Het woord "vrolijk" komt maar moeilijk uit mijn pen. Het zal je maar gebeuren dat je een huis koopt in de Provence om dan met Pasen in de kou en de regen te zitten, terwijl Frank Deboosere in Vlaanderen tovert met zon en zomerse temperaturen. Dit is écht niet leuk hoor. We moeten alle weekend-plannen opbergen en wachten op betere tijden. Op de agenda stonden een aantal leuke activiteiten, waar we al lang naar uit keken. Op zaterdag een bezoekje aan Isle sur la Sorgue gecombineerd met een bezoek aan le Château d' Estoublon en op zondag zouden we naar de Feria van Arles gaan, de grootste stierengevechten in Frankrijk, met klinkende namen en veel animo. Vermits het hier om open lucht-evenementen gaat en de zware wolken écht héél Frankrijk bedekken, is er geen ontkomen aan. De hele dag zit Danny op zijn I-phone te kijken. Hij heeft daar een speciale weersvoorspeller, die Montclus kan vergelijken met Aix, Nice, Antwerpen en Opglabbeek in één oogopslag. Opglabbeek komt er deze dagen als winnaar uit! Dan maar naar home-activiteiten. ..De mannen steken het plafond in Danny's nieuwe bureau en ik bereid hen een stevige lunch (frikadellekes in tomatensaus op Franse wijze) De klus is om 13.30 uur al geklaard. Na de middag hebben we allebei een afspraak gemaakt bij de kapper en hoewel een vreemde kapper een hoog risicogehalte heeft, komen we toch buiten met een goed gevoel! Thuis hang ik het mooie schilderij van Clothilde Ancarini terug tegen de livingmuur maar op een goeie hoogte. Het is mooi. Bomma en bompa zullen content zijn! Op Paasdag zal het niet anders zijn; luieren en binnenshuis klussen en werken. Ik zal lekker koken en me eindelijk eens neerzetten met een goed boek. Hopelijk genieten jullie ginder van alle geneugtes, die de zon met zich meebrengt. Een vrolijk Pasen gewenst!
Op deze goede vrijdag is het weer beter dan voorspeld. De zon is er wel maar er staat een strakke wind. Vandaag opent de grote Antiek en Brocante beurs in Barjac. Reeds vroeg op de dag is er een massa volk op de been en de auto's staan kilometers ver langs de weg geparkeerd. Een heel groot deel van de nummerplaten heeft een witte achtergrond met rode letters en we worden menig keer aangesproken in het nederlands (of beter het West-vloams) . We missen onze vrijdagse groenten- , fruit- en kaasmarkt wel. We wandelen door Barjac, langs de indrukwekkende hoeveelheid kraampjes. Het voelt als een wandeling door Tongeren op een zondagochtend. Er zijn honderden handelaars met meubels, oude stoffen, gleiwerk, allerlei materialen voor huis en tuin. Bij de eerste kraam al , valt mijn oog op een heel leuk kastje. Het heeft twee deurtjes aan de voorkant en ook de bovenkant gaat open, zoals bij een koffer. Mooi eikenhout, netjes opgeschuurd en niet teveel franjes. De verkoper vertelt me dat het een oude "glacière" is. Hierin bewaarde men vroeger de ijsblokken om gerechten vers te houden en dranken te koelen. Een echt hebbeding! De prijs is nog wat te hoog en we hebben nog maar één kraam gezien maar dit wil ik onthouden. Na anderhalf uur kuieren, is de verzadigingsgrens bereikt. We gaan nog even naar de bakker en dan recht naar huis. Het kastje blijft in mijn gedachten. Als ik morgen terugga, wil ik het nog eens bekijken. Vandaag starten de werken aan Danny's bureau. Samen met Peter (onze vriend en aannemer) gaat hij naar de "GamaG", een grote doe-het-zelfzaak in de buurt om isolatie en gyproc te halen. Morgen zullen ze het plafond steken. Terwijl de heren boodschappen doen, werk ik nog even verder in de tuin om dan met Anna en de honden een grote wandeling te maken. We overlopen allerlei scenario's om Dumbo's jachtdriften aan banden te leggen. Castreren zal wel helpen om niet teveel op de versiertoer te gaan maar het is vooral zijn neus, die té actief is. Ik denk aan onzen Bompa, die niet zo goed meer ruikt en smaakt. Wat kunnen we doen om dat orgaan actief uit te sluiten??? Als over een paar weken de toeristen zich hier massaal installeren, zal geen enkel gezellig ontbijt of barbecuefeestje op de camping nog veilig zijn. Aan de wekelijkse markten in Montclus, wil ik nog niet eens denken..... Hij moet vanaf nu aan de ketting, letterlijk en figuurlijk. We zullen elke dag een grote wandeling maken en hem meenemen als we gaan joggen maar de rest van de dag moet hij vast. In Antwerpen kan hij dat ook, geen medelijden dus. Hij zal deze zomer niemand ambeteren!
Nood breekt wet en ik moet dus nu zeker die voordeur afwerken. Het oogt allemaal nogal amateuristisch. Vier lagen lak en die deur is nog niet wit! Ik zet mijn leesbrilleke op om zeker geen plekjes ongedekt te laten en breng nog een laagje aan. Terwijl het rustig droogt (er staat een strakke wind) begin ik alvast in de voortuin. Bladeren en onkruid afvoeren en de dode planten verwijderen. Terwijl ik hier bezig ben, komt er een Franse auto op de oprit gereden met luid getoeter. Een dikke Fransman stapt uit en vraagt vriendelijk of ik misschien een jachthond heb? Euhm.....Ik kijk even rond waar hij nu weer uithangt maar ik moet niet lang zoeken want Meneer Dumbo zit op de achterbank van de auto! Gatverdekkie! De twee heren (Dumbo en Frankie !) waren op weg naar de grote brocante beurs in Barjac. Ik had het hem nog zo gezegd! "Niet te ver weg hé?" maar die jeugd van tegenwoordig, dat is niet meer wat het geweest is hoor. In mijnen tijd.... Enfin, ik sla nog een praatje met de lieve man, die duidelijk geinteresseerd is in onze kleinste. " Impossible de le garder à la maison, madame! Il est né pour la chasse ! " Ja ja dat zal wel maar we hebben er al een jaar ons latijn in gestoken en we houden zoveel van hem. Ik laat even zien hoe wel opgevoed hij wel is: Dumbo zit!" en "Dumbo blijf!" Hij doet het zonder verpinken. Patrick, zo heet de kerel,is duidelijk onder de indruk maar toch laat hij zijn telefoonummer na voor het geval ik hem wil afstaan voor de jacht. Oeps. We bedenken allerlei oplossingen maar we kunnen natuurlijk niet in een glazen bol kijken. We zullen hem in elk geval zoveel mogelijk vastleggen. ... Na de zesde (jawel de zesde) laag verf, geef ik het op. Alleen de lezers van de blog zullen merken dat er eigenlijk nog een paar lagen moeten volgen maar verder zal niemand er een opmerking over durven maken. Mijn voordeur is af! We gaan in de late avondzon nog een mooie wandeling maken en trainen Dumbo om bij ons te blijven. Het is een zware test voor ieder van ons..... Ik stuur je een paar fotootjes mee van de wandeling. Mooie bloesems, de eerste blaadjes aan de wjnranken en een zicht in onze achtertuin! En natuurlijk de hoofdrolspeler van vandaag!
Wanneer ik op deze woensdagochtend beneden kom, lijkt de inkomhal opeens veel ruimer. De witte deur, weet je wel? Ik heb ze gisteren met enige moeite in het slot gekregen maar zal het me vandaag lukken om haar weer open te krijgen??? Ja hoor, het lukt en er ze kleeft nergens. Oef! Snel ontbijten, het huis aan de kant en dan in de douche. Stipt om 10 uur zijn Anna en Pauline hier en we rijden met mijn auto naar Avignon. Vlot verkeer maar als we in Avignon aankomen, begint de miserie. We zijn duidelijk niet de enigen, die vandaag hier willen zijn. Eén grote parking is volledig afgesloten door een filmploeg. Indrukwekkend! We rijden een paar keer rond de stad maar alle plaatsen zijn benomen. Er zijn zelfs plaatsen waar al twee auto's op staan! Die Fransen toch... Met de moed der wanhoop, volg ik de pijlen naar P-Oratoire en uiteindelijk beland ik in een ondergrondse 'Vinci" parking. We kennen deze keten en weten dat je auto daar veilig staat maar dat je héél veel klein geld op zak moet hebben als je hem terug wil. Alles liever dan nog langer rond te toeren. We komen midden in het hartje van de mooie winkelstraten weer boven de grond. Dit moeten we onthouden! Mijn oog valt meteen op het mooie logo van de "Weill" winkel, waar ik voor ons mama een boodschap moet doen. Het mooie vestje, dat ze in Belgie niet meer vond, wordt hier voor haar opzij gelegd. Wat zal ze mooi zijn deze zomer! Ik heb meteen een reden om nog eens terug te komen. We wandelen langs de mooie Paas-etalages naar het palais des papes en we lachen om de leuke anecdotes van Anna. Toen ze (als Britse zonder enige kennis van het Frans) net in Frankrijk woonde, moest ze op een mooie dag in de lente haar nieuwe auto afhalen. Ze had haar zakwoordenboekje bij voor de zakelijke transacties en een beetje beleefdheidsvormen ingestudeerd. Toen ze de sleutel kreeg en afscheid nam zei ze: "Joyeux Papes" in de stellige zekerheid dat ze daarmee een vrolijk Pasen wenste! Als een volleerde gids, leid ik hen nog even naar de Pont Bénezet en zing het liedje "Sur le pont d'Avignon, on y danse, on y danse..."
Het is al weer tijd voor een gezellige lunch op een terrasje en praten bij over de leuke en minder leuke dingen des levens en leren elkaar weer wat beter kennen. Niet zonder enige moeite,(we worden aangesproken door een lieve Fransman, die ziet dat we een beetje het noorden kwijt zijn) vinden we onze parking en auto terug en zoeken de bordjes "Gare TGV". Net als we op het perron staan, rijdt de trein binnen. Perfecte timing. Danny is moe en moet nog dringend een paar calls doen voor het werk. We rijden dan maar naar Le Pontet, een reuzengroot shopping center, waar de dames hun gangen kunnen gaan. Het is al vijf uur als we de terugweg aanvatten. Iedereen is moe (van niks te doen!) en het wordt een luie avond. ..
Den hemel treurt in Montclus. Het is zacht maar donker en regenachtig. Juist nu ik mijn voordeur wil aanpakken. Maar wat moet gebeuren zal gebeuren. Het schuren en slissen is een hele klus want jet is zo'n imposante deur vol kadertjes en mouluren en hoekjes en kantjes. De verfrol en de grote schuurmachine kunnen al meteen terug in de berging. Het zal handenarbeid worden. Als ze helemaal is afgeschuurd en met Saint Marc (dat ontvet het beste volgens ons mama) afgewassen is, kan ik eraan beginnen. In België is men al een hele stap verder op gebied van verven. De kwaliteit is stukken beter en alle verfproducten moeten met water oplosbaar zijn. Dat is veel aangenamer om te werken en minder belastend voor het milieu. Hier zijn ze zover nog niet. Ik moet lang zoeken naar een sterke verf, UV bestendig, goed dekkend en geschikt voor binnen én buiten want zo'n deur heeft twee kanten hé!!!! (hihi een doordenkertje!). Met een fiine borstel begin ik eraan. De verf voldoet aan alle voorspelde kenmerken, behalve het "goed dekken". Nadat ik de derde laag (telkens 4 uur droogtijd respecterend) heb aangebracht, is de deur nog steeds niet wit-wit. Er zit niets anders op dan ze grondig te laten drogen en de afwerking uit te stellen. Als ik probeer om de deur te sluiten, lukt dat niet meer. Er zit nochthans geen verf in de sloten. Het franse systeem is al even oud als de deur zelf. Ik verwijder wat verfresten, pak wat olie uit de keuken en gebruik alle force, die na een lange dag nog rest en jep! Ze is toe (om nooit meer open te gaan misschien- want dat ga ik nu echt niet meer uittesten). Ik plof in de zetel en ben net op tijd voor "mijn restaurant". Claudio is nu toch wel heel wat van zijn pluimen aan het verliezen, vind ik. Ook bij de andere teams is het overal kommer en kwel. Als ik ga slapen, vraag ik me af wat voor zin deze dwaze reality programma's hebben. Hebben ze daar bij de VTM écht geld teveel?... Morgen staat er een leuke dag op het programma. Mijn vriendinnen komen om 10 langs en dan rijden we samen naar Avignon. Een leuk shopping moment om in de namiddag Danny weer op te halen in de Gare TGV.
Alweer een zomerse ochtend in Montclus. We moeten doorwerken want vandaag moeten we nog voor de middag naar Nîmes-airport. Danny heeft een vlucht naar Brussel om 12.30 en moet een uur van tevoren inchecken. We zijn maar net op tijd weg en moeten het toch wel drukke verkeer trotseren maar op iets meer dan een uurtje zijn we in de terminal. Later blijkt de vlucht wat vertraging te hebben en we hadden het dus even goed wat rustiger aan kunnen doen. Ik keer meteen terug naar huis want een winkeluitstapje zit er niet in. In Frankrijk luncht iedereen 's middags en ze nemen er nog eens ruim de tijd voor ook. Tussen 12 en 14 uur is er niks open!!! Op de terugweg zie ik al zomerse taferelen aan de oevers van de Cèze. Heel wat jongeren zijn aan het zonnen of liggen in groepjes te praten en te luieren. Het zal hier dus ook wel paasvakantie zijn. Ik maak mezelf een slaatje en zet me lekker in het zonneke. Dumbo ligt naast me en knabbelt aan een been van de gisteren gemaakte lamsbout. Een hondenleven noemen ze dat!! Om 15 uur heb ik een afspraak hier thuis met iemand van de "service public d' assainissement non collectif", de SPANC. Ze komen controleren of de riolen en de septische putten conform zijn aangesloten. De jongeman is netjes op tijd en heeft wat documenten bij zich. Hij wil weten waar mijn afvalwater naar toe gaat? Euhm....ik heb geen flauw idee. Ik haal wat plannen boven maar vind niks terug van de afvoeren en de mogelijke putten. We lopen samen rond het huis en ik wijs hem de toiletten aan maar er is nergens een put of een deksel te vinden. Wat sta ik hier weer mooi te schilderen! Ik probeer nog te zeggen dat alles waarschijnlijk in orde is want we hebben nog geen verstopte toiletten of reukhinder gehad maar daar kunnen we alleen maar eens hartelijk om lachen. Wanneer ik voorzichtig informeer naar de vroegere controles, blijken die er nog niet te zijn. Dit is helemaal nieuw en voor heel Frankrijk en zijn inwoners de eerste keer. Een mooi initiatief maar ik krijg een dikke nul op mijn rapport en moet nu op zoek naar de juiste gegevens. Ik beloof de lieve jongen zo snel mogelijk alle info te gaan verzamelen en hem dan te contacteren. Ik weet dus wat gedaan in de komende dagen. Hopelijk kunnen de vorige eigenaars me wat wijzer maken.....
