Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Wandeldag22 San Juan de Villapañada - Salas 15-05-2015
San Juan de Villapañada - Salas:
Na een koffie te hebbengedronken,vertrokken we richting Cornellana. We kregenenkele kleine maar venijnige klimmetjes, daarna was het iets rustiger. Het weer was ook wat frisser geworden zo'n 8° in de bergen en 12° beneden. Aangekomen daar was er niks te vinden, dus gewoon doorgaan. ook in de andere dorpjes was er niks te vinden en konden niet verder dan te stappen tot onze bestemming in Salas. Daar aangekomen was de albergue nog gesloten, en wij gingen in een restaurantje eten. Na onze maaltijd gingen we terug naar de albergue en konden onze ogen bijna niet geloven, was bijna volzet. Gelukkig we hadden een bed en na deze deden we nog wat schrijfwerk en beken we onze route voor morgen.
hoogte profiel
Mooi naast elkaar. Hier zijn we op weg naar de klim die heel kort en steil is.
rustige bospaden En Cindy stapte op haar elan achter ons.
In Cornellana waren er werkzaamheden, konden niet door de hoofdstraat, en elders was er niks open. Dus de boodschap is verdergaan. Hier nog enkele rustige bospaden.
Hier doorkruisen we Llamas, ook zo'n gehucht zonder voorzieningen.
Aangekomen in Salas, waar we eerst aten en dan terug naar de albergue. Kloosterkerk Santa Maria la Mayor.
Zicht op deze kerk. Morgen een zware beklimming in de voormiddag, voor de rest iets rustiger. We stappen verder naar Tineo.
Men moet de dingen de tijd gunnen zich aan ons voor te stellen,
Wandeldag21 Oviedo- San Juan de Villapañada 14-05-2015
Oviedo - San Juan de Villapañada:
We verlieten de albergue en konden vlakbij een ontbijt krijgen. daarna vertrokken we richting Venta del Escamplero, eerst door de stad de schelpjes volgen die in de stoep zijn aangebracht. Op het einde van de stad werden we eventjes geholpen door een plaatselijke bewoner, die ons op de juiste weg hielp. Daarna kregen we een mooi en gevarieerd parcours. regelmatig wat klimmetjes die elkaar snel opvolgden. Op de eerste bergpas waar de Camino Primitivo overheen gaat en er zullen er nog vele volgen, stond vanaf de 14°eeuw al een pelgrimshospitium. Een traditie die nog steeds bestaat dankzij de herberg hier die is ondergebracht in het schoolgebouw. Hier hielden we halt om iets te drinken. Er moesten nog zo'n 16 km gewandeld worden alvorens men aankwam in San Juan de Villapañada.
We verlieten Oviedo in de vroege morgen.
Zicht op de bergen
de kapel El Carmen
mooie bloemen
Eenvoudige maar mooie binnenkant van een kapel
Hier gaan we door Loriana
Een pauze ingelast in Venta del Escamplero
de rivier Nalon
hier aan de brug in Peñaflor Grau zeggen ze in het Asturisch en het is een flinke plaats die langs de N-634 ontstaan is als knooppunt van wegen en handelscentrum op de route van Oviedo naar Galicië door het binnenland. Hier deden we onze inkopen, maar onze eindbestemming ligt nog zo'n 3,5km verderop en er is daar niks. We kregen nog enkele mooie zichten alvorens we aankwamen in San Juan. Hier onze albergue. Er zijn maar 20 bedden en hadden geluk dat er nog enkele beschikbaar waren. Hier Urbain in zijn afgetraind lichaam.
Nog enkele mooie zichten rond onze albergue. De uitbater is een bekend figuur aldaar, hij heet Domingo en staat op foto in het Duits boekje over de camino Primitivo. Morgen staat er een korte etappe op het programma en gaan tot Salas.
De hectiek van de dag afleggen, de gedachten loslaten, nietsdoen: wat een genot.
Na het vertrek uit Valdedios gaan we naar de hoofdstad van Asturië, via La Vega de Sariego en dan een vervelens en saai stuk richting Pola de Siero,. Vandaar gaat het dan naar El Berron en het gehucht Fonciello(dat was een mooi stukje) naar Granda en Colloto(laatste dorp) voordat we Oviedo binnenkomen. Niet de mooiste etappe, we wandelden veel over asfalt. Aangekomen in Oviedo gingen we naar de plaatselijke albergue, maar die was volzet. Dus een ander opzoeken, en vonden Villa Cecilia, niet te proper en voor zijn geld kon het zeker stukken beter. Maar we hadden plaats gevonden en dit telt.
Hoogte profielen
Cindy op kop nog een keer voor de lens We gingen naar de mist, alhoewel het goed wandelweer was. Hier boven gekomen was er niet veel te zien vanwege de mist. Een van de vele gehuchten die we zouden passeren vandaag. De boer op weg met zijn koeien. Nog wat mistig.
Hier doorkruisten we El Berron Ook dit diertje kwamen we regelmatig tegen.
Santa Anakapel
Aangekomen in Oviedo Maak geen slapende honden wakker. De schrijver
Kathedraal van Oviedo
Hier staat de splitsing in de grond aan de kathedraal en hier nogmaals op het bord. Ook veel beelden in Oviedo
Na onze installatie in de albergue, hadden we tijd om even op verkenning te gaan in de stad. Ook daar viel het eten tegen, we kregen alles uit de diepvries. Ons eten was lauw en niet helemaal ontdooit. Morgen stappen we verder naar San Juan de Villapañada.
Hier scheiden zich de wegen. Vandaag moesten we beslissen om verder del Norte te volgen of overgaan op de Primitivo. Wie de Primitivo gaat volgen moet nu afscheid nemen van de zee, maar ook van de asfaltwegen in de corridor langs de Cantabrische kust en het toerisme. De Camino Primitivo, die door Oviedo en Lugo loopt, is synoniem voor eenzame dagen gevuld met de schoonheid van de meest onbekende uithoeken van de Cordillera Cantabrica. Waar men over karresporen en door bossen met loofbomen trekt. Hier geen bewoonde wereld met zijn hotels, maar door berggebied over passen die hoger zijn dan 1000m. Deze route is te mijden tijdens de late herfst en de winter. Vandaag en morgen krijgen we een overgangs route. het beste komt na Oviedo. We vertrekken rond 7u en stapten verder richting Colunga waar we een ontbijt namen. In Grases viel de beslissing van Cindy, Del Norte verder volgen of met ons de Primitivo.
de hoogte profielen
We verlieten de albergue en gingen verder op onze tocht. Ook de zon was van de partij, en het was weer aangenaam wandelen. Hier in Colunga namen we een ontbijt. een van de historische wegen tussen Ribadesella en Villaviciosa liep door Santiago de Gobiendes en eindigde in deze plaats waar een pelgrimshospitum was. Vandaag de dag is het de grootste plaats met de meeste winkels in deze omgeving waar de pelgrim alles vindt wat hij nodig heeft. Na het ontbijt trokken we verder richting Sebrayo en zo naar Villaviciosa. Hier volgden we een stukje rustige weg.
We kregen stilaan de bergen in zicht waar het de komende dagen zal gebeuren. Afwisselend parcours. Hier terug een horreo. Hier poseerde Cindy als Maria We zien al een stukje van Villaviciosa.
Hier hielden we een pauze. Tijdens deze pauze vertelden we aan de Chinese dat we wat later op de dag een splitsing zouden krijgen waar zij moest kiezen tussen de kust of de bergen. Ons besluit stond al vast van in het begin dat we zouden overgaan op de Primitivo. Zij ging beslissen op de splitsing. Santa Maria de la Oliva,de laatromaanse kerk in Villaviciosa. La Villa, zoals de inwoners van de stad noemen,is de bakermat van de cider en de thuisstad van de belangrijkste ondernemingen die het mousserende vocht brouwen. De oude stadskern telt veel gebouwen die Villaviciosa tot een historische stad gemaakt hebben, variërend van paleizen in renaissance stijl met hun overstekende dakranden en gebeeldhouwde balkons tot de zogenoemde "indianos" architectuur. Hier was het beslissende moment van onze Chinese Cindy. Zij verkoos om bij ons te blijven en zo ook de Primitivo te wandelen. We waren in Grases. Deze paal staat rechtover de fabriekshal van Sidra El Traviesu. Dus we gingen richting Oviedo. Vanaf nu gingen we door het binnenland op zoek naar de bergen. Na deze volgden we de variant via San Salvador de Valdedios. We gingen slapen in het klooster.
Hier waren we aangekomen in het klooster van San Salvador de Valdedios. Er was een restaurant en tevens klein e winkel rechtover dit klooster. Dus we moesten niet op zoek gaan. Hier over de binnenkoer van dit klooster.
Kerk van San Salvador de Valdedios.
Dit zijn de typische Asturische klompen of Madreña
Nog een zicht op de binnenkoer. We zijn hier goed gelogeerd. We sliepen maar met 6 pelgrims in deze plaats. Morgen de laatste overgangsroute naar de primitivo en komen aanin Oviedo.
We vertrokken uit Piñeres en gingen verder richting Ribadesella via Cuerres. Nadien verder naar Ribadesella. Na ons ontbijt daar gaat onze tocht richting La Vega, Berbes, Playa de la Espasa naar La Isla waar we overnachten. Het was een mooie etappe met deels binnenland en langs de kust bekroond met mooie uitzichten. Een bewolkte dag vandaag met 19° maar heel goed wandelweer.
Hoogte profielen
Hier komen we Cuerres binnen gewandeld, een klein dorp zonder voorzieningen(dikwijls tegengekomen). Aan het eind van het dorp komt men langs de kerk van Mamés, uit de 18°eeuw, met zijn bijzonder portaal en de nabijgelegen pelgrimsbron fuente de los Peregrinos. Onze Cindy Mag ook even voor de lens staan(zitten)
Na het verlaten van Cuerres stappen we verder richting Ribadesella. Hier aangekomen in Ribadesella, een typisch kustdorp, ingesloten in de monding van de rivier Sella, een immens en veilig estuarium. Het oude gedeelte, dat de middeleeuwse pelgrims ook al kenden, ligt op de rechteroever, aan de rand van de haven. Hier weer de mooie herenhuizen, de kerk, de bars en een markt. Op de andere oever van de rivier, vanwaar we kwamen via een lange brug, strekt zich het moderne gedeelte van Ribadesella. kleine en aangename steegjes Kerk van Ribadesella Hier aten we ons ontbijt na 11km wandelen. We aten (Cindy en ikzelf) zo'n reuze croissant als ontbijt.
Na het verlaten van dit klein stadje via de brug stapten we nu richting La Vega via het strand van Santa Marina. Hier kwamen we voorbij een oud wasbekken. Vele kleine weggetjes. La Vega, een dorpje dat tegen de heuvel geplakt lijkt, halverwege de weg tussen het strand en de berg. het dorp heeft een interessante landelijke architectuur en mooie voorbeelden van de Asturische horreos(graanopslagplaatsen) Zicht op de kust Aankomende zee.
We kregen enkele mooie uitzichten.
Die meid was altijd goed gezind. Nog eens een mooi uitzicht
Nogmaals op de foto Het was zalig om hier dit pad te volgen.
We verlieten de kustlijn en kwamen aan in La Isla. Wie in La Isla overnacht moest de hoofdweg een 300tal meter terugwandelen, naar het paaltje met de 2 schelpen . De pijlen verwijzen naar een onverharde weg, die later verhard wordt en die leidt naar het gehucht Bueño en vervolgens naar Coviàn. We gingen op zoek naar de albergue waar we ons eerst moesten aanmelden bij Señora Angelina(een oude dame met haar op de tanden. Ze liet niet met haar sollen) Nog een namiddagwandeling doen na onze inschrijving. We kregen er niet genoeg van.
Het kerkje van La Isla. Het was een eenvoudige albergue. Morgen wandelen we verder naar Valdedios.
Treed dat wat je op je weg komt niet tegemoet met angst, maar met hoop.
Wandeldag17 Pendueles - Piñeres de Pria 10-05-2015
Pendueles - Piñeres de Pria:
Toen we Pendueles verlieten besloten we de variant te nemen, daar de officiële weg een eind langs de drukke loopt en saai en lelijk is. We volgden richting Llanes. Dit pad bracht ons langs het strand van Vidiago, een heel mooi stuk. Grotendeels vlak profiel en goed gemarkeerd. Enkele asfalt stukjes, verder onverharde paden. Een zeer aantrekkelijke en afwisselende etappe door een lichtglooiende strook tussen kust en gebergte.
hoogteprofielen
Vertrek vanuit Casa Flor in Pendueles
Hier zichten op de stranden van Vidiago mooie zichten
Het weer was terug heel goed. We kregen een dag temperatuur van 25° Mooie uitzichten op de bergen
Ik wist niet dat ik hier ook familie had de zon was al aardig van de partij Heel rustig om te wandelen.
Dit is een groot verschil met de camino Frances qua mede pelgrims.
Hier namen we een ontbijt na 2u te hebben gestapt. Daarna kregen we veel afwisseling qua ondergrond en zichten.
Hier doorkruisen we Llanes. Hier onder de autosnelweg gaan we verder richting Barro
Ook hier in Poo namen we een variant die ons via het strand van San Antolin bracht. Ook daar kregen we machtige uitzichten.
Op weg naar de stranden Mooie uitzichten
Het pad slingerde zich door de weidse velden. Dit is om van te dromen, de kustroute bracht ons hele mooie beelden op.
Playa de San Antolin
Hier een stukje bos doorkruisen
Onze Cindy deed haar best om in het spoor te blijven Hier kijken we op de besneeuwde bergtoppen, de andere kant de kust. Eén woord: PRACHTIG
Ondertussen zijn we in Pria, Nog eventjes een onverhard pad nemen
en zijn we aangekomen aan de prive albergue La Llosa de Cosme,heel vriendelijk en ok. De vrouwelijke uitbaatster doet gratis de was. Het dorpje zelf heeft niks te bieden, er zijn geen bars of restaurants, om te eten moet je naar het vorige dorp gaan. Morgen stappen we verder richting La Isla.
Een huiselijke omgeving is niets anders dan een systeem van gewoonten.
Het verrassende, dikwijls overweldigende van een reis in een vreemd land is, dat men gedwongen
Wandeldag16 San Vicente de la Barquera -Pendueles 09-05-2015
San Vicente de la Barquera - Pendueles:
We vertrokken vanuit San Vicente en wandelden naar Pendueles. Het was de laatste etappe die we stapten in Cantabrië, onze eindbestemming ligt in Asturië. De 2 belangrijkste steden in Cantabrië zijn Comillas, die we reeds doorkruisten en San Vicente, een stad van aanzien op de noordelijke Jacobsweg. Behalve een van de mooiste plaatsjes in Cantabrië is San Vicente ook de vierde Villa Marinera aan de kust. In het dorp Unquera zijn we in Asturië.
hoogteprofielen
Het was een bewolkte dag met dagtemperaturen rond 19°. Cindy met Urbain.
Mooi uitzicht op de zee. Het was een glooiend terrein Hier eventjes een rustpauze ingelast en wat gegeten. slekke kom utgekropen Hier gingen we de riaDeva over en kwamen we terecht in Asturië. Asturië strekt zich uit overf een oppvlak van 10.604km² en heeft ca.1,1miljoen inwoners. De hoofdstad is Oviedo.Huidige troeven van Asturië zijn haar enorme natuurschatten. Bijna 1/3 van de hele regio staat onder natuurbescherming, hetzij als natuurpark,biosfeerreservaat of nationaal park zoals Picos de Europa. Het nationaal drankje is de Sidra, de met een hoge boog in het glas geschonken appelcider. Typisch voor Asturië zijn o.a de in felle bonte kleuren geverfde huisgevels. I'm happy, haar typische uitdrukking. de 2 spitsbroeders Ondertussen aangekomen in Colombres. Colombres is bekend om zijn mooie voorbeelden van "Latijns-Amerikaanse" architectuur. Het is een goed onderhouden stadje waar veel renovatie heeft plaats gevonden. In een van de mooiste herenhuizen;de Quinta Guadalupe, met zijn opvallende blauwe gevel, werd in 18987 het Archivo de Indianos ondergebracht. Een museum en onderzoekcentrum waar alles te vinden is over de emigratie van de Asturiërs naar Zuid Amerika in de 19°en 20°eeuw.
Na Colombres trokken we verder via La Franca en Buelna richting Pendueles waar we overnachten. Altijd welgezind.
Hier waren we aangekomen in Pendueles waar we naar de Casa Flor gingen om te slapen. Deze albergue kwam niet overeen met de beschrijving vanuit onze boek. Normaal waren er 21 bedden, in het echt waren er maar 4 kamers. Soit we hadden een bed en dit was het voornaamste. Na ons te hebben geïnstalleerd zochten we nog iets om te eten.
Na een uitgebreid ontbijt , namen we afscheid van Padro Ernsto en vervolgden onze weg. Het motregende een klein beetje, maar na een kwartiertje was de regen verdwenen en kwam de hemel blauw. Ondertussen waren we aangekomen in Galizano. Daar namen we de variant langs de stranden van Galizano en Langre tot in Somo waar we de overzet namen naar Santander. Met dit mooi weer was het prachtig om dit kustpad te volgen. We konden mooie zichten fotograferen. na de overzet doorkruisten we Santander, af en toe wat zoekwerk voor de markering, maar we vonden het . We gingen verder richting Santa Cruz de Bezana. Aangekomen in dit stadje stapten we naar onze slaapplaats, de albergue droeg dezelfde naam of de stad. Het was een privé albergue, moeder en dochter verwelkomde ons en kregen een drankje aangeboden. De formule was net dezelfde als gisteren, vrije donatie en eten met de andere pelgrims. Voor morgen als we weggingen gaf de moeder ons uitleg over de weg die we konden bewandelen. Vandaag hadden we een hele mooie etappe met weinige klimmingen of dalingen. het weer was aangenaam, zo'n 24°.
We lieten Guémes achter ons en stapten Galizano. Aangekomen in Galizano kozen we voor de variant langs de kust Kerk van Galizano: Nuestra Señora de Galizano. Op weg naar de kust We kregen schitterende beelden prachtig
eventjes een foto laten nemen kon er niet genoeg van krijgen
Het weer was uitstekend.
adembenemend Nu nog een stuk over het strand.
ook nog die trappen op aangekomen in Somo waar we de overzet namen voor Santander Hier is het bootje, de overzet duurde een 20 tal minuten. eventjes uitrusten zicht op Santander.
We doorkruisten deze stad, de hoofdstad van Cantabrië. de bank van Santander. De kathedraal, waaromheen de stad ontstaan en gegroeid is. Het godshuis, van een bijzondere eenvoud en soberheid, werd gebouwd in de vroege middeleeuwen, tijdens de regering van koning Alfonso VII en was als abdijkerk gewijd aan de heilige Emeterio. We stapten door de brede lanen van de stad (bijna uitsluitend winkels)
Deze pijlen volgde men in de stad. Eenmaal buiten de stad wandelden we verder naar Santa Cruz een 10km verder. Hier aangekomen aan de albergue van Santa Cruz. Ook boodschappen behoren bij de pelgrim. In de vooravond wat tijd maken om onze dagboek bij te houden. Voor de Albergue
Binnenin de albergue de keuken
Hier de gedekte tafel voor ons avondmaal. Vooraan zie je de tortillia
Hier nog een zicht op deze mooie albergue. Morgen stappen we verder naar Santillana del Mar.
Onderweg zijn is...stil zijn met de sterren,
zingen met alle vogels en dansen met alle kinderen.
Wandeldag14 Santa Cruz - Santillana del Mar 07-05-2015
Santa Cruz de Bezana - Santillana del Mar:
Na het heerlijk ontbijt, verlieten we Santa Cruz en begaven ons richting Mogro, zoals de waardin zei we namen het boemeltreintje in Boo de Piélagos en 5' verder kwamen we aan in Mogro. De andere optie was een 10km langer de weg volgen via de pijpleidingen van Solvay, die niet interessant was.Zo hadden we wat tijd gewonnen en wandelden verder richting Barreda. Ondertussen hadden we het gezelschap gekregen van een Chinese jonge dame. Ze liep via gps deze camino. Ze had ons wat geholpen deze morgen toen er plots geen markeringen waren en toonde ons de juiste weg. Na iets te hebben gedronken gingen we verder naar ons eindpunt voor deze dag in Santillana del Mar. Ondertussen was de temperatuur opgeklommen tot 26°. Rond 12u30' kwamen we aan op een camping, de albergue was niet open, en zo waren we aan de camping aangekomen. Daar waren er enkele bungalows ter beschikking voor de pelgrims. Wij kregen er een toegewezen en konden ons installeren. Na het douchen trokken we het stadje in om inkopen te doen en wat foto's te nemen.Toen we terug kwamen was die Chinese ondertussen ook aangekomen op de camping. Ze verbleef ook in onze bungalow. Dit was een prettig weerzien, en zo raakten wij in gesprek met elkaar. In de namiddag steeg het kwik tot 30°
Hoogte verschillen van deze etappe
We zien in de verte de sneeuwtoppen van pico d'Europe Hier is dan het Chinees meisje
Onderweg kregen we steeds mooie uitzichten en de temperatuur mocht er ook zijn. Aangekomen in Santillana. Santillana del Mar wordt de stad van de drie leugens genoemd: Ze is noch heilig(santa), noch vlak(llana) en ze ligt ook niet aanzee(mar). Heel echt is het middeleeuwse karakter, dat drommen toeristen aantrekt. Statige paleizen, herenhuizen en woontorens uit de 14°eeuw met weelderige wapens aan de gevels omzomen de met natuursteen geplaveide steegjes. In de 8°eeuw bouwde een groep monniken hier een kleine kapel voor de relikwieën van de Santa Juliana(waaruit later Santillana werd). Onze bungalow, we hadden ondertussen al een klakwasje gedaan. Zicht op de andere bungalows. Urbain tijdens de was. Wandeling in Santillana Tof dorpje
verlaten steegjes mocht even rusten regelmatig een bar de ingang aan het museum.
Zalig om er door te wandelen, geen druk gedoe.
We vonden een rustig eetgelegenheid, nadien nog wat kuieren en terug naar onze camping. Morgen staat er een zware etappe op ons programma en benieuwd of onze jonge dame nog van plan is om mee te gaan..
De paradox van de reis van de held is de opperste synchroniciteit:
Wandeldag15 Santillana - San Vicente de la Barquera 08-05-2015
Santillana - San Vicente de la Barquera:
Vanmorgen wilde de Chinese meegaan met ons, dus geen bezwaar. De zon was vroeg van de partij.het was een mooie en afwisselende etappe. Soms langs de kust, soms landelijk. We klommen 700m en daalden er 750.Onderweg kregen we weer mooi uitzichten.Het weer was heel aangenaam zo'n 24°
de zon was vroeg opgestaan
Hier de kerk van Oreña San Pedro, dit dorp is bekend om zijn antiekwinkels en veilingen. De Camino doorkruist het dorp waarna een mooie klim tussen de weilanden begint naar de kerk van San Pedro. Deze kerk dateert van de 16°eeuw.
Deze camino is nog altijd rustig, weinig pelgrims te zien op onze weg. Cobreces. Het dorp is gebouwd op de flank van een heuvel en men moet door een doolhof van steegjes om bij de twee markante gebouwen te komen, De trappistenabdij Santa Maria de Viaceli en de naastgelegen kerk van San Pedro Advincula. Hele mooie kerk. Hier dronken we wat alvorens deze mooie tocht verder te zetten. Ben toch een kleintje tegenover deze gast. hele mooi uitzichten op weg naar La Iglesia
Een mooi landelijk gehucht, dat bij de gemeente Ruiloba hoort, met de opvallende kerktoren van de Iglesia de la Asuncion. We lopen het dorp weer uit langs het gemeentehuis in de richting van Campamento juvenil(zomerkamp voor kinderen).
Zeezicht, een tijdje geleden.
Hier zijn we in Comillas,een middeleeuwse pelgrimsweg tussen Santander en Austrië liep door dit stadje dat in een Repertorium over historische wegen uit 1547 Humillas genoemd werd. Het is ook een vooraanstaand vakantieoord in Cantabrië en synoniem voor koninklijk en high society.
Weer een zicht op de besneeuwde bergtoppen. Hier een blik op Urbain en onze Chinese, ondertussen kennen we haar naam: Cindy(chinees=Wen Ye) Aangekomen in San Vicente eventjes tezamen op de foto
oei, die laat ik met rust. De superlange puente de La Maza, een robuuste stenen constructie met de bouw waarvan in de 15°eeuw begonnen werd is de toegang tot de vierde Villa Marinera. Wie verder loopt komt bijna niet in de stad: na de brug gaan pijlen rechtdoor over de weg naar La Acebosa.
Urbain probeert even de gemeentewerkers na te doen, en het lukt hem.
Nog een zicht op deze robuuste brug.
Het haventje van San Vicente de la Barquera. We slapen in een povere albergue De peregrinos El Galéon. We namen nog wat foto's en gingen dan op zoek naar een restaurant waar we onze menu del dia aten en de Chinese trakteerde. Is dit geen geluk hebben?
Als je een groene twijg in je hart bewaart, zal op een dag een zangvogel je opzoeken.
Na deze mislukte etappe van gisteren, en een welverdiende rust trokken we verder naar Guémes. Een relatieve rustige tocht, is er een klim bij Bareyo, verder een vlakke etappe over strand, goede paden en weggetjes. We moesten terug goed opletten op de markering, want die was ook niet altijd even goed. We hebben enkel 2 pelgrims gezien op onze wandeling. Rond de middag kwamen we dan aan in Guémes. Deze albergue van Padro Ernesto ligt even buiten het centrum van dit dorpje. We kregen een heel vriendelijke ontvangst. Het is een mooi domein waar ze met enkele vrijwilligers werken. Toen we ons bed hadden gekregen,gingen we wat op verkenning door dit domein.Rond de klok van 14u luidde er een klok en alle pelgrims die toen aanwezig waren , konden een lunch krijgen. vanavond voor het avond eten kregen we een groepsgesprek en een verhaal over wat Padro Ernesto zoal doet. Pelgrims die daar voorbij komen is het een must om even binnen te gaan of te overnachten.
Mooie zonsopgang
Romaanse Santa Maria de Bayerokerk Stenen brug
Uitgangbord van Guémes Aangekomen op domein van Padro Ernesto
Heel mooi domein, hij werkt uitsluitend met vrijwilligers.
Hier slapen vrijwilligers en pelgrims
deze is de waak(slaap)hond van het domein. Zicht op de rest van het dorp(telt een 300tal inwoners). Deze pijl duid de juiste weg aan voor morgen.
de befaamde jeep waarmee hij meer dan 60 landen bezocht. Urbain geniet van de stilte en ik ook.
Voor de komende pelgrims is het zeker de moeite waard om hier te overnachten. Alles is op vrijwillige basis(donatie).
Weer vroeg vertrokken, het motregende een beetje, richting Laredo. Na een 6 tal km bereikten we Laredo, ondertussen was het gedaan met regenen en het was een beetje doef. Daar namen we terug ons ontbijt en stapten dan verder naar Santoña. Daar konden we kiezen , een overzet per boot of de grote variant nemen via Colindres. Deze zouden we nemen, een man leidde ons op het juiste pad, want deze was niet gemarkeerd. Eenmaal op de juiste weg begonnen we aan ons avontuur (en het was een avontuur!) na een hele poos kregen we dubbele markering, zowel rechts als links op een splitsing. Wat nu, wat moeten we kiezen? We vroegen aan de lokale bevolking welke de juiste was en ze wisten het niet. Rarara wat doen we? De rest van deze tocht liepen we verkeerd. Na enkele uren kwamen we niet ver van de splitsing terug van deze morgen. Toen besloten we via de kustlijn te stappen tot Noja waar we daar keken om te overnachten. Wat een dag was dat!
We besloten dan om geen alternatieven meer te stappen( sommige zijn gemarkeerd , andere niet).
de rode lijn volgen, dus klimmen dit was dan wat kalmer aan de albergue verlaten in de vroege ochtend
een lichte nevel boven de kust
langs de kust in Santoña mooie strandlido
hier konden we kiezen voor de overzet of de variant
hier Colindres, voorlopig was alles nog in orde.
Na deze was het echt speurwerk met alle gevolgen van dien. we liepen mis We konden enkel ons nog opkrikken met enkele mooie zichten
We volgden dan dit lange kustpad konden op het strand nog enkele foto's nemen van de aankomende zee
daarna over het strand onze weg vervolgen
In Noja stad zelf hebben we geslapen in de plaatselijke albergue de Peregrinos Noja Aventura. Zo, morgen stappen we verder naar Guémes en gaan op zoek naar Padro Ernesto.
Elk mensenleven is een reis en reizen is een kunst.
Vanmorgen vroeg gestart, aangenaam wandelweer met zo'n 18° gingen we richting Liendo. We volgden eerst een stukje kust tot aan Islares waar we ons ontbijt namen. Dit was na 2u30' stappen, na de vulling van de maag staten we verder aan deze aangename tocht. Het eerste stuk was vrij rustig. Tussen Islares en Liendo lagen er nog enkele kleine gehuchtjes, maar daar was er niks om te drinken of te rusten. We hebben zo'n 20km gestapt tussen ons ontbijt en onze bestemming. Na de middag was het warmer geworden tot 24°. Urbain en ik kwamen als eerste pelgrims aan de albergue en moesten de sleutels ophalen. We hebben ons direct geïnstalleerd en gedoucht en ons schrijfwerk gedaan. Nadien wat verkenning gedaan in het dorp.
Hoogte profiel Nog een beetje donker toen we vertrokken een van de vele markeringen zicht vanaf de kust
rustig om te wandelen, bijna niemand tegengekomen onderweg.
mooie uitzichten terug tussen de eucalyptussen
geheel verlaten
onze albergue in Liendo
kerk van Liendo
hier in onze albergue, de keuken
onze slaapplaats. Morgen trekken we verder naar Guémes.
We verlaten de albergue van Pobeña in de vroege ochtenden wandelen over de parkeerplaats terug naar het trappenpad. de eerste klim op onze nuchtere maag. het steile pad brengt ons omhoog op het aangenaam kustpad dat we voor een tijdje volgen. Na enige tijd stappen we in de provincie Cantabrië. Deze kleine regio is buiten Spanje vrij onbekend. Haar grootste attractie, de grotschilderingen van Altamira, zijn echter wereldwijd een begrip. Nadien komen we aan in Onton en daar nemen we de variant via de officiële camino. De route is geheel gemarkeerd. We kwamen eerst Baltezana tegen en van daaraf liep men afwisselend over kleine stukjes asfalt en onverharde wegen naar de Helguerapas. Het was een prachtig stukje natuur die we kregen te zien. daarna gingen we richting Ontanes en verder via de bedding van een oude spoorrails tot aan Santullàn.. Daarna vervolgde de weg zich naar Samona en zo verder tot Castro Urdales. Het was een pracht van een wandeling. Tot aan Onton volgden wij een mooi kustpad, daarna stapten wij door bossen en kleine gehuchten.
Hoogteprofiel: vanaf Onton volgden we de oranje lijn tot aankomst. We verlieten onze Albergue De zon was aan het opkomen een ochtendblik op de zee Dit mooie kustpad volgden we een heel eind
we kregen mooie uitzichten
steenslagpaden
gescheurde weg
op weg door het bos ook in Spanje heb je bricoleurs!!! de goede richting
die kwam even een kijkje nemen
markering was dik in orde uitzicht op zee dit waren echte cracks hier in Castro Urdales De Santa Mariakerk, een van de grootste gotische kerken in Cantabrië, overheerst het stedelijk profiel van Castro Urdales.
We sliepen hier in de plaatselijke Albergue Municipal de Castro Urdales, heel goed maar klein. Er waren 16 bedden ter beschikking. Hier is donatie veel van toepassing in Cantabrië. Morgen stappen we verder naar Liendo.
Na het ontbijt verlieten we Bilbao in de miezerig regen. Een pittige klim bracht ons tot bij de Iglesias san IGuelda, Dit na 2,5km te stappen. Daarna in dalende lijn naar de rand van de stad. Vanaf daar een heel lang en saai stuk door de buitenwijken van Bilbao. We volgden een ellenlang fietspad(8km) tot aan een splitsing buiten de bebouwde kom. Daarna was het terug mooi richting Pobeña via La Sirene, langs de kust. Het gemeentje zelf is mooi en kleinschalig. Er zijn veel mogelijkheden om te eten en te drinken. Het weer was wat wisselvallig, na de middag was de zon er opnieuw met zo'n 21°. We sliepen in de plaatselijke albergue van Pobeña, Een pover gedoe, 1 douche voor 22 bedden. Ok we hadden een bed en dat was het voornaamste.
Vandaag terug wandelen met onze cape af en toe wat stenige paden, ondertussen gestopt met motregen.
Terug een zicht op zee
En we kregen meer van die zichten te zien. Dit is was leuker dan het saaie pad in Bilbao.
Hier moesten we de brug over om in de gemeente Pobeña te komen en naar de albergue te wandelen. Morgen verlaten we Pobeña en stappen verder naar Castro Urdales.
We moesten vandaag een eind terug wandelen naar Zamudio. Na een klein uurtje bereikten we terug de kerk San Martin de Artega van Zamudio. Het was een korte etappe, we hadden nog één steile klim te verwerken alvorens we in Bilbao aankwamen. Na het passeren van de kerk was het licht stijgend en steken een vierbaans over. Daarna stapten we we hier rechts parallel aan en begonnen we voor het grote hek op het onverharde pad links omhoog aan de laatste klim naar Bilbao. Soms door het bos,dan weer door open terrein kwamen we op een asfaltweggetje waar we verder liepen. We volgden deze weg en sloegen af naar een bospad omhoog. Iets later zagen we een bord met de volgende tekst: Calzada de los Zamudianos(de weg van de mensen uit Zamudio). Direct daarna bevinden we ons op het hoogste punt (350m), waar we op een voetpad door een recreatiegebied boven Bilbao wandelden. Een beetje later krijgen we een blik over deze stad. We begonnen te dalen en tot de kathedraal was alles ok. Vanaf daar was de markering zoek en via de politie kwamen we weer op het juiste pad. Via het bureau van toerisme kregen we een stadsplan en dan ging alles vlotjes. ondertussen maakten we gebruik van een mooie stadswandeling te maken. Na deze wandeling stapten we verder naar onze albergue. Eenmaal deze te hebben gevonden installeerden we ons en deden we wat schrijfwerk. Wij moesten samen met nog enkele andere pelgrims het eten zelf maken. Het was een gezellig boel daar met al die verschillende talen.
Hoogteprofiel De Iglesia de San Martin de Artega
Het bospad omhoog voor de laatste klim voor Bilbao
Een eerste blik over Bilbao Basilica de Begoña inzicht in de kerk
het trappenpad naar deze kerk
ook hier zijn er de typische smalle straten
ook heel veel beelden hier zijn we op weg naar het Guggenheim museum.die gelegen is naast de rivier. eventjes naast meneer poseren. de fameuze spin
hier de ingang van dit museum. Het symbool van het nieuwe Bilbao: het Guggenheim museum. Het museum was het topstuk van een complex infrastructureel project dat de hoofdstad van Vizcaya moest veranderen van een grauwe industriestad in een plaats die openheid uitstraalt. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de ria die door een grote hersteloperatie nu functioneert als de longen van de stad in plaats van als riool en de plantsoenen met wandelpaden langs de rivieroevers die korte metten hebben gemaakt met de oude pakhuizen en haveninstallaties.
We verlieten na de wandeling de stad en begaven ons naar de albergue, ook de markering liet soms ons in de steek. Na enige tijd waren we op onze bestemming.
Hier aan onze eettafel met een lekker etenje, alles hebben we zelf gedaan.
Vandaag een middelmatige etappe qua lastigheid. Relatief vlakke trajecten afgewisseld met lichte stijgingen. grotendeels goede paden, enkele stukken langs hoofdwegen. De route door Gernika en bij de Ermita de Santa luzia aan de uitgang van de plaats zijn slecht gemarkeerd. Hoewel we een van de dichtst bevolkte agglomeraties van het Baskenland naderen(bijna de helft van de Basken leeft in agglomeratie Bilbao), overheerst tot vlak voor Bilbao het landelijk karakter met mooie landschapsimpressies.Het was bewolkt weer, maar aangenaam om te wandelen. We verlieten Gernika via enkele oude gebouwen. Na een korte maar hevige klim, wordt het een mooi bospad met een gematigde stijging. We kregen vandaag ook enkele modderpaden,en het hoogteverschil van deze etappe is 830m klimmen en dalen. Normaal gingen we slapen in Zamudio, maar de plaatselijke albergue ging pas op 1 ei open. Dus we kregen de raad om verder te gaan naar Derio, deze lag niet op de officiële route, maar enkele kms verder. Zogezegd zogedaan, we gingen richting Derio. Na een hele poos besloten we toch nog even te vragen waar die jeugdherberg lag. Een man wilde ons met zijn auto daar heen brengen,we stemden toe. Dit was het begin van helse rit. Die man reed met 1 hand en in de andere zijn telefoon, reed soms links van de weg en ook door een sans unique. Uiteindelijk kwamen we een enorm gebouw en dit bleek onze slaapplaats te zijn voor deze avond.
Hoogte profiel We verlaten onze albergue in Gernika via een bospad begonnen we aan onze steile maar heftige klim. Ook deze keer kregen we veel bos.
Bewolkt maar goed wandelweer. mooie uitzichten
ook hier enkele eucalyptussen
af en toe wat modder af en toe wat gemiezer oppassen voor het glijden
Hebben veel oude en zieke bomen gekapt.
Dit is de kerk van Zamudio. Zamudio is een van de rijkste gemeenten van Spanje dankzij zijn technologiepark waar veel ondernemingen gevestigd zijn. Maar al die moderne technologie is niet in staat de monumentale kern te verbergen die wordt gevormd door de San Martinkerk, met zijn enorme karakteristieke houten portaal en de Torre de los Malpica, alweer zo'n mooi voorbeeld van een versterkt huis dat typerend is voor de adel die het maatschappelijke en politieke panorama domineerde in het middeleeuwse Baskenland. Inkom van dit enorm gebouw
Hier werden we afgezet door die wilde driver. Een enorm complex en wij sliepen in een deel van dit gebouw die dienst doet als internationaal jeugdherberg met zijn tweetjes!!! Hier een zicht op dit gebouw.
Een opstijgend vliegtuig vanaf de luchthaven van Bilbao. Morgen trekken we verder naar Bilbao. Moeten dan een 4tal km terug gaan tot aan de kerk van Zamudio.
Vandaag was het een korte etappe, maar heel afwisselend. Deels ongemakkelijke, steile paden(bij regenweer echte moddergoten) en deels weggetjes. gelukkig was het mooi weer met zo'n 21°. Een etappe van grote landschappelijke schoonheid. Het heuvelachtige terrein opent afwisselende doorkijkjes, daartussendoor duikt het pad steeds weer het schaduwrijke loofbos in. Daarbij passeert de pelgrim slechts enkele gehuchtjes, die de landelijke indruk eerder onderstrepen dan verstoren.
Hoewel de tocht na Markina een mooie wandeling is over een door bomen omzoomd pad met een klim naar de alto de Gontzegarai(bergpas) merkt de pelgrim dat, omdat men door de provincie Vizcaya wandelt, het profiel van de bergen steeds glooiender wordt. de zee is nu ver weg omdat de kustlijn zich naar het noorden uitstrekt door de invloed van kaap Matxitxako en de pelgrimsroute een stuk afsnijdt op weg naar Bilbao.Het is bijna voortdurend een afdaling, zodat onze voeten kunnen bijkomen van de dag van gisteren. Aan het andere eind wacht Gernika, van oudsher de zetel van het Casa de Juntas (provinciale overheid) van Vizcaya, aan de monding van de ria van de Urdaibai. Hier kwamen veel reizigers samen die per boot in Bermeo arriveerden om van hier de camino de Santiago del Norte te volgen. Vandaag was het 400m klimmen en 700m dalen.
We lieten Markina Xemein achter ons en begonnen aan onze tocht
eventjes poseren
We volgden verder de mooie paden De zon begon door het wolkendek te boren genieten van de kabbelende beekjes
hier en daar wat mist
Geboortegrond van de familie Simon Bolivar. Bevrijder van Zuid Amerika, maar hij werd geboren in Caracas,Venezuela. Zijn verre betovergrootvader die in de 16°eeuw vertrok naar Zuid Amerika op zoek naar geluk omdat hij niets van het familiefortuin geërfd had, kwam hiervandaan. Mooi in het kleine dorp is het museum gewijd aan de held van Colombia en ingericht in een van de vroegere huizen van de familie. terug een mooi zicht deze paden zijn al voor een stuk droog
Hier passeerden wij Zenarruza Bij het binnengaan van de vervallen poorten van de enige kloosterkerk van Vizcaya, gesticht in de 11°eeuw, voelt u de adem van de geschiedenis. Het complex ligt aan de voet van de berg Oiz en heeft een bevoorrechte positie in het religieuze leven van Vizcaya. Zenarruza bereikte zijn hoogtepunt in de 16°eeuw en heeft, ondanks talloze gebeurtenissen en branden, zijn interessante kerk uit de 15°eeuw behouden.De kerk heeft een groot houten voorportaal en een vierkante kloostergang in renaissancestijl. Hier zwaaien trappisten de scepter en zij waren de eersten die de pelgrims gastvrijheid boden in dit bergachtige gebied van Baskenland.
terug enkele stenige paden
heel rustig om daar te wandelen, op het gefluit van de vogeltjes na is het er muisstil.
hier en daar een oversteek door het water.
mooi uitzicht
Hindernissen onderweg.
een veulentje Urbain had waarschijnlijk grote dorst. ook ik Hier aangekomen in Gernika
Rond gewandeld in het park
een zeer oude eucalyptus
Gernika, een plaats die jammerlijk bekend geworden is door het bombardement dat de Duitse vliegtuigen op de stad uitvoerden in de 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog, een tragedie die uitgebeeld is op het gelijknamige schilderij van Picasso. Gernika neemt een speciale plaats in bij de steden in deze provincie omdat het de zetel van de provinciale overheid is, Casa de Juntas. Het Casa de Juntas, in het hooggelegen deel van het dorp, is het symbool voor heel het Baskenland. vandaag sliepen we in Albergue Aterpetxea de Gernika. Morgen stappen we verder naar Derio.
Na het ontbijt vertrokken we met regen voor een zware tocht. Tot Markina Xemein veel en soms hele steile beklimmingen en afdalingen en vooral bij nat weer, deels slechte paden , deels kleine weggetjes. Afdaling ca. 3km voor Markina is extreem glibberig en stenig! Daarna waren er betere paden. De St. Jacobsroute buigt van de kust af naar het binnenland. Bijna 25km wandelen we in grote afzondering door bossen en velden. Behalve bij Markina liggen er enkele gehuchtjes. Vandaag moesten we 1000m klimmen en 700m dalen.
Hoogteverschil We vertrokken met de regen. Zicht op de bergen Hier begonnen we aan de beklimmingen Mooie uitzichten, jammer van de regen. Ermita del Calvario zoals de naam zegt: de Calvarieberg kapel.
Oppassen voor het wegglijden.
Stenige en glibberige paden, we moesten uitkijken.
Af en toe stopte het met regen zoals hier , we kregen een mooi uitzicht. Onze volgende paden die we onder onze voeten kregen. Bosrijk gebied, we kwamen op niemand tegen, we hadden ook nog niet kunnen stoppen om iets te drinken.
Ja Urbain, hier zit geen vis in. We begonnen aan de afdalingen
Het einde van de regen is in zicht
Onze albergue voor deze avond.
Hier in Markina Xemein zijn er veel historische gebouwen. het eerste plaatsje in Vizcaya waar de pelgrimsroute doorkomt werd in 1355 gesticht door Don Tello, heer van Vizcaya. Hoewel de tekenen van de moderne tijd te zien zijn in de buitenwijken is in de straatjes in het centrum de middeleeuwse sfeer van vroegere ommuurde burcht bewaard gebleven. We slapen vandaag in een privé albergue Augsto, een sobere en eenvoudige maar goed. morgen trekken we verder naar Gernika.
Zarautz(Spaans Zarouz) is het Hawaï van het Baskenland. Als de zee voor het ca. 2km lange zandstrand tekeer gaat, dan storten onverschrokken surfers zich in zee, op zoek naar de perfecte golf. Dit langste strand van de provincie Gipuzkoa werd in het midden van de 19°eeuw ontdekt door de aristocratische High Society van Spanje, in het bijzonder koningin Isabel II, en opende daarmee een lucratieve inkomstenbron: het toerisme. Tot dan toe leefde Zarautz van de landbouw, de scheepsbouw, de kustvisserij en de walvisvangst. Dit laatste is in het stadswapen vertegenwoordigd: naast een burcht en een leeuw prijkt daarin een dikke walvis.
We verlieten Zarautz en stapten richting Deba. We volgden een heel eind het wandelpad langs de kust.De etappe tot Getaria liep op het voetpad naast de kustweg.Zeer afwisselend tot Getaria.Hoogteverschil: 700m klimmen en dalen
We verlieten Zarautz in de motregen
Hier kon men een trui verdragen, een sterke bries was de oorzaak ervan.
Mooi uitzicht Dit dorp is één van de historische havens van Guipùzcoa, de geboorteplaats van Juan Sebastian Elcano, de stuurman van Magelhaes die de eerste reis rond de wereld maakte. prachtige zichten over de kust
Zumaia (Spaans Zumaya) ligt ingebed tussen de groene, glooiende heuvels en de meanderende rivierarm van de Rio Urola. Waarschijnlijk ontstond de eerste nederzetting rond een klooster.
eventjes poseren zie graag de vrouwkes hier enkele smalle steegjes
We wandelden door prachtige natuurstreken Zelden zagen we anderen
Op de juiste weg naar Deba
Aangekomen in Deba waar we naar onze slaapplaats gingen. We sliepen in het oude, gerenoveerd stationnetje. Echt tof. Morgen trekken we verder richting Markina Xemein.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
