Het was een lussenparcours, het stond zo niet vermeld in de marching.

De startzaal Sarkoheem

We begonnen met lus 1, via rustige paden wandelden we richting Hoge Dijken.

Opkomst van de zon, volgens de weersvoorspelling ging het vanf de middag regenen. Afwachten maar.



Hier zijn we dan aangekomen het het natuurdomein.

De Hoge Dijken is een natuurgebied in de gemeente Oudenburg. Het ligt aan de Oude Brugseweg in de deelgemeente Roksem en de Korte Vijfwegenstraat in de deelgemeente Ettelgem. In het gebied bevindt zich een plas die in de volksmond Roksemput genoemd wordt. De oppervlakte van het domein bedraagt 52ha.



Zicht op de Roksemput.

De bodem kent een grote natuurlijke verscheidenheid, van droge , zure zandgrond tot vochtig grasland. Tussen 1989 en 1992 werd het domein beplant met ruim 15000 inheemse bomen en struiken. Er overwinteren veel watervogels, jaarlijks zo'n 6000 eenden en ganzen.



In de plas komen verschillende vissoorten voor.








Na een tijdje begon het te regenen en de wind wakkerde aan. Af en toe viel er wat natte sneeuw.

Jammer dat het nu al regende, dus weg met het fototoestel. Toen we de zaal naderden begon het wat harder te regenen. Eénmaal in de zaal besloot ik de 2 andere lussen niet meer te doen. Dus het was een korte wandeling van een 8tal km. Morgen misschien beter?

Het te volgen parcours

We gingen richting de vernieuwde Markt.



Sint Walburgakerk



't Spei ligt net buiten het centrum van de stad, op het grondgebied van de deelgemeenten Oudenaarde, Bevere en Leupegem. In 1988 werd in het kader van de actie Plant een bos, een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3ha. Verschillende plaatselijke scholen werden bij deze aanplant betrokken.



De actie werd bekroond door de Koning Boudewijn Stichting. In 1997 werd een lokale werkgroep opgericht om het gebied verder te ontwikkelen en de optie genomen om een natuureducatieve zone uit te bouwen. In 1998-1999 werd een bomen-en struikenleerpad aangeplant; 38 verschillende boomsoorten en 24 verschillende struiksoorten werden onder de vorm van een determinatiesleutel op basis van de bladkenmerken langs een parcours uitgeplant. In het gebied is bijzonder aandacht besteed aan de zogenaamde Kleine landschapselementen(KLE), door het aanplanten van gemengde knotbomenrijen, kaphagen en gemengde houtkanten. 't Spei is  enkel toegankelijk voor wandelaars. Er mag enkel gewandeld worden  op de aangeduide paden.

We kregen heel veel mooie zichten te zien.









Aangekomen aan de eerste rust in Leupegem. Na deze stappen via enkele mooie paden richting Volkegem.





Sommige doorsteekjes lagen er wat waterige bij.




Hier was het pad volledig versperd door het water.

Na de rust in Volkegem gaan we langs onverharde wegen naar de Steenbergstraat, bewandelen  we een mooi natuurgebied.









Af en toe een klimmetje

Het laatste gedeelte van deze wandeling ging door de stad richting zaal.

Versiering op tafel

Kerk van Opwijk

We stapten langs het station van Opwijk





Enkele mooie zichten.



Regelmatig kregen we enkele mooie doorsteektjes.









Hier kwamen we aan de rustpost. Er was veel volk in het kleine zaaltje. Na iets te hebben gedronken moesten we hier een mooie lus maken.

Via smalle paadjes en doorsteekjes kwamen we terug buiten de woonkern, waar we rustig verder konden wandelen.








Via een aardenweg gingen we verder en konden genieten van een mooi stukje natuur.





Toen we andermaal aankwamen aan de rustpost, was het zaaltje zo goed als eivol. We dronken en aten onze boterham op de speelplaats op. Na de rust gingen we terug richting zaal. Ook hier kregen we een afwisseling van verharde en niet verharde wegen.







Jammer, dit was de enige stal dat we tegenkwamen op het parcours.

Het was een rustige wandeling in en rond Opwijk.

Vertrek vanaf Odysee Campus Rabot.

In 1242 stichtte gravin Johanna van Constantinopel dit begijnhof. Het begijnhof groeide uit tot een begijnhofstad bestaande uit: de kerk, het huis van de grootjuffer, de infirmerie, de infirmeriekapel, 18 conventen en 103 begijnhuizen. Op 29 september 1874 verhuisden de begijnen naar hun nieuw begijnhof te St Amandsberg.



na het begijnhof is het geboortehuis van Keizer Karel aan de beurt. Het Prinsenhof was een gigantisch groot kasteel. Het telde meer dan 300 kamers, had een lusthof, vijvers en een dierentuin.







Het beeld van Keizer Karel.

Na het Augustijnenklooster stappen we rustig door naar één van de meest tot de verbeelding sprekende plaatsen van Gent: het Gravensteen.



De burcht werd gebouwd in de 9°eeuw door graaf Boudewijn I als bescherming tegen de Noormannen. De grote toren(Donjon) dateert van de 11°eeuw. Het slot kreeg achtereenvolgens volgende bestemmingen: zetel van Raad van Vlaanderen, gevangenis en katoenspinnerij. Na lange lijdensweg, werd het zwaar toegetakelde kasteel in 1894 gerestaureerd. Vanaf 16 december vindt hier jaarlijkse Winterwonderkasteel plaats. Het kasteel verandert in een Winters tafereel  met veel licht en warmte tijdens de koudste dagen van het jaar.

Na het Gravensteen gaan we verder via het Veerleplein en komen aan op de Oude vismijn.














De wandeling gaat verder richting Koren-en Graslei. Elke toerist die Gent bezoekt heeft minstens op 1 van de 2 kaaien gestaan.



Mooi zicht op de drie torens







Het Justitiepaleis

De achterkant van het Zuid.



En zo komen we stilaan aan het centrum



Heel veel volk op de verschillende plaatsen van de kerstmarkt.





Ook rond het reuzerad was er veel volk.



Nu gaan we stilaan richting Patershol.



Het Patershol is één van de oudste wijken in Gent en heeft zijn gesloten stratenpatroon uit de middeleeuwen bewaard. Eind de jaren 1900 werd het Patershol met z'n oud nauw stratenpatroon geleidelijk een achtergestelde buurt of getto. Tot in de jaren zeventig bleef die toestand bestaan, waarna de oude wijk dankzij zijn oude uitstraling waar opgewardeerd werd. Vandaag de dag is de wijk vooral bekend om zijn vele gezellige en goede restaurants.



Kort daarna flaneren we door het laatste stukje groen van deze tocht: het park van het Sint Antoniushof. Halfweg de 16°eeuw verhuisde de 'Sint Antoniusgilde van de haakbusschieters' naar de Antoniuskaai, vandaar de naam

Kort hierna komen we opnieuw aan waar alles mee begonnen is vandaag: de startzaal. Onze formaliteiten nog vervullen en nog iets drinken was het tijd om terug naar het station te rijden via de tram.