Ik ben Annita
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwpoort (België) en mijn beroep is Schrijfster.
Ik ben geboren op 16/09/1995 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gamen en schrijven.
Don't take anything too seriously.
Neem niet alles te serieus.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Het hart van Annita
De gevoelens die in mijn hart spelen
19-04-2013
Mijn vader
Je bent misschien mijn vader maar dat was je vandaag toch niet. Ik voelde geen vader aan. Al dat getrek en gesleur. Het is voor niets goed. Alleen voor mij het nogmaals duidelijk te maken dat ik hier weg moet. Liefst zo snel mogelijk. Ik vroeg alleen of ik even mocht bellen. Je trok en sleurde me heen en weer. Eerst ging mijn nek er aan en dan mijn rug.
Ik voelde elke trede van de trap. Ik voelde hoe ik naar beneden gleed. Daar lag ik dan. Met mijn zij tegen een trede en met mijn rug naar de muur. Daar lag ik zo'n dertig minuten. Ik was kapot.
Toen kwam hij terug. Hij zei dat ik naar boven moest. Ik kon niet. Hij pakte me vast. Ik zakte in elkaar. Niks kon me redden van deze plaats behalve één persoon. Mijn ex. Hij is de enige die mijn verhaal kent. De enige die het weet. De enige die het mag weten. Mijn lief mag dit zeker niet weten. Dit moet ik zelf oplossen. Ik kon me al niet goed bewegen omdat ik scolliose heb. Dat is een kromme rug hebben doordat je beenlengte verschillend is van elkaar. De trede raakte me op het perfecte punt. Daar waar niemand aan mag komen. De trede kwam hard aan. Maar vooral de hand en vooral door wie of wat het werd bestuurd.
Dit is het einde. Het einde van ons bestaan. Nu weet ik het. We zullen nooit meer samen zijn. Ik heb de hoop nu voor goed opgegeven. Het is gewoon gedaan tussen ons. Er kan niks meer veranderen.
Je hebt nu voor iemand anders gekozen. Je hebt haar nu en ik heb Jens. Toch wil ik bij jou zijn. Nu moet ik je echt afgeven aan iemand anders. Iemand die twee jaar jonger is dan mij. Vijftien jaar is zij. Dat is veel te jong om iets te beginnen met iemand van 22 jaar. Dat is mijn mening. Het is een goede jongen maar ik vind hem te oud voor haar. Hij wilt een serieuze relatie en dat zal er niet inzitten. De afstand is ook te groot. Hij woont in Linkeroever en zij in Aalst. Onze afstand was veel kleiner. Hij is het wachten beu maar ik verlang naar zijn hart en vooral op dit moment.
Jens is ziek. Als ik hem bel dan neemt hij niet op. Als ik stuur dan stuurt hij niet terug. Hij heeft zelfs zijn gsm afgezet. Ik heb maar één keer gebeld naar zijn gsm. Is dit dan het einde? Moet ik het hierbij laten? Ik voel me als een bericht dat nooit zal beantwoord worden. Gewoon nutteloos. Het heeft geen nut dat ik hem stuur of bel. Hij antwoord toch niet. Ik weet niet hoe het met hem is. Ik wist niet of ik langs kon komen. Ik ben dan maar thuis gebleven. Denkend aan hem en degene die ik had. Ik kan niet geloven dat hij het al officieel heeft gemaakt via facebook. Ik zal daarvoor nog heel lang moeten wachten. Ik wil mijn ex terug. Ik weet nu pas wat ik achterlaat. Ik hoop dat hij weet dat ik hem terug wil. Dat hij degene is waarvoor ik adem en pijn heb. Pijn als ik adem. Steeds opnieuw. Mijn rug zal nooit meer beter zijn.
