Hoewel we vandaag zouden uitslapen en het feestontbijt voor de jarige pas om 9 uur zouden serveren, worden we reeds vroeg in de morgen uit het bed getoeterd. Jachthoorngeschal en een hele meute huilende honden, luiden het jachtseizoen in. Waarschijnlijk is er een zegening op het marktplein want het geluid komt vanuit Montclus, veeleer dan vanuit de bossen. Wakker zijn we in elk geval. Op een feestdag als deze (Toine wordt 84!), wordt er extra gewerkt aan een feestelijke ontbijttafel. Vers geperst sinaasappelsap, krakende croissants, chocoladebroodjes en pains aux raisins, een heerlijk geurende baguette en huisgemaakte confituurtjes. Een bloemetje en een kaart. We wensen de jarige nog vele gezonde jaren toe, terwijl hij met talrijke smsjes uit België wordt verrast. De zondag verloopt verder rustig met champagne en taart en bij het diner een heerlijke boeuf Bourgignon met een St Emillon grand cru. Toine wil hier nog heel vaak verjaren, zegt hij. daar wordt voor gezorgd! We zijn allemaal moe maar houden de ogen open om de laatste bal van Kim Clijsters te zien. Chacka!!! Venus Williams mag naar huis!!!!
Dat we niet de enigen zijn , die de geneugten van het Franse buitenleven kunnen smaken, wisten we wel. Vandaag staan er enkele bezoekjes bij Vlaamse vrienden op het programma. We zochten al eerder naar het huis van Sabine en Jan was al eens met de fiets in Montclus maar we misten elkaar telkens weer. Nu hebben we met elkaar gebeld en beloofd dat we , na ons wekelijks bezoek aan de markt van Uzes, een aperitiefje gaan drinken in Blauzac, waar Sabine haar zomers doorbrengt. De zon schijnt heerlijk maar er staat een frisse zeewind. We kunnen voor het eerst een vestje verdragen. De verstikkende drukte van de voorbije weken op de markt, is verdwenen. Er is nog veel volk en je hoort nog heel veel Nederlands maar de toeristen zijn nu "anders". Families met huilende kinderen hebben plaats gemaakt voor studenten en senioren maar de sfeer is erg leuk en ongedwongen. Om half één rijden we naar Blauzac, vijf kilometer verderop. Het weerzien is erg hartelijk en de ontvangst geweldig. Allemaal oude vrienden rond één tafel, in het Zuiden. Wat moet een mens nog meer hebben? We leggen meteen een retourbezoekje Montclus vast voor aanstaande dinsdag. Thuis bekomen we van alle nieuwe indrukken en emoties en tegen de avond maken we ons op voor een fantastische avond. Antoine (Toine voor de vrienden) viert morgen zijn 84 ste verjaardag en nodigt ons uit in la Magnanerie in Bernas. We zijn er zelf nog nooit geweest, hoewel het vlakbij is. De avond verloopt fantastisch. Zalig kader, gemoedelijke sfeer (de gastheer en gastvrouw zijn Zwitsers) en heerlijk eten met een sublieme wijn (Gigondas!) De botjes van het lamsvlees krijgen we mee naar huis want den bompa heeft snoepjes nodig voor Dumbo. Vroeger noemden de kleinkinderen hem "Bompa snoep" omdat hij steevast met een grote snoeppot rondging. Nu krijgt dumbo die privileges.....We sluiten de avond af in alle rust en morgen zullen we de échte verjaardag thuis vieren, met alles erop en eraan! Happy Birthday Toine!
Vandaag gaan we "op reis". Deze zomer brengt de Provence een ode aan Picasso en zijn werk, dat sterk beïnvloed werd door Cézanne. In het Musée de Granet in Aix werd een tentoonstelling opgezet, waarin de werken van beide meesters naast elkaar staan en de invloed duidelijk is. Al drie maanden, wil ik er naar toe maar nooit eerder kwam het ervan maar vandaag gaat het lukken. Er werd een bewolkte dag voorspeld en het is de laatste vakantiedag van Danny; ideale omstandigheden dus. Iedereen is mooi op tijd aan het ontbijt, mooie kleren aan en een beetje zenuwen......net als bij een schoolreisje vroeger. Ik installeer me behoorlijk comfortabel in de koffer, terwijl de anderen hun vaste autoplekje uitzoeken. We zijn er klaar voor. Aix ligt niet bij de deur. Het wordt een rit van om en bij de twee uur, waarbij de verschillende vrouwen in de auto de chauffeur goede raad willen geven. Sabrina (zijn madam van de gps!)wint. Af en toe wordt ze boos: "Faites demi-tour! en dan wat luider: "Faites demi-tour!!!" en dan word ik boos en roep: "Mens, zwijg nu toch!" wat ze dan ook meteen doet. Het grapje werkte bij de kinderen en zit ook bij de senioren goed! In Aix schijnt de zon en is de sfeer zalig zuiders. Bompa is in topvorm en wandelt meer vandaag dan hij in de afgelopen weken samen heeft gestapt. Hij kan het nog! We drinken iets en, terwijl bompa even de krant inkijkt, kan de rest van het peleton even zijn hartje ophalen in de winkelstraten. Mooi, mooi mooi.... We zoeken een restaurantje op voor de lunch en maken meteen een zeer goeie keuze. Heerlijk lekker eten in een gezellig kader en een supervriendelijke bediening. Je moet het treffen. We vergeten haast dat er nog tickets moeten gekocht worden en een tentoonstelling bezocht. Er komt nog wat toneel aan te pas want het is veel drukker dan verwacht en er staan lange rijen. Ik informeer even aan de info en zeg dat ik een aantal 80 plussers in mijn gezelschap heb." La jeune fille là-bas va vous aider Madame"..... Ik krijg een klapstoeltje en, hoewel we tickets hebben voor 15 uur (lange rij aan de rechterkant) mogen we langs de linkerkant binnengaan als de rij van 14.30 uur verdwenen is. Hansje neemt Toine bij de arm. Ik den bompa. Beide heren protesteren... maar voor het goeie doel willen ze dan wel eens even "den ouwe" uithangen. Elckerlyck heeft hier twee talenten verloren laten gaan! Binnen geven we onze ogen de kost en genieten van het werk van de twee grootmeesters. Ook het museum zelf maakt grote indruk. Iedereen is moe van het lange slenteren en we zetten ons weer op een gezellig terrasje, terwijl Danny de auto haalt. Hier komen we zeker nog een keertje terug om van de stad te genieten.....
De zon staat er weer prachtig bij maar de ochtend is aangenaam fris. Zo'n 20 graden noteren we om 8 uur. Na de acclimatisatie van de vorige dagen, willen we vandaag wat werken in en rond het huis. Het is geweldig want ik heb "personeel". Bomma gaat in de tuin te keer met hark en rijf alsof haar leven er van af hangt. Bezweet en voldaan komt ze weer binnen. " Wat doet het deugd om na 8 jaar, weer eens in de tuin te kunnen werken!" Zo zie je maar dat "vakantie" voor iedereen wat anders inhoudt. Het blijft me verbazen. Als bompa zegt:"Kom we moeten gaan werken", danbedoelt hij:" We gaan een potje kaarten!" En daar beleeft hij dan evenveel plezier aan. Zelf begin ik aan het tuinhuis, waar de laatste maanden de rommel zich geleidelijk aan heeft opgestapeld. De half-opgeblazen boot van Riet, wordt helemaal afgelaten en opgevouwen. De grote mand met gedroogde lavendel wordt geplukt en de zaadjes opgevangen. Je zou denken dat na een maand van drogen en verkleuren de lavendel zijn essences wel verloren heeft maar niks is minder waar. De intense geur vult de hele omgeving. Mijn handen voelen zelfs een beetje olie-achtig aan.... In de namiddag vangen de senioren een uiltje, terwijl Danny en ik naar Bagnols gaan om een fiets te kopen. We hebben al heel wat rondgekeken en iets gevonden dat geschikt is om hier door de bergen te fietsen. Zelf heb ik geen enkele ervaring in het fietsen met versnellingen. (Ik trap in België altijd op het zwaarste verzet!) Ik vrees dat ik nog een extra spoedcursus moet krijgen ( hoewel ik een crack was in spinning )maar ik ga me alvast oefenen want in maart wil ik ook de Mont Ventoux op! Morgen maken we een uitstapje naar Aix-en-Provence om de tentoonstelling van Picasso en Cézanne te bezoeken. Verslag volgt.
Terwijl in België het nieuwe schooljaar al een flinke start heeft genomen, genieten de Franse kinderen van hun laatste vakantiedag. Het is overal druk want moeders hollen naar de winkels om het beste schoolgerief uit te zoeken voor hun kroost. Aan ons gaat het allemaal een beetje voorbij. Wij opteren voor de markt in Goudargues op deze woensdagochtend. Het is er heerlijk kuieren en we nemen nog wat lekkers mee voor de lunch. We brengen ook een bezoekje aan de kerk van Goudargues, een oude abdij uit de dertiende eeuw (of toch ongeveer) met een mooie akoustiek. Ook Lucrèce en Johan zijn er en nog andere vrienden. Er wordt gezellig wat gedronken en de kaartjes voor het thuisfront geschreven en gepost. De senioren geven zich niet veel tijd om te rusten want er moet gebridged worden! En dat gebeurt met veel vuur en de nodige toewijding. Je zou haast denken dat hun leven er vanaf hangt. Een zwempartijtje zit er ook nog in (tenminste voor de kranige meisjes van 80!) We hebben, later op de da, een afspraak gemaakt met Eric om ons nieuwe huis in Barjac nog eens te bezoeken. Bomma en bompa zijn benieuwd. Ze zagen de buitengevel en vreesden het ergste maar ze zijn enthousiast, écht enthousiast. Meer hadden we niet nodig. We drinken samen met de huidige eigenaars een lekker huisgemaakt aperitief op basis van rosé wijn en sinaasappel. We voelen ons thuis. Ons thuisvoelen, doen we ook in "Le vieux clocher", waar we daarna gaan eten. Er werd regen voorspeld maar met de I-phone in de hand, overtuigt Danny ons om toch buiten te zitten. Het waait alweer voorbij. De zomer lijkt maar niet te kunnen stoppen hier...... We sluiten de avond af voor de TV waar Kim Clijsers het opneemt tegen Bartoli. Als ik het had kunnen filmen, had ik het gedaan. Zo'n bende hevige supporters heb je nooit gezien, laat staan gehoord. Al goed dat ons huis hier behoorlijk afgelegen is........
Schrijven is mooi maar als het niet meer met potlood en papier gebeurt, ben je overgeleverd aan de grillen van de moderne technologie. Dat is dus wat er gisteren gebeurde. Ik geraakte niet op de website en ben dus met mijn verhaal blijven zitten. Veel viel er trouwens niet te vertellen want het leven kabbelt hier rustig verder. De Franse kinderen hebben nog een paar dagen extra vakantie. Hier beginnen de scholen pas donderdag. Wij gaan vandaag de sportievere tour op en maken een wandeling tot in Montclus. Het is een hele klim voor de senioren en bompa vraagt dan ook aan elke hoek, die we omstaan "Was hier nu dat cafééke niet?" "Neen bompa, nog een beetje verder;" " Ah hier herken ik het. Hier is het hé?" "Neen bompa, nog wat verder." Groot is de vreugde als we het terras van de "Murier" zien, waar we onze dorst lessen. Er staan tot onze verbazing nog een paar kramen op de markt van Montclus. In de vakantiemaanden is er elke dinsdagochtend een druk bezochte markt maar nu zijn de toeristen naar huis en is de sfeer weer helemaal normaal. We kopen wat fruit en olijven en gekonfijte look. Dat laatste is ontzettend goed voor hart en bloedvaten en we zitten dus meteen in het zakje te grabbelen. De trip terug is vooral dalen en we proberen dan ook om nog wat onontdekte hoekjes van ons kleine dorp te bereiken. Mooi! Aan tafel, thuis, smaakt alles tip top. Ik heb compote van abrikozen gemaakt voor bij het restje koude lamsvlees. Een ware ontdekking! Vanavond zal Danny de kok zijn. Het wordt show cooking. Iedereen lust paëlla en de grote pan wordt weer eens bovengehaald. In zijn dooie ééntje maakt Danny er iets geweldigs van. De gasten kunnen nauwelijks wachten maar we zetten ze aan tot een spelletje petanque. Daar genieten ze van en ze kunnen het nog ook! De ballen rollen tot tegen het cochonetje! Zo zie je maar, een vos verleert zijn streken nooit....
