Kazemattentocht:

Na eerst een wandeling te hebben gedaan in Tielt kwamen we nog naar Menen om deel te nemen aan de Kazemattentocht. Na onze wagen te hebben geplaatst, kwamen we Anita tegen en besloten dan om tezamen te wandelen. We vertrokken vanuit het St Joriscollege en begaven ons richting Brouwerspark(de naam van dit park verwijst rechtstreeks naar de rijke doch vergane traditie van brouwers in Men) en Park ter Walle.

Hier Doortje en Anita



Aangekomen in het Brouwerspark





Mooi stadspark





Druk aan het overleggen

Hier door de tunnel onder de 'Hoofdwal', waar vroeger de Geluwebeek liep, brengt ons in het Park Ter Walle



Vandaar ging het via enkele rustige wegen richting de Golden River.

Hier de brug naar beneden en stapten dan richting St Theresia naar Wevelgem , waar we onze centrale rustpost hadden.

Hier onder de brug van de expressweg naar Menen



Wandelen richting Wevelgem






Het weer viel best mee, zonnig met wat bewolking en een graad of 10, wat moet een wandelaar nog meer hebben?



Vrachtvervoer te water







Hier en daar wat sompig



Aangekomen aan onze rustpost.

Na wat te hebben gedronken en gegeten zetten we de tocht verder. Nu gingen we terug richting Leie om zo naar de gratis bevoorrading te wandelen.



Via enkele rustige wandelpaden gingen we de Leie opzoeken.





Hier de molen de Goede Hoop. Deze molen dateert uit 1767( op de molenas) of uit 1755( op het klauwijzer) en is een van de oudste stenen molens van West Vlaanderen.



Nu gingen we richting Menen via het jaagpad




We zien het sluisencomplex voor ons, dus we waren al heel dicht bij onze bevoorrading.

Hier zicht op onze buren uit Frankrijk.



Aangekomen op onze gratis bevoorrading. De wandelaars kregen hier een jenever aangeboden door de wandelclub uit Lauwe.

Beide oma's zijn het weer aan het uitleggen.

Een oma mop?

Hoe lief ze zijn. Na het verlaten van deze post gingen we nu naar de Kazematten

Kanon aan de ingang

Hier wandelden we door de Kazematten. De kazematten maken deel uit van de stadsversterkingen. Het zijn bomvrije gewelfde ruimtes en werden gebruikt  voor militaire doeleinden, om er munitie op te slaan, levensmiddelen te bewaren of als schuilplaats voor soldaten en geschut. De kazematten meten 4 bij 5meter en zijn 3 meter hoog. Ze zijn met elkaar verbonden via manshoge doorgangen. Aan de stadszijde had men een ingang, aan de andere kant, tegen de watergracht, bouwde men een stevige bakstenen muur. per bomvrije ruimte zijn er aan de buitenzijde vier kijkgaten. Op de gewelven bracht men een dikke laag aarde aan om de inslagen van de bommen te neutraliseren. Ook tijdens de 2 oorlogen zochten de bewoners er toevlucht. Oorspronkelijk waren er 30 kazematten, nu zijn er nog 11 over.





Nu nog de vestingen op, wat kriskras door het centrum om dan te eindigen waar het allemaal begon deze voormiddag.

Nog een kleine km te gaan en deze tocht zit er ook weer op. We hebben er van genoten. Nog wat napraten en wat te drinken en het was weer tijd om naar huis te gaan.

Midweektocht:

Vandaag reed ik met de trein richting Zottegem, daar eenmaal aangekomen was het nog een 3tal km te voet alvorens urbain en ikzelf in St Goriks Oudenove waren. Dit is een van de mooiste midweektochten die de wandelclub uit Zottegem heeft. We dronken eerst nog een kop koffie en daarna begonnen we aan de tocht. We stapten via landelijke wegen en rustige veldwegels richting St Maria Oudenove en daarna richting Michelbeke waar onze centrale rustpost was.

Vanaf de start kregen we meteen mooi veldwegels.



Hier enkele redelijke veldwegels



Daarna was het een beetje afwisselend qua parcours.

Hier terug het land inwaarts



Door de Zwalmvallei, heel rustig om er door te wandelen







De wandelaars kregen ook bordjes met natuur of verhard, wij kozen natuurlijk voor de natuur.

Dit was hier een heel mooi stukje natuur.














Volgens de laatste dagen was het parcours redelijk, had het anders voorgesteld.







Terug op de verharde weg ging het nu richting rust.







Hier kwamen we aan onze centrale rust in Michelbeke. We aten hier onze worst en dronken een kop koffie. Wij deden hier nog een mooie lus van 7km naar Elst en terug. Het was afwisselend op en neer. Ondertussen kwam de zon nu en dan te voorschijn, wat deugd deed



Eventjes een hindernis omzeilen

Zicht op de kerk van Michelbeke





Ook hier kregen we een heel afwisselend parcours met verharde en onverharde wegen.








Dit hoorde er ook bij.





























Voor de 2°maal in onze rustpost. Deze was al aardig gevuld met wandelaars.

Hier enkele mooie kapelletjes


Nu stapten we terug naar St Goriks ,wederom rustige wegen via Rozebeke en Roborst.



Er kwamen wat meer wolken te voorschijn , maar het was nog altijd aangenaam wandelen.



Mooie panorama's







Hier zijn we aan de borstmolen.



Ondertussen vertoonden zich wat donkere regenwolken.

Gelukkig bleef het droog gedurende de rest van onze tocht.

Ondertussen zijn we terug aangekomen aan onze eindbestemming in St Goriks Oudenove.

Eerst nog een kop koffie drinken, ons wandelboekje afstempelen en gaan dan terug naar het station van Zottegem. Het was een mooie midweekse tocht.

Aktivtocht:

Vandaag ging ik wandelen in Kaster. Het was een tocht van de wandelclub uit Vichte, de Textieltrekkers. De start was in het OC Groeninge, waar men kon kiezen 6 verschillende afstanden. Ik koos voor de grootste afstand(32km). Die stapte ik vandaag met Alain. Alle afstanden gaan richting Bassegembos en verder tot Tiegem waar de 1° rust was voorzien. Voor de grootste afstand was er een bijkomende lus voorzien via de Hollendries met de beklimming van de Tiegemberg, en natuurlijk de afdaling langs de flanken van het bos tot aan de rustpost in de Mensinde.

Het te volgen traject

het beloofde een mooie dag te worden, en na wat rustige straatjes kregen we enkele mooie stapwegels



We kregen ook mooie verzichten



De zon begon te priemen



en voila ze is daar.







Hier zicht op de molen van Tiegem

Er kregen ons nog enkele stapwegels tot aan de Mensinde (rustpost



Na het verlaten van de rustpost en de gemeente Tiegem gingen we richting Neerkouter waar de verschillende afstanden elkaar verlieten. De kortere gingen terug naar Kaster, de grotere stapten richting Avelgem via rustige stap en veldwegels.



Mooie verzichten




Op de' velden was er nog heel veel water te bespeuren.



Hier kwamen we aan in Avelgem.

Hier ons bar koppel Marie-Paule en Frans.

De grootste afstand maakt nog een lus langsheen Raaptorf.



De zon was volop aan het schijnen, aangenaam wandelweer.

In de verte lag de Kluisberg te lachen naar ons maar zover gingen we niet.

Hier en daar nog wat waterplassen in de wei

Een stukje schelde volgen zat er ook bij.





Zicht op Avelgem.

Ook tijdens deze lus kregen we mooie paadjes.



Onze Alain










Terug aangekomen in het college te Avelgem. Vandaar gingen we terug richting Tiegem.

























Na de controle in Tiegem gingen we richting Waarmaarde om dan zo terug aan te komen in Kaster.








Zicht op Ruien













Hier was ik een praatje aan het maken met het vrouwtje.

Nog een 1km te gaan en deze prachtige winterwandeling zit erop.

Prosper De Maeghtwandeling:

Vandaag reed ik richting Oudenaarde waar ik een wandeling deed van Hanske de Krijger. Start vanuit de school kon men kiezen uit verscheidene afstanden en besloot de langste afstand te wandelen. De wandeling ging voorbij het dorpsfiguur Prosper Demaeght. Hij was fabrikant in tabak en snuif terwijl zijn vrouw tapster was in het toenmalig café 'De Casino'. Hij vestigde zich in 1849 in Eine, om dirigent van de plaatselijke harmonie te worden. Hij was ook een begaafd zanger en werd er 2° kerkzanger. Door zijn muzikale kwaliteiten werd hij ook dirigent van muziekmaatschappijen in Ename en Zingem. Hij was ook nog succesvol op thuis, want Prosper verwekte maar liefst 14 kinderen. Hij stierf in Eine op 2 oktober 1894.

Het dorpsfiguur Prosper De Maeght.

Kerk van Eine.

De wandeling gaat langs de boorden van de Schelde en de stappers wandelen dan richting de Reytmeersen.



Zicht op Eine





Het was prachtig wandelweer, de zon was vroeg van de partij.

Via de Reytmeersen gingen we richting Welden waar we een rust hadden.

Prachtig om te wandelen, geniet even mee.









Ook zo'n paadjes kregen we regelmatig onder de voeten geschoven.



Hier aangekomen op onze rust, wij maakten hier een mooie lus, alvorens terug te keren.








We kregen een mooi stukje natuur te verwerken, daarvoor zijn we gekomen.



Hier waren we op onze terugweg door de Reytmeersen.

De Reytmeersen ligt langs de Schelde tussen Nederename en de oude Scheldemeander Welden.



In deze omgeving huizen er 3 opvallende bewoners; konijnen, Gallowayrunderen en Konikpaarden. De konijnen graven grazen naar hartenlust op deze zanderige gronden en houden op deze manier het terrein open. De Gallowayrunderen grazen het lange gras weg , en de Konikpaarden eten liefst het korte gras. Via hun mest dat ze achterlaten verspreiden deze dieren zaden van allerlei planten. Hierdoor is het landschap voortdurend in verandering.





Deze weilanden die wat lager gelegen zijn, staan dikwijls onder water.





Eventjes onze schoenen afkloppen op de verharde weg, zodat we er terug tegen aan gaan.



Nog eventjes onverharde paden opzoeken en we wandelen ondertussen naar Ename waar we dwars door de Site gaan.






Hier komen we aan de archeologische site van Ename.



Via de site gaat het langs de Schelde terug richting Ohiobrug om wat later aan onze eindbestemming te komen.

Het was een prachtige wandeling, ook het weer was heel goed en er was heel veel volk op de been.

Sprokkeltocht:

Vandaag reed ik naar Borsbeke, waar de wandelclub Land van Rhode een tocht organiseerde. Het regende fel terwijl ik er naar toereed. Eenmaal aangekomen, deden we onze plicht, aten eerst nog een boterhammetje en begonnen we aan onze tocht.Men kon kiezen uit een 5tal afstanden. Het regende heel goed en we begonnen aan deze wandeling. Deze club staat bekend voor hun mooie parcours, en gaan de modder zeker niet uit de weg. De wandelaars waren gewaarschuwd. We kregen na de start al een eerste splitsing waar kleinste afstanden ons verlieten. Wij gingen langs Ketegem en beklommen nadien de Ravenskouterlos van waaruit we mooie zichten kregen op Burst en Morelgem. Van daaruit stapten we naar de steenbakkerij in Burst, waar de 10km en de 18km ons verlieten . De 2 grootste afstanden maken een omweg richting Bambrugge, steeds op onverharde paden(nu modderpaden), doch voor het dorp draaiden we af, over de Smoorbeek om ook de Steenberg te bereiken en langs hetzelfde pad als de 10 en 18km de rustpost in Zonnegem te bereiken.