We beginnen hier al aardig wat mensen te kennen en dat is aangenaam. Ik heb een afspraak gemaakt bij de kapper want mijn kapsel heeft alle flair verloren en moet dringend wat worden opgefrist. Boekjes met kapsels kennen ze hier niet maar de kapster luistert naar mijn wensen en corrigeert waar nodig. We zullen de lengtes een beetje gelijk maken en de bovenste haren wat uitdunnen voor meer volume..... Ze doet exact wat ze beloofd heeft en mijn natte kopje staat me wel aan . Ik vraag toch maar een brushing, nu ik hier zit, maar dat had ik beter niet gedaan. Maar niet getreurd er zijn geen rampen gebeurd. Terwijl ik zo in de kappersstoel zit, ben ik getuige van een klein drama. De eigenares van de zaak is erg verontwaardigd en heeft al een heel peleton sympatisanten achter zich. Wat is er gebeurd??? Wel op vrijdag is het marktdag in Barjac en op een zonnige dag zijn er extra veel kramen, die op hun beurt weer hele bussen toeristen lokken. Het kapsalon ligt op de hoek van het marktplein en dat geeft al jaren problemen. Van de burgemeester kreeg het salon een brief, die bevestigt dat er geen kraam voor de etalage mag staan, zodat de entree vrij blijft. "On est commerçant aussi, non??" Van morgen was er echter een man, die zijn vrachtwagen prompt voor haar deur had geparkeerd, waarop een vriendelijk verzoek om de wagen te verplaatsen volgde. Hierop zijn bij de man alle stoppen doorgeslapen met vreselijke een woede-uitbarsting tot gevolg. Een woordenboek vol scheldwoorden en furieuze vernederingen aan het adres van de zaakvoerster......ik durf het zelfs niet te herhalen! Die laatste was er een uur later nog steeds niet van bekomen. Et tu sais quoi???? C' est tout juste parce que je suis une femme!!!! On ne ferait jamais ça à un homme!!! En France les femmes ne comptent pas on traite comme des chiens!!! Oeps Ik heb met haar te doen en schaar me bij de volgelingen! Vive les femmes à Barjac!!
Vandaag wordt zeker de mooiste dag van de week! De zon verdween gisteren aan een roodgeleurde horizon en dat is altijd een voorbode voor een warme dag. De verwachtingen worden ingevuld. Na een lekker ontbijt op het terras in de zon, moet er ook nog gewerkt worden. In de keuken staat inmiddels de nieuwe koelkast te draaien en ik wil eerst alles overladen. Ik voel me net als 50 jaar geleden, toen de Sint geweest was. Nieuw speelgoed, met de geur van de fabriek en nieuwe geluiden, blinkend als een spiegel en maagdelijk wit (van binnen tenminste want de buitenkant is modern inox). Alles krijgt een plaatske; de youghurtjes bovenaan, daaronder kaas en boter en nog lager vlees en groenten. Ik heb nog plaats over..... Ik weet dat ik die indeling niet lang zal kunnen volhouden en dat ik over enkele dagen weer moet zoeken maar vandaag voelt het bijzonder goed!. Gelukkig heb ik Carine om me te helpen. We zetten de oude frigo buiten en hij krijgt van haar een ferme opknapbeurt. Die kan straks de kelder in. Erger is het gesteld met de kast waarin die oude frigo stond. De bodem blijkt zo rot als moes! Van de vezelplaten blijven enkel nog een stapel vezeltjes over. Ik kan ze met stoffer en blik bijeen vegen. Daar gaan onze plannen om er een mooie ladenkast van te maken.......Ik zal alweer moeten bricoleren ....later. Vandaag is het de laatste dag voor Carine en we willen toch nog even uitrusten en wat extra kleur pakken voor de terugreis naar "regenland" Carine heeft Dumbo nieuwe kunstjes geleerd. Voor een lekker stukje worst doet hij onwaarschijnlijke dingen. Als Carine zegt: "High five!" dan slaat hij met zen poot tegen haar hand. En die twee maar oefenen; "high five" en daar gaat hij (de poot). Het is echt lachen! Wanneer we lekker op een ligstoel even uitrusten (van gedane arbeid hé), wil Dumbo zijn nieuwe les nog eens oefenen en slaat per ongeluk met zijn poot tegen haar oog. Bang! Een ferme kras en een rood oog. Het doet niet al teveel pijn en we besluiten om af te wachten en zonnen verder.........zij het in de schaduw. Het resultaat is merkbaar. De rode kleur van het oog valt nog nauwelijks op want rood is de kleur van haar wangen, haar schouders, haar rug, haar benen en haar knieën..........Aiaiaiaiai........dat wordt "smeren"....
10 juni is al 80 jaar een hele belangrijke dag want dan is mijn mama jarig. Vandaag is het dus groot feest. Niemand gelooft me als ik zeg dat ze al 80 is! Ze lijkt er amper 65 en is nog zo hups als wat. Het is niet alleen leuk voor haar maar ook voor mijn zus en mij want men beweert dat je naar een moeder moet kijken om te weten hoe de dochters oud worden. Daar hoef ik me dus al geen zorgen over te maken. Oef! Spijtig dat het in België zo'n slecht weer is want hier hadden we een fijn feestje kunnen bouwen onder een blauwe hemel bij een temperatuur van 30 graden. Ik heb vandaag het bureau verder afgewerkt en deze morgen hebben we de carport opgeruimd. Na de werken van de afgelopen maand was deze plek stilaan omgevormd tot privéstort. Geen fraai gezicht ! We moesten nu wel even heel dringend de handen uit de mouwen steken. De zetels van de auto werden platgelegd en het hele zootje deskundig in de koffer geladen. Tot de nok toe was die gevuld. Dumbo wilde zijn ritje veilig stellen en kroop tussen de zetels, klaar voor wat avontuur maar hij mocht niet mee. Het was te warm in de auto en te gevaarlijk in de dechetterie. We hebben nu eindelijk onze eigen kaart voor het containerpark in St Gély. Geen problemen dus bij het lossen en nog aardig wat Franse hulp ook! Heel anders dan we in Belgie gewend zijn. Toen ik dinsdagochtend naar "de mairie" ging om de kaart op te halen ( het gemeentehuis is hier maar alleen open op dinsdag voormiddag en vrijdagnamiddag) was er een drukte van jewelste in Montclus. Het hele dorpsplein en alle straatjes stonden vol auto's . Dat was een heel ongewoon gezicht. Normaal zijn de pleinen en straten leeg en verlaten en kom je hooguit een straathond of een verdwaalde kat tegen. Ik informeerde toch maar even bij Marie-Jo (neen niet de lingerie maar de secretaresse van het gemeentehuis) en er bleek een rouwdienst aan de gang. Een belangrijke en geliefde inwoner van Montclus bleek overleden. Ik vraag me af wie het was en ga morgen eens kijken of er een brief hangt op het dorpsplein.......
Terwijl we hier alles klaarstomen voor de grote zomerinvasie, leven we toch heel intens mee met alle kids, die nu in België zitten te blokken. De kaarsjes worden voor elke test aangestoken en dat werkt. Vandaag staan Lynn en Bart voor de vuurproef, morgen Julie en Charlotte. We wensen hen allen veel succes! Hier staat vandaag een rit naar Nimes op het programma want Danny vertrekt terug naar België. Het rijden gaat vlot maar we hebben geen minuut over (om niet te zeggen: we zijn te laat!) Ryan air is soepel en we hebben alle documenten afgeprint, zodat Danny maar gewoon door de gate binnen kan stappen. Vlucht om 12.30 en dus inchecken voor 12 uur. Zo simpel is dat. We nemen afscheid en samen met Carine 2 rijd ik over Uzes naar huis. We lunchen er lekker op de Place aux herbes en kuieren nog even door de stad. Op het middaguur is dat bijzonder veilig want de winkels zijn gesloten....... Daarna nog even naar Bagnols want ik heb gewetensproblemen. Omdat we problemen hadden met onze oude koelkast (ze draait de godganse dag-de electriciteitsmeter ook!-) zijn we gisteren op zoek gegaan naar een nieuwe. Het inbouwexemplaar, dat we nu hebben, kan de zorg voor etenswaren niet meer aan. De spullen achterin zijn bevrozen en kleven aan de wand (grrrrrr) en de spullen in de deur zijn nog niet eens fris. Bovendien blaast ze al haar warmte de wasplaats in en daar is het dus ook al niet meer aangenaam. Een nieuwe dus! Groter, sterker en een A-klasse! Na wat vergelijkend werk vonden we zaterdag wat we zoeken in de Weldom. Het toeval wil dat ik een "Weldom" bon heb gekregen voor 10 procent korting op een aankoop naar keuze, als welkomstgeschenk. (Ik had een weldom kaart aangevraagd!) Aan de verkoopster informeert Danny of die bon ook geldt voor koelkasten en ....Ah oui, bien sûr !!! Wat hij niet wist is dat de bon nog thuis lag....... Oeps. Op het factuur staat dus de hele koelkastprijs..... Vandaag ga ik dus, gewapend met mijn bon, terug om één en ander recht te zetten en het is gelukt. De volle 10 procent eraf en gratis thuisgeleverd. Joepie!!! Er wordt dus heel wat gerommeld in de keuken want we moeten reorganiseren (één van mijn favoriete bezigheden!) Morgen komt ze eraan. Ik zal een fotooke maken.
Terwijl België helemaal in de ban is van de verkiezingsstrijd, kabbelt het leven in Montclus rustig voort. Hoewel de Fransen ook hun stem moeten uitbrengen voor Europa, is hier bijzonder weinig te merken van propaganda. Geen kandidaten voor Europa in Montclus of Barjac; das duidelijk! Zelf hebben wij een brief gestuurd aan de vrederechter (dat was ons zo opgedragen) met de melding dat we in het buitenland verbleven op 7 juni en daardoor niet naar de stembus konden. Aanvankelijk hebben we er nog aan gedacht een volmacht te geven maar dat mag enkel aan bloedverwanten in de eerste of tweede graad en het ware al te gek dat Bart of Sofie, bomma of bompa, naar Antwerpen zouden moeten gaan om een bolleke te zetten! Geen stem van ons dus maar gek genoeg kunnen we ons helemaal vinden bij de meerderheid. Die Bart De Wever is een fijn politicus, die een hele boel "anti-stemmen " van het Vlaams Blok heeft weten terug te winnen.....CD&V een beetje sterker en Jean Marie heeft ook wat stemmen verdiend! We volgen het allemaal wat vanop afstand in de verkiezingsshow op TV..... Samen met de andere Carine, vertrek ik op deze zondagmorgen naar Pont St Esprit waar een "vide grenier " is. We houden van rommelmarkten en willen wat hebbedingen vinden. Dat doen we ook, zij het na lang zoeken. Een superleuke babystoel voor ons Prutske, een mooi kinderbed, een lampevoet in zwaar hout en een mooie kruik, voor geen geld. Nu alles nog in de auto krijgen! Mijn Scenic is al heel wat verhuiswerk gewoon en past zich graag aan onze spullen aan. De zon speelt vandaag een beetje verstoppertje en we kunnen dus nog wat verder klussen in de tuin . s' Avonds wil Carine ons tracteren op een etentje in Montclus, in het pas geopende restaurant, bij de kerk. Heerlijk. Het is er lekker en heel gezellig zitten. De bediening is erg vriendelijk en we genieten bij een goeie babbel. Een fijne attentie voor het afscheid van danny, die nu weer een weekje in Belgiê gaat werken. We hebben er weer een eetgelegenheid bij, binnen wandelafstand en wensen "Le Murier" een langer leven dan zijn voorgangers. Deze mensen verdienen het! Dank je wel Carine!
Na een paar dagen afwezigheid wegens too buzzy, voel ik me verplicht jullie weer eens mee te laten genieten van onze avonturen hier. Op vrijdag is er zoals elke week een schitterende markt in Barjac. Hoewel er door de weersvoorspellers regen werd aangekondigd, is het nog steeds zonnig als we ( ik neem de gasten mee, zodat we geen parkeerproblemen hebben) vertrekken. De sfeer is er aangenaam en de voertaal is er vandaag Nederlands. Onze noorderburen (en dan bedoel ik onze Belgische noorderburen) zijn hier massaal aanwezig en het lijkt alsof ze weer wat wereldwonderen hebben ontdekt. Ze laten zich makkelijk inpalmen door de charmante Franse verkopers, die zich voor de toeristen in een blauwe boerenjas met bijpassend hoedje hebben getooid en de prijzen lichtjes aangepast . Het werkt! Rond het middaguur zetten de hemelsluizen zich open en moeten we dekking zoeken in een caféétje. Het is er gezellig zitten en keuvelen. Wanneer we terug thuis zijn, zorg ik voor een snelle lunch en wil de verbouwingen af werken. Danny heeft een zware werkdag en zit al sinds vanmorgen vroeg aan de telefoon. Op hem kan ik geen beroep doen. Er moet nog één lastige karwei geklaard worden en dat is het gladschuren van het plafond in het bureau. Its now or never. Op een ladder staan met een schuurmachine boven het hoofd en dan plaasterwerk gladschuren. Diegenen, die dit al gedaan hebben begrijpen mijn afkeer vast wel. Allemaal stof in je ogen en je haar! Ik zoek een positie waarbij ik tenminste mijn ogen kan open houden zonder dat het poeder achter mijn lenzen kruipt maar besef dat er geen deftige manier bestaat om dit werk te doen. Verstand op nul dus en maar schuren tot het glad is. Mission accomplished! Morgen kan ik beginnen schilderen. Vanavond is cinema-avond in de château en ze spelen Coco met Audry Tatou. Normaal is er om 18 uur een kinderfilm en om 21 uur een betere film. Vandaag is Coco om 18.30 en een film van Almodovar om 21 uur. We besluiten om toch de eerste film te bekijken en spreken met onze gasten af om nadien een pizza te eten in Le Scapin. Wat we niet weten is dat, terwijl ik me laat meeslepen door de romantiek van het witte doek, er thuis heel wat problemen rijzen. Bij het buitenkomen, zie ik dat ik vier oproepen en evenzoveel smsjes heb gemist! Dumbo, die we in de keuken hadden gezet had zich een weg naar buiten gebaand en daardoor voor enige commotie gezorgd. Gelukkig weten onze gasten met honden om te gaan en ze vinden een perfecte oplossing door de luiken te sluiten en hem zijn plaats te wijzen en stuiten daarbij op enig verzet van onze puberhond. Ik wil nog spelen hoor! Ik mag toch zeker wel even naar Frankie? Jullie hebben aan mij niks te zeggen hoor Maar zoals het goede opvoeders betaamt, houden ze voet bij stuk en Dumbo legt zich er bij neer, al is het niet met volle goesting! We lachen er hartelijk om. Een hevig onweer trekt vanavond door de Rhône-vallei en de uitlopers zullen ook Montclus niet ongemoeid laten. Donder, bliksem en regen begeleiden ons bij het slapengaan .
De buren vertelden me gisteren dat ze het gevoel hadden dat er geen einde aan de zomer kwam !!! Voor ons moet hij nog beginnen maar het gevoel is er al helemaal. Hoed u voor té lange siësta's in de zon.... Dumbo, die in het voorjaar niet tuk was op een zwempartij, ontpopt zich nu als een echte waterrat. Hij gaat 's morgens zijn vriend oppikken en dan gaan ze samen zwemmen. Dit pleziertje moeten we hem echt gunnen want de rest van de dag moet hij aan de ketting, waar hij overigens heel gelukkig is. De kunst was hem daarvan te overtuigen! We hebben inmiddels wat info rond een ren opgezocht en een bevredigende oplossing gevonden in een systeem met palen en stijve, voorgespannen draad. Oogt mooi en is sterk en nog betaalbaar ook. Nu de tijd nog vinden voor de werken. Vandaag heb ik de houten latten op het plafond geslagen in het bureau. Morgen moet dat geschilderd worden en dan kan de afwerking beginnen. Hopelijk is de ruimte volgende week klaar voor gebruik.
Onze bache à bulles is ook eindelijk besteld en we zijn gecharmeerd door de lieve service van het" Magiline team". Nu maar hopen dat de levering niet te lang op zich laat wachten zodat de temperatuur van het zwembadwater een beetje constant blijft. Overdag warmt het water al aardig op maar de afkoeling 's nachts is nog te groot.....Vandaag was ook een heuglijke dag voor ons SFieke. De grote 3D echo van ons prutske met alleen maar goed nieuws. Hij (de baby-mijn eerste kleinkindje) is helemaal perfect en heeft het mooiste neusje van de hele wereld......Nog vier maanden te gaan......
Het is een zalige ochtend in Montclus en we ontbijten gezellig in alle vroegte op het terras. De zon is van de partij. Het is vandaag alle hens aan dek want er moet nog zoveel gedaan worden en straks komen de eerste gasten van het seizoen aan. Peter zal vanaf 10 uur assistentie verlenen. Hij komt de tegels invoegen en de deur een beetje inkorten (door de dikte van de tegels kan die niet meer dicht). Ik maak intussen de gasten kamer in orde en wil nog boodschappen doen voor de winkels hun deuren sluiten..........noppes! Het is al weer 13 uur en we kunnen maar beter eerst lunchen. Altijd leuk zo , onder vrienden! We krijgen ook een primeur! Peter en Anna gaan volgend jaar trouwen! Na 15 jaar samenwonen, een logische stap! We zijn blij voor hen. Na de middag breng ik Peter naar huis, want Anna had de auto nodig. We praten honderduit en bekijken samen nog even de mooie tuin bij Anna. Ze hebben er werk aan gehad dit voorjaar. Normaal gezien moet je in Frankrijk je gazonnetje enkel maaien in de maanden april en mei, één maal per week. Dit jaar had Peter het wel honderd keer moeten maaien, zucht hij...Ik geloof hem (onze wildernis in gedachten). Ik moet nog tabletten voor het zwembad meebrengen en een grote bus javel om de terrassen rond het zwembad te reinigen. Als de werken klaar zijn, oogt alles weer super mooi!! We drinken een welkomsaperitief bij het zwembad, samen met de gasten en genieten van de zomerse sfeer. Vanavond is het de finale van mijn restaurant. We volgen vanuit de verte maar weten al lang dat Claudio en Gaelle zullen willen. Hun invloedsfeer is namelijk groter! Toch wens ik An en Tom veel succes bij alles wat ze nog gaan ondernemen!!!!
Hoewel we maar een maandje zijn weggeweest, leek het een eeuwigheid. Bij onze aankomst hier werd ons meteen duidelijk dat een meimaand niet de ideale periode is om een terrein van 1.5 Ha alleen te laten. Het leek wel of we de brousse binnenreden. Een maand vol zon én nachtelijke regens, dat doet meer onkruid groeien dan een tuinman (vrouw) kan bijhouden. We vliegen er dan ook meteen in. Tweede grote klus bij de voorbereiding van de zomerperiode is het openleggen van het zwembad. Omdat ik , na de operatie van vorige week, nog een reeks hechtingen in mijn buik heb zitten, vinden we het wijs om de hulp van peter en Anna in te roepen. Het grote zeil wordt gewassen en geplooid en voor enkele maanden opgeborgen onder ons poolhouse. Er moet flink wat water bijgevuld worden en de stofzuiger moet het zand van de bodem halen. En dat allemaal om jullie straks heerlijk te laten zwemmen! De resterende tegels worden ook nog snel geplaatst in het nieuwe bureau ( die klus hadden we gestaakt bij ons vertrek, een maand geleden), zodat ik volgende week die ruimte kan schilderen en de meubels kan terugzetten, die nu vreselijk voor de voeten staan in de living... Hoewel het een verlofdag is, rijd ik nog even naar Barjac voor de basisinkopen. De shopi is op zondagen altijd open tot 13 uur. We proberen ook de "caillettes" van onze lokale charcutier, die naar het schijnt "goeie marchandise "heeft. We kunnen dat bevestigen. Morgen informeer ik even bij Lucrèce hoe de nieuwe superettte is, die intussen in Cournillon is open gegaan. Die zag er zeer netjes uit. Na een dag vol noeste arbeid, zetten we ons tevreden op het terras en genieten van de zalige warmte bij een ondergaande zon. Lat die zomer maar komen!!
Een laatste blogje vanuit Antwerpen. Gisteren hebben we de grote oversteek gemaakt. Onder een stralend blauwe hemel en een koesterend zonnetje afscheid nemen is niet leuk. Met enige pijn in het hart zijn we, iets na negenen vertrokken, richting Antwerpen. Het rijden ging vlot, zeer vlot, ondanks het feit dat het een werkdag is en we alarmerende telefoons krijgen over mega-files in België. De wegen in Frankrijk worden ook super goed onderhouden. We hebben er graag de péages voor over. Zouden ze dat in Belgie ook niet beter invoeren? Om iets over half vier zijn we al in Luxemburg, waar we traditiegetrouw tanken aan een lage prijs. Bijna thuis denken we dan.... Achter in de auto zit Dumbo in zijn mand. Hij is een voorbeeldige passagier. Niet één keer horen we hem klagen of zagen. Dat was met de kinderen vroeger een heel ander verhaal. "Zijn we er nog niet bijna?" " Ik moet pipi doen..." "Doet die benen van mijn plek" " Het is hier veel te warm!" De klassiekers blijven helemaal uit. Dumbo is een schitterende kerel! .Als we de Belgische grens overgaan, moeten we ons echter tussen die duizenden andere auto's proberen voort te bewegen. Vanwaar komen ze in Gods naam toch?? Help! We schuiven verder naar Namen en zo naar Brussel om daar weer een uurtje ter plekke te trappelen. Het kleine stukje Belgie vraagt evenveel tijd als de passage door heel Frankrijk. We weten nu weer waarom we liever ginder wonen. Maar de weersvoorspellingen voor het weekend zijn goed!!!! Tot gauw hé?
Om 5 uur in de ochtend wordt ik al gewekt door kletterende regen. Het water valt met bakken uit de hemel en dat zal in de komende twaalf uur niet meer veranderen. De geplande tegelwerken worden wèl uitgevoerd maar een gezellige lunch met zen allen buiten, zit er niet in. De honden (Candy en Dumbo) ravotten lekker in het slijk maar willen om 12 uur écht naar binnen en zitten met hun vieze snoeten tegen de keukenraam te duwen. Het werkvolk (Danny en Peter) ziet er ook al uit als verzopen kiekens. Zet dat allemaal bijeen in een veel te kleine keuken en je hebt meteen een goeie indruk van een "stijlvolle" zondagmiddag in "la douce France". De restjes, die opgewerkt moeten worden, smaken heerlijk. Honger is de beste spijs zullen we maar eerlijkheidshalve toegeven. We maken grappen over het mogelijke commentaar van Peter Goossens en zijn recensenten in "mijn restaurant". We zouden niet veel kans maken, vrees ik. Als toetje zijn er mooie verse aardbeien en die maken veel goed. Omdat we geen cirkelzaag hebben hier en Peter de zijne niet bij heeft, moeten de werken aan de laatste tegelrij gestaakt worden. Anders kan de deur niet meer toe en we zijn straks weer vier weken weg. Afwerken zal dus in juni moeten gebeuren. Het afwerken en terugbrengen tot hygienisch acceptabele normen van de keuken, zal bijna de hele namiddag in beslag nemen en omdat het weer écht niks anders toelaat, ga ik al maar koffers pakken....
Op deze zaterdagochtend is het al vroeg dag. We moeten de vloertegels voor het bureau gaan halen bij de "GammaG", onze lokale brico. Die sluiten op zaterdag hun deuren om 12 uur en we mogen dus geen risico nemen. "Vous voulez les emmener tout de suite?" " Oui monsieur, on va les mettre demain" Ja wadde....les Belges... Hij zal eens in zijn magazijn gaan kijken wat er nog bij de voorraad ligt. Danny bestelt ook de pasta om ze te leggen en spul om te voegen, op waterbasis . De man achter het loket moet er eens hartelijk om lachen. "Ge moogt er ook Pastis bij doen zenne !!" Hihihihi .Wij gaan intussen even naar de markt om wat noodzakelijke inkopen te doen om mee naar België te nemen en zullen over een uurtje terugkomen. We vinden alles wat we nodig hebben en ook onze bestelling bij GammaG ligt klaar. Als alle pakken in de auto geladen zijn, krijgen we die nog amper voorruit. We raken maar amper de berg op hier. We hebben nog een paar afspraken rond de middag en moeten daarna nog naar Chazalis ( het betere wijnhuis ).Het wordt een drukke namiddag. Als we hongerig en moe thuis komen, besluiten we niks meer te doen en leggen ons lekker voor TV. Op zaterdagavond geeft Canvas altijd leuke crimiseries en vandaag is dat "Inspector Frost". We hebben juist de intro gezien en baf....gedaan met spelen. Wat is er nu weer aan de hand? Wij hebben hier TV Vlaanderen en kunnen daarmee, via satteliet alle Vlaamse, Waalse, Franse en Nederlandse zenders ontvangen maar vandaag dus niet. Als het heel hard waait of stormt, lukt het soms niet maar vandaag is het rustig buiten en de oorzaak dient dus elders gezocht. En we vinden ze! Een panne in België! Pas drie kwartier later hebben we terug beeld en klank maar nu zijn we de draad natuurlijk verloren. Morgen is er geen blogje want dan wordt er hier naarstig gewerkt . Bovendien wordt er regen voorspeld ....misschien om in de sfeer van de terugreis te komen???
Omdat we over enkele dagen weer naar België rijden en de tijd hier dus dringt, neemt Danny een dagje verlof om me te helpen bij de grote werken in de tuin. Het gras moet gemaaid worden en ik kan die grote bosmaaier niet hanteren. Om één en een half hectare met een kleine knipschaar te kortwieken, lijkt me al te belachelijk hé? Het duurt nog even voor ik hem kan overtuigen. De standaard discussie van "laat de natuur hier toch zijn gang gaan" "moet dat nu echt een schoon gazonneke zijn?" "en al die schone veldbloemekes dan?".....Ik repliceer: "We laten de natuur overal zijn gang gaan maar dit kleine stukje werd mooi aangelegd door onze voorgangers en dat moeten we in ere houden" "Die bramen vernielen zelfs de mooie en dure olijfboompjes" en "ach het is niks schatteke, rust jij maar lekker uit vandaag en ik zal het wel allemaal alleen doen...;" Dat laatste heeft effect! Eens hij vertrokken is, is er geen houden meer aan! Op zijn tocht ontdekt hij weer allerlei nieuwe dingen en mooie hoekjes, die moeten behouden blijven. Door zijn enthousiasme, kan ik nauwelijks volgen met "komen kijken!!". Ik zit hier dagen te ploeteren en je ziet het nauwelijks en Danny gaat één dagje aan de slag en het is een wereld van verschil. Op de radio zingt Jean Ferrat; "Que serais-je sans toi?"... Laat in de middag, als ik al het maaisel bijeen heb gebracht op de brandstapel, gaat het vuur erin. Whooow! Het knettert en brandt als in de hel. Gelukkig ligt de tuinslang klaar en heb ik rond het vuur al een kringetje gespoten om uitdeinen te voorkomen. Alles onder controle...dacht ik maar het vuur heeft de grote eik aan één kant helemaal verschroeid. Rechts heeft de boom nu lichte groene blaadjes en links zijn ze klein, donkergrijs en verschroeid. Oeps, als dit maar goed komt..... Het leuke is dat ik op dit moment een telefoontje krijg om me te feliciteren. Wat blijkt? Karine Jans(s)en heeft de grote lottopot gewonnen!!! Alleen is er een "s" teveel en woont ze in Maasmechelen. Het ware mooi geweest!
Het zomerweer is nu heel stabiel en de krekels zijn alom te horen. Ik was al vergeten dat ze ons hier op warme dagen altijd gezelschap houden. Vandaag moet ik al vroeg vertrekken richting Alès. Alès is de dichtsbijzijnde industriestad, met andere woorden: te mijden voor toeristen. De stadskern stelt niks voor maar de banlieus zijn helemaal volgebouwd met appartementen, fabrieken en vooral winkelketens. De jonge Fransen vestigen zich hier omdat dit de enige plek is met werkgelegenheid. Mijn rit heeft als doel: de betaling van onze insert. Trouwe lezers weten nog dat we deze winter een kachel hebben geïnstalleerd om de koude dagen door te komen (we horen nu overal zeggen dat deze winter de slechtste was in jààààààren)! Die is tenminste achter de rug. Het factuur volgde ongeveer twee maanden na de plaatsing en was vergezeld van een telefoontje met de vraag hoe we wilden betalen? Euhm, met een overschrijving, hoe anders??? Mijn "Belgisch" gestuurde reactie, waar ik me gewoon voor mijn computer zet en een overschrijving doe, zorgt voor een slik en een korte stilte aan de telefoon.... We horen nog vaag de andere voorstellen; betalen met een cheque (leven we hier in de oertijd of wat?) of met de betaalkaart aan de kassa. Via de computer kunnen we alleen maar overschrijvingen doen naar eigen rekeningen. Dat lukt dus al niet. Dan maar de auto in en naar ons bankkantoor in Barjac met het factuur en de vraag of ze de overschrijving willen uitvoeren? Ah Madame, dat zal niet lukken want dan moet ik een RIB hebben(een bankbewijs) van de leverancier. De bankbediende wil wel een cheque opsturen maar die moeten nog eerst gedrukt worden! Dan maar helemaal naar Alès om met mijn betaalkaart langs de kassa te passeren.... Die insert kost straks het dubbele van de aankoopprijs aan vervoers-en telefoonkosten. Maar zo gezegd zo gedaan en dat zaakje is geregeld. De voormiddag heeft ook nog een verrassing in petto voor de bomma's en de bompa's. Ik val op een "superpromo" en koop 4 zalige zetels waarin ze heerlijk kunnen zitten en zalig luieren, als ze hem in de ligstand duwen. Nooit meer te laag bukken voor de strandstoelen en nooit meer te lang recht zitten in de grijze zeteltjes....als dat niet mooi is! Bij thuiskomst werk ik verder aan mijn transat (foto volgt straks) en de avonden zijn nu mooier dan ooit om nog buiten te zitten. Laat maar komen die zomer!!
Weinig nieuws op deze eerste "hoogzomerdag" in de Provence. Het is hier gewoon zalig! Heerlijk buiten eten en leven en genieten van kleine dingen. We hebben verse geitenkaas gehaald op de boerderij en asperges gekocht bij een norse boerendochter. Het waren de laatste.....allemaal tweede keuze, lelijk van vorm, te kort of te dik en onder de vieze klei. Maar ik was er nu toch en heb dus alle restanten meegenomen. Het kuisen heeft me vieze vingers en nagels bezorgd maar na het koken waren alle vooroordelen weg! Zo lekker en zacht, buitengewoon heerlijk ! Nog even en dan kunnen we hier langs de weg overal lekkernijen meenemen om te experimenteren in de keuken. Het rek met confituurpotjes in de kelder is ook bijna leeg. Tijd om aan de slag te gaan met kersen, pruimen, bramen en vijgen! Nog even geduld.....
Eindelijk krijgen we ook hier "Belgische" temperaturen en stijgt het kwik boven de twintig graden. We hebben nog maar een weekje om de tuin "zomerklaar" te krijgen en er moet dus wat spoed achter gezet worden. Het wandelpad krijgt stilaan vaste vorm maar de laatste loodjes wegen het zwaarst. Het kappen van takken en boompjes (de grote joekels werden al door het mannenteam neergelegd in de winter) en het versleuren van de grote stenen, vragen de nodige inspanning van mijn rug! Het weggetje is nu eindelijk vrij en enkel de dode bremtakken moeten nog verwijderd worden. Nog een mooie bank en ons huzarenstukje is af! Bij valavond gaan we nog een wandeling maken met Dumbo( na zo'n hele dag aan de ketting heeft hij dat wel verdiend) en we willen in de nabijheid wat gaan verkennen. We parkeren de auto in ons buurdorp, St-André de Roquepertuis, onder de klokkentoren. We reden al vaker door het dorpje maar het is maar door er eens in rond te lopen dat je de mooiste hoekjes ontdekt. En die zijn hier zeer talrijk! We zoeken een pad naar de vallei en krijgen een heel ander zicht op deze gezellige huisjes tegen de bergwand. Er wonen hier zo'n 400 mensen (Lucrèce zal me wel verbeteren;-) ), waaronder ook heel wat Belgen. Een steile klim brengt ons naar de overkant, waar we een praatje maken met de eigenaar van een mooie mas, met een fabuleus uitzicht (bijna zo mooi als bij ons (hmhmhm). De man heeft er veertig jaar aan gewerkt en woont er sinds zijn pensioen. Hij mag er fier op zijn! Hij raadt ons nog een paar schitterende wandelingen aan in de buurt en we zijn vast van plan, die later eens uit te proberen want nu hebben we honger en straks is het "mijn restaurant"(op VTM-oeps), waar we de laatste ontwikkelingen op de voet volgen.
Vandaag krijg je willens nillens een les geschiedenis. Dagelijks krijgen we hier mailtjes of telefoontjes met de vraag:" Waar zitten jullie nu eigenlijk in Frankrijk?" Het antwoord daarop is voor Belgen ( levend in een piepklein landje met wel vijf kibbelende regeringen en veel te veel inwoners) vaak moeilijk te vatten. Hier gaan we! Frankrijk is dus het Zuidelijke buurland van België en is in oppervlakte 80 keer groter dan het Belgiqueske! Aan het hoofd van het land staat de alomgekende Nicolas Sarkozy. Het land is ingedeeld in 26 "Régions" (zoals Picardië, Normandië, Bretagne, Elzas etc) Wij behoren tot de streek" Languedoc-Roussillon", helemaal in het Zuiden. Om het bestuurlijk allemaal wat makkelijker te maken werd het land ingedeeld in 100 départementen, met elk een onafhankelijk bestuursorgaan. Hier horen we bij "de Gard". Het département van de Gard is zonder twijfel het mooiste en meest gevarieerde van allemaal (kijk ik word al chauvinistisch!). In het noorden worden we begrensd door de Ardèche (favoriete vakantiebestemming van de Belgen!) en Lozère, in het oosten door Bouches du Rhône en de Hérault, in het westen door Aveyron en onderaan ligt de Middelandse zee. Elk département heeft een nummer, dat gegeven werd in alfabetische volgorde. Dit nummer vind je terug in de postcode (eerste twee cijfers) en op de nummerplaat van de auto's (laatste twee cijfers). De Parisiens kunt ge herkennen aan het nr 75 (meestal weet je dat al voordat je de nummerplaat hebt gezien!!) en de Gard kreeg nummer 30. (30630 Montclus!) De geschiedenis en de zeer afwisselende natuur verdelen de Gard in vier , erg verschillende streken, met Nîmes als gezamenlijke hoofdstad. Het linkse stukje van de Gard wordt ingenomen door het schitterende natuurpark van de Cévennen, een ruw, bebost gebied met veel tradities en oermensen, getraind in de kunst van het overleven. De "cuisine Cévénol" is vooral gebaseerd op uien, appels en geitenkaas. Wij zouden er niet ver mee geraken maar hun créativiteit kent geen grenzen! (Recepten volgen) Naast de Cévennen, richting Rhônevallei, ligt de Uzège, een landbouwgebied met daaronder dan weer de fameuse Garrigue, met een bijzondere vegetatie van halfhoge beplanting. Het heeft iets van de Kempische heide, vind ik. Onderaan ligt de Camargue, een moerasgebied met zijn gekende Guardiens(zie foto van zondag) en wilde paarden. Op culinair gebied worden we hier erg verwend. Heerlijke wijnen (côtes du Rhône, costières de Nïmes, vin du pays d'oc), kazen (pelardons, tomme de montagne, tomme de chèvre én de goeie compté de Jura!!) heel veel fruit én stevige broden van kastagnemeel, naast de alomgeprezen baguetten. Als kers op de taart, hebben we hier ook de beste truffels en heerlijke foi gras. Wat houd u nog tegen om eens af te komen, zou ik zeggen.? Morgen is't examen hé!
Gisterenavond is tot grote vreugde van de Turnhoutse supporters (met onzen Bart op kop) hun club, kampioen geworden. De euforie is zo groot dat ze tot hier te voelen is. We zijn er natuurlijk trots op want daar hebben ze een heel jaar lang naartoe gewerkt. Hier in dit landelijke stukje Frankrijk, leeft voetbal niet. De meest beoefende sport is hier het wielrennen. De smalle gespierde jongelui, strak in het pakje, zijn alom aanwezig in het straatbeeld. In groepjes, druk pratend of eenzaam rijdend tegen de tijd en zichzelf. De wegen lenen zich hier voortreffelijk voor dit soort training. Zachte hellingen, afgewisseld met een steile klim. Het deert hen blijkbaar niet dat ze niet op elke straathoek hun dorst kunnen lessen, zoals in de Kempen.... Ook voor motorfanaten is dit het aards paradijs. Hoewel mijn hart elke keer een paar slagen overslaat als ik ze door de bocht zie gaan, moet het toch een speciaal gevoel geven. Enerzijds de macht en de kracht van de motoren en anderzijds het één zijn met de natuur. Morgen doet onzen Bart zijn motorrij-examen en we zullen een kaarsje branden. Moge alles goed gaan morgen en alle jaren daarna.... In België is het vandaag de laatste dag van de Paasvakantie en die was uitzonderlijk mooi en warm volgens Frank Deboosere. De voorbije weken waren hier maar zeer gematigd maar the best has yet to come! De vakantie is hier nog maar net begonnen en de temperaturen voor de volgende week zijn veelbelovend. Zo krijgen alle kinderen wat ze verdienen.
Het is weekend en er moet dus geklust worden. Tijdens de week kan ik geen beroep doen op de hulp van Danny en ik moet het weekend dus aangrijpen om gebruik te maken van zijn spierkracht. Peter komt helpen en de mannen dichten het dak van het nieuwe bureau. Er moet cement aangesmeerd worden achter de dakpannen om te voorkomen dat er water insijpelt. Ik zet me achter mijn naaimachine om de doos met restjes stof om te zetten in wat mooie kussens en tafellakens. De oude transats (je weet wel zo'n strandzetel, die je maar niet op de juiste manier in elkaar krijgt!), die ik ergens op een containerpark van een zekere dood heb gered, moeten ook nog in een nieuw kleedje. Foto's volgen! Na de middag rijden we richting Avignon. Bij Magiline, een grote zwembadzaak ,is het open deur dag. We moeten nog op zoek naar een afdekzeil voor het zwembad. Als de dikke wintercouverture straks wordt opgeborgen, moeten we in het voor- en naseizoen, afkoeling voorkomen. Er zijn speciale zeilen, die de zonnestralen filteren en de watertemperatuur overdag doen stijgen en 's nachts op peil houden. Zo wordt zwemmen ook heel aangenaam in Juni en september. We krijgen een perfecte uitleg en demonstratie en nemen wat documentatie mee. Ze zullen een "devis" (offerte) maken voor onze bâche à bulles op maat. We kunnen dan nog eens vergelijken maar deze mensen geven ons een goed gevoel. In Avignon gaan we eerst het mooie jasje van ons mams halen. We willen ook nog wat hemden voor Danny kopen want de inhoud van zijn kleerkast is niet meer wat het moet zijn. Als je met een bodystyler samen woont, dan moet je wel wat gezonder gaan eten en meer bewegen. Dat heeft als resultaat dat we met plezier afscheid nemen van alle XXL spullen want hij kan nu al in een M of een kleine L. Hoewel we aanvankelijk geen enkele (écht geen enkele ) mannenzaak tegenkomen, tussen de tientallen damesboetieks, vinden we uiteindelijk wat we zoeken. Als we in het centrum van Avignon komen, is de ambiance voelbaar. Hier is het feest! Avignon bestaat 700 jaar en dat wordt gevierd. Muzikale parades, dansgroepen, paarden....de sfeer zit er goed in. Ik maak straks een apart blogje met foto's. Er kondigt zich alweer een hevig onweer aan voor vanavond en we kunnen maar beter op tijd terug rijden want Dumbo zit alleen buiten. De dreigende wolken en bliksems volgen ons op de voet maar als we Montclus binnenrijden is het hier nog droog. Oef! Even later barst de hel los. Bliksems als kantwerk door de zwart-blauwe lucht. Mooi maar toch wat angstaanjagend....
