Hoewel ik me er op had voorzien ga ik toch niet naar Lissabon. Het weer is goed maar niet uitstekend en ik ga wat toeren in de streek,deze keer meer zuidwaarts.ik prik een dorpje,12 km verder en arriveer er op de middag. Raar,geen gelegenheid om wat te eten en waar anders om de drie huizen een cafe is moet ik hier echt zoeken. Alleen een paar koffiehuisjes waar bejaarden na de middag samenkomen,dat heb ik nog niet meegemaakt. Ook geen jonge mensen on het straatbeeld,hoewel ik gejoel hoor van schoolse speelplaatsen. Geen rurale of industriële activiteit te bespeuren,gaan die mensen dan allemaal in de stad werken?ook in een volgend dorp hetzelfde scenario waar ik toch aan een glaasje wijn geraak in een soort bejaardenclub waar ze heel fanatiek zitten te kaarten,met meer supporters dan spelers. Een paar enkelingen zitten op hun eentje naar tv te kijken. Mijn hongergevoel trekt weg zonder te eten. Ik keer een beetje ontgoocheld weer naar mijn hotel,en dood de tijd met een siësta. Tegen de avond ga ik op een terras aan de andere kant van de "rambla" nog wat zon vangen tussen allemaal mannen, het lijkt wel een homobedoening. Bij sunset ga ik dan maar eten in een grote eetzaak,alles en zo veel je wil voor 8,75 euro, ik praat wat met de grillmaster die hele Braziliaanse filets in dunne lapjes snijdt, hij lijkt zeer ervaren in het inschatten van wat hij zal verwerken vanavond én in het bakken. Het smaakt me zeer als hoofdgerecht. De lol van de reis is eraf. Ik drink nog ergens een afzakkertje en zak dan zelf naar huis,de laatste etappe is ingezet.
De voorspellingen praten me beter weer aan maar ik vertrouw het niet en kijk nog even de kat uit de boom. Vandaag wil ik toch wel eens naar Lissabon,ik heb me al geïnformeerd over de treinen ,en vertrek ruim op tijd om de trein van 10 hr. te halen,een uur later in de stad. Maar of de duivel er mee gemoeid is: -ik rij verkeerd en verloren op weg naar het station. -de parking vlakbij is alleen toegankelijk voor abonnementen -ticketverkoop gaat erg traag en de automaat reageert niet op mijn bankpass. - als ik op het perron kom zie ik de achterkant van de trein.. Het is 10.00 hr. nu, de trein een uur later laat me te weinig dag over,en ik beraad me over mijn eigen of ik eigenlijk wel naar Lissabon wil? Ik keer op mijn gemak terug naar het hotel, en zoek de documentatie die ik kreeg over een natuurpark niet te ver uit de buurt: Mourisca tide mill,een gerestaureerde getijdemolen. Dat en het natuurpark errond wil ik wel eens zien. Ik rij op de summiere kaartgegevens van de folder maar vind al gauw mijn weg niet meer. Ik tuf wat door de dorpjes die de papierindustrie hier als enige bron van inkomsten lijken te hebben,geen noemenswaardige landbouw of visvangst tenzij voor privé gebruik. Toch hou ik van zo'n simpele dorpjes. Ik blijf daar ergens eten in een kroeg,bacalhao maar die smaakt erg zout. Ik toer wat verder en val plots op een wegwijzertje met mijn oorspronkelijke bestemming. Schattig ding maar vandaag maandag gesloten,wat niet op mijn folder vermeld stond.. De buurt bevalt me hier wel, ik zit weer helemaal op de buiten. Ontdek een restaurantje waar ik wel zou willen gegeten hebben in plaats can die bacalhao. Ik heb al helemaal geen spijt dat ik niet naar Lissabon ben, en al schrijvend denk ik dat ik morgen ook niet ga . Misschien is dat leuker om eens in citytrip met twee te doen?
Mijn hotel is vlakbij en vanop mijn terras volg ik een schouwspel van het binnenslepen van een boot die hier al dagen voor anker ligt,hij kruist een ander schip,een autocarrier,die net de kaai heeft verlaten.
Ik lees wat en verlaat mijn kamer alleen nog om een bifana te gaan eten, meer moet ik niet meer. Als alles gaat naar wens doe ik morgen weer een poging om Lissabon in te palmen,dit keer per trein.
Het weer is zwaar bewolkt,en de hele dag blijft de zon weg,pull en lange broek zijn de hele dag aan de orde. Ik doe een lange stadswandeling,langs de haven en de mercado maar die gaat vandaag niet open wegens 40 jaar bevrijding van Salazar,een nationale feestdag maar ik merk weinig animo bij de mensen,nog minder dan op 21 juli in België,dat lijkt me typisch Portugees.
Of het nu door het weer is of wat anders,ik voel me de hele dag wat slapjes,met buikloop toe die ik niet kan plaatsen. Nog voor de middag doe ik een dutje en honger heb ik niet.
In de late middag ga ik wat toeren. Ik rij tot Portinho, een klein dorpje aan een baai iets verderop. Veel dagjesmensen die hier uitgebreide visschotels en schaaldieren komen eten. Zelf waag ik me aan een vissoep met een broodje ham & kaas,lekker.
Het blijft grijs en regenachtig,dat werkt op mijn stemming,daarvoor kom ik niet naar Portugal. Een telefoontje van het thuisfront geeft daar ook geen beter weer.
Bij terugkeer in Setubal ga ik ineens op zoek naar de Estacao Ferroviar voor info. Misschien doe ik via die weg een nieuwe poging om de hoofdstad te bezoeken. Ieder uur lijkt er een trein te zijn en daar of hier in de regen lopen komt op hetzelfde neer.
Terwijl ik er aan denk laat ik ook mijn boarding card uitprinten in het hotel,en ga daarna nog even op zwier: een doodgewoon cafe waar ik een tweede wijn bestel omdat het buiten kattenjongen regent. Daarna dicht bij het hotel ga ik nog een vissoep nuttigen. Het restaurant is vol en ik krijg plaats aan een tochtige deur. De soep is eerder dun maar aangedikt met pates. Meer moet ik niet maar ik laat me toch nog een lekkere fruitmousse aansmeren.
Stilaan sluipt de moeheid over mij. Het gezelligst moment zal het bed- moment zijn denk ik..
De dag begint overtrokken,en bij mijn ontbijt in de pastelleria neem ik een kloek besluit: ik verleg naar de hoofdstad in plaats van hier de pelgrimscavalerie af te wachten. Ik hou de streek hier een beetje voor gezien,nog een ander dorp bezoeken zou van het goede te veel zijn. Een laatste koffie op het terras van La Rotunda,dat een beetje mijn stamkroeg is,hier in Viana.
Mijn gps blijft ingesteld op "geen autowegen",zo hoop ik wat meer te genieten van het landschap waar ik door sjees.
Ik eet 's middags mijn eerste frango in een drukbeklante routier,volgens Piet van Het Wapen die hier in Porugal geleefd en gewerkt heeft toch het nationale gerecht. De Ricard die ik als aperitief vraag is nep,ik zie het direct aan de kleur en proef het bij de eerste slok,ik weiger hem, geen probleem. Lissabon ligt een 150 km ver, ik doe er op mijn gemak een uur of vier over. Eens daar begint de miserie.
Ik sukkel wat om een gepast hotel te vinden. Met de sites vind je er een pak,maar ik hou net van dat iets anders,liefst een hotel die niet op de sites te vinden is. Zo loop ik binnenin een 4 sterren,waar de desk zonder schaamte 70 euro vraagt. Terwijl ik daar iets drink vind ik hetzelfde hotel op Trivago voor 58 Euro voor een nacht..
Mijn beste info vind ik meestal in de horeca zelf, en ook nu is het niet anders. Een glas wijn aan de havenkant levert me een puik hotel in deze hippe buurt met een heel mooi zicht op de waterkant, waar enkele grote schepen voor anker liggen. Hier krijg ik wel een paar dagen zoek. De summiere info die me hier en daar wordt verstrekt door loco's stemt me hoopvol voor de volgende dagen. Een andere streek ontdekken, boeiend!
Gezellige kroegen bij de vleet. Enkele restaurants lonken veelbelovend maar gebrek aan honger houdt me af,ik ga vanavond teren op wat fruit voor het slapen -of zou ik me toch nog wagen aan een bifana?-
Ik ga nog wat drinken in een gewoon café,bestel een tweede glas omdat het kattenjongen regent. In een van de restaurantjes bij het hotel stap ik binnen,wegens plaatsgebrek word ik geparkeaan een tochtige deur. De vissoep die ik hier eet is een afkooksel van die van deze namiddag,een beetje gemaskeerd met een handvol patés die er zijn ingestrooid. Ik laat me nog verleiden met een lekkere fruitmousse.
De kou werkt de moeheid in de hand,ik verlang allen nog naar mijn bed.
Mijn bed is me net iets te kort. Ik slaap op de rand van het dorp en hoor de hele nacht honden aanslaan in de verte. Gelukkig brengen mijn nieuwe op maat gemaakte oordoppen soelaas. Ik heb hier geboekt voor 2 nachten,voor de rest is het een goeie lokatie. In de morgen ga ik te voet op stap. Ik ontbijt in een pastelleria met een broodje kaas en koffie. Kan hier ondertussen ook mijn krant lezen want op mijn slaapplaats geen internet,iets waar ik anders wel op let. De morgen breng ik verder door met het stadje te verkennen,ik verveel me niet,blijf lang hangen op de kantelen van het castello,bij ons zou je er niet eens op mogen wegens ontbreken van balustrades. Mooi overzicht op de omgeving. Soms is het goed jezelf te verplichten wat te blijven hangen, vluchtige bezoeken zijn weinig bevredigend omdat je van alles voorbij loopt. Om mijn gewicht in te tomen koop ik wat fruit en ga middagmalen met een verse soep en een broodje. Eerst een siësta. Dan op stap naar het naburig dorp Alvito waar het plaatselijk kasteel wordt uitgebaat als pousada maar toch kan bezocht worden. Ik vermoed hier een teveel aan pousadas in de buurt,bijna elk stadje heeft er een,maar zo'n druk toerisme is er hier niet. Ik zou er zelf wel eens willen verblijven,maar geraak niet aan iets binnen mijn budget. Er zijn hier ook een hoop pastellerias. Het lijkt of iedereen hier geniepig komt snoepen. Te doen,hoor: koffie kost 60 cent, een pasteitje meestal niet meer dan 1 euro. Ik wandel wat verder en kom in een vermoedelijk oud brandweerkazerne,nu een soort museum/bar/vergaderzaal voor bejaarden. Een glas wijn kost 30 cent! Tussen velden of weiden vol kurkeiken vaar ik terug naar mijn stal. Na ontschorsing krijgen de eiken een jaartal opgeschilderd, een volgende beurt mag pas na een jaar of zeven meen ik te weten. Zaterdag komt hier een bijzondere pelgrimage te paard toe. Ik twijfel om hier te blijven om dat mee te maken.
Bij mijn avondmaal ontvang ik een positief bericht van zus Martine aangaande haar jongste kleinkind Madeleine,bij wie een tijd voor een ernstig letsel werd gevreesd. Quod non. Van opluchting ga ik een potje huilen. Bij deze: Madeleine,het ga je goed! Ik klink met mezelf op je gezondheid, Proost!
Reeds vroeg ben ik klaarwakker. Eigenlijk wil ik het mezelf verbieden maar ik sta te springen om hier te kunnen vertrekken,het is alleen wachten op DHL. Maar tegen de middag zijn ze er nog niet. Ik doe uit pure verveling een uitstap naar Elvas,om een kapper te zoeken maar ze lijken hier dun gezaaid. Ik neem een drink in de pousada,waar ik de enige klant lijk. Hun wifi werkt nog heel slecht ook.
Terug in de bar in Sao Vicente: nog geen pakje. De baas bezorgt me een kapster die hier bij lijkt te klussen in de keuken, of andersom,ik laat me inpakken door haar bevalligheid. Scheren is toch niet haar ding,ze gaat me te lijf met een afgestompt weggooimesje dat ze wellicht al voor zichzelf heeft gebruikt. Het schuurt, ik maak haar met handen en voeten duidelijk dat dit niet kan, ze gaat gauw andere kopen. De les: laat je nooit door een vrouw de baard afdoen! Ook haar haarsnijden getuigt niet van straf vakmanschap,maar alla. Ik ga naar een ander barretje waar ik mijn gal van me afschrijf in een opzegbrief naar mijn krant.
Tenslotte krijg ik een telefoontje van DHL België: de chauffeur vindt het adres niet,ik had de deelgemeente weggelaten in het adres, de Sifon te Damme spreekt toch ook voor zichzelf zonder specificatie van Oostkerke? Het pakje zou dan maar op de volgende ronde morgen geleverd worden maar ik steiger en roep hoogdringendheid in. Na nóg een telefoontje van de Portugese DHL komt alles toch terecht. Ik eet nog eens in het restaurant als een soort dankbetuiging. Mijn valies ligt al gepakt in mijn auto, al begin ik 100 km verderop te beseffen dat ik mijn enige lange broek in de kast heb laten hangen. Zut alors!
Ik rij naar Evora, ga koffie drinken in een chique Convent maar ⬠140 per nacht is te hoog gegrepen voor mijn portemonnee. De stad is me ook te groot,ik rij door naar Viana de Alentejo waar ik vorig jaar ook vertoefde. Oude liefde roest niet...
Twee nachten heb ik hier geboekt. Daarna zal het een aan mezelf verplicht bezoek aan Lissabon worden, ik heb dan nog een paar dagen om er van te bekomen.. En misschien vind ik daar een nieuwe broek? Op een wandeling in de omgeving krijg ik nóg een telefoon van DHL België,of alles nu in orde is? Van opvolging hebben ze daar wel kaas gegeten!
