelijk weer eens wat warmer. In de namiddag, als de zon eindelijk de wolken heeft verdreven , trek ik mijn schoenen aan om een rondje langzaam te lopen.
Het doel is 20km, maar al snel blijkt dat ik te lang getreuzeld heb om bijna 2 uur te spenderen aan de sport. Geen nood, zover mogelijk dan maar. Na ongeveer 5km krijg ik last van een klotsend gevoel in de buik... Het zullen de gedroogde vruchten zijn die ik at bij de lunch. Toch maar een beetje in de buurt blijven dan. Na 7km stop ik even om te strechen en eens goed te drinken. Ik sta een beetje voor me uit te staren en te bekijken welke route ik zal lopen... Door het bos terug is maar 4km, wat weining. Dezelfde weg terug, dat zegt me niets... Dan maar een beetje heen en weer lopen. Uiteindelijk kruis ik mijn heenweg een aantal keer. Hoe langer ik loop hoe beter het gaat. Na zo'n 10km ben ik echt op dreef.
Jammer dat ik zo laat vertrok, ik liep 16.3km in 1:32:35 aan een gemiddeld tempo van 5:39min/km, de hartslag was gemiddeld 143Bpm. De laatste 350m liep ik even door en haalde een gemiddeld tempo van 4:35min/km, waarbij mijn hartslag niet boven 164Bpm kwam. De conditie is nooit zo goed geweest. Ik loop sneller dan het sub-4 uur marathon tempo aan een hartslag van (135-145Bpm) Ik heb de volgende 3 weken nog ruim de tijd om het uithoudingsvermogen verder uit te bouwen. 1 keer in de week een Intensieve training, waar ik de afstand langzaaam optrek naar 2x 7.5km. Volgende week begin ik terug met Anaerobe trainingen, intervals van 1 à 3km bij een hoge hartslag (165-175).
Ik hoop dan klaar te zijn om een mooie tijd te lopen op de 10Em in Kasterlee op 21/07/2010. Ik droom van 1:17:45 of een tempo van 4:50min/km... Ik werk ernaar. In theorie zou ik dan een marathon kunnen lopen in 3:36:04... dromen kan nooit kwaad natuurlijk. Want dat zou een verbetering van mijn PR met 31minuten zijn. Awel laten we eerst maar eens proberen om onder 4uur te geraken...
Gisteren heb ik de formulieren ontvangen voor de deelname aan de Monschau Marathon van 08-08-2010. Het ziet er allemaal mooi en uitstekend uit. Ook het hotel zoals voorgesteld door de toeristische dienst ziet er OK uit met de mogelijkheid te ontbijten om 6:00u omwille van de marathon. De marathon loopt over een zwaar parcours, aanvatten als training/duurloop dus. Maar hierover later meer.
De zon groet ons en nodigt uit om vanmiddag weer een lange trage duurloop te maken, tussen de bomen langs het water lijkt me een prima plan... Tot later,
Rond 14u, tussen de buien door, dan toch maar vertrokken voor een blokken duurloop met 2 x 5km Intensief. Eerst 2km inlopen, het was moeilijk om de hartslag boven 145Bpm te krijgen. Na 2km gaf de Garmin het signaal om te versnellen, ik liep 5 km in de intensieve hartslagzone en haalde een mooi gemiddeld tempo van 4:55min/km, toch mooi 12.2km/u.
Daarna 1km herstel, 1km maar om geen volledig herstel te krijgen. Daarna het 2de blok aangevat. De gemiddelde hartslag lag hier ietsje lager 161 ipv 163, maar dat kwam vooral omdat ik niet meer voluit ging. Het gemiddelde tempo lag ook heel wat lager, 5:07min/km of 11.73km/u.
De route was 750m te kort om in het tweede blok ook nog 5km te lopen, maar ach met dit weer ook geen ramp. Morgen veel tijd, dus een lekkere lange trage duurloop, zo ver ik kan.
Dinsdag een eerste loopje van 15km. Een extensieve duurloop om eens te kijken hoe vermoeid de spieren zijn na een weekendje van heuvels. Al bij al viel het goed mee. De hartslag is niet boven 150Bpm geweest en het tempo was gemiddeld 5:21min/km. Dat betekend dat ik wat sterker geworden ben na de heuvellopen, tenminste als de tendens zich doorzet.
Woensdag en donderdag telkens een Trage Duurloop, woensdag 22km, donderdag 14km. Hier ook telkens opvallend, de snelheid licht hoger dan voordien aan een lage hartslag. Ik heb plots geen moeite meer om de harslag rond 140 te houden. Bij de twee lopen lag de gemiddelde hartslag op 142. Het was twee keer genieten van de omgeving in een stralende zon.
Gisteren deed ik nog een extensief duurloopje van 11km, binnen het uur. Ik was weerverbaasd, de hartslag blijft laag genoeg om te kunnen doorlopen. Ik denk er nu vast aan om mijn conditie eens goed te laten testen in de loop van juli, want ik denk dat de hartslagzones een beetje aangepast kunnen worden....
Vandaag staat er een lange trage duurloop van zo'n 25Km op het programa. Maar gezien het weer, buiig en een koud denk ik erover om de lange trage duurloop uit te stelen naar dinsdag en vandaag gewoon een extensieve loop over zo'n 17km te houden met 5km intensief erin als test. Toch goed 1.5uur bewegen en dan kijken of ik morgen of dinsdag een lange trage duurloop kan houden van 30km. Deze week liep ik al 73km, eigenlijk wilde ik graag op 100km geraken van de week, fysiek ook haalbaar. Het weer mag echter ook wel meezitten, want het moet fijn blijven. Ach, al bij al zal ik met 90km ook al best tevreden zijn en dan kan ik deze week een rustdagje extra houden, woensdag en donderdag niet lopen. En dan de twee volgende weken meer dan 100km lopen, om de week van 12 juli weer eens een mindere week in te lassen...
The day after... De avond na de zware halve marathon nog genoten van de sauna faciliteiten aanwezig in het huurhuisje... Alles kan als de kindjes in bed liggen en hun "rommel" aan de kant is. Maandagochtend werd ik wakker, zonder enige stijfheid in de spieren. In de voormiddag maakte Edwin, Veerle de 4 kindjes en ik een wandelingetje van zo'n uurtje. Even de benen strekken en wat rustig genieten van de omgeving. Na het middageten gingen Edwin en ik op pad voor een uurtje. Edwin was zondags diep gegaan, dus voor hem een recuploop aan een lage hartslag. Ik koos voor een extensieve duurloop. Om mijn gehavende tenen te sparen koos ik voor mijn Asics loopschoenen, ze dempen beter zitten wat ruimer. Ook de compressie kousen gingen aan om de kuiten toch wat te ontlasten. Geen hersteltraining, maar een training op uithouding. De vermoeide spieren geen rust gunnen, maar terug inspanningen laten leveren. We kozen voor een rondje dat begon over asfalt, na ongeveer 500m ging het omhoog voor een klim over 1km, goed steil. Ik liep omhoog, maar hield de hartsalg onder 155. De laatste 50m vernselde ik tot aan mijn verzuringshartslag (162). In het vals plat dat volgde zagen we de vierkantjes die de rode 7km wandeling aanduidden, zoiets moet je volgen natuurlijk. We liepen ongeveer de helft over trails. de andere helft over mooie rustige landelijke wegen. De hellingen waren niet te zwaar, net genoeg om in een goed tempo omhoog te lopen en de laatste 50m te versnellen. Eens we naast een klein kerkje liepen, moesten we tussen twee weides omhoog, door lang grans. Een mooie klim van 1200m. Ik liep tot mijn hartslag 165Bpm haalde en hield dan het tempo tot boven. Boven aangekomen wisten we dat de weg helemaal omlaag ging tot aan het huisje. Om onszelf niet te sparen liepen we in tempo de heuvel af. Het hoogste tempo dat we haalden was 3:22min/km. Eens we terug aan het huisje kwamen besloot Edwin om nog enkele minuutjes aan een lage hartslag te dribbelen. Ik koos ervoor om de steile klim naast het huisje op te lopen in tempo. Dus de kilometer in tempo omhoog en al uitlopend afdalen. In totaal 11km gelopen. Een mooi besluit van een mooi trainingsweekend. Met een super halve mararathon op een gaaf parcours. De 5de van het jaar, de tweede in twee weken tijd en de traagste van al, maar wel de mooiste. Morgen volgen enkele foto's die ik onderweg nam...
In bijlage het trainingsschema tot de marathon van Monschau. Als ik werkelijk zoveel kilomters kan maken zonder me te overbelasten, dan zal de marathon in Monschau wel geen probleem zijn... Alhoewel er liggen daar aardig wat heuvels.
Zoals gewoonlijk sta ik op tijd op, de wekker staat om 7:30, maar een kwartiertje later lig ik al te genieten van het vroeg lied van de vogels. Ik kleed me aan en eet 2 kiwi's en stap met een halve liter sportdrank de deur uit voor een wandelingetje van 20min. Zo komt het metabolisme op gang en kan ik nog even genieten van de rust voor de kinderen uit bed komen. Het vertrek wordt gegeven om 12u stipt, dus het ontbijt moet om 9u achter de kiezen zitten. Het ontbijt bestaat zoals steeds uit 4 sneden brood met confituur en honing en pindakaas. Ik eet ook nog 2 plakjes peperkoek met pindakaas.
We vertrekken om 10u voor de rit over 40km. Aangekomen in La Roche schrijven Edwin en ik ons in. We genieten even van de drukte op het "Marathonplein" en warmen ons op, goed 2.5km dribbelen eens versnellen, stretchen... even een trapje oplopen, genieten van de omgeving en het steeds drukker wordende "Marathonplein". Rond 11:50 begeven we ons naar de start. Ik sta geheel ontspannen te wachten, voor mij wordt het een doorgedreven heuveltraining echt om te genieten van de omgeving, om af te zien, maar niet om echt heel diep te gaan.
Om 12u klinkt de startbel en zetten zo'n 430 atleten zich in beweging. We lopen langs de Ourthe en aan de eerste brug gaan we links naar boven richting de burcht. Een eerste klim om het deelnemersveld op een lint te trekken en te verhinderen dat er een bottle neck ontstaat als we het bos induiken. Ik houd in en loop rustig in mijn eigen tempo omhoog, de hartslag houd ik netjes onder 165Bpm, de spieren dienen nu nog niet in verzuring te gaan. In de afdaling laat ik me gaan en drijf de snelheid op, al geef ik niet alles zodat ik nog wat kan recuperen en de hartslag laten zakken. Na een haarspeltbocht is het even vlak en zo'n 300m later slaan we rechts het bos in, hier gaat het steil omhoog. Bij een plas staat iedereen stil, ik besluit door de plas te lopen, mijn trailschoenen zijn immers bestand tegen wat regenwater dat occasioneel blijft staan. Ik blijf lopen, met kleine pasjes, en steek een heel aantal atleten voorbij in deze steile klim. Het moment dat ik zie dat mijn hartslag meer dan 170Bpm is, besluit ik te wandelen, door grote passen te nemen en goed op de ademhaling te letten zakt mijn hartslag snel. Bovenaan de klim (km 5) staat de eerste bevoorrading, ik neem een beker water en een stuk banaan, ik voel een beetje honger opkomen en wil vermijden dat ik een hongerklop krijg. De volgende 2.5km gaat het de hele tijd naar beneden over bospaden. Hier gaat de snelheid de hoogte in, al let ik op dat ook de hartslag terug daalt. Na 8.5km lopen we door het dorpje Maboge met een tweede bevoorrading, ik neem hier water en knijp mijn eerste gelletje leeg. Nog even doorspoelen met water. We houden rechts aan naast een kamping, vanaf hier gaat het weer naar boven het bos in. De eerste 500m steil, daarna wat minder. Deze klim is ongeveer 3km lang en vraagt heel wat krachten. Ik hoef niet te stappen, maar het tempo zakt naar 7min/km. De laatste km gaan door lang gras tussen 2 weides. Eens boven aan de klim gaat het over asfalt naar een klein dorpje Hubermont. Hier lopen we door een schuur en weer buiten. Heel appart, mooi dorpje ook. Op het golvend terrein zonder veel bomen zie ik het lange lint van lopers als een veelkleurige slang de heuvels op en af glijden. Ergens veel verder lopt Edwin te zwoegen, ik geniet van de vergezichten en loop in het gezelschap van enkele Nederlanders. Ze worden onderweg bevoorraad door talrijke supporters langs de kant. Bij km 15 staat de laatste bevoorrading. Ik besluit hier even te stoppen, mijn flesjes in de gordel bij te vullen, het tweede energiegelletje knijp ik leeg en ik drink nog een extra bekertje. Ik verlies hier een minuutje, maar het kan me niet zoveel schelen. Een aantal atleten die ik de laatste km voorbij stak lopen weer voor me, ik trek me langzaam weer op gang, de laatste 6km. Nog een klim van een kleine kilomter, het tempo weer naar 7min/km, nu doet het pijn, de dijen steken en ik ben blij met het gelletje, de suikers zijn welkom nu. Snel heb ik de lopers die me aan de drankpost voorbijstaken weer ingehaald. Vanaf km 17 gaat het de hele tijd in dalende lijn, met soms een kort bultje dat we over moeten. Het tempo gaat dan ook de hoogte in, het zakt niet meer onder 5:00min/km. Ik haal nog heel wat lopers in gedurende de laatste 5km. Het dalen is echter geen deugd, mijn tenen doen bij elke stap pijn, de stoten vooraan tegen mijn schoenen. Ik zou makkelijk sneller kunnen, maar als ik versnel is de pijn niet te houden. Ik zoek de gulden middenweg tussen pijn en snelheid. Bij km 20 lopen we langs de Ourthe, aan de overkant staat de triomfboog, het einde is in zicht. Hier ligt nog een nijdige helling van 100m, een molshoop, maar zo pijnlijk na 20km. Ik hoor An en Gust roepen aan de overkant en verdapper, op 500m van de finish moeten we enkele trappen op en de brug over. In de laatste rechte lijn loop ik nog stevig door, 4:23min/km, zonder diep te gaan. Ik steek de finish over na 2:02:36, een mooie training, een super route. Uiteindelijk eindig ik nog ruim in het eerste deel van het deelnemersveld op een 190ste plaats. Edwin is exact 20min voor mij aangekomen en liep op een sterke wedstrijd. Al bij al ben ik blij, moe maar voldaan een super training
Ergens eind 2009 besloten Edwin en ik deel te nemen aan de halve marathon van La Roche. Na heel wat heen en weer gepraat besloten we er een weekendje van te maken met de twee gezinnen. Vier volwassenen en 4 kindertjes. (Gust 2.5j, Fons 10mnd, Cis 2j, Mon 9weken) zouden samen een weekendje doorbrengen in de Ardennen. Zusje Veerle vond een huisje in de buurt van Stoumont, heel rustig gelegen.
Vrijdag toegekomen in Rahier omstreeks 18:30. Nadat de auto uitgeladen was en de pasta verslonden besloten Edwin en ik dat het te laat was om nog eentoertje te lopen. Eerlijk, ik vond het niet echt een ramp, de LTD van afgelopen donderdag zat me nog ind e benen en een dagje rust kon geen kwaad. Zaterdag eerst de familiale verplichtingen en wat gewinkeld. Na het middageten als de jongens in bed lagen voor een verdiende siësta bekeken Edwin en ik de wandelkaart van de omgeving. De bedoeling was een uurtje goed los te lopen op een hellend terrein, liefst met wat boswegen, klimmetje en afdalingen. We vonden de wandeling met "het blauwe vierkantje" 7km lang. Er lag een vertrekpunt op 50m van het huisje. Beter kon niet. Dus loopkleren aan, drankgordels gevuld met sportdrank en de Salomon Trailschoenen aangebonden. Aan het vertrek ging het direct steil omhoog, 1200m klimmen om op te warmen. We liepen direct aan een mooi tempo, heuvelop dan toch, de eerste km in 6:30min. De volgende 3km was een lange afdaling door de bossen. Gelukkig had ik voor de trailschoenen gekozen, want hier en daar was het pad glibberig en stonden er nog diepe plassen. We liepen aan een mooi tempo zonder de hartslag al te hoog te laten gaan, maar genoeg om af en toe even door te moeten bijten in licht hellingetjes. Het was goed nog eens samen te lopen, vooral in deze omgeving. De uitgepeilde wandeling bracht ons door mooie bossen, langs pitoreske boerderijtjes en over een vervallen knuppelpaadje. Op twee plaatsen misten we even "het blauwe vierkantje" maar door een paar minuutjes terug te lopen, vonden we de weg steeds weer.
We kwamen na 8km weer aan ons weekend-huisje. Te weinig, niet lang genoeg gelopen... De vrouwen mogen niet vanaf dag 1 hun gelijk halen. Als we vertellen tussen de 1,5 en 2u te lopen dan is het een HEEL SLECHT idee om na 45min weer op de dorpel te staan... Tijd die je voor jezelf reserveert, moet je volledig benutten... Dat is de spirit van het lopen.
Dus wat doe je dan??? B: Hé Edwin, zie je opde top van dat heuveltje dat bosje? Zullen we ernaartoe lopen? E: Hmm, ja, natuurlijk doen we. Dus even tot aan het bosje, 1500m naar boven, 180° draaien en weer naar beneden.
Het was al bij al een mooie loop. Gemiddelde hartslag 156Bpm, eigenlijk wat te hoog, maar we haden genoten. De benen even laten wennen aan het klimmen en tijdens het dalen de grote passen gebruikt. Nog even geoefend op het evenwicht houden tijdens het afdalen. Het gemidelde tempo was 5:33min/km De LTD van donderdag was goed verteerd en we waren alletwee klaar voor de halve marathon van zondag!!!
Vandaag stond er een lange duurloop van 30km op het programma. An is met haar werk 2 dagen op "vergaderings-tweedaagse" en ze namen daarvoor de trein. Omdat ze om 7:11 reeds moest instappen en we slechts over 1 wagen beschikken momenteel besloot ze de auto aan het station te parkeren, alwaar ik hem vandaag in de loop van de dag zou ophalen. Maar vanochtend eerst Gust en Fons naar het kinderdagverblijf gebracht, met de fiets natuurlijk. De zon deed haar best om door de wolken te breken, wat het een aangename fietstocht van zo'n 25km maakte. Terug thuis gekomen nam ik een snelle lunch en rustte even. Om 13:15 vertrok ik naar Lier. De loopschoenen aan, ultra light raid backpack met waterfles op de rug en 4 gelletjes. Verder natuurlijk de autosleutels niet vergeten!!! Via fiestnet had ik gisterenavond een route van 30km uitgestippeld. Toen ik vertrok regende het een beetje en het heeft zowat de halve tijd lichtjes geregend. Maar mij kon het absoluut niet deren, het was lekker warm en de regen zorgde voor natuurlijke afkoeling. De tijden dat het weer een invloed heeft op mijn humeur zijn lang gepasseerd hoor... Ik liep aan 5:50min/km (km 5 was de traagste aan 6:10min/km en km 18 de snelste aan 5:29min/km) ik stopte de eerste maal na ongeveer 12km om een gelletje te nemen (eten kan je het bezwaarlijk noemen), eens goed te drinken en te stretchen. Na 20km nam ik het tweede gelletje. Hier ging het net niet fout. Het was een nieuw gelletje van Etixx meegegeven door de diëtiste. Afschuwelijke smaak die deed denken aan Ginseng drankjes. Ik had het gevoel dat er alcohol in zat. Ik kreeg het er dadelijk warm van en mijn benen werden precies wat zwaarder. Bovendien zijn de verpakkingen van die ondingen ook niet echt stevig, het was al lichtjes aan het lekken, gewoon van in mijn rugzak te zitten. Dit merk kan me echt niet bekoren... Tussen km22 en km25 kreeg ik te kampen met steken in de zij. Ik werd gedwongen enkele malen te stoppen om de pijn te laten wegtrekken. Vanaf km25 ging het beter, bij het doorbreken van de langste jaarafstand (26km) werd ik licht euforisch en nam ik mijn tweede Aptonia gelletje. Die zijn echt lekker, niet duur en bevatten voldoende koolhydraten om een half uurtje verder te kunnen. Vlak voor het tunneltje bij het station in Lier biepte de Garmin om aan te geven dat de 30km erop zaten. Ik duwde af en ging al wandelend de auto opzoeken.
Deze Lange Duurloop was niet traag te noemen (gemiddeld tempo 5:49min/km), de gemiddelde hartslag lag 8 slagen te hoog. MAAR: het is de mooiste Lange duurloop die ik deed tot nog toe... www.fietsnet.be heeft er een echte fan bij. Ik kwam op plaatsen waar ik nog nooit kwam, al woon ik al zo'n 35 jaar in deze regio! Ik nam weggetjes waarvan ik het bestaan niet kende. De volle 30km had ik het gevoel als toerist rond te lopen... Lopen is de beste manier om de omgeving te verkennen, daarvan ben ik overtuigd. Eens ik in Lier was, was ik moe maar voldaan. De eerste in een lange reeks van 30km- plussers zit erop. Gelukkig was het een super toffe, want als het een strijd was geweest dan had ik verder veel moed moeten opbrengen om het nog eens te doen. Volgende week wil ik de andere richting eens uitlopen. Het hoeft geen rondje te zijn, ergens naartoe lopen en me daar dan laten oppikken ofzo. We will see. Eerst een weekendje Ardennen met op zondag de halve marathon van La Roche. Hopelijk kan ik daar aan zo'n 5:35min/km gemiddeld lopen... Ik ben op zoek naar een profielkaartje van de omloop om in te schatten wat er komen zal...
Vanaf vandaag ben ik officieel in-between-jobs... Dat betekend dat ik tot 12/07/2010 vakantie heb. Zondag trail in La Roche. Dan later nog naar zee. Heel veel tijd voor lange duurlopen, tijd om de basisconditie te verbreden en tempolopen om de uithouding te verhogen. Ik hoop eind juli een lactaat/uithoudingstest te kunnen doen in het UZA om te kijken hoe de trainingen kunnen aangepast worden.
Volgens Cruyf... "Elk nadeel heb z'n voordeel"... Ik zit zonder bedrijfswagen tot half juli... geen nood, een deugd. Ik maak gebruik van het transportmiddel FIETS onder het motto: Alternatieve of cross training Morgen alvast naar de Decathlon...
Daags na de halve marathon, naar goede gewoonte, een recuploop gehouden. Gisteren was het een test om te kijken of mijn lichaam op 30uur was kunnen recupereren van de uitputtende halve in Nijlen... Om 21:00u vertrok ik voor een rondje door het bos naar de Adbij van Westmalle en terug. Wonder boven wonder moest ik moeite doen om onder de 11km/u te blijven... mijn hartslag de eerste 3km onder de 148Bpm. Op 3km neem ik even de tijd om de spieren goed te stretchen, al genietend van de omgeving overpeins ik de afgelopen dagen... Het wandelingetje c.q. zoektochtje naar mijn trouwe petje heeft mijn spieren beter gedaan dan verwacht na de loop in Nijlen. Weer wat bijgeleerd, loslopen is waarschijnlijk nog beter... Na een 5-tal minuten zet ik mijn weg verder. Nu denk ik niet meer echt aan de hartslag, het alarm van de Garmin staat af... Ik loop gewoon terug naar huis. De gemiddelde hatslag over 6km gezien: 148Bpm bij een tempo van 5:29min/km. De conditie is goed te noemen, maar het kan altijd beter. Met het gewicht gaat het de goede kant op 79.5Kg geeft de weegschaal aan, nog 7Kg te gaan tegen september.
Goed op tijd aangekomen in Nijlen, nog voldoende parkeerplaats om de auto kwijt te geraken. De dreiging in de lucht wordt al snel werelijkheid... een druppel- buitje begint als ik me naar de inschrijvingen begeef. Eens ingeschreven zijn ook Edwin en Steven daar, ook alletwee klaar voor de halve marathon. Als we buiten komen regent het harder en ik besluit alnog mijn petje op te zetten omdat de regen in het gezicht en de ogen me snel irriteert. Ik smeer de benen en armen in met warming-up gel omdat het waterafstotend werkt en de spieren goed warm houdt bij een plansbui. Gelukkig stopt het tijdens de opwarming met regenen.
We verzamelen aan de start en staan ongeveer halverwege het deelnemersveld als het startschot klinkt zet de massa zich in beweging. De 3 afstanden, 5-10 en 21.1km starten samen. Na ongeveer 200m zit ik in mijn ritme, 4:50min/km geeft de Garmin aan... te snel, maar goed om even een groepje te zoeken met hetzelfde tempo. Plots zie ik een 50-tal meter voor mij Edwin lopen, ik weet niet wat me bezielt, ik loop het gat toe in een ruk. Zonder nadenken zeg ik héla en meteen besef ik dat dit fout is... Ik loop aan 4:05 en besluit na 200m om af te haken en een beter tempo te zoeken. De eerste 2km loop ik aan 4:47 en 4:56min/km veel te snel om zo te starten. Dan breekt alsnog de zon door en begint het snel op te warmen. Ik laat het tempo bewust wat zakken, want ik weet dat dit onhoudbaar is. Na 4km merk ik dat ik alleen loop, mijn tempo is gezakt naar 5:07min/km veel beter. Ik wordt wel wat ongerust, mijn hartslag ligt gemiddeld op 170Bpm, de warmte en de snelle start spelen me duidelijk parten. Na de eerste ronde, bij de bevoorrading besluit ik om even te vertragen, te recuperen en dan te kijken wat ik nog kan. Het tempo daalt wat, maar het is bijten, de hartslag krijg ik niet onder de 169Bpm. Na 2 ronden krijg ik pijnlijke benen. Het wordt nu ondragelijk warm en ik gooi mijn petje bij toeschouwers in de tuin "Ik haal het straks wel op..." roep ik nog na. De pijn in mijn benen voel ik vooral in de bochten als het tempo wisselt lijken er spelden ingestoken te worden. Ik beslis de derde ronde sterk te vertragen, want dit is niet goed. Ik kan niet meer genieten van het lopen en elke stap kost me moeite. Bij 10km mijn gelletje en een beker water om door te spoelen en wachten tot de energie zich laat voelen. Ik ben kwaad op mezelf... waarom ben ik zo gestart???? Waarom niet zoals het schema zegt 15km aan een hartslag rond 165 en dan 6km voluit???? Nu loop ik hier te sukkelen, aan een tempo van 5:30min/km. Ik laat het maar betijen, een goede tempotraining van 21.1km is eigenlijk wat het doel was en dat wordt het ook. Ik gun mezelf wat rondkijken, de omgeving en de toeschouwers. De lange stukken zijn moeilijk, maar de omgeving maakt alles goed. Ik wordt af en toe ingehaald en haal zelf ook hier en daar nog iemand bij. Ik zorg er steeds voor een mikpunt te hebben en probeer naar andere lopers te lopen. Het tempo blijft hetzelfde. Ik neem mijn 2de gelletje niet, vergeet te drinken van mijn sportdrank... alles gaat fout. Ik neem bekertjes water aan langs de kant, drink een slok en gooi het weg. Alle fouten die je kan maken maak ik... te weinig drinken bij deze hitte, geen energie inname na 1.5uur, te snel starten... Maar "There is no why..." alleen 21.1km die te gaan zijn.... Bij kilomter 16 klaart het op in mijn hoofd, ik kan weer redelijk denken. De nog te overbruggen afstand is niet meer dan een recuperatieloopje, max 30minuten afzien. Ik versnel, neen verdapperen is een beter woord. Mij voeten lopen warm, branden doen ze, dit is afzien... (OP mijn schaal dan toch) Bij de laatste waterpost, nog ongeveer 2.5km te gaan, neem ik een slok water en pep mezelf op... De afstand van de abdij tot thuis, 12min lopen... Ik zie drie lopers voor me en probeer het gat van 50m toe te lopen, het kost me 2km om de eerst bij te halen, de tweede heb ik even later beet... Dan de laatste 500m, ik pers er alles uit, kijk op mijn Garmin en haal nog 4:29min/km. Bij de finish weet ik het niet meer. Ik zie alleen nog een waas en wil ZITTEN.. min zus staat net na de nadar en wil me opvangen... "Neen, Veerle, ik zweet..." Hoe kan het anders het is 23°C schat ik en ik heb net 21.1km gelopen... Even verder zak ik neer tegen een brievenbus en drink gulzig het flesje water leeg, mijn energiegelletje doet wonderen... Ik had het beter bij km 15 genomen, maar nu recupereer ik. Edwin was binnengekomen op 1:33:37. Ik zie later dat mijn officële tijd 1:51:22 is, ofwel 5:15min/km. 151ste plaats op 215. Niet tevreden, kwaad op mezelf... Alle fouten die ik kon maken heb ik gemaakt. Ik besluit bij wijze van uitlopen te wandelen naar mijn weggegooide pet en wandel zo'n 2km. Ondertussen drink ik sportdrank en eet ik een energiereep. De lieve toeschouwers hebben mijn pet netjes op de tijdstabel van de busstop gelegd en ik neem ze graag terug mee naar huis. Mijn weggeworpen strijdmakker, getuige van verloren zweet...
Wat had ik gedacht, in de opbouw naar weken van 100km en meer een PR lopen, bij een warmte zoals deze? Ik liep een tempoloop aan een hoge hartslag, goed voor de uithouding... Ik weet dat door zo diep te gaan ik sterker zal worden. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal leren doorbijten als het pijn doet.
Ik ga proberen het schema voor de volgende week netjes af te werken, kijken hoe het lichaam recupereert en dan volgende zondag de Halve marathon van La Roche, een trail. De 5de halve marathon van het jaar. Dit moet een training worden, heuvels voor de benen. Afstand om in te delen en het hoofdje erbij te houden...
