Wij kennen elkaar al 12 jaar. Lang genoeg om te weten wat je niet moet doen bij mij. Hij wist dat echter niet en dat was dan ook het einde. Ik zeg nooit wat er is maar als je maar even naar mijn blik kijkt weet je dat je mag rennen. Het rijke component irriteerde me echter nog meer. Vooral omdat hij ermee te koop liep. Nu heb ik iemand die alles van mij weet. Of toch bijna alles. Moet ik mijn verkrachting echt uitleggen? Er zijn wel leukere dingen om over te praten.

Toch moet ik het zeggen. Ik worstel daar nog mee. Dat en Jens natuurlijk. Hij zou nog aan mensen hebben gevraagd naar mij. Waarom zelfs? Houdt hij toch nog van mij? Is hij nieuwsgierig? Wilt hij dat ik oké ben? Dit kan hij makkelijk ook gewoon aan mij vragen. Hij weet dat ik tegen hem niet kan liegen. Kom op vijf jaar kennis. Nu is het 12 jaar en ik hoop dat ik dat niet kwijtspeel. Normaal gebeurt dat niet. Onze band is te geweldig. Onze passie is onwaarschijnlijk. Wij twee is sowieso voor altijd. Hoewel ik hoop dat mijn ex echt oké is. Dit is natuurlijk nooit leuk om te horen.

Laat niks je afschrikken in je leven. Luister niet naar anderen. Luister vooral naar jouw hart en wat jij zelf wil. Ik wist dat hij mijn leven ging veranderen op een dag. Maar kon het nog niet aan. Was er niet klaar voor. Nu ga ik ervoor en ben gelukkiger dan ooit tevoren. Wij gaan samen door het leven. Elk zijn eigen pad en een liefdespad waar we zoveel mogelijk zaken delen. Natuurlijk vooral het romantische aspect. Ik kijk naar jou en ik weet dat dit lang gaat duren. Voor minder dan 'voor altijd' ga ik niet. Afstand is maar iets klein uiteindelijk. De liefde verbindt het, omarm het. Leef het. Adem het. Neem het vast en koester het zolang je het kan!

Is it too late for us to just try? Boy you got me at hello, my feelings never faded. Five years are gone. Two years are trough. Do you really want that to happen? You want to be friends but you blocked me on Facebook. You're a liar and I've always know that. I just thought it might change over time. Well it didn't. I still love you though. Your eyes, your smile... I loved everything about you. I love everything about us. Tell me, is it really over?

It's definetly over. You don't deserve me. Not now, not tomorrow, never! You played me like a baseball. Four months have you been lying straight to my face. What does it all mean now? Why did you do that? Why did I let you do that? How could you? You used me like a toy. You think I have a lot of boys inside me but hun that's not even true. I made two mistakes. Two big mistakes. A guy and a girl. I'm sorry for everything. I always was. But right now I'm broken. I'm torn inside. You knew I was raped. I hope you know that's true. I love you and only you.

If you want to shout at me, do it. If you want to hate me, do it. I never played with you like you did with me. I love you. Boy you make me crazy in love. You always did. But what's five years? I have feelings for you for five years. They don't just go away and you know that. Just hold me in your arms. I want to change this thing. We gotta make this through. This can't be happening. Not us.

After two weeks I know it's best to let you go. Let the thoughts go. I gotta move on. With you or without you, I don't even care at this point. You've done enough to let me go. I'm done feeling stupid. Just done having feelings for you while there might be someone deserving my love. I wish I could rewind everything and change the past but we might never be meant to be. It sucks to have two years gone to waste. No, I won't go back to my rapist ex-boyfriend. I'm trough with that. People make mistakes but should you punish them so hard so they wouldn't even be able to sleep properly? Altough I think I kinda deserve everything, the only thing I want is you. Just us

I loved so many things about you. Now you broke everything between us. Everything I ever loved is gone. Gone because you are blinded by her. I wish I could just be happy about it. Wish I could do my work just like I would normally do. Apparently I can't. Just because of you and your love for her. It's strange how you ended this. One call or message would be so fantastic. Had to find out the hard way. At the end we had a great time while we were friends before you were together. Never forget who put you two together just like I'll never forget that mistake. I regret every single minute of it.

Your promises while you were single are all lies to my right now. You always said you are so truthfull. Well I guess not. You said no one would come between us. If you had a girl and she would do that, there would be a break-up. I guess you meant us. I miss you. I miss the way we talked before you met her. Can't forget the way we were. Can't forget what you asked me on wednesday. Can't forget what you said. It'd be ridiculous that we would end because of that. You were planning this all along. You were a great friend. Past tense because it's in the past. Don't know if you'll come back. Honestly I don't think you'll ever come back. You have her so your world is complete. Don't come crying to me when you break-up. You did it again now. Just worse than previously. I even wonder why I fell in love with you. These feelings will haunt me for the rest of my life. These questions will never go away.

I stand in a corner. Just watching life pass by. All those people I can't trust. I don't want to make friends anymore. I lose them all. I want what's best for you can't you see? I loved you more as a friend. You'll never know that. I'm broken by your decision. Can't eat, can't study. The only thing I do, is thinking about you. I know I should stop doing that. I have to stand tall but it's hard. You threw nine years away. That's not nothing. But it's your decision, I have to accept that. Even though it's hard.

Woensdag zag ik haar nog. Ik kwam mijn spullen ophalen. Puur omdat het niet goed ging tussen ons. Had die spullen echt niet nodig. Je zei zelfs dat het goed was dat ik ze kwam halen omdat jouw vriendin er geen probleem van zou maken. Dat meisje interesseert mij echt niet. Na haar dreigberichten en dreigtelefoon, heb ik mijn oordeel geveld over haar. Ik mis jou. Ik mis hoe je was voor je met haar was. Mensen veranderen is zever. Zij heeft je in haar macht. Je bent gemakkelijk vatbaar en ik was er voor jou. Mocht ik ooit met jou samen kunnen geweest zijn, had ik voor jou door het vuur gegaan. Want je verdiende dat. Tot nu. Als je oorlog wilt kan je dat krijgen. Jouw manier van te breken met mij, staat mij echt niet aan. Het is laf. Woensdag nog een redelijk oké gesprek en nu dit? Ik snap jouw laffe manier echt niet. Het is gemakkelijk natuurlijk maar dat zegt niets. Je kiest voor haar en dan moet ik maar plaats ruimen. Oké, mij ben je kwijt.

Je wou nog mee naar Hollywood Undead. Het is duidelijk dat je veranderd bent. Veranderd voor haar. Gewoon uit schrik om haar kwijt te zijn. Duidelijk geen schrik voor mij kwijt te kunnen zijn. Ik die zoveel voor je deed. Ik die zoveel voor jou zou doen. Ik wou je helpen. Veel plezier nog met je controlerende vriendin. Kom niet wenen als het uit is. Je brak met mij op een moment dat ik je nodig had. Het was laf, net zoals jij. Woensdag nog zeggen dat het belachelijk zou zijn als de vriendschap hierdoor zou doven. Wat heb je nu gedaan denk je? Liefde en haat ligt dicht bij elkaar. Wat ik ooit heb gevoeld voor je, sterft rustig. Rustig met mij mee.

A couple of days ago it happened. The thing I feared the most trough all those years. My mom started talking about it. About the most horrible thing I've ever done. I thought that after all these years, it would be out of everyones mind. It's been more than ten years. Why did she even bring this topic up? I didn't have a clue. Untill a few hours later. Me and my brother had a huge fight. He's only thirteen years old but sometimes he can be a pain in the ass. My parents made him change schools while I didn't may. I had a horrible childhood. Especially my teenage years that is. Most of it because I didn't change schools. Also because of them. I got bullied. I lost my family. Had several deppresions and don't get me started on the suicide attempts. I screwed up big time this time. He hit me, I've hit him back. Straight in the face.

I didn't mean to get it this far. Yet it happened. But I know it's all because of them. For years they wanted me out of the house and now it's happening. All because of this. They just used him for it. He told me stuff, they told me also afterwards. The exact same sentences. I never wanted anything like this but it happened. The strangest part is that they've hit me multiple times in the past for no reason at all but I've never went to higher ground. They did that after the fight. Why? Just to get me out. They are sick in the mind. It makes me so sick typing all of this but it's true. I know it is. I just never thought it would happen like this. I'm getting my life on the rails. Going back to school to study something I want to make my profession in. Now they are breaking me. They are even trying to make it under ground. They want a life behind bars for me. Why me and not the people who gave my grandma those anti-depressive pills? They really should be behind bars.

But hey, that's just my family. It's not like I'm going to kill myself for this or anything. I mean I would but I couldn't. I made a promise to my cat (Tiger). I want to hold onto that promise I've made that peticular day. I'm truly sorry for everything I've ever done to anybody I've hurt. I know I've hurt my brother when I had my worst depression. It was also the first one. It just shouldn't have happened. I'm sorry.

Het was genoeg geweest. Het hoefde niet meer voor mij. Al die leugens waar waarheid achter schuilde. Ik ben geen leugendetector al wist ik meestal wel snel wat de waarheid was. Je liet mij vaak staan voor vrienden, maten en familie. Dat laatste vond ik het minst erge van al natuurlijk. Je belde zelfs nooit af. Op het einde van de dag hoorde ik meestal wat er 'tussen' was gekomen. Buiten de laatste keer dan hoorde ik het de ochtend erna. Dat was de laatste keer dat ik jouw stem hoorde. Ik mis je wel maar moet verder. Dat probeer ik tenminste. Heb echter zoveel angsten momenteel. Terug elk verhaal zeggen tegen iemand nieuw is niet gemakkelijk. Je stelt je open en voor je het weet gebruiken ze het tegen je. Daarom alleen al wou ik met jou blijven. Jij kende mij en mijn verleden. Die nieuwe niet.

Langzaamaan ga ik verder met mijn leven zonder jou. Het is niet gemakkelijk maar ik moet wel. Soms wou ik dat je hier was, dat ik even gek kon doen met jou. Dat is echter voorbij en moet ik maar accepteren. Ik heb zelf de zin gezegd. We moeten verder met ons leven maar niet meer met elkaar. Ik heb iemand leren kennen ondertussen maar we doen het traag. Een beetje te traag soms. Ik weet niet of het goed of juist slecht is. Ik dacht vannacht aan wat wij hadden en hoe rot het is dat we nu niet meer samen zijn. Ik weet ook dat dit zo moest zijn. Verder gaan is echter zo moeilijk en zo hard. Moet hem voorstellen thuis, wat dus ook betekent dat ik moet vertellen hoe het eraan toegaat. Daar heb ik het meeste schrik voor. Ook al is het een geweldige jongen, ik hoop dat hij het beter begrijpt dan jij deed. Jij hebt het zelfs gezien en toen geloofde je pas wat ik zei. Ook al zag je mijn verwondingen. Ik heb gewoon zoveel angst voor het nieuwe, het onbekende. 

It's my own fault that I'm still feeling these feelings. I should've end our relationship a while ago. You wanted to go into the army and I've always known that. I just don't want this life. I don't hear anything from you. I can't call you. Yesterday I've only gotten one text from you. It just said that your test was okay after all and that you would call me. And there I was, waiting. Crying myself to sleep because It happened again. At 5 am I got a new text from you. It just said that you can't text me all the time. Not a single word about how you are at the moment. Or even what is happening there.

I've made up my mind. I love you but I also love my heart and my mind. I hate that you can break my heart so easily. I don't need this. I don't even want this. I don't think this is just a temporary thing. It happened a lot when you were here. Frankly if you don't care, I won't care either. I'll make my beating heart a stone. I know what I've gotta do. I just don't want to but I also don't want this anymore. You were okay for as long as it lasted. I never were okay. Now I'm sinking like a ship. Diving into that dark place again.

I've loved you but I'm gonna let you go. I can't do this anymore. I can't be with you anymore. Sorry it's over. I've cried enough. My heart has suffered more than enough. I'm so done with you. If you passed, I would've broken up with you. But this sentence has changed. I don't even care if you pass or not. You lost me big time now. Just because of lack of communication. Just because I'm sick of your lies. I'm sick of this life.

Had je maar meer dagen. Had je maar meer levensjaren. Waarom moest die akelige man jou meenemen? Jou achterlaten met zo'n ziekte? Dagen gaan voorbij maar hier zit ik weer. Denkend aan jou. Kleine mie heeft het ook heel erg zwaar. Ze weent, ze huilt. Wordt een beetje een dikke mie. Aandacht en knuffels kon ik dat bange katje nooit geven en nu vraagt ze er zelf om. Tranen in onze ogen omdat je weg bent. Tranen in mijn ogen omdat hij spoedig weg gaat maar weldra weer voor me staat.

Ik weet dat mijn geliefde liegt en dingen verzint maar ik hou echt van hem. Ik wil deze schat niet nog eens verliezen. Dit weekend is ons laatste moment voor hij begint aan een hartbrekend traject. Hij gaat naar het leger. Helemaal alleen. Het zijn maar wat testen en dat weet ik. Maar wat als hij slaagt? Ik hoop dat hij slaagt zodat hij zijn droom kan nagaan. Langs een andere kant steun ik hem ook niet. Ik wil dit niet kwijt. Ik wil hem niet kwijt. Ik weet niet hoe ik ga reageren als hij slaagt. Verberg ik het voor hem? Of toon ik mijn emoties en maak ik hem kapot? Hij gaat misschien dan een keuze maken tussen zijn droom en wat wij hebben. Dat wil ik niet.

Ik ben dit jaar mijn tweede moeder verloren. Spaar gewoon mijn vriend. Mijn alles. Hij heeft iets magisch. Hij kan zo een lach op mijn gezicht toveren en straks is dat weg. Het doet zoveel pijn. Wetende dat hij weggaat. Nu is het nog niet voor altijd maar wat als hij slaagt? Wat zal de toekomst ons brengen? Wordt dit dan het einde? Het is rot om mensen af te geven die je zo graag hebt. Soms moet je maar op dit moment wil ik dat echt niet. Het leven is niet zo rot. De dood echter wel.

Days go by and seconds go on but I don't care because you aren't here. Maybe you are but I don't know. Last week we've lost an angel in disguise. A true angel on the inside. Well if you knew her, you could tell. Tell her everything you want. 'Cause she'd be there for you no matter what. I wanted to say something but didn't know how. I really really love your son. Stuff happened between us but he will always have that special place in my heart. He might never be mine again but I'll always care about him. I'll always love him no matter what. The heart wants what it wants I guess. I want to be there for him now. I want to hold him and hug him untill he's sleeping. I want him to know what I'm feeling for him even though that destroys a lot. He's the one who truly understands me and my autism but doesn't get mad. Or even destroys me. I feel great when I'm with him. It's like the world dissapears.

I wanted to tell you this for quite some time now. You've got two sons who'll make you proud. Because you deserve that and I believe in them. They'll do great stuff in the future. If you were here, we would bet on it. I miss you. I will never get why heaven wanted this angel back. You were a great angel here on earth. But now you are a guide for your boys. In good and in bad times. I remember I called you when my cat died of cancer, you knew I was depressed. You knew and you helped me. Even though we weren't together anymore. You were awesome. You were one of a kind. You were a true angel in disguise.

It was a crazy day back then. I just started blogging and writing stuff about my life. My relationship was at its ending. He showed up and I couldn't believe how amazing he was. He was so hot in that jacket. His hair. Just everything. When I saw him back this year. After all that time, my feelings were the same towards him. He grew up so nice. I love his tight hugs. I love him but I lost him.

I lost my favourite person on this planet. I'm not going to see him ever again. Maybe these are last texts from him. I don't know. I'm so scared for what's comming. He let's me go so easily but I can't. I remember what we had. Our precious memories. They mean a lot to me. They always will. Now they will just haunt me forever. This is a sad goodbye. A goodbye I don't want. I don't want to lose him again. I love him way to much for this. Yes, it's killing me but I have to let him go. So this is my sad goodbye to you. I'll always love you and I promise I'll never forget you.

Drie jaar geleden was ik wortelpuree aan het maken. Terwijl ik bezig was aan de groentjes te snijden, kwam hij voorbij. Hij belde met zijn toenmalig lief. Ik had toen ook iemand. Niet veel later was dat gedaan en waren wij samen. Wij hebben altijd iets uniek gehad. Wij waren drie maanden samen en nooit ruzie. Dat is iets dat ik nog nooit heb gehad met iemand. Hij ook niet. Daarom zijn wij terug samen. Ik ben nooit gestopt met hopen. Hopen dat wij ooit terug elkaar zouden zien. Elkaar zouden knuffelen en elkaar aankijken met een verliefde blik. Hij is iemand die mijn hartje volledig maakt. Dat is iets dat niemand ooit lukte. Ik heb altijd een leeg plaatsje gehad. Ik hou zoveel van hem.

Een koekje met een leuk en schattig gedichtje. Want drie jaar geleden kwam ik hem tegen. Op een plek waar ik nooit dacht te komen. Op een plek waar ik nooit had gedacht de jongen van mijn leven tegen te komen. Zo onverwachts kwam ik hem tegen in januari. De maand van kou en sneeuw. Een gezellige maand waar de feesten eindigen. Mijn jongen en ik dat is iets speciaal. Iets waar ik in geloof. Wij gaan het maken later maar niet zoals Bob de Bouwer. Ik zie die jongen zo graag. Onze verslaving aan games, de reva en nog zoveel meer bracht ons bij één. Iets dat ik nooit heb kunnen plaatsen. Ik ben dolgelukkig met hem aan mijn zijde. Dit is een gevoel dat nooit is gestopt en ook nooit zal stoppen. We zijn terug in de tijd en dus ook terug samen. We gaan er zondag samen een zalige dag van maken. Vol liefde en genot. Filmpje kijken en smullen van elkaar. Dat is valentijn.

Er gebeuren dagelijks dergelijke zaken waar men niks aan doet. Ik heb hier door gemoeten toen ik in het middelbaar zat. Mensen wisten niet wat er met me aan de hand was. Zij wisten niet wat ik doorstond. Ik doorsta het nog steeds. Mijn oma gaat beter worden en hun in de grond stampen. Wij zullen zegevieren terwijl die demonen in de bak zitten of terug als as weg kruipen van de aarde. Wij zijn sterker dan die gerechtigheid die er toch niet komt. Als we daar op moeten wachten is zij er niet meer en wat dan? Dan sterft haar verhaal en de waarheid. Enkele mensen weten het maar willen het niet zeggen voor de lieve vrede. Die vrede is al dood sinds mijn geboorte.

Uw eigen moeder onder de pillen steken, konden ze wel. Er voor zorgen was echter teveel. Dit is de waarheid en als je er niet tegen kan heb je pech. Haar jongste dochter deed zelfs mee. "Hier oma, uw pilletje." Zo kon mijn oma perfect zien en had nooit een bril nodig. Ze werd gewoon wijs gemaakt dat ze blind ging worden als ze bepaalde dingen niet deed. Ik zou zo graag zien dat hun kinderen hetzelfde doen bij hun. Dan weten ze hoe het is. Dieven zijn het en dat is dan familie? Nee, dank u! Onze familie is al lang gebroken. Ik mis het niet echt want ik ben het al jaren gewent.

Ik kan alleen wachten tot de gerechtigheid eindelijk toeslaat. Ik kan alleen wachten tot karma een katana in hun rug boort en dit continue doet. Zij verdienen dit voor al wat ze ons hebben aangedaan. Mijn leven was voorbij op school maar ik vond kracht door mijn muziek. Het is misschien raar maar het heeft me geleerd om blij te zijn met wat ik nog heb. Het verleden is het verleden en dat moet ik laten rusten ook al is het nog zo moeilijk. Ik mis nog steeds al mijn vrienden die hun rug naar mij gekeerd hebben en voor haar kozen. Nu weten ze één voor één wie ze echt is en ik hoop dat het geluk mij ooit op een dag zal vinden.

Depressief? Ja dat ben ik het laatste jaar. Kan ik er aan doen? Nee, het is gewoon een rouwproces. Wel het moeilijkste rouwproces ooit voor mij. Ik wist dat als ik haar zou verliezen, ik het enorm moeilijk zou hebben. Zo moeilijk had ik echter nooit gedacht. We zijn een jaar verder en het enige dat ik elke maand doe is film kijken en wenen. Het is een beetje mijn ritueeltje geworden. Elke maand die film zien en wenen. Dat is niet moeilijk. Vrij wel direct eigenlijk. Ik zou die film graag met mijn liefje zien maar dat komt niet goed. Hij houdt niet van zo'n films. Ik wel. Vooral omdat die film voor mij veel betekent. Ik denk continue aan haar.

Mijn lieve kleine schat. Ik vergeet jou nooit. Dementie? Laat maar komen. Ik heb jou op mijn lichaam staan. Gewoon jouw naam met een hartje en een kruis. Ik ben er heel blij mee. Geen spijt. Deze band blijft voor altijd bestaan. Ik heb nog steeds veel verdriet maar ik denk dat het wel goed komt. Uiteindelijk. Nu nog niet hoor. Ik mis je veel te veel. Ik lig steeds alleen in mijn bedje denkend aan jou. Nee niet aan mijn liefje maar aan jou. Tig, ik mis je vreselijk hard. Kon ik de tijd maar terugdraaien. Ik zou veel beter voor je zorgen. Ik zou ervoor zorgen dat jou echt niks overkomt. Echt niks. Meid, ik hou van jou.

Het wordt donker. Ik word bang. Ik zie niks meer. Daar komt een wolf aan. Daar nog één. Ze zijn overal. Ineens komt mijn redder in nood tevoorschijn. Ik zie hem amper staan. Komt dat door de duisternis buiten of door de duisternis in mijn hoofd? De wolven zijn weg. Ik kus hem zacht en dan zie ik het. Hij is het. De man van mijn leven. De man die heel die weg bij me was. Die man die mee over die hindernissen ging. Waarom zag ik het niet eerder? Was ik verblind door de zon? Was de duisternis te groot?

Overal zijn wolven. Wolven zijn overal. We zien ze niet altijd maar we merken het wel. De grote liefde van ons leven vinden, is iets dat iedereen zoekt. Vinden we dat ook? Soms weet je het echt zeker en dan gebeurt er iets onwaarschijnlijk. Er komt iemand tussen of erger. Het leven zit vol verrassingen. Je wordt dagelijks verrast. Wij laten veel toe. Meer dan we zouden moeten toelaten. Pijn in het hart bijvoorbeeld. Waarom doe je dat? Waarom laat je iemand die pijn voelen? Waarom laten wij het toe? Dat zou toch anders moeten zijn. Dan zou het een andere wandeling zijn. Misschien zelfs een trektocht opzoek naar avontuur? Wie weet? Laat gewoon wolven jou niet op eten en vecht er tegen! Je komt jouw wandeling wel door.

Die woorden doen zo'n pijn. "Het zijn mijn vrienden eh!" Mooie vrienden heeft ze. Drie leuke maar toch schijnheilige leugenaars. Ik heb het allemaal gezien. Die kanten van hun maar ze gelooft het niet. Ze komt er ooit wel achter. Ze weet dat ik me gekwetst voel. Toch doet ze niks. Ze stuurt niet. Ze belt niet. Het wordt nog een leuke zomer zo te horen. Ze is zo hard veranderd. 'k Had het nooit verwacht. Had zij gedacht dat ik wenend uit het café zou gaan? Waarschijnlijk niet. Ze wist wel dat ik er niet akkoord mee zou zijn. Ze deed het toch want het zijn haar vrienden.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb haar graag. Ik mis haar. Ik mis onze momenten samen. Komt het goed? Ik weet het niet. Zoveel vragen met twijfelachtige antwoorden. Ik hoop dat ze spoedig zal sturen of bellen. Het maakt niet uit al is het Facetime. Dit moet goed komen. Ik heb haar echt graag. Ik wil haar niet kwijt door haar fout. Ik zet in ieder geval niet de eerste stap. Zij had ons allemaal uitgenodigd. Ze wist hoe ik ging zijn. Toch ging ze door. Ik begrijp het niet. Zoiets doe je toch niet?

Wat zijn vrienden? Zijn het die mensen die van je houden maar toch messen in jouw rug steken? Ik weet echt niet meer wat dat woord betekent. Ik was vroeger alleen door tegenslagen. Nu voelt het aan alsof ik gebroken door het leven moet omdat mensen fouten maken. Ik moet misschien toch mijn eigen weg gaan. De weg die ik alleen kan bewandelen. De weg die ik alleen afleg. Helemaal alleen. Wie heeft vrienden nodig? Ze steken enkel messen in jouw rug. Ik ben het beu om zo door het leven te gaan. Vaarwel 'vrienden'.

Wat als ik aangeworven ben? Ben ik dan tevreden? De hele week weg. Niet zeker of ik mijn opleiding kan doen. Wat moet ik dan doen? Deeltijds en minder loon krijgen? Dacht het niet maar ik heb wel dringend werk nodig. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn gezin. Vroeger ging ik meer weg en nu gaat dat niet meer.

Werk hebben en loon krijgen voor wat je presteert. Zo zalig maar zo fictief voor mij op dit moment. Ik kan er alleen van dromen tot het werkelijkheid wordt. Tot die tijd moet ik blijven zoeken. Blijven proberen en vooral in mijzelf blijven geloven. Geloven dat ik dit kan. Dat ik werk zal hebben en goed werk. 

Het was leeg. Alsof mijn kamer niet bemeubeld was. Een lege ruimte. Ik zat in zak en as. Ik kon alleen aan jou denken. Aan de grootste mislukking van mijn leven. Ik maakte je kapot. Het spijt me zoveel. Ik hield je een laatste keer vast. Je zag me wenen en kon het niet helpen. Het was het hardste dat ik ooit had meegemaakt. Weet dat ik nog steeds zielsveel om je geef. Ik zal altijd aan je denken. Je bent voor altijd in mijn hart en gedachten. Mijn kleine meid. Voor eeuwig en altijd.

Volgend jaar ga ik een grote stap zetten. Ik wou dat je dat kon zien. Dat je kon zien waar ik ging wonen. Waar ik ging leven. Ik hoopte altijd dat ik jou ging meenemen. Niet dus. God sprak anders. Misschien zelfs niet Hij. Het was raar. Eigenlijk enorm raar. Dit was iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Twee maanden later was het zover. Botkanker. Zelfs met een tumor. Hoe kon ik het niet zien? Waarom zag ik het zo laat? Zoveel pijn. Waarom? Omdat jij mijn kleine meid bent. Dat zal je altijd blijven. Hoe dan ook. Ik hou van je.

Als mannen over ons befaamd weegschaal probleempje praten, hebben ze het meestal over vrouwen met overgewicht. Dat is ook wat er ons wordt voorgeschoteld. Soms extreem ondergewicht maar meestal overgewicht. De mensen die streven naar een normaal gewicht komen nooit in beeld. Dat past niet in de maatschappij. Er zijn mensen die heel moeilijk bijkomen. Net zoals ik bijvoorbeeld. "Dat is toch makkelijk? Gewoon veel eten." Dat is een typische reactie. Het werkt gewoon niet. Wat we ook doen, het gaat niet. Ik heb een lange tijd een normaal gewicht gehad maar zit nu terug aan de grens. Nog één kilogram verwijdert van mijn doel. Even doorbijten. Binnen een maand is het toch terug weg.

De boodschap hierin is dat er meer is dan alleen overgewicht en extreem ondergewicht. Namelijk de grens tussen ondergewicht en normaal gewicht. Deze komt amper in beeld. Vandaag ondergewicht, morgen normaal. Vrouwen wees blij met wie je bent. Hoe je eruit ziet. Jij bent wie jij bent. Da's toch zalig. Vindt iemand jou niet mooi door jouw rondingen? Of misschien vindt hij jouw botten toch niet zo aantrekkelijk? Laat hem! Jij bent mooi op jouw eigen manier! Hou jij van salades? Doe maar! Heb je liever hamburgers? Doe maar! Het is jouw leven en niet dat van een ander!

Er is zeker en vast een last van mij gevallen sinds school wegviel. Dit had misschien eerder moeten gebeuren. Misschien had ik toch het zevende jaar niet moeten starten. Uiteindelijk weet ik nu wel hoe het is. Als ik het niet deed, wist ik dat niet natuurlijk. Nu moet ik natuurlijk werk zoeken en liefst zo snel mogelijk. Mijn lief is volgende maand jarig. Wie weet? Weekendje aan de zee? Misschien toch maar de efteling? Wie weet?

Volwassenen die al een tijdje van school zijn, zeggen altijd dat ze de schoolbanken missen. Ik kan nog steeds niet inzien waarom. Het gras is nu groener. Ik doe dingen dat ik vroeger minder deed. Ik heb zelfs mijn haar verandert. Niemand kan er nog iets over zeggen. Zelfs niet over mijn kleren. Zalig gewoon.

Ik zie wel in dat ik mijn eigen stekje wil. Wie weet? Bij mijn liefje zijn, elke dag. Wakker worden in zijn armen bij het eerste zonnestraaltje. Wie weet? Ik droom van zoveel dingen waar ik nooit aan had gedacht als ik op school bleef. Dit is echt vrijheid. Vrijheid van mening. Vrijheid van zoveel dingen. Ik heb wel verplichtingen maar dat is iets helemaal anders. Vrijheid heerst vanaf je van de school gebannen bent. De volwassenheid komt dan wel heel dichtbij. De werkwereld, een huisje, jouw man en misschien zelfs een kind. Ouder worden is echt niet simpel.