Ik ben Annita
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwpoort (België) en mijn beroep is Schrijfster.
Ik ben geboren op 16/09/1995 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gamen en schrijven.
Don't take anything too seriously.
Neem niet alles te serieus.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Het hart van Annita
De gevoelens die in mijn hart spelen
27-01-2013
De toekomst
Hij was de ware. Nu weet ik dat zeker. Hij vecht voor mij. Ik ben met iemand anders. Mijn toekomst is veranderd. Normaal ging ik met hem misschien dit jaar samenwonen. Nu moet ik minstens twee jaar wachten. Mijn nieuw lief is twee jaar jonger dan mij maar hij is wel beter dan wie dan ook. Ik kan Engels praten tegen hem. Buiten sommige woorden natuurlijk. Mijn ex blijft maar zagen en zeggen dat hij mij terug wilt. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het ene moment wil ik hem, het andere moment wil ik bij mijn lief blijven. Ik denk dat ik toch het best bij mijn lief blijf. Dat is het beste.
Hij zaagt niet. Hij zegt niet dat mijn nagels korter moeten zijn. Hij zegt niet dat ik moet eten omdat ik wat moet bijkomen. Hij steunt mij tenminste. Hij zegt lieve dingen. Ik hou echt van hem. Hij is mijn tweede jongen waar ik mee heb gekust. Ik heb wel al meerdere jongens gehad maar daar ging het niet zo gemakkelijk. Zoals bij die ene jongen waar ik negen maanden mee samen was. Ik heb daar nog niet eens mee gekust. Hij rookte dus misschien daarom.
Het leven zit toch raar in elkaar. Het ene moment hou je van iemand en het andere moment haat je hem of haar. Het is gewoon nogal raar. Ik blijf sowieso bij mijn huidig lief. Daar voel ik mij het beste bij. Ik kan mezelf zijn of toch ongeveer. We zien wel wat er van komt. We zien wel wat de toekomst brengt.
Vandaag ben ik naar het revalidatiecentrum gegaan. Daar heb ik weer een beetje geoefend op typen. Ik heb gepraat over wat er vorige week allemaal is gebeurd. Mijn lief die het uitmaakte, mijn oma die gaat verhuizen. Ik kan dat allemaal niet aan. Mentaal toch niet. Ik zie hem heel graag. Mijn oma waar ik zo lang voor heb gezorgd zal ik nooit meer kunnen zien. Dat is waarschijnlijk ook mijn schuld. Als ik er niet mee was gestopt dan ging ze misschien nooit naar daar. Ik ga haar missen. Vroeger hadden we nooit een goede band samen maar nu wel. Nu dat alles goed gaat en soms tegen zit zoals nu gaat zij weg. Zij was iemand die mij kon steunen. Ze was iemand die mij begreep. Logisch ze heeft het zelfde meegemaakt. Alleen zij met haar dochter en ik met mijn nicht. Wij hebben ingezien hoe verkeerd ze waren. Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan vroeger. Mijn vrienden. De vrienden die zij nu heeft. Dat waren mijn vrienden ooit. Het is niet gemakkelijk maar we moeten verder. Ook al is het nu nog zo'n doods gevoel.
Mensen zeiden mij vandaag dat er andere en betere jongens zijn. Hij was de ware voor mij. Voor mij zijn er geen betere jongens. Ik wil alleen hem. Zelfs nu nog steeds. Nu dat hij een ander heeft. Ik moet hem laten gaan. Er is geen terugweg. Kon ik maar door de tijd reizen om al mijn fouten recht te zetten. Ik zou alles toch opnieuw willen doen. Mijn leven beter maken. Terug van nul beginnen. Dat zou geweldig zijn. Helaas gaat dit niet. Ik zal ze missen. Mijn oma en de jongen die mijn leven veranderden.
Ik denk dat ik je moet laten gaan. Ik wil je geluk niet in de weg staan. Hoewel Ik van je hou. Ik sta hier toch in de kou. Ik weet niet waarom ik me zo rot voel. Je bent mijn alles. Nee, niet alleen mijn lief maar ook mijn leven. Jij bent mijn toekomst. Schat ik hou van jou. Dat zal ik altijd doen.
Waarom heb ik dat niet gezegd. Nu ben ik hem echt kwijt. Wie weet zelfs voor altijd. Hij is verliefd op Melissa. Ik ben op hem. Ik moet iets doen maar wat? Ik heb mijn kans vergooid. Ik heb er mee gespeeld. Waarom deed ik dat? Ik had gewoon moeten zeggen wat ik echt voor hem voel. Nu is die kans versnippert. Niemand gaat dat nog aan elkaar kunnen lijmen. Hij niet en ik ook niet. Het wordt tijd dat ik inzie dat deze relatie heel goed was en nu gedaan zal zijn. Ook al is het moeilijk. Ook al doet het pijn. Ik heb al meer geleden. Meer dan dat jij denkt. Niemand kent de ware ik. Als er mensen zijn die dat denken, dan hebben zij het mis. Want ik laat mijn ware ik nooit zien. Nu niet, nooit niet.
Vandaag was de slechtste dag van mijn leven. Het begon al in de morgen. Ik stond op. Het was laat. Ik had er al lang uit moeten zijn. Ik had zelfs al moeten vertrekken. Ik was dus weer te laat op school. Deze keer was het omdat mijn gsm was uitgevallen. Veel mensen van mijn leeftijd hebben Iphones of dergelijke. Ik dus niet. Ik heb een oude Sony Ericsson maar dat vind ik niet zo erg. Ik kan alleen niet zo'n goede foto's maken, berichten typen is moeilijk en als ik op internet ga valt het uit. Het is best een goede gsm. Ik heb al die dure dingen niet nodig. Geef mij maar mijn pc, wat games en laat mij voor een paar uurtjes alleen. Dit is mijn leven.
