Vandaag is het klusjes dag. Ik ben al vroeg in de weer om alle spullen, die we gisteren hebben meegebracht op te hangen of te installeren. We boren vijzen, schuren en poetsen tot alles aan kant is. danny kan vandaag helpen want het is een officiële verlofdag. Frankie, de oude zwarte labrador van onze buren James en Lance komt vandaag logeren. We zullen een weekje voor hem zorgen omdat Lance naar zijn moeder gaat, die herstellende is van bortkanker. Hij wil nog wat dingen voor haar regelen, zodat ze thuis kan revalideren. James is nog in Finland, waar hij werkt aan zijn boek. We hebben schitterende buren en willen dat voor hen ook zijn. Zij hebben altijd op ons huis gepast, toen we in Belgie waren en nu worden de rollen omgekeerd.
Dumbo zit voor het raam en hij doet me denken aan een versje van Annie MG Smit: " ik zit hier voor het raam-me oeverloos te vervelen-ik wou dat ik twee hondjes was-dan kon ik samen spelen...." Even later wordt zijn droom werkelijkheid. Lance en Frankie arriveren mét instructies voor eten en slapen en een reuzegroot slaapkussen. Frankie "heeft geen uur", das lekker makkelijk. Druk? Moeilijk? Niks daarvan. Het gaat allemaal vanzelf. Nonkel Frankie neemt onze kleine mee op sleeptouw en hij luistert beter dan naar ons.....onze jongens zijn voorbeeldig.
Het onweer dat voor deze avond voorspeld werd dreigt eraan te komen. Onweer in Frankrijk is geen klein bier. Het kan een hele nacht duren en ongelooflijk intens zijn. Alle luiken gaan dicht, wat loszit wordt vastgemaakt en de kaarsen staan standby....In de keuken maak ik de courgetten en aubergines klaar om te bewaren als aperitiefhapje. Een zalig recept en erg simpel:
Je snijdt de aubergines in schijfjes van een centimeter en leg ze naast elkaar op een stuk keukenrol. Bestrooi met flink wat zout. Zet de oven op "grill" en laat die al maar flink warm worden. Na een kwartiertje kan je het vocht dat uit de aubergines komt opdeppen met wat keukenrol. Keer de aubergineschijfjes om en herhaal dit proces. Bestrijk de aubergineschijfjes met wat olijfolie . Leg de schijfjes op het rooster (en niet op een ovenplaat) en zet dat op de laagste stand in de oven, zodat de aubergines rustig kunnen grillen. Na een 20 tal minuten , als ze een donker kleurtje hebben mogen ze omgedraaid worden. Nu gaat het iets sneller en na 10 minuten zijn ze gaar. haal uit de oven en laat een beetje afkoelen. Ze moeten slap zijn maar mogen niet uit elkaar vallen. Doe in een pot en giet er olijfolie en wat verse kruiden op (peterselie, basilicum, look....) en zet weg. Bij ons is die pot altijd leeg voor ik hem kan wegzetten maar naar het schijnt kan je dit enkele weken bewaren.......
Terwijl ik mijn pot aan het vullen ben, schiet er een steekvlam door de keuken, vlak naast me.....en meteen een oorverdovende knal....oeps dat was close....onweer in Montclus. maar de metéo voorspelt zoemerweer voor de rest van de week ! joepie !!!
Net als in België, is het ook hier een verlengd weekend. Het einde van W-O 1 wordt ook In Frankrijk herdacht. De schoolkinderen hebben verlof en er zijn heel wat zaken gesloten. De supermarkten echter doen allemaal hun best om ook op zon- en feestdagen open te zijn. Voor ons is het hier een gewone werkdag en Danny zet zich voor de computer en begint aan een indrukekkende reeks "calls" met binnen en buitenland, terwijl ik de tuin verder proper maak.Als we laat in de middag klaar zijn, vertrekken we nog naar Alès. Alès is een provinciestad met veel industrie en nog meer winkelketens. Je vindt er alles behalve sfeer of gezelligheid. Te mijden dus.....maar vandaag een noodzakelijk kwaad. We hebben nog steeds geen inbouwcassete of schoorsteenveger en ik moet nog verf hebben en een fatsoenlijk droogrek voor natte dagen. Ook Dumbo's halsband is dringend aan vervanging toe want zijn ouwe knijpt hem bijna lettrelijk de keel toe en zit al in het laatste gaatje. We zoeken ook een grote afvalton om de takken buiten op te stoken. Hier is dat nog toegelaten en we vinden dat heel gezellig. Net als vroeger bij ons thuis....Bij "la grappe Cévenol" slaan we nog wat witte wijn in. Ze hebben een goeie viognier, voor 4 euro. Lekker èèèg lekker!
Het is al lang donker voor we thuis zijn en terwijl Danny het vuur aanmaakt, begin ik in de keuken. Lamsvlees met ratatouille mmmmmm
Het is een mistige ochtend maar "France bleue provence" (onze lokale radio)belooft "une journée bien ensoleillée". Binnen staat de tafel al gedekt met soepbordjes en broodmandjes en er staat een goei wijntje te chambreren voor deze middag. Buiten staan twee thermossen klaar en kopjes voor koffie of thee. We zullen snel moeten lunchen want de mannen moeten om 13.30 thuis zijn voor het , ja wat had je gedacht? VOETBAL !!
Lance is er al en Peter en Anna komen eraan. We missen Eric en Pauline. Die waren gisterenavond weg geweest en ze hadden per ongeluk hun kat binnengesloten. Het arme beest moet erg lelijk hebben huisgehouden en alles in huis was "ondergepist" (ik heb gezocht naar een beleefd woord maar geen gevonden, sorry) met de verschrikkelijke geurhinder van dien. Kattepis everywhere... alles verluchten en uitwassen en geen wandeling dus. we zijn met zen vijven en drie honden, waaronder "een kalf". Candy, de hond van Peter en Anna, is zoooooo dik dat hij in niks meer op een hond gelijkt. Bovendien heeft hij een koeiebel aan zijn nek om hem niet kwijt te spelen.....je ziet en hoort hem vanop kilometers aankomen. De honden amuseren zich te pletter en we vatten de wandeling aan naar Monteil, door de bergen. Dan willen we via Orgnac terugkomen, das een stuk geasfalteerd. We moeten aan de slechte knieën van Peter denken en het afdalen beperken. Het is zalig wandelen in de natuur. Er zijn vele verse everzwijnsporen en Dumbo volgt ze allemaal. Die beesten laten een troep achter, nooit gezien. Ze woelen alles om en ....laten het dan liggen. Op een gegeven moment loopt Dumbo aan hoge snelheid de berg af om dan in het niets te verdwijnen. We roepen, fluiten en maken andere geluiden, die mooi echoën tussen de bergen maar hij komt niet terug. Danny is erg ongerust maar ik heb dit al eerder meegemaakt en verzeker hem dat hij de weg naar huis wel terugvindt. Mmmm eerst zien en dan geloven. We besluiten om toch een stukje af te snijden, zodat de ongeruste ziel naar huis kan. Als we bina thuis zijn, roep ik één keer heel hard "Dumbooooo" en hij antwoordt met luid geblaf en komt naar me toegelopen. Ik schrijf hem in voor "superhond" !!
De soep en de broodjes worden gesmaakt en er is vraag naar een heuse workshop "brood bakken" . Dat gaan we zeker op het programma zetten!
Wie zich wil inschrijven, kan me mailen....
Ja bomma, de geweldige markt in Uzès is dus op zaterdag en niet op zondag. Het is prachtig weer en genieten van de rit door het centrum van "de Gard". De zonnestralen banan zich een weg door de mist. Je kan ze zien én voelen......waar is mijn zonnebril?
Ik moet nog een tafellaken wisselen voor Karolien en das meteen een hele goeie reden om nog eens door de stad te kuieren. De sfeer in de stad is minstens even gezellig als in de zomer en zowaar al even druk. We doorkruisen de stad wel drie keer op zoek naar een parkeerplaatske. De marchands verkopen hun waren met veelgestes en een erg provençaals accent. De geur van kruiden, oesters en kaas vermengt zich met die van gebraden kip,groenten en fruit. We zien potteries, stoffen en schoenen....een markt zoals we die graag hebben. Spijtig dat bomma en bompa en Hansje en Toine er niet bij zijn...... ze zouden niet weten waar eerst te kijken....
Als we terug rijden maken we een paar stops. Een eerste in "St-Quentin de la potterie". dit kleine dorp is gekend voor zijn artisanaal aardewerk en is bezaaid met wegwijzers naar de verschillende ateliers. Maar onze aandacht wordt getrokken door een artisanale bakkerij. Brood is een beetje ons symbool. Danny en ik houden allebei van bijzonder brood en we bakken ook nog eens graag. Geen flutbrood zoals bij ons maar heerlijke zuurdesembroden, roggebrood of broden met ganen, noten of olijven. Het blijft ons mateloos boeien. In de bakkerij, slaan we een praatje met de bakkerin, een dame van mijn leeftijd uit Nimes. Ze rijdt elke nacht naar hier om te bakken en vindt Nimes duidelijk de gezelligste en aangenaamste stad in de wijde omgeving. Ze wil erg graag Brugge, Gent en Antwerpen ooit bezoeken en weet dat ze dan bij ons welkom is. Danny koopt wat speciale bloem en geladen met geurende broden en heel wat "baktips" rijden we verder. Op de terugweg worden we als het ware naar Lussan gezogen. Het schilderachtige dorpje staat helemaal bovenop een rots en de onderste huizenrij kleeft als het ware tegen de berghelling. de kleine weg gaat steil omhoog en het uitzicht van hierbovenuit is gewoon subliem. We hebben natuurlijk de zon mee vandaag en dat geeft een goed beeld van hoe het hier in de zomer moet zijn. Nu is het allemaal een beetje verlaten....
Na de lunch, in T-shirt by the way! moet nu eindelijk de tuin er aan geloven. Hier heb ik nog een zware klus aan. Vandaag heb ik zeker 20 kruiwagens gevuld met eikels en eikenbladeren om die naar mijn zelfgemaakte composthoop te brengen. Danny staat intussen op het terras het deeg te kneden voor onze home-made broodjes. 1/3 roggemeel, 1/3 volkorenmeel en 1/3 licht meel...een perfecte combinatie zal straks blijken. We maken pistoletjes want dat kennen ze in Frankrijk niet en één baguette, voor straks.
Morgenvroeg staat er een grote wandeling op het programma met enkele van onze Engelse vrienden. We zijn afgesproken om 9.30 uur voor een twee-uur-durende wandeling met daarna hier pompoensoep en broodjes.....
De avond wordt afgesloten bij de "inspector Lindsy mysteries" op canvas. Viva TV Vlaanderen!
Vrijdag 7 november
Lotte is vandaag jarig en ze belt me zelf op om me te bedanken voor het mooie kaartje dat ik haar stuurde. Ik had in Uzès een paar kaarten met mooie teksten gevonden.Misschien wat cliché maar toch mooi. Ik heb er eentje gekocht voor Danny, één voor Lotte en voor mijn broer en ook één voor "ma fille " en "mon fils".
Volgende keer zoek ik er nog andere.
Ding dong...bezoek! Wie zou daar zijn? Het is Frankie, Dumbo's beste vriend. Lance, onze buurman, is net thuis gekomen uit Namibië en we praten bij . Volgende week moet hij naar Engeland om zijn moeder op te zoeken, die in het ziekenhuis ligt. Frankie zal dan een weekje bij ons logeren. Dan hebben we twee "jongens" om voor te zorgen. Als dat maar goed komt.... We moeten Dumbo nog verder opvoeden. Hij moet nu leren een deur te sluiten. Hij kan ALLE deuren open krijgen, niet alleen hier maar blijkbaar ook bij de buren....oeps. Lance vraagt vriendelijk om hem ook te leren de deuren te sluiten....hm..die hebben we begrepen!
Vanaf nu is er dus bij elke geopende deur een bevel "DEUR TOE" waarbij Danny zijn pootjes tegen de deur zet om die te sluiten.....en dan is er een beloning. iedere keer onieuw "DEUR TOE" ....beloning....Het zal nog wel effe duren maar ik voel dat het gaat lukken....wait and see in december!
Vandaag is het vrijdag en dat is "Cinema dag" in Barjac. Er wordt in de "regain" zaal van het kasteel wekelijks één film gedraaid. In de winter op vrijdag. In de zomer op donderdag. Vandaag zijn er twee films. Eéntje om 18.30 uur en één om 21 uur. De laatavondfilm van vandaag is "the visitor". Een recente film, die in Cannes enkele prijzen wegkaapte. Originele versie met Franse ondertitels. Dat kan geen probleem zijn.
Het is echt keigezellig. Je betaalt 5 euro per ticket aan een lieve man, die een koffertje met wat wisselgeld bij heeft en die ook de film zal starten. Er zijn 90 roodfluwelen zetels in een gewelfde ruimte, waarvan er uiteindelijk een 40-tal bezet worden. Iedereen zegt iedereen goede dag... Geen popcorn of cola, geen chocoglacé of programmaboekjes. Wel een teeser voor de film van volgende week en die wordt ook geweldig.
We genieten en weten zeker dat we dit nog doen.
Zoals elke ochtend begint mijn dag met het uitruimen van de open haard, assen bijeen keren, hout aanvullen, aanmaakhoutjes kappen.... En iedereen maar vragen; "Wat doet Karine daar de hele dag?" Wel we zijn hier nu bijna twee weken en ik ben nog niet aan een boek toegekomen. Om te lezen dan hé? Ik kreeg van karolien "De Franse tuinman." en die moet nog uit voor we teruggaan....
Als het huis aan kant is, vertrek ik naar St Ambroix om boodschappen te doen. Onze nespresso koffietjes zijn aangekomen. Ik moet ook wat info zoeken voor een eventuele inbouwcassette voor de open haard want de schouw trekt niet altijd voldoende als het regent en dan lijken we vaak op twee gerookte haringen....Een schoorsteenveger vinden is een hele onderneming. Pauline had een goed adres maar de lieve man mag niet in een andere regio werken dan de zijne. Het moet allemaal heel officieel omdat we een certificaat nodig hebben voor de verzekering. Pat geeft alvast een oud rooster mee, dat ze geliquideerd hadden. Het ding blijkt geweldig te functioneren! Danny heeft ook het klepje gevonden om het buizensysteem in werking te zetten, zodat het hele huis warm wordt.....zalig!
De collega's hebben nog een berg werk te verzetten maar Hedwig zou toch graag Barjac even zien. We ontbijten vroeg, zodat er kan gewerkt worden van 8 tot 11.Dan zullen we even naar barjac rijden om wat brood en specialiteiten te kopen. We moeten nog snel iets eten en dan vertrekken naar Avignon voor de TGV. Alles verloopt mooi volgens plan en nadat we Hedwig hebben afgezet, gaan we nog even langs de Audi garage in Avignon. Een bedrijfswagen leasen voor Danny blijkt hier stukken goedkoper dan bij ons en ook de verzekering is een stuk minder. In Frankrijk is de verzekeringspremie recht evenredig met de bevolkingsdichtheid per regio. In Parijs kost je autoverzekering stukken van mensen maar in dit laagbevolkte gebiedmoeten we daar niet van wakker liggen. In Montclus ben je voor een paar centen verzekerd. Misschien moet ik de mijne ook maar overzetten want ik heb zopas voor mijn Renaultje 950 euro betaald....miljaar!
Als we thuiskomen is het al donker en we steken meteen de haard aan . Het is woensdag en dat is mijn favoriete TV avond want ik volg X-factor. Vandaag loopt het niet goed af voor Jurgen en hij was één van mijn favorieten. Een supertoffe gast met een keigoeie stem en een vlaams repertoire......Nu wordt Dirk mijn favoriet!
Vandaag is mijn grote broer jarig en ik mag zeker niet vergeten hem te bellen. Ik krijg hem meteen aan de lijn en het doet goed hem te horen. Hij is nog niet hier geweest en informeert naar de toestand hier.
Danny is de hele dag in Lyon en ik kan dus eindelijk aan de gordijnen beginnen.Ik zet de naaimachine klaar en begin er meteen aan. Zonder auto en met regenweer....de beste der activiteiten. Ik zoek een passend kleurtje in het zakje met garens, dat bomma meebracht.
De vroegere slaapkamergordijnen worden helemaal losgemaakt en opnieuw gemeten en aangepast. Fel geel voor een grijs-witte keueken. Daar kan niks mis mee zijn hé? Morgen moet ik bij de Briconautes het ophangsysteem halen en dan kan ik dat wel fixen. Ik ben me ervan bewust voor een Franse primeur te zorgen. Gordijnen op maat....daar hebben ze hier nog NOOIT van gehoord, laat staan van decoratieve gordijnideeën. Hier kan je overal kant en klaar gordijnen kopen met ringen of lussen in standaardmaten. makkelijk wel maar zo onpersoonlijk. Het gat in de Franse markt.....
De mijne worden mooi (dat hoop ik toch ).
Na een paar uren achter de machine, heb ik nood aan wat beweging. Het is droog en ik profiteer ervan om Dumbo even uit te laten. We gaan de berg op en aan de oude eik volg ik een oud Romeins muurtje tot ik aan een verlaten schuurtje met woonst kom, helemmal tussen de wijngaarden en de velden. Het uitzicht is hier fenomenaal. Er staan wat oude verroeste landbouwwerktuigenmaar verder is er niks te zien. Mijn hersens werken op volle toeren.......Wow! hier is iets van te maken. Wat een charmant gastenverblijf !....Ik mijmer nog wat maar Dumbo wil naar huis en roept me . Back to reality...
Na de middag maak ik het huis proper en gezellig voor de gasten van vanavond. Ik moet creatief zijn want ik kan geen extra boodschappen doen. Ja...mijn auto, mijn vrjheid....Het krijgt meteen aan andere betekenis.
Le plat du jour zal bestaan uit verse pompoensoep, pasta met farce (hier vind je geen gewoon gehakt maar wel een heerlijk mengsel van rood gemalen vlees met kruiden . Het dient eigenlijk om courgetten of poivrons mee op te vullen). daarna is er een plateau de fromages en een lekker koffieke. ik denk dat ze dat wel zullen smaken na een lange werkdag.
De mannen smullen en we genieten nog na bij de open haard.
Het is hier heerlijk herfstweer en de temperaturen schieten flink de hoogte in. Het zicht op de vallei is helder en we zien al een stukje van de brug. Het water zal zich in de komende uren rustig terugtrekken. Lakens en ander wasgoed kunnen weer buiten drogen want de wind waait krachtig. Het is altijd een hele onderneming om de tweepersoonslakens over de wasdraad te krijgen, zonder de bomen of de grond te raken. Ik leer bij want er is al menig wasgoed twee maal door de machine gegeaan. Als alles dan met de nodige wasknijpers stevig is aangepind, blijft het nog een hele kunst om Dumbo van deze dog teeser weg te houden. Hij springt zo graag naar alles wat wappert en fladdert!!! Maar het lukt! In een spoedtempo is alles netjes geprogrammeerd "strijkdroog"
Danny heeft de hele ochtend gewerkt en we zijn dus toe aan een kleine break in de vorm van een fikse wandeling. We maken de grote toer, langs de oude eik en de Belgische buren. Heerlijk. Onze wel erg late lunch bestaat uit een slaatje met kalkoen en pesto. (een onverwacht goeie cominatie!)
Na een lange werknamiddag vertelt Danny dat hij morgen naar Lyon moet voor een bezoek aan een klant. Hij zal daar zijn Belgische collega Hedwig ontmoeten, die dan mee naar hier komt om te slapen en te werken aan het project..
Dit is misschien het geschikte moment om nog een paar optrekgordijnen op te hangen, die hier al maanden in de gang liggen te wachten.. Het is now or never ;-)
De eerste moet boven voor de terrasdeur. het gaat wonderlijk goed. Geen noemenswaardige moeilijkheden bij het boren, geen ongelukken, geen gevloek....waar gaan we dat schrijven? Ok, nu kan die in de living ook nog snel.....
Naast de deur hangt een detector van het alarm, dat we tot nu toe nog niet geactiveerd hadden. Met Dumbo in huis hebben we dat ook niet nodig want die hoort een vlieg voorbijvliegen....
Ik probeer het ding voorzichtig van de muur te halen en daar gaat plots het alarm af. Een oorverdovend (maar dan écht oorverdovend) lawaai giert door het huis. We weten niet wat te doen. Het ding wil niet zwijgen en ook Dumbo wordt er gek van. Niks helpt.....we proberen codes....andere codes....knopjes aan....knopjes uit....maar als de paniek het grootst is, zwijgt het ding vanzelf.... We staan nog wat na te trillen en vrezen dat het zo meteen wéér zal gaan loeien maar het blijft stil.;net zo lang tot we gerust zijn en ons ontspannen in de zetel kunnen leggen.
Na het ontbijt beginnen we aan een uitgebreide badceremonie. Marie en Emma willen in het schuifaf-bad en Anoukje gaat met mama douchen. Ze blinken als ze met gewassen heertjes en propere kleren vertrekkensklaar staan. Ook in Frankrijk is dit een nationale feestdag en worden de doden herdacht. Overal zie je kraampjes met Chrysanten, de meesten veelkleurig. Ook in het verkeer merk je dat het een zondag is, Tegen 50 per uur op de grote wegen, met een chrysant op de achterbank en een hoed op het hoofd......ik moet er geen tekeningetje bij maken, zeker? Maar we komen toch op tijd in Avignon aan en bij de supersnelle trein nemen we afscheid. Ik weet nu al dat ik die kinderdrukte ga missen........
Tot onze grote verbijstering zijn in Avignon de grote meerderheid van de winkels open. Het is zonnig en droog en we kuieren door de stad. We ontdekken een quartier, die we nog niet gevonden hadden. Vele trendy en ook wat sjieke winkels. Leuk!
Wanneer we naar huis rijden valt de avond vroeger dan anders. het is stilte voor de storm...de hele avond onweert het en het water valt met bakken uit de hemel....
Een emmerke hier, een casserolleke daar, een opnemer bij de raam.....water kruipt waar het niet gaan kan.....
De zondvloed! De onophoudelijke regens boven de Cevennen hebben de hele vallei onder water gezet. De Cèze kan het water niet meer slikken en gaat flink buiten haar oevers. We trekken rubberlaarzen aan en gaan een kijkje nemen. We zijn een beetje ramptoeristen....en we zijn niet de enigen! Het water staat tot bij de wegsplitsing en we moeten dus langs de andere weg naar het dorp tot we aan de toegangspoort komen. Van de brug en onze heerlijke picknick plekjes is niks meer te zien. Het water staat al meer dan 5 meter hoger dan anders. De kolkende stroming neemt bomen, takken vuilnisbakken en alles wat loshing mee op zijn vernielende tocht. Apocalyps now!!!
De camping is helemaal afgesneden van de buitenwereld maar voor de bewoners hier is dit niks speciaals. Ze tekenen gewoon op de muur af hoe hoog het water staat en komen straks nog eens kijken. "Ah oui madame, ça va monter encore " In St Ambroix staat het water al hoger en dat moet allemaal nog naar hier komen.....
2002-2005-2008 ze staan in de boeken. Ik weet nu wat de speciale bordjes langs de weg betekenen...."route inindéé en temps de pluie.
Ondertussen schijnt de zon en is het hier weer lekker warm.....
Vrijdag is marktdag in Barjac. Mijn favoriete wekelijkse uitstap. Een échte provençaalse markt, die ook in de wintermaanden doorgaat. Hoewel het aantal kramen veel minder is dan in de zomer is de sfeer er wél helemaal!! Alle lokale producten vind je op de markt en ook zeepjes, tapenades, olijven, kruiden en nog veel meer.
De regen is alweer de grote spelbreker maar in ons stamcafé, waar we ons met een warme chocolademelk verwarmen is de sfeer erg leuk.De locals én de marktkramers zitten er bij de haard en hun café crème. Dit maak je hier niet gauw mee. De meteo zegt dat het zeer lang geleden is dat het weer zo slecht was in november......dat belooft!
We nemen een gebraden kip mee en gebakken aardappeltjes en een grote pompoen voor de soep.Na de middag klaart het op en de kids kunnen wer vrolijk touwtje springen en met Dumbo spelen. Ook ketnet is van harte welkom om onrustige kinderen tot bedaren te brengen. Morgen staat Avignon op het programma, waar we Karolien zullen afzetten in de Gare TGV. De kids vinden het razend spannend om met de supersnelle trein naar huis te rijden.....
Als we dan toch door de zon wat in de steek gelaten worden, kunnen we mar beter iets leuks op het programma zetten voor de kinderen. We hebben wat info verzameld bij het "office de tourisme" . Er blijkt een feestelijke doe-tentoonstelling te zijn bij Haribo, de gekende snoepfabricant. Het snoepmuseum in Uzés bestaat 10 jaar en dat wordt gevierd. Voor kids alvast het minst saaie museum in Frankrijk. Kijk maar eens op hun website www.haribo.com Als een getrainde Française bekijk ik eerst de openingsuren want het zou niet de eerste keer zijn dat we ergens voor gesloten deuren staan.... Ok van 10 tot 12 en van 14 tot 18 uur. Das billijk. We gaan eerst even Uzès verkennen en zullen het museum programmeren voor de namiddag. Op de place des herbes, het mmoiste plein van Uzès, genieten we van de kleine winkeltjes. de regen is inmiddels wel een grote spelbreker! We zoeken dekking in een lokale brasserie en bestellen de dagschoten voor 8 euro. Ik ga voor de gigot d'agneau met provençaalse tomaten en frietjes...en een goed glas wijn....heerlijk. De kindjes krijgen en heus kidsmenu; steak met frietjes en sla. Ook dat gaat er goed in. Ze krijgen straks een ijsje, beloofd!
Bijkje vol, regenjassen aan en hop nar het museum, dat op amper 5 minuutjes van het centrum ligt.Maar groot is de teleurstelling als wa daar aankomen. Er staan wel duizend auto's op de parking en er zijn nog evenveel wachtenden voor u...... Ook in Frankrijk is het nu herfstvakantie en bij regenweer willen de kids wel eens wat anders doen
Dan maar onverricht ter zake terug naar huis. De weg van Uzès naar Barjac is adembenemend mooi. Karolien en ik genieten maar de kleine bengels slapen alledrie...
Eindelijk! Daar is de zon weer. Nu kan ik tenminste de was weer eens buiten drogen. Ik heb hier geen droogkast want dat is in een warm land overbodige luxe, vinden we. Als ik hier in d zomer mijn was buiten te drogen hang, is het eerste stk al bijna droog als ik het laatste op de lijn hang. Mar nu is het even anders. We moeten inventief zijn. De railing van de mezzanine, de zetels, de stoelen.....alles kan als wasdraad dienst doen. Nu nog leren rekening houden met een sokken-etende Dumbo.Weet je wat? Ik zet een droogkast op mijn verlanglijstje voor de Sint..
De namiidag breng ik door in de keuken , waar ik met de hulp van Marieke (pas zeven geworden) soep maak en een lekkere (?) stoofpot met blanquette de veau.
We ontbijten uitgebreid want papa Lou moet zo dadelijk vertrekken naar België en Schotland (business is business). Wij maken ons klaar voor een lange wandeling over de heuvels.Dumbo kan zijn plezier niet op! Dit is wandelen zoals het een hond betaamt. Vrij lopen door de natuur, tussen de wijngaarden en de lavendelvelden op zoek naar de sporen van everzwijnen. Er zitten hier veel evers, waarop in dit seizoen ook gejaagd wordt. We zien hun sporen overal (die beesten woelen de aarde om tot grote oneffen molshopen om heel ostentatief hun troep dan te laten liggen. Van opruimen hebben ze nog nooit gehoord!) maar de beestjes zelf houden zich op een veilige afstand.
Wanneer we na onze trip, vermoeid thuiskomen, begint Dumbo onophoudelijk te blaffen. Er blijken grote tractors door onze tuin te rijden ? ! ? Wat nu weer? Met een onverantwoorde snelheid pakken een paar macho-jonge-gasten de bocht naarboven in zo'n immense tractor met een schep vooraan. Ze waren gewend een Porche onder hun gat te hebben denk ik. Eéntje vliegt gewoon uit de stuurcabine, baf tegen de wielkast....op de grond...;en het werk moet nog beginnen?
Karolien en ik staan er met verbijstering naar te kijken en Dumbo blijft maar gas bijgeven. Die heeft straks een dubbele hernia en geen stembanden meer....
Danny besluit om een kijkje te gaan nemen. De jongens hebben de opdracht om een strook van 12 meter volledig vrij te maken onder de hoogspanningskabels, achter op het land. Ze kwijten zich ongelooflijk van hun taak. het lijkt wel op een maxi-scheerreclame. Er loopt nu een kaal spoor over de bergen, door bossen, muurtjes, struikgewas....effectief, dat wel!
Binnen knettert de open haard want het lijkt wel of de winter zich meester heeft gemaakt van Montclus. Maar met wat gezelschapssplletjes en de TV is het best gezellig.
Heerlijk geslapen in ons eigen bed en fris gewassen met ijskoud water. Moet je weten dat we in Antwerpen zes weken hebben geleefd zonder noemenswaardige badkamer omdat we die verbouwen. Hoe heb ik uitgekeken naar een ontspannen warme douche.....
Om 8 uur precies, bel ik naar de SAUR met mijn verhaal. De bediende is bijzonder lief en vol begrip. Ik geef de betalingsgegevens door en ze belooft me stellig dat ze nog deze voormiddag een technieker ter plaatse zal sturen om de kraan (ergens in een diepe put aan de straat..) weer open te draaien. Natuurlijk hou ik er diep in mij rekening mee dat tijdsbepalingen in Frankrijk en België niet helemaal corresponderen. ....zolang we vanavond maar kunnen koken voor 7 en allemaal fris gewassen onder de lakens kunnen....
Met Karolien en haar kids rijd ik naar St-Ambroix om boodschappen in te slaan voor een hele week in de Champion. Een hele uitdaging om twee karren te vullen met lekkers voor die kleine bengels. Franse koekjes, ontbijtgranen, vleeswaren,groenten en fruit, youghurt, brood, boter én choco! Het is feest! Het feest wordt nog groter wanneer we merken dat een gloednieuwe Mac-Dan zijn deuren heeft geopend naast de Champion. De Mc-Dan is een hal vol snuisterijen. Je vindt er alles! van kleren tot beddegoed,van speelgoed tot gleiwerk, van inpakpapier tot verfpotten en verwarmingselementen, van schmink tot poetsgerief......voor een euro en een cent!
Met mijn wagen volgeladen, rijden we naar huis waar er nog steeds geen water uit de kranen komt. Tot overmaat van ramp duiken de temperaturen om een nog onbekende reden plots naar beneden. Van de 22 graden, blijven er nog maar 4 over! Vive la France !!
We moeten dringend op zoek naar hout voor de open haard. Ik voel me net zo'n dwaze eekhoorn uit de sprookjes, die de hele zomer lekker lui aan het zwembad heeft gelegenen vergeten is zijn wintervoorraad in te slaan. Eigen schuld dikke bult! Het weze zo....
Maar waar koop je droog brandhout in een streek vol bossen? We hebben wel een zaag en een bijl maar willen nu al wat warmte!
Ik probeer de Gama-G (brico)....niks.....de supermarkt?.......niks.....de doe het zelfzaak?........niks....
"Pardon Monsieur?" Ah ! In Frankrijk koop je brandhout bij een station de service....aan de naftpomp dus! Maar daar zijn de wintervoorraden nog niet geleverd. We wenden ons dan maar tot de "Mairie" (gemeentehuis) en ja hoor, hier helpen ze burgers in nood! Amper een uurtje later staat Mr Blanché op de oprit met een vracht vol mooi gekapt hout dat al meer dan 40 jaar op een nieuwe eigenaar lag te wachten. Samen met de kidsbegin ik aan het stapelen van het hout. De dikke knoesten links, de halfdikke rechts en de dunne blokken in het midden. Dat had Mr Blanché bij zijn koffieke in de keuken nog verteld. C'est plus économique !!
Ik voer hout én kindjes aan met de kruiwagen en er wordt mooi werk geleverd. En dan zijn er.....pannekoeken en tegen afwastijd is er ook warm water! Eind goed al goed!
Na en lange rit van net geen tien uur, rijden we onder een stralende zon "onze" berg in Montclus op. Het is 22 graden, de zon kleurt de wijngaarden roestbruin en vuurrood. Het zicht op de vallei is adembenemend. We zijn weer thuis !
We houden een korte inspectieronde. Niks gepikt, niks beschadigd, alles ok. De provençaals-blauwe luiken worden allemaal opengezwierd, zodat de zonnestralen de kilte van een leegstaand huis kunnen verdrijven. Dumbo loopt als een gek rond en is zichtbaar gelukkig. Hij wéét waar hij is ! Geen spoortje van geheugenverlies te merken. Hij gaat meteen Frankie opzoeken. Frankie is de hond van de buren, een oude zwarte labrador. Ze rollebollen spelend door de tuin. Die twee zullen wel slapen straks....De zon kleurt warm oranje en de zonsondergang is weer spectaculair.
We laden de auto uit en de kasten in. Ik kan met een gerust geweten aan een grondige opfrisbeurt beginnen. Ik draai de kraan open en .....er gebeurt niks.....oeps geen water, geen druppel water......rien! Damn!
Ik realiseer me al gauw dat dit moet te maken hebben met de twee rekeningen, waar ik me geen raad mee wist. Inderdaad, wanneer we de post doornemen, die Lance zorgvuldig voor ons heeft bewaard, vinden we enkele brieven van de SAUR, de Franse watermaatschappij. De kraan zal onherroepelijk worden dichtgedraaid op 15 oktober....het is vandaag de 26ste....
In augustus had ik wel degelijk twee rekeningen gekregen. Beiden hadden dezelfde factuurdatum, dezelfde referentie en vooral..;hetzelfde bedrag. twee maal exact 95,30 euro. Dat leek me raar. Ik dus met mijn documenten naar de bank om te vragen of ze die facturen wilden betalen. Wat het bankgebeuren betreft leven we hier nog in de middeleeuwen. Een overschrijving daar huiveren ze hier van. "Non non, pas de virement svp" Aan elk factuurtje hangt hier een cheque, die je moet afknippen en opsturen, samen met een RIB (een document met uw persoonlijke bankgegevens) of je gaat gewoon naar de balie van de firma om cash geld af te geven.......
Marie Charlotte, de knappe en lieve bankbediende van de Crédit Agricole, bekijkt mijn documenten grondig en zegt dat het maar één factuur betreft. Ze knipt een cheque en stuurt alles door. Betaald (denk ik)
Maar wat blijkt? We hebben twee watermeters. Eéntje voor het huis en ééntje voor het zwembad en de poolhouse. De rekeningen betroffen dus een standaard voorschot voor elk van beide meters. Hadden we het andere papiertje maar opgestuurd.... Met de tuinslang wordt er nu lekker fris water aangevoerd en we kunnen ons lekker wassen in de tuin!
Niet zo erg voor één keer maar een grote ramp als je vanavond al een heel gezin met 3 kleine kinderen te slapen moet leggen. We boeken al gauw een kamer bij Peter en Anna in St Paul-le-jeune zodat ze een goeie nacht en een lekker warm bad hebben. Wij maken gebruik van de tuinslang !....à la guerre comme à la guerre....
Vandaag is het klusjes dag. Ik ben al vroeg in de weer om alle spullen, die we gisteren hebben meegebracht op te hangen of te installeren. We boren vijzen, schuren en poetsen tot alles aan kant is. danny kan vandaag helpen want het is een officiële verlofdag. Frankie, de oude zwarte labrador van onze buren James en Lance komt vandaag logeren. We zullen een weekje voor hem zorgen omdat Lance naar zijn moeder gaat, die herstellende is van bortkanker. Hij wil nog wat dingen voor haar regelen, zodat ze thuis kan revalideren. James is nog in Finland, waar hij werkt aan zijn boek. We hebben schitterende buren en willen dat voor hen ook zijn. Zij hebben altijd op ons huis gepast, toen we in Belgie waren en nu worden de rollen omgekeerd.
Dumbo zit voor het raam en hij doet me denken aan een versje van Annie MG Smit: " ik zit hier voor het raam-me oeverloos te vervelen-ik wou dat ik twee hondjes was-dan kon ik samen spelen...." Even later wordt zijn droom werkelijkheid. Lance en Frankie arriveren mét instructies voor eten en slapen en een reuzegroot slaapkussen. Frankie "heeft geen uur", das lekker makkelijk. Druk? Moeilijk? Niks daarvan. Het gaat allemaal vanzelf. Nonkel Frankie neemt onze kleine mee op sleeptouw en hij luistert beter dan naar ons.....onze jongens zijn voorbeeldig.
Het onweer dat voor deze avond voorspeld werd dreigt eraan te komen. Onweer in Frankrijk is geen klein bier. Het kan een hele nacht duren en ongelooflijk intens zijn. Alle luiken gaan dicht, wat loszit wordt vastgemaakt en de kaarsen staan standby....In de keuken maak ik de courgetten en aubergines klaar om te bewaren als aperitiefhapje. Een zalig recept en erg simpel:
Je snijdt de aubergines in schijfjes van een centimeter en leg ze naast elkaar op een stuk keukenrol. Bestrooi met flink wat zout. Zet de oven op "grill" en laat die al maar flink warm worden. Na een kwartiertje kan je het vocht dat uit de aubergines komt opdeppen met wat keukenrol. Keer de aubergineschijfjes om en herhaal dit proces. Bestrijk de aubergineschijfjes met wat olijfolie . Leg de schijfjes op het rooster (en niet op een ovenplaat) en zet dat op de laagste stand in de oven, zodat de aubergines rustig kunnen grillen. Na een 20 tal minuten , als ze een donker kleurtje hebben mogen ze omgedraaid worden. Nu gaat het iets sneller en na 10 minuten zijn ze gaar. haal uit de oven en laat een beetje afkoelen. Ze moeten slap zijn maar mogen niet uit elkaar vallen. Doe in een pot en giet er olijfolie en wat verse kruiden op (peterselie, basilicum, look....) en zet weg. Bij ons is die pot altijd leeg voor ik hem kan wegzetten maar naar het schijnt kan je dit enkele weken bewaren.......
Terwijl ik mijn pot aan het vullen ben, schiet er een steekvlam door de keuken, vlak naast me.....en meteen een oorverdovende knal....oeps dat was close....onweer in Montclus. maar de metéo voorspelt zoemerweer voor de rest van de week ! joepie !!!
Het is een mistige ochtend maar "France bleue provence" (onze lokale radio)belooft "une journée bien ensoleillée". Binnen staat de tafel al gedekt met soepbordjes en broodmandjes en er staat een goei wijntje te chambreren voor deze middag. Buiten staan twee thermossen klaar en kopjes voor koffie of thee. We zullen snel moeten lunchen want de mannen moeten om 13.30 thuis zijn voor het , ja wat had je gedacht? VOETBAL !!
Lance is er al en Peter en Anna komen eraan. We missen Eric en Pauline. Die waren gisterenavond weg geweest en ze hadden per ongeluk hun kat binnengesloten. Het arme beest moet erg lelijk hebben huisgehouden en alles in huis was "ondergepist" (ik heb gezocht naar een beleefd woord maar geen gevonden, sorry) met de verschrikkelijke geurhinder van dien. Kattepis everywhere... alles verluchten en uitwassen en geen wandeling dus. we zijn met zen vijven en drie honden, waaronder "een kalf". Candy, de hond van Peter en Anna, is zoooooo dik dat hij in niks meer op een hond gelijkt. Bovendien heeft hij een koeiebel aan zijn nek om hem niet kwijt te spelen.....je ziet en hoort hem vanop kilometers aankomen. De honden amuseren zich te pletter en we vatten de wandeling aan naar Monteil, door de bergen. Dan willen we via Orgnac terugkomen, das een stuk geasfalteerd. We moeten aan de slechte knieën van Peter denken en het afdalen beperken. Het is zalig wandelen in de natuur. Er zijn vele verse everzwijnsporen en Dumbo volgt ze allemaal. Die beesten laten een troep achter, nooit gezien. Ze woelen alles om en ....laten het dan liggen. Op een gegeven moment loopt Dumbo aan hoge snelheid de berg af om dan in het niets te verdwijnen. We roepen, fluiten en maken andere geluiden, die mooi echoën tussen de bergen maar hij komt niet terug. Danny is erg ongerust maar ik heb dit al eerder meegemaakt en verzeker hem dat hij de weg naar huis wel terugvindt. Mmmm eerst zien en dan geloven. We besluiten om toch een stukje af te snijden, zodat de ongeruste ziel naar huis kan. Als we bina thuis zijn, roep ik één keer heel hard "Dumbooooo" en hij antwoordt met luid geblaf en komt naar me toegelopen. Ik schrijf hem in voor "superhond" !!
De soep en de broodjes worden gesmaakt en er is vraag naar een heuse workshop "brood bakken" . Dat gaan we zeker op het programma zetten!
Wie zich wil inschrijven, kan me mailen....
Dan maar onverricht ter zake terug naar huis. De weg van Uzès naar Barjac is adembenemend mooi. Karolien en ik genieten maar de kleine bengels slapen alledrie...
