Ik ben Annita
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwpoort (België) en mijn beroep is Schrijfster.
Ik ben geboren op 16/09/1995 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gamen en schrijven.
Don't take anything too seriously.
Neem niet alles te serieus.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Het hart van Annita
De gevoelens die in mijn hart spelen
03-06-2015
Weder keren
Ik zou je dolgraag terug zien. Jou terug in mijn armen nemen. Doen alsof je nooit weg was. Ik hou nog steeds evenveel van je als toen. Het is bijna één jaar geleden. Ik heb spijt van mijn beslissing. Ik voel mij schuldig. Niemand weet dat of begrijpt dat. Een beslissing op leven en dood. Jouw leven en eigenlijk ook dat van mij. Zonder jou is het hier helemaal anders. Ik mis je nog steeds evenveel als toen.
Het was leeg. Alsof mijn kamer niet bemeubeld was. Een lege ruimte. Ik zat in zak en as. Ik kon alleen aan jou denken. Aan de grootste mislukking van mijn leven. Ik maakte je kapot. Het spijt me zoveel. Ik hield je een laatste keer vast. Je zag me wenen en kon het niet helpen. Het was het hardste dat ik ooit had meegemaakt. Weet dat ik nog steeds zielsveel om je geef. Ik zal altijd aan je denken. Je bent voor altijd in mijn hart en gedachten. Mijn kleine meid. Voor eeuwig en altijd.
Volgend jaar ga ik een grote stap zetten. Ik wou dat je dat kon zien. Dat je kon zien waar ik ging wonen. Waar ik ging leven. Ik hoopte altijd dat ik jou ging meenemen. Niet dus. God sprak anders. Misschien zelfs niet Hij. Het was raar. Eigenlijk enorm raar. Dit was iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Twee maanden later was het zover. Botkanker. Zelfs met een tumor. Hoe kon ik het niet zien? Waarom zag ik het zo laat? Zoveel pijn. Waarom? Omdat jij mijn kleine meid bent. Dat zal je altijd blijven. Hoe dan ook. Ik hou van je.
De grote angst van iedere vrouw is de befaamde weegschaal. Je gaat erop staan vol goede moed. Meestal met angst in de ogen kijk je dan naar het getal. Zal het weer hoger zijn of lager? Sommige vrouwen worden blij als het hoger is dan de vorige keer. Sommige gaan dan alweer wenend van de weegschaal en zijn een volledige dag depressief. Er zijn vrouwen die super gelukkig zijn als het getal lager is. Er zijn er ook echter die dan wenend en depressief zijn. Zijn er dan eigenlijk vrouwen die blij kunnen zijn met het getal op de weegschaal? Ja! Tegenwoordig kan je heel gemakkelijk controleren of je ondergewicht hebt of dat je een normaal gewicht hebt. Natuurlijk kan je dan ook gemakkelijk overgewicht detecteren.
Als mannen over ons befaamd weegschaal probleempje praten, hebben ze het meestal over vrouwen met overgewicht. Dat is ook wat er ons wordt voorgeschoteld. Soms extreem ondergewicht maar meestal overgewicht. De mensen die streven naar een normaal gewicht komen nooit in beeld. Dat past niet in de maatschappij. Er zijn mensen die heel moeilijk bijkomen. Net zoals ik bijvoorbeeld. "Dat is toch makkelijk? Gewoon veel eten." Dat is een typische reactie. Het werkt gewoon niet. Wat we ook doen, het gaat niet. Ik heb een lange tijd een normaal gewicht gehad maar zit nu terug aan de grens. Nog één kilogram verwijdert van mijn doel. Even doorbijten. Binnen een maand is het toch terug weg.
De boodschap hierin is dat er meer is dan alleen overgewicht en extreem ondergewicht. Namelijk de grens tussen ondergewicht en normaal gewicht. Deze komt amper in beeld. Vandaag ondergewicht, morgen normaal. Vrouwen wees blij met wie je bent. Hoe je eruit ziet. Jij bent wie jij bent. Da's toch zalig. Vindt iemand jou niet mooi door jouw rondingen? Of misschien vindt hij jouw botten toch niet zo aantrekkelijk? Laat hem! Jij bent mooi op jouw eigen manier! Hou jij van salades? Doe maar! Heb je liever hamburgers? Doe maar! Het is jouw leven en niet dat van een ander!
