Eindelijk nog eens waker worden met de zon..... Alle deuren en ramen kunnen weer eens open en een zee van licht vult het hele huis. Daar wordt een mens goed gezind van. Waarzeggers hier zeggen dat we, na deze toch wel strenge winter, een superhete zomer zullen krijgen met temperaturen tot 50 graden. Dat is nu ook weer niet nodig hé? Doe maar gewoon dat is voor ons al meer dan zot genoeg. Na onze dagelijkse klussen (haard uitkuisen, blog schrijven, hond eten geven en borstelen, hout aanvullen en ga zo nog maar even door) is het tijd voor "de zevende dag" Even meekijken in de Belgische politiek en problematiek..... Het kan mij niet echt boeien. Na de wilde verhalen over Sarkozy, die deze week door verschillende locals(met hoogstpersoonlijke ervaringen!) werden overgeleverd, is die kerel ook al van zijn voetstuk gevallen. "Gene gewone" zouden ze bij ons zeggen. Dan nog liever Van Rompuy ! Wij moeten deze week ook nog even bij een paar gemeentehuizen langs om als tolk te fungeren. Onze Engelse vrienden verstaan niet altijd wat er door de gemeente gecommuniceerd wordt. Nu ze van een buurman( die een huis bouwt op een aangrenzend terrein) begrepen hebben dat zijn riolen door hun tuin moeten lopen, willen ze toch wat zekerheid.... Vorige keer was er al een misverstand, waarmee ze uiteindelijk hartelijk hebben kunnen lachen. Eén van de aannemers had tegen Anna gezegd dat er een "Fuite" was in een "tube". Toen zij dat moest doorgeven zei ze dat er "fruit" in zat.....(klinkt als?). Hihihi. Ai ai, nu moet ik zo'n stommiteiten gaan voorkomen op het gemeentehuis van St Paul le jeune. Ik kan niet zeggen dat ik me geroepen voel maar voor onze vrienden wil ik graag mijn mannetje staan!
Vandaag is het aankomst van L' étoile de Bessège" . Ik stuur wat schitterende foto's mee, gemaakt door een Vlaamse buurman met een hele scherpe telelens, in de hoop dat ik hiermee geen auteursrechtelijke overtredingen bega....... Sorry Johan. Morgen probeer ik nog wat foto's door te sturen van een zalige wandeling, die we na de middag hebben gemaakt. Het wordt nog en gezellige avond in het gezelschap van Danny's collega, die juist gearriveerd is. Om 13 uur thuis vertrokken en om 17.30 uur hier al binnen aan de koffie. Reizen is ook niet meer wat het was hé?
Het heeft vannacht hevig gebliksemd en gedonderd. De laatste stuiptrekkingen van koning Winter! Niet te best geslapen dus... maar we moeten er op tijd uit want we hebben beloofd om een natuurwandeling mee te doen in Saint Paul le jeune. Afspraak daar om 10 uur met zware stapschoenen én regenjas (die we uiteindelijk niet nodig hebben). We beginnen stipt aan een "dolmen"-wandeling van 8 kilometer door de bergen rond Sauvas (een gehucht van St Paul). Op een kaart van de toeristische dienst wordt ze aangegeven als een wandeling van 4 uur. Laat me niet lachen! Acht kilometer dat hebben wij toch gemakkelijk op twee uurtjes in onze sokken zitten zeker. We moeten er wel rekening mee houden dat het rotsige parcours er na deze periode van regen behoorlijk glad bij ligt. Vaak is het "Mieke houdt u vast aan de takken van de bomen...." of ge gaat onderuit. We halen de eindstreep na twee uur en een kwartiertje ( dat kwam door een korte stop voor een koekje en drankje). Dumbo moet aan de leiband blijven want de aantrekkingskracht voor de everzwijnen is te groot. Hij gedraagt zich voorbeeldig. Zoals op de meeste wandelingen hier zien we verschillende "Dolmens"; dat zijn begraafplaatsen uit het neolitisch tijdperk (1800 voor Xus) Reuzegrote stenen recht gezet met een platte steen er bovenop. Hier en daat staat ook een Menhir, zijnde één reuzegrote steen, rechtop gezet. Het is toch wel indrukwekkend dat men in die tijd die dingen al rechtop kreeg, zonder kranen, takels of andere mechanische hulpmiddelen . De bewegwijzering is niet alles maar Peter kent de weg en dat helpt. Als we ons, bij aankomst in "La Passiflore"(je kan dat op google vinden!) nog even voor een kopje koffie zetten, bedenkt Danny zich dat hij 's morgens het stoofvlees nog even op het vuur had gezet...... Oh neen! ....We vliegen de auto in en zetten koers naar huis. Het zal toch niet waar zijn hé? Een uitgerookte keuken? Stank in huis? Toch geen brand? Please laat het niet waar zijn! We zijn formeel....niemand heeft de knop uitgezet. Bovendien had Lucrèce me vanmorgen nog gezegd dat de koers "l'étoile de Bessège" vandaag bij ons voor de deur zou passeren. Help help wat als we nu niet eens tot bij ons geraken? De doemscenario's deinen uit....Achter elke bergrug speur ik naar een dikke rookpluim.....en intussen vraag ik me af of mijn brandverzekering in orde is. Ja dus! Her en der staan er nog wagens langs de weg met piknikkende wielerliefhebbers maar ik denk dat de koers zelf al gepasseerd is..... gelukkig! In de verte zie ik ons huis.....het staat er nog en is op het eerste zicht intact. Oef! De schade zal zich beperken tot de keuken............Wat zeg ik? Schade? In de keuken vinden we, zacht pruttelend, de beste" boeuf Bourgignon", die een mens ooit gemaakt heeft! Mals als een lammetje en met een exquise smaak!!!! Laat de gasten maar komen. De hele namiddag zijn we met z'n tweetjes aan de slag in de keuken. Op het menu staat wortelsoep met peterselie, Gentse stoverij (nog maar eens) met worteltjes en gegratineerde bloemkool en aardappeltjes in de oven. Daarna een huisgemaakte appeltaartaart rozijntjes en een bolleke vanille ijs. Het ziet er allemaal verrukkelijk uit en zo smaakt het ook. Voldaan zakken we bij wat klassieke muziek onderuit bij een knetterend haardvuur....dat heet dan gelukkig zijn!
Weinig bijzonder nieuws op deze vrijdag. De hele voormiddag bestond uit boodschappen doen voor ons Valentijn diner van morgenavond. Naar de markt in Barjac en naar St Ambroix voor onze koffietjes. Valentijn morgenavond????? Wel .....ik verklaar me nader. Precies een jaar geleden zijn we voor het eerst hier aangekomen om de streek te verkennen. We hebben toen gelogeerd in St Paul le jeune bij Peter en Anna, waarmee we ondertussen een stevige vriendschap hebben opgebouwd. Op Valentijnsdag hebben we ons droomhuis hier gevonden en dat werd vorig jaar uitbundig gevierd met een Engels diner in "La Passiflore" (zo heet de chambre d'hôtes van Peter en Anna). We hebben toen plechtig beloofd dat dit jaar over te doen in Montclus. Omdat er op 14 februari Engelse vrienden te gast zijn in St Paul le jeune en Danny voor zaken naar België en Nederland moet, hebben we een andere datum gekozen. Twee koppels, die valentijn vieren, dat kon alleen maar op de 7 de (want 2 X 7=14!) Voilà! En hoe die zevende februari verloopt daar lees je morgen alles over......
Vandaag kwam eindelijk het verlossende berichtje: " Uw Nespresso bestelling is aangekomen!" Wij houden allebei van een goed kopje koffie en hebben in onze zoektocht naar de betere koffie al heel wat merken, machines en systemen geprobeerd. Een perfecte mengeling, juiste branding, versgemalen en dan onder de juiste druk in de tas gebracht......mmmmmmm. Maar bonen malen is een heel gedoe, expresso bakjes leegmaken is, hoe je het ook draait of keert, een hele smeerlapperij ( die kwak koffie valt altijd naast het daarvoor bestemde bakje- of heb ik dat alleen voor??). De betere machines zijn dan weer onbetaalbaar en ga zo maar door. Tot we "Nespresso" ontdekten. "Er komt een moment in je leven waarop je alleen nog het beste wil...." (één of andere reclameslogan). Hier zit alles in één capsule: de betere smaak, de juiste druk, een mooi schuimig laagje en steevast de juiste temperatuur. Er gaat bij ons geen druppel koffie verloren want hij heeft de kans niet om koud of bitter te worden. Bovendien heeft Nespresso een perfecte marketing en perfecte bedrijfsorganisatie. Overal ter wereld kan je de kopjes binnen de twee dagen thuis laten bezorgen of na maximum drie dagen ophalen in een bestelpunt. In Antwerpen halen we gewoon op wat we nodig hebben in de mooie Nespresso winkel in de Leopoldstraat maar hier laten we hem afleveren in een winkeltje in Saint Ambroix omdat we een postbode hebben, die ons alleen weet wonen als hij goesting heeft. En vandaag is het zover!! Ons pakje lekkers wacht op mij. Omdat het eens vijf minuten niet regent ( ) vertrek ik maar meteen, dan ben ik voor het donker thuis. Op een paar kilometer van mijn doel wordt ik door een duidelijke wegversperring en mannen met fluojasjes en een "stopbord" in de hand tegengehouden. Oh jee wat nu weer? "Bonjour madame" "Bonjour monsieur" " Et tu veut aller où tout juste????" "Au centre de Saint Ambroix????" " Pas moyen!!" "Et qu'est-ce qu'il se passe alors?" Waarop ik word aangekeken alsof ik van een andere planeet kom...""vite vite demi-tour"... Ok hier sta ik dan en heb er allemaal het raden naar. De heren met de bordjes voelen zich ontzettend belangrijk! De job van hun leven!!! En ik kan niet anders dan rechtsomkeer maken en onverricht ter zake huiswaarts keren. Op zoek naar een luchtig muziekje, zet ik de radio aan op "France Bleugard" een lokale zender. Aha! er wordt me veel duidelijk. Bij een hels lawaai op de achtergrond ( Rodaniaaaaaaaa-rodaniaaaaaaaa!!) hoor ik onze reporter ter plaatse. Hij brengt heel levendig verslag uit van de aankomst van de tweede rit in "L'étoile de Bessège ".. Koers dus!!! In zo'n boeregat!!! Ik waan me even in België...... Morgen kom ik gewoon terug voor mijn koffiekes want onze voorraad is bijna op! Santé! We klinken nog even op de verjaardag van mijn schoonzusje! Happy Birthday Inge!
Ik had al eerder verteld dat we zaterdagavond in Barjac kennis hadden gemaakt met twee andere "mixed" koppels hé? Wel, die hadden ons gevraagd of we op woensdagavond vrij waren om eens langs te komen, samen met hun vrienden, die ze ook net hadden uitgenodigd. Ze vonden ons wel een leuk stel...(oeps). Woensdag? Neen, niks op de agenda.... Er wordt een telefoonnummer en e-mail-adres uitgewisseld en we krijgen een korte routebeschrijving. Ik informeer nog even naar het uur?... "Oh zo tegen achten is ok." Voila, zo simpel kunnen de dingen zijn. Alhoewel.... We stellen ons toch wat vragen? Zal er eten geserveerd worden? Moeten we ons "opkleden"? Moeten we voor een cadeau zorgen? Ach neen, als het om een sjiek diner ging, hadden ze ons toch niet gevraagd. Ze kennen ons niet eens. We zorgen dat we er netjes uitzien (we kennen onze wereld hé) en ik neem wat mee uit de "cuisine carine" (een pakje van onze versgebakken speculoos en een potje van mijn mooiste confituur-papiertje errond en strik eromheen-voila) en we laten het op ons afkomen. Zal wel gezellig zijn! Het is droog op de weg en Danny zet er een flinke vaart in. Ik maan hem(voor de duizendste keer !) aan om rustig te rijden want er kunnen everzwijnen over de weg lopen, nu in het donker. Bovendien kunnen we daar niet te vroeg aankomen want "Le chic se fait attendre" hé? Een paar minuten te vroeg rijden we de grote poort door, waarachter hun woning ligt......Djeezes! Een middeleeuws kasteel! Hét kasteel van Avejan! Helemaal omwald met een stenen muur, waarover klimop slingert. Daarachter een grote houten poort (waar is Sinte Pieter met zijn sleutelbos??), die baadt in een uitnodigend licht. Buiten hangt een oude bel, waaraan we even trekken.....de poort staat open en we komen op een prachtig binnenplein met nog meer deuren en ramen waarachter een warm licht brandt. Dit is het gedroomde decor voor elke cinéast. Ik zie Romeo hier al staan met zijn gitaar terwijl de mooie Julia boven verliefd staat te kijken...... Plots gaat het raam open en Robert roept dat we de linkse deur moeten nemen. Die leidt ons weer langs een draaitrap naar de eerste verdieping. Ik mis een hoepeljurk en een page.!...Boven wacht de gastheer ons op en heet ons van harte welkom. We zijn de eersten..... Eén blik in deze ridderzaal en ik weet dat we ons vergist hebben. Wat we hier zien is gewoon met geen pen te beschrijven. Prachtige meubels, indrukwekkende kunstwerken, antieke wand- en vloertapijten......... en nog keigezellig op de koop toe!! Dit zag ik nooit eerder! Vanuit de keuken, roept de gastvrouw ons toe (in jeans en slobbertrui!) en door de open deur, zie ik ook een rijkelijk gedekte tafel.........O-oooow. De keuken is nog volledig in de originele staat, inclusief een grote open haard, met ketel, oude kasten en tafels. een grote mand met uien, een schaal vol groenten en fruit, quasi nonchalant maar ik weet wel beter. Deze mensen weten wat ART DE VIVRE betekent. De andere gasten komen ook aan en de sfeer is heel warm en ongedwongen. Iedereen praat met iedereen, in het engels, het frans of zelfs het vloams! Ik voel me gek genoeg enorm op mijn gemak. Ik zou overdrijven als ik zei dat ik me hier thuis voelde maar het zou kunnen. Het lijkt of we elkaar al veel langer kennen. Al deze mensen hebben écht iets te vertellen. Stuk voor stuk hebben ze zoveel levenservaring, dat ik me bijna dronken voel door hun woorden en verhalen. Op één koppel na zijn het ook allemaal, nieuw samengestelde gezinnen. We hebben dus telkens drie geschiedenissen te vertellen.....de mijne....de zijne.....de onze.....Man, dit is boeiend! Hele stukken van mijn hersenpan, die bijna in slaap gedommeld waren, worden wakker. Heerlijk! Dat hier een kunstenares woont is duidelijk. Niet enkel door de schitterende werken, die overal staan en hangen maar ook door het palet van geuren en kleuren in de keuken. Ze mixt en mengt en tovert zoveel eerlijkheid op tafel dat niemand zich hier nog afvraagt of we wel het goede cadeau of de juiste dresscode hanteerden... Ik voel de behoefte om nog meer te horen maar als de pousse café rijkelijk vloeit, merk ik dat het al kwart na één is!!!! En dat terwijl we hadden afgesproken om rond 10 uur terug te keren omdat we de halve finale van de slimste mens niet wilden missen..........
Extra nieuwseditie ! Het noodweer in de bergen en de hevige regenval, laten het water van de Cèze enorm stijgen. Minuut na minuut stijgt de paniek hier samen met het water. Van Lucrèce en Johan( Belgische vrienden uit de buurt) heb ik vanmiddag geleerd dat we de situatie à la minute kunnen volgen op de site "cartes de vigilance crues". Ik voeg de daad bij het woord en ga meteen kijken. Je moet de Cèze aanklikken van Tarau via Montclus naar Bagnols. Nog amper één meter en het record van 2002 is gebroken.....Daar drinken we op!!! Momenteel kunnen we niet meer naar Bagnols want de weg is overstroomd in St André de Roquepertuis..... Naar Barjac lukt wel. Als het morgen droog is en ik mijn nieuwe camera kan bovenhalen, ga ik op stap voor sensatiefoto's!!! beloofd. Ik kan alleen maar hopen dat de weersvoorspellingen uitkomen en de zon terug is op zaterdag. Zondag komt Hedwig en die heeft Montclus nog nooit in de zon gezien. Toe hij vorige keer hier was, stond het water ook zo hoog.....freaky hé? De keuken blijft een favoriete plek op regendagen en vandaag hebben we een nieuw huisparfum gecreëerd....De geur van Hasseltse speculoos hangt hier overal binnen....zalig en ook nog lekker bij de koffie. Voor diegenen, die in België, ondergesneewd zijn en niet buiten kunnen, geef ik het recept even mee.
Benodigdheden: 0,5 kg bloem -350 gr bruine suiker -250 gr boter -2 eieren -een kleine koffielepel bicarbonaat -10 gr kaneel -een kleine koffielepel speculaaskruiden van Ducros!!! (het heet hier cinq parfums) -een beetje fijngemalen kruidnagel -80 gr gesnipperde amandelen en een weinig zout.
Bereidingswijze: Doe de bloem met de suiker en de kruiden in een grote mengkom. Snijdt de zachte boter in kleine stukjes en begin te kneden.....doe de rest van de ingredienten erbij en blijf krachtig kneden tot een gladde massa. voeg indien nodig wat lauwe melk bij (maar niet te rap hé!!) Laat deze massa in een rolletje, minstens één nacht rusten in de koelkast (of op de vensterbank want daar is het even koud!) vet een bakplaat in met wat boter en bestuif met bloem. snijdt koekjes in een mooie vorm en leg ze op de bakplaat. bestrooi met amandelschilfers en laat een twintig minuutjes bakken in een matige oven (180 gr ) en dan .........genieten!!!!! Maar met mate hé of ik moet er weer een reeks turnoefeningen bij schrijven......
Oeps.....wakker worden met de zon? We zouden ons vandaag flink overslapen hebben, als we daar op moesten wachten. Het is donker, grijs en nat. Uit de bezorgde telefoontjes van het thuisfront maak ik op dat het eigenlijk nog best meevalt hier. Overal in Europa vielen dikke pakken sneeuw en het land- en luchtverkeer geraakte danig in de knoop. Hier hebben we zachte temperaturen, zelfs 's nachts blijft het een graad of negen. Maar nat is het wel. Honderd kilometer verder kunnen we gaan skiën of langlaufen...... Mijn tuinpad wordt noodgedwongen in de wacht gezet maar binnen krijgt alles een grote beurt. Danny wil vanavond échte Belgische speculoos bakken. Er ontbreken nogal wat cruciale kruiden in mijn eindeloze rij potjes en ik zal dus nog eens een tripke naar Bagnols doen . Alle kruiden, die ik ken (en niet ken?) worden in mijn kar geladen. Ducros heeft vandaag aan mij een goeie klant! Het kruidenrekje kan deze overvloed niet aan en ik maak dus een volledige plank vrij op de grote keukenkast. Ik probeer er nog een fotooke van te trekken. .....
) vertrek ik maar meteen, dan ben ik voor het donker thuis. Op een paar kilometer van mijn doel wordt ik door een duidelijke wegversperring en mannen met fluojasjes en een "stopbord" in de hand tegengehouden. Oh jee wat nu weer? "Bonjour madame" "Bonjour monsieur" " Et tu veut aller où tout juste????" "Au centre de Saint Ambroix????" " Pas moyen!!" "Et qu'est-ce qu'il se passe alors?" Waarop ik word aangekeken alsof ik van een andere planeet kom...""vite vite demi-tour"... Ok hier sta ik dan en heb er allemaal het raden naar. De heren met de bordjes voelen zich ontzettend belangrijk! De job van hun leven!!! En ik kan niet anders dan rechtsomkeer maken en onverricht ter zake huiswaarts keren. Op zoek naar een luchtig muziekje, zet ik de radio aan op "France Bleugard" een lokale zender. Aha! er wordt me veel duidelijk. Bij een hels lawaai op de achtergrond ( Rodaniaaaaaaaa-rodaniaaaaaaaa!!) hoor ik onze reporter ter plaatse. Hij brengt heel levendig verslag uit van de aankomst van de tweede rit in "L'étoile de Bessège ".. Koers dus!!! In zo'n boeregat!!! Ik waan me even in België...... Morgen kom ik gewoon terug voor mijn koffiekes want onze voorraad is bijna op! Santé! We klinken nog even op de verjaardag van mijn schoonzusje! Happy Birthday Inge!
