Wellicht door het weekend blijft het stil in de industriezone,rustiger dan het in de stad kan zijn. Dit is een professioneel gerund bedrijf,waar ik niets op kan aanmerken. Ook het ontbijt is correct,zonder meer,net als de afrekening. Geen gemopper over kaartbetaling of zo. Toch verlaat ik de buurt met goesting,het plattere land lonkt en daar voel ik me in mijn sas. Morvao is niet heel ver,een goed uur rijden. De versterkte stad troont hoog boven de omgeving maar heeft buiten zijn vesten weinig te bieden. Ik wandel rond op de kantelen, en kan heel de streek bekijken. Het stadje lijkt dood,en/of duidelijk gereserveerd voor de rijkere bewoner. Geen of weinig horeca of het ware dat ze niet beginnen voor de middag.
Ik ben geabonneerd op hoestsiroop op voorschrift. Die gebruik ik meestal als ik 's nachts wakker word als een soort (placebo?)slaapmiddel. Vannacht is de glazen fles stommelings uit mijn handen geglipt en gebroken-geluk bij een ongeluk- in de lavabo. Toch nog verder geslapen na het lezen van de kranten van gisteren
Ik ontbijt in de cantina van de mercado,goeie bocadillo met spek en een hartige koffie, het meisje die me bedient spreekt zelfs Engels. Dan ga ik pakken en vertrek voor een trip door de bergen die me naar Castelo Branco leidt. Ik moet een tussenstop plannen in Orvalho,anders stuurt mijn gps me helemaal om langs grote wegen en ik verkies de weg door het gebergte. Orvalho is een dorpje met slechts een paar huizen telkens op een lapje grond. De weg ontgoochelt me. Te veel bewoning, om de haverklap een dorp langs de weg en door de vele bochten kan ik niet genieten van het landschap. De betovering van door de bergen trekken blijft uit. Ik eet in een kleine afspanning waar de oude moeder de boel terroriseert. Zij wil me doen eten wat ze zelf en haar man eten,maar ik verkies de grillade van vlees,duidelijk tegen haar zin. Ze praat wel vloeiend Frans, heeft meer dan dertig jaar van haar leven in Parijs gewerkt als au pair,vandaar. Manieren heeft ze niet meegebracht, ze smakt en snuift de hele tijd door en zwijgt alleen tegen me omdat ik haar geen ruimte geef. Tante Terreur! De grillade is overigens heel uitgebreid en simpel zoals het hoort in Portugal.
Blij als ik ben dat ik Castelo Branco nader slaat mijn stemming vlug om: er is niets authentiek aan de stad,modern van bouw en zonder stijl. Met moeite -ik gaf het bijna op- vind ik een logies in een residencial in een industriepark,zonder mogelijkheid van ontspanning of uitstap. Gelukkig hoort er een (groot) restaurant bij waar ik de enige gast ben,en dat geldt wellicht ook voor het hotel,het weekend begint immers. Gelukkig kan de uitbaatster koken,en ik eet als dessert mijn eerste morango's van het seizoen.
Ik trek me op aan het plannen voor morgen,dan rij ik naar de Alentejo Alto toe, tegen de Spaanse grens,naar Morvao,zodat een uitstap naar Caceres niet is uitgesloten. 22.30 hr. ondertussen.. Het lijkt er op dat ik mezelf in slaap schrijf zoals een kind zich in slaap huilt. Bon Noit!
Ik reis gezapig. In de namiddag passeer ik een monumentale kerk zodat ik een kilometer verderop rechtsomkeer om het monument te bezoeken,gebouwd in Portugals gouden tijd. Monumentaal en toch prachtig. Een eind verderop staat een pousada aangeduid. Daar ga even koffie drinken met alles op & aan,kost maar ⬠1,20! Het is er heel mooi en luxueus, ik probeer een prijs te bedingen maar geraak niet onder de ⬠90,wat ik als koppel zeker zou over hebben,maar voor mij alleen te duur.. Ik wandel wat rond en boek ergens anders in het dorp een residencial (⬠25 zonder ontbijt),maar besluit toch terug te gaan naar het restaurant van de pousada. Een ander iemand aan de balie: ⬠70 kan ik er al blijven slapen! Er wordt een menu cabrito voorgesteld,wat geitelam inhoudt. Niet slecht,maar ik word er toch niet wild van. Alles tezamen betaal ik ⬠26, bij ons een koopje voor het kader alleen al. 09.30 hr. Ik val om van de slaap en ga per direct in mijn bed vallen. Douchen doe ik morgen wel.. Voor mijn ontbijt ga ik wellicht terug naar de pousada,misschien doen ze daar nog een final offer voor een nachtje slapen?
Vanmorgen op mijn gemak opgestaan en als een prins door mijn zus naar het station gebracht,een vlotte start van een mooi reisje. Voor te vertrekken nog de treinen gecontroleerd. De een vertrekt net voor 06.00 hr, de andere net erna,richting Leuven. Ik was er sowieso van overtuigd dat die een halte had in de luchthaven. Niet dus! Ik kwam net op tijd in de luchthaven om mijn vlucht te zien vertrekken.. Dus kon ik. Beginnen met het afdweilen van de verschillende kantoren. Ryanair eerst: voor ⬠100 kon ik de laatavondvlucht nog boeken. Verder TAP,BRUSSELS,VUELING.. Allen hadden nog vluchten voor vandaag, maar niet te betalen: ⬠250-350. Het mannetje van TAP raadt me bij mijn tweede ronde aan online te boeken, en zo vind ik een vlucht bij VUELING voor een dikke 117 euro,vanmiddag 17.15hr. Een dag zoek te brengen op de luchthaven. Het is weer eens iets anders.. Ik lees wat, dut even, dwaal door de poepchique winkelgalerijen waar alles gericht is op overdreven consumptie. Een uitschieter: de lounge,wat verstopt ,van Brussels airlines waar alles gratis is,je moet alleen zelf tappen en je bord opscheppen. Een Leffe en een paar quiches gaan er bij mij vlot in en niemand vraagt naar een legitimatie,hoewel ik in mijn sjofele kledij toch moet opvallen. Dankt u,Brussels!
het is al laat in Lissabon,al moet ik de klok een uur terug zetten. na de pick up van mijn bagage moet ik even wachten op het busje van de car rental. Daar het gewone gekrakeel van allerhande bijkomende kosten en verzekeringen aan te smeren. Uiteindelijk kan ik op zoek naar een hotel. het eerste,bij de luchthaven is me te hoog gegrepen.een beetje op buikgevoel probeer ik in het donker buiten de agglomeratie te geraken maar ik zie niks . Omdat ik nog niet heb gegeten stop ik bij een gewoon restaurantje,vol met locals,ik eet een prato del dia,smakelijk hutespotje met een karaf wijn voor 10. Ondertussen steek ik in mijn beste Portugees mijn voelhoorns uit en krijg zo het adres van een residencia' in de buurt, zeg maar een motel,simpel en proper wel wat lawaaierig onder de aanvliegroute van de luchthaven en naast een autoweg: goeie test voor mijn chique oordoppen. nu nog een biertje om mijn pillenarsenaal door te spoelen, dan is het tijd voor de nacht. Rust na een toch bewogen dag.
Tot gisteren liep alles zoals het hoort, vanmorgen word ik toch wakker met een lichte track,het wordt beslist een lange dag van alles plannen en niets doen. Ik moet nog pakken en wil de geit en de kool sparen:geen zin om nu al in reiskleren rond te lopen,maar ik heb ze wel nodig om fatsoenlijk te reizen,en tegen de middag moet ik mijn kamer vrijmaken zodat de mogelijkheid om te wisselen beperkt wordt of ik moet me verkleden op straat of zo,misschien op het vliegveld? Ook twijfel ik of ik nog naar de kapper ga voor een laatste scheerbeurt. Verder kan ik me toch niet de hele middag op terrasniveau ophouden,maar nog een activiteit inlassen lijkt ook onbegonnen met mijn valies als ballast. Ik hou niet van reisdagen!
De dag begint met een verscheurende keuze over het ontbijt: Thai of westers? Ik kies het laatste,tot mijn spijt achteraf. Maar andersom kon ook op spijt uitdraaien,misschien was het ook niet geweldig in dit hotel.. Mijn vlucht gaat woensdagavond,ik heb nog drie dagen voor me,lang genoeg om te doen wat ik wil doen in Bangkok,namelijk niet te veel. Eerst ga ik wandelen in de Chinese kant. Het is niet zo dat Chinatown een ommuurde getto of zo is, ik merk alleen kleine verschillen. Het oogt me grosso modo ook wat rijker dan andere mij bekende buurten. Alleen niet te ontkennen Chinees: een ministoet met draken en tromgeroffel geeft een voorsmaakje van het aanstaande nieuwjaarsfeest. Ik trap in een gezellig beetje verdwalen,moet tenslotte de richting terug vragen,zit een graad of tien verkeerd uit de goeie richting. Ook hier geen drank te verkrijgen. Ik spoed me terug naar mijn vaste stekken want het is middag ondertussen. Na wat eten en drinken ga ik om een massage,die,op aandringen,van de masseur op meer uitdraait dan ik had bedoeld en verwacht,maar toch heel deugddoend. Het is vier uur ondertussen en snikheet. Mijn wandeling die ik had voorzien stel ik uit naar morgen en hou me letterlijk bezig in de schaduw van het station,daar staat naast de gewone monumentale Changmai-trein ook een heel mooie Eastern & Oriental express,spijtig genoeg helemaal voorzien van bewaking zodat ik niet eens vlug kan binnen glippen,van buiten oogt het erg chique.
Het station,een hele wereld op zich. Na een terrasje ga ik even liggen, met het idee vanavond op stap te gaan. Het valt mezelf op dat bijna onmerkbaar mijn ritme weer helemaal als vroeger,-zeg maar voor mijn longmiserie - me overkomt. Of toch net niet: ik val in slaap,word pas wakker als alle uitgaanstijd voorbij is. Niet eens ontgoocheld slaap ik dan maar weer verder.
