Het is een mistige ochtend maar "France bleue provence" (onze lokale radio)belooft "une journée bien ensoleillée". Binnen staat de tafel al gedekt met soepbordjes en broodmandjes en er staat een goei wijntje te chambreren voor deze middag. Buiten staan twee thermossen klaar en kopjes voor koffie of thee. We zullen snel moeten lunchen want de mannen moeten om 13.30 thuis zijn voor het , ja wat had je gedacht? VOETBAL !!
Lance is er al en Peter en Anna komen eraan. We missen Eric en Pauline. Die waren gisterenavond weg geweest en ze hadden per ongeluk hun kat binnengesloten. Het arme beest moet erg lelijk hebben huisgehouden en alles in huis was "ondergepist" (ik heb gezocht naar een beleefd woord maar geen gevonden, sorry) met de verschrikkelijke geurhinder van dien. Kattepis everywhere... alles verluchten en uitwassen en geen wandeling dus. we zijn met zen vijven en drie honden, waaronder "een kalf". Candy, de hond van Peter en Anna, is zoooooo dik dat hij in niks meer op een hond gelijkt. Bovendien heeft hij een koeiebel aan zijn nek om hem niet kwijt te spelen.....je ziet en hoort hem vanop kilometers aankomen. De honden amuseren zich te pletter en we vatten de wandeling aan naar Monteil, door de bergen. Dan willen we via Orgnac terugkomen, das een stuk geasfalteerd. We moeten aan de slechte knieën van Peter denken en het afdalen beperken. Het is zalig wandelen in de natuur. Er zijn vele verse everzwijnsporen en Dumbo volgt ze allemaal. Die beesten laten een troep achter, nooit gezien. Ze woelen alles om en ....laten het dan liggen. Op een gegeven moment loopt Dumbo aan hoge snelheid de berg af om dan in het niets te verdwijnen. We roepen, fluiten en maken andere geluiden, die mooi echoën tussen de bergen maar hij komt niet terug. Danny is erg ongerust maar ik heb dit al eerder meegemaakt en verzeker hem dat hij de weg naar huis wel terugvindt. Mmmm eerst zien en dan geloven. We besluiten om toch een stukje af te snijden, zodat de ongeruste ziel naar huis kan. Als we bina thuis zijn, roep ik één keer heel hard "Dumbooooo" en hij antwoordt met luid geblaf en komt naar me toegelopen. Ik schrijf hem in voor "superhond" !!
De soep en de broodjes worden gesmaakt en er is vraag naar een heuse workshop "brood bakken" . Dat gaan we zeker op het programma zetten!
Wie zich wil inschrijven, kan me mailen....
Ja bomma, de geweldige markt in Uzès is dus op zaterdag en niet op zondag. Het is prachtig weer en genieten van de rit door het centrum van "de Gard". De zonnestralen banan zich een weg door de mist. Je kan ze zien én voelen......waar is mijn zonnebril?
Ik moet nog een tafellaken wisselen voor Karolien en das meteen een hele goeie reden om nog eens door de stad te kuieren. De sfeer in de stad is minstens even gezellig als in de zomer en zowaar al even druk. We doorkruisen de stad wel drie keer op zoek naar een parkeerplaatske. De marchands verkopen hun waren met veelgestes en een erg provençaals accent. De geur van kruiden, oesters en kaas vermengt zich met die van gebraden kip,groenten en fruit. We zien potteries, stoffen en schoenen....een markt zoals we die graag hebben. Spijtig dat bomma en bompa en Hansje en Toine er niet bij zijn...... ze zouden niet weten waar eerst te kijken....
Als we terug rijden maken we een paar stops. Een eerste in "St-Quentin de la potterie". dit kleine dorp is gekend voor zijn artisanaal aardewerk en is bezaaid met wegwijzers naar de verschillende ateliers. Maar onze aandacht wordt getrokken door een artisanale bakkerij. Brood is een beetje ons symbool. Danny en ik houden allebei van bijzonder brood en we bakken ook nog eens graag. Geen flutbrood zoals bij ons maar heerlijke zuurdesembroden, roggebrood of broden met ganen, noten of olijven. Het blijft ons mateloos boeien. In de bakkerij, slaan we een praatje met de bakkerin, een dame van mijn leeftijd uit Nimes. Ze rijdt elke nacht naar hier om te bakken en vindt Nimes duidelijk de gezelligste en aangenaamste stad in de wijde omgeving. Ze wil erg graag Brugge, Gent en Antwerpen ooit bezoeken en weet dat ze dan bij ons welkom is. Danny koopt wat speciale bloem en geladen met geurende broden en heel wat "baktips" rijden we verder. Op de terugweg worden we als het ware naar Lussan gezogen. Het schilderachtige dorpje staat helemaal bovenop een rots en de onderste huizenrij kleeft als het ware tegen de berghelling. de kleine weg gaat steil omhoog en het uitzicht van hierbovenuit is gewoon subliem. We hebben natuurlijk de zon mee vandaag en dat geeft een goed beeld van hoe het hier in de zomer moet zijn. Nu is het allemaal een beetje verlaten....
Na de lunch, in T-shirt by the way! moet nu eindelijk de tuin er aan geloven. Hier heb ik nog een zware klus aan. Vandaag heb ik zeker 20 kruiwagens gevuld met eikels en eikenbladeren om die naar mijn zelfgemaakte composthoop te brengen. Danny staat intussen op het terras het deeg te kneden voor onze home-made broodjes. 1/3 roggemeel, 1/3 volkorenmeel en 1/3 licht meel...een perfecte combinatie zal straks blijken. We maken pistoletjes want dat kennen ze in Frankrijk niet en één baguette, voor straks.
Morgenvroeg staat er een grote wandeling op het programma met enkele van onze Engelse vrienden. We zijn afgesproken om 9.30 uur voor een twee-uur-durende wandeling met daarna hier pompoensoep en broodjes.....
De avond wordt afgesloten bij de "inspector Lindsy mysteries" op canvas. Viva TV Vlaanderen!
Vrijdag 7 november
Lotte is vandaag jarig en ze belt me zelf op om me te bedanken voor het mooie kaartje dat ik haar stuurde. Ik had in Uzès een paar kaarten met mooie teksten gevonden.Misschien wat cliché maar toch mooi. Ik heb er eentje gekocht voor Danny, één voor Lotte en voor mijn broer en ook één voor "ma fille " en "mon fils".
Volgende keer zoek ik er nog andere.
Ding dong...bezoek! Wie zou daar zijn? Het is Frankie, Dumbo's beste vriend. Lance, onze buurman, is net thuis gekomen uit Namibië en we praten bij . Volgende week moet hij naar Engeland om zijn moeder op te zoeken, die in het ziekenhuis ligt. Frankie zal dan een weekje bij ons logeren. Dan hebben we twee "jongens" om voor te zorgen. Als dat maar goed komt.... We moeten Dumbo nog verder opvoeden. Hij moet nu leren een deur te sluiten. Hij kan ALLE deuren open krijgen, niet alleen hier maar blijkbaar ook bij de buren....oeps. Lance vraagt vriendelijk om hem ook te leren de deuren te sluiten....hm..die hebben we begrepen!
Vanaf nu is er dus bij elke geopende deur een bevel "DEUR TOE" waarbij Danny zijn pootjes tegen de deur zet om die te sluiten.....en dan is er een beloning. iedere keer onieuw "DEUR TOE" ....beloning....Het zal nog wel effe duren maar ik voel dat het gaat lukken....wait and see in december!
Vandaag is het vrijdag en dat is "Cinema dag" in Barjac. Er wordt in de "regain" zaal van het kasteel wekelijks één film gedraaid. In de winter op vrijdag. In de zomer op donderdag. Vandaag zijn er twee films. Eéntje om 18.30 uur en één om 21 uur. De laatavondfilm van vandaag is "the visitor". Een recente film, die in Cannes enkele prijzen wegkaapte. Originele versie met Franse ondertitels. Dat kan geen probleem zijn.
Het is echt keigezellig. Je betaalt 5 euro per ticket aan een lieve man, die een koffertje met wat wisselgeld bij heeft en die ook de film zal starten. Er zijn 90 roodfluwelen zetels in een gewelfde ruimte, waarvan er uiteindelijk een 40-tal bezet worden. Iedereen zegt iedereen goede dag... Geen popcorn of cola, geen chocoglacé of programmaboekjes. Wel een teeser voor de film van volgende week en die wordt ook geweldig.
We genieten en weten zeker dat we dit nog doen.
Zoals elke ochtend begint mijn dag met het uitruimen van de open haard, assen bijeen keren, hout aanvullen, aanmaakhoutjes kappen.... En iedereen maar vragen; "Wat doet Karine daar de hele dag?" Wel we zijn hier nu bijna twee weken en ik ben nog niet aan een boek toegekomen. Om te lezen dan hé? Ik kreeg van karolien "De Franse tuinman." en die moet nog uit voor we teruggaan....
Als het huis aan kant is, vertrek ik naar St Ambroix om boodschappen te doen. Onze nespresso koffietjes zijn aangekomen. Ik moet ook wat info zoeken voor een eventuele inbouwcassette voor de open haard want de schouw trekt niet altijd voldoende als het regent en dan lijken we vaak op twee gerookte haringen....Een schoorsteenveger vinden is een hele onderneming. Pauline had een goed adres maar de lieve man mag niet in een andere regio werken dan de zijne. Het moet allemaal heel officieel omdat we een certificaat nodig hebben voor de verzekering. Pat geeft alvast een oud rooster mee, dat ze geliquideerd hadden. Het ding blijkt geweldig te functioneren! Danny heeft ook het klepje gevonden om het buizensysteem in werking te zetten, zodat het hele huis warm wordt.....zalig!
De collega's hebben nog een berg werk te verzetten maar Hedwig zou toch graag Barjac even zien. We ontbijten vroeg, zodat er kan gewerkt worden van 8 tot 11.Dan zullen we even naar barjac rijden om wat brood en specialiteiten te kopen. We moeten nog snel iets eten en dan vertrekken naar Avignon voor de TGV. Alles verloopt mooi volgens plan en nadat we Hedwig hebben afgezet, gaan we nog even langs de Audi garage in Avignon. Een bedrijfswagen leasen voor Danny blijkt hier stukken goedkoper dan bij ons en ook de verzekering is een stuk minder. In Frankrijk is de verzekeringspremie recht evenredig met de bevolkingsdichtheid per regio. In Parijs kost je autoverzekering stukken van mensen maar in dit laagbevolkte gebiedmoeten we daar niet van wakker liggen. In Montclus ben je voor een paar centen verzekerd. Misschien moet ik de mijne ook maar overzetten want ik heb zopas voor mijn Renaultje 950 euro betaald....miljaar!
Als we thuiskomen is het al donker en we steken meteen de haard aan . Het is woensdag en dat is mijn favoriete TV avond want ik volg X-factor. Vandaag loopt het niet goed af voor Jurgen en hij was één van mijn favorieten. Een supertoffe gast met een keigoeie stem en een vlaams repertoire......Nu wordt Dirk mijn favoriet!
Vandaag is mijn grote broer jarig en ik mag zeker niet vergeten hem te bellen. Ik krijg hem meteen aan de lijn en het doet goed hem te horen. Hij is nog niet hier geweest en informeert naar de toestand hier.
Danny is de hele dag in Lyon en ik kan dus eindelijk aan de gordijnen beginnen.Ik zet de naaimachine klaar en begin er meteen aan. Zonder auto en met regenweer....de beste der activiteiten. Ik zoek een passend kleurtje in het zakje met garens, dat bomma meebracht.
De vroegere slaapkamergordijnen worden helemaal losgemaakt en opnieuw gemeten en aangepast. Fel geel voor een grijs-witte keueken. Daar kan niks mis mee zijn hé? Morgen moet ik bij de Briconautes het ophangsysteem halen en dan kan ik dat wel fixen. Ik ben me ervan bewust voor een Franse primeur te zorgen. Gordijnen op maat....daar hebben ze hier nog NOOIT van gehoord, laat staan van decoratieve gordijnideeën. Hier kan je overal kant en klaar gordijnen kopen met ringen of lussen in standaardmaten. makkelijk wel maar zo onpersoonlijk. Het gat in de Franse markt.....
De mijne worden mooi (dat hoop ik toch ).
Na een paar uren achter de machine, heb ik nood aan wat beweging. Het is droog en ik profiteer ervan om Dumbo even uit te laten. We gaan de berg op en aan de oude eik volg ik een oud Romeins muurtje tot ik aan een verlaten schuurtje met woonst kom, helemmal tussen de wijngaarden en de velden. Het uitzicht is hier fenomenaal. Er staan wat oude verroeste landbouwwerktuigenmaar verder is er niks te zien. Mijn hersens werken op volle toeren.......Wow! hier is iets van te maken. Wat een charmant gastenverblijf !....Ik mijmer nog wat maar Dumbo wil naar huis en roept me . Back to reality...
Na de middag maak ik het huis proper en gezellig voor de gasten van vanavond. Ik moet creatief zijn want ik kan geen extra boodschappen doen. Ja...mijn auto, mijn vrjheid....Het krijgt meteen aan andere betekenis.
Le plat du jour zal bestaan uit verse pompoensoep, pasta met farce (hier vind je geen gewoon gehakt maar wel een heerlijk mengsel van rood gemalen vlees met kruiden . Het dient eigenlijk om courgetten of poivrons mee op te vullen). daarna is er een plateau de fromages en een lekker koffieke. ik denk dat ze dat wel zullen smaken na een lange werkdag.
De mannen smullen en we genieten nog na bij de open haard.
Het is hier heerlijk herfstweer en de temperaturen schieten flink de hoogte in. Het zicht op de vallei is helder en we zien al een stukje van de brug. Het water zal zich in de komende uren rustig terugtrekken. Lakens en ander wasgoed kunnen weer buiten drogen want de wind waait krachtig. Het is altijd een hele onderneming om de tweepersoonslakens over de wasdraad te krijgen, zonder de bomen of de grond te raken. Ik leer bij want er is al menig wasgoed twee maal door de machine gegeaan. Als alles dan met de nodige wasknijpers stevig is aangepind, blijft het nog een hele kunst om Dumbo van deze dog teeser weg te houden. Hij springt zo graag naar alles wat wappert en fladdert!!! Maar het lukt! In een spoedtempo is alles netjes geprogrammeerd "strijkdroog"
Danny heeft de hele ochtend gewerkt en we zijn dus toe aan een kleine break in de vorm van een fikse wandeling. We maken de grote toer, langs de oude eik en de Belgische buren. Heerlijk. Onze wel erg late lunch bestaat uit een slaatje met kalkoen en pesto. (een onverwacht goeie cominatie!)
Na een lange werknamiddag vertelt Danny dat hij morgen naar Lyon moet voor een bezoek aan een klant. Hij zal daar zijn Belgische collega Hedwig ontmoeten, die dan mee naar hier komt om te slapen en te werken aan het project..
Dit is misschien het geschikte moment om nog een paar optrekgordijnen op te hangen, die hier al maanden in de gang liggen te wachten.. Het is now or never ;-)
De eerste moet boven voor de terrasdeur. het gaat wonderlijk goed. Geen noemenswaardige moeilijkheden bij het boren, geen ongelukken, geen gevloek....waar gaan we dat schrijven? Ok, nu kan die in de living ook nog snel.....
Naast de deur hangt een detector van het alarm, dat we tot nu toe nog niet geactiveerd hadden. Met Dumbo in huis hebben we dat ook niet nodig want die hoort een vlieg voorbijvliegen....
Ik probeer het ding voorzichtig van de muur te halen en daar gaat plots het alarm af. Een oorverdovend (maar dan écht oorverdovend) lawaai giert door het huis. We weten niet wat te doen. Het ding wil niet zwijgen en ook Dumbo wordt er gek van. Niks helpt.....we proberen codes....andere codes....knopjes aan....knopjes uit....maar als de paniek het grootst is, zwijgt het ding vanzelf.... We staan nog wat na te trillen en vrezen dat het zo meteen wéér zal gaan loeien maar het blijft stil.;net zo lang tot we gerust zijn en ons ontspannen in de zetel kunnen leggen.
Het is een mistige ochtend maar "France bleue provence" (onze lokale radio)belooft "une journée bien ensoleillée". Binnen staat de tafel al gedekt met soepbordjes en broodmandjes en er staat een goei wijntje te chambreren voor deze middag. Buiten staan twee thermossen klaar en kopjes voor koffie of thee. We zullen snel moeten lunchen want de mannen moeten om 13.30 thuis zijn voor het , ja wat had je gedacht? VOETBAL !!
Lance is er al en Peter en Anna komen eraan. We missen Eric en Pauline. Die waren gisterenavond weg geweest en ze hadden per ongeluk hun kat binnengesloten. Het arme beest moet erg lelijk hebben huisgehouden en alles in huis was "ondergepist" (ik heb gezocht naar een beleefd woord maar geen gevonden, sorry) met de verschrikkelijke geurhinder van dien. Kattepis everywhere... alles verluchten en uitwassen en geen wandeling dus. we zijn met zen vijven en drie honden, waaronder "een kalf". Candy, de hond van Peter en Anna, is zoooooo dik dat hij in niks meer op een hond gelijkt. Bovendien heeft hij een koeiebel aan zijn nek om hem niet kwijt te spelen.....je ziet en hoort hem vanop kilometers aankomen. De honden amuseren zich te pletter en we vatten de wandeling aan naar Monteil, door de bergen. Dan willen we via Orgnac terugkomen, das een stuk geasfalteerd. We moeten aan de slechte knieën van Peter denken en het afdalen beperken. Het is zalig wandelen in de natuur. Er zijn vele verse everzwijnsporen en Dumbo volgt ze allemaal. Die beesten laten een troep achter, nooit gezien. Ze woelen alles om en ....laten het dan liggen. Op een gegeven moment loopt Dumbo aan hoge snelheid de berg af om dan in het niets te verdwijnen. We roepen, fluiten en maken andere geluiden, die mooi echoën tussen de bergen maar hij komt niet terug. Danny is erg ongerust maar ik heb dit al eerder meegemaakt en verzeker hem dat hij de weg naar huis wel terugvindt. Mmmm eerst zien en dan geloven. We besluiten om toch een stukje af te snijden, zodat de ongeruste ziel naar huis kan. Als we bina thuis zijn, roep ik één keer heel hard "Dumbooooo" en hij antwoordt met luid geblaf en komt naar me toegelopen. Ik schrijf hem in voor "superhond" !!
De soep en de broodjes worden gesmaakt en er is vraag naar een heuse workshop "brood bakken" . Dat gaan we zeker op het programma zetten!
Wie zich wil inschrijven, kan me mailen....
