Een stralende zon en een helderblauwe hemel, voorspellen een schitterende januaridag. We ontbijten lekker lang en trekken ons werkplunje aan. Op het programma voor vandaag staat : het oude wandelpad vrijmaken en in ere herstellen. De bouwers van het huis, monsieur et madame Bahieux, hadden hun tuin mooi aangelegd en een leuk wandelpad gemaakt, waar langs ze, zonder moeilijke beklimmingen en akrobatieën, elke dag een luchtje konden scheppen. Volgens de plannen weten we waar de weg moet gelegen hebben maar hij is zo overwoekerd en verwilderd dat het een hele opdracht zal worden. Danny begint met het grote werk en sleurt planten en jonge bomen met wortel en al uit de hun onrechtmatig toegeëigende grond. Alles gaat de brandstapel op. Ik effen het pad (zo ben ik hé ) en knip de boorden bij. Aan de kant van de vallei leg ik de zware boordstenen, die door de jaren heen naar beneden gerold waren, terug netjes op een rij. Danny geniet van het "steenwerpen" (hier is een olympisch talent verloren gegaan!). Gelukkig is het droog en staat er een matige wind in de goeie richting. Het lukt ons om al het afval meteen te laten verdwijnen. Als de avond valt (en dat is duidelijk al wat later dan een paar weken geleden) hebben we al een vierde van het pad "blootgelegd". We zien bomma en bompa hier al wandelen.....Als alles nu nog eens in bloei zal staan wordt het helemaal super. Veel brem, rozen, geurige thijm en tal van andere planten ( waarvoor ik eerst wat opzoekwerk moet doen) krijgen weer de ruimte om te ademen. De twee honden vinden het ook allemaal geweldig in de zon. Ze spelen en rollebollen de hele dag en gaan dan lekker liggen luieren. Als diner maak ik een lekker kippefiletje, met basmatirijst en een currysaus met appeltjes. Heerlijk. En nu is het alleen nog wachten op de pappenheimers en De smaak van De Keizer. Deze reeks heeft hier in Frankrijk verschillende prijzen weggekaapt. Wij zijn er dus niet zonder reden aan verslaafd geraakt. Ook in Frankrijk weten ze het betere televisiewerk te appreciëren.
Het is zaterdag en dat wil zeggen "marktdag" in Uzès. We houden allebei van dit gezellige stadje. Bij ieder bezoek ontdekken we nieuwe steegjes en kleine weetjes. We nemen de weg via Gouduarges (Gouadeloupe zou onzen opa zeggen;-) ). We wijken even af van onze route om de "Moulin à l'huile" in Verfeuil met een bezoekje te vereren. Hier wordt op een artisanale manier olijfolie geproduceerd. De vrouw des huizes raad ons een lekkere, niet al te dominante olie aan en we krijgen er nog een smakelijke uitleg bovenop. Olijfolie proeven gaat al bijna gepaard met evenveel lyrische beschrijvingen als het proeven van wijn hier in de streek. Voor ons volstaat: "lekker".... In Verfeuil kocht enkele jaren geleden een Belgische minister een vakantiewoning. Ik moet nog eens vragen aan Julien welke minister het is maar ik dacht dat het Louis Michel was (of hoop ik dat alleen omdat ik dat zo'n sympathieke man vind?). Uzès leeft onder de zaterdagse marktdrukte. Bovendien zitten we aan het einde van de "solden" en zijn er échte koopjes te doen. In tegenstelling tot de zomerperiode zijn het nu de Fransen, die hun wekelijkse inkopen doen. Hier en daar een Nederlands koppel(die haal je er zo uit- Man, groot, blond, haar netjes in de plooi met lange, donkere, Hugo Boss overjas .Vrouw, bijna even groot en statig met lange nertsjas, Delvaux handtas en Prada laarzen. Voor het laatste zakken ze tegenwoordig in grote getale af naar Antwerpen) en ook een paar wagens met Belgische nummerplaten, waarvan de eigenaars niet meteen in het oog springen.(Lieve Hansje voel u nu niet aangesproken hé. Voor ons behoor jij tot de categorie "supersympathieke Vlaamse Nederlanders!!) We kopen wat lekkere groenten, kaas van de geitenboer (overheerlijk-we mogen eerst proeven!) en oesters! Zalig dikke oesters, vier euro voor een dozijn. Dat moet kunnen als zaterdagavond-diner, besluiten we. Met wat roggebrood, échte boter en een goeie Saint Véran, kan onze avond niet meer stuk. ..Als we onder een rustig herfstzonnetje terug rijden horen we de radioberichten over noodweer in Zuid Frankrijk, met 10 doden, ontelbare omgerukte bomen, geplette voertuigen en afgerukte daken. Oeps....niks van gemerkt!...Zo maar aan ons voorbij gegaan. We rijden nog even langs Saint Paul le jeune om "dag" te zeggen bij onze vrienden. Ze zijn er allemaal, Peter en Anna, Eric en Pauline, Pat en Tom. Ze zijn druk bezig met de voorbereidingen voor hun bijzondere avond. Ze gaan namelijk vanavond "oudjaar" vieren omdat ze geen van allen een écht nieuwjaarsfeest hebben gehad. We wensen hen veel plezier en vragen uitdrukkelijk om ons vannacht om 12 uur niet wakker te maken met een "happy new year !!!". Als we thuis komen gaat Danny, met zwarte keukenschort, keukenhanddoek en oestermes, als een ervaren oesteropener de keuken in.... De laatste zes zijn voor jou, zegt hij lief. Ik begrijp meteen waarom. De stijl was er al helemaal maar de ervaring moest nog komen(hihihi)....maar het ziet er allemaal super uit en we genieten. We gaan zeker nog eens terug naar onze "oesterman".
De eerste miezerige dag sinds onze aankomst. Tijd om wat te studeren en te lezen. Hoewel mijn vrijdag steevast begint met een uitstapje naar de markt van Barjac, besluit ik te passen. We gaan morgen(de météo belooft dan wél zonnig weer (' ') wel naar de mooie markt in Uzès. Daar kan ik meteen op zoek naar een tafellaken voor ons mama en een kadootje voor Karolien, die vandaag jarig is. Op vraag van ons Sofie probeer ik al wat foto's te publiceren. Das een heel gedoe hoor maar ik ben er in geslaagd!!!! Joepie!! Ik denk dat de inhoud van de foto's voor zich spreekt. Dumbo op uitkijk in de zon, Montclus mystiek in de winter en onze nieuwe living. We hebben de slaapkamergordijnen (die toevallig de perfecte afmetingen hadden en met een verduistering gevoerd zijn, beneden opgehangen. Zo hebben we van de grote open leefruimte nu twee aparte kamers gemaakt. Een zithoek met "hoge temperaturen) en een bureau voor mij (waar ik met blauwe vingers zit te typen......)Terwijl ik hier aan het werk ben, hoor ik alweer een bericht uit het Belgisch journaal en ik word een beetje koud in mijn hart...... Eén of andere twintigjarige heeft in een kindercrèche, met de mooie naam "fabeltjesland", enkele babies doodgestoken en nog een hele boel kleintjes zwaar gewond. Hoe laag kan een mens vallen???? Wat een vreselijk drama voor die ouders, die nietsvermoedend hun kerngezonde peutertjes 's morgens in goede handen hebben achtergelaten. Hoe moet dit verder? Binnen de kortste keren gaan er weer nieuwe wetten gemaakt worden door nieuwe regeringen met nieuwe ministers......tot er weer zo'n oen een bejaardenhuis of een school overvalt. Zo kunnen we wel bezig blijven hé? Ook hier gebeuren rare dingen hoor, daar niet van. Ik geef jullie op een regendag als deze nog wat sensatielectuur mee. In Goudargues, een dorp in debuurt, werd enkele jaren geleden een goed restaurant overgenomen door een jong koppel. De zaak draaide schitterend en het koppel kreeg een babie. Een sprookje zou je zeggen.....ware het niet dat de chef een verhouding begon met één van de diensters. Niet verstandig natuurlijk.... Toen enkele weken geleden op een zondagavond de zaakvoerder (nog geen dertig jaar!) samen met zijn vriendin, van een avondje uit in een dancing, thuiskwam, werden ze opgewacht door zijn vrouw. De man, onder invloed van drugs (zo zeggen de kwatongen hier) begint te roepen en te tieren en werpt zich op de grond en slaat met armen en benen......Hij wordt daar overreden door een nietsvermoedende chauffeur, die toevallig voorbijkwam. Resultaat; nog steeds in leven maar met "bandsporen" in het aangezicht en op de benen.....Verminkt voor het leven. Weg restaurant, weg vrouw, weg kind, ...... In een latere versie horen we dat de echtgenote achter het stuur zat. Mmm Als er dan al eens iets gebeurt op een rustige plek als deze, wordt een mug (???mug???) al gauw een olifant hé..... Tot morgen voor een weekend verslagje.
In Montclus is het een rustige winterdag, een beetje nachtvorst, een beetje zon, een paar wolkjes.......maar de nieuwsberichten uit Belgie slaan in als een bliksem. Twee miljard euro van de Vlaamse regering voor KBC!.... Aandelen gered? Ik weet echt niet meer wat te denken. Is het echt zomaar een reactie van minister Reynders, die deze val heeft veroorzaakt? Vanuit een groot land als Frankrijk, lijken al die Belgische toestanden zo waanzinnig (zelfs een beetje belachelijk)! Het is bijna onbegrijpelijk dat er in zo'n mini-landje als België zoveel heisa kan ontstaan. Regeringen (hoeveel hebben we er ook al weer?) vallen alsof het herfstbladeren zijn, ministers moeten aftreden omdat er één woord teveel of twee woorden te weinig zijn gezegd, bedrijven gaan massaal over kop..... Het kapitaal van de Belgische spaarders (stonden we niet op nummer één op de lijst van beste spaarders in de wereld?) wordt zwaar misbruikt door onze blindelings vertrouwde bankinstellingen..... Is dit een grap of om te huilen???..... Wij hebben hier échte (hihihi) zorgen aan ons hoofd. Frankie, onze gast(hond) doet raar. Al twee nachten op rij maakt hij ons op regelmatige tijdstippen wakker. Hij moet dan naar buiten. Niet om te plassen maar wel om te drinken! Hij drinkt wel 5 liter op een dag en dat verontrust me. Uit mijn vorig leven (ik was toen gehuwd met een dierenarts!) herinner ik me dat deze symptomen wijzen op een acute baarmoederontsteking. Diagnose gesteld, ware het niet dat Frankie van het andere geslacht is. Ik bel Marc even op en doe mijn verhaal. Van zijn rustige en professionele uitleg word ik een pak wijzer. Twee mogelijkheden: of het is psycholosomatisch, of het is een acute nierinsufficiëntie. Bij het tweede moet ik toch naar de dierenkliniek in Barjac om bloed te prikken. Ik breng zijn baasjes op de hoogte maar besluit nog even om hem wat in het oog te houden. Hij drinkt veel.....en hij plast veel. Dat is al positief! Het zou dus wel eens in zijn koppeke kunnen zitten in plaats van in zijn nieren. Tijdens een wandeling wordt er veel duidelijk. Niet twee, niet tien maar honderd keer wordt zijn rechter-achterpoot opgetrokken om zijn terrein af te bakenen. Hij was al 8 jaar "Heer en Meester" op dit terrein en nu komt hier zo'n gevlekte puber de passie preken????...... Het zal niet waar zijn!!! Hij zal zich, al dan niet plassend en drinkend toch bij de feiten moeten neerleggen. Bovendien lijkt hij ook helemaal niet ziek. Hij speelt actief mee en eet "met volle goesting" zijn dagelijkse portie brokken. Ja Frankie, er is een tijd van komen en een tijd van gaan.....De temperatuur in huis is na 3 dagen stoken aardig opgelopen en de kilte verdreven. Vanavond spelen ze "Nos enfants nous accuseront"(een schitterend film gedraaid in Barjac en in opdracht van onze burgemeester!) in Bagnols maar we besluiten toch hier te blijven voor een spannende aflevering van "Van vlees en bloed". .....
Het is een stralende woensdagmorgen. Een intens blauwe hemel boven een licht gerijmde (of is het berijmde?) tuin. Het is nog net iets te vroeg in het jaar om buiten te ontbijten maar ik droom er al van. Eén ding is zeker: vandaag kan de was buiten drogen. Ik zet al het vuile goed klaar en was, netjes gescheiden witte en donkere was, ware het niet dat die éne zwarte sok, persé tussen het witgoed wilde kruipen. Hebben andere huisvrouwen dat ook voor? Of ben ik echt de enige????
Geen nood......dat witgoed krijgt gratis een extra rondje mét een heel pakje "BLANC".... Als ik dan, geladen met wasspelden, mand en propere was de tuin inga, merk ik dat de grond onder de wasdraad compleet is omgewoeld. Hier is een heel peleton everzwijnen voorbijgetrokken! Ik volg het spoor, de trappen af , naar het lager gelegen gedeelde en zie ook daar een echte ravage. Je kan echt zien dat ze hier heel recent aanwezig waren, waarschijnlijk deze nacht? We zien wel vaker hun sporen (met de hulp van Dumbo weliswaar) maar we krijgen ze maar niet in levende lijve te zien. Het zijn meesters in het spelen van verstoppertje en misschien is dat maar goed ook. Ik heb me laten vertellen dat die kerels behoorlijk aggressief kunnen zijn.
De was droogt in no-time en intussen neem ik de post door. Na zes weken is het een heel pak. Bovenaan ligt de brief van Julie, verstuurd van op het internaat op 5 november en aangekomen ergens eind december (we waren in Montclus tot 1december) .Het adres in haar mooiste handschrift (en dat is echt mooi) en voldoende gefrankeerd; zou dit te maken kunnen hebben met een lichte onwil van de postbeambten in Gouduarges? Bovendien zit er alweer post bij voor Mientje (Hermien) Vandecasteele in Montclus. Het wordt hoog tijd dat ik hen allemaal eens ga opzoeken, de vlamingen in de buurt, zodat ik bij de namen ook een gezicht kan plaatsen. Johan , Lucréce en Mientje:" Ik kom eraan hoor!" De lunch nemen we op het terras, zalig in het zonneke. Hoewel de buitentemperatuur maar een graad of 8 is, heeft de zon voldoende kracht om het terras aangenaam te verwarmen. Zelfs Dumbo en Frankie liggen te zonnebaden. Daarvoor zijn we dus hier......
Hondengeblaf en onze ding-dong kondigen de komst van Mr Blanché aan met zijn tractor vol "feu de bois". Een mooie voorraad. Na het lossen, komt Mr Blanché graag even binnen voor "un café". Ik presenteer hem dikke, versgebakken speculoos, die we nog hadden meegebracht uit Antwerpen. Het valt in de smaak...tot de laatste kruimel eet hij het hele schaaltje leeg!! Ik zie mijn hele voorraad zo wegslinken. Als we binnenkort brood gaan bakken, zullen we ook wat Belgische specialiteiten moeten maken. Een gat in de Franse markt !
Tijd om op te ruimen nu en de was binnen te halen want vanavond krijgen we bezoek van Tim en Jem. Ze vertrekken vrijdag weer naar de UK en we moeten nog wat zaken regelen. We vieren het nieuwe jaar met een glaasje champagne en sluiten af met de slimste mens.....
De zon wekt ons.....hoe lang is dat geleden? We moeten voortmaken want om 9 uur brengt James Frankie. De oude zwarte labrador zal twee weken bij ons logeren, terwijl zijn baasjes van een weldoende vakantie genieten op Fuerteventura.;Twee huizen en twee honden om voor te zorgen. Wie dacht dat leven in Frankrijk gelijkgesteld was aan "zalig nietsdoen"? Ik maak de koffers leeg en herschik de kasten. Het leek zo duidelijk; winterkleren in België en zomerspullen in Frankrijk....niet dus. Ik moet een plekje vinden voor alle dikke truien en sweaters, laarzen, sjaals en mutsen. Intussen geniet ik van het uitzicht op de vallei, dat bijna mystiek is. Ik kreeg van Bart (danku Bart!) zijn semi-professionele fototoestel en , hoewel ik nog geen tijd heb gehad om de handleiding te raadplegen, doe ik al een poging om al dit moois te vangen. Hopelijk lukt het me over een paar dagen om het ook te publiceren want de nodige apparatuur werd ook overgedragen. Ik wil hier echt wat gaan studeren over fotografie en dan het beetje fotografenbloed dat nog door mijn aderen stroomt, wat opwarmen.
Spijtig is er niet veel tijd om te dromen want er moeten nog heel wat vierkante meters worden gepoetst. Intussen doet onze insert wat hij moet doen: branden. Het zal nog tot de avond duren voor de temperatuur van 3 graden is opgeklommen tot een respectabele 17 graden in huis. Alles wat je aanraakt , is nu koud....ijskoud! We kunnen tijdens de lunch haast ons mes en vork niet vasthouden en de borden zijn ook al "voorgekoeld". Voor ons eerste glaasje Franse wijn, blijkt het een voordeel!
De zon is van de partij en dat is mooi meegenomen omdat de honden dan buiten kunnen spelen en de boel niet te sterk bevuilen. Ze willen zelfs niet mee met de auto als ik hen uitnodig om mee naar Bagnols te rijden. Ik ontdek er de "Weldon" een grote zaak met huis-,tuin- en keukenspullen, alle electro en doe het zelf materialen. "De betere Mr Bricolage": is mijn oordeel. Ik vind er mooie rails voor een extra gordijn in de living. De Hyper-Champion heeft alles in huis om de diepvriezer en de koelkast te vullen. Met volle kar en lege portemonnaie rijdt ik (iets sneller dan toegelaten op de Franse wegen) terug naar huis want om 17.30 begint de inauguratie van Obama en dat wil ik zien. Hoewel ik altijd fan was van Hilary Clinton moet ik toegeven dat het charisma en het sublieme redevoering-talent van Barack Obama mijn symphatie hebben gewonnen. Ik geniet dus ook vandaag van zijn eerste speech als president. Wat mij opvalt is dat hij, met zijn woorden alleen al, de Amerikanen de lust tot werken bijbrengt. Hopelijk haalt hij ze écht uit hun luie zetel.........ik zet me er nu in en ben niet van plan er nog uit te komen voor ik weet wie vandaag de slimste mens is!!
Lieve allemaal,
Hier Montclus! Gisteren hebben we Antwerpen verlaten om, na een erg korte nacht, l'autoroute du soleil weer op te zoeken. We hoopten daar de zon te vinden, na zes weken te hebben geleden onder een zwaar Belgisch winteroffensief. Op onze rit hebben we zowat alles gezien wat de weergoden in huis hebben. Van sneeuw op de Baraque fraiture, tot hagel en smeltende sneeuw rond Metz. Een flinke portie "rukwinden" zorgden ook nog voor wat sensatie op de snelweg. Als je zo'n truck met opligger inhaalt moet je het stuur krachtig in de hand hebben om niet meteen, na het voorbijsteken, tegen de vangrails te knallen. Het goede is: je blijft wél wakker... De ruitenwissers hebben ononderbroken gewerkt maar , eens Lyon voorbij, kregen we dan toch, zij het met enige moeite, een stukje blauwe hemel te zien. De temperatuur was inmiddels van -2 tot +10 gestegen.
Vandaag heeft Monsieur Sanchez , samen met zijn medewerkers, onze inbouwkachel geplaatst. Een huis zonder centrale verwarming vraagt bij winterse temperaturen toch enige aanpassing. Deze "insert" zou warme lucht met turbo-kracht door onze leefruimte(s) moeten jagen, zodat we het overal gezellig warm hadden. We zijn hoopvol en durven zelfs denken dat ze het vuur voor ons al hebben aangemaakt, wetende dat we rond 19 uur zullen aankomen. Niet dus....
De mannen zijn nog maar net weg en het hele huis is nat (ja ja ze hebben gepoetst)en wat niet nat is, ligt onder een dikke laag zwart stof (ik durf het woord "roet" niet in de pen te nemen) Voor diegenen, die mijn interieur niet kennen, even een toelichting; mijn bibliotheek, vol boeken, mijn open kasten vol serviesgoed en mijn decoratiespullen, bleven onbeschermd...... Maar geen nood, ik ben blij thuis te zijn en weet meteen waarmee ik me in de komende dagen zal moeten bezighouden. Na een kort telefoontje met de installateur krijgen we nog wat meer info. We mogen de kachel pas morgen aanmaken ......Het is binnen een graad of 3. Gelukkig hebben we schatten van buren, die bij een knetterend haardvuur een feestmaaltijd voor ons serveren. We zijn doodop maar genieten van elk moment. Als we weer thuiskomen, duurt het een tijdje voor we het bed wat opgewarmd hebben maar dan slapen we als een blok.
) en knip de boorden bij. Aan de kant van de vallei leg ik de zware boordstenen, die door de jaren heen naar beneden gerold waren, terug netjes op een rij. Danny geniet van het "steenwerpen" (hier is een olympisch talent verloren gegaan!). Gelukkig is het droog en staat er een matige wind in de goeie richting. Het lukt ons om al het afval meteen te laten verdwijnen. Als de avond valt (en dat is duidelijk al wat later dan een paar weken geleden) hebben we al een vierde van het pad "blootgelegd". We zien bomma en bompa hier al wandelen.....Als alles nu nog eens in bloei zal staan wordt het helemaal super. Veel brem, rozen, geurige thijm en tal van andere planten ( waarvoor ik eerst wat opzoekwerk moet doen) krijgen weer de ruimte om te ademen. De twee honden vinden het ook allemaal geweldig in de zon. Ze spelen en rollebollen de hele dag en gaan dan lekker liggen luieren. Als diner maak ik een lekker kippefiletje, met basmatirijst en een currysaus met appeltjes. Heerlijk. En nu is het alleen nog wachten op de pappenheimers en De smaak van De Keizer. Deze reeks heeft hier in Frankrijk verschillende prijzen weggekaapt. Wij zijn er dus niet zonder reden aan verslaafd geraakt. Ook in Frankrijk weten ze het betere televisiewerk te appreciëren.
') wel naar de mooie markt in Uzès. Daar kan ik meteen op zoek naar een tafellaken voor ons mama en een kadootje voor Karolien, die vandaag jarig is. Op vraag van ons Sofie probeer ik al wat foto's te publiceren. Das een heel gedoe hoor maar ik ben er in geslaagd!!!! Joepie!! Ik denk dat de inhoud van de foto's voor zich spreekt. Dumbo op uitkijk in de zon, Montclus mystiek in de winter en onze nieuwe living. We hebben de slaapkamergordijnen (die toevallig de perfecte afmetingen hadden en met een verduistering gevoerd zijn, beneden opgehangen. Zo hebben we van de grote open leefruimte nu twee aparte kamers gemaakt. Een zithoek met "hoge temperaturen) en een bureau voor mij (waar ik met blauwe vingers zit te typen......)Terwijl ik hier aan het werk ben, hoor ik alweer een bericht uit het Belgisch journaal en ik word een beetje koud in mijn hart...... Eén of andere twintigjarige heeft in een kindercrèche, met de mooie naam "fabeltjesland", enkele babies doodgestoken en nog een hele boel kleintjes zwaar gewond. Hoe laag kan een mens vallen???? Wat een vreselijk drama voor die ouders, die nietsvermoedend hun kerngezonde peutertjes 's morgens in goede handen hebben achtergelaten. Hoe moet dit verder? Binnen de kortste keren gaan er weer nieuwe wetten gemaakt worden door nieuwe regeringen met nieuwe ministers......tot er weer zo'n oen een bejaardenhuis of een school overvalt. Zo kunnen we wel bezig blijven hé? Ook hier gebeuren rare dingen hoor, daar niet van. Ik geef jullie op een regendag als deze nog wat sensatielectuur mee. In Goudargues, een dorp in debuurt, werd enkele jaren geleden een goed restaurant overgenomen door een jong koppel. De zaak draaide schitterend en het koppel kreeg een babie. Een sprookje zou je zeggen.....ware het niet dat de chef een verhouding begon met één van de diensters. Niet verstandig natuurlijk.... Toen enkele weken geleden op een zondagavond de zaakvoerder (nog geen dertig jaar!) samen met zijn vriendin, van een avondje uit in een dancing, thuiskwam, werden ze opgewacht door zijn vrouw. De man, onder invloed van drugs (zo zeggen de kwatongen hier) begint te roepen en te tieren en werpt zich op de grond en slaat met armen en benen......Hij wordt daar overreden door een nietsvermoedende chauffeur, die toevallig voorbijkwam. Resultaat; nog steeds in leven maar met "bandsporen" in het aangezicht en op de benen.....Verminkt voor het leven. Weg restaurant, weg vrouw, weg kind, ...... In een latere versie horen we dat de echtgenote achter het stuur zat. Mmm Als er dan al eens iets gebeurt op een rustige plek als deze, wordt een mug (???mug???) al gauw een olifant hé..... Tot morgen voor een weekend verslagje.
