Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag gingen we gaan wandelen naar Ghlin, een tocht van de club Les sans soucis. We vertrokken in de dichte mist richting Mons. Naarmate we ons doel bereikten was de mist bijna volledig weg. Aangekomen op onze bestemming, onze plicht vervullen(kaartje kopen en invullen) begonnen we aan deze tocht. Het was een tocht bijna volledig in de natuur. Ondertussen een telefoontje gekregen van het thuisfront om te zeggen dat het daar nog altijd heel mistig was. Wij konden ondertussen al een hele poos van de zon genieten en tevens van deze tocht.
Start vanuit het plaatselijk schooltje te Ghlin
De zon was er vroeg bij.
Rik van de plaatselijke club en Willy( de man van 150.000km)
Mooi zicht op het kanaal Nimy-Blaton
Het oude stationnetje van Ghlin
Dit was het decor van deze wandeling, het grootste gedeelte ging door het bos.
Dit was genieten
Dit kregen we regelmatig onder onze voeten geschoven.
La maison ronde, onze rustpost. Hier moesten we en lus maken
Hele mooie bosdreven
Aangekomen bij onze volgende rustpost. Opnieuw een lus maken
een steile afdaling
Nog een kleine km en we waren opnieuw aan onze startplaats.
Start vanuit de Gemengde Basisschool te Lokeren, de wandelaar kon kiezen uit een 3tal lussen. We vertrekken langs het Verloren bospark en daar is er al een splitsing. Er gaat een lus van 7km langss de Durme naar het Molsbroek. Daar kon de wandelaar nog kiezen om volledig rond het Molsbroek te stappen ofwel een korter gedeelte van 4km te wandelen.
Hier op weg naar het Molsbroek.
Het Molsbroek is een beschermd natuurgebied van 80ha groot. Het Molsbroek is een moerasgebied met een grote biodiversiteit. Het staat bekend om zijn in het wild levende watervogels en moerasplanten. Het landschap omvat onder andere moeras, broekbos, rivierduintjes, rietvelden en vochtige graslanden.
Heel rustig en mooi om er te wandelen. Het natuurgebied ligt ten oosten van de stadskern van Lokeren en wordt omringd door een 4,5km lange verharde wandeldijk. Ten NW van het Molsbroek ligt het reservaat de Bruylaers, en ten N daarvan ligt het Verloren Bos en het stedelijk Bospark.
Sinds 1986 is er een bezoekerscentrum aan de oostrand van het reservaat. Het gebouw werd in 2001 uitgebreid.
De bescherming van het natuurgebied verliep stapsgewijs vanaf de jaren 60. Op 16 december 1984 kreeg het Molsbroek als een van de 2 eerste gebieden in Vlaanderen het statuut van erkend natuurreservaat. Daarnaast is het Molsbroek gerangschikt als landschap.
In het Verloren bos hebben we het kasteel en het gerestaureerde koetshuis dat dienst doet als jeugd vakantiecentrum.
Terug aan onze startplaats. Na iets te hebben gedronken begonnen we aan de stadslus. We gaan verder langs het Charlottepark tot aan het station en door het park Terbeuken. We keren terug via het Verloren bospark naar de startzaal. Geniet verder van deze rustige weekwandeling.
Vandaag ging ik met Urbain wandelen in Ruiselede, de molenaarsgemeente. Een tocht van de wandelclub WSV Beernem die vanuit GIBJZ De Zande(Gemeenschaps Instelling Bijzondere Jeugdbescherming) hun 13° Zandetocht aanbood. Het was een weekdag wisselbekertocht gekruid met landelijke en bosrijke omlopen die de Vagevuurbossen, Sint Pietersveld, de Gulke Putten aandeed.
Het GIBJZ
We stapten de 21km en werden meteen het Wildenburg wandelpad opgestuurd. We passeerden de gebouwen van het Rode Kruis afdeling waar vreemdelingen een onderkomen hebben. Vooraleer we definitief aan de wandeling begonnen kon iedere wandelaar genieten van de gratis bevoorrading een Jenever of een frisdrank.
Nu stapten we verder langs eenasfaltweg tussen de uitgestrekte meersen om na een tijdje het Vagevuurbos te betreden.
Het Vagevuurbos is een domein van 220ha groot, samen met nabije Lippensgoed-Bulskampveld vormen ze het grootste boscomplex van West Vlaanderen, waarvan 90ha domeinbos en 230ha Provinciedomein. Het is een paradijs voor fauna en flora en dus ook voor de wandelaar. Het heide en boslandschap kunnen heel wat schuchtere dieren bekoren. Roofvogels, zoals de buizerd, de bosuil en havik vinden hier een ideale broedplaats.
Heel rustig om te wandelen
echt genieten van de stilte
Na een 6tal km te hebbengewandeld, mochten we via de Boskapeldreef een eerste keer rusten in de werkplaats van de Zande, onze centrale rustpost. Na iets te hebben gedronken, stapten we verder langs een kleine veldwegel, om dan uit te monden langs de uitgestrekte landerijen.
Wandelen op besneeuwde paden,het is eens iets anders.
Verderop werden we andermaal de bossen ingestuurd,terug genieten van de vele dreven en boswegels.
Na onze plicht te hebben vervuld begonnen we aan het laatste stuk van deze wandeling.
Om te beginnen met een lange dreef op weg naar de vervallen gebouwen van het vroegere"Radio maritiem", gebouwen nu in restauratie met bestemming bijzondere jeugdopleiding. Via het St Pietersveld wandelpad stapten we nu rond het militair domein en zijn verschillende radiotorens in de uitgesteekte meersen.
Radiotorens
Natuurdomein "De Gulke Putten", een natuurgebied van ruim 100ha, dat bestaat uit het zendstation, de predikherenbossen en het disveld.
Hier waren we op weg naar het Moordkasteel.
Een glimp van het Kasteel.
Terug bijhet vertrekpunt waar de wandeling begon. De zaal was meer dan behoorlijk vol. Gelukkig hadden we een tafeltje veroverd en genoten nog van een lekker drankje en reden dan heel tevreden naar huis.
Vandaag ging ik wandelen met Willy naar Westouter. Het was ook een beetje een speciale wandeling, want Willy ging de kaap van 150.000km overschrijden. We vertrokken vanuit zaal Utendaele en stapten richting voetbalveld, gingen door langs de flank van de Sulferberg en dan zetten we koers richting Rodeberg(leidraad voor deze wandeling)
GPS in aanslag om de juiste kilometers op te tekenen.
kerk van Westouter
Hierzie Johnny en Jacqueline
Eénmaal het voetbalveld te zijn gepasseerd, was het gedaan met de vlakte.Vanaf hier begon het heuvelachtig gedeelte en gingen we via verscheidene voetwegels en kleinere natuurstukken op zoek naar de centrale rustpost via de Baneberg en een del van de Rodeberg.
De zon probeerde de mist de kop in te drukken.
Vele drassige dreven kregen we onder de voeten geschoven.
Hier nog een zicht over Westouter
Welkom op de Rodeberg,het begin van enkele kleine klimmetjes.
Hier en daar waren de flanken nog met wat sneeuw bedekt.
Hier kregen we een drassig stukje te overwinnen.
Dit is echt naar de zin van onze Willy.
De Kosmos in vervallen toestand.
Mooie uitzichten.
Hie kwamen aan de centrale rustpost "De vakantiehoeve" op de Rodeberg. Na iets te hebbengedronken maakten we ons op voor een rondje Baneberg en Rodeberg.
Tussen de wijngaarden dalen we af naar het Domeinbos "Douvevallei"
Wie heeft dit opgehangen? Ondertussen kwam de mist terug opzetten.
Hier kwamen we bij de ingang van dit domein dat we een tijdje bleven volgen.
Uitkijken was de boodschap, want dit was eenheel drassig stuk.
We gingen terug bergop richting Baneberg.
Voor het ogenblik was de mist sterker dan de zon, die probeerde nu en dan een kleine prik te geven.
Willy gaf nog altijd het tempo aan.
Op deze plek had hij de kaap van 150.000km bereikt. Hiervan wist hij niks. Nog een 2tal kmen we bereikten opnieuw onze rustpost.
Ondertussen had de zon terug de bovenhand genomen enkonden we terug genieten van de mooie vergezichten.
Hier moesten we nog een stuk wandelen richting Kosmos waar de sneeuw nog bleef liggen.
Nog eens een zicht op deze vervallen glorie.
Zicht op de Catsberg
Na de 2° rust stapten we verder met de andere afstanden en wandelden we ook stukje in Frankrijk. Wat volgde was verharde wegen en paden zoals de wandelaar dat graag heeft.
Hier kwamen we terug in de bewoonde wereld en nog een kleine km te stappen en deze mooie tocht zit erop.
Terug bij de aankomst hadden ze opnieuw een affiche geplaatst om Willy te felicteren met zijn prestatie.
Hij werd uitbundig onthaald in de zaal met overdonderend applaus van de aanwezige wandelaars.
Hier met het voltallig bestuur van de plaatselijke club de Heuvellandstappers.
Hier met zijn vrouwke Christiaene en Doortje en ikzelf. Daarna nog wat gedronken en wat gekletst over zijn wandelcarriere. Proficiat Willy en hopelijk tot op 200.000km.
Vanuit de startplaats MPI in Eine wandelen alle afstanden via prosper de Maeght-standbeeld samen langs rustige wandelwegen tot aan de splitsing, daar gaan de 7km verder naar de rustpost te Nederename. De andere afstanden wandelen via de Reytmeersen naar de rustpost te Welden.
Standbeeld Prosper de Maeght.
Wie was Prosper de Maeght? Het was in 1849 dat de volksfiguur Prosper De Maeght zich te Eine kwam vestigen. Hij was handelaar in tabak en snuif, terwijl zijn vrouw - lucie Hespeels- haar brood verdiende als tapster van het café" De Casino". Het café is te situeren schuin tegenover het huidige café Casino te Eine.
Het gezin De Maeght kreeg 14 kinderen - 6 stierven al op jeugdige leeftijd. Hij was gedurende 45jaar dirigent van de Einse Harmonie, waar meerdere onderscheidingen in diverse muziekwedstrijden behaalde. Zelf was Prosper een knap klarinetspeler en begaafd baszanger. Zijn muziekaal talent werd ver buiten de gemeente gewardeerd. Zo werd hij onder meer"muziekbestuurder te Eename en Synghem". Hij verhuist naar de Nieuwe Casino in de Statiestraat(=huidige Ohiostraat). Hij sterft er op 2 oktober 1894. Hij is stichter van de Einse fiertel in 1854. De jaarlijkse koddige fiertel die oorspronkelijk een religieus geïnspireerde rondgang was, kende in het begin van deze eeuw een plotse heropbloei door het navolgende plezierige voorval. Mevrouw De Maeght ging op bedevaart naar Kerzelare en belastte haar man ermee tijdens haar afwezigheid op de voordeur te letten. Voor haar echtgenoot Prosper was deze opdracht echter geen beletsel om toch maar een pint te gaan pakken. Hij haalde de deur af, en plaatste ze op zijn kruiwagen en sleurde ze tot 's avonds laat mee op zijn achtereenvolgende herbergbezoeken. Sindsdien heeft de stoet"de fiertel van Eine" van wagens die meestal gebeurtenissen van het voorbije jaar uitbeelden, een ruim verspreide faam verworven. Prosper De Maeght kreeg een levensgroot standbeeld in het centrum van Eine.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
