Na het ontbijt beginnen we aan een uitgebreide badceremonie. Marie en Emma willen in het schuifaf-bad en Anoukje gaat met mama douchen. Ze blinken als ze met gewassen heertjes en propere kleren vertrekkensklaar staan. Ook in Frankrijk is dit een nationale feestdag en worden de doden herdacht. Overal zie je kraampjes met Chrysanten, de meesten veelkleurig. Ook in het verkeer merk je dat het een zondag is, Tegen 50 per uur op de grote wegen, met een chrysant op de achterbank en een hoed op het hoofd......ik moet er geen tekeningetje bij maken, zeker? Maar we komen toch op tijd in Avignon aan en bij de supersnelle trein nemen we afscheid. Ik weet nu al dat ik die kinderdrukte ga missen........
Tot onze grote verbijstering zijn in Avignon de grote meerderheid van de winkels open. Het is zonnig en droog en we kuieren door de stad. We ontdekken een quartier, die we nog niet gevonden hadden. Vele trendy en ook wat sjieke winkels. Leuk!
Wanneer we naar huis rijden valt de avond vroeger dan anders. het is stilte voor de storm...de hele avond onweert het en het water valt met bakken uit de hemel....
Een emmerke hier, een casserolleke daar, een opnemer bij de raam.....water kruipt waar het niet gaan kan.....
De zondvloed! De onophoudelijke regens boven de Cevennen hebben de hele vallei onder water gezet. De Cèze kan het water niet meer slikken en gaat flink buiten haar oevers. We trekken rubberlaarzen aan en gaan een kijkje nemen. We zijn een beetje ramptoeristen....en we zijn niet de enigen! Het water staat tot bij de wegsplitsing en we moeten dus langs de andere weg naar het dorp tot we aan de toegangspoort komen. Van de brug en onze heerlijke picknick plekjes is niks meer te zien. Het water staat al meer dan 5 meter hoger dan anders. De kolkende stroming neemt bomen, takken vuilnisbakken en alles wat loshing mee op zijn vernielende tocht. Apocalyps now!!!
De camping is helemaal afgesneden van de buitenwereld maar voor de bewoners hier is dit niks speciaals. Ze tekenen gewoon op de muur af hoe hoog het water staat en komen straks nog eens kijken. "Ah oui madame, ça va monter encore " In St Ambroix staat het water al hoger en dat moet allemaal nog naar hier komen.....
2002-2005-2008 ze staan in de boeken. Ik weet nu wat de speciale bordjes langs de weg betekenen...."route inindéé en temps de pluie.
Ondertussen schijnt de zon en is het hier weer lekker warm.....
Vrijdag is marktdag in Barjac. Mijn favoriete wekelijkse uitstap. Een échte provençaalse markt, die ook in de wintermaanden doorgaat. Hoewel het aantal kramen veel minder is dan in de zomer is de sfeer er wél helemaal!! Alle lokale producten vind je op de markt en ook zeepjes, tapenades, olijven, kruiden en nog veel meer.
De regen is alweer de grote spelbreker maar in ons stamcafé, waar we ons met een warme chocolademelk verwarmen is de sfeer erg leuk.De locals én de marktkramers zitten er bij de haard en hun café crème. Dit maak je hier niet gauw mee. De meteo zegt dat het zeer lang geleden is dat het weer zo slecht was in november......dat belooft!
We nemen een gebraden kip mee en gebakken aardappeltjes en een grote pompoen voor de soep.Na de middag klaart het op en de kids kunnen wer vrolijk touwtje springen en met Dumbo spelen. Ook ketnet is van harte welkom om onrustige kinderen tot bedaren te brengen. Morgen staat Avignon op het programma, waar we Karolien zullen afzetten in de Gare TGV. De kids vinden het razend spannend om met de supersnelle trein naar huis te rijden.....
Als we dan toch door de zon wat in de steek gelaten worden, kunnen we mar beter iets leuks op het programma zetten voor de kinderen. We hebben wat info verzameld bij het "office de tourisme" . Er blijkt een feestelijke doe-tentoonstelling te zijn bij Haribo, de gekende snoepfabricant. Het snoepmuseum in Uzés bestaat 10 jaar en dat wordt gevierd. Voor kids alvast het minst saaie museum in Frankrijk. Kijk maar eens op hun website www.haribo.com Als een getrainde Française bekijk ik eerst de openingsuren want het zou niet de eerste keer zijn dat we ergens voor gesloten deuren staan.... Ok van 10 tot 12 en van 14 tot 18 uur. Das billijk. We gaan eerst even Uzès verkennen en zullen het museum programmeren voor de namiddag. Op de place des herbes, het mmoiste plein van Uzès, genieten we van de kleine winkeltjes. de regen is inmiddels wel een grote spelbreker! We zoeken dekking in een lokale brasserie en bestellen de dagschoten voor 8 euro. Ik ga voor de gigot d'agneau met provençaalse tomaten en frietjes...en een goed glas wijn....heerlijk. De kindjes krijgen en heus kidsmenu; steak met frietjes en sla. Ook dat gaat er goed in. Ze krijgen straks een ijsje, beloofd!
Bijkje vol, regenjassen aan en hop nar het museum, dat op amper 5 minuutjes van het centrum ligt.Maar groot is de teleurstelling als wa daar aankomen. Er staan wel duizend auto's op de parking en er zijn nog evenveel wachtenden voor u...... Ook in Frankrijk is het nu herfstvakantie en bij regenweer willen de kids wel eens wat anders doen
Dan maar onverricht ter zake terug naar huis. De weg van Uzès naar Barjac is adembenemend mooi. Karolien en ik genieten maar de kleine bengels slapen alledrie...
Eindelijk! Daar is de zon weer. Nu kan ik tenminste de was weer eens buiten drogen. Ik heb hier geen droogkast want dat is in een warm land overbodige luxe, vinden we. Als ik hier in d zomer mijn was buiten te drogen hang, is het eerste stk al bijna droog als ik het laatste op de lijn hang. Mar nu is het even anders. We moeten inventief zijn. De railing van de mezzanine, de zetels, de stoelen.....alles kan als wasdraad dienst doen. Nu nog leren rekening houden met een sokken-etende Dumbo.Weet je wat? Ik zet een droogkast op mijn verlanglijstje voor de Sint..
De namiidag breng ik door in de keuken , waar ik met de hulp van Marieke (pas zeven geworden) soep maak en een lekkere (?) stoofpot met blanquette de veau.
We ontbijten uitgebreid want papa Lou moet zo dadelijk vertrekken naar België en Schotland (business is business). Wij maken ons klaar voor een lange wandeling over de heuvels.Dumbo kan zijn plezier niet op! Dit is wandelen zoals het een hond betaamt. Vrij lopen door de natuur, tussen de wijngaarden en de lavendelvelden op zoek naar de sporen van everzwijnen. Er zitten hier veel evers, waarop in dit seizoen ook gejaagd wordt. We zien hun sporen overal (die beesten woelen de aarde om tot grote oneffen molshopen om heel ostentatief hun troep dan te laten liggen. Van opruimen hebben ze nog nooit gehoord!) maar de beestjes zelf houden zich op een veilige afstand.
Wanneer we na onze trip, vermoeid thuiskomen, begint Dumbo onophoudelijk te blaffen. Er blijken grote tractors door onze tuin te rijden ? ! ? Wat nu weer? Met een onverantwoorde snelheid pakken een paar macho-jonge-gasten de bocht naarboven in zo'n immense tractor met een schep vooraan. Ze waren gewend een Porche onder hun gat te hebben denk ik. Eéntje vliegt gewoon uit de stuurcabine, baf tegen de wielkast....op de grond...;en het werk moet nog beginnen?
Karolien en ik staan er met verbijstering naar te kijken en Dumbo blijft maar gas bijgeven. Die heeft straks een dubbele hernia en geen stembanden meer....
Danny besluit om een kijkje te gaan nemen. De jongens hebben de opdracht om een strook van 12 meter volledig vrij te maken onder de hoogspanningskabels, achter op het land. Ze kwijten zich ongelooflijk van hun taak. het lijkt wel op een maxi-scheerreclame. Er loopt nu een kaal spoor over de bergen, door bossen, muurtjes, struikgewas....effectief, dat wel!
Binnen knettert de open haard want het lijkt wel of de winter zich meester heeft gemaakt van Montclus. Maar met wat gezelschapssplletjes en de TV is het best gezellig.
Heerlijk geslapen in ons eigen bed en fris gewassen met ijskoud water. Moet je weten dat we in Antwerpen zes weken hebben geleefd zonder noemenswaardige badkamer omdat we die verbouwen. Hoe heb ik uitgekeken naar een ontspannen warme douche.....
Om 8 uur precies, bel ik naar de SAUR met mijn verhaal. De bediende is bijzonder lief en vol begrip. Ik geef de betalingsgegevens door en ze belooft me stellig dat ze nog deze voormiddag een technieker ter plaatse zal sturen om de kraan (ergens in een diepe put aan de straat..) weer open te draaien. Natuurlijk hou ik er diep in mij rekening mee dat tijdsbepalingen in Frankrijk en België niet helemaal corresponderen. ....zolang we vanavond maar kunnen koken voor 7 en allemaal fris gewassen onder de lakens kunnen....
Met Karolien en haar kids rijd ik naar St-Ambroix om boodschappen in te slaan voor een hele week in de Champion. Een hele uitdaging om twee karren te vullen met lekkers voor die kleine bengels. Franse koekjes, ontbijtgranen, vleeswaren,groenten en fruit, youghurt, brood, boter én choco! Het is feest! Het feest wordt nog groter wanneer we merken dat een gloednieuwe Mac-Dan zijn deuren heeft geopend naast de Champion. De Mc-Dan is een hal vol snuisterijen. Je vindt er alles! van kleren tot beddegoed,van speelgoed tot gleiwerk, van inpakpapier tot verfpotten en verwarmingselementen, van schmink tot poetsgerief......voor een euro en een cent!
Met mijn wagen volgeladen, rijden we naar huis waar er nog steeds geen water uit de kranen komt. Tot overmaat van ramp duiken de temperaturen om een nog onbekende reden plots naar beneden. Van de 22 graden, blijven er nog maar 4 over! Vive la France !!
We moeten dringend op zoek naar hout voor de open haard. Ik voel me net zo'n dwaze eekhoorn uit de sprookjes, die de hele zomer lekker lui aan het zwembad heeft gelegenen vergeten is zijn wintervoorraad in te slaan. Eigen schuld dikke bult! Het weze zo....
Maar waar koop je droog brandhout in een streek vol bossen? We hebben wel een zaag en een bijl maar willen nu al wat warmte!
Ik probeer de Gama-G (brico)....niks.....de supermarkt?.......niks.....de doe het zelfzaak?........niks....
"Pardon Monsieur?" Ah ! In Frankrijk koop je brandhout bij een station de service....aan de naftpomp dus! Maar daar zijn de wintervoorraden nog niet geleverd. We wenden ons dan maar tot de "Mairie" (gemeentehuis) en ja hoor, hier helpen ze burgers in nood! Amper een uurtje later staat Mr Blanché op de oprit met een vracht vol mooi gekapt hout dat al meer dan 40 jaar op een nieuwe eigenaar lag te wachten. Samen met de kidsbegin ik aan het stapelen van het hout. De dikke knoesten links, de halfdikke rechts en de dunne blokken in het midden. Dat had Mr Blanché bij zijn koffieke in de keuken nog verteld. C'est plus économique !!
Ik voer hout én kindjes aan met de kruiwagen en er wordt mooi werk geleverd. En dan zijn er.....pannekoeken en tegen afwastijd is er ook warm water! Eind goed al goed!
Dan maar onverricht ter zake terug naar huis. De weg van Uzès naar Barjac is adembenemend mooi. Karolien en ik genieten maar de kleine bengels slapen alledrie...
