Het is een prachtige zondagochtend maar er waait een verdomd koude wind. Zonnebril op maar toch een dikke fleece bij de hand. We werden uitgenodigd voor een tentoonstelling van 12 kunstenaars in l' église Avejan. Een oud kerkje in een piepklein dorpje hier in de buurt. Klinkt veelbelovend en de uitnodiging is mooi. Het tentoongstelde werk heeft niet veel te beteken. Wat aquarellen van het lokale clubje en wat "céramique" maar het lijkt meer op een open deur dag van de kleuterschool. Je krijgt er warme chocolademelk en een stukje cake bij en er is een "altijd prijs" -loten tafeltje.......
We hebben vandaag alle weersomstandigheden én de vrije tijd mee om een grote wandeling uit te stippelen. Volgend jaar komen onze Ijslandse vrienden een lang weekend naar hier en we moeten dan toch een paar "serieuze" wandelingen kunnen doen (zonder er zelf bij verloren te lopen. We hebben een boekje "Le Gard à pied" met een 60 tal uitgestippelde wandelingen. Ze worden gerangschikt in 3 categorieën, facile, moyen en difficile. Wekiezen resoluut voor een difficile! En we zullen het geweten hebben. Zoals je kan vermoeden, zijn er al een heel deel van de wegwijzerplaatjes verdwenen of overwoekerd. Met het kleine kaartje uit het kleine boekje zou het een klein kunstje moeten zijn voor een ex soldaat en een ex orientatieloopster......... ja wadde. Schoon is het hier wel en na welgeteld anderhalf uur, beginnen we de plaatjes te snappen. We moeten het bos in en komen langs de eerste "aven". Dat is een soort ven dat ontstaan is door insijpeling van water door kalkhoudende grond is ontstaan. het water maakt als het ware kuiltjes in de rotsen, die door de jaren heen groter worden. Een beetje verder zien we 5 dolmen. Reuze( alhoewel?) rotsblokken, begraafplaatsen uit de préhistorie. Ik geef toe dat ik zo'n blokje niet alleen kan oppakken maar echt imposant is het nu ook weer niet. Toch een aanrader voor de bezoekers. Na een drietal uren stappen begint onze maag flink te grommen en gaan we naar huis. We eten lekker buiten in het zonneke. De rest van de dag wordt een luie lees en TV dag met JOEPIE..... de pappenheimers!
Het is weekend en de zon straalt. Het is nog wel frisjes want bij een open hemel en volle maan, durft het hier ook wel eens afkoelen.De "home manager" heeft gisteren haar project voorgesteld aan de "project manager", die op zijn beurt een kleine studie maakt. Onderwerp: een groot stuk wildernis, dat zich bevindt tussen het zwembad en de servitudeweg (voor de kenners). We weten niet of Tim (de Britse landscaper, die hier twee jaar lang gewoond heeft om de tuin aan te leggen) hier al ooit eerder iets van gemaakt had. Maar Danny en ik hebben plannen...... Het is een mooi stuk, compleet overwoekerde grond en we besluiten alleen de "bomen" te laten staan en de rest met de grond gelijk te maken.
Danny zet zijn helm op en zijne "débroussailleur" in werking. Ik wapen me met een snoeischaar, een rijf en mijn "brouette" vol stenen. Geloof het of niet, er komen échte bomen vanonder het struikgewas, waarvan niemand ooit het bestaan vermoedde! Gras, takken en struikgewas.....dat kunnen we aardig onder de knoet houden maar met die verdomde wilde rozen, voeren we een gevecht op leven en dood. Overal slingeren ze zich tussen, overal komen ze uit de grond. Ze prikken en slaan zich als een prikkeldraad rond benen en armen. Grrrrrrr. Aan de straatzijde komt er een oude muur tevoorschijn, die lijdt tot een toegangspad. Nooit eerder hadden we dit gezien. De pas blootgelegde vlakte leent zich dus uitermate tot standplaats voor een mobilhome (zijn er die zich aangesproken voelen?), die langs de servitudeweg tot hier kan rijden. De fameuze waterkraan van het zwembad staat hier ook. Ik denk meteen ook aan de "Bende van Bart"....die kunnen hier tentjes zetten en hun moto's veilig stallen. Het terrein is erg groot, met wat schaduwrijke plekjes onder de in ere herstelde kurkeiken, een machtig uitzicht over de vallei en veel privacy. Misschien kunnen er ook wel wat Chirotenten staan? Na de geleverde arbeid, leggen we ons naast(of beter op) de honden in het zonneke en aanschouwen het resultaat. Ik ben natuurlijk vergeten een foto van voor en na te maken. Maar ach ja....je zou me toch niet geloven. Er volgt dus alleen een "na"-foto.
Lance is terug van de UK en had een leuke tijd. Zijn mama maakt het goed en ze hebben ook een surpriseparty gehad voor zijn pa, die 80 werd. Frankie gaat met zijn baasje weer mee naar huis en Dumbo blijft verweesd achter. Hij treurt de hele avond en ligt bij de deur te wachten tot zijn vriend weerkeert. Zo mooi kan de liefde zijn....
Ik heb de hele voormiddag gewerkt om deze blog in orde te krijgen voor jullie en vanaf vandaag kan ik dus gewoon een dagverslagje maken. Het is vrijdag, stralend weer en marktdag in Barjac. Ik moet er nog even heen voor groenten en een gebraden kip. Als het In België "kippendag" is, kan je voor een paar euro een gebraden kieken kopen. Doordeweekse kost, zullen we zeggen. Maar hier is kip héél duur en sjiek eten! Je moet ze meestal op voorhand bestellen of reserveren en voor een gemiddelde gebraden kip moet je al gauw meer dan 10 euro neertellen. Misschien is het daarom dat ze zoooo lekker zijn! Gewoon met een stukje brood en wat sla.....heerlijk! " Het zijn de kleine dingen , die het doen, die het doen".....
Vanavond zijn we uitgenodigd op een gluhwein avond. Die wordt geörganiseerd door "The English club". dat is een vereniging voor mensen van alle nationaliteiten, die engels praten. Gek genoeg is meer dan 80% van de leden van franse nationaliteit. Bij een heerlijk buitenvuur krijgen we een super lekkere warme wijn met wat geheime ingredienten, die de tongen snel losmaken.. Het is een mooie avond met een volle maan en veel sterren. Ik wordt voorgesteld aan Joan (Jeanne voor de Fransen), stichteres en bezieler van dit groepje. Joan (74 jaar) woont met haar man Robert al meer dan 30 jaar in de Ardèche. Ze zijn van Schotse afkomst en hebben daar nog steeds een huis. Robert is architect en deed, jawel, zijn legeropleiding in Grobbendonk! Hij spreekt na al die jaren nog steeds wat vlaams...."astenblief"
Zeven jaar geleden kreeg Robert een "stroke" en plots was al het frans uit zijn hersens verdwenen. Van zijn engels bleef ook maar bitter weinig over. De revalidatie was moeilijk en lang. Omdat ze in een klein dorp in de Ardèche wonen, bestond hun sociale leven uit de bijeenkomsten van de dorpelingen. Maar Robert kon plots geen conversatie meer volgen en Joan heeft dan aan de alarmbel getrokken. Met de hulp van burgemeesters, makelaars en winkeliers is ze op zoek gegaan naar mensen, die engels konden praten.......De vereniging telt nu een 40 tal leden en ze komen regelmatig bijeen voor een wandeling, een georganiseerd bezoek of ......
Wij schrijven ons alvast in voor een wandeling en een wijnproeverij in de komende weken.....
Joan is jarig op 13 februari en wil dan een groot Schots feest geven met Schotse muziek, schots eten en zo meer. Ik moet er bij zijn zegt ze. Genoteerd!
Het is een stralende zonnige dag vandaag en dat nodigt uit om buiten te werken. Maar voor ik buiten kan, wacht me binnen nog een andere taak. Door het fikfakken van de twee hondenligt niet alleen hun nest maar ook de hele living onder de hondenharen, zwarte hondenharen, van onze oh zo lieve gast..... Swiffer, keerborstel en stofzuiger mogen om beurten hun kwaliteiten bewijzen. Ik verzamel voldoende haren voor een flinke pruik. Eén voordeel....alles is weer eens proper binnen......"DEUR TOE"..... Vandaag wil ik ook de ton, die we uit Alès meebrachten, officiëel in gebruik nemen. Er ligt een berg gesnoeid hout al meer dan twee maanden te wachten om opgeruimd te worden. Ook de compostbakken van de vorige eigenaars zouden moeten verwijnen. Werk aan de winkel dus. Ik verzamel alles op een flinke hoop en snijd het hout in relatief kleine stukjes. Danny zal, als hij gedaan heeft met werken, het vuur in gang zetten. Daar kijkt hij al lang naar uit. het doet hem denken aan vroeger, toen hij dit met zijn grootvader deed. Van deze simpele kleine dingen, die we in België al lang vergeten zijn, kunnen wij hier enorm genieten. De mooie gegalvaniseerde ton veranderd snel van kleur. Buiten wordt ze eerst spierwit en daarna mat grijs. Binnenin....roetzwart. Om verspreiding van het vuur te voorkomen leg ik grote stenen in een kring rondom de ton. Stenen liggen hier overal en je kan er muurtjes mee bouwen, dammen maken, sierperkjes aanleggen......de mogelijkheden zijn zeer uitgebreid en "bébé s' amuse "!
Het hele stuk achter het poolhouse is een paar uur later proper. De andere kant is voor zaterdag.
Ik laat voor de stoker alvast een warm bad vollopen want hij is niet alleen "gerookt" maar er is er ook in geslaagd wat van de haren op zijn armen te verschroeien en de geur van verbrande haren.........mmm een bad dus om een lekkere werkdag af te sluiten......
Vandaag is het klusjes dag. Ik ben al vroeg in de weer om alle spullen, die we gisteren hebben meegebracht op te hangen of te installeren. We boren vijzen, schuren en poetsen tot alles aan kant is. danny kan vandaag helpen want het is een officiële verlofdag. Frankie, de oude zwarte labrador van onze buren James en Lance komt vandaag logeren. We zullen een weekje voor hem zorgen omdat Lance naar zijn moeder gaat, die herstellende is van bortkanker. Hij wil nog wat dingen voor haar regelen, zodat ze thuis kan revalideren. James is nog in Finland, waar hij werkt aan zijn boek. We hebben schitterende buren en willen dat voor hen ook zijn. Zij hebben altijd op ons huis gepast, toen we in Belgie waren en nu worden de rollen omgekeerd.
Dumbo zit voor het raam en hij doet me denken aan een versje van Annie MG Smit: " ik zit hier voor het raam-me oeverloos te vervelen-ik wou dat ik twee hondjes was-dan kon ik samen spelen...." Even later wordt zijn droom werkelijkheid. Lance en Frankie arriveren mét instructies voor eten en slapen en een reuzegroot slaapkussen. Frankie "heeft geen uur", das lekker makkelijk. Druk? Moeilijk? Niks daarvan. Het gaat allemaal vanzelf. Nonkel Frankie neemt onze kleine mee op sleeptouw en hij luistert beter dan naar ons.....onze jongens zijn voorbeeldig.
Het onweer dat voor deze avond voorspeld werd dreigt eraan te komen. Onweer in Frankrijk is geen klein bier. Het kan een hele nacht duren en ongelooflijk intens zijn. Alle luiken gaan dicht, wat loszit wordt vastgemaakt en de kaarsen staan standby....In de keuken maak ik de courgetten en aubergines klaar om te bewaren als aperitiefhapje. Een zalig recept en erg simpel:
Je snijdt de aubergines in schijfjes van een centimeter en leg ze naast elkaar op een stuk keukenrol. Bestrooi met flink wat zout. Zet de oven op "grill" en laat die al maar flink warm worden. Na een kwartiertje kan je het vocht dat uit de aubergines komt opdeppen met wat keukenrol. Keer de aubergineschijfjes om en herhaal dit proces. Bestrijk de aubergineschijfjes met wat olijfolie . Leg de schijfjes op het rooster (en niet op een ovenplaat) en zet dat op de laagste stand in de oven, zodat de aubergines rustig kunnen grillen. Na een 20 tal minuten , als ze een donker kleurtje hebben mogen ze omgedraaid worden. Nu gaat het iets sneller en na 10 minuten zijn ze gaar. haal uit de oven en laat een beetje afkoelen. Ze moeten slap zijn maar mogen niet uit elkaar vallen. Doe in een pot en giet er olijfolie en wat verse kruiden op (peterselie, basilicum, look....) en zet weg. Bij ons is die pot altijd leeg voor ik hem kan wegzetten maar naar het schijnt kan je dit enkele weken bewaren.......
Terwijl ik mijn pot aan het vullen ben, schiet er een steekvlam door de keuken, vlak naast me.....en meteen een oorverdovende knal....oeps dat was close....onweer in Montclus. maar de metéo voorspelt zoemerweer voor de rest van de week ! joepie !!!
Net als in België, is het ook hier een verlengd weekend. Het einde van W-O 1 wordt ook In Frankrijk herdacht. De schoolkinderen hebben verlof en er zijn heel wat zaken gesloten. De supermarkten echter doen allemaal hun best om ook op zon- en feestdagen open te zijn. Voor ons is het hier een gewone werkdag en Danny zet zich voor de computer en begint aan een indrukekkende reeks "calls" met binnen en buitenland, terwijl ik de tuin verder proper maak.Als we laat in de middag klaar zijn, vertrekken we nog naar Alès. Alès is een provinciestad met veel industrie en nog meer winkelketens. Je vindt er alles behalve sfeer of gezelligheid. Te mijden dus.....maar vandaag een noodzakelijk kwaad. We hebben nog steeds geen inbouwcassete of schoorsteenveger en ik moet nog verf hebben en een fatsoenlijk droogrek voor natte dagen. Ook Dumbo's halsband is dringend aan vervanging toe want zijn ouwe knijpt hem bijna lettrelijk de keel toe en zit al in het laatste gaatje. We zoeken ook een grote afvalton om de takken buiten op te stoken. Hier is dat nog toegelaten en we vinden dat heel gezellig. Net als vroeger bij ons thuis....Bij "la grappe Cévenol" slaan we nog wat witte wijn in. Ze hebben een goeie viognier, voor 4 euro. Lekker èèèg lekker!
Het is al lang donker voor we thuis zijn en terwijl Danny het vuur aanmaakt, begin ik in de keuken. Lamsvlees met ratatouille mmmmmm
Het is weekend en de zon straalt. Het is nog wel frisjes want bij een open hemel en volle maan, durft het hier ook wel eens afkoelen.De "home manager" heeft gisteren haar project voorgesteld aan de "project manager", die op zijn beurt een kleine studie maakt. Onderwerp: een groot stuk wildernis, dat zich bevindt tussen het zwembad en de servitudeweg (voor de kenners). We weten niet of Tim (de Britse landscaper, die hier twee jaar lang gewoond heeft om de tuin aan te leggen) hier al ooit eerder iets van gemaakt had. Maar Danny en ik hebben plannen...... Het is een mooi stuk, compleet overwoekerde grond en we besluiten alleen de "bomen" te laten staan en de rest met de grond gelijk te maken.
Danny zet zijn helm op en zijne "débroussailleur" in werking. Ik wapen me met een snoeischaar, een rijf en mijn "brouette" vol stenen. Geloof het of niet, er komen échte bomen vanonder het struikgewas, waarvan niemand ooit het bestaan vermoedde! Gras, takken en struikgewas.....dat kunnen we aardig onder de knoet houden maar met die verdomde wilde rozen, voeren we een gevecht op leven en dood. Overal slingeren ze zich tussen, overal komen ze uit de grond. Ze prikken en slaan zich als een prikkeldraad rond benen en armen. Grrrrrrr. Aan de straatzijde komt er een oude muur tevoorschijn, die lijdt tot een toegangspad. Nooit eerder hadden we dit gezien. De pas blootgelegde vlakte leent zich dus uitermate tot standplaats voor een mobilhome (zijn er die zich aangesproken voelen?), die langs de servitudeweg tot hier kan rijden. De fameuze waterkraan van het zwembad staat hier ook. Ik denk meteen ook aan de "Bende van Bart"....die kunnen hier tentjes zetten en hun moto's veilig stallen. Het terrein is erg groot, met wat schaduwrijke plekjes onder de in ere herstelde kurkeiken, een machtig uitzicht over de vallei en veel privacy. Misschien kunnen er ook wel wat Chirotenten staan? Na de geleverde arbeid, leggen we ons naast(of beter op) de honden in het zonneke en aanschouwen het resultaat. Ik ben natuurlijk vergeten een foto van voor en na te maken. Maar ach ja....je zou me toch niet geloven. Er volgt dus alleen een "na"-foto.
Lance is terug van de UK en had een leuke tijd. Zijn mama maakt het goed en ze hebben ook een surpriseparty gehad voor zijn pa, die 80 werd. Frankie gaat met zijn baasje weer mee naar huis en Dumbo blijft verweesd achter. Hij treurt de hele avond en ligt bij de deur te wachten tot zijn vriend weerkeert. Zo mooi kan de liefde zijn....
Vandaag is het klusjes dag. Ik ben al vroeg in de weer om alle spullen, die we gisteren hebben meegebracht op te hangen of te installeren. We boren vijzen, schuren en poetsen tot alles aan kant is. danny kan vandaag helpen want het is een officiële verlofdag. Frankie, de oude zwarte labrador van onze buren James en Lance komt vandaag logeren. We zullen een weekje voor hem zorgen omdat Lance naar zijn moeder gaat, die herstellende is van bortkanker. Hij wil nog wat dingen voor haar regelen, zodat ze thuis kan revalideren. James is nog in Finland, waar hij werkt aan zijn boek. We hebben schitterende buren en willen dat voor hen ook zijn. Zij hebben altijd op ons huis gepast, toen we in Belgie waren en nu worden de rollen omgekeerd.
Dumbo zit voor het raam en hij doet me denken aan een versje van Annie MG Smit: " ik zit hier voor het raam-me oeverloos te vervelen-ik wou dat ik twee hondjes was-dan kon ik samen spelen...." Even later wordt zijn droom werkelijkheid. Lance en Frankie arriveren mét instructies voor eten en slapen en een reuzegroot slaapkussen. Frankie "heeft geen uur", das lekker makkelijk. Druk? Moeilijk? Niks daarvan. Het gaat allemaal vanzelf. Nonkel Frankie neemt onze kleine mee op sleeptouw en hij luistert beter dan naar ons.....onze jongens zijn voorbeeldig.
Het onweer dat voor deze avond voorspeld werd dreigt eraan te komen. Onweer in Frankrijk is geen klein bier. Het kan een hele nacht duren en ongelooflijk intens zijn. Alle luiken gaan dicht, wat loszit wordt vastgemaakt en de kaarsen staan standby....In de keuken maak ik de courgetten en aubergines klaar om te bewaren als aperitiefhapje. Een zalig recept en erg simpel:
Je snijdt de aubergines in schijfjes van een centimeter en leg ze naast elkaar op een stuk keukenrol. Bestrooi met flink wat zout. Zet de oven op "grill" en laat die al maar flink warm worden. Na een kwartiertje kan je het vocht dat uit de aubergines komt opdeppen met wat keukenrol. Keer de aubergineschijfjes om en herhaal dit proces. Bestrijk de aubergineschijfjes met wat olijfolie . Leg de schijfjes op het rooster (en niet op een ovenplaat) en zet dat op de laagste stand in de oven, zodat de aubergines rustig kunnen grillen. Na een 20 tal minuten , als ze een donker kleurtje hebben mogen ze omgedraaid worden. Nu gaat het iets sneller en na 10 minuten zijn ze gaar. haal uit de oven en laat een beetje afkoelen. Ze moeten slap zijn maar mogen niet uit elkaar vallen. Doe in een pot en giet er olijfolie en wat verse kruiden op (peterselie, basilicum, look....) en zet weg. Bij ons is die pot altijd leeg voor ik hem kan wegzetten maar naar het schijnt kan je dit enkele weken bewaren.......
Terwijl ik mijn pot aan het vullen ben, schiet er een steekvlam door de keuken, vlak naast me.....en meteen een oorverdovende knal....oeps dat was close....onweer in Montclus. maar de metéo voorspelt zoemerweer voor de rest van de week ! joepie !!!
