Voor ieder van jullie onze oprecht gemeende warme wensen voor een succesvol 2010! Vanaf nu kunnen jullie de ontwikkelingen in Montclus en Barjac volgen op de Niddabeilles Blog. U vindt hem via de websitepagina. Ga naar www.niddabeilles.fr
Een extra blogje op de Kerstdag van 2009. Nog even stilstaan bij de warme gedachten waarmee iedereen deze dagen vervuld zou moeten zijn. Tijd voor familie en vrienden, even stilstaan bij het leven en dan, iets rustiger, weer verder gaan 2010 tegemoet. Wij wensen jullie alvast een jaar vol mooie dromen en hopen dat er vele van mogen gerealiseerd worden. Wij gaan aan de slag om onze Nid d' Abeilles in gereedheid te brengen, zodat het er voor ieder van jullie zalig verpozen zal zijn. Vanaf 1 januari zal deze blog op rust gaan en kunnen jullie alle info over ons en de streek terugvinden op de nieuwe niddabeilles-blog. Die vindt je via de websitepagina. De website zal vanaf het voorjaar helemaal klaar zijn. Al zullen de krachten van de natuur ons niet teveel tegen mogen werken. Ze zijn daar al aardig mee begonnen. Op Kerstavond is een reuzegrote rotsblok naarbeneden gedonderd op "onze " weg in Montclus. Gelukkig gebeurde het onheil tussen ons en Bagnols, ter hoogte van Bernas en niet richting Barjac. De weg is weg...., compleet platgewalst en de herstelling gaat wéken duren. Onze journalisten ter plaatse (Lucrèce en Johan)hebben een mooie fotoreportage bijeengezocht en ik stuur die straks mee door zodat jullie een eerste impressie krijgen. Om ons op te zoeken zal je dus de eerste weken een ommetje moeten maken. Geniet inmiddels van gezellige en warme momenten met elkaar!
Terwijl jullie stilaan ondergesneeuwd geraken, krijgen wij hier de volle zon. Het is weer aangenaam buiten komen. Onze vrienden komen vanmiddag hun Kerstwensen overbrengen en wij duiken dus in de keuken om hen te verrassen met een lekker etentje. Het wordt een klassieke boeuf Bourgignon, met rode wijn en zilveruitjes en ik blijf oefenen op een mooie "île flottant". We genieten en krijgen goeie punten.... We blijven gezellig napraten en verliezen bijna de tijd uit het oog. We zouden de kerstmarkt in Barjac bezoeken en om 17 uur zijn er stoelen gereserveerd voor het kerstconcert in de grote zaal van het kasteel. Eerst willen Peter en Anna nog even de Mas Amiel bezoeken want ze hebben het huis nog niet gezien vanbinnen. Peter, die ook aannemer is, heeft een klare kijk op de dak- en andere werken en kan deskundige raad geven. Als we eindelijk op de kerstmarkt aankomen, zit de sfeer er al goed in. Gratis glühwein versterkt de ambiance nog een beetje. Om 16.45 uur nemen we afscheid want Peter is een onwrikbare voetbalfanaat, die zijn zondagavondmatch voor niets laat wijken. Wij zoeken onze gereserveerde stoelen op. Het is gezellig en warm en er is veel volk. Drie verschillende koren, onder leiding van Fiona Gibson, brengen kerstliederen. In alle objectiviteit kan ik stellen dat het koor van onze vrienden er met kop en nek boven uitsteekt. Lucrèce verrast zelfs met een solo!! Mooi! Nieuw voor mij is de franse versie van "Jingle bells", die de hele zaal meezingt. "Vive le vent, vive le vent, vive le vent d' hiver...." klinkt het nog lang na.........
Minus 18 in Belgie??? Nou nou, dat is me wat. Hier blijven de temperaturen rond het vriespunt schommelen maar er staat een flinke mistral, die het toch allemaal wat kouder laat aanvoelen. Ik ga vandaag lekker binnen werken. Er moeten nog cadeautjes worden ingepakt en gemaakt (hé Christianne?) We experimenteren nog wat in de keuken en Danny neemt zijn buitenoven in gebruik. Er wordt een pizzaatje gemaakt en een focaccio. Niet slecht maar zeker geen hoge score voor de eerste keer. Danny moet ander hout hebben want eik is niet ideaal. We zullen op zoek moeten naar dennenhout. Dat brandt sneller en geeft meer warmte. Volgende keer beter. We brengen ook een bezoekje aan onze Belgische buren op de weg naar Issirac. Ze wonen hier al 10 jaar en hebben een geitenboerderij. Misschien kunnen we voor de feetsen wat kaasjes meenemen? Ze hebben een kudde van 60 beesten, die hen van de nodige melk voorzien om heerlijke geitenkaasjes te maken. We hebben geluk want er zijn nog maar enkele kaasjes over. Fin de saison! Eind januari gaan de geiten lammeren en dan kan de melkproductie weer op volle toeren draaien. Dat zullen we onthouden. De kaasjes, die we meenemen, smaken lekker . Ik heb er wat perensiroop (jawel!) opgedaan. Een heerlijke winterse variant op honing! Probeer het ook maar eens.....
Na een spetterend verhaal over brand, hoopt een mens dat er een zorgeloze, rustige tijd aanbreekt. Het zal niet waar zijn. Donderdagnamiddag kwam Lucrèce op de koffie en we hebben hartelijk gelachen om de gebeurtenissen van de voormiddag. Ook het oma-op-afstand gebeuren is een dankbaar onderwerp. We wisselen tips én gevoelens uit. Lucrèce en haar man zingen mee in het koor , dat in het kasteel van Barjac een prachtig Kerstconcert zal geven en ik reserveer alvast onze plaatsen. Dat wordt genieten! Als mijn vriendin naar de generale repetitie is vertrokken, leg ik nog een stevige houtblok op het vuur. Nog geen seconde later dondert het plafond van de kachel naar beneden. Lap, daar gaan we weer... Op zich is dit geen ramp want het vuur brandt nog maar in mijn hoofd hoor ik de brandweerlui nog zeggen dat een huisbrand hier een verloren zaak is. Als ik de deur zou openen valt alles misschien op de grond met niet te overziene gevolgen. Afblijven dus! Gelukkig heb ik een hulplijn. De buren! Het is waar wat ze zeggen: " Beter een goede buur dan een verre vriend." Met brandblussers en poken gewapend, staan de twee mannen een minuutje later al aan de voordeur. We openen samen de deur van de kachel en kunnen nog net die zware plaat tegenhouden en achter in de oven schuiven. Gevaar geweken. Als alles is afgekoeld kan ik de constructie herstellen. De werken zijn intussen succesvol uitgevoerd en ik kan weer stoken. Bij het openen van de luiken, wacht me een volgende verrassing; SNEEUW. Oeps ....ik moet vandaag naar Nîmes om Danny op te halen en had eigenlijk een shoppingdagje willen inlassen . Ik moet mijn dagprogramma herbekijken want zo'n lange rit op besneeuwde wegen is nergens goed voor (behalve voor een verhoogde adrenalineproductie). Van strooizout hebben ze hier nog nooit gehoord en wij wonen op een berg, nota bene! Op aanraden van Bart, zet ik alvast de auto beneden aan de weg. Verder moet ik gewoon de météo-berichten afwachten....en die zijn ok. De sneeuw zal plaats maken voor de zon en de wegen zullen goed bereidbaar zijn. Er kan dus een ommetje bij langs het shoppingcenter voor de aankoop van kerstcadootjes. Het vliegtuig landt wonder boven wonder goed op tijd en daarmee is de eerste winterprik vergeten.
De dag begon hier al met slechte voortekens. Ik knip mijn nachtlampje aan....pets....kapot. Ik doe dan maar het licht in de gang aan.....pets....kapot! In de keuken heeft Danny een spaarlamp gestoken en die brand wél maar het duurt wel een eeuwigheid voor ik mijn weg kan vinden in de donkere keuken. Een lekker ontbijtje maakt veel goed en ik geniet van mijn ochtendkoffietje. Ik maak gewoontegetrouw het vuur aan en ruim wat op, voor ik me aan mijn bureau zet voor de ochtendpost.....pets....bureaulamp kapot!! Ik vraag me af of er iets mis is met de electriciteit en realiseer me dat op deze donderdagvoormiddag de electriciteit zou worden afgesloten. Nog geen minuut later is het zover. Geen stroom meer voor de komende uren! Geen telefoon, geen extra koffietje, niet stofzuigen of strijken, geen warmte.....pfff. Mijn zintuigen staan op scherp en ik ruik brandlucht. Eén blik op de tuin en ik zie de vlammen vanachter het poolhouse opstijgen. Ik loop naar buiten en wil de tuinslang aansluiten maar die is bevroren, het buitenkraantje ook. Verdomme! Ik wil de buren bellen maar er is geen telefoon. Snel een bericht naar Danny of hij dat voor mij via zijn gsm wil doen. Die zijn er niet en Danny heeft meteen onze steun en toeverlaat Mr Blancher, in Montclus, gebeld, die op zijn beurt de brandweer verwittigt. Ik loop intussen als een bezetene met volle emmers van de keuken naar de tuin om de grootste vlammen te lijf te gaan. Meneer Blancher is snel ter plaatse en zal beneden aan de weg de brandweer opwachten. Ik blijf lopen! Heen en weer! Na twintig minuten(twintig ontzettend lange minuten!!) komt er een rode vrachtwagen aangereden maar die geraakt niet boven. Ik sla, al lopend, het schouwspel gade. Vier uniformen langs de weg en ééntje aan het stuur. Vooruit, achteruit, vooruit, afzetten, achteruit.....het duurt nog eens een half uur(niet gelogen!!) voor ze boven zijn. Ik heb het vuur inmiddels onder controle, ttz het breidt niet meer uit. Eindelijk staat de vrachtwagen klaar maar de slangen zitten vast! Miserie, miserie.....Als met veel mankracht (4 mannen en twee vrouwen) de slangen los én aangesloten zijn, spuit het water uit de vrachtwagen alle kanten op maar uit de slang komt niks!! Geen druppel. Ik ben intussen gestopt met lopen en de paniek heeft plaats gemaakt voor een gevoel van dolle pret. Ik kan mijn ingehouden lach nog moeilijk verbergen en heb de camera genomen want dit maak ik nooit meer mee. Nog eens tien minuten later, is er water. De straal is zo hevig dat het jonge meisje achteruit gecatapulteerd wordt maar ze is dapper en herstelt de situatie. Er wordt geblust en nageblust!! Alles onder controle. Als ik voorzichtig vraag hoe het de volgende keer moet als mijn huis in brand staat, antwoordt de commandant: "Vous appelez le 112 et puis vous commencez à sortir tous les trucs de valeur de la maison. Vous prenez vos bijoux, vos vêtements et vos papiers et vous sortez! C'est tout!" Ik hoop het nooit te moeten meemaken.
Na een rustige ochtend, laadt ik de auto met al de rommel, die nog her en der rondslingert. Vandaag is de "dechetterie" open en ik kan dus wat spullen legaal dumpen. In Saint Gély ben ik de enige klant en ik sla een praatje met een stagiaire. Een man van Marokkaanse origine maakt me wegwijs tussen de containers, terwijl de "big boss" vanop afstand toekijkt. Ik verdeel mijn spullen netjes over de containers en houd een "kunstwerk" over. Een zware plaasteren plaat, met een relief van een olijfboom. Niet echt mijn stijl(daarom wil ik er iemand anders gelukkig mee maken) maar best "kunstig". Dat merkt de man in kwestie ook en ik zeg dat hij het van mij mee naar huis mag nemen, wat hij prompt doet. Maar dan gaan de poppen aan het dansen. De grote baas heeft één en ander gade geslagen en komt er zich mee moeien. Van het éne woord komt het andere en de twee gaan elkaar letterlijk te lijf. Regels en wetten moeten gerespecteerd en er blijft geen ruimte voor een lief gebaar. Met veel dreigende gebaren en een onverstaanbare woordenvloed staan ze tegenover elkaar en vergeten de rest van de wereld. Ik vertrek en de poort gaat vanzelf open maar aan de andere kant staat een rij wachtende auto's, die het hele gebeuren met enig wenkbrauwgefrons hebben gade geslaan....... Benieuwd hoe dit geëindigd is? Op de terugkeer naar huis, realiseer ik me dat het marktdag is in Goudargues en ik maak een ommetje. Maar weinig marktkramers trotseren de kou maar ik vind alvast een lekker gebraden kippetje en wil ook een zacht geitenkaasje meenemen. Er staat echter niemand bij de kraam. We roepen samen "Vé-ro-ni-que"maar Veronique zit ergens bij een warme choco in het café, denk ik. De buurvrouw, van de groentenkraam, voelt zich geroepen om te helpen. " Un chèvre doux svp". Ze neemt er eentje en vraagt of ik weet hoeveel het kost? "Normalement c' est un euro", gok ik alsof ik hier wekelijks langs kom. Eén euro is best ok, vindt de buurvrouw en ik betaal. ik knipoog nog even naar een oude man, die na me komt en prompt drie kaasjes bestelt. Ik weet zeker dat ze meer kosten......lekker zijn ze in elk geval! Ik laat het me thuis lekker smaken en dan rep ik me alweer naar de volgende afspraak. Om 15 uur heb ik een RV in de garage. Mijn auto roept al weken om olie en die mag nu eindelijk ververst worden. Terwijl de auto achter blijft in de garage, probeer ik nog wat te werken in de tuin van de Mas Amiel. Om 17 uur ben ik weer thuis en ga ik weer met houtblokken aan de slag. Vanavond heb ik eindelijk tijd om te breien. Het begint te dringen. Ik brei een pull voor Danny's kerst en als ik niet snel een vitesseke hoger schakel heb ik met kerstmis nog maar een débardeurke. Die twee mouwen heb ik flink onderschat. Tot overmaat van ramp is het nu nog "Het groot dictee der Nederlandse taal" op Canvas en voor een amateurschrijverke is dat een leuke uitdaging. ...... Niet zonder enige trots kan ik u zeggen dat ik "maar 21 fouten heb gemaakt.
We ontsnappen hier niet aan een eerste koude-offensief. De temperaturen blijven nog net boven nul maar de ijskoude wind voelt heel pijnlijk aan. Ik ben vroeg op want er staat heel wat op het programma vandaag. Montclus moet warm blijven (dat betekent: stoken zonder onderbreking) maar ik moet ook in Barjac zijn. Tijd om het vuur op volle kracht te krijgen is er niet want blijkbaar staat er al een vrachtwagen in Barjac voor de deur. Ik haast me als een gek (gelukkig staan hier geen flitspalen) om 10 km verderop geen vrachtwagen te vinden. Er wordt wat over en weer gebeld en er wordt me bevestigd dat ze er over een kwartiertje zullen zijn. Vijftien minuten in de kou duren net iets langer dan 15 minuten bij de haard....... Bedden en beddengoed zijn alvast ter plekke. Nu de slapers nog! Het lossen is snel gebeurd en ik haast me dan maar terug naar huis om daar alles onder controle te krijgen; Dumbo eten en drinken geven, mezelf nog een beetje deftig wassen en aankleden (dat was maar half gebeurd in de ochtend), het vuur laaiend houden en de afwasberg een kopje kleiner maken. Met het nodige poetsgerief, vertrek ik weer naar de andere kant van de berg. Ik heb nu tijd om eens grondig alles te inspecteren en ik kan je vertellen dat er dan heel wat kleine gebreken om de hoek komen kijken. Elk huis heeft zo zijn kleine mankementen en een mens leert daar mee leven maar de eerste keer komt het toch wat ongemakkelijk aan. Een natte plek, netjes verstopt achter een decoratieve bamboemat (ze lieten dat ding natuurlijk niet zo maar achter), een WC, die bijna overloopt bij het doorspoelen, een deur zonder sleutel, lichtschakelaars, die nergens toe leiden enz. U kent het vast wel. Het lijstje met "werkjes" wordt stilaan indrukwekkend. En wij hadden nog wel gedacht dat we niks moesten doen!!!! Symphatieke Tony komt in de namiddag ook nog langs met een zeer professionele offerte. Post één; hernieuwen van het dak. Post twee reinigen en waterdichtmaken van de gevels. Post drie het graven en aanleggen van het zwembad in de tuin. Ca claque !! Mochten er onder de lezers nog mensen zijn, die met de feesten op zoek zijn naar een "goed doel"? Ik ken er ééntje! Wij zullen vrijdag alvast meespelen met "euromillions"........
Het is een mooie maar koude maandagochtend. Frankie en Dumbo hebben de hele zondagnamiddag bij de open haard gelegen en er nu nog een lange nacht aangeplakt. Vrolijk en dartel lopen ze de tuin in om zich van het één en het ander te ontdoen...... en weg zijn de heren. Normaal vertrekken ze nooit vooraleer hun buikje gevuld is maar deze keer zijn er duidelijk andere aandachtspunten. Ze zijn foetsie! Het gekke is dat ik amper drie dagen geleden doodsangsten heb uitgestaan maar nu maak ik me totaal geen zorgen. Een lief....en alle ratio is verdwenen. Ik blijf er rustig onder en denk: "Doe maar wat je niet laten kan!" Ik dacht altijd dat Dumbo de leader of the gang was maar nu blijkt Frankie kl... (letterlijk dan) aan zijn lijf te hebben. Dumbo keert al snel huiswaarts en gunt zijn vriend de nodige privacy. Misschien is die kastratie dan toch nog niet zo slecht geweest? Na de lunch vertrekken we naar de luchthaven. Danny moet een paar dagen naar Amsterdam en de vlucht vanuit Engeland landt omstreeks dezelfde tijd. Als de twee mannen thuis aankomen is er nog steeds geen spoor van Frankie. Ongerust ben ik niet maar het is wel wat vervelend natuurlijk. Het enige wat ik kan vertellen is dat "Good old Frankie" altijd nat was, als hij thuiskwam. Dumbo daarentegen niet en om te gaan zwemmen is het hier nu toch ook te koud. Er gaat een belletje rinkelen! Bij eerdere, hormoongestuurde uitstapjes, hebben ze Frankie vaak aangetroffen bij een teefje aan de overkant van de rivier. Ook Belgen! Allen daarheen dus en wat blijkt? Jawel de laatste dagen was Frankie heel vaak daar geweest maar vanmorgen waren de twee, na een blitsbezoek meteen samen weer vertrokken. Om 17 uur had de lieve dame een telefoontje gekregen vanuit Barjac. Haar hond was gesignaleerd in de Clos des Capucins (een restaurant!!). De lovers hadden het goed voor! Ze was haar hond gaan halen maar had Frankie toch maar achtergelaten. Ok, met deze berichtgeving kunnen we wel wat doen. Instappen en wegwezen, richting Barjac (10 km!!). Wanneer James en Lance hun auto parkeren op het marktplein en even heel krachtig "Frankie" roepen, komt hij prompt aangestapt!!! Het zal je hond maar wezen.......
Zoals iedereen in deze feestperiode, hebben wij gisteren ook de overvolle parkeerterreinen en de ellenlange kassa-files getrotseerd om wat inkopen te doen in Alès. Wat lekkers voor de feesten en wat nuttigs voor het huis. Een WC-bril, verlichting en een kerstboom(pje)..... Danny trakteert zichzelf op een laat sinterklaasgeschenk. Na twee jaar zoeken botsen we op een onwaarschijnlijk mooie en nuttige brood en pizza-oven. Helemaal in "fond" (of is het font?), loodzwaar, maar verrijdbaar en dus meeneembaar. De hele zondag wordt er dus geklust. Lampen hangen, wc-bril installeren, oven in elkaar zetten, meubels verhuizen..... Terwijl we zo binnen en buiten bezig zijn, gaan de honden alweer op stap. Bij hun thuiskomst, zijn ze vergezeld van twee mooie jachthonden. Ze dragen fameuse bellen rond hun nek (het lijken wel berggeiten) en brede fluobanden met een telefoonnummer en ze zijn duidelijk weggelopen van de meute blaffende honden, die we in het dal horen. De jagers zijn er weer!! De temperaturen zijn inmiddels flink gezakt en ook wij ontsnappen hier niet aan een winteroffensief maar het is des te gezelliger bij het vuur. Danny oefent in de keuken om een lekker kerstdiner te maken. Ik mag vanavond al eens proeven. Het menu mag ik natuurlijk niet verklappen maar lekker was het wel! Nog wat schoonheidsfoutjes wegwerken en dan hebben we een heerlijk kerstmenu.... Genieten jullie maar van de eerste sneeuw....
Dat we niet echt goed geslapen hebben, zullen jullie wel begrijpen. Al bij de ochtendschemering waren we wakker om verder te zoeken naar onze "verloren zoon". Danny gaat met de auto om alle kleine wegeltjes te checken en ik wandel langs de achterkant van de tuin, de bossen in. Misschien is Frankie van de rotshelling gevallen, waar Dumbo gezwind afspringt en ligt hij daar nu met een gebroken poot? Misschien heeft hij gewoon een hartaanval gekregen en is hij daar ergens in elkaar gezakt? Of erger nog en meer voor de handliggend, een schotwonde van de jagers? Dumbo gaat met me mee en heeft eerst aan het kussen van Frankie geroken. Hij volgt heel enthousiast een spoor en loopt heen en weer door de wijngaarden tot aan het verroeste busje (dat Bart zo leuk vond). Op een gegeven ogenblik zie ik iets groots zwart, verderop naast de weg. De schrik slaat me om het hart. Wat er ook gebeurd mag zijn, het is beter dat we hem vinden en afscheid kunnen nemen. Als ik dichterbij kom, merk ik dat het een autoband is. Geen Frankie dus. We gaan nog eens langs het huis van de buren en ik doorloop daar te tuin maar ben alweer een desilusie rijker. We moeten nu echt vertrekken want we hebben om 11 uur een afspraak in Barjac met een aannemer. Een Belg, die zijn bedrijf in Charleroi heeft overgelaten aan zijn broer en nu al 17 jaar hier woont en werkt, zonder er één minuut spijt van te hebben gehad. We willen een offerte vragen voor het dak. Er zijn wat natte plekken en de vorige eigenaar heeft duidelijk gezegd dat er toch een revisie moest gebeuren aan het dak. Van binnen en van buiten leek het allemaal in orde maar wij zijn natuurlijk Sinterklaas niet. Zijn paard zou het moeilijk hebben gehad op ons dak!! De diagnose is duidelijk : hier moet één en ander grondig worden vernieuwd. Grote werken dus, die ik liever laat uitvoeren alvorens te schilderen en te verhuizen. We laten de man nog naar de gevel kijken en er wordt ook een offerte gemaakt voor een zwembad(je) in de tuin. Hij geeft ons ook al orders om de werken te minimaliseren. We moeten zelf alle rommel (rotswol, blaren en rotte vezelplaten) al verwijderen. Dat scheelt aardig in de portemonnaie. We zullen er snel aan beginnen en straks een lottoformulier invullen!! Het is al lang middag voorbij en Dumbo verveelt zich oeverloos in deze kleine tuin; tijd om naar huis te gaan. We hopen telkens dat Frankie daar nu gewoon op zijn kussen ligt te wachten maar neen, er beweegt niks. Terwijl we toch van een lekkere lunch genieten, zie ik Danny stomverbaasd opkijken...."Daar is hij....Frankie!!" Meneer Frankie komt naar huis gewandeld alsof er niks gebeurd is! Een mirakel is het!! Ik ga helemaal door het dolle heen. Meneer is dus gewoon op de lappen geweest, een nieuw lief gaan zoeken . Geen excuses, niks ! Het zal je maar overkomen...... Als we het goede nieuws aan zijn baasjes melden, gebieden ze ons van hem nu maar aan de ketting te leggen, wat meteen gebeurt. Ik durf er voor te wedden dat hij weer zou vertrekken, als hij kon. Ik ken die blik......" Zèèèg....ik heb mijn vriendinneke al lang niet meer gezien hoor!!!!" ....het zal nog langer worden, lieve jongen, orders zijn orders!!
Na een lekker ontbijt en een warme douche, moet ik al naar Barjac. Tussen 10 en 12 komt er een technieker langs om de electriciteit aan te sluiten. Om 5 voor 10 zijn we ter plekke en stel je voor! er staat al een camionette van "EDF" op de stoep. Dat is natuurlijk geweldig. Alles wordt meteen in gang gezet en er is zowaar licht en warmte nog voor de klok 10 keer heeft geslagen. Het is vrijdag en dat betekent" marktdag" in Barjac. Leuk om even wat inkopen te doen en een babbeltje te slaan met wat ouwe-getrouwen. We lopen Lucrèce en Johan tegen het lijf, Carolle, Jean Ypsaki en nog een paar anderen. Bij de bakker luister ik naar het verhaal van Sylvie. Ze hebben maandagochtend haar auto gestolen. Die stond voor de deur geparkeerd en ze was zelf thuis op haar vrije dag. De wagen werd later uitgebrand teruggevonden in Pont-Saint-Esprit. Ze is boos en angstig en heeft het heel moeilijk. .... Als wij na een goed uur weer thuis komen, zit Dumbo te bibberen in zijn nest. Hij heeft duidelijk ademhalingsproblemen. (hoesten, kuchen, braken- alsof hij uren heeft gehuild!). Frankie is nergens te bekennen. Dit is niet normaal, we ruiken onraad. Frankie gaat nooit ver weg en ligt hele dagen te luieren in de zon. Toen we vertrokken was hij heel vrolijk en wuifde ons uit. Dumbo neemt hem af en toe mee op stap maar hij komt altijd meteen weer terug. We roepen en roepen en gaan even bij hem thuis kijken maar vinden geen spoor. Ik trek de berg op en roep zijn naam maar vind hem niet. De eigenaars van de fruitbomen boven op de berg, zijn bezig met snoeien en ik vraag of ze geen grote, dikke, zwarte hond hebben gezien? Neen, een hond hebben ze niet gezien maar jagers wel!!!! Laat het niet waar zijn. We bellen Frankie's baasje en die is er redelijk gerust in. Hij gaat wel eens vaker wandelen..... Onze ongerustheid neemt intussen gestaag toe. Hij is al meer dan 4 uren weg! We bellen de dierenarts en vragen of hij daar niet is binnengebracht? neen, dat is hij niet. De dierenarts meldt nog wel dat de jagers hun "ongelukken" meestal pas binnen brengen aan het eind van de dag, als ze huiswaarts keren. We wachten op een verlossend telefoontje en gaan heel regelmatig buiten kijken en roepen, in de hoop dat hij weer lekker op zijn kussen ligt maar het kussen blijft leeg. Dumbo wéét wat er is gebeurd; dat zie je zo. Kon hij het nu maar uitleggen. In die goede oude films, trekt de hond dan aan je broek en sleurt je mee naar de plaats van het onheil maar Dumbo doet niks! Hij blijft bibberen, de hele middag lang en wijkt niet van onze zijde. Als het donker wordt, zetten we Frankie's eten klaar en we laten zijn kussen op het terras liggen. We staken alle zoekacties maar weten dat er iets ernstigs is gebeurd. We troosten ons met de gedachte dat iemand hem heeft meegenomen en dat hij elders lekker warm bij het vuur ligt. Morgen zoeken we verder.........
Ons klein Prutske heeft de hele nacht doorgeslapen! Een unieke gebeurtenis in een jong leven. Ik heb ook de hele nacht doorgeslapen! Een nog uniekere gebeurtenis in mijn leven. Slapen is hier gewoon anders. Als je de hele dag actief bezig bent geweest, voldoende zonnevitamientjes hebt binnen gekregen en bij het vallen van de avond lekker binnen kruipt voor een knetterend haardvuur, komt de slaap vanzelf. Reken maar! Daar kan geen slaappil tegen op. Het is ook heerlijk wakker worden met de oranje gloed van de opkomende zon. Als binnen alles aan kant is begin ik aan de grote schoonmaak in de tuin. Er ligt een enorm bladertapijt en duizenden eikels. Ik bedenk me dat er vorig jaar helemaal niet zoveel eikels lagen. Zouden die vruchten ook beter groeien bij hogere zomertemperaturen? Geen idee. Ik zoek het even op. Danny heeft geen probleem met de dikke laag bladeren. Ik geef ook wel toe dat het mooi is maar rond het huis en op de terrassen moeten ze toch geruimd worden, vind ik (de controlefreak??!!). Morgen kunnen we misschien even een vuurtje stoken en dan zijn ze zo verdwenen. De honden houden me gezelschap en spelen met een opgegraven bot. Om 16 uur moet ik weer naar de bank om nu eindelijk die rekening te openen. Een charmante dame houdt me een uur lang aan haar bureau gekluisterd om dan , jawel, nog steeds zonder rekening weer naar huis te gaan. Ik mis een officieel document van de balastingen. Nieuwe regels van Sarkozy, zo wordt me verteld. Ik kan niet anders dan haar te geloven en zal dus een manier moeten vinden om die papieren hier te krijgen. Iemand een idee?? Als de avond valt moeten we nog even naar onze vrienden in St Paul -le-Jeune want Peter en Anna vertrekken morgen heel vroeg ook voor enkele dagen naar Engeland. Ze verbouwen hun garage tot nieuwe badkamer en we moeten echt eens komen kijken. De werken schieten goed op en we krijgen de namen van een paar schitterende vakmannen (niet evident hier in Frankrijk). Er staat een mooie uitnodiging klaar voor hun huwelijksfeest op 10-4-10. Goed op tijd zal je denken maar de meeste vrienden zijn expats en moeten tijdig hun agenda plannen. Wij zullen er in elk geval bij zijn. Anna zit te wachten op foto's van Lara en is duidelijk ontroerd. Ik moet dringend nog wat suikerbonen en babychocolade meebrengen..... Omdat het inmiddels te laat is om te koken , stoppen we bij chez Albert. Albert is een Arabier, die 's avonds een pizzatentje open houdt aan het rondpunt van Barjac. Terwijl Al Jazeera het nieuws door het barakske stuurt, stuurt Albert onze pizza's door zijn houtoven. Ze ruiken heerlijk en onze honger is alweer gestild. Morgen kook ik weer heel gezond, beloofd!
Mijn plannen om in de tuin te werken worden wegens omstandigheden verschoven naar een latere datum. Er is nog te veel te doen in huis en straks krijgen we al een eerste logé. Niet dat er bedden moeten opgemaakt worden want Frankie is de oude labrador van de buren. Dumbo heeft er een goede speelkameraad aan en zo lang het buiten droog blijft, is er geen probleem. Net als bij jonge moeders, die hun spruit voor de eerste keer laten logeren, krijgen we er een heuse handleiding bij. Een oude wonde aan zijn poot moet twee maal per dag in een badje van "Isobetadine" met daarna een verband en een oude sok. Verder is er een speciaal dieet van één en een half maatbekertje brokken en een halve maatbeker worteltjes. Veel drinken is voor de senior ook een must. Slapen moet best op zijn eigen kussen....... Enfin, James vertrekt met een gerust hart en ik onderneem een eerste poging om mijn contract bij de "edf" op te starten. Op een 0800 nummer krijg ik een hele reeks instructies. Als het een aansluiting betreft, tappez sur le 1.....bij een huis, tappez sur le 2........donnez les cinq chiffres de votre code postale..... het gaat verbazingwekkend goed, tot ik een korte wachttijd krijg . Wachttijd om een RIB te zoeken (bankgegevens) en de nummer van de meter. Verdomme!! Daar moet ik eerst voor naar Barjac want ik ken die niet van buiten en vind hem niet terug op de documenten. Ik leg de hoorn onverricht ter zake weer op. Hup naar de bank om een nieuwe rekening te openen (een verhaal apart want er is een probleem met de computer- wat had je nu gedacht?) en de meter op te zoeken. Daarna opnieuw "tappez" tot in den treure maar ik krijg het voor mekaar. Vrijdag moet ik ter plekke zijn tussen 10 en 12 en zal alles worden aangesloten. Ik sta dus een paar dagen op non actief, althans wat Barjac betreft. Hier is genoeg te doen en de twee honden in de gaten houden is nu een must want Mister Dumbo wil duidelijk laten zien dat dit zijn terrein is! Arme Frankie......
De weergoden zijn ons wel erg goed gezind. De zon helpt ons aardig om het hele huis weer warm te krijgen. We moeten een beetje tegen de natuur werken want de franse huizen zijn zodanig gebouwd dat ze de zon moeten weren. Wij passen vandaag alle truuken van de foor toe om de zonne-energie binnen te krijgen. De dikke muren zijn door- en doorkoud en de warmte van onze kachel voldoet maar voor een beperkte oppervlakte. Alle luiken gaan open en de zon klopt letterlijk op de ramen. Het broeikasteffect!! En dat tijdens de top in Kopenhagen!! De binnentemperatuur loopt langzaam op van 10 naar 18 graden. Boven is het al snel 22 graden en daar begin ik dan ook aan de grote opfrisbeurt. Winterkleren in de kast, zwemgerief eruit. Laarzen naast elkaar en sandaaltjes even in een doos. Daarna de keukenkasten checken. Wat is nog eetbaar en wat is intussen vervallen? Waarvan dient de voorraad aangevuld? etc. We lunchen voor het eerst in lange tijd weer buiten. Het is aangenaam zitten onder een staalblauwe hemel en ik krijg er zowaar rode kaakjes van. Heerlijk! Ik moet, voor het donker wordt, nog naar Barjac. Er zit nog heel wat materiaal in de koffer, dat moet uitgeladen worden in de Mas Amiel. Als we daar , net voor het donker, aankomen, blijkt er geen electriciteit te zijn. "Potverdorie nog eens aan toe", hoor ik Toon Hermans zeggen. Een stomme fout van mij! We hebben wel de meterstanden samen opgeschreven maar de nieuwe aansluitingspapieren zijn niet getekend. Daar moet ik morgen eerst werk van maken want zonder licht en warmte kan ik daar niet veel beginnen. Hopelijk krijg ik dat snel in orde. We rijden nog even door het stadje en zijn aangenaam verrast door de kerstsfeer, die overal heerst. Ik maak er later fotootjes van. Morgen wordt het alweer een mooie dag en dan ga ik de hele dag tuinieren. Er liggen tonnen bladeren en ik moet de boel een beetje overzichtelijk maken. Daarna begin ik zelf ook aan de kerstdecoratie in huis. Nu leg ik me lekker lui te rusten voor ons knetterende haardvuur........
Nadat jullie meer dan twee maanden hebben moeten wachten, wordt het geduld van de echte fans, eindelijk beloond! We zijn eindelijk weer thuis en er is heel wat te vertellen. Het natte koude Belgie, waar kleine Lara heel wat warmte bracht, hebben we weer even achter ons gelaten. Met een overvolle auto (we hebben zware "Ikea-meubels" bij ) hebben we gisteren onze klassieke "navette" gedaan. De spullen staan nog allemaal ingepakt want een onverwarmd huis, met gesloten luiken, in december heeft toch ook een aanpassing nodig. Gelukkig is er een flinke houtvoorraad en trekt de schoorsteen goed. Het zal een paar dagen duren voor al het vocht en de kilte weer plaats hebben gemaakt voor de intense gezelligheid van ons "nestje"maar we gaan hier snel een fijne kerstsfeer creëren. Dumbo is alvast als een uitgelaten puber met zijn oude vriend Frankie, de bergen ingetrokken. Wat heeft hij dat gemist in Antwerpen. ... In de komende weken zal er hier duchtig gewerkt worden want er moeten twee huizen onder handen worden genomen. Ook in Barjac, waar de Mas Amiel vanaf april gasten moet ontvangen, moeten we aan de slag. De jonge garde van de familie ( zoon Bart, nichtje Lotte en Thomas) hebben hun talenten gebundeld met als resultaat een heuse "huisstijl" en een eerste splash-pagina voor de website. Ik wil u dan ook met gepaste trots uitnodigen om een kijkje te nemen op www.niddabeilles.fr . Over een paar weken zal je daar alles kunnen lezen over uw toekomstige vakantiebestemming. Ook het vertrouwde blogje krijgt een nieuw kleedje. Ik zal dan via de website iedereen op de hoogte houden van het reilen en zeilen in onze huizen van Montclus en Barjac en het programma van de streek. Op onze mooie kaartjes (Dank u Lotte!) is het voor enkelen onder u nog even wachten maar ik stuur er ééntje mee met onze wenskaarten. Vandaag zal het nog wat acclimatiseren worden met uitpakken, poetsen en boodschappen doen maar vanaf morgen krijgen jullie elke dag een "werfbezoekje" !!
Zoals eerder beloofd krijgen jullie hier vandaag de eerste fotootjes van Lara. Ons poppemieke is inmiddels al thuis bij mama en papa en stelt het wel. Ze groeit als een kool en slaapt veel , hoewel ze papa en mama al een paar slapeloze nachten heeft bezorgd........ U ziet de gelukkige moeder met kind, de lieve meter met haar petekindje en ons schattebolleke zelf.
Vandaag schrijft hier voor u een trotse "Mammie"! Op deze negentiende oktober om 04.03 uur in de ochtend is Lara geboren, dochtertje van mama Sofie en papa Erwin. Onze kleine (?) meid weegt 4,170 kg en is 52 cm groot en ziet er stralend uit. Ik stuur jullie in de komende dagen zeker een fotooke door, zodat jullie in Frankrijk, Nederland of Belgie kunnen genieten van dit kleine wondertje!
