Vandaag staat er heel wat op het programma. Er is weer wissel van de wacht en zelf moeten we gaan dineren bij Georges en Jeannine in Montelimar. Last minute wordt die afspraak afgebeld want de ouders van Georges zijn niet al te best en hij wil voor hen zorgen. Wij zijn er niet rouwig om want dat geeft ons wat ruimte. De gasten kunnen dan een uitgebreid ontbijt nemen om 10 uur en daarvoor gaan sporten. Sill vergat haar goede schoenen bij het klimmen en dat geeft de mannen een doel. Met de fiets naar Vallon voor een paar schoenen. En reken maar dat ze met schoenen terugkomen! Ook een zoek geraakte horloge wordt teruggevonden en de koffers kunnen gepakt worden. Op de affiche staat een artisanale markt in Barjac en daar willen we nog een kijkje nemen. Maar dat blijkt een dikke tegenvaller. Het leuke aan de markt is dat we het verlossende telefoontje krijgen: Kaat heeft een zoon, Tuur. Mooi! Gefeliciteerd lieve Kaat en Igor. Geef die kleine maar een dikke knuffel van ons. Thuis wordt de barbeque aangestoken en met de wind, die er staat , lukt het van de eerste keer. Daar zijn onze nieuwe gasten al. Opa, Christianne, Nonkel Paul en tante Annie. Twee van hen moeten vannacht nog in de buurt logeren want alle bedden zijn hier vol maar vanaf morgen zullen ze een aangename week hebben met toch eindelijk iets lagere temperaturen.....
In alle vroegte wordt er alweer gesport. De heren op de fiets, de dames willen gaan joggen. Blijkbaar is het jachtseizoen al geopend want de hele ochtend horen we een grote meute "Dumbo"s onophoudelijk blaffen (of eerder huilen). Er vallen ook schoten. De angst is groot om te vertrekken maar ik stel hen gerust. Ze kunnen veilig naar boven. Ik wil Dumbo mee sturen om hen te vergezellen. Dat doet hij graag en hij kent de weg maar ik vind hem niet. Zou hij zich bij de jachthonden gevoegd hebben? Neen toch?? Eindelijk vind ik hem, in de wasplaats, achter de deur, in de kast ! Onze grote held zit te beven als een riet. Bang van de jagers... het wordt nog een echte "woessie" klinkt het hier. Het verlate ontbijt smaakt als nooit tevoren en dan is er even tijd om te ontspannen bij een goed boek. Niet voor ons want we krijgen nog bezoek. Een voormalige collega van Danny, wipt op doorreis naar Montpellier even binnen. Het is een aangenaam weerzien. We hebben de tijd voor een babbeltje en een zwempartij voor zijn twee schattige dochtertjes, Sofie en Eva. Het zijn twee prima ballerina's en dat is hen aan te zien. Ze proberen zelfs een onderwaterballet en genieten ervan. Volgend jaar willen ze ook naar hier komen. Rond het middaguur, als ze vertrokken zijn, beginnen de grote werken in de keuken. Vandaag staat er verse, huisgemaakte paella op het menu en er moet heel wat gesneden en gekuist en gekookt worden in de keuken. Peter en Anna komen helpen. De heren genieten bij een leffe van het kokkerellen, terwijl de dames continu afwassen maar om 15 uur kunnen we aan tafel en geniet iedereen. Vanavond is er weer een abrivado in St Quentin la Poterie en we willen het onze gasten een keertje laten meemaken. De sfeer is er heel anders dan in Barjac maar we krijgen toch waar voor ons geld (bij wijze van spreken want dit is gratis allemaal). Spectakel verzekerd. Er is een hele ploeg "sterke durvers" maar het laatste jaar van de lokale VITO is ook paraat.....We roepen als gekken en applaudiseren als de stier gevat is. Jo en Danny geven nadien in de straten nog een staaltje van hun abrivado kunsten......te gek! We praten nog wat na onder een fonkelende sterrenhemel en realiseren ons dat het morgen alweer hun laatste dagje is.
Ontbijten in alle vroegte en dan met de hele familie met fiets naar de markt; dat is het opzet. Ik rijd zelf wat later met de auto, waarin de gewone kleren en schoenen zitten alsook een zwaar slot om de fietsen mee te beveiligen. Ze fietsen met zen vieren langs Monteil (zware klim) en Orgnac naar Barjac. Een hele prestatie, Mont Ventoux waardig, precies binnen de vooropgestelde tijd. Ik vind het bijzonder knap en wil in alle stilte dit parcours ook wel eens afleggen....later. Zoals gewoonlijk is er heel wat volk op de markt. De temperaturen blijven vandaag rond de 32 hangen en dat voelt zowaar aangenaam. Wanneer tegen de middag de mensenmassa te groot wordt, wordt er weer van tenue gewisseld en vatten de sporters de terugklim aan. Ik neem alle boodschappen mee en zorg thuis alvast voor lekker eten. Wees er maar zeker van dat het smaakt! Honger is de beste spijs. Na het middagmaal , moet ik vertrekken naar Nîmes voor mijn wekelijkse taxirit. Danny landt om 16 uur. De gasten gaan nog naar de cascades om te duiken en te springen, op zoek naar wat avontuur voor de jeugd. Groot is mijn verbazing bij thuiskomst. De lamp, die ik eergisteren heb gekocht, hangt al op het terras én.....ze brandt. Leuk als er kabouterkes in de buurt zijn. Eerder deze week zorgde Thomas ook al voor een schitterend verlicht pad naar het zwembad. We moeten nu niet meer "op den tast" langs het poolhouse. De verlichting springt zelf aan; heerlijk is dat wanneer de dagen korter worden. Dank u lieve gasten voor uw hulp! We sluiten voor het eerst in weken de dag af met ons zessen voor de televisie. De show van Alex Agnew willen we niet missen. Hoewel hij er vaak "over" gaat, kan hij zijn publiek toch wel amuseren, vind ik. We sluiten de dag af met een lach.
De titel van dit blogje slaat natuurlijk op België en niet op onze regionen. Hier is het momenteel elke dag "de warmste". Wij wennen eraan maar de natuur lijdt met een hele lange "ij". Omdat fietsen en klimmen niet voor iedereen is weggelegd, wordt er vandaag een flinke wandeling ingelast. We checken even of Peter en Anna meewillen, dan hebben we een perfecte gids. Peter kent alle wandelingen in de Ardèche op zijn duimpje en wil maar al te graag mee. Ook Anna is blij me te zien. Het is erg verwarrend te zien hoe de bossen hier al helemaal in herfsttenue staan. We zien rode, oranje, gele en rosse bomen maar moeten veel moeite doen om een groen exemplaar te ontdekken. De meeste blaren liggen al op de grond en ritselen onder onze voeten. De grote droogte speelt de natuur parten. Er staan dan ook overal borden die verwijzen naar het brandgevaar. Op de radio vertelt een omroeper dat vele bomen getroffen zijn door "une maladie assez grave des arbres qui s' appelle: BLADROT" Te gek hoe hij het woord uitspreekt. Bélatrrrrrrrrrottt, met een erg rollende "r". Hij is duidelijk fier dat hij zoveel wetenschappelijke kennis heeft en herhaalt het woord voor de luisteraars nog zeker drie keer. Grappig. Ze spreken hier Nederlands !?! Maar je zal hier maar boom zijn en door de ziekte getroffen worden...... We genieten van de wandeling en komen langs 100 m hoge kliffen. Zie foto met Sill als "model van de dag". Ook Candy loopt mee. Hij staat momenteel onder dokterstoezicht. Candy heeft hartproblemen gehad en die waren volgens de dokter te wijten aan zijn ernstig overgewicht. Streng dieet is het verdict. Moeilijk voor Peter en Anna maar niet onoverkomelijk. Ze willen hun "Big Boy" niet kwijt geraken. Ik zie na twee weken het resultaat al. Nog 12 kg te gaan...... Ook vriend Frankie zit in de problemen. Hij heeft een grote zweer op zijn achterpoot en draagt nu zo'n geweldige kraag. Net een wandelende lampekap. Dumbo is er bang van....... Het is echt een "doggie-day" vandaag! We hadden gehoopt dat Kaat vandaag zou bevallen. Als geboorte datum 20-08, 2009....niet slecht hé?.....maar blijkbaar wil de natuur ook daar wat tegenwerken.
Het is voor het eerst in weken een heerlijke frisse ochtend. Ik weet maar al te goed dat het vanmiddag weer 38 graden wordt en probeer de hitte voor te zijn. De terrassen en de tuin krijgen een opfrisbeurt en ik knip wat bramen bij aan het zwembad. Daarna ga ik aan de slag met de bordverf, die ik vorige week gevonden heb want ik wil weer, net als vroeger, een leuke spreuk of een belangrijke afspraak kunnen opschrijven. Op de brocantemarkt zag ik een heel mooi oud schoolbord, zo ééntje dat openklapt en op alle zijden kan beschreven worden, maar het was te groot. Spijtig. Nu maak ik er zelf maar één op maat en dat is best ok. Het droogt snel en ik kan al na een uurtje de tweede laag zetten; Dumbo is intussen al "op jacht" geweest en komt uitgeput thuis rond het middaguur. Hij ploft neer op de koude keukenvloer. Ik maak mezelf een lekkere lunch klaar en zet me buiten in de schaduw met mijn boek. Eindelijk! Ik dommel er zowaar even bij weg. Wanneer ik een kopje koffie wil halen, merk ik dat Dumbo me heeft buitengesloten. De deurhendels staan hier vertikaal als een deur gesloten is en horizontaal als ik ze gewoon heb dicht gedaan om te voorkomen dat de warme lucht binnenkomt. Dumbo heeft een paar pogingen ondernomen om de klinken omlaag te duwen (dat kent hij, onze rakker) maar nu zijn de deuren potdicht en kan ik niet meer binnen (en erger: hij kan niet naar buiten). Gelukkig zat er een klein steentje tussen de keukendeur, waardoor ik met wat wring- en trekwerk toch nog binnen geraak. Na de middag rijd ik nog even naar Bagnols om een nieuwe lamp te halen voor buiten want die is stuk gesprongen door de hitte (en de hoge leeftijd vrees ik). Onderweg hoor ik alleen maar alarmerende berichten op de radio. Mensen worden overal aangemaand om voorzichtig te zijn. Er heerst brandgevaar in de Vaucluse en de Luberon. Mensen worden ook verzocht binnen te blijven en veel water te drinken, ook als ze geen dorst hebben. Het gevaar voor uitdroging is te groot. Dat het vandaag in België bijna even warm werd, hoorde ik al van de weerman maar Bart bevestigt het in een telefoontje. Ja lieve mensen, zo is het hier al drie maanden! Wanneer ik terug kom laad ik de spullen uit en zet de auto op een koele plek. Ik zet mijn handtas binnen en trek een bikini aan om me even op te frissen . Achter mij zie ik Dumbo nog net opspringen en de livingdeur weer sluiten! Verdorie ! Wat ben ik toch een ezel (of misschien net niet want dan zou ik me geen twee keer stoten .....). De gasten zijn ook op uitstap en met hun sleutel kan het dus ook niet. Gelukkig heb ik mijn gsm bij want ik wil HET telefoontje van de dag niet missen (Kaat , de dochter van mijn broer, kan namelijk elk moment bevallen !!). Alle nuttige nummers liggen binnen op mijn bureau en ik heb geen andere kleren. Hier sta ik dan. Ik bel dan maar naar Danny, die op zijn beurt naar de buren belt om onze reservesleutel te brengen. Gelukkig is James thuis en hij brengt me het kleinood meteen. Eind goed al goed? Dat had je maar gedacht. De andere sleutel zit aan de binnenkant op de voordeur en het slot reageert niet. Van de andere deuren zijn de luiken dicht. Ik wil inbrekers niet op ideeën brengen en zal dus niet alles verklappen maar het feit dat ik nu zit te schrijven, wil zeggen dat ik uiteindelijk toch binnen ben geraakt.....
Al om 7 uur wordt er ontbeten want Danny moet een trein halen in Avignon. De gasten willen Avignon bezoeken en nemen dus een taxirit van mij over. Dat geeft me ruimte en tijd om inkopen te doen en een bezoek aan de kapper te brengen. Géégéé heeft weer een nieuw meisje in dienst en die hééft het gewoon. Ze snapt meteen wat ik bedoel en frist mijn coupe een beetje op. Ikke alweer happy. Tenminste voor even want mij haar plakt van het zweet als ik thuis kom. De temperaturen stijgen naar ongekende hoogtes. Onze thermometer op het terras, in de schaduw notabene, wijst 41 graden. Het is onmogelijk om buiten iets te doen. Zelfs zonnen zou nu dodelijk zijn. Ik zet me aan mijn bureau en werk de stapel papperassen weg en doe wat telefoontjes. Rond 17 uur barst de hel los. De eerste bliksem slaat al recht op onze leidingen in. Pats, alles plat. Ik weet dat ik de stekker van de live box meteen moet uittrekken als er onweer dreigt maar deze flits was me te snel af! Ik doe nog snel wat ik eerder had moeten doen en ga op zoek naar de hoofdschakelaar; ik vind hem en ik slaag erin om de stroom weer aan te zetten. Alle klokjes moeten weer ingesteld worden, een leuk werkje Intussen hebben ze hierboven ook alle hemelsluizen open gezet en het water, waar we zo naar gesnakt hebben, komt met bakken uit de hemel. Het baant zich, gedreven door de wind, een weg langs kieren en spleten, onder deuren en langs ramen. Ik kan het dweilen amper bijhouden. De temperaturen vallen van 41 naar 25 graden in minder dan een half uurtje. De live box heeft geen schade geleden en op het journaal van 19 uur hoor ik Frank De Boosere zeggen dat de Zuid-Franse hitte morgen België komt verblijden. Een verwittigd mens is er twee waard, zou ik zeggen. Ik laat alvast wat frisse lucht binnen en zet me met mijn boek en heerlijke loungemuziek in de zetel.... Als de gasten arriveren van een dagje Avignon en een rit langs de Ardèche, zijn ze verbaasd hier alles nat terug te vinden. Zij hebben enkel een paar druppels gehad onderweg.....zo zie ja maar.
Er is al vroeg in de ochtend heel wat leven in ons bijennestje. Lynn en Thomas proberen hun spullen in één koffer te krijgen en dat lukt maar niet. Ze mogen maar 15 kg meenemen op hun Ryanair retour vlucht. Er wordt flink gepuzzeld en verdeeld en uiteindelijk krijgen ze het voor mekaar. Kort na het middaguur zullen ze al landen al in Charleroi en is de vakantie voorbij. In een leeg huis kan ik intussen mijn gangen gaan en alle kamers een beurt geven. De frisse geur van Ajax vervult het hele huis. De gasten bereiden zich voor op een dagje klimmen. De streek heeft een mooi aanbod aan rotswanden en via ferrata. Je moet er vroeg bij zijn want anders wordt het te warm en te gevaarlijk. Ik sta versteld van het materiaal dat ze bij hebben. Touwen lijken me logisch maar die gekke schoentjes had ik nog nooit eerder gezien. Ze houden het midden tussen een balletschoen en een waterschoentje, in elastisch materiaal. Gekke dingen , vind ik. De familie geniet van hun avontuur maar , na een val van Jitze, zit de schrik er toch wat in. Door een felle onweersbui moeten ze hun activiteiten staken. Als ze later deze week nog eens terug gaan, ga ik vast mee kijken. Er heerst vandaag een geweldige drukte op de baan en we weten niet of de Fransen nu massaal weer aan het werk zijn of er nog een extra vakantiedagje aanbreien. Tot overmaat van ramp is het nog koers in Bagnols, waardoor Danny drie uur wordt opgehouden , opgesloten in de val. Hij kan niet vooruit noch achteruit. We stellen het eten gewoon wat uit en onder onze oude eik valt alle stress weg bij de verhalen van de dag.
Intussen hebben ze hierboven ook alle hemelsluizen open gezet en het water, waar we zo naar gesnakt hebben, komt met bakken uit de hemel. Het baant zich, gedreven door de wind, een weg langs kieren en spleten, onder deuren en langs ramen. Ik kan het dweilen amper bijhouden. De temperaturen vallen van 41 naar 25 graden in minder dan een half uurtje. De live box heeft geen schade geleden en op het journaal van 19 uur hoor ik Frank De Boosere zeggen dat de Zuid-Franse hitte morgen België komt verblijden. Een verwittigd mens is er twee waard, zou ik zeggen. Ik laat alvast wat frisse lucht binnen en zet me met mijn boek en heerlijke loungemuziek in de zetel.... Als de gasten arriveren van een dagje Avignon en een rit langs de Ardèche, zijn ze verbaasd hier alles nat terug te vinden. Zij hebben enkel een paar druppels gehad onderweg.....zo zie ja maar.
