Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Onder een stralende hemel stapten een 40tal Euraudaxers de 100km van Ohey. Het beloofde een pittige tocht te worden qua dalen en stijgen.We vertrokken vanuit de parochiezaal richting Bonneville en verder naar Mont Sainte Marie. Dit was een hele lastige beklimming. Daar hadden we al zo'n 21km afgelegd.Daarna ging de tocht verder naar Faulx-Les-Tombes(alweer zo'n beklimming) om dan aan te komen aan het bos. Daarna stapten we terug naar de parochiezaal in Ohey (40km) om onze maaltijd te nuttigen. Na deze, moesten we een lus maken van een 22km via Bousalle en Perwez om wederom aan te komen in Ohey. De warmte bleef aanhouden, de meter duide een 21° aan om 01u30.Terug na de rust hadden we een lus van 23km te verwerken in en om Ohey. Er is veel bos rond dit dorpje. Eenmaal terug van deze mooie lus was het tijd om ons ontbijt te verorberen. Nog zo'n 15tal km restte ons nog te gaan. Het eerste uur was in de felle regen, nadien klaarde de hemel uit en konden dan toch nog droog aankomen van deze mooie 100km.
aftellen naar het fluitsignaal wachten op onze baankapitein kerk van Ohey
regelmatig uitkijken waar men stapt
een beetje bescherming in het bos privébezit rustige wandelwegen
mooie zichten
rustig door de velden even halt houden voor een drankje
Dit is onze laatste dag in Oostenrijk. De reiskoffers klaarmaken en dan rest ons een kleine wandeling naar Norbertshöhe om daar onze allerlaatste dessert te nuttigen.Daarna zijn we nog naar het uitzicht van de Inn gewandeld om dan zo terug naar ons verblijf te gaan. De dag nadien zijn we nog eerst naar het hotel gegaan om er afscheid te nemen en ons lunchpakket te maken. Daarna zijn we terug naar België gereden. Tijdens onze terugreis hebben we regen gehad tot een stuk over Ulm in Duitsland. Daarna klaarde het op en was het aangenamer om te rijden. Na 12u rijden waren we terug aan ons huis. Aan alles komt er einde, we hebben er een prachtige verblijf gehad en gaan zeker nog eens terug.
Norbertshöhe
voorkant
zicht op Zwitserland rust maar uit
onze stuntvrouw voetbalveld van Nauders(kunstgras!) nog vlug een stempel nemen zal hij springen of niet? zicht op de Inn
Deze maal reden we met de auto naar Italië, om even te wandelen langs de Reschen en Haidersee. Onze 1° halte was de Reschensee. (Dit is een stuwmeer in de Zuid-Tiroolse gemeente Graun im Vinschgau. Het meer ligt op ongeveer 1520m hoogte, net over de Oostenrijks-Italiaanse grens, dicht bij de Reschenpas. Het meer is 6km lang en op de breedste plekken 1km breed. De opp.bedraagt 6,6km² en het meer bevat 120 miljoen kubieke meter water. De plaatsen Reschen, Graun en St Valentin auf der Haide liggen aan de oever van het meer.Het meer ontvangt water van de rivieren Etsch, Rojenbach en Karlinbach. Het water wordt afgevoerd door de Etsch. Het stuwmeer ontstond in 1950 na de bouw van een stuwdam tussen 1948 en 1950. Voor de aanleg van deze dam waren er nog 3 meren te vinden. Als gevolg van de dam kwamen het oorspronkelijke dorp Graun en een groot deel van Reschen onder water te staan. 163 huizen werden afgebroken en 523ha land werd onder water gezet. Heden ten dage herinnert de boven de opp. uitstekende kerktoren van Alt-Graun, de oude dorpskern van Graun, aan het vroegere dorp). Eventjes tot aan de kerktoren gewandeld , daar een foto genomen en reden dan verder naar de Haidersee in St Valentin auf der Haide.Daar hebben we rond het meer gewandeld. Daarna terug naar Nauders gereden en nog een kleine wandeling gemaakt naar de Nobertshöhe.
wagen geparkeerd aan de Reschensee zicht op het dorp
Normaal gingen we met hotel wandelen naar de Goldseen met een gids maar door te weinig deelnemers ging dit niet door. We besloten dan maar een wandeling te maken met onze sympathieke Noorderburen. De wandeling ging via Parditschof naar Bazahlerkopf op een hoogte van 2160m. Onderweg hadden we enorm veel pret. De mannen gingen op kop en natuurlijk hadden die een misser begaan.Dit wisten we maar bij de afdaling.Daarna ging de terugweg via de Labaunalm om zo Nauders terug te bereiken.
wandelen met Anja en Marco
mooi zicht de 3 kontjes nog een uur wandelen eventjes lachen voor op de foto we zitten al een heel stukje hoog
ik heb ook een foto van jou weeg je niet te veel?
moie afdaling allee nog een klein beetje klimmen(haha) onze stoere dames etenstijd
op naar de volgende klim BR>
joepie ik ben boven Doortje en Marco
Marco en Anja en mezelf
edelweis gevonden dit hadden de mannen niet gezien en de klim was behoorlijk zwaar is dit een krekel of een springhaan aangekomen aan de Labaunalm terug die mooie uitbaatster lekker hé dit ook maar dit is de mijne hoor onze sympathieke Nederlanders Marco en Anja terug naar Nauders
We gingen vandaag niet ver wandelen want er was onweer voorspeld. We stapten richting kleine Mutzkopf. Vanaf het beginpunt was het al klimmen tot we letterlijk boven waren.Het was een hele pittige klim door het bos. We hadden echt last van de mieren.Na een kleine stop gingen we verder via het natuurleerpad richting Losschrofen(grens met Zwitserland). Daar namen we de afdaling terug naar Nauders. Normaal gingen we een rust houden in Norbertshöhe maar de lucht was niet meer zuiver. We sneden een stuk van onze wandeling af en waren net op tijd voor het hevige onweer. Daarna was het de hele avond buiig.
onder de brug door
kabbelend water
zicht op Nauders
zijzicht tijdens onze beklimming het dorp ligt er verlaten bij
pech,niet open de lucht was niet zuiver meer begonnen aan de afdaling
natuurleerpad grens met Zwitserland
grenspaal, ik sta op Zwitserse grond
rarara hoe oud ben ik? zicht op de Zwitserse bergen
Mooie rustige wandeling van Larchenalm tot Kompatschof (1617m) en dan doorgewandeld via de weg Claudia Agusta tot aan de Italiaanse grens en dan terug tot ons verblijf in Nauders.
Vandaag gingen we de wandeling naar Plamort aanvatten. We hadden gehoord dat het een aanrader was. Na het ontbijt gingen we richting kabelbaan maar gingen te voet door richting Kompatschof(1617m). Via een stenen pad gaan we verder richting Reschen. Ondertussen zijn we de staatsgrens overgegaan. Onderweg krijgen we hele mooie uitzichten op de Reschensee en Haidersee. Boven kregen we bezoek van de koeien en paarden die daar stonden te grazen. Daarna begonnen we aan onze terugweg, over de heuvels heen. Wat verder via de Speichersteich( duivelse tanden)moeten we terug Oostenrijk binnen. Deze grote betonnen blokken met stalen punten is nog uit de tijd van Mussolini om pantserwagens tegen te houden. We volgen de weg verder richting Bergkastel om daar dan de kabelbaan te nemen naar Nauders. Tevreden terug in Nauders gingen we een koffie of thee drinken met een gebakje.
staatsgrens op Italiaanse bodem
eventjes kijken of we juist zijn mooi zicht op Italië
overal mooie bloemen
mooi zicht zal me moetenhaasten of ik ben ze kwijt zicht op de Reschensee
zicht op de Reschensee en verder op de Haidersee heel mooi uitleg over de verdedigingslijn tussen de 2 gebieden nogmaals een blik op het meer hier moeten we verder door tussen de paarden en koeien ze komen zelfs tegen op de foto hier deze weg volgen naar beneden de beruchtig Speicher steich grenspaal van Italië
hier zijn we terug op oostenrijkse bodem
op naar de kabelbaan hallo ik ben hier nog we zitten goed hier zijn ook paarden zicht vanop Bergkastel terrasje aan de kabelbaan vooraleer we terug naar Nauders afdalen
Wandeling terug vanuit het hotel met deze maal een vrouwelijke gidse. Een rustige en aangename wandeling via de Nauderse Hôheweg over flank van alpenweide(niet aan te raden met kinderen) naar Novelleshof en terug via de kruisweg naar Nauders met een klein bezoek aan het het slot van Nauders.
zicht op Nauders het kapelletje van Nauders
de hoofdkerk met begraafplaats van Nauders
mooi zicht bekijken hoe we het zullen aanvangen een steile klim
eindelijk boven nog een stukje klimmen
fier op de foto de Piz-lad achter ons
mooie bloemen maar afblijven
de kruisweg
eventjes binnengluren
het slot van Nauders
binnenkoer zie ze stralen!!! nog een woordje uitleg onze gidse Renate
Vertrekkend vanaf het hotel gingen wij door het dorp richting Parditschof(heel de tijd klimmend) en vandaar naar de Labaunalm, om daar eventjes te rusten alvorens we verder stapten tot op de Fluchtwand. Eenmaal boven aan de Fluchtwand vonden we voor de 1°maal edelweis. Hier hadden we een hoogte verschil van meer dan 900m overwonnen. Vanop de Flucht wand kon je recht naar beneden kijken, zo'n kloof van ongeveer 1300m diep. Niet voor mensen met hoogtevrees. Dit is ook een aanrader van wandeling. Het was heel mooi weer en hadden een prachtig zicht over de omgeving.
door dorp naar de wandelborden op weg naar Parditzschof
mooi weer mooi zicht op de bergen rust nu maar een beetje en jij ook
aan Parditzschof aangekomen het kapelletje
in de verte ziet men de Fluchtwand rechts
aangekomen bij Labaunalm de mooie uitbaatster
wachten op onze bestelling
op weg naar de Fluchtwand bij de koeien
en het zijn er veel nog een weide doorkruisen edelweis hier zijn we op de top van de Fluchtwand mooi zicht terug naar beneden grimmige rotsformatie
terug aan de Parditschof mooi uitzicht
het kapelletje binnenin Parditschof een geknelde geit kerk van Nauders
Vandaag gingen we het een beetje kalm aanpakken. We gingen met een Vlaamse familie een vlakke wandeling doen op Bergkastel(2173m hoog) We namen de berglift naar boven . Daarna begonnen we aan onze rustige wandeling. Het weer daar boven was terug iets mistig, maar niet koud. Veel uitzichten waren niet goed zichtbaar door de bewolking, maar we genoten toch van de wandeling. Eenmaal de wandeling erop zat dronken we daar iets en namen dan de kabelbaan opnieuw om af te dalen. Daarna gingen we nog eens naar het hotel om onze koffie met gebak en nog wat na te praten.
boven op Bergkastel zicht op de omgeving
deze wandeling gingen we doen gelieve dit nummer te volgen op weg mist neemt de mooie zichten weg
rustige paadjes vlonderpaden
jammer ban de bewolking
hier met onze Oost-Vlaamse vrienden tussen de koeien wat kom jij hier doen dames aan de praat hier een stukje de Oost-Vlamingen een lekkere dessert
wat zie ik daar ik heb wat gezien dit is geen sneeuw maar een hoopje zout
naar beneden via de kabelbaan
zo'n 800m hoogte verschil met beneden
hier terug in het hotel voor onze dagelijkse koffie met of zonder gebakje erbij.
We vertrokken aan het hotel met alweer onze goede gids Robert naar de Grote Mutzkopf. In het begin was het weer ietsje mistig. Onderweg vertelde onze gids indien het weder zo blijft dat we niet naar Dreilandergrenzstein maar via de Grote Mutzkopf zouden wandelen, omdat het te slecht was. Eenmaal dicht bij de berg, gingen we richting Grunen See en dan verder naar de Schwarsen See en kwamen terug via Riatzshof. Het was terug een mooie wandeling, deze keer konden we meer van de natuur genieten dan van de bergen.Eventjes meegenieten van de foto's.
lage bewolking hier de grote weg oversteken van Nauders naar de Italiaanse grens onze groep beslissing om niet naar de top te gaan mistig eventjes een woordje uitleg van de man in het rood Mutzkopf in de mist rare bloemen
een afdaling hier kwamen we aan de Grunen See
eendjes voederen richting naar de Schwarzer See een mooie vangst een karper gevangen hier een stuk lager was het weer mooi eventjes genieten aangekomen aan de Schwarzer See naar ginder?
mooi eendje het wolkendek klaarde uit
op de terugweg nog een praatje maken met een Vlaming Laatste blik op de bergen rustig grazen
Vandaag gingen we met het hotelbusje en de gids naar Melag in Italië voor een prachtige wandeling .We reden naar een hoogte van 1900m en vandaar trokken we de bergen in tot 2500m. We wandelden over de Lantauferer Höhenweg naar de Weisskugelhutte. Het was een pittige klim van zo'n 600m hoogte verschil. Nu en dan een kleine halte om even op adem te komen en een foto te maken van de prachtige zichten. De laatste klim tot aan de hut was er éen om u tegen te zeggen. Eindelijk boven aangekomen hadden we een prachtig zicht over de Italiaanse Alpen. Daar maakte de gids een groepsfoto en konden onze magen bevredigen. Na dit alles was de tijd aangebroken om onze terug aan te vatten. Onze gids vroeg wie er hoogtevrees had, want we gingen dalen langs het Gletsjerleerpad.
Het dalen nam meer tijd in beslag dan het stijgen, men moest goed uitkijken voor het uitglijden. Sommige paden waren akelig, niet naast u kijken voor de diepe afgrond. Ook hier werd er nu en dan een kleine rust ingelast. Toen we bijna beneden waren begon het een beetje te regenen(natte sneeuw). Gelukkig was dit van korte duur. Eindelijk beneden was het terug mooi weer. Bekomen van deze wandeling genoten we allemaal nog van een lekkere kop koffie of iets anders. Alleen ging ik deze afdaling niet doen, aangezien er boven een bordje stond met "afdalen op eigen risico". Gelukkig hadden we een gids bij die het allemaal in goede banen leidde. Het is wel een aanrader om deze tocht te doen.
parking in Melag in Italië, gids was aan het bellen op weg naar ons avontuur
besneeuwde toppen
oversteek riviertje de wandelpaden
langzaam naar omhoog wandelen richting naar de hutte hier begon het al steiler het wolkendek neemt toe nog klimmen
we zien de sneeuw dichterbij komen nog een stukje klimmen alvorens ons doel te hebben bereikt groepsfoto genomen door de gids aan de Weisskugelhutte
bijgebouw van de hutte hier zijn we op 2557m hoogte eventjes poseren
begin van de afdaling
stenen paden, oppassen voor het uitglijden niet naast u kijken
riviertje dwarsen richtlijnen volgen van de gids
over brugje en het wandelpad volgen
nogmaals het riviertje mooie zichten smalle paden voorzichtig is de boodschap
nog tijd om alles op een foto te plaatsen onze tegenkomers
laatste stuk van de afdaling wat doen jullie hier? nog een laatste blik op de bergen eindelijk beneden op weg naar de parking waar ons busje staat. Wij hadden er van genoten om deze wandeling mee te doen.
We reden met het hotelbusje naar Kajetansbrücke voor de start van deze wandeling. We wandelen onder de Kajetansbrücke door en houden de Inn aan onze linkerzijde. Deze weg gaat verder over een mooi bospad, de Inn stroomopwaarts volgend. Na een tijdje volgt een "adventure parcours" met touwbrug over de Inn, maar deze nemen we niet, en vervolgens komen we uit aan de doorgaande weg van pfunds naar Vinadi( Zwitserse grens). deze weg volgen we een tijdje en slaan links naar beneden af (wegwijzer Altfinstermunz). Wederom door het bos bereiken we deze oude grenspost(vesting) welke deels te bezichtigen is. Daar kregen we een filmpje te zien hoe het er vroeger aan toeging aan de grens met Zwitserland. Na deze uitleg gingen we terug door het bos aan de andere zijde van de Inn. Na een pittige klim kwamen we terug aan de grote weg waar we terug opgehaald werden door het hotelbusje. Het was een leerzame tocht.
vertrek vanop de camping
zicht op de camping onder Kajetanbrücke de Inn
nogmaals de Inn hier kregen we terug een woordje uitleg er waren ook veel krekels aanwezig
wederom wat uitleg
zicht op de vesting
de vroegere tolbrug aan de grens met Zwitserland kijkje in de vesting zicht vanop de bovenverdieping
mooi weer Eenmaal terug van onze wandeling deden wij nog er eentje bij. Hier zicht op het slot van Nauders. Nauders lekker in de zon
Dit was een wandeling met de eigenares van het Hotel. We vertrokken aan het hotel met een 15tal mensen richting Selleskopfen.We stapten naar een hoogte van 1650m, zo'n 300m klimmen. Onderweg kregen we regelmatig een woordje uitleg van onze gidse. Eenmaal op onze bestemming hadden we een mooi uitzicht op Nauders en omgeving. Na wat te hebben gerust begonnen we aan onze terugweg naar het hotel waar we gratis onze koffie of thee met gebak konden verorberen. In de late namiddag deden wij nog een kleine verkenning in het dorp.
kabbelend beekje in de gemeente
zicht rond Nauders Nauders gezien vanaf de flank Piz-Lad Zicht op de Inn mooi uitzicht hoogste toppen in de wolken pittig klimmetje door de grot voor de durvers
14 daagse reis Oostenrijk 24-07-2011 tot 07-08-2011
Dag1:
We vertroken om 3u15 in de morgen naar Oostenrijk, zo'n 985km rijden tot onze bestemming in Nauders. Vanaf Charleroi tot de Luxemburgse grens was het rijden in de regen. Dat beloofde al niet veel goeds, maar gaande weg verbeterde het weer.Toen wij de Oostenrijkse grens overschreden, kocht ik daar een vignet en tankte de wagen vol. Vanaf het station tot aan de Fernpass was het file rijden. Eens deze te zijn voorbij gereden verliep alles terug normaal. Uiteindelijk waren wij terplaatse rond 16u25. Eerst ons registreren en dan uitpakken. Daarna was het tijd om te gaan eten. Na dit nog eventjes in het dorp wandelen en dan onder de dekens na zo'n lange tocht. Voor morgen stond er een wandeling van het hotel op het programma.
ons verblijf in Nauders vooraanzicht onze kamer
Dit is het hotel waar wij het avondeten kregen. Wij verbleven in het bijhuis zo'n 400m verder. zicht op de eetzaal
inkomhall van het hotel
zicht vanuit onze kamer in het pension besneeuwde flanken
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
BR>
