het te volgen traject



























Na iets te hebben gedronken gingen we verder naar de volgende rust. We wandelden via een mooi stuk natuur richting Bon Secours.


Ondertussen was de zon al aardig van de partij.



Heel rustig om er te wandelen.





















Hier zijn we aangekomen in Bon Secours. Bon Secours  is een dorp en deelgemeente van Péruwelz. het ligt tegen de Franse grens en is vooral bekend als bedevaartsoord. Bon Secours was een gehucht van Péruwelz. In 1907 werd Bon Secours afgesplitst  van Péruwelz als een zelfstandige gemeente, uitgebreid met wat grondgebied van de gemeente Blaton. Bij de gemeentelijke fusie van 1977 werd Bon Secours een deelgemeente van Péruwelz.

De neogotische Onze Lieve Vrouwebaseliek Bon Secours is op de top van een heuvel gebouwd. het is een centraalbouw in de grijze kalksteen uit de buurt. Ze werd tussen 1885-1895 gebouwd volgens de plannen van François Baeckelmans.

Hier leefde vroeger  Fernand Bachelard, beter bekend als de reus Atlas. In de jaren zestig was de reus van Bon Secours een figuur die tot de verbeeldoing sprak. In de streek rond Kortrijk wilde iedereen wel eens die immens grote man(2,40m) gaan bekijken. West Vlamingen die toen een bezoekje brachten aan het café herinneren zich vooral dat Fernand Bachelard vaak naast zijn moeder zat, dat je er souvenirs kon kopen in een shop en dat in het hele dorpscentrum stikte van het volk. Vandaag is het massatoerisme er volledig verdwenen.



Ook het zwerfvuil ligt hier om te grijpen.

Echt schandalig dat men dit hier aantreft in de bosjes.

Het was een rustige tocht met een heel gevarieerd parcours.

Start vanuit de refter van de steenbakkerij.

We volgden eerst de 23 (2°maal.) Dit was een korte lus van 3.5km dwars door de kleiputten en de visvijvers.

Hier een zicht over de site.

Het was lichtjes wat mist en de zon probeerde er zich door te priemen.

Geniet even mee van de mooie zichten.



We liepen door het natuurreservaat van de kleiputten.

Zicht op de visvijvers.



Heel rustig om er door te wandelen.

De mars der kleiputten loodst u kriskas langs de paden van de moerasvlakte. Een gebied waar we ongetwijfeld oog in oog komen te staan van vele vogels, maar evenzeer van een boeiende fauna en flora. De natuur observeren is hier nadrukkelijk de boodschap.













Na een doortocht door de kleiputten kwamen we terug aan de staartzaal. na een koffie te hebben gedronken begonnen we aan het langste gedeelte van deze wandeling




De Leievallei tussen het Waalse Komen en de Franse grens vormt een pratisch onbewandeld traject. De rechttrekking van de Leie zorgde voor een hertekening van het landschap, waarbij de eertijdse kronkelende meanders voortaan een prachtig stukje wandeloase vormen, zowel voor of achter de Schreve. Op ons parcours bewandelen we een stukje Neerwaasten aan belgische zijde en een stukje Frelinghein aan Franse zijde.



Ook hier was het heel rustig om te wandelen.











Dit stukje natuur loodste ons naar het jaagpad langs de Leie richting Frelinghein en Deulemont.







Aangrekomen aan de rustpost op Frans grondgebied.



Daarna wandelden we verder richting Waasten via Deulemont naar onze volgende rustpost. Ook deze keer kregen we veel te zien.








De kerk van Waasten(Warneton)

Na onze 2° rustpost moesten we nog een 6tal km wandelen tot de aankomst. langs rustige wegen en veldwegels bereikten we na enige tijd terug onze startzaal. Het was een mooie en rustige wandeling.

De rustpost



Het kasteel van haltinne. Het kasteel is een indrukwekkend vierhoekig gebouwmet hoektorens en omringd door slotgrachten. Dit kasteel werd in de eerste helft van de 17°eeuw gebouwd op bestaande fundamenten van een vroeger kasteel. De geldmoeilijkheden van de bouwheer en de latere bewoners hebben vele jaren lang hun stempel op de geschiedenis van het kasteel van Haltinne gedrukt. Van Geraard van Groesbeek, die na de bouw tussen 1635 en 1647 onder de schuldenlast gebukt liep, tot de familie Goer de Herve, die er 123jaar woonde, was geen eigenaar bij machte hoge verbouwingskosten te dragen. Om die reden heeft het kasteel haast geen veranderingen ondergaan en is uiterst  gaaf bewaard gebleven. Het ingangshek van het kasteel van Haltinne werd ongevraagd voor het koninklijk kasteel van Ciergon gesmeed door een siersmid uit de streek van Ciney. Daar Leopold II de prijs te hoog achtte, werd het een paar jaar later aangekocht door Gustave Dumont,de nieuwe eigenaar van Haltinne. Al werd de oorspronkelijke koningskroon weggewerkt, haltinne kan sindsdien terecht bogen op een koninklijk hek. Het kasteel is niet toegankelijk.

Het was een heel geslaagde wandeling. We kregen een mooi parcours en het weer was prachtig.

De eerste 4km stapten we nog met wat motregen door de rustige paden en dreven naar Oostwinkel.







Aangekomen aan de rustpost, daarna maakten we een mooie lus.

Via rustige paden wandelden we richting het keigatbos.






Het Keigatbos  ligt op de grens tussen Knesselare(in deelgemeente Ursel) en Zomergem(in deelgemeente Oostwinkel). Eén van de natuurgebiedjes die binnen het Keigatbos liggen, een boscomplex van ongeveer 80ha, noemen we 'het Keigat'. Het is 8ha  groot en ligt op de grens Ursel en Oostwinkel. Het bestaat uit een dennenbosje, een wei en akkers. Tot nu toe is de biodiversiteitswaarde van het Keigat eerder gering voor wat je meestal van een natuurgebied verwacht. dat komt vooral omdat een belangrijk deel nog 3 jaar in pacht is bij een landbouwer. Het bosje wordt al beheerd door natuurpunt. het is een naaldbos met een ondergroei van lijsterbes, vlier, sporkehout en hazelaar.

Na de doortocht door dit stukje natuur gingen we terug naar de rustpost in Oostwinkel via rustige dreven.



Daarna was het parcours meer afwisselend naar Ronsele.



Ook op de terugweg naar Zomergem was het heel afwisselend, dus voor elk wat wils.

Bekende gezichten?

Hier zijn we dan terug aan de polyvalente zaal, die gelegen is aan de sportterreinen van Zomergem. Het was een rustige en mooie wandeling.

het startsein

Via enkele kerkwegels gingen we op zoek naar het bos.

Na een korte tijd gingen we voor het eerst het Bos van Baudour in.

Enkele verkleurde varens sierden het bos.

Vele van deze paadjes kregen we voorgeschoteld. Ideaal voor de wandelaar.

En zo ging het nog een tijdje door.

In de verte de industrie zone, gelukkig gingen we niet in deze richting.

kerkje van Villerot



het parcours was heel gevarieerd.



Hier kwamen aan bij de eerste rustpost van deze wandeling in Les Etangs des Ides,

In de kantine van de plaatselijke visclub konden we wat drinken. Vlak buiten de visvijver trokken we opnieuw de natuur in.

Voor het eerst kregen we een lichte beklimming, we volgden dit smalle pad een tijdje.



Ondertussen was de grijze bewolking volkomen verdwenen en maakte plaats voor wat zon.



We kregen regelmatig mooie zichten te zien.










Het was echt genieten van deze wandeling en ook de zon deed deugd.

Mooie herfstkleuren sierden de bossen.

Hier liepen we langs de buitenkant van het bos.

Dit zijn nog bushokjes die we niet meer tegenkomen in Vlaanderen. Nu kregen we wat asfalt tot aan de volgende rust, maar dit was van korte duur.

Hier in dit dorpje was onze 2°rust bij iemand van de club.

Daarna was het terug een en al natuur dat we kregen.











Onze laatste rust in een plaatselijk schooltje.


Via een kleine steeg stapten we terug richting Baudour

Enkele mooie wandelpaden en dreven leiden ons naar het eindpunt in parc Communale van Baudour.





Vanaf hier was het nog een 1,4 tot het einde.

Hier waren we terug aan de startzaal, binnenin heerste er een gezellig sfeertje, we stempelden ons wandelboekje af en konden tevreden huiswaarts keren. Onderweg kregen we enkele fikse buien, maar de goden waren goedgezind tijdens deze mooie wandeling.