Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Omstreeks 6 u vertrokken we vanuit Sint Henricus Torhout naar Merzig waar we een middagmaal aten in Hotel Laux. Vandaaruit gingen we richting Wolfspark om daar een mooie wandeling te maken. Men kon de keuze maken uit een lange of korte wandeling. De kortste afstand ging door het Wolfspark naar Garten der Sinne en de langere afstand maakte een mooie wandeling via de Wolfsweg. Na deze wandeling reden we dan verder met de bus naar ons verblijfshotel "Nittlerhof" in Nittel.
Nittel - Mettlach - Orscholz - Mettlach - Nittel:
Na het ontbijt vertrokken we naar Mettlach. Daar was er terug een keuze uit 2 wandelingen, een korte en een lange wandeling. De korte afstand deed een stadswandeling tot Lutwinuskerk + Saarschleife Tafeltour, 7 km, tot Dreisbach. Daar een overzet met het veerbootje. Nadien kwam de bus deze wandelaars ophalen en reed tot Orscholz. Daar maakten deze wandelaars nog een korte wandeling tot aan de "Cloef" met zijn prrachtige omgeving en vergezichten.
De lange afstandswandelaars volgden de Saarschleife Tafeltour, 18 km wandelen door de ongerepte natuur, gekruid met veel prachtige vergezichten over de "Cloef". Na 7 km kregen we ook een overzet met het veerbootje tot aan de rustpost. Na de maagjes wat bijgevuld te hebben met een natje en een droogje wandelden we verder tot Mettlach.
Hier kregen alle wandelaars nog de gelegenheid om wat rond te kuieren in het dorpje tot 17u15'. Nadien terug de bus op om ons naar het hotel te brengen.
Na het ontbijt vertrokken we richting Losheimer See. De lange afstand kreeg een parcours vol verrassingen. We wandelden richting Saar - Hunsrück - Steig, een etappe van 17 km lang.
De kleinere afstand vertrok voor de Garten - Wellness - Runde van 6 km. Daar konden ze een bezoek brengen aan het "Park der Vierjahreszeiten" of wat genieten van een vrij moment.
De grotere afstandswandelaars gingen tot Weiskirchen waarna ze met de bus tot Losheim werden gebracht. Daar aangekomen bleef er nog wat vrije tijd over aan het meer van Losheim.
Na een deugddoende dag te hebben doorgebracht reden we met de bus terug naar ons verblijf te Nittel, waar een verdiende en heerlijke maaltijd op ons wachtte.
Na het avondmaal trokken we nog, met een plaatselijke wijngids, de wijnvelden in en kregen onderweg nog enkele proevertjes van de heerlijke wijnen uit deze streek.
Nittel - Kastel Staadt - Saarburg - Torhout:
Helaas, aan alles komt er een einde. Na ons ontbijt werden de valiezen naar de autocar gebracht en vertrokken we naar Kastel-Staadt. Daar stond er een gezamenlijke wandeling op het programma van 7km tot Saarburg. We kregen nog wat vrije tijd om iets te drinken op een terras.
Omstreeks 12u30' vertrokken we dan richting Roscheider Hof, in Konz. Een heerlijk middagmaal stond op ons te wachten in het plaatselijk openluchtmuuseum. Na de maaltijd konden we dan, ieder naar eigen wens, het openluchtmuseum bezoeken.
Rond 16u vertrokken we richting België, met nog een tussenstop in Wanlin. We hadden wel eventjes een lange file voor Wanlin waardoor we wat oponthoud kregen.
Omstreeks 23u15' kwamen we terug aan in Torhout, namen afscheid van de medereizigers, en ieder vertrok dan huiswaarts. Het was alweer een prachtig weekend, georganiseerd door Georges Ditillieu en gids Nicole.
Vakantie voor genieters, stappers en wandelaars 15-06-2015
Met Aktivia naar Sankt Morritz:
We vertrokken op maandag 15 juni met een 400 tal wandelaars (Aktivia-leden) naar Sankt Morritz. We verbleven in het Intersoc hotel Stahlbad. Het was een heel mooi hotel met alles erop en eraan. We starten met een rustige dag om te wennen aan de hoogte en kennis te maken met de omgeving van het hotel , het mooie meer en het mondaine Sankt Morritz Dorf.
De daaropvolgende dagen konden we kiezen uit een brede waaier aan activiteiten,naar ons eigen kunnen en vermogen. We konden ook halve dagen wandelen of hele dagwandelingen, voorgesteld met verschillende niveaus. deze werden begeleid door ervaren gidsen en aktivia-verkenners. We konden ook gebruik maken van het gratis aangeboden streekvervoer en of de bergbahnen opgenomen in het wandelprogramma. het was een toffe ervaring. geniet mee van de beelden.
Dag1: Corviglia:
Dag2: Segantinihut
Dag3: Via Engiadina - Maloja - Silvaplana - Sankt Morritz
Deze morgen rond de klok van 7 uur opgestaan, we gingen Cindy vergezellen tot aan het busstation, daar zij nog eens Fisterra ging bezoeken en daarna doorreisde naar Madrid. Aangekomen aan het station namen we jammerlijk afscheid van onze Chinese vriendin. We wuifden haar uit en daarna gingen we gaan ontbijten. Na een heerlijk ontbijt trokken we de stad in om even naar de winkeltjes te gaan kijken opzoek naar een passend geschenk voor de vrouwtjes thuis. Tegen 11u 15 waren we aangekomen aan de kathedraal,we gingen binnen om de pelgrim mis bij te wonen. Om 12 u begon de mis en zat eivol met pelgrims en op het einde van de mis hebben we het botafumeiro zien slingeren. Dit is het grootste wierookvat ter wereld. het is 1,5 meter hoog en weegt 55 kg. Het wordt in gang gebracht door 8 kerkdienaren en bereikt een hoogte van ongeveer 20 meter. Deze gebeurtenis buiten de kerkelijke feestdagen zijn nooit aangekondigd en wij hadden nu geluk.
Na de mis gingen we gaan eten en daarna nog wat rondsnuffelen in de winkeltjes. Morgen gingen we dan naar huis met de bus. Een trip van bijna 27 uren.
Genieten van een heerlijk ontbijt. Het beroemde wierookvat.
Hier was het aan het slingeren, indrukwekkend. Jammer dat dit niet altijd het geval is , tenzij je ervoor betaalt (300)
Na de mis gingen we gaan eten en daar na wat bezoekjes brengen aan de kleine winkeltjes rondom de kathedraal. Morgen vertrekken we naar huis.
De Camino brengt je daar naar toe waar je van weg loopt.
Wandeldag33 Pedrouzo - Santiago de Compostela 26-05-2015
Pedrouzo - Santiago de Compostela:
We zijn niet te vroeg opgestaan, na het verlaten van onze albergue gingen we ontbijten. Cindy was in haar nopjes, de laatste etappe en het sprookje was ten einde. We gingen heel langzaam en ontspannen verder wandelen richting Santiago. Met de nodige stops onderweg bereikten we uiteindelijk Santiago. Bij het binnenkomen van de stad lieten we ons eerst fotograferen en dan gingen we verder de stad inwaarts. We stapten eerst naar het busstation en boekten we ons ticket om huiswaarts te keren. We konden donderdag naar huis gaan. Daarna wandelden we verder richting kathedraal, we omarmden elkaar, onze missie was volbracht. ook daar lieten we ons fotograferen. Dan was het tijd voor Cindy haar Compostela af te halen en we spraken af om elkaar terug te zien aan de kathedraal. Ondertussen zijn Urbain en ik naar een souvenier winkeltje geweest en hebben daar een passend geschenk voor haar gekocht. Daarna gingen we naar de albergue, na deze op zoek naar een restaurantje, en nog een kleine wandeling als afsluiter. s'Avonds terug in de albergue hebben we dan haar het geschenkje gegeven. Ze was heel ontroerd, en hebben dan nog een lange en gezellige babbel gehad.
Hoogte profiel I'm happy Rustige wandelpaden De juiste weg naar Santiago.
Er was al meer volk op deze camino
We doorkruisen San Marcos een klein dorpje net voor Monte do Gozo
Cindy zocht altijd de schaduw op. Hier waren we aangekomen op Monte do Gozo. Vanaf de top van deze berg die uitkijkt over de hoofdstad van Galicië zagen de pelgrims voor het eerst de heilige stad. Ze vielen op hun knieën en zongen al snikkend dankliederen voor hun veilig en behouden aankomst na hun gevaarlijke reis. Vandaag de dag is de Monte do Gozo een groot centrum voor toeristen, congressen en studiereizen, zonder ook maar enige aantrekkingskracht voor de echte pelgrim naar Santiago. Gedenkteken van het bezoek van paus Johannes Paulus II in 1992.
Apostel Jacobus aan de rand van de stad. We wandelen in de straten van het nieuwe gedeelte van Santiago. Fier poseren we aan het nieuwe logo van de stad. Nu nog tot de kathedraal wandelen waar iedere pelgrim aankomt.
gebouw voor de ingang tot de kathedraal De bekende poort De kathedraal staat in de steigers, jammer het bederf een beetje de foto's die genomen worden. Wij hebben het gehaald en staan fier op de foto. Het was heel warm in Santiago zo'n 28° Er was minder volk dan 2 jaar terug toen we hier aankwamen. Dit is de albergue Seminario Menor de Bevis, een enorm complex die 400 bedden telt. Urbain en ik sliepen hier voor 2 dagen terwijl Cindy er maar eentje sliep.
Doorgang beneden aan de albergue. Het was een hele mooie en lastige camino, heb genoten van de stilte en de rust en we hebben ook een nieuwe vriendin erbij. Deze camino zal altijd door mijn hoofd spelen, een fantastische trip en ik dank Urbain voor de vriendschap gedurende de hele trip en daarbuiten.
We vertrokken vandaag zonder ontbijt, en begonnen aan onze laatste etappe van boven de 30km. In Boente, na 6 km hielden we halt in een mooie Casa(huis) om te ontbijten. Na het ontbijt besloot Cindy niet mee te gaan met ons, daar ze last had aan haar voeten. Ze besliste om alleen achter te komen. We hadden afgesproken dat wij een bed gingen reserveren voor haar. Zo kon ze deze lange tocht op haar eigen tempo wandelen.
hoogteprofiel Over de keien en het pad verder volgen. het was nog niet te druk deze morgen.
Nog een s een horrereo Hier in Boente namen we een ontbijt, café con lecce(grande)+toast+vers fruitsap 3
hier met de Duitstalige Belgen Naam van het Casa Boente was een gezellig dorpje. En wij gingen met zijn tweeën alleen verder. Terug veel afwisseling
Vernieuwde brug
Nog eens een halt houden in Calzada gezellig door de bossen.
weidse vlakten, gedaan met de bergen.
We stapten door Santa Irene en ook door de eucalyptische bossen
Hier bij het verlaten van Santa Irene Aangekomen in de albergue van Pedrouzo, dezelfde als 2 jaar geleden koden we een bed reserveren voor ons Chinese vriendin. We sliepen in Porta de Santiago. Na onze installatie gingen we iets gaan drinken en wachten we op Cindy, die ietsje meer dan uur later aankwam. Ze was dolblij. Later op de avond gingen we dan samen dineren.
Hier in een van de restaurants, ook de Duitstalige Belgen waren aanwezig zaten we gezellig te tafelen. Cindy had nog eens een verrassing uit haar mouw geschud. Na het eten was er normaal nog een dessert maar zij heeft dit vervangen door een taart te bestellen voor de verjaardag van Urbain.
Deze was totaal verrast door dit geschenk en tot slot zong heel het restaurant luid mee met ons van Happy Birthday. Daarna sneed hij de taart in stukken en aten die smet veel smaak op. Morgen was het de laatste etappe van deze Camino, we gingen naar Santiago. Een veel kortere tocht dan deze en onze Cindy ging terug meegaan.
Wandeldag31 San Roman de Retorta - Melide 24-05-2015
San Roman de Retorta - Melide:
Vandaag was het een lange tocht naar Melide. het was een tocht met veel afwisseling, onverharde paden, zandwegels en af en toe eventjes wat asfalt. Ook het weer deed zijn best met zo'n 23°. We kregen vandaag nog enkele lichtere beklimmingen te verwerken.
Via enkele bospaden verlieten we San Roman en we volgden een eindje via Romana waar we enkele mooie zichten kregen.
Tot nu toe was het nog rustig, weinige pelgrims gezien.
Cindy had het vandaag wat lastiger om te wandelen maar bleef toch positief.
En de zon was reeds van de partij.
Hier eventjes een foto nemen bij Puente Romano de Ferreira, we staan hier bij een eenvoudige stenen boog over het riviertje de Ferreira, waaruit blijkt dat hier meer dan 2000 jaar geleden de Romeinse weg naar Ira Flavia liep.
Zo'n lieve meid, altijd vrolijk. We volgden verder een mooi bospad afgewisseld met onverharde paden en heel rustig. Hier stapten we door een niemandsland, enkel wat koeien en verder niks dan natuur.
Gelieve dit bordje te volgen. Mooie panorama's Hier en daar een uitsteeksel Mooi mooi en nog eens mooi.
een kabbelende beek
Tijd om even te rusten en te genieten van de rust en de natuur. Hier doorkruisten we Hospital de Seixas, waar we de koeien lieten voorgaan. Eucalyptis Ondertussen waren we al aangekomen in Melide. Melide was een voormalige halteplaats op de Romeinse weg XIX naar Iria Flavia. De pelgrims die via de Camino del Norte zijn gekomen, gewend aan rust en eenzaamheid, krijgen hier, bij de Camino Frances een flinke schok. Er is nu veel meer volk op de been tov de andere Camino. Melide is ook bekend voor zijn pulpo. Deze avond aten we in een pulperia.
Na ons avondeten gingen we terug naar onze albergue. Het was een hele mooie en tevens een aanrader. Voor morgen staat de laatste etappe van meer dan 30 km op het programma.
We lieten Cadavo achter ons liggen en stapten verder richting Lugo via Castroverde. Vooraleer we daar aankwamen moesten we nog eenmaal een forse klim bedwingen daarna was het in dalende lijn en een heuvel tot Lugo. Het was vandaag terug een overgangs dag tussen het eerdere zware werk naar het lichtere werk. Deze etappe was terug heel mooi en zeer afwisselend. Na 8km kwamen we aan in Castroverde, daar hielden we halt en deden onze inkopen. Castroverde is de hoofdplaats van de gemeente waar alle voorzieningen zijn. Castroverde is de laatste grote plaats voor wij de lange weg naar Lugo opgaan.Voor de rest komen er alleen nog dorpjes die slechts het mos op hun stenen en water in hun bronnen te bieden hebben.
hoogteprofiel De zon was vroeg op
De vrolijke Cindy
Kerk en herenhuis in Vilabade.
Na Vilabade wandelden we verder naar Castroverde waar wat inkopen deden en ook iets dronken. We moesten dan nog een 23km afleggen alvorens de grote stad Lugo aan te treffen. En onderweg waren er geen voorzieningen meer, en volgens ons Duits boekje was er enkel nog een bar in Gondar( indien die open is). Onderweg hadden we veel natuur
De zon was volop aan het schijnen en de temperatuur bedroeg zo'n 25° Vele mooie paden Hier in het bosje zochten we wat verkoeling en rust.
Deze man deed de Camino omgekeerd. En de zon deed haar uiterste best.
Hier zijn we aangekomen aan de poort van het oud gedeelte van Lugo. Hier zien we de poort San Pedro waar de pelgrims binnen komen. Cindy aan de albergue. De albergue was aan de ingang langs de poort. Een van de grote plaatsen in Lugo. Hier zijn we aan de kathedraal
Hier een zicht vanop de Romeinse muren die de oude stad omringd. De Romeinse muren van Lugo, die op de UNESCO-Werelderfgoedlijst staan, zijn niet alleen uniek in de wereld maar vertegenwoordigen ook een van de grootste zichtbare genoegens die de pelgrim mag smaken in de steden die hij doorkomt. De twee kilometer lange muur is opgebouwd uit leisteen en graniet wat samengevoegd werd met opus caementicum, bijna 7 meter dik en tussen de 8 en 12 meter hoog. De muur loopt rond de stad die al in de oudheid een knooppunt van wegen was tussen het noordwestelijk deel van het Iberisch schiereiland,Asturië en de Meseta in Galicië. Dit is de andere poort voor morgen als we de stad verlaten. Een blik in de kathedraal
Amaai de hele dag daar staan Enkele beelden op de grote plaza die zaagde teveel en kreeg zijn lesje.
Nog een van de vele beelden die Lugo rijk is. ook de albergue in Lugo had een vernieuw interieur gekregen. Best aangenaam om er te overnachten. Morgen trekken we verder naar San Roman de Retorta.
We verlieten Lugo via de kathedraal en gingen rechtdoor door de puerta de Santiago, de weg uit de stad. We daalden af naar ponte Vella, een brug over de rivier de Miño en gingen rechts door de calle Fermin Rivera in de richting van de wijk Da Ponte en de kerk van San Lazaro.
hoogteprofiel Apostel Jacobus boven de poort Puerta de Santiago Hier even poseren op de Ponte Vella
Hier waren we in de wijk Da Ponte en het kerkje van Lazaro. Het was een korte etappe met vandaag de nadruk op wegen. We kregen niet te veel paden. Een overgang tussen de Primitivo en de Frances waar we morgen zullen op wandelen. Het was behoorlijk goed wandelweer, iets frisjes deze morgen, maar nu kunnen we de zon goed verdragen(22°) hier een mooie horrereo. Hier zijn we ondertussen aangekomen in Taboeiro/Crecente. Hoewel deze dorpjes net zo klein zijn en even verborgen liggen als de andere is hier wel een bar/winkel en een eethuisje. Dus tijd om even te pauzeren. Hier aten we een tortillia. Groot en heel lekker. Daarna deden we nog eens inkopen en dan wandelden we naar San Roman. Af en toe een zandweg
Regelmatig wat natuur
Hier zijn we aan de albergue aangekomen. Was hier heel rustig en we waren met 7 pelgrims in het totaal. Hier zijn de secretarissen aan het werk. Mooie muurschilderij van een pelgrim de keuken O ja het was vandaag Urbain zijn verjaardag en trakteerde hij met cava. Ook de koeien waren van de partij. Net voor het eten zong onze Chinese happy Birthday in het chinees voor onze jarige.
Na het avondmaal kreeg iedere pelgrim een speciaal drankje van de uitbater. Je ziet hem hier aan het werk.
Morgen gaan we verder naar Melide een lange saaie tocht. We nemen ook afscheid van de Camino Primitivo en belanden zo voor Melide op de Camino Frances.
Wandeldag 26 La Mesa - Grandas de Salime 19-05-2015
La Mesa - Grandas de Salime:
Vanmorgen na een klein ontbijt, gingen we verder onder een betrokken hemel. Nu endan wat motregen, amper 11°. We begonnen zoals gisteren met een redelijke klim richting stuwmeer. Daarna begonnen we aan een lange afdaling, waar geen einde leek aan te komen. Daarop nog een pittige beklimming , opgevolgd door een daling. We kwamen aan het stuwmeer en wat verderop was er een hotel, daar hielden we halt om wat te drinken. Er restte ons nog een 6 tal km te gaan tot Grandas. Deze laatste kilometers wandelden we langs de weg, en opeens leidde de pijlen ons naar een bospad met wederom een korte maar hevige klim. We volgden dit mooie bospad tot aan de rand van de gemeente. Daarna nog enkele kleine steegjes en we waren aan de albergue. In Grandas sliepen we in Albergue de Grandas de Salime, met een vernieuwde interieur en sanitair. Was ok, er waren 44 bedden en was 5 om te slapen.
hoogte profiel.
betrokken en wat motregen Vanop de berg zagen we het stuwmeer liggen. Nog af te leggen vooraleer we op deze bestemming zijn.
Hele rustige wandeling en weer kwamen we niemand tegen.
Foto genomen aan het stuwmeer.
Het stuwmeer van Salime, vanaf de stuwdam kunt u het gigantische kloof zien waardoor de rivier de Navia zijn tocht maakt naar de Cantabrische zee. de bouw van de stuwdam begon in 1946 en hij werd 10 jaar in gebruik genomen. Dit was een waar hoogtepunt in de wegen-en waterbouwkunde van dat moment. Er kwam 685 ha land onder water te staan en er verdwenen heel vel woonkernen, waaronder Salime, de vroegere hoofdstad van het district en een 10 tal gehuchten. Zicht op het stuwmeer. Mooi uitzicht op de bergen Hier moeten we nog eens een bospad volgen met ook een pittige klim.
Hier de kloosterkerk van Grandas de Salime. Morgen gaan we verder naar A Fonsafrada.
Op vele wegen kun je jezelf kwijtraken, alleen op die van jou vind je jezelf.
Vanmorgen na een pover ontbijt, begonnen we terug aan een zware tocht. Gelukkig hadden we niet voor de variant gekozen(nog thans een heel mooi natuurstuk), want en we wandelden in de mist met amper 5°. Toen we op een zekere hoogte waren verscheen ineens de zon. Dit deed deugd. Dit was terug genieten en de camera's kwamen weer te voorschijn. het was lekker warm 22° en we konden mooie plaatjes schieten. Na wat te hebben gepauzeerd, gingen we verder naar de andere kant van de berg. En plots zaten we terug in de mist met de lage temperaturen. Nu moesten we dalen in de mist en het was uitkijken naar de staat van de wegels die bezaaid waren met gladde keikoppen en losliggende stenen. Na deze afdaling vonden we een bar waar we even een halt hielden. Toen we het volgend dorpje tegenkwamen deden we daar onze inkopen, want waar we gingen slapen was er niks. Nu nog enkele kms te gaan tot onze bestemming. Eén maal aangekomen in het hol van Fluto op zoek naar onze slaapplaats. Het was een primitieve slaapplaats, geen warm water en geen toilet papier. Gelukkig was het beneden warmer dank zij de zon en konden we buiten wat eten die we hadden meegebracht. Er was ook heel slechte verbinding met de gsm.
Er zaten ook dikke spinnen in de slaapplaats. We sliepen in Albergue de La Mesa (geen aanrader, maar je moet kiezen)
hoogte profiel voor deze etappe Hier begonnen we meteen aan de klim. Enkele wegversperringen omzeilen.
Opeens belanden we in de mist en was het frisjes geworden. onverharde en ruwe paden
Eventjes op de brug ons laten fotograferen De zon deed verwoede pogingen om er door te komen. Zoals altijd, I'm happy Geen gemakkelijke paden met al die losliggende stenen.
Hier een kadaver van een kalf. En de mist toonde zich kranig ten opzichte van de zon.
Hier was de zon de sterkste en kregen we mooie zichten.
Mooi tafereel. prachtig! De mist die uit de vallei optrekt Het hoogste punt voor vandaag. Wilde paarden met hun kroost. Terug de mist in aan de andere zijde van de berg. ruine we begonnen aan de afdaling. Hier door enkele eenzame bossen
Hier zijn we dan in La Mesa aangekomen bij onze albergue. Heel pover gedoe.Ook dit is het bestaan van de pelgrim, niks van aantrekken we hebben een bed. Deze kwam een beetje gezelschap zoeken. Zichten rondom de albergue.
Hier het kerkhof van La Mesa, dit piepkleine dorp, dat verloren ligt in de brede vallei in de buurt van het district salime, was de aangewezen plaats om de plattelandsschool te herbergen. De regioregering van Austrië heeft er ook hier weer voor gekozen om er een pelgrimsherberg van te maken en zo heeft deze afgelegen plek de eer om een gastvrije halteplaats te zijn voor wie de lange weg tussen Pola en Grandas wil onderbreken. Morgen stappen we verder naar Grandas de Salime een redelijke tocht.
Vanmorgen na het ontbijt, begonnen we aan de zware tocht van vandaag. Ook de zon was er vroeg bij, we kregen zo'n 23°. Vanaf het begin, toen we Tineo verlieten,werden we meteen de hoogte ingestuurd. We verwerkten enkele pittige klimmetjes en ook de zon deed haar duitje in het zakje. We kregen niet teveel schaduw en dit maakte het nog wat lastiger.
De zon kwam door het wolkendek.
Zicht vanop de flank
Het begon behoorlijk warm te worden
rustige bospaden Hier kwamen we terug de zussen tegen. Aangekomen in Campiello, een dorp waar heel wat winkels en andere voorzieningen zijn , zeker voor een dun bevolkte streek als deze. Een mooi plekje om even te pauzeren. Dronken een café con lecce(dit is hier heeerlijk!!!) We wandelen nu richting Borres, een groter dorp dan het vorige maar het heeft weinig meer te bieden dan de herberg.
Zicht over Borres Eventjes een halt houden en wat uitrusten. Beter in een hokje dan in de felle zon. Daarna terug wat klimwerk, en de zon deed wat ze moet doen , schijnen! Hier enkele keipaden. De laatste stop vooraleer we aankwamen in Pola de Allande. Hier waren we in Porciles. Nu nog een 6 tal km te stappen. Nog altijd mooie zichten. Nu nog een lange afdaling en dit was het dan voor vandaag. Aangekomen in Pola de Allande. Cindy leidde ons heel goed naar de albergue via de gps. Hier zijn er zelden aanwijzingen naar de albergue's.
de kerk van Pola Hier een kunstwerk van enkele jongeren die dit hebben afgemaakt in 1 dag. Hoogteprofiel van vandaag. Morgen terug een zware etappe met aankomst in La Mesa.
Of je nu haast of langzaam gaat, de weg voor je blijft altijd dezelfde.
Dit is echt een wandeldag om van te genieten. het mooiste is dat er zoveel moeite is gedaan om u niet over asfaltwegen te doen stappen. Voorbij zijn de lange dagen over de kustwegen. Als u eenmaal gewend bent aan het complexe reliëf van de Cordillera Cantabricia is het niet moeilijk om de paden, met mos bedekte bosweggetjes of correiros te vinden waar u onder een bladerdak wandelt en die de pelgrim dat geven waaraan hij zo'n behoefte heeft: rust en vrede van het platteland.
We zijn een beetje later vertrokken, ontbijt genomen en dan aan de tocht begonnen. In het begin was het een steile klim tot La Pereda. Onderweg was het heel rustig, qua geen pelgrims tegengekomen.We hielden halt in La Espina waar we een café con lecce drinken.
hoogteprofiel We verlieten Salas via de calle de Ondinas waarna we de oude weg namen bij de pas van La Espina. Dit waren hele mooie stukjes natuur die we doorkruisten, aangenaam en ook heel rustig. Geniet even mee.
Heel eenzaam, zelden een andere pelgrim gezien. Hier straalt de rust uit. Cindy was altijd welgezind, altijd een lach op haar gezicht. I'm ok.
mooie zichten Hier kwamen we de 2 Nederlandse zussen tegen: de linkse was 80jaar en de andere 77jaar. Er kranige dames, telkens ze aankwamen op hun bestemming schreven ze wat ze tegenkwamen en maakten ook enkele mooie tekeningen van die dag.
Zicht op de ruige bergen, wat anders dan de zee. Hier nog een boer die zijn koeien naar de weide bracht. Hier en daar kon men de sneeuw zien liggen. Ook dit kwamen we tegen Hier nog een mooi zicht op de bergen. Een heel mooi en gevarieerd parcours. Stond dikwijls versteld van de prachtige panorama's die we zagen. Aangekomen in Tineo. We gingen naar onze slaapplaats, installeerden ons, namen een douche en gingen daarna op zoek naar een restaurant. Hier onze Chinese, altijd vrolijk en blij. In de namiddag gingen we op verkenning door deze gemeente.
Het stadhuis van deze gemeente In de vooravond had Cindy ons verrast met wat tapa's. Urbain was in zijn nopjes, hij mocht de cava inschenken.
Hier met zijn drieën op de foto. Morgen staat er een hele zware tocht op het programma, we wandelen naar Pola de Allande.
We vinden onze bestemming op de weg die we inslaan om haar te vermijden.
Wandeldag28 A Fonsagrada - Cadavo Baleira 21-05-2015
A Fonsagrada - Cadavo Baleira:
Na ons ontbijt vertrokken we als laatste uit de mooie albergue. Het was fris en koel, zo'n 5°. We kregen terug een mooie en gevarieerde tocht.Als eerste dorp kwamen we Padron tegen en doorkruisten het kleine dorp. Daarna ging het richting Vilardongo, een dorp zonder voorzieningen en zullen er nog tegenkomen. Eenmaal voorbij beginnen we aan een klim naar de alto de Montouto. Ondertussen was de zon komen opdagen, maar er was een frisse wind. We kregen een 15 tal graden.
hoogte profiel
Nog fris en koel Hier lag Padron achter ons.
Zicht vanop de alto de Montouto Eventjes een pauze inlassen na de beklimming We kregen mooie zichten te zien
Halverwege onze tocht kregen we nog een korte maar hevige klim
Een vervallen huisje
onverharde paden Hier onze Cindy in de afdaling Een ellenlange pad
Aangekomen in Cadavo Baleiro het kerkje En hier onze albergue die ook vernieuwd werd in 2013.
Hier namen we ons avondmaal met een Belgisch koppel van het Duitstalig gedeelte van België, Jean Marie en Christa. Morgen gaan we naar de voorlaatste grootstad Lugo.
Geen weg is te lang, voor wie langzaam en zonder last,
Wandeldag27 Grandas de Salime - A Fonsagrada 20-05-2015
Grandas de Salime - A Fonsagrada:
Vandaag was het een rotdag. Bijna de gehele dag was het aan het motregen. In het begin was er terug een pittige en lange klim , daarna iets rustiger. Onderweg hebben we 2 maal een halt gehouden. We hebben weinig genoten van wat er te zien was. We kwamen aan in A Fonsagrada in een hele mooie albergue met alles erop en eraan. Dit was eens leuk. We sliepen in Albergue Cantabricio. Deze albergue is zeker aan te raden.
hoogte profiel We vertrokken vanuit de albergue onder een grauwe hemel.
Een grauwe dag met soms licht motregen. We kregen ook wat leuke paadjes tijdens deze tocht. Hier onze vriend Lucien die soms in dezelfde albergue sliep. Hij woont in Lyon. Een toffe man. Bijna alles uitgebloeid.
Hier hielden we halt en dronken iets warms. I'm happy Ondertussen waren we in de provincie Galicië aangekomen.
Naar mate we het einde zagen was het gestopt met motregenen.
Na een tijdje kwamen we aan in A Fonsagrada, de geschiedenis en de groei van de plaats zijn nauw verbonden met de Camino Primitivo. de pelgrims die van de col van Acebo afdaalden maakten gebruik van het water van de fontem Sacra (heilige bron) waar de naam van het stadje vandaan komt, zeiden hun gebeden in de kerk van Santa Maria en vonden onderdak in het hospitium dat naast de kerk stond. De Camino loopt dwars door het stadje en het heeft ook nog een museo de Etnografia, die een bezoekje waard is. Morgen wandelen we verder naar Cadavo Baleira.
Wandeldag22 San Juan de Villapañada - Salas 15-05-2015
San Juan de Villapañada - Salas:
Na een koffie te hebbengedronken,vertrokken we richting Cornellana. We kregenenkele kleine maar venijnige klimmetjes, daarna was het iets rustiger. Het weer was ook wat frisser geworden zo'n 8° in de bergen en 12° beneden. Aangekomen daar was er niks te vinden, dus gewoon doorgaan. ook in de andere dorpjes was er niks te vinden en konden niet verder dan te stappen tot onze bestemming in Salas. Daar aangekomen was de albergue nog gesloten, en wij gingen in een restaurantje eten. Na onze maaltijd gingen we terug naar de albergue en konden onze ogen bijna niet geloven, was bijna volzet. Gelukkig we hadden een bed en na deze deden we nog wat schrijfwerk en beken we onze route voor morgen.
hoogte profiel
Mooi naast elkaar. Hier zijn we op weg naar de klim die heel kort en steil is.
rustige bospaden En Cindy stapte op haar elan achter ons.
In Cornellana waren er werkzaamheden, konden niet door de hoofdstraat, en elders was er niks open. Dus de boodschap is verdergaan. Hier nog enkele rustige bospaden.
Hier doorkruisen we Llamas, ook zo'n gehucht zonder voorzieningen.
Aangekomen in Salas, waar we eerst aten en dan terug naar de albergue. Kloosterkerk Santa Maria la Mayor.
Zicht op deze kerk. Morgen een zware beklimming in de voormiddag, voor de rest iets rustiger. We stappen verder naar Tineo.
Men moet de dingen de tijd gunnen zich aan ons voor te stellen,
Wandeldag21 Oviedo- San Juan de Villapañada 14-05-2015
Oviedo - San Juan de Villapañada:
We verlieten de albergue en konden vlakbij een ontbijt krijgen. daarna vertrokken we richting Venta del Escamplero, eerst door de stad de schelpjes volgen die in de stoep zijn aangebracht. Op het einde van de stad werden we eventjes geholpen door een plaatselijke bewoner, die ons op de juiste weg hielp. Daarna kregen we een mooi en gevarieerd parcours. regelmatig wat klimmetjes die elkaar snel opvolgden. Op de eerste bergpas waar de Camino Primitivo overheen gaat en er zullen er nog vele volgen, stond vanaf de 14°eeuw al een pelgrimshospitium. Een traditie die nog steeds bestaat dankzij de herberg hier die is ondergebracht in het schoolgebouw. Hier hielden we halt om iets te drinken. Er moesten nog zo'n 16 km gewandeld worden alvorens men aankwam in San Juan de Villapañada.
We verlieten Oviedo in de vroege morgen.
Zicht op de bergen
de kapel El Carmen
mooie bloemen
Eenvoudige maar mooie binnenkant van een kapel
Hier gaan we door Loriana
Een pauze ingelast in Venta del Escamplero
de rivier Nalon
hier aan de brug in Peñaflor Grau zeggen ze in het Asturisch en het is een flinke plaats die langs de N-634 ontstaan is als knooppunt van wegen en handelscentrum op de route van Oviedo naar Galicië door het binnenland. Hier deden we onze inkopen, maar onze eindbestemming ligt nog zo'n 3,5km verderop en er is daar niks. We kregen nog enkele mooie zichten alvorens we aankwamen in San Juan. Hier onze albergue. Er zijn maar 20 bedden en hadden geluk dat er nog enkele beschikbaar waren. Hier Urbain in zijn afgetraind lichaam.
Nog enkele mooie zichten rond onze albergue. De uitbater is een bekend figuur aldaar, hij heet Domingo en staat op foto in het Duits boekje over de camino Primitivo. Morgen staat er een korte etappe op het programma en gaan tot Salas.
De hectiek van de dag afleggen, de gedachten loslaten, nietsdoen: wat een genot.
Na het vertrek uit Valdedios gaan we naar de hoofdstad van Asturië, via La Vega de Sariego en dan een vervelens en saai stuk richting Pola de Siero,. Vandaar gaat het dan naar El Berron en het gehucht Fonciello(dat was een mooi stukje) naar Granda en Colloto(laatste dorp) voordat we Oviedo binnenkomen. Niet de mooiste etappe, we wandelden veel over asfalt. Aangekomen in Oviedo gingen we naar de plaatselijke albergue, maar die was volzet. Dus een ander opzoeken, en vonden Villa Cecilia, niet te proper en voor zijn geld kon het zeker stukken beter. Maar we hadden plaats gevonden en dit telt.
Hoogte profielen
Cindy op kop nog een keer voor de lens We gingen naar de mist, alhoewel het goed wandelweer was. Hier boven gekomen was er niet veel te zien vanwege de mist. Een van de vele gehuchten die we zouden passeren vandaag. De boer op weg met zijn koeien. Nog wat mistig.
Hier doorkruisten we El Berron Ook dit diertje kwamen we regelmatig tegen.
Santa Anakapel
Aangekomen in Oviedo Maak geen slapende honden wakker. De schrijver
Kathedraal van Oviedo
Hier staat de splitsing in de grond aan de kathedraal en hier nogmaals op het bord. Ook veel beelden in Oviedo
Na onze installatie in de albergue, hadden we tijd om even op verkenning te gaan in de stad. Ook daar viel het eten tegen, we kregen alles uit de diepvries. Ons eten was lauw en niet helemaal ontdooit. Morgen stappen we verder naar San Juan de Villapañada.
Hier scheiden zich de wegen. Vandaag moesten we beslissen om verder del Norte te volgen of overgaan op de Primitivo. Wie de Primitivo gaat volgen moet nu afscheid nemen van de zee, maar ook van de asfaltwegen in de corridor langs de Cantabrische kust en het toerisme. De Camino Primitivo, die door Oviedo en Lugo loopt, is synoniem voor eenzame dagen gevuld met de schoonheid van de meest onbekende uithoeken van de Cordillera Cantabrica. Waar men over karresporen en door bossen met loofbomen trekt. Hier geen bewoonde wereld met zijn hotels, maar door berggebied over passen die hoger zijn dan 1000m. Deze route is te mijden tijdens de late herfst en de winter. Vandaag en morgen krijgen we een overgangs route. het beste komt na Oviedo. We vertrekken rond 7u en stapten verder richting Colunga waar we een ontbijt namen. In Grases viel de beslissing van Cindy, Del Norte verder volgen of met ons de Primitivo.
de hoogte profielen
We verlieten de albergue en gingen verder op onze tocht. Ook de zon was van de partij, en het was weer aangenaam wandelen. Hier in Colunga namen we een ontbijt. een van de historische wegen tussen Ribadesella en Villaviciosa liep door Santiago de Gobiendes en eindigde in deze plaats waar een pelgrimshospitum was. Vandaag de dag is het de grootste plaats met de meeste winkels in deze omgeving waar de pelgrim alles vindt wat hij nodig heeft. Na het ontbijt trokken we verder richting Sebrayo en zo naar Villaviciosa. Hier volgden we een stukje rustige weg.
We kregen stilaan de bergen in zicht waar het de komende dagen zal gebeuren. Afwisselend parcours. Hier terug een horreo. Hier poseerde Cindy als Maria We zien al een stukje van Villaviciosa.
Hier hielden we een pauze. Tijdens deze pauze vertelden we aan de Chinese dat we wat later op de dag een splitsing zouden krijgen waar zij moest kiezen tussen de kust of de bergen. Ons besluit stond al vast van in het begin dat we zouden overgaan op de Primitivo. Zij ging beslissen op de splitsing. Santa Maria de la Oliva,de laatromaanse kerk in Villaviciosa. La Villa, zoals de inwoners van de stad noemen,is de bakermat van de cider en de thuisstad van de belangrijkste ondernemingen die het mousserende vocht brouwen. De oude stadskern telt veel gebouwen die Villaviciosa tot een historische stad gemaakt hebben, variërend van paleizen in renaissance stijl met hun overstekende dakranden en gebeeldhouwde balkons tot de zogenoemde "indianos" architectuur. Hier was het beslissende moment van onze Chinese Cindy. Zij verkoos om bij ons te blijven en zo ook de Primitivo te wandelen. We waren in Grases. Deze paal staat rechtover de fabriekshal van Sidra El Traviesu. Dus we gingen richting Oviedo. Vanaf nu gingen we door het binnenland op zoek naar de bergen. Na deze volgden we de variant via San Salvador de Valdedios. We gingen slapen in het klooster.
Hier waren we aangekomen in het klooster van San Salvador de Valdedios. Er was een restaurant en tevens klein e winkel rechtover dit klooster. Dus we moesten niet op zoek gaan. Hier over de binnenkoer van dit klooster.
Kerk van San Salvador de Valdedios.
Dit zijn de typische Asturische klompen of Madreña
Nog een zicht op de binnenkoer. We zijn hier goed gelogeerd. We sliepen maar met 6 pelgrims in deze plaats. Morgen de laatste overgangsroute naar de primitivo en komen aanin Oviedo.
We vertrokken uit Piñeres en gingen verder richting Ribadesella via Cuerres. Nadien verder naar Ribadesella. Na ons ontbijt daar gaat onze tocht richting La Vega, Berbes, Playa de la Espasa naar La Isla waar we overnachten. Het was een mooie etappe met deels binnenland en langs de kust bekroond met mooie uitzichten. Een bewolkte dag vandaag met 19° maar heel goed wandelweer.
Hoogte profielen
Hier komen we Cuerres binnen gewandeld, een klein dorp zonder voorzieningen(dikwijls tegengekomen). Aan het eind van het dorp komt men langs de kerk van Mamés, uit de 18°eeuw, met zijn bijzonder portaal en de nabijgelegen pelgrimsbron fuente de los Peregrinos. Onze Cindy Mag ook even voor de lens staan(zitten)
Na het verlaten van Cuerres stappen we verder richting Ribadesella. Hier aangekomen in Ribadesella, een typisch kustdorp, ingesloten in de monding van de rivier Sella, een immens en veilig estuarium. Het oude gedeelte, dat de middeleeuwse pelgrims ook al kenden, ligt op de rechteroever, aan de rand van de haven. Hier weer de mooie herenhuizen, de kerk, de bars en een markt. Op de andere oever van de rivier, vanwaar we kwamen via een lange brug, strekt zich het moderne gedeelte van Ribadesella. kleine en aangename steegjes Kerk van Ribadesella Hier aten we ons ontbijt na 11km wandelen. We aten (Cindy en ikzelf) zo'n reuze croissant als ontbijt.
Na het verlaten van dit klein stadje via de brug stapten we nu richting La Vega via het strand van Santa Marina. Hier kwamen we voorbij een oud wasbekken. Vele kleine weggetjes. La Vega, een dorpje dat tegen de heuvel geplakt lijkt, halverwege de weg tussen het strand en de berg. het dorp heeft een interessante landelijke architectuur en mooie voorbeelden van de Asturische horreos(graanopslagplaatsen) Zicht op de kust Aankomende zee.
We kregen enkele mooie uitzichten.
Die meid was altijd goed gezind. Nog eens een mooi uitzicht
Nogmaals op de foto Het was zalig om hier dit pad te volgen.
We verlieten de kustlijn en kwamen aan in La Isla. Wie in La Isla overnacht moest de hoofdweg een 300tal meter terugwandelen, naar het paaltje met de 2 schelpen . De pijlen verwijzen naar een onverharde weg, die later verhard wordt en die leidt naar het gehucht Bueño en vervolgens naar Coviàn. We gingen op zoek naar de albergue waar we ons eerst moesten aanmelden bij Señora Angelina(een oude dame met haar op de tanden. Ze liet niet met haar sollen) Nog een namiddagwandeling doen na onze inschrijving. We kregen er niet genoeg van.
Het kerkje van La Isla. Het was een eenvoudige albergue. Morgen wandelen we verder naar Valdedios.
Treed dat wat je op je weg komt niet tegemoet met angst, maar met hoop.
Wandeldag17 Pendueles - Piñeres de Pria 10-05-2015
Pendueles - Piñeres de Pria:
Toen we Pendueles verlieten besloten we de variant te nemen, daar de officiële weg een eind langs de drukke loopt en saai en lelijk is. We volgden richting Llanes. Dit pad bracht ons langs het strand van Vidiago, een heel mooi stuk. Grotendeels vlak profiel en goed gemarkeerd. Enkele asfalt stukjes, verder onverharde paden. Een zeer aantrekkelijke en afwisselende etappe door een lichtglooiende strook tussen kust en gebergte.
hoogteprofielen
Vertrek vanuit Casa Flor in Pendueles
Hier zichten op de stranden van Vidiago mooie zichten
Het weer was terug heel goed. We kregen een dag temperatuur van 25° Mooie uitzichten op de bergen
Ik wist niet dat ik hier ook familie had de zon was al aardig van de partij Heel rustig om te wandelen.
Dit is een groot verschil met de camino Frances qua mede pelgrims.
Hier namen we een ontbijt na 2u te hebben gestapt. Daarna kregen we veel afwisseling qua ondergrond en zichten.
Hier doorkruisen we Llanes. Hier onder de autosnelweg gaan we verder richting Barro
Ook hier in Poo namen we een variant die ons via het strand van San Antolin bracht. Ook daar kregen we machtige uitzichten.
Op weg naar de stranden Mooie uitzichten
Het pad slingerde zich door de weidse velden. Dit is om van te dromen, de kustroute bracht ons hele mooie beelden op.
Playa de San Antolin
Hier een stukje bos doorkruisen
Onze Cindy deed haar best om in het spoor te blijven Hier kijken we op de besneeuwde bergtoppen, de andere kant de kust. Eén woord: PRACHTIG
Ondertussen zijn we in Pria, Nog eventjes een onverhard pad nemen
en zijn we aangekomen aan de prive albergue La Llosa de Cosme,heel vriendelijk en ok. De vrouwelijke uitbaatster doet gratis de was. Het dorpje zelf heeft niks te bieden, er zijn geen bars of restaurants, om te eten moet je naar het vorige dorp gaan. Morgen stappen we verder richting La Isla.
Een huiselijke omgeving is niets anders dan een systeem van gewoonten.
Het verrassende, dikwijls overweldigende van een reis in een vreemd land is, dat men gedwongen
Wandeldag16 San Vicente de la Barquera -Pendueles 09-05-2015
San Vicente de la Barquera - Pendueles:
We vertrokken vanuit San Vicente en wandelden naar Pendueles. Het was de laatste etappe die we stapten in Cantabrië, onze eindbestemming ligt in Asturië. De 2 belangrijkste steden in Cantabrië zijn Comillas, die we reeds doorkruisten en San Vicente, een stad van aanzien op de noordelijke Jacobsweg. Behalve een van de mooiste plaatsjes in Cantabrië is San Vicente ook de vierde Villa Marinera aan de kust. In het dorp Unquera zijn we in Asturië.
hoogteprofielen
Het was een bewolkte dag met dagtemperaturen rond 19°. Cindy met Urbain.
Mooi uitzicht op de zee. Het was een glooiend terrein Hier eventjes een rustpauze ingelast en wat gegeten. slekke kom utgekropen Hier gingen we de riaDeva over en kwamen we terecht in Asturië. Asturië strekt zich uit overf een oppvlak van 10.604km² en heeft ca.1,1miljoen inwoners. De hoofdstad is Oviedo.Huidige troeven van Asturië zijn haar enorme natuurschatten. Bijna 1/3 van de hele regio staat onder natuurbescherming, hetzij als natuurpark,biosfeerreservaat of nationaal park zoals Picos de Europa. Het nationaal drankje is de Sidra, de met een hoge boog in het glas geschonken appelcider. Typisch voor Asturië zijn o.a de in felle bonte kleuren geverfde huisgevels. I'm happy, haar typische uitdrukking. de 2 spitsbroeders Ondertussen aangekomen in Colombres. Colombres is bekend om zijn mooie voorbeelden van "Latijns-Amerikaanse" architectuur. Het is een goed onderhouden stadje waar veel renovatie heeft plaats gevonden. In een van de mooiste herenhuizen;de Quinta Guadalupe, met zijn opvallende blauwe gevel, werd in 18987 het Archivo de Indianos ondergebracht. Een museum en onderzoekcentrum waar alles te vinden is over de emigratie van de Asturiërs naar Zuid Amerika in de 19°en 20°eeuw.
Na Colombres trokken we verder via La Franca en Buelna richting Pendueles waar we overnachten. Altijd welgezind.
Hier waren we aangekomen in Pendueles waar we naar de Casa Flor gingen om te slapen. Deze albergue kwam niet overeen met de beschrijving vanuit onze boek. Normaal waren er 21 bedden, in het echt waren er maar 4 kamers. Soit we hadden een bed en dit was het voornaamste. Na ons te hebben geïnstalleerd zochten we nog iets om te eten.
Na een uitgebreid ontbijt , namen we afscheid van Padro Ernsto en vervolgden onze weg. Het motregende een klein beetje, maar na een kwartiertje was de regen verdwenen en kwam de hemel blauw. Ondertussen waren we aangekomen in Galizano. Daar namen we de variant langs de stranden van Galizano en Langre tot in Somo waar we de overzet namen naar Santander. Met dit mooi weer was het prachtig om dit kustpad te volgen. We konden mooie zichten fotograferen. na de overzet doorkruisten we Santander, af en toe wat zoekwerk voor de markering, maar we vonden het . We gingen verder richting Santa Cruz de Bezana. Aangekomen in dit stadje stapten we naar onze slaapplaats, de albergue droeg dezelfde naam of de stad. Het was een privé albergue, moeder en dochter verwelkomde ons en kregen een drankje aangeboden. De formule was net dezelfde als gisteren, vrije donatie en eten met de andere pelgrims. Voor morgen als we weggingen gaf de moeder ons uitleg over de weg die we konden bewandelen. Vandaag hadden we een hele mooie etappe met weinige klimmingen of dalingen. het weer was aangenaam, zo'n 24°.
We lieten Guémes achter ons en stapten Galizano. Aangekomen in Galizano kozen we voor de variant langs de kust Kerk van Galizano: Nuestra Señora de Galizano. Op weg naar de kust We kregen schitterende beelden prachtig
eventjes een foto laten nemen kon er niet genoeg van krijgen
Het weer was uitstekend.
adembenemend Nu nog een stuk over het strand.
ook nog die trappen op aangekomen in Somo waar we de overzet namen voor Santander Hier is het bootje, de overzet duurde een 20 tal minuten. eventjes uitrusten zicht op Santander.
We doorkruisten deze stad, de hoofdstad van Cantabrië. de bank van Santander. De kathedraal, waaromheen de stad ontstaan en gegroeid is. Het godshuis, van een bijzondere eenvoud en soberheid, werd gebouwd in de vroege middeleeuwen, tijdens de regering van koning Alfonso VII en was als abdijkerk gewijd aan de heilige Emeterio. We stapten door de brede lanen van de stad (bijna uitsluitend winkels)
Deze pijlen volgde men in de stad. Eenmaal buiten de stad wandelden we verder naar Santa Cruz een 10km verder. Hier aangekomen aan de albergue van Santa Cruz. Ook boodschappen behoren bij de pelgrim. In de vooravond wat tijd maken om onze dagboek bij te houden. Voor de Albergue
Binnenin de albergue de keuken
Hier de gedekte tafel voor ons avondmaal. Vooraan zie je de tortillia
Hier nog een zicht op deze mooie albergue. Morgen stappen we verder naar Santillana del Mar.
Onderweg zijn is...stil zijn met de sterren,
zingen met alle vogels en dansen met alle kinderen.
Wandeldag14 Santa Cruz - Santillana del Mar 07-05-2015
Santa Cruz de Bezana - Santillana del Mar:
Na het heerlijk ontbijt, verlieten we Santa Cruz en begaven ons richting Mogro, zoals de waardin zei we namen het boemeltreintje in Boo de Piélagos en 5' verder kwamen we aan in Mogro. De andere optie was een 10km langer de weg volgen via de pijpleidingen van Solvay, die niet interessant was.Zo hadden we wat tijd gewonnen en wandelden verder richting Barreda. Ondertussen hadden we het gezelschap gekregen van een Chinese jonge dame. Ze liep via gps deze camino. Ze had ons wat geholpen deze morgen toen er plots geen markeringen waren en toonde ons de juiste weg. Na iets te hebben gedronken gingen we verder naar ons eindpunt voor deze dag in Santillana del Mar. Ondertussen was de temperatuur opgeklommen tot 26°. Rond 12u30' kwamen we aan op een camping, de albergue was niet open, en zo waren we aan de camping aangekomen. Daar waren er enkele bungalows ter beschikking voor de pelgrims. Wij kregen er een toegewezen en konden ons installeren. Na het douchen trokken we het stadje in om inkopen te doen en wat foto's te nemen.Toen we terug kwamen was die Chinese ondertussen ook aangekomen op de camping. Ze verbleef ook in onze bungalow. Dit was een prettig weerzien, en zo raakten wij in gesprek met elkaar. In de namiddag steeg het kwik tot 30°
Hoogte verschillen van deze etappe
We zien in de verte de sneeuwtoppen van pico d'Europe Hier is dan het Chinees meisje
Onderweg kregen we steeds mooie uitzichten en de temperatuur mocht er ook zijn. Aangekomen in Santillana. Santillana del Mar wordt de stad van de drie leugens genoemd: Ze is noch heilig(santa), noch vlak(llana) en ze ligt ook niet aanzee(mar). Heel echt is het middeleeuwse karakter, dat drommen toeristen aantrekt. Statige paleizen, herenhuizen en woontorens uit de 14°eeuw met weelderige wapens aan de gevels omzomen de met natuursteen geplaveide steegjes. In de 8°eeuw bouwde een groep monniken hier een kleine kapel voor de relikwieën van de Santa Juliana(waaruit later Santillana werd). Onze bungalow, we hadden ondertussen al een klakwasje gedaan. Zicht op de andere bungalows. Urbain tijdens de was. Wandeling in Santillana Tof dorpje
verlaten steegjes mocht even rusten regelmatig een bar de ingang aan het museum.
Zalig om er door te wandelen, geen druk gedoe.
We vonden een rustig eetgelegenheid, nadien nog wat kuieren en terug naar onze camping. Morgen staat er een zware etappe op ons programma en benieuwd of onze jonge dame nog van plan is om mee te gaan..
De paradox van de reis van de held is de opperste synchroniciteit:
Wandeldag15 Santillana - San Vicente de la Barquera 08-05-2015
Santillana - San Vicente de la Barquera:
Vanmorgen wilde de Chinese meegaan met ons, dus geen bezwaar. De zon was vroeg van de partij.het was een mooie en afwisselende etappe. Soms langs de kust, soms landelijk. We klommen 700m en daalden er 750.Onderweg kregen we weer mooi uitzichten.Het weer was heel aangenaam zo'n 24°
de zon was vroeg opgestaan
Hier de kerk van Oreña San Pedro, dit dorp is bekend om zijn antiekwinkels en veilingen. De Camino doorkruist het dorp waarna een mooie klim tussen de weilanden begint naar de kerk van San Pedro. Deze kerk dateert van de 16°eeuw.
Deze camino is nog altijd rustig, weinig pelgrims te zien op onze weg. Cobreces. Het dorp is gebouwd op de flank van een heuvel en men moet door een doolhof van steegjes om bij de twee markante gebouwen te komen, De trappistenabdij Santa Maria de Viaceli en de naastgelegen kerk van San Pedro Advincula. Hele mooie kerk. Hier dronken we wat alvorens deze mooie tocht verder te zetten. Ben toch een kleintje tegenover deze gast. hele mooi uitzichten op weg naar La Iglesia
Een mooi landelijk gehucht, dat bij de gemeente Ruiloba hoort, met de opvallende kerktoren van de Iglesia de la Asuncion. We lopen het dorp weer uit langs het gemeentehuis in de richting van Campamento juvenil(zomerkamp voor kinderen).
Zeezicht, een tijdje geleden.
Hier zijn we in Comillas,een middeleeuwse pelgrimsweg tussen Santander en Austrië liep door dit stadje dat in een Repertorium over historische wegen uit 1547 Humillas genoemd werd. Het is ook een vooraanstaand vakantieoord in Cantabrië en synoniem voor koninklijk en high society.
Weer een zicht op de besneeuwde bergtoppen. Hier een blik op Urbain en onze Chinese, ondertussen kennen we haar naam: Cindy(chinees=Wen Ye) Aangekomen in San Vicente eventjes tezamen op de foto
oei, die laat ik met rust. De superlange puente de La Maza, een robuuste stenen constructie met de bouw waarvan in de 15°eeuw begonnen werd is de toegang tot de vierde Villa Marinera. Wie verder loopt komt bijna niet in de stad: na de brug gaan pijlen rechtdoor over de weg naar La Acebosa.
Urbain probeert even de gemeentewerkers na te doen, en het lukt hem.
Nog een zicht op deze robuuste brug.
Het haventje van San Vicente de la Barquera. We slapen in een povere albergue De peregrinos El Galéon. We namen nog wat foto's en gingen dan op zoek naar een restaurant waar we onze menu del dia aten en de Chinese trakteerde. Is dit geen geluk hebben?
Als je een groene twijg in je hart bewaart, zal op een dag een zangvogel je opzoeken.
Na deze mislukte etappe van gisteren, en een welverdiende rust trokken we verder naar Guémes. Een relatieve rustige tocht, is er een klim bij Bareyo, verder een vlakke etappe over strand, goede paden en weggetjes. We moesten terug goed opletten op de markering, want die was ook niet altijd even goed. We hebben enkel 2 pelgrims gezien op onze wandeling. Rond de middag kwamen we dan aan in Guémes. Deze albergue van Padro Ernesto ligt even buiten het centrum van dit dorpje. We kregen een heel vriendelijke ontvangst. Het is een mooi domein waar ze met enkele vrijwilligers werken. Toen we ons bed hadden gekregen,gingen we wat op verkenning door dit domein.Rond de klok van 14u luidde er een klok en alle pelgrims die toen aanwezig waren , konden een lunch krijgen. vanavond voor het avond eten kregen we een groepsgesprek en een verhaal over wat Padro Ernesto zoal doet. Pelgrims die daar voorbij komen is het een must om even binnen te gaan of te overnachten.
Mooie zonsopgang
Romaanse Santa Maria de Bayerokerk Stenen brug
Uitgangbord van Guémes Aangekomen op domein van Padro Ernesto
Heel mooi domein, hij werkt uitsluitend met vrijwilligers.
Hier slapen vrijwilligers en pelgrims
deze is de waak(slaap)hond van het domein. Zicht op de rest van het dorp(telt een 300tal inwoners). Deze pijl duid de juiste weg aan voor morgen.
de befaamde jeep waarmee hij meer dan 60 landen bezocht. Urbain geniet van de stilte en ik ook.
Voor de komende pelgrims is het zeker de moeite waard om hier te overnachten. Alles is op vrijwillige basis(donatie).
Weer vroeg vertrokken, het motregende een beetje, richting Laredo. Na een 6 tal km bereikten we Laredo, ondertussen was het gedaan met regenen en het was een beetje doef. Daar namen we terug ons ontbijt en stapten dan verder naar Santoña. Daar konden we kiezen , een overzet per boot of de grote variant nemen via Colindres. Deze zouden we nemen, een man leidde ons op het juiste pad, want deze was niet gemarkeerd. Eenmaal op de juiste weg begonnen we aan ons avontuur (en het was een avontuur!) na een hele poos kregen we dubbele markering, zowel rechts als links op een splitsing. Wat nu, wat moeten we kiezen? We vroegen aan de lokale bevolking welke de juiste was en ze wisten het niet. Rarara wat doen we? De rest van deze tocht liepen we verkeerd. Na enkele uren kwamen we niet ver van de splitsing terug van deze morgen. Toen besloten we via de kustlijn te stappen tot Noja waar we daar keken om te overnachten. Wat een dag was dat!
We besloten dan om geen alternatieven meer te stappen( sommige zijn gemarkeerd , andere niet).
de rode lijn volgen, dus klimmen dit was dan wat kalmer aan de albergue verlaten in de vroege ochtend
een lichte nevel boven de kust
langs de kust in Santoña mooie strandlido
hier konden we kiezen voor de overzet of de variant
hier Colindres, voorlopig was alles nog in orde.
Na deze was het echt speurwerk met alle gevolgen van dien. we liepen mis We konden enkel ons nog opkrikken met enkele mooie zichten
We volgden dan dit lange kustpad konden op het strand nog enkele foto's nemen van de aankomende zee
daarna over het strand onze weg vervolgen
In Noja stad zelf hebben we geslapen in de plaatselijke albergue de Peregrinos Noja Aventura. Zo, morgen stappen we verder naar Guémes en gaan op zoek naar Padro Ernesto.
Elk mensenleven is een reis en reizen is een kunst.
Vanmorgen vroeg gestart, aangenaam wandelweer met zo'n 18° gingen we richting Liendo. We volgden eerst een stukje kust tot aan Islares waar we ons ontbijt namen. Dit was na 2u30' stappen, na de vulling van de maag staten we verder aan deze aangename tocht. Het eerste stuk was vrij rustig. Tussen Islares en Liendo lagen er nog enkele kleine gehuchtjes, maar daar was er niks om te drinken of te rusten. We hebben zo'n 20km gestapt tussen ons ontbijt en onze bestemming. Na de middag was het warmer geworden tot 24°. Urbain en ik kwamen als eerste pelgrims aan de albergue en moesten de sleutels ophalen. We hebben ons direct geïnstalleerd en gedoucht en ons schrijfwerk gedaan. Nadien wat verkenning gedaan in het dorp.
Hoogte profiel Nog een beetje donker toen we vertrokken een van de vele markeringen zicht vanaf de kust
rustig om te wandelen, bijna niemand tegengekomen onderweg.
mooie uitzichten terug tussen de eucalyptussen
geheel verlaten
onze albergue in Liendo
kerk van Liendo
hier in onze albergue, de keuken
onze slaapplaats. Morgen trekken we verder naar Guémes.
We verlaten de albergue van Pobeña in de vroege ochtenden wandelen over de parkeerplaats terug naar het trappenpad. de eerste klim op onze nuchtere maag. het steile pad brengt ons omhoog op het aangenaam kustpad dat we voor een tijdje volgen. Na enige tijd stappen we in de provincie Cantabrië. Deze kleine regio is buiten Spanje vrij onbekend. Haar grootste attractie, de grotschilderingen van Altamira, zijn echter wereldwijd een begrip. Nadien komen we aan in Onton en daar nemen we de variant via de officiële camino. De route is geheel gemarkeerd. We kwamen eerst Baltezana tegen en van daaraf liep men afwisselend over kleine stukjes asfalt en onverharde wegen naar de Helguerapas. Het was een prachtig stukje natuur die we kregen te zien. daarna gingen we richting Ontanes en verder via de bedding van een oude spoorrails tot aan Santullàn.. Daarna vervolgde de weg zich naar Samona en zo verder tot Castro Urdales. Het was een pracht van een wandeling. Tot aan Onton volgden wij een mooi kustpad, daarna stapten wij door bossen en kleine gehuchten.
Hoogteprofiel: vanaf Onton volgden we de oranje lijn tot aankomst. We verlieten onze Albergue De zon was aan het opkomen een ochtendblik op de zee Dit mooie kustpad volgden we een heel eind
we kregen mooie uitzichten
steenslagpaden
gescheurde weg
op weg door het bos ook in Spanje heb je bricoleurs!!! de goede richting
die kwam even een kijkje nemen
markering was dik in orde uitzicht op zee dit waren echte cracks hier in Castro Urdales De Santa Mariakerk, een van de grootste gotische kerken in Cantabrië, overheerst het stedelijk profiel van Castro Urdales.
We sliepen hier in de plaatselijke Albergue Municipal de Castro Urdales, heel goed maar klein. Er waren 16 bedden ter beschikking. Hier is donatie veel van toepassing in Cantabrië. Morgen stappen we verder naar Liendo.
Na het ontbijt verlieten we Bilbao in de miezerig regen. Een pittige klim bracht ons tot bij de Iglesias san IGuelda, Dit na 2,5km te stappen. Daarna in dalende lijn naar de rand van de stad. Vanaf daar een heel lang en saai stuk door de buitenwijken van Bilbao. We volgden een ellenlang fietspad(8km) tot aan een splitsing buiten de bebouwde kom. Daarna was het terug mooi richting Pobeña via La Sirene, langs de kust. Het gemeentje zelf is mooi en kleinschalig. Er zijn veel mogelijkheden om te eten en te drinken. Het weer was wat wisselvallig, na de middag was de zon er opnieuw met zo'n 21°. We sliepen in de plaatselijke albergue van Pobeña, Een pover gedoe, 1 douche voor 22 bedden. Ok we hadden een bed en dat was het voornaamste.
Vandaag terug wandelen met onze cape af en toe wat stenige paden, ondertussen gestopt met motregen.
Terug een zicht op zee
En we kregen meer van die zichten te zien. Dit is was leuker dan het saaie pad in Bilbao.
Hier moesten we de brug over om in de gemeente Pobeña te komen en naar de albergue te wandelen. Morgen verlaten we Pobeña en stappen verder naar Castro Urdales.
We moesten vandaag een eind terug wandelen naar Zamudio. Na een klein uurtje bereikten we terug de kerk San Martin de Artega van Zamudio. Het was een korte etappe, we hadden nog één steile klim te verwerken alvorens we in Bilbao aankwamen. Na het passeren van de kerk was het licht stijgend en steken een vierbaans over. Daarna stapten we we hier rechts parallel aan en begonnen we voor het grote hek op het onverharde pad links omhoog aan de laatste klim naar Bilbao. Soms door het bos,dan weer door open terrein kwamen we op een asfaltweggetje waar we verder liepen. We volgden deze weg en sloegen af naar een bospad omhoog. Iets later zagen we een bord met de volgende tekst: Calzada de los Zamudianos(de weg van de mensen uit Zamudio). Direct daarna bevinden we ons op het hoogste punt (350m), waar we op een voetpad door een recreatiegebied boven Bilbao wandelden. Een beetje later krijgen we een blik over deze stad. We begonnen te dalen en tot de kathedraal was alles ok. Vanaf daar was de markering zoek en via de politie kwamen we weer op het juiste pad. Via het bureau van toerisme kregen we een stadsplan en dan ging alles vlotjes. ondertussen maakten we gebruik van een mooie stadswandeling te maken. Na deze wandeling stapten we verder naar onze albergue. Eenmaal deze te hebben gevonden installeerden we ons en deden we wat schrijfwerk. Wij moesten samen met nog enkele andere pelgrims het eten zelf maken. Het was een gezellig boel daar met al die verschillende talen.
Hoogteprofiel De Iglesia de San Martin de Artega
Het bospad omhoog voor de laatste klim voor Bilbao
Een eerste blik over Bilbao Basilica de Begoña inzicht in de kerk
het trappenpad naar deze kerk
ook hier zijn er de typische smalle straten
ook heel veel beelden hier zijn we op weg naar het Guggenheim museum.die gelegen is naast de rivier. eventjes naast meneer poseren. de fameuze spin
hier de ingang van dit museum. Het symbool van het nieuwe Bilbao: het Guggenheim museum. Het museum was het topstuk van een complex infrastructureel project dat de hoofdstad van Vizcaya moest veranderen van een grauwe industriestad in een plaats die openheid uitstraalt. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de ria die door een grote hersteloperatie nu functioneert als de longen van de stad in plaats van als riool en de plantsoenen met wandelpaden langs de rivieroevers die korte metten hebben gemaakt met de oude pakhuizen en haveninstallaties.
We verlieten na de wandeling de stad en begaven ons naar de albergue, ook de markering liet soms ons in de steek. Na enige tijd waren we op onze bestemming.
Hier aan onze eettafel met een lekker etenje, alles hebben we zelf gedaan.
Vandaag een middelmatige etappe qua lastigheid. Relatief vlakke trajecten afgewisseld met lichte stijgingen. grotendeels goede paden, enkele stukken langs hoofdwegen. De route door Gernika en bij de Ermita de Santa luzia aan de uitgang van de plaats zijn slecht gemarkeerd. Hoewel we een van de dichtst bevolkte agglomeraties van het Baskenland naderen(bijna de helft van de Basken leeft in agglomeratie Bilbao), overheerst tot vlak voor Bilbao het landelijk karakter met mooie landschapsimpressies.Het was bewolkt weer, maar aangenaam om te wandelen. We verlieten Gernika via enkele oude gebouwen. Na een korte maar hevige klim, wordt het een mooi bospad met een gematigde stijging. We kregen vandaag ook enkele modderpaden,en het hoogteverschil van deze etappe is 830m klimmen en dalen. Normaal gingen we slapen in Zamudio, maar de plaatselijke albergue ging pas op 1 ei open. Dus we kregen de raad om verder te gaan naar Derio, deze lag niet op de officiële route, maar enkele kms verder. Zogezegd zogedaan, we gingen richting Derio. Na een hele poos besloten we toch nog even te vragen waar die jeugdherberg lag. Een man wilde ons met zijn auto daar heen brengen,we stemden toe. Dit was het begin van helse rit. Die man reed met 1 hand en in de andere zijn telefoon, reed soms links van de weg en ook door een sans unique. Uiteindelijk kwamen we een enorm gebouw en dit bleek onze slaapplaats te zijn voor deze avond.
Hoogte profiel We verlaten onze albergue in Gernika via een bospad begonnen we aan onze steile maar heftige klim. Ook deze keer kregen we veel bos.
Bewolkt maar goed wandelweer. mooie uitzichten
ook hier enkele eucalyptussen
af en toe wat modder af en toe wat gemiezer oppassen voor het glijden
Hebben veel oude en zieke bomen gekapt.
Dit is de kerk van Zamudio. Zamudio is een van de rijkste gemeenten van Spanje dankzij zijn technologiepark waar veel ondernemingen gevestigd zijn. Maar al die moderne technologie is niet in staat de monumentale kern te verbergen die wordt gevormd door de San Martinkerk, met zijn enorme karakteristieke houten portaal en de Torre de los Malpica, alweer zo'n mooi voorbeeld van een versterkt huis dat typerend is voor de adel die het maatschappelijke en politieke panorama domineerde in het middeleeuwse Baskenland. Inkom van dit enorm gebouw
Hier werden we afgezet door die wilde driver. Een enorm complex en wij sliepen in een deel van dit gebouw die dienst doet als internationaal jeugdherberg met zijn tweetjes!!! Hier een zicht op dit gebouw.
Een opstijgend vliegtuig vanaf de luchthaven van Bilbao. Morgen trekken we verder naar Bilbao. Moeten dan een 4tal km terug gaan tot aan de kerk van Zamudio.
Vandaag was het een korte etappe, maar heel afwisselend. Deels ongemakkelijke, steile paden(bij regenweer echte moddergoten) en deels weggetjes. gelukkig was het mooi weer met zo'n 21°. Een etappe van grote landschappelijke schoonheid. Het heuvelachtige terrein opent afwisselende doorkijkjes, daartussendoor duikt het pad steeds weer het schaduwrijke loofbos in. Daarbij passeert de pelgrim slechts enkele gehuchtjes, die de landelijke indruk eerder onderstrepen dan verstoren.
Hoewel de tocht na Markina een mooie wandeling is over een door bomen omzoomd pad met een klim naar de alto de Gontzegarai(bergpas) merkt de pelgrim dat, omdat men door de provincie Vizcaya wandelt, het profiel van de bergen steeds glooiender wordt. de zee is nu ver weg omdat de kustlijn zich naar het noorden uitstrekt door de invloed van kaap Matxitxako en de pelgrimsroute een stuk afsnijdt op weg naar Bilbao.Het is bijna voortdurend een afdaling, zodat onze voeten kunnen bijkomen van de dag van gisteren. Aan het andere eind wacht Gernika, van oudsher de zetel van het Casa de Juntas (provinciale overheid) van Vizcaya, aan de monding van de ria van de Urdaibai. Hier kwamen veel reizigers samen die per boot in Bermeo arriveerden om van hier de camino de Santiago del Norte te volgen. Vandaag was het 400m klimmen en 700m dalen.
We lieten Markina Xemein achter ons en begonnen aan onze tocht
eventjes poseren
We volgden verder de mooie paden De zon begon door het wolkendek te boren genieten van de kabbelende beekjes
hier en daar wat mist
Geboortegrond van de familie Simon Bolivar. Bevrijder van Zuid Amerika, maar hij werd geboren in Caracas,Venezuela. Zijn verre betovergrootvader die in de 16°eeuw vertrok naar Zuid Amerika op zoek naar geluk omdat hij niets van het familiefortuin geërfd had, kwam hiervandaan. Mooi in het kleine dorp is het museum gewijd aan de held van Colombia en ingericht in een van de vroegere huizen van de familie. terug een mooi zicht deze paden zijn al voor een stuk droog
Hier passeerden wij Zenarruza Bij het binnengaan van de vervallen poorten van de enige kloosterkerk van Vizcaya, gesticht in de 11°eeuw, voelt u de adem van de geschiedenis. Het complex ligt aan de voet van de berg Oiz en heeft een bevoorrechte positie in het religieuze leven van Vizcaya. Zenarruza bereikte zijn hoogtepunt in de 16°eeuw en heeft, ondanks talloze gebeurtenissen en branden, zijn interessante kerk uit de 15°eeuw behouden.De kerk heeft een groot houten voorportaal en een vierkante kloostergang in renaissancestijl. Hier zwaaien trappisten de scepter en zij waren de eersten die de pelgrims gastvrijheid boden in dit bergachtige gebied van Baskenland.
terug enkele stenige paden
heel rustig om daar te wandelen, op het gefluit van de vogeltjes na is het er muisstil.
hier en daar een oversteek door het water.
mooi uitzicht
Hindernissen onderweg.
een veulentje Urbain had waarschijnlijk grote dorst. ook ik Hier aangekomen in Gernika
Rond gewandeld in het park
een zeer oude eucalyptus
Gernika, een plaats die jammerlijk bekend geworden is door het bombardement dat de Duitse vliegtuigen op de stad uitvoerden in de 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog, een tragedie die uitgebeeld is op het gelijknamige schilderij van Picasso. Gernika neemt een speciale plaats in bij de steden in deze provincie omdat het de zetel van de provinciale overheid is, Casa de Juntas. Het Casa de Juntas, in het hooggelegen deel van het dorp, is het symbool voor heel het Baskenland. vandaag sliepen we in Albergue Aterpetxea de Gernika. Morgen stappen we verder naar Derio.
Na het ontbijt vertrokken we met regen voor een zware tocht. Tot Markina Xemein veel en soms hele steile beklimmingen en afdalingen en vooral bij nat weer, deels slechte paden , deels kleine weggetjes. Afdaling ca. 3km voor Markina is extreem glibberig en stenig! Daarna waren er betere paden. De St. Jacobsroute buigt van de kust af naar het binnenland. Bijna 25km wandelen we in grote afzondering door bossen en velden. Behalve bij Markina liggen er enkele gehuchtjes. Vandaag moesten we 1000m klimmen en 700m dalen.
Hoogteverschil We vertrokken met de regen. Zicht op de bergen Hier begonnen we aan de beklimmingen Mooie uitzichten, jammer van de regen. Ermita del Calvario zoals de naam zegt: de Calvarieberg kapel.
Oppassen voor het wegglijden.
Stenige en glibberige paden, we moesten uitkijken.
Af en toe stopte het met regen zoals hier , we kregen een mooi uitzicht. Onze volgende paden die we onder onze voeten kregen. Bosrijk gebied, we kwamen op niemand tegen, we hadden ook nog niet kunnen stoppen om iets te drinken.
Ja Urbain, hier zit geen vis in. We begonnen aan de afdalingen
Het einde van de regen is in zicht
Onze albergue voor deze avond.
Hier in Markina Xemein zijn er veel historische gebouwen. het eerste plaatsje in Vizcaya waar de pelgrimsroute doorkomt werd in 1355 gesticht door Don Tello, heer van Vizcaya. Hoewel de tekenen van de moderne tijd te zien zijn in de buitenwijken is in de straatjes in het centrum de middeleeuwse sfeer van vroegere ommuurde burcht bewaard gebleven. We slapen vandaag in een privé albergue Augsto, een sobere en eenvoudige maar goed. morgen trekken we verder naar Gernika.
Zarautz(Spaans Zarouz) is het Hawaï van het Baskenland. Als de zee voor het ca. 2km lange zandstrand tekeer gaat, dan storten onverschrokken surfers zich in zee, op zoek naar de perfecte golf. Dit langste strand van de provincie Gipuzkoa werd in het midden van de 19°eeuw ontdekt door de aristocratische High Society van Spanje, in het bijzonder koningin Isabel II, en opende daarmee een lucratieve inkomstenbron: het toerisme. Tot dan toe leefde Zarautz van de landbouw, de scheepsbouw, de kustvisserij en de walvisvangst. Dit laatste is in het stadswapen vertegenwoordigd: naast een burcht en een leeuw prijkt daarin een dikke walvis.
We verlieten Zarautz en stapten richting Deba. We volgden een heel eind het wandelpad langs de kust.De etappe tot Getaria liep op het voetpad naast de kustweg.Zeer afwisselend tot Getaria.Hoogteverschil: 700m klimmen en dalen
We verlieten Zarautz in de motregen
Hier kon men een trui verdragen, een sterke bries was de oorzaak ervan.
Mooi uitzicht Dit dorp is één van de historische havens van Guipùzcoa, de geboorteplaats van Juan Sebastian Elcano, de stuurman van Magelhaes die de eerste reis rond de wereld maakte. prachtige zichten over de kust
Zumaia (Spaans Zumaya) ligt ingebed tussen de groene, glooiende heuvels en de meanderende rivierarm van de Rio Urola. Waarschijnlijk ontstond de eerste nederzetting rond een klooster.
eventjes poseren zie graag de vrouwkes hier enkele smalle steegjes
We wandelden door prachtige natuurstreken Zelden zagen we anderen
Op de juiste weg naar Deba
Aangekomen in Deba waar we naar onze slaapplaats gingen. We sliepen in het oude, gerenoveerd stationnetje. Echt tof. Morgen trekken we verder richting Markina Xemein.
Vandaag wacht de pelgrim weer een hele wandeldag met uitzicht op zee op zijn tocht over de Mendizorrotz, een bergketen die parallel loopt aan de Cantabrische kust. Onze dag begon met een serieuze klim naar de berg Monte Igueldo. Tot Orio onrustig hoogteprofiel, daarna kleine heuvels tussen Orio en Zarautz. Grotendeels kleine weggetjes, zelden paden. We werden beloond met enkele prachtige vergezichten. Een landelijke etappe met mooie uitzichten op de kust en het binnenland tussen Donostia en Orio.
Hoogte profiel. Vandaag moest er 570m geklommen en gedaald worden. Naar Monte Igueldo Zicht van de berg
Het was goed wandelweer Urbain in aantocht onze paden
heel veel afwisselende ondergrond van de paden.
genieten van de natuur en eventjes uitblazen zichten op het binnenland Hier waren we aan het afdalen
Zicht op de camping waar we overnachten. Onze kamer. We sliepen in Gran camping de Zarautz. Er waren 14 bedden en we sliepen er met 4 mensen. In de namiddag deden we een strandwandeling in Zarautz. Dit is wat anders dan onze Belgische kust.
hele mooie zichten
Daarna begonnen we aan wat klimwerk op onze terugweg naar de slaapplaats. Zichten vanaf de beklimming. We hadden 441 trappen gedaan, daarna nog een lang steil pad omhoog tot aan de camping. Nogmaals een zicht van bovenop de laatste trap. Zarautz , echt een toeristenplaats aan de kust van Guipuzcoa, waar het wemelt van de tradionele herenhuizen en moderne vakantiewoningen. Op een wandeling door het oude centrum van de stad wordt u verrast door een paar fraaie gebouwen.Het is het leukst om het dorp door te lopen over de kustpromenade, waar het altijd levendig is met veel flanerende mensen, badgasten en surfers. Echt genieten terug op onze camping.
Hier nog wat schrijfwerk alvorens in ons bed te kruipen. Morgen gaan we verder naar Deba.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
