Kon ik maar alles gewoon vergeten. Vooral wat er allemaal aan de gang gaat. Mijn oma haar huis gaat verkocht worden. Ik denk niet eens dat ze het beseft of zelfs weet. Er is iets niet pluis. De dode familie doet zeer vriendelijk in de ogen van mijn moeder. Ik denk dat ik weet waarom. Dit is wat zij wilden. Het huis verkopen en geld opstrijken. En hun moeder/oma wegsteken in een kot. Dat is wat er één jaar geleden gebeurde alleen door de andere zus. Hun broer begint het echter allemaal helder te zien. Helaas is dat te laat. Ik hoop dat als het wordt verkocht, het toch een goede koper is. Iemand die wel voor het huis zal zorgen en het zeker en vast niet afbreekt.

Dat laat mij echt voelen dat alles voorbij is. De tijden veranderen. Vorig jaar kon ik mijn oma nog zien. Dit jaar niet meer. Logisch die ene vrouw weet dat ik weet wat zij van plan is. Net zoals de vorige. Zussen voor iets misschien? Al zijn ze al jaren niet meer zo close. Ze hadden wel hetzelfde plan. Waarom vinden ze niks? Waarom zijn mensen zo dom om zoiets door te hebben? De sporen zijn zeer duidelijk. Gerechtigheid is wat ik wil. Dat ze het gewoonweg onderhanden nemen. Deze zaak moet worden opgelost. Liefst voor onze dood.