De zomer kabbelt hier rustig verder. De zon heeft nog geen enkele afspraak gemist. De nachten worden koeler maar overdag klimt het kwik toch weer naar de 30 graden. Ik vrees voor problemen met de auto want zonder airco is het toch moeilijk om mensen te transporteren naar verre bestemmingen. We proberen nog een paar Renault garages maar in het Zuiden werkt men niet op zaterdag......We kunnen nergens terecht. Laat ons dan maar hopen dat het maandag niet te warm is, wanneer ik bomma en bompa met Hans en Toine naar Avignon moet brengen. We profiteren van de ritjes om wat lokale producten te kopen op de markt want we gaan wat kokkerellen. Morgen krijgen we bezoek van Franse vrienden. Het zal een bont internationaal gezelschap zijn. Een Duitse, die met een Belg gehuwd is en in Frankrijk woont. Ze brengen nog een vriend mee, die Duits is van origine maar in Amerika heeft gewerkt. Een Schotse, die gescheiden is van een Griek en nu getrouwd is met een Fransman. Nog een Frans koppel, die gewoond en gewerkt hebben in Parijs en nu met pensioen zijn en wonen in Avéjan. Doe daar nog een koppel Belgen bij en een paar Hollanders, dat kan gewoon niet fout lopen. Onze zaterdagavond loopt wel goed fout want we willen zooooo graag de wedstrijd van Kim zien tegen Serena Williams en ook de andere Belgische, Janina Wickmaeyer, tegen Woschniacki (dat zal ik wel verkeerd gespeld hebben zeker?) maar we krijgen niks te zien. De hele bende ligt hier in de zetel te slapen...... Pas in de ochtend horen we de verhalen over de scheldpartij van Serena en de finaleplaats van Kim. Buiten wordt er weer gejaagd én geschoten. Stoere Dumbo is zo bang als een wezel en kruipt onder mijn bureau. Daar zit hij te bibberen als een riet, onze stoere held..... Alles wordt buiten klaar gezet om een groot gezelschap aan tafel te krijgen en op deze zondagmiddag genieten we van onze vrienden en zij genieten op hun beurt van een lekkere lunch aan de grote tafel "onder de oude eik" . Ons aller talenkennis wordt flink aangescherpt want we converseren in het Nederlands, het Duits, het Frans en het Engels. De verhalen zijn allemaal even boeiend, zodat niemand zich verveelt. In de namiddag maken we samen nog een wandelingetje over de heuvels en daarna nemen we afscheid met de zekerheid elkaar snel terug te zien. Binnen wordt er nog een potje gekaart en de koffers worden al gepakt want morgen nemen we weer afscheid van onze gasten.
Voor het eerst deze week rijd ik weer eens met "mijn wagen volgeladen" richting Barjac. Bompa blijft nog liever thuis, kwestie van geen risico's te nemen en Toine houdt hem gezelschap. De vrouwen gaan wél mee. Het is vandaag "Nine-eleven" en we moeten zien dat er geen ongelukken gebeuren. De auto moet om 10 uur in de garage zijn, waar men de airco gaat "chargeren". Mogelijk zijn dan de problemen opgelost, mogelijk ook niet. Ik duim voor een meevaller. Wij gaan nu eerst naar de apotheek. Ik heb een serieuze opdracht. De superlieve huisarts van papa uit Belgie heeft gezegd dat hij dringend antibiotica nodig heeft, voor zijn salmonella vergiftiging (het kan ook een campillobacter" zijn) Ik heb een productnaam en een dosering op een briefje staan met de vermelding "dringend". Zonder voorschrift krijg ik het spul niet maar daar wil de apothekeres, na het aanhoren van ons verhaal, wel een mouw aan passen. Ze probeert de Franse arts uit Goudargues te bellen, om het voorschrift door te faxen. Ik moet even aan de lijn komen. Onze dokter is op reis vertrokken en ik heb de vervangster aan de lijn. Alweer het hele verhaal van bij het begin, dokter, bloedstaal, labo, geen cultuur.....patatie en patata....ze moet me wel geloven en faxt alles door. Den bompa is gered!!!! Bomma heeft een afspraak bij Gégée om 10.30 uur om een stevige brushing in haar haar te zetten. We zijn er nog net op tijd. Hansje en ik kuieren over de markt en halen alles wat we in opdracht voor het thuisfront moeten meebrengen; kruiden, biologisch speelgoed en lekkere kazen. De drukte van juli en augustus is fel geminderd maar de algemene voertaal is nog steeds Nederlands. Jonge koppels met kleine kindjes en jong-gepensioneerden. Wanneer we om 12 uur de auto weer ophalen, is het verdict spijtig genoeg negatief. De wagen heeft bijna twee uur aan een gasapparaat gehangen maar dat bleek de oorzaak niet. De lieve jongen rekent me niet eens iets aan. "Si je ne peux pas vous aider, vous ne devez pas payer". Dat kom je bij ons ook niet meer tegen. Hij stuurt me door naar een echte Renault garage om de airco te repareren. Dat zal voor morgen zijn. Vandaag moet ik dus in een knoerhete auto naar Nimes bollen. Pffffff. Daar is het vliegtuig wel op tijd en we hopen op tijd terug te zijn voor de halve finales van de US open met onze Belgische meisjes. Dat zijn we ook maar de weergoden in Amerika strooien roet in het eten. Geen tennis wegens zware regenval. Wij kijken met grote ogen....regen?.....wat is dat ook al weer?
Met bompa gaat het weer wat beter; met zijn darmen echter niet. Die dingen blijven hier de grote spelbreker maar we krijgen dat wel in orde. Nu we weten dat het niet besmettelijk is, is onze angst alweer voorbij. Hij krijgt toastjes met confituur en kip met rijst (en ja....een pastiske om het allemaal door te spoelen!) Uitstapjes doen zit er voorlopig niet in want de afstand tussen bompa en het toilet mag niet te groot worden. Maar geen nood want er komt alweer bezoek vandaag. Eén van mijn "turnvriendinnen" komt langs op hun terugweg naar België. Leuk hen weer te zien. Voelt als thuis. Wanneer ik nog even naar de Shopi ga, loop ik daar ook nog Turnhoutse bekenden tegen het lijf. Het is tegenwoordig zo dat er hier meer bekenden in de supermarkt zijn dan ooit het geval was in Turnhout. De kempenaars houden van deze streek, zoveel is duidelijk. In de namiddag horen we een zware sirene loeien.......ALARM ! Alleen weten we zo direct nog niet waarvoor dit alarm staat. Als ik over de heuvels zware rookpluimen en vliegtuigen zie, besef ik dat dit de eerste bosbrand in de streek is. Ik hoor wat brandweer wagens rijden maar er schijnt nergens paniek te zijn. Het zal wel meevallen. Morgen weet ik meer hierover want dan gaan we naar Barjac. Mijn auto moet weer naar de garage (om de airco te repareren) en mama heeft een afspraak bij Gégée gemaakt. Zelf heb ik een afspraak bij de "speelgoedman" om een paar mooie cadeautjes mee te nemen. Ook de kruiden voor Christianne moeten we nog halen. Maar dat is allemaal voor morgen.
Deze nacht wordt er slecht geslapen want we verwachten al vroeg in de morgen een verpleegster, die bloed komt trekken van den Bompa. Het is een lieve dame, die ontzettend professioneel is. Ze stelt ons ook meteen gerust. Neen hoor, meneer heeft geen griep. Dat komt allemaal wel goed. Morgen moet ikzelf de uitslag van het bloed gaan halen in Bagnols. Ik kan het ook laten opsturen, maar dan hebben we het te laat. Die medische diensten werken hier allemaal apart. De dokter doet haar ding, een verpleegster het hare en het labo doet het ook alleen. Geen coordinatie. Enkel bij grote problemen wordt de dokter verwittigd. ... Terwijl twee zieke mannen hier de dagactiviteiten bepalen, vergeet ik haast te vertellen dat de druivenpluk hier in volle gang is. Grote machines, in de vorm van een omgekeerde "U" (het lijkt wel een voorhistorisch beest) rijden door de wijngaarden en plukken de druiven (de charme van de plukkers met grote manden is verleden tijd), die vervolgens in een grote laadbak worden gekapt en achter een veel te kleine tractor naar de cooperatieve worden gereden. Of de oogst goed is, weten we nog niet. Het was een hele speciale zomer, zonder regen en veel te warm. De meeste vruchten zijn veel vroeger rijp dan anders en ook de druivenpluk is vroeger gestart. De druiven zijn klein maar laat ons hopen dat de wijn goed wordt. Voor de olijven is het eerder een slecht jaar. De meeste olijfbomen dragen zelfs geen vruchten. Wij hebben een tiental boompjes en er hangen welgeteld 3 olijven aan. Daar kunnen we niet mee aankomen bij een perser..... Het zij zo. Bompa blijft intussen de grote afwezige. Hij kan het bed niet uit maar het goede nieuws is dat de bomma intussen de juiste diagnose heeft gesteld. De boosdoener is een heerlijke "Americain préparé" geweest, waarvan hij in Aix zo heerlijk had gesmuld. De helft van zijn véél te grote portie is naar Danny doorgeschoven. Arme mannen toch. We proberen ze goed te verwennen en dan komt alles wel goed. Ook goed is de schitterende overwinning van Janina Wickmaeyer in de US open. We hebben weer twee Belgische meisjes bij de laatste vier !!! Mooi toch?
Vandaag krijgen we onze vrienden uit Turnhout op terugbezoek. We ontbijten tijdig want ik wil nog wat boodschappen doen in Barjac. Bompa is nog steeds grieperig en heeft koorts. Ik wil op zeker spelen en we bellen een dokter. Ik krijg te horen dat de dokter geen huisbezoeken doet en we kunnen een afspraak krijgen om 16.40 uur. Genoteerd! Intussen redden we het wel met een nerofenneke. Danny heeft in Belgie dezelfde symptomen. Ze zullen toch geen Mexicaanse griep hebben zeker??? Moet ik nu een mondmasker aan? Ach neen, het zal allemaal wel meevallen. We genieten van onze gasten en zij genieten duidelijk ook van onze "Nid d' Abeilles". We praten honderduit over het toneel, waarin Bart meespeelt. We hopen dat ze in november het landjuweel gaan winnen!! Aan alle liefhebbers van een mooi toneelstuk: "Napels zien en sterven" op 7 november in het NTG in Gent!! Allen daarheen!! En supporteren voor onzen Bart. Maar de tijd vliegt en ik moet al vertrekken naar Goudargues. Spannend, een vreemde dokter, een vreemde praktijk, een andere taal.... maar het valt allemaal reuze mee. De dokter is een knappe vrouw en stelt de juiste vragen. Niks ergs, wat pillekes en drankjes en graag een bloedstaal. Daarvoor moet ik een verpleegster bellen, die aan huis komt. Ik krijg een nummer en een vriendelijke dame belooft om morgenochtend hier te zijn om 7 uur! Ja wadde! Dat wordt wekker zetten; iets wat hier zelden gebeurt. Maar het is voor het goeie doel. Patiente nummer drie is de bomma. Die heeft haar voet open gestoten aan de scherpe rand van een tafeltje. Ijszakjes en een flink verband en dan rusten met de voetjes omhoog. De hele boel is hier geimmobiliseerd! Nadat we zeker zijn dat Kim Clijsters haar plekje in de halve finales heeft veroverd, gaat iedereen maar vroeg te bed.
Vandaag is het maandag en Danny moet weer werken op het thuisfront, in Belgie, Luxemburg en Nederland. Dat houdt meteen een ritje retour luchthaven in voor mij. De bomma's gaan tijdens mijn afwezigheid hier thuis "grote kuis" houden. Ik zorg dat ze een stofzuiger, emmers, dweilen, stoffer en blik hebben, zodat ze zich eens goed kunnen uitleven. Voor ik goed en wel vertrokken ben, zitten ze al te kaarten....... Wij hebben onderweg de éne tegenslag na de andere. Nog maar net vertrokken, worden we al door de politie tegengehouden. Er is een ernstig ongeval gebeurd en de straat wordt opgemeten. We moeten rechtsomkeer maken en langs St Gervais terug naar Bagnols rijden. Als we weer op de hoofdweg komen, zien we een ambulance met zwaailichten in de andere richting rijden. Met de wetenschap dat er een Nederlandse mobilhome bij betrokken was, hopen we maar dat de gevolgen niet al te ernstig zijn voor onze Noorderburen. Als we het centrum van Bagnols voorbij zijn en richting Nimes rijden, wordt er door tegenliggers alweer met de lichten geflikkerd. Weer koekenbak! Deze keer ligt een vrouwelijke motard op de weg en het ziet er niet goed uit. Ambulance nummer twee, komt net aan. Reden genoeg voor ons om niet te stoppen want we moeten een vlucht halen. Het zit toch niet lekker. Je gedachten blijven bij die slachtoffers. We krijgen het er warm van. Na een poosje realiseren we ons dat de airco stuk is. Ook dat nog. Bij temperaturen van 30 graden deze week, is die airco een echte must. Nu moeten we rijden "op zijn Frans", met de linkerarm zwengelend buiten de auto. Zo is het haalbaar, althans voor de chauffeur. De dames achterin zouden hun kapsel niet meer onder controle hebben en de mannen, zouden misschien een kou kunnen vatten. Ik hoop het euvel rap te kunnen laten verhelpen want er staan nog uitstapjes op het programma deze week. Ik moet dringend koffietjes ophalen maar ook hier valt het tegen. De winkel, die zeven dagen op zeven open is van 10.00 tot 22.00 uur, is natuurlijk vandaag gesloten omdat er kermis is in Bagnols. Potverdorie nog eens aan toe! Er zit echt niks mee vandaag. Thuis is alles gelukkig wel in orde en na de grote kuis, leef ik me nog even uit in de keuken om daarna de avond alweer af te sluiten bij het tennis. Ik oefen zelf ook nog wat en heb er zin in. Ik ga vast meer oefenen dit najaar en dat is nodig na 25 jaar onderbreking ! U hoort er nog van.
