Zoals iedereen in deze feestperiode, hebben wij gisteren ook de overvolle parkeerterreinen en de ellenlange kassa-files getrotseerd om wat inkopen te doen in Alès. Wat lekkers voor de feesten en wat nuttigs voor het huis. Een WC-bril, verlichting en een kerstboom(pje)..... Danny trakteert zichzelf op een laat sinterklaasgeschenk. Na twee jaar zoeken botsen we op een onwaarschijnlijk mooie en nuttige brood en pizza-oven. Helemaal in "fond" (of is het font?), loodzwaar, maar verrijdbaar en dus meeneembaar. De hele zondag wordt er dus geklust. Lampen hangen, wc-bril installeren, oven in elkaar zetten, meubels verhuizen..... Terwijl we zo binnen en buiten bezig zijn, gaan de honden alweer op stap. Bij hun thuiskomst, zijn ze vergezeld van twee mooie jachthonden. Ze dragen fameuse bellen rond hun nek (het lijken wel berggeiten) en brede fluobanden met een telefoonnummer en ze zijn duidelijk weggelopen van de meute blaffende honden, die we in het dal horen. De jagers zijn er weer!! De temperaturen zijn inmiddels flink gezakt en ook wij ontsnappen hier niet aan een winteroffensief maar het is des te gezelliger bij het vuur. Danny oefent in de keuken om een lekker kerstdiner te maken. Ik mag vanavond al eens proeven. Het menu mag ik natuurlijk niet verklappen maar lekker was het wel! Nog wat schoonheidsfoutjes wegwerken en dan hebben we een heerlijk kerstmenu.... Genieten jullie maar van de eerste sneeuw....
Dat we niet echt goed geslapen hebben, zullen jullie wel begrijpen. Al bij de ochtendschemering waren we wakker om verder te zoeken naar onze "verloren zoon". Danny gaat met de auto om alle kleine wegeltjes te checken en ik wandel langs de achterkant van de tuin, de bossen in. Misschien is Frankie van de rotshelling gevallen, waar Dumbo gezwind afspringt en ligt hij daar nu met een gebroken poot? Misschien heeft hij gewoon een hartaanval gekregen en is hij daar ergens in elkaar gezakt? Of erger nog en meer voor de handliggend, een schotwonde van de jagers? Dumbo gaat met me mee en heeft eerst aan het kussen van Frankie geroken. Hij volgt heel enthousiast een spoor en loopt heen en weer door de wijngaarden tot aan het verroeste busje (dat Bart zo leuk vond). Op een gegeven ogenblik zie ik iets groots zwart, verderop naast de weg. De schrik slaat me om het hart. Wat er ook gebeurd mag zijn, het is beter dat we hem vinden en afscheid kunnen nemen. Als ik dichterbij kom, merk ik dat het een autoband is. Geen Frankie dus. We gaan nog eens langs het huis van de buren en ik doorloop daar te tuin maar ben alweer een desilusie rijker. We moeten nu echt vertrekken want we hebben om 11 uur een afspraak in Barjac met een aannemer. Een Belg, die zijn bedrijf in Charleroi heeft overgelaten aan zijn broer en nu al 17 jaar hier woont en werkt, zonder er één minuut spijt van te hebben gehad. We willen een offerte vragen voor het dak. Er zijn wat natte plekken en de vorige eigenaar heeft duidelijk gezegd dat er toch een revisie moest gebeuren aan het dak. Van binnen en van buiten leek het allemaal in orde maar wij zijn natuurlijk Sinterklaas niet. Zijn paard zou het moeilijk hebben gehad op ons dak!! De diagnose is duidelijk : hier moet één en ander grondig worden vernieuwd. Grote werken dus, die ik liever laat uitvoeren alvorens te schilderen en te verhuizen. We laten de man nog naar de gevel kijken en er wordt ook een offerte gemaakt voor een zwembad(je) in de tuin. Hij geeft ons ook al orders om de werken te minimaliseren. We moeten zelf alle rommel (rotswol, blaren en rotte vezelplaten) al verwijderen. Dat scheelt aardig in de portemonnaie. We zullen er snel aan beginnen en straks een lottoformulier invullen!! Het is al lang middag voorbij en Dumbo verveelt zich oeverloos in deze kleine tuin; tijd om naar huis te gaan. We hopen telkens dat Frankie daar nu gewoon op zijn kussen ligt te wachten maar neen, er beweegt niks. Terwijl we toch van een lekkere lunch genieten, zie ik Danny stomverbaasd opkijken...."Daar is hij....Frankie!!" Meneer Frankie komt naar huis gewandeld alsof er niks gebeurd is! Een mirakel is het!! Ik ga helemaal door het dolle heen. Meneer is dus gewoon op de lappen geweest, een nieuw lief gaan zoeken . Geen excuses, niks ! Het zal je maar overkomen...... Als we het goede nieuws aan zijn baasjes melden, gebieden ze ons van hem nu maar aan de ketting te leggen, wat meteen gebeurt. Ik durf er voor te wedden dat hij weer zou vertrekken, als hij kon. Ik ken die blik......" Zèèèg....ik heb mijn vriendinneke al lang niet meer gezien hoor!!!!" ....het zal nog langer worden, lieve jongen, orders zijn orders!!
Na een lekker ontbijt en een warme douche, moet ik al naar Barjac. Tussen 10 en 12 komt er een technieker langs om de electriciteit aan te sluiten. Om 5 voor 10 zijn we ter plekke en stel je voor! er staat al een camionette van "EDF" op de stoep. Dat is natuurlijk geweldig. Alles wordt meteen in gang gezet en er is zowaar licht en warmte nog voor de klok 10 keer heeft geslagen. Het is vrijdag en dat betekent" marktdag" in Barjac. Leuk om even wat inkopen te doen en een babbeltje te slaan met wat ouwe-getrouwen. We lopen Lucrèce en Johan tegen het lijf, Carolle, Jean Ypsaki en nog een paar anderen. Bij de bakker luister ik naar het verhaal van Sylvie. Ze hebben maandagochtend haar auto gestolen. Die stond voor de deur geparkeerd en ze was zelf thuis op haar vrije dag. De wagen werd later uitgebrand teruggevonden in Pont-Saint-Esprit. Ze is boos en angstig en heeft het heel moeilijk. .... Als wij na een goed uur weer thuis komen, zit Dumbo te bibberen in zijn nest. Hij heeft duidelijk ademhalingsproblemen. (hoesten, kuchen, braken- alsof hij uren heeft gehuild!). Frankie is nergens te bekennen. Dit is niet normaal, we ruiken onraad. Frankie gaat nooit ver weg en ligt hele dagen te luieren in de zon. Toen we vertrokken was hij heel vrolijk en wuifde ons uit. Dumbo neemt hem af en toe mee op stap maar hij komt altijd meteen weer terug. We roepen en roepen en gaan even bij hem thuis kijken maar vinden geen spoor. Ik trek de berg op en roep zijn naam maar vind hem niet. De eigenaars van de fruitbomen boven op de berg, zijn bezig met snoeien en ik vraag of ze geen grote, dikke, zwarte hond hebben gezien? Neen, een hond hebben ze niet gezien maar jagers wel!!!! Laat het niet waar zijn. We bellen Frankie's baasje en die is er redelijk gerust in. Hij gaat wel eens vaker wandelen..... Onze ongerustheid neemt intussen gestaag toe. Hij is al meer dan 4 uren weg! We bellen de dierenarts en vragen of hij daar niet is binnengebracht? neen, dat is hij niet. De dierenarts meldt nog wel dat de jagers hun "ongelukken" meestal pas binnen brengen aan het eind van de dag, als ze huiswaarts keren. We wachten op een verlossend telefoontje en gaan heel regelmatig buiten kijken en roepen, in de hoop dat hij weer lekker op zijn kussen ligt maar het kussen blijft leeg. Dumbo wéét wat er is gebeurd; dat zie je zo. Kon hij het nu maar uitleggen. In die goede oude films, trekt de hond dan aan je broek en sleurt je mee naar de plaats van het onheil maar Dumbo doet niks! Hij blijft bibberen, de hele middag lang en wijkt niet van onze zijde. Als het donker wordt, zetten we Frankie's eten klaar en we laten zijn kussen op het terras liggen. We staken alle zoekacties maar weten dat er iets ernstigs is gebeurd. We troosten ons met de gedachte dat iemand hem heeft meegenomen en dat hij elders lekker warm bij het vuur ligt. Morgen zoeken we verder.........
Ons klein Prutske heeft de hele nacht doorgeslapen! Een unieke gebeurtenis in een jong leven. Ik heb ook de hele nacht doorgeslapen! Een nog uniekere gebeurtenis in mijn leven. Slapen is hier gewoon anders. Als je de hele dag actief bezig bent geweest, voldoende zonnevitamientjes hebt binnen gekregen en bij het vallen van de avond lekker binnen kruipt voor een knetterend haardvuur, komt de slaap vanzelf. Reken maar! Daar kan geen slaappil tegen op. Het is ook heerlijk wakker worden met de oranje gloed van de opkomende zon. Als binnen alles aan kant is begin ik aan de grote schoonmaak in de tuin. Er ligt een enorm bladertapijt en duizenden eikels. Ik bedenk me dat er vorig jaar helemaal niet zoveel eikels lagen. Zouden die vruchten ook beter groeien bij hogere zomertemperaturen? Geen idee. Ik zoek het even op. Danny heeft geen probleem met de dikke laag bladeren. Ik geef ook wel toe dat het mooi is maar rond het huis en op de terrassen moeten ze toch geruimd worden, vind ik (de controlefreak??!!). Morgen kunnen we misschien even een vuurtje stoken en dan zijn ze zo verdwenen. De honden houden me gezelschap en spelen met een opgegraven bot. Om 16 uur moet ik weer naar de bank om nu eindelijk die rekening te openen. Een charmante dame houdt me een uur lang aan haar bureau gekluisterd om dan , jawel, nog steeds zonder rekening weer naar huis te gaan. Ik mis een officieel document van de balastingen. Nieuwe regels van Sarkozy, zo wordt me verteld. Ik kan niet anders dan haar te geloven en zal dus een manier moeten vinden om die papieren hier te krijgen. Iemand een idee?? Als de avond valt moeten we nog even naar onze vrienden in St Paul -le-Jeune want Peter en Anna vertrekken morgen heel vroeg ook voor enkele dagen naar Engeland. Ze verbouwen hun garage tot nieuwe badkamer en we moeten echt eens komen kijken. De werken schieten goed op en we krijgen de namen van een paar schitterende vakmannen (niet evident hier in Frankrijk). Er staat een mooie uitnodiging klaar voor hun huwelijksfeest op 10-4-10. Goed op tijd zal je denken maar de meeste vrienden zijn expats en moeten tijdig hun agenda plannen. Wij zullen er in elk geval bij zijn. Anna zit te wachten op foto's van Lara en is duidelijk ontroerd. Ik moet dringend nog wat suikerbonen en babychocolade meebrengen..... Omdat het inmiddels te laat is om te koken , stoppen we bij chez Albert. Albert is een Arabier, die 's avonds een pizzatentje open houdt aan het rondpunt van Barjac. Terwijl Al Jazeera het nieuws door het barakske stuurt, stuurt Albert onze pizza's door zijn houtoven. Ze ruiken heerlijk en onze honger is alweer gestild. Morgen kook ik weer heel gezond, beloofd!
Mijn plannen om in de tuin te werken worden wegens omstandigheden verschoven naar een latere datum. Er is nog te veel te doen in huis en straks krijgen we al een eerste logé. Niet dat er bedden moeten opgemaakt worden want Frankie is de oude labrador van de buren. Dumbo heeft er een goede speelkameraad aan en zo lang het buiten droog blijft, is er geen probleem. Net als bij jonge moeders, die hun spruit voor de eerste keer laten logeren, krijgen we er een heuse handleiding bij. Een oude wonde aan zijn poot moet twee maal per dag in een badje van "Isobetadine" met daarna een verband en een oude sok. Verder is er een speciaal dieet van één en een half maatbekertje brokken en een halve maatbeker worteltjes. Veel drinken is voor de senior ook een must. Slapen moet best op zijn eigen kussen....... Enfin, James vertrekt met een gerust hart en ik onderneem een eerste poging om mijn contract bij de "edf" op te starten. Op een 0800 nummer krijg ik een hele reeks instructies. Als het een aansluiting betreft, tappez sur le 1.....bij een huis, tappez sur le 2........donnez les cinq chiffres de votre code postale..... het gaat verbazingwekkend goed, tot ik een korte wachttijd krijg . Wachttijd om een RIB te zoeken (bankgegevens) en de nummer van de meter. Verdomme!! Daar moet ik eerst voor naar Barjac want ik ken die niet van buiten en vind hem niet terug op de documenten. Ik leg de hoorn onverricht ter zake weer op. Hup naar de bank om een nieuwe rekening te openen (een verhaal apart want er is een probleem met de computer- wat had je nu gedacht?) en de meter op te zoeken. Daarna opnieuw "tappez" tot in den treure maar ik krijg het voor mekaar. Vrijdag moet ik ter plekke zijn tussen 10 en 12 en zal alles worden aangesloten. Ik sta dus een paar dagen op non actief, althans wat Barjac betreft. Hier is genoeg te doen en de twee honden in de gaten houden is nu een must want Mister Dumbo wil duidelijk laten zien dat dit zijn terrein is! Arme Frankie......
De weergoden zijn ons wel erg goed gezind. De zon helpt ons aardig om het hele huis weer warm te krijgen. We moeten een beetje tegen de natuur werken want de franse huizen zijn zodanig gebouwd dat ze de zon moeten weren. Wij passen vandaag alle truuken van de foor toe om de zonne-energie binnen te krijgen. De dikke muren zijn door- en doorkoud en de warmte van onze kachel voldoet maar voor een beperkte oppervlakte. Alle luiken gaan open en de zon klopt letterlijk op de ramen. Het broeikasteffect!! En dat tijdens de top in Kopenhagen!! De binnentemperatuur loopt langzaam op van 10 naar 18 graden. Boven is het al snel 22 graden en daar begin ik dan ook aan de grote opfrisbeurt. Winterkleren in de kast, zwemgerief eruit. Laarzen naast elkaar en sandaaltjes even in een doos. Daarna de keukenkasten checken. Wat is nog eetbaar en wat is intussen vervallen? Waarvan dient de voorraad aangevuld? etc. We lunchen voor het eerst in lange tijd weer buiten. Het is aangenaam zitten onder een staalblauwe hemel en ik krijg er zowaar rode kaakjes van. Heerlijk! Ik moet, voor het donker wordt, nog naar Barjac. Er zit nog heel wat materiaal in de koffer, dat moet uitgeladen worden in de Mas Amiel. Als we daar , net voor het donker, aankomen, blijkt er geen electriciteit te zijn. "Potverdorie nog eens aan toe", hoor ik Toon Hermans zeggen. Een stomme fout van mij! We hebben wel de meterstanden samen opgeschreven maar de nieuwe aansluitingspapieren zijn niet getekend. Daar moet ik morgen eerst werk van maken want zonder licht en warmte kan ik daar niet veel beginnen. Hopelijk krijg ik dat snel in orde. We rijden nog even door het stadje en zijn aangenaam verrast door de kerstsfeer, die overal heerst. Ik maak er later fotootjes van. Morgen wordt het alweer een mooie dag en dan ga ik de hele dag tuinieren. Er liggen tonnen bladeren en ik moet de boel een beetje overzichtelijk maken. Daarna begin ik zelf ook aan de kerstdecoratie in huis. Nu leg ik me lekker lui te rusten voor ons knetterende haardvuur........
Nadat jullie meer dan twee maanden hebben moeten wachten, wordt het geduld van de echte fans, eindelijk beloond! We zijn eindelijk weer thuis en er is heel wat te vertellen. Het natte koude Belgie, waar kleine Lara heel wat warmte bracht, hebben we weer even achter ons gelaten. Met een overvolle auto (we hebben zware "Ikea-meubels" bij ) hebben we gisteren onze klassieke "navette" gedaan. De spullen staan nog allemaal ingepakt want een onverwarmd huis, met gesloten luiken, in december heeft toch ook een aanpassing nodig. Gelukkig is er een flinke houtvoorraad en trekt de schoorsteen goed. Het zal een paar dagen duren voor al het vocht en de kilte weer plaats hebben gemaakt voor de intense gezelligheid van ons "nestje"maar we gaan hier snel een fijne kerstsfeer creëren. Dumbo is alvast als een uitgelaten puber met zijn oude vriend Frankie, de bergen ingetrokken. Wat heeft hij dat gemist in Antwerpen. ... In de komende weken zal er hier duchtig gewerkt worden want er moeten twee huizen onder handen worden genomen. Ook in Barjac, waar de Mas Amiel vanaf april gasten moet ontvangen, moeten we aan de slag. De jonge garde van de familie ( zoon Bart, nichtje Lotte en Thomas) hebben hun talenten gebundeld met als resultaat een heuse "huisstijl" en een eerste splash-pagina voor de website. Ik wil u dan ook met gepaste trots uitnodigen om een kijkje te nemen op www.niddabeilles.fr . Over een paar weken zal je daar alles kunnen lezen over uw toekomstige vakantiebestemming. Ook het vertrouwde blogje krijgt een nieuw kleedje. Ik zal dan via de website iedereen op de hoogte houden van het reilen en zeilen in onze huizen van Montclus en Barjac en het programma van de streek. Op onze mooie kaartjes (Dank u Lotte!) is het voor enkelen onder u nog even wachten maar ik stuur er ééntje mee met onze wenskaarten. Vandaag zal het nog wat acclimatiseren worden met uitpakken, poetsen en boodschappen doen maar vanaf morgen krijgen jullie elke dag een "werfbezoekje" !!
