We ontbijten uitgebreid want papa Lou moet zo dadelijk vertrekken naar België en Schotland (business is business). Wij maken ons klaar voor een lange wandeling over de heuvels.Dumbo kan zijn plezier niet op! Dit is wandelen zoals het een hond betaamt. Vrij lopen door de natuur, tussen de wijngaarden en de lavendelvelden op zoek naar de sporen van everzwijnen. Er zitten hier veel evers, waarop in dit seizoen ook gejaagd wordt. We zien hun sporen overal (die beesten woelen de aarde om tot grote oneffen molshopen om heel ostentatief hun troep dan te laten liggen. Van opruimen hebben ze nog nooit gehoord!) maar de beestjes zelf houden zich op een veilige afstand.
Wanneer we na onze trip, vermoeid thuiskomen, begint Dumbo onophoudelijk te blaffen. Er blijken grote tractors door onze tuin te rijden ? ! ? Wat nu weer? Met een onverantwoorde snelheid pakken een paar macho-jonge-gasten de bocht naarboven in zo'n immense tractor met een schep vooraan. Ze waren gewend een Porche onder hun gat te hebben denk ik. Eéntje vliegt gewoon uit de stuurcabine, baf tegen de wielkast....op de grond...;en het werk moet nog beginnen?
Karolien en ik staan er met verbijstering naar te kijken en Dumbo blijft maar gas bijgeven. Die heeft straks een dubbele hernia en geen stembanden meer....
Danny besluit om een kijkje te gaan nemen. De jongens hebben de opdracht om een strook van 12 meter volledig vrij te maken onder de hoogspanningskabels, achter op het land. Ze kwijten zich ongelooflijk van hun taak. het lijkt wel op een maxi-scheerreclame. Er loopt nu een kaal spoor over de bergen, door bossen, muurtjes, struikgewas....effectief, dat wel!
Binnen knettert de open haard want het lijkt wel of de winter zich meester heeft gemaakt van Montclus. Maar met wat gezelschapssplletjes en de TV is het best gezellig.
Heerlijk geslapen in ons eigen bed en fris gewassen met ijskoud water. Moet je weten dat we in Antwerpen zes weken hebben geleefd zonder noemenswaardige badkamer omdat we die verbouwen. Hoe heb ik uitgekeken naar een ontspannen warme douche.....
Om 8 uur precies, bel ik naar de SAUR met mijn verhaal. De bediende is bijzonder lief en vol begrip. Ik geef de betalingsgegevens door en ze belooft me stellig dat ze nog deze voormiddag een technieker ter plaatse zal sturen om de kraan (ergens in een diepe put aan de straat..) weer open te draaien. Natuurlijk hou ik er diep in mij rekening mee dat tijdsbepalingen in Frankrijk en België niet helemaal corresponderen. ....zolang we vanavond maar kunnen koken voor 7 en allemaal fris gewassen onder de lakens kunnen....
Met Karolien en haar kids rijd ik naar St-Ambroix om boodschappen in te slaan voor een hele week in de Champion. Een hele uitdaging om twee karren te vullen met lekkers voor die kleine bengels. Franse koekjes, ontbijtgranen, vleeswaren,groenten en fruit, youghurt, brood, boter én choco! Het is feest! Het feest wordt nog groter wanneer we merken dat een gloednieuwe Mac-Dan zijn deuren heeft geopend naast de Champion. De Mc-Dan is een hal vol snuisterijen. Je vindt er alles! van kleren tot beddegoed,van speelgoed tot gleiwerk, van inpakpapier tot verfpotten en verwarmingselementen, van schmink tot poetsgerief......voor een euro en een cent!
Met mijn wagen volgeladen, rijden we naar huis waar er nog steeds geen water uit de kranen komt. Tot overmaat van ramp duiken de temperaturen om een nog onbekende reden plots naar beneden. Van de 22 graden, blijven er nog maar 4 over! Vive la France !!
We moeten dringend op zoek naar hout voor de open haard. Ik voel me net zo'n dwaze eekhoorn uit de sprookjes, die de hele zomer lekker lui aan het zwembad heeft gelegenen vergeten is zijn wintervoorraad in te slaan. Eigen schuld dikke bult! Het weze zo....
Maar waar koop je droog brandhout in een streek vol bossen? We hebben wel een zaag en een bijl maar willen nu al wat warmte!
Ik probeer de Gama-G (brico)....niks.....de supermarkt?.......niks.....de doe het zelfzaak?........niks....
"Pardon Monsieur?" Ah ! In Frankrijk koop je brandhout bij een station de service....aan de naftpomp dus! Maar daar zijn de wintervoorraden nog niet geleverd. We wenden ons dan maar tot de "Mairie" (gemeentehuis) en ja hoor, hier helpen ze burgers in nood! Amper een uurtje later staat Mr Blanché op de oprit met een vracht vol mooi gekapt hout dat al meer dan 40 jaar op een nieuwe eigenaar lag te wachten. Samen met de kidsbegin ik aan het stapelen van het hout. De dikke knoesten links, de halfdikke rechts en de dunne blokken in het midden. Dat had Mr Blanché bij zijn koffieke in de keuken nog verteld. C'est plus économique !!
Ik voer hout én kindjes aan met de kruiwagen en er wordt mooi werk geleverd. En dan zijn er.....pannekoeken en tegen afwastijd is er ook warm water! Eind goed al goed!
Na en lange rit van net geen tien uur, rijden we onder een stralende zon "onze" berg in Montclus op. Het is 22 graden, de zon kleurt de wijngaarden roestbruin en vuurrood. Het zicht op de vallei is adembenemend. We zijn weer thuis !
We houden een korte inspectieronde. Niks gepikt, niks beschadigd, alles ok. De provençaals-blauwe luiken worden allemaal opengezwierd, zodat de zonnestralen de kilte van een leegstaand huis kunnen verdrijven. Dumbo loopt als een gek rond en is zichtbaar gelukkig. Hij wéét waar hij is ! Geen spoortje van geheugenverlies te merken. Hij gaat meteen Frankie opzoeken. Frankie is de hond van de buren, een oude zwarte labrador. Ze rollebollen spelend door de tuin. Die twee zullen wel slapen straks....De zon kleurt warm oranje en de zonsondergang is weer spectaculair.
We laden de auto uit en de kasten in. Ik kan met een gerust geweten aan een grondige opfrisbeurt beginnen. Ik draai de kraan open en .....er gebeurt niks.....oeps geen water, geen druppel water......rien! Damn!
Ik realiseer me al gauw dat dit moet te maken hebben met de twee rekeningen, waar ik me geen raad mee wist. Inderdaad, wanneer we de post doornemen, die Lance zorgvuldig voor ons heeft bewaard, vinden we enkele brieven van de SAUR, de Franse watermaatschappij. De kraan zal onherroepelijk worden dichtgedraaid op 15 oktober....het is vandaag de 26ste....
In augustus had ik wel degelijk twee rekeningen gekregen. Beiden hadden dezelfde factuurdatum, dezelfde referentie en vooral..;hetzelfde bedrag. twee maal exact 95,30 euro. Dat leek me raar. Ik dus met mijn documenten naar de bank om te vragen of ze die facturen wilden betalen. Wat het bankgebeuren betreft leven we hier nog in de middeleeuwen. Een overschrijving daar huiveren ze hier van. "Non non, pas de virement svp" Aan elk factuurtje hangt hier een cheque, die je moet afknippen en opsturen, samen met een RIB (een document met uw persoonlijke bankgegevens) of je gaat gewoon naar de balie van de firma om cash geld af te geven.......
Marie Charlotte, de knappe en lieve bankbediende van de Crédit Agricole, bekijkt mijn documenten grondig en zegt dat het maar één factuur betreft. Ze knipt een cheque en stuurt alles door. Betaald (denk ik)
Maar wat blijkt? We hebben twee watermeters. Eéntje voor het huis en ééntje voor het zwembad en de poolhouse. De rekeningen betroffen dus een standaard voorschot voor elk van beide meters. Hadden we het andere papiertje maar opgestuurd.... Met de tuinslang wordt er nu lekker fris water aangevoerd en we kunnen ons lekker wassen in de tuin!
Niet zo erg voor één keer maar een grote ramp als je vanavond al een heel gezin met 3 kleine kinderen te slapen moet leggen. We boeken al gauw een kamer bij Peter en Anna in St Paul-le-jeune zodat ze een goeie nacht en een lekker warm bad hebben. Wij maken gebruik van de tuinslang !....à la guerre comme à la guerre....
