Ik ben Annita
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwpoort (België) en mijn beroep is Schrijfster.
Ik ben geboren op 16/09/1995 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gamen en schrijven.
Don't take anything too seriously.
Neem niet alles te serieus.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Het hart van Annita
De gevoelens die in mijn hart spelen
24-12-2013
Hun daad
Drie jaar is het nu al geleden dat zij mij de doodsteek hebben toegediend. Alleen kon ik op het juiste moment er tegen ingaan. Toen begonnen ze te zeggen dat als ze dat niet deden, ze slechte ouders zijn. Zouden ze nog weten wat ik daarna zei? Hoeveel pijn het mij deed? Ze weten niet eens waarom ik al drie jaar zo tegen hen bezig ben. Terwijl zij wel genoeg hebben gedaan om voor dat gevoel te zorgen.
Al de uitbarstingen hebben een reden. De meest voorkomende reden is wat er drie jaar geleden is gebeurd. Niemand begrijpt het. Daarom zeg ik het ook niet. Tenzij dat ik weet dat men mij zal begrijpen. Ik heb het nog maar tegen één persoon gezegd. Vandaag is het dus weer een dag dat wij serieus botsen. Zo zal het zijn. Niet alleen vandaag maar wel wat meer dan op andere dagen. Wij eten zelfs apart om de grootste conflicten toch te kunnen vermijden. Je weet nooit met zoveel ruzie. Zo erg vind ik het nu ook weer niet. Liever alleen dan met zo'n gezin. Ik ben ook liever alleen dan met zo'n familie. Iedereen haat gewoon elkaar. Het is ook zeer leuk als je tante u belt om u een leuke dag te wensen. Dan ben je echt niet goed bezig als mens. Zij is degene die zo egoïstisch was. Zij zorgde ervoor dat mijn oma in haar provincie kwam wonen. Ik haat mijn familie zo hard. Ze lijken allemaal op elkaar al zeggen ze van niet. Het is gewoon zo.
Niet iedereen viert kerstmis. Heb daar ook eens begrip voor! Sommige hebben er geen geld voor. Bij sommige heeft het geen betekenis meer. Sinds die dag hebben wij vaker ruzie. Sinds die dag ben ik harder dan ooit tegen hun. Ik ben blij dat het hen niet volledig is gelukt. Een excuus zou wel op zijn plaats staan. Al is het niet volledig gebeurt, ik vond het wel erg dat ze het van plan waren. Ze hadden het zelfs in huis. Toen begon mijn vader te acteren. Sorry maar jullie zijn mijn ouders al drie jaar niet meer. Je kan jouw trots altijd op zij zetten voor sorry te zeggen! Ze hopen zelfs dat ik nog iets geef aan hen. Ze hebben het dan wel goed mis. Ik heb totaal niets voor hen. Het interesseert mij ook totaal niet. Ik hoop dat deze dag heel snel voorbij is.
