Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vanmorgen na een pover ontbijt, begonnen we terug aan een zware tocht. Gelukkig hadden we niet voor de variant gekozen(nog thans een heel mooi natuurstuk), want en we wandelden in de mist met amper 5°. Toen we op een zekere hoogte waren verscheen ineens de zon. Dit deed deugd. Dit was terug genieten en de camera's kwamen weer te voorschijn. het was lekker warm 22° en we konden mooie plaatjes schieten. Na wat te hebben gepauzeerd, gingen we verder naar de andere kant van de berg. En plots zaten we terug in de mist met de lage temperaturen. Nu moesten we dalen in de mist en het was uitkijken naar de staat van de wegels die bezaaid waren met gladde keikoppen en losliggende stenen. Na deze afdaling vonden we een bar waar we even een halt hielden. Toen we het volgend dorpje tegenkwamen deden we daar onze inkopen, want waar we gingen slapen was er niks. Nu nog enkele kms te gaan tot onze bestemming. Eén maal aangekomen in het hol van Fluto op zoek naar onze slaapplaats. Het was een primitieve slaapplaats, geen warm water en geen toilet papier. Gelukkig was het beneden warmer dank zij de zon en konden we buiten wat eten die we hadden meegebracht. Er was ook heel slechte verbinding met de gsm.
Er zaten ook dikke spinnen in de slaapplaats. We sliepen in Albergue de La Mesa (geen aanrader, maar je moet kiezen)
hoogte profiel voor deze etappe Hier begonnen we meteen aan de klim. Enkele wegversperringen omzeilen.
Opeens belanden we in de mist en was het frisjes geworden. onverharde en ruwe paden
Eventjes op de brug ons laten fotograferen De zon deed verwoede pogingen om er door te komen. Zoals altijd, I'm happy Geen gemakkelijke paden met al die losliggende stenen.
Hier een kadaver van een kalf. En de mist toonde zich kranig ten opzichte van de zon.
Hier was de zon de sterkste en kregen we mooie zichten.
Mooi tafereel. prachtig! De mist die uit de vallei optrekt Het hoogste punt voor vandaag. Wilde paarden met hun kroost. Terug de mist in aan de andere zijde van de berg. ruine we begonnen aan de afdaling. Hier door enkele eenzame bossen
Hier zijn we dan in La Mesa aangekomen bij onze albergue. Heel pover gedoe.Ook dit is het bestaan van de pelgrim, niks van aantrekken we hebben een bed. Deze kwam een beetje gezelschap zoeken. Zichten rondom de albergue.
Hier het kerkhof van La Mesa, dit piepkleine dorp, dat verloren ligt in de brede vallei in de buurt van het district salime, was de aangewezen plaats om de plattelandsschool te herbergen. De regioregering van Austrië heeft er ook hier weer voor gekozen om er een pelgrimsherberg van te maken en zo heeft deze afgelegen plek de eer om een gastvrije halteplaats te zijn voor wie de lange weg tussen Pola en Grandas wil onderbreken. Morgen stappen we verder naar Grandas de Salime een redelijke tocht.
Vanmorgen na het ontbijt, begonnen we aan de zware tocht van vandaag. Ook de zon was er vroeg bij, we kregen zo'n 23°. Vanaf het begin, toen we Tineo verlieten,werden we meteen de hoogte ingestuurd. We verwerkten enkele pittige klimmetjes en ook de zon deed haar duitje in het zakje. We kregen niet teveel schaduw en dit maakte het nog wat lastiger.
De zon kwam door het wolkendek.
Zicht vanop de flank
Het begon behoorlijk warm te worden
rustige bospaden Hier kwamen we terug de zussen tegen. Aangekomen in Campiello, een dorp waar heel wat winkels en andere voorzieningen zijn , zeker voor een dun bevolkte streek als deze. Een mooi plekje om even te pauzeren. Dronken een café con lecce(dit is hier heeerlijk!!!) We wandelen nu richting Borres, een groter dorp dan het vorige maar het heeft weinig meer te bieden dan de herberg.
Zicht over Borres Eventjes een halt houden en wat uitrusten. Beter in een hokje dan in de felle zon. Daarna terug wat klimwerk, en de zon deed wat ze moet doen , schijnen! Hier enkele keipaden. De laatste stop vooraleer we aankwamen in Pola de Allande. Hier waren we in Porciles. Nu nog een 6 tal km te stappen. Nog altijd mooie zichten. Nu nog een lange afdaling en dit was het dan voor vandaag. Aangekomen in Pola de Allande. Cindy leidde ons heel goed naar de albergue via de gps. Hier zijn er zelden aanwijzingen naar de albergue's.
de kerk van Pola Hier een kunstwerk van enkele jongeren die dit hebben afgemaakt in 1 dag. Hoogteprofiel van vandaag. Morgen terug een zware etappe met aankomst in La Mesa.
Of je nu haast of langzaam gaat, de weg voor je blijft altijd dezelfde.
Dit is echt een wandeldag om van te genieten. het mooiste is dat er zoveel moeite is gedaan om u niet over asfaltwegen te doen stappen. Voorbij zijn de lange dagen over de kustwegen. Als u eenmaal gewend bent aan het complexe reliëf van de Cordillera Cantabricia is het niet moeilijk om de paden, met mos bedekte bosweggetjes of correiros te vinden waar u onder een bladerdak wandelt en die de pelgrim dat geven waaraan hij zo'n behoefte heeft: rust en vrede van het platteland.
We zijn een beetje later vertrokken, ontbijt genomen en dan aan de tocht begonnen. In het begin was het een steile klim tot La Pereda. Onderweg was het heel rustig, qua geen pelgrims tegengekomen.We hielden halt in La Espina waar we een café con lecce drinken.
hoogteprofiel We verlieten Salas via de calle de Ondinas waarna we de oude weg namen bij de pas van La Espina. Dit waren hele mooie stukjes natuur die we doorkruisten, aangenaam en ook heel rustig. Geniet even mee.
Heel eenzaam, zelden een andere pelgrim gezien. Hier straalt de rust uit. Cindy was altijd welgezind, altijd een lach op haar gezicht. I'm ok.
mooie zichten Hier kwamen we de 2 Nederlandse zussen tegen: de linkse was 80jaar en de andere 77jaar. Er kranige dames, telkens ze aankwamen op hun bestemming schreven ze wat ze tegenkwamen en maakten ook enkele mooie tekeningen van die dag.
Zicht op de ruige bergen, wat anders dan de zee. Hier nog een boer die zijn koeien naar de weide bracht. Hier en daar kon men de sneeuw zien liggen. Ook dit kwamen we tegen Hier nog een mooi zicht op de bergen. Een heel mooi en gevarieerd parcours. Stond dikwijls versteld van de prachtige panorama's die we zagen. Aangekomen in Tineo. We gingen naar onze slaapplaats, installeerden ons, namen een douche en gingen daarna op zoek naar een restaurant. Hier onze Chinese, altijd vrolijk en blij. In de namiddag gingen we op verkenning door deze gemeente.
Het stadhuis van deze gemeente In de vooravond had Cindy ons verrast met wat tapa's. Urbain was in zijn nopjes, hij mocht de cava inschenken.
Hier met zijn drieën op de foto. Morgen staat er een hele zware tocht op het programma, we wandelen naar Pola de Allande.
We vinden onze bestemming op de weg die we inslaan om haar te vermijden.
Wandeldag28 A Fonsagrada - Cadavo Baleira 21-05-2015
A Fonsagrada - Cadavo Baleira:
Na ons ontbijt vertrokken we als laatste uit de mooie albergue. Het was fris en koel, zo'n 5°. We kregen terug een mooie en gevarieerde tocht.Als eerste dorp kwamen we Padron tegen en doorkruisten het kleine dorp. Daarna ging het richting Vilardongo, een dorp zonder voorzieningen en zullen er nog tegenkomen. Eenmaal voorbij beginnen we aan een klim naar de alto de Montouto. Ondertussen was de zon komen opdagen, maar er was een frisse wind. We kregen een 15 tal graden.
hoogte profiel
Nog fris en koel Hier lag Padron achter ons.
Zicht vanop de alto de Montouto Eventjes een pauze inlassen na de beklimming We kregen mooie zichten te zien
Halverwege onze tocht kregen we nog een korte maar hevige klim
Een vervallen huisje
onverharde paden Hier onze Cindy in de afdaling Een ellenlange pad
Aangekomen in Cadavo Baleiro het kerkje En hier onze albergue die ook vernieuwd werd in 2013.
Hier namen we ons avondmaal met een Belgisch koppel van het Duitstalig gedeelte van België, Jean Marie en Christa. Morgen gaan we naar de voorlaatste grootstad Lugo.
Geen weg is te lang, voor wie langzaam en zonder last,
Wandeldag27 Grandas de Salime - A Fonsagrada 20-05-2015
Grandas de Salime - A Fonsagrada:
Vandaag was het een rotdag. Bijna de gehele dag was het aan het motregen. In het begin was er terug een pittige en lange klim , daarna iets rustiger. Onderweg hebben we 2 maal een halt gehouden. We hebben weinig genoten van wat er te zien was. We kwamen aan in A Fonsagrada in een hele mooie albergue met alles erop en eraan. Dit was eens leuk. We sliepen in Albergue Cantabricio. Deze albergue is zeker aan te raden.
hoogte profiel We vertrokken vanuit de albergue onder een grauwe hemel.
Een grauwe dag met soms licht motregen. We kregen ook wat leuke paadjes tijdens deze tocht. Hier onze vriend Lucien die soms in dezelfde albergue sliep. Hij woont in Lyon. Een toffe man. Bijna alles uitgebloeid.
Hier hielden we halt en dronken iets warms. I'm happy Ondertussen waren we in de provincie Galicië aangekomen.
Naar mate we het einde zagen was het gestopt met motregenen.
Na een tijdje kwamen we aan in A Fonsagrada, de geschiedenis en de groei van de plaats zijn nauw verbonden met de Camino Primitivo. de pelgrims die van de col van Acebo afdaalden maakten gebruik van het water van de fontem Sacra (heilige bron) waar de naam van het stadje vandaan komt, zeiden hun gebeden in de kerk van Santa Maria en vonden onderdak in het hospitium dat naast de kerk stond. De Camino loopt dwars door het stadje en het heeft ook nog een museo de Etnografia, die een bezoekje waard is. Morgen wandelen we verder naar Cadavo Baleira.
Wandeldag22 San Juan de Villapañada - Salas 15-05-2015
San Juan de Villapañada - Salas:
Na een koffie te hebbengedronken,vertrokken we richting Cornellana. We kregenenkele kleine maar venijnige klimmetjes, daarna was het iets rustiger. Het weer was ook wat frisser geworden zo'n 8° in de bergen en 12° beneden. Aangekomen daar was er niks te vinden, dus gewoon doorgaan. ook in de andere dorpjes was er niks te vinden en konden niet verder dan te stappen tot onze bestemming in Salas. Daar aangekomen was de albergue nog gesloten, en wij gingen in een restaurantje eten. Na onze maaltijd gingen we terug naar de albergue en konden onze ogen bijna niet geloven, was bijna volzet. Gelukkig we hadden een bed en na deze deden we nog wat schrijfwerk en beken we onze route voor morgen.
hoogte profiel
Mooi naast elkaar. Hier zijn we op weg naar de klim die heel kort en steil is.
rustige bospaden En Cindy stapte op haar elan achter ons.
In Cornellana waren er werkzaamheden, konden niet door de hoofdstraat, en elders was er niks open. Dus de boodschap is verdergaan. Hier nog enkele rustige bospaden.
Hier doorkruisen we Llamas, ook zo'n gehucht zonder voorzieningen.
Aangekomen in Salas, waar we eerst aten en dan terug naar de albergue. Kloosterkerk Santa Maria la Mayor.
Zicht op deze kerk. Morgen een zware beklimming in de voormiddag, voor de rest iets rustiger. We stappen verder naar Tineo.
Men moet de dingen de tijd gunnen zich aan ons voor te stellen,
Wandeldag21 Oviedo- San Juan de Villapañada 14-05-2015
Oviedo - San Juan de Villapañada:
We verlieten de albergue en konden vlakbij een ontbijt krijgen. daarna vertrokken we richting Venta del Escamplero, eerst door de stad de schelpjes volgen die in de stoep zijn aangebracht. Op het einde van de stad werden we eventjes geholpen door een plaatselijke bewoner, die ons op de juiste weg hielp. Daarna kregen we een mooi en gevarieerd parcours. regelmatig wat klimmetjes die elkaar snel opvolgden. Op de eerste bergpas waar de Camino Primitivo overheen gaat en er zullen er nog vele volgen, stond vanaf de 14°eeuw al een pelgrimshospitium. Een traditie die nog steeds bestaat dankzij de herberg hier die is ondergebracht in het schoolgebouw. Hier hielden we halt om iets te drinken. Er moesten nog zo'n 16 km gewandeld worden alvorens men aankwam in San Juan de Villapañada.
We verlieten Oviedo in de vroege morgen.
Zicht op de bergen
de kapel El Carmen
mooie bloemen
Eenvoudige maar mooie binnenkant van een kapel
Hier gaan we door Loriana
Een pauze ingelast in Venta del Escamplero
de rivier Nalon
hier aan de brug in Peñaflor Grau zeggen ze in het Asturisch en het is een flinke plaats die langs de N-634 ontstaan is als knooppunt van wegen en handelscentrum op de route van Oviedo naar Galicië door het binnenland. Hier deden we onze inkopen, maar onze eindbestemming ligt nog zo'n 3,5km verderop en er is daar niks. We kregen nog enkele mooie zichten alvorens we aankwamen in San Juan. Hier onze albergue. Er zijn maar 20 bedden en hadden geluk dat er nog enkele beschikbaar waren. Hier Urbain in zijn afgetraind lichaam.
Nog enkele mooie zichten rond onze albergue. De uitbater is een bekend figuur aldaar, hij heet Domingo en staat op foto in het Duits boekje over de camino Primitivo. Morgen staat er een korte etappe op het programma en gaan tot Salas.
De hectiek van de dag afleggen, de gedachten loslaten, nietsdoen: wat een genot.
Na het vertrek uit Valdedios gaan we naar de hoofdstad van Asturië, via La Vega de Sariego en dan een vervelens en saai stuk richting Pola de Siero,. Vandaar gaat het dan naar El Berron en het gehucht Fonciello(dat was een mooi stukje) naar Granda en Colloto(laatste dorp) voordat we Oviedo binnenkomen. Niet de mooiste etappe, we wandelden veel over asfalt. Aangekomen in Oviedo gingen we naar de plaatselijke albergue, maar die was volzet. Dus een ander opzoeken, en vonden Villa Cecilia, niet te proper en voor zijn geld kon het zeker stukken beter. Maar we hadden plaats gevonden en dit telt.
Hoogte profielen
Cindy op kop nog een keer voor de lens We gingen naar de mist, alhoewel het goed wandelweer was. Hier boven gekomen was er niet veel te zien vanwege de mist. Een van de vele gehuchten die we zouden passeren vandaag. De boer op weg met zijn koeien. Nog wat mistig.
Hier doorkruisten we El Berron Ook dit diertje kwamen we regelmatig tegen.
Santa Anakapel
Aangekomen in Oviedo Maak geen slapende honden wakker. De schrijver
Kathedraal van Oviedo
Hier staat de splitsing in de grond aan de kathedraal en hier nogmaals op het bord. Ook veel beelden in Oviedo
Na onze installatie in de albergue, hadden we tijd om even op verkenning te gaan in de stad. Ook daar viel het eten tegen, we kregen alles uit de diepvries. Ons eten was lauw en niet helemaal ontdooit. Morgen stappen we verder naar San Juan de Villapañada.
Hier scheiden zich de wegen. Vandaag moesten we beslissen om verder del Norte te volgen of overgaan op de Primitivo. Wie de Primitivo gaat volgen moet nu afscheid nemen van de zee, maar ook van de asfaltwegen in de corridor langs de Cantabrische kust en het toerisme. De Camino Primitivo, die door Oviedo en Lugo loopt, is synoniem voor eenzame dagen gevuld met de schoonheid van de meest onbekende uithoeken van de Cordillera Cantabrica. Waar men over karresporen en door bossen met loofbomen trekt. Hier geen bewoonde wereld met zijn hotels, maar door berggebied over passen die hoger zijn dan 1000m. Deze route is te mijden tijdens de late herfst en de winter. Vandaag en morgen krijgen we een overgangs route. het beste komt na Oviedo. We vertrekken rond 7u en stapten verder richting Colunga waar we een ontbijt namen. In Grases viel de beslissing van Cindy, Del Norte verder volgen of met ons de Primitivo.
de hoogte profielen
We verlieten de albergue en gingen verder op onze tocht. Ook de zon was van de partij, en het was weer aangenaam wandelen. Hier in Colunga namen we een ontbijt. een van de historische wegen tussen Ribadesella en Villaviciosa liep door Santiago de Gobiendes en eindigde in deze plaats waar een pelgrimshospitum was. Vandaag de dag is het de grootste plaats met de meeste winkels in deze omgeving waar de pelgrim alles vindt wat hij nodig heeft. Na het ontbijt trokken we verder richting Sebrayo en zo naar Villaviciosa. Hier volgden we een stukje rustige weg.
We kregen stilaan de bergen in zicht waar het de komende dagen zal gebeuren. Afwisselend parcours. Hier terug een horreo. Hier poseerde Cindy als Maria We zien al een stukje van Villaviciosa.
Hier hielden we een pauze. Tijdens deze pauze vertelden we aan de Chinese dat we wat later op de dag een splitsing zouden krijgen waar zij moest kiezen tussen de kust of de bergen. Ons besluit stond al vast van in het begin dat we zouden overgaan op de Primitivo. Zij ging beslissen op de splitsing. Santa Maria de la Oliva,de laatromaanse kerk in Villaviciosa. La Villa, zoals de inwoners van de stad noemen,is de bakermat van de cider en de thuisstad van de belangrijkste ondernemingen die het mousserende vocht brouwen. De oude stadskern telt veel gebouwen die Villaviciosa tot een historische stad gemaakt hebben, variërend van paleizen in renaissance stijl met hun overstekende dakranden en gebeeldhouwde balkons tot de zogenoemde "indianos" architectuur. Hier was het beslissende moment van onze Chinese Cindy. Zij verkoos om bij ons te blijven en zo ook de Primitivo te wandelen. We waren in Grases. Deze paal staat rechtover de fabriekshal van Sidra El Traviesu. Dus we gingen richting Oviedo. Vanaf nu gingen we door het binnenland op zoek naar de bergen. Na deze volgden we de variant via San Salvador de Valdedios. We gingen slapen in het klooster.
Hier waren we aangekomen in het klooster van San Salvador de Valdedios. Er was een restaurant en tevens klein e winkel rechtover dit klooster. Dus we moesten niet op zoek gaan. Hier over de binnenkoer van dit klooster.
Kerk van San Salvador de Valdedios.
Dit zijn de typische Asturische klompen of Madreña
Nog een zicht op de binnenkoer. We zijn hier goed gelogeerd. We sliepen maar met 6 pelgrims in deze plaats. Morgen de laatste overgangsroute naar de primitivo en komen aanin Oviedo.
We vertrokken uit Piñeres en gingen verder richting Ribadesella via Cuerres. Nadien verder naar Ribadesella. Na ons ontbijt daar gaat onze tocht richting La Vega, Berbes, Playa de la Espasa naar La Isla waar we overnachten. Het was een mooie etappe met deels binnenland en langs de kust bekroond met mooie uitzichten. Een bewolkte dag vandaag met 19° maar heel goed wandelweer.
Hoogte profielen
Hier komen we Cuerres binnen gewandeld, een klein dorp zonder voorzieningen(dikwijls tegengekomen). Aan het eind van het dorp komt men langs de kerk van Mamés, uit de 18°eeuw, met zijn bijzonder portaal en de nabijgelegen pelgrimsbron fuente de los Peregrinos. Onze Cindy Mag ook even voor de lens staan(zitten)
Na het verlaten van Cuerres stappen we verder richting Ribadesella. Hier aangekomen in Ribadesella, een typisch kustdorp, ingesloten in de monding van de rivier Sella, een immens en veilig estuarium. Het oude gedeelte, dat de middeleeuwse pelgrims ook al kenden, ligt op de rechteroever, aan de rand van de haven. Hier weer de mooie herenhuizen, de kerk, de bars en een markt. Op de andere oever van de rivier, vanwaar we kwamen via een lange brug, strekt zich het moderne gedeelte van Ribadesella. kleine en aangename steegjes Kerk van Ribadesella Hier aten we ons ontbijt na 11km wandelen. We aten (Cindy en ikzelf) zo'n reuze croissant als ontbijt.
Na het verlaten van dit klein stadje via de brug stapten we nu richting La Vega via het strand van Santa Marina. Hier kwamen we voorbij een oud wasbekken. Vele kleine weggetjes. La Vega, een dorpje dat tegen de heuvel geplakt lijkt, halverwege de weg tussen het strand en de berg. het dorp heeft een interessante landelijke architectuur en mooie voorbeelden van de Asturische horreos(graanopslagplaatsen) Zicht op de kust Aankomende zee.
We kregen enkele mooie uitzichten.
Die meid was altijd goed gezind. Nog eens een mooi uitzicht
Nogmaals op de foto Het was zalig om hier dit pad te volgen.
We verlieten de kustlijn en kwamen aan in La Isla. Wie in La Isla overnacht moest de hoofdweg een 300tal meter terugwandelen, naar het paaltje met de 2 schelpen . De pijlen verwijzen naar een onverharde weg, die later verhard wordt en die leidt naar het gehucht Bueño en vervolgens naar Coviàn. We gingen op zoek naar de albergue waar we ons eerst moesten aanmelden bij Señora Angelina(een oude dame met haar op de tanden. Ze liet niet met haar sollen) Nog een namiddagwandeling doen na onze inschrijving. We kregen er niet genoeg van.
Het kerkje van La Isla. Het was een eenvoudige albergue. Morgen wandelen we verder naar Valdedios.
Treed dat wat je op je weg komt niet tegemoet met angst, maar met hoop.
Wandeldag17 Pendueles - Piñeres de Pria 10-05-2015
Pendueles - Piñeres de Pria:
Toen we Pendueles verlieten besloten we de variant te nemen, daar de officiële weg een eind langs de drukke loopt en saai en lelijk is. We volgden richting Llanes. Dit pad bracht ons langs het strand van Vidiago, een heel mooi stuk. Grotendeels vlak profiel en goed gemarkeerd. Enkele asfalt stukjes, verder onverharde paden. Een zeer aantrekkelijke en afwisselende etappe door een lichtglooiende strook tussen kust en gebergte.
hoogteprofielen
Vertrek vanuit Casa Flor in Pendueles
Hier zichten op de stranden van Vidiago mooie zichten
Het weer was terug heel goed. We kregen een dag temperatuur van 25° Mooie uitzichten op de bergen
Ik wist niet dat ik hier ook familie had de zon was al aardig van de partij Heel rustig om te wandelen.
Dit is een groot verschil met de camino Frances qua mede pelgrims.
Hier namen we een ontbijt na 2u te hebben gestapt. Daarna kregen we veel afwisseling qua ondergrond en zichten.
Hier doorkruisen we Llanes. Hier onder de autosnelweg gaan we verder richting Barro
Ook hier in Poo namen we een variant die ons via het strand van San Antolin bracht. Ook daar kregen we machtige uitzichten.
Op weg naar de stranden Mooie uitzichten
Het pad slingerde zich door de weidse velden. Dit is om van te dromen, de kustroute bracht ons hele mooie beelden op.
Playa de San Antolin
Hier een stukje bos doorkruisen
Onze Cindy deed haar best om in het spoor te blijven Hier kijken we op de besneeuwde bergtoppen, de andere kant de kust. Eén woord: PRACHTIG
Ondertussen zijn we in Pria, Nog eventjes een onverhard pad nemen
en zijn we aangekomen aan de prive albergue La Llosa de Cosme,heel vriendelijk en ok. De vrouwelijke uitbaatster doet gratis de was. Het dorpje zelf heeft niks te bieden, er zijn geen bars of restaurants, om te eten moet je naar het vorige dorp gaan. Morgen stappen we verder richting La Isla.
Een huiselijke omgeving is niets anders dan een systeem van gewoonten.
Het verrassende, dikwijls overweldigende van een reis in een vreemd land is, dat men gedwongen
Wandeldag16 San Vicente de la Barquera -Pendueles 09-05-2015
San Vicente de la Barquera - Pendueles:
We vertrokken vanuit San Vicente en wandelden naar Pendueles. Het was de laatste etappe die we stapten in Cantabrië, onze eindbestemming ligt in Asturië. De 2 belangrijkste steden in Cantabrië zijn Comillas, die we reeds doorkruisten en San Vicente, een stad van aanzien op de noordelijke Jacobsweg. Behalve een van de mooiste plaatsjes in Cantabrië is San Vicente ook de vierde Villa Marinera aan de kust. In het dorp Unquera zijn we in Asturië.
hoogteprofielen
Het was een bewolkte dag met dagtemperaturen rond 19°. Cindy met Urbain.
Mooi uitzicht op de zee. Het was een glooiend terrein Hier eventjes een rustpauze ingelast en wat gegeten. slekke kom utgekropen Hier gingen we de riaDeva over en kwamen we terecht in Asturië. Asturië strekt zich uit overf een oppvlak van 10.604km² en heeft ca.1,1miljoen inwoners. De hoofdstad is Oviedo.Huidige troeven van Asturië zijn haar enorme natuurschatten. Bijna 1/3 van de hele regio staat onder natuurbescherming, hetzij als natuurpark,biosfeerreservaat of nationaal park zoals Picos de Europa. Het nationaal drankje is de Sidra, de met een hoge boog in het glas geschonken appelcider. Typisch voor Asturië zijn o.a de in felle bonte kleuren geverfde huisgevels. I'm happy, haar typische uitdrukking. de 2 spitsbroeders Ondertussen aangekomen in Colombres. Colombres is bekend om zijn mooie voorbeelden van "Latijns-Amerikaanse" architectuur. Het is een goed onderhouden stadje waar veel renovatie heeft plaats gevonden. In een van de mooiste herenhuizen;de Quinta Guadalupe, met zijn opvallende blauwe gevel, werd in 18987 het Archivo de Indianos ondergebracht. Een museum en onderzoekcentrum waar alles te vinden is over de emigratie van de Asturiërs naar Zuid Amerika in de 19°en 20°eeuw.
Na Colombres trokken we verder via La Franca en Buelna richting Pendueles waar we overnachten. Altijd welgezind.
Hier waren we aangekomen in Pendueles waar we naar de Casa Flor gingen om te slapen. Deze albergue kwam niet overeen met de beschrijving vanuit onze boek. Normaal waren er 21 bedden, in het echt waren er maar 4 kamers. Soit we hadden een bed en dit was het voornaamste. Na ons te hebben geïnstalleerd zochten we nog iets om te eten.
Na een uitgebreid ontbijt , namen we afscheid van Padro Ernsto en vervolgden onze weg. Het motregende een klein beetje, maar na een kwartiertje was de regen verdwenen en kwam de hemel blauw. Ondertussen waren we aangekomen in Galizano. Daar namen we de variant langs de stranden van Galizano en Langre tot in Somo waar we de overzet namen naar Santander. Met dit mooi weer was het prachtig om dit kustpad te volgen. We konden mooie zichten fotograferen. na de overzet doorkruisten we Santander, af en toe wat zoekwerk voor de markering, maar we vonden het . We gingen verder richting Santa Cruz de Bezana. Aangekomen in dit stadje stapten we naar onze slaapplaats, de albergue droeg dezelfde naam of de stad. Het was een privé albergue, moeder en dochter verwelkomde ons en kregen een drankje aangeboden. De formule was net dezelfde als gisteren, vrije donatie en eten met de andere pelgrims. Voor morgen als we weggingen gaf de moeder ons uitleg over de weg die we konden bewandelen. Vandaag hadden we een hele mooie etappe met weinige klimmingen of dalingen. het weer was aangenaam, zo'n 24°.
We lieten Guémes achter ons en stapten Galizano. Aangekomen in Galizano kozen we voor de variant langs de kust Kerk van Galizano: Nuestra Señora de Galizano. Op weg naar de kust We kregen schitterende beelden prachtig
eventjes een foto laten nemen kon er niet genoeg van krijgen
Het weer was uitstekend.
adembenemend Nu nog een stuk over het strand.
ook nog die trappen op aangekomen in Somo waar we de overzet namen voor Santander Hier is het bootje, de overzet duurde een 20 tal minuten. eventjes uitrusten zicht op Santander.
We doorkruisten deze stad, de hoofdstad van Cantabrië. de bank van Santander. De kathedraal, waaromheen de stad ontstaan en gegroeid is. Het godshuis, van een bijzondere eenvoud en soberheid, werd gebouwd in de vroege middeleeuwen, tijdens de regering van koning Alfonso VII en was als abdijkerk gewijd aan de heilige Emeterio. We stapten door de brede lanen van de stad (bijna uitsluitend winkels)
Deze pijlen volgde men in de stad. Eenmaal buiten de stad wandelden we verder naar Santa Cruz een 10km verder. Hier aangekomen aan de albergue van Santa Cruz. Ook boodschappen behoren bij de pelgrim. In de vooravond wat tijd maken om onze dagboek bij te houden. Voor de Albergue
Binnenin de albergue de keuken
Hier de gedekte tafel voor ons avondmaal. Vooraan zie je de tortillia
Hier nog een zicht op deze mooie albergue. Morgen stappen we verder naar Santillana del Mar.
Onderweg zijn is...stil zijn met de sterren,
zingen met alle vogels en dansen met alle kinderen.
Wandeldag14 Santa Cruz - Santillana del Mar 07-05-2015
Santa Cruz de Bezana - Santillana del Mar:
Na het heerlijk ontbijt, verlieten we Santa Cruz en begaven ons richting Mogro, zoals de waardin zei we namen het boemeltreintje in Boo de Piélagos en 5' verder kwamen we aan in Mogro. De andere optie was een 10km langer de weg volgen via de pijpleidingen van Solvay, die niet interessant was.Zo hadden we wat tijd gewonnen en wandelden verder richting Barreda. Ondertussen hadden we het gezelschap gekregen van een Chinese jonge dame. Ze liep via gps deze camino. Ze had ons wat geholpen deze morgen toen er plots geen markeringen waren en toonde ons de juiste weg. Na iets te hebben gedronken gingen we verder naar ons eindpunt voor deze dag in Santillana del Mar. Ondertussen was de temperatuur opgeklommen tot 26°. Rond 12u30' kwamen we aan op een camping, de albergue was niet open, en zo waren we aan de camping aangekomen. Daar waren er enkele bungalows ter beschikking voor de pelgrims. Wij kregen er een toegewezen en konden ons installeren. Na het douchen trokken we het stadje in om inkopen te doen en wat foto's te nemen.Toen we terug kwamen was die Chinese ondertussen ook aangekomen op de camping. Ze verbleef ook in onze bungalow. Dit was een prettig weerzien, en zo raakten wij in gesprek met elkaar. In de namiddag steeg het kwik tot 30°
Hoogte verschillen van deze etappe
We zien in de verte de sneeuwtoppen van pico d'Europe Hier is dan het Chinees meisje
Onderweg kregen we steeds mooie uitzichten en de temperatuur mocht er ook zijn. Aangekomen in Santillana. Santillana del Mar wordt de stad van de drie leugens genoemd: Ze is noch heilig(santa), noch vlak(llana) en ze ligt ook niet aanzee(mar). Heel echt is het middeleeuwse karakter, dat drommen toeristen aantrekt. Statige paleizen, herenhuizen en woontorens uit de 14°eeuw met weelderige wapens aan de gevels omzomen de met natuursteen geplaveide steegjes. In de 8°eeuw bouwde een groep monniken hier een kleine kapel voor de relikwieën van de Santa Juliana(waaruit later Santillana werd). Onze bungalow, we hadden ondertussen al een klakwasje gedaan. Zicht op de andere bungalows. Urbain tijdens de was. Wandeling in Santillana Tof dorpje
verlaten steegjes mocht even rusten regelmatig een bar de ingang aan het museum.
Zalig om er door te wandelen, geen druk gedoe.
We vonden een rustig eetgelegenheid, nadien nog wat kuieren en terug naar onze camping. Morgen staat er een zware etappe op ons programma en benieuwd of onze jonge dame nog van plan is om mee te gaan..
De paradox van de reis van de held is de opperste synchroniciteit:
Wandeldag15 Santillana - San Vicente de la Barquera 08-05-2015
Santillana - San Vicente de la Barquera:
Vanmorgen wilde de Chinese meegaan met ons, dus geen bezwaar. De zon was vroeg van de partij.het was een mooie en afwisselende etappe. Soms langs de kust, soms landelijk. We klommen 700m en daalden er 750.Onderweg kregen we weer mooi uitzichten.Het weer was heel aangenaam zo'n 24°
de zon was vroeg opgestaan
Hier de kerk van Oreña San Pedro, dit dorp is bekend om zijn antiekwinkels en veilingen. De Camino doorkruist het dorp waarna een mooie klim tussen de weilanden begint naar de kerk van San Pedro. Deze kerk dateert van de 16°eeuw.
Deze camino is nog altijd rustig, weinig pelgrims te zien op onze weg. Cobreces. Het dorp is gebouwd op de flank van een heuvel en men moet door een doolhof van steegjes om bij de twee markante gebouwen te komen, De trappistenabdij Santa Maria de Viaceli en de naastgelegen kerk van San Pedro Advincula. Hele mooie kerk. Hier dronken we wat alvorens deze mooie tocht verder te zetten. Ben toch een kleintje tegenover deze gast. hele mooi uitzichten op weg naar La Iglesia
Een mooi landelijk gehucht, dat bij de gemeente Ruiloba hoort, met de opvallende kerktoren van de Iglesia de la Asuncion. We lopen het dorp weer uit langs het gemeentehuis in de richting van Campamento juvenil(zomerkamp voor kinderen).
Zeezicht, een tijdje geleden.
Hier zijn we in Comillas,een middeleeuwse pelgrimsweg tussen Santander en Austrië liep door dit stadje dat in een Repertorium over historische wegen uit 1547 Humillas genoemd werd. Het is ook een vooraanstaand vakantieoord in Cantabrië en synoniem voor koninklijk en high society.
Weer een zicht op de besneeuwde bergtoppen. Hier een blik op Urbain en onze Chinese, ondertussen kennen we haar naam: Cindy(chinees=Wen Ye) Aangekomen in San Vicente eventjes tezamen op de foto
oei, die laat ik met rust. De superlange puente de La Maza, een robuuste stenen constructie met de bouw waarvan in de 15°eeuw begonnen werd is de toegang tot de vierde Villa Marinera. Wie verder loopt komt bijna niet in de stad: na de brug gaan pijlen rechtdoor over de weg naar La Acebosa.
Urbain probeert even de gemeentewerkers na te doen, en het lukt hem.
Nog een zicht op deze robuuste brug.
Het haventje van San Vicente de la Barquera. We slapen in een povere albergue De peregrinos El Galéon. We namen nog wat foto's en gingen dan op zoek naar een restaurant waar we onze menu del dia aten en de Chinese trakteerde. Is dit geen geluk hebben?
Als je een groene twijg in je hart bewaart, zal op een dag een zangvogel je opzoeken.
Na deze mislukte etappe van gisteren, en een welverdiende rust trokken we verder naar Guémes. Een relatieve rustige tocht, is er een klim bij Bareyo, verder een vlakke etappe over strand, goede paden en weggetjes. We moesten terug goed opletten op de markering, want die was ook niet altijd even goed. We hebben enkel 2 pelgrims gezien op onze wandeling. Rond de middag kwamen we dan aan in Guémes. Deze albergue van Padro Ernesto ligt even buiten het centrum van dit dorpje. We kregen een heel vriendelijke ontvangst. Het is een mooi domein waar ze met enkele vrijwilligers werken. Toen we ons bed hadden gekregen,gingen we wat op verkenning door dit domein.Rond de klok van 14u luidde er een klok en alle pelgrims die toen aanwezig waren , konden een lunch krijgen. vanavond voor het avond eten kregen we een groepsgesprek en een verhaal over wat Padro Ernesto zoal doet. Pelgrims die daar voorbij komen is het een must om even binnen te gaan of te overnachten.
Mooie zonsopgang
Romaanse Santa Maria de Bayerokerk Stenen brug
Uitgangbord van Guémes Aangekomen op domein van Padro Ernesto
Heel mooi domein, hij werkt uitsluitend met vrijwilligers.
Hier slapen vrijwilligers en pelgrims
deze is de waak(slaap)hond van het domein. Zicht op de rest van het dorp(telt een 300tal inwoners). Deze pijl duid de juiste weg aan voor morgen.
de befaamde jeep waarmee hij meer dan 60 landen bezocht. Urbain geniet van de stilte en ik ook.
Voor de komende pelgrims is het zeker de moeite waard om hier te overnachten. Alles is op vrijwillige basis(donatie).
Weer vroeg vertrokken, het motregende een beetje, richting Laredo. Na een 6 tal km bereikten we Laredo, ondertussen was het gedaan met regenen en het was een beetje doef. Daar namen we terug ons ontbijt en stapten dan verder naar Santoña. Daar konden we kiezen , een overzet per boot of de grote variant nemen via Colindres. Deze zouden we nemen, een man leidde ons op het juiste pad, want deze was niet gemarkeerd. Eenmaal op de juiste weg begonnen we aan ons avontuur (en het was een avontuur!) na een hele poos kregen we dubbele markering, zowel rechts als links op een splitsing. Wat nu, wat moeten we kiezen? We vroegen aan de lokale bevolking welke de juiste was en ze wisten het niet. Rarara wat doen we? De rest van deze tocht liepen we verkeerd. Na enkele uren kwamen we niet ver van de splitsing terug van deze morgen. Toen besloten we via de kustlijn te stappen tot Noja waar we daar keken om te overnachten. Wat een dag was dat!
We besloten dan om geen alternatieven meer te stappen( sommige zijn gemarkeerd , andere niet).
de rode lijn volgen, dus klimmen dit was dan wat kalmer aan de albergue verlaten in de vroege ochtend
een lichte nevel boven de kust
langs de kust in Santoña mooie strandlido
hier konden we kiezen voor de overzet of de variant
hier Colindres, voorlopig was alles nog in orde.
Na deze was het echt speurwerk met alle gevolgen van dien. we liepen mis We konden enkel ons nog opkrikken met enkele mooie zichten
We volgden dan dit lange kustpad konden op het strand nog enkele foto's nemen van de aankomende zee
daarna over het strand onze weg vervolgen
In Noja stad zelf hebben we geslapen in de plaatselijke albergue de Peregrinos Noja Aventura. Zo, morgen stappen we verder naar Guémes en gaan op zoek naar Padro Ernesto.
Elk mensenleven is een reis en reizen is een kunst.
Vanmorgen vroeg gestart, aangenaam wandelweer met zo'n 18° gingen we richting Liendo. We volgden eerst een stukje kust tot aan Islares waar we ons ontbijt namen. Dit was na 2u30' stappen, na de vulling van de maag staten we verder aan deze aangename tocht. Het eerste stuk was vrij rustig. Tussen Islares en Liendo lagen er nog enkele kleine gehuchtjes, maar daar was er niks om te drinken of te rusten. We hebben zo'n 20km gestapt tussen ons ontbijt en onze bestemming. Na de middag was het warmer geworden tot 24°. Urbain en ik kwamen als eerste pelgrims aan de albergue en moesten de sleutels ophalen. We hebben ons direct geïnstalleerd en gedoucht en ons schrijfwerk gedaan. Nadien wat verkenning gedaan in het dorp.
Hoogte profiel Nog een beetje donker toen we vertrokken een van de vele markeringen zicht vanaf de kust
rustig om te wandelen, bijna niemand tegengekomen onderweg.
mooie uitzichten terug tussen de eucalyptussen
geheel verlaten
onze albergue in Liendo
kerk van Liendo
hier in onze albergue, de keuken
onze slaapplaats. Morgen trekken we verder naar Guémes.
We verlaten de albergue van Pobeña in de vroege ochtenden wandelen over de parkeerplaats terug naar het trappenpad. de eerste klim op onze nuchtere maag. het steile pad brengt ons omhoog op het aangenaam kustpad dat we voor een tijdje volgen. Na enige tijd stappen we in de provincie Cantabrië. Deze kleine regio is buiten Spanje vrij onbekend. Haar grootste attractie, de grotschilderingen van Altamira, zijn echter wereldwijd een begrip. Nadien komen we aan in Onton en daar nemen we de variant via de officiële camino. De route is geheel gemarkeerd. We kwamen eerst Baltezana tegen en van daaraf liep men afwisselend over kleine stukjes asfalt en onverharde wegen naar de Helguerapas. Het was een prachtig stukje natuur die we kregen te zien. daarna gingen we richting Ontanes en verder via de bedding van een oude spoorrails tot aan Santullàn.. Daarna vervolgde de weg zich naar Samona en zo verder tot Castro Urdales. Het was een pracht van een wandeling. Tot aan Onton volgden wij een mooi kustpad, daarna stapten wij door bossen en kleine gehuchten.
Hoogteprofiel: vanaf Onton volgden we de oranje lijn tot aankomst. We verlieten onze Albergue De zon was aan het opkomen een ochtendblik op de zee Dit mooie kustpad volgden we een heel eind
we kregen mooie uitzichten
steenslagpaden
gescheurde weg
op weg door het bos ook in Spanje heb je bricoleurs!!! de goede richting
die kwam even een kijkje nemen
markering was dik in orde uitzicht op zee dit waren echte cracks hier in Castro Urdales De Santa Mariakerk, een van de grootste gotische kerken in Cantabrië, overheerst het stedelijk profiel van Castro Urdales.
We sliepen hier in de plaatselijke Albergue Municipal de Castro Urdales, heel goed maar klein. Er waren 16 bedden ter beschikking. Hier is donatie veel van toepassing in Cantabrië. Morgen stappen we verder naar Liendo.
Na het ontbijt verlieten we Bilbao in de miezerig regen. Een pittige klim bracht ons tot bij de Iglesias san IGuelda, Dit na 2,5km te stappen. Daarna in dalende lijn naar de rand van de stad. Vanaf daar een heel lang en saai stuk door de buitenwijken van Bilbao. We volgden een ellenlang fietspad(8km) tot aan een splitsing buiten de bebouwde kom. Daarna was het terug mooi richting Pobeña via La Sirene, langs de kust. Het gemeentje zelf is mooi en kleinschalig. Er zijn veel mogelijkheden om te eten en te drinken. Het weer was wat wisselvallig, na de middag was de zon er opnieuw met zo'n 21°. We sliepen in de plaatselijke albergue van Pobeña, Een pover gedoe, 1 douche voor 22 bedden. Ok we hadden een bed en dat was het voornaamste.
Vandaag terug wandelen met onze cape af en toe wat stenige paden, ondertussen gestopt met motregen.
Terug een zicht op zee
En we kregen meer van die zichten te zien. Dit is was leuker dan het saaie pad in Bilbao.
Hier moesten we de brug over om in de gemeente Pobeña te komen en naar de albergue te wandelen. Morgen verlaten we Pobeña en stappen verder naar Castro Urdales.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
