Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
We moesten vandaag een eind terug wandelen naar Zamudio. Na een klein uurtje bereikten we terug de kerk San Martin de Artega van Zamudio. Het was een korte etappe, we hadden nog één steile klim te verwerken alvorens we in Bilbao aankwamen. Na het passeren van de kerk was het licht stijgend en steken een vierbaans over. Daarna stapten we we hier rechts parallel aan en begonnen we voor het grote hek op het onverharde pad links omhoog aan de laatste klim naar Bilbao. Soms door het bos,dan weer door open terrein kwamen we op een asfaltweggetje waar we verder liepen. We volgden deze weg en sloegen af naar een bospad omhoog. Iets later zagen we een bord met de volgende tekst: Calzada de los Zamudianos(de weg van de mensen uit Zamudio). Direct daarna bevinden we ons op het hoogste punt (350m), waar we op een voetpad door een recreatiegebied boven Bilbao wandelden. Een beetje later krijgen we een blik over deze stad. We begonnen te dalen en tot de kathedraal was alles ok. Vanaf daar was de markering zoek en via de politie kwamen we weer op het juiste pad. Via het bureau van toerisme kregen we een stadsplan en dan ging alles vlotjes. ondertussen maakten we gebruik van een mooie stadswandeling te maken. Na deze wandeling stapten we verder naar onze albergue. Eenmaal deze te hebben gevonden installeerden we ons en deden we wat schrijfwerk. Wij moesten samen met nog enkele andere pelgrims het eten zelf maken. Het was een gezellig boel daar met al die verschillende talen.
Hoogteprofiel De Iglesia de San Martin de Artega
Het bospad omhoog voor de laatste klim voor Bilbao
Een eerste blik over Bilbao Basilica de Begoña inzicht in de kerk
het trappenpad naar deze kerk
ook hier zijn er de typische smalle straten
ook heel veel beelden hier zijn we op weg naar het Guggenheim museum.die gelegen is naast de rivier. eventjes naast meneer poseren. de fameuze spin
hier de ingang van dit museum. Het symbool van het nieuwe Bilbao: het Guggenheim museum. Het museum was het topstuk van een complex infrastructureel project dat de hoofdstad van Vizcaya moest veranderen van een grauwe industriestad in een plaats die openheid uitstraalt. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de ria die door een grote hersteloperatie nu functioneert als de longen van de stad in plaats van als riool en de plantsoenen met wandelpaden langs de rivieroevers die korte metten hebben gemaakt met de oude pakhuizen en haveninstallaties.
We verlieten na de wandeling de stad en begaven ons naar de albergue, ook de markering liet soms ons in de steek. Na enige tijd waren we op onze bestemming.
Hier aan onze eettafel met een lekker etenje, alles hebben we zelf gedaan.
Vandaag een middelmatige etappe qua lastigheid. Relatief vlakke trajecten afgewisseld met lichte stijgingen. grotendeels goede paden, enkele stukken langs hoofdwegen. De route door Gernika en bij de Ermita de Santa luzia aan de uitgang van de plaats zijn slecht gemarkeerd. Hoewel we een van de dichtst bevolkte agglomeraties van het Baskenland naderen(bijna de helft van de Basken leeft in agglomeratie Bilbao), overheerst tot vlak voor Bilbao het landelijk karakter met mooie landschapsimpressies.Het was bewolkt weer, maar aangenaam om te wandelen. We verlieten Gernika via enkele oude gebouwen. Na een korte maar hevige klim, wordt het een mooi bospad met een gematigde stijging. We kregen vandaag ook enkele modderpaden,en het hoogteverschil van deze etappe is 830m klimmen en dalen. Normaal gingen we slapen in Zamudio, maar de plaatselijke albergue ging pas op 1 ei open. Dus we kregen de raad om verder te gaan naar Derio, deze lag niet op de officiële route, maar enkele kms verder. Zogezegd zogedaan, we gingen richting Derio. Na een hele poos besloten we toch nog even te vragen waar die jeugdherberg lag. Een man wilde ons met zijn auto daar heen brengen,we stemden toe. Dit was het begin van helse rit. Die man reed met 1 hand en in de andere zijn telefoon, reed soms links van de weg en ook door een sans unique. Uiteindelijk kwamen we een enorm gebouw en dit bleek onze slaapplaats te zijn voor deze avond.
Hoogte profiel We verlaten onze albergue in Gernika via een bospad begonnen we aan onze steile maar heftige klim. Ook deze keer kregen we veel bos.
Bewolkt maar goed wandelweer. mooie uitzichten
ook hier enkele eucalyptussen
af en toe wat modder af en toe wat gemiezer oppassen voor het glijden
Hebben veel oude en zieke bomen gekapt.
Dit is de kerk van Zamudio. Zamudio is een van de rijkste gemeenten van Spanje dankzij zijn technologiepark waar veel ondernemingen gevestigd zijn. Maar al die moderne technologie is niet in staat de monumentale kern te verbergen die wordt gevormd door de San Martinkerk, met zijn enorme karakteristieke houten portaal en de Torre de los Malpica, alweer zo'n mooi voorbeeld van een versterkt huis dat typerend is voor de adel die het maatschappelijke en politieke panorama domineerde in het middeleeuwse Baskenland. Inkom van dit enorm gebouw
Hier werden we afgezet door die wilde driver. Een enorm complex en wij sliepen in een deel van dit gebouw die dienst doet als internationaal jeugdherberg met zijn tweetjes!!! Hier een zicht op dit gebouw.
Een opstijgend vliegtuig vanaf de luchthaven van Bilbao. Morgen trekken we verder naar Bilbao. Moeten dan een 4tal km terug gaan tot aan de kerk van Zamudio.
Vandaag was het een korte etappe, maar heel afwisselend. Deels ongemakkelijke, steile paden(bij regenweer echte moddergoten) en deels weggetjes. gelukkig was het mooi weer met zo'n 21°. Een etappe van grote landschappelijke schoonheid. Het heuvelachtige terrein opent afwisselende doorkijkjes, daartussendoor duikt het pad steeds weer het schaduwrijke loofbos in. Daarbij passeert de pelgrim slechts enkele gehuchtjes, die de landelijke indruk eerder onderstrepen dan verstoren.
Hoewel de tocht na Markina een mooie wandeling is over een door bomen omzoomd pad met een klim naar de alto de Gontzegarai(bergpas) merkt de pelgrim dat, omdat men door de provincie Vizcaya wandelt, het profiel van de bergen steeds glooiender wordt. de zee is nu ver weg omdat de kustlijn zich naar het noorden uitstrekt door de invloed van kaap Matxitxako en de pelgrimsroute een stuk afsnijdt op weg naar Bilbao.Het is bijna voortdurend een afdaling, zodat onze voeten kunnen bijkomen van de dag van gisteren. Aan het andere eind wacht Gernika, van oudsher de zetel van het Casa de Juntas (provinciale overheid) van Vizcaya, aan de monding van de ria van de Urdaibai. Hier kwamen veel reizigers samen die per boot in Bermeo arriveerden om van hier de camino de Santiago del Norte te volgen. Vandaag was het 400m klimmen en 700m dalen.
We lieten Markina Xemein achter ons en begonnen aan onze tocht
eventjes poseren
We volgden verder de mooie paden De zon begon door het wolkendek te boren genieten van de kabbelende beekjes
hier en daar wat mist
Geboortegrond van de familie Simon Bolivar. Bevrijder van Zuid Amerika, maar hij werd geboren in Caracas,Venezuela. Zijn verre betovergrootvader die in de 16°eeuw vertrok naar Zuid Amerika op zoek naar geluk omdat hij niets van het familiefortuin geërfd had, kwam hiervandaan. Mooi in het kleine dorp is het museum gewijd aan de held van Colombia en ingericht in een van de vroegere huizen van de familie. terug een mooi zicht deze paden zijn al voor een stuk droog
Hier passeerden wij Zenarruza Bij het binnengaan van de vervallen poorten van de enige kloosterkerk van Vizcaya, gesticht in de 11°eeuw, voelt u de adem van de geschiedenis. Het complex ligt aan de voet van de berg Oiz en heeft een bevoorrechte positie in het religieuze leven van Vizcaya. Zenarruza bereikte zijn hoogtepunt in de 16°eeuw en heeft, ondanks talloze gebeurtenissen en branden, zijn interessante kerk uit de 15°eeuw behouden.De kerk heeft een groot houten voorportaal en een vierkante kloostergang in renaissancestijl. Hier zwaaien trappisten de scepter en zij waren de eersten die de pelgrims gastvrijheid boden in dit bergachtige gebied van Baskenland.
terug enkele stenige paden
heel rustig om daar te wandelen, op het gefluit van de vogeltjes na is het er muisstil.
hier en daar een oversteek door het water.
mooi uitzicht
Hindernissen onderweg.
een veulentje Urbain had waarschijnlijk grote dorst. ook ik Hier aangekomen in Gernika
Rond gewandeld in het park
een zeer oude eucalyptus
Gernika, een plaats die jammerlijk bekend geworden is door het bombardement dat de Duitse vliegtuigen op de stad uitvoerden in de 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog, een tragedie die uitgebeeld is op het gelijknamige schilderij van Picasso. Gernika neemt een speciale plaats in bij de steden in deze provincie omdat het de zetel van de provinciale overheid is, Casa de Juntas. Het Casa de Juntas, in het hooggelegen deel van het dorp, is het symbool voor heel het Baskenland. vandaag sliepen we in Albergue Aterpetxea de Gernika. Morgen stappen we verder naar Derio.
Na het ontbijt vertrokken we met regen voor een zware tocht. Tot Markina Xemein veel en soms hele steile beklimmingen en afdalingen en vooral bij nat weer, deels slechte paden , deels kleine weggetjes. Afdaling ca. 3km voor Markina is extreem glibberig en stenig! Daarna waren er betere paden. De St. Jacobsroute buigt van de kust af naar het binnenland. Bijna 25km wandelen we in grote afzondering door bossen en velden. Behalve bij Markina liggen er enkele gehuchtjes. Vandaag moesten we 1000m klimmen en 700m dalen.
Hoogteverschil We vertrokken met de regen. Zicht op de bergen Hier begonnen we aan de beklimmingen Mooie uitzichten, jammer van de regen. Ermita del Calvario zoals de naam zegt: de Calvarieberg kapel.
Oppassen voor het wegglijden.
Stenige en glibberige paden, we moesten uitkijken.
Af en toe stopte het met regen zoals hier , we kregen een mooi uitzicht. Onze volgende paden die we onder onze voeten kregen. Bosrijk gebied, we kwamen op niemand tegen, we hadden ook nog niet kunnen stoppen om iets te drinken.
Ja Urbain, hier zit geen vis in. We begonnen aan de afdalingen
Het einde van de regen is in zicht
Onze albergue voor deze avond.
Hier in Markina Xemein zijn er veel historische gebouwen. het eerste plaatsje in Vizcaya waar de pelgrimsroute doorkomt werd in 1355 gesticht door Don Tello, heer van Vizcaya. Hoewel de tekenen van de moderne tijd te zien zijn in de buitenwijken is in de straatjes in het centrum de middeleeuwse sfeer van vroegere ommuurde burcht bewaard gebleven. We slapen vandaag in een privé albergue Augsto, een sobere en eenvoudige maar goed. morgen trekken we verder naar Gernika.
Zarautz(Spaans Zarouz) is het Hawaï van het Baskenland. Als de zee voor het ca. 2km lange zandstrand tekeer gaat, dan storten onverschrokken surfers zich in zee, op zoek naar de perfecte golf. Dit langste strand van de provincie Gipuzkoa werd in het midden van de 19°eeuw ontdekt door de aristocratische High Society van Spanje, in het bijzonder koningin Isabel II, en opende daarmee een lucratieve inkomstenbron: het toerisme. Tot dan toe leefde Zarautz van de landbouw, de scheepsbouw, de kustvisserij en de walvisvangst. Dit laatste is in het stadswapen vertegenwoordigd: naast een burcht en een leeuw prijkt daarin een dikke walvis.
We verlieten Zarautz en stapten richting Deba. We volgden een heel eind het wandelpad langs de kust.De etappe tot Getaria liep op het voetpad naast de kustweg.Zeer afwisselend tot Getaria.Hoogteverschil: 700m klimmen en dalen
We verlieten Zarautz in de motregen
Hier kon men een trui verdragen, een sterke bries was de oorzaak ervan.
Mooi uitzicht Dit dorp is één van de historische havens van Guipùzcoa, de geboorteplaats van Juan Sebastian Elcano, de stuurman van Magelhaes die de eerste reis rond de wereld maakte. prachtige zichten over de kust
Zumaia (Spaans Zumaya) ligt ingebed tussen de groene, glooiende heuvels en de meanderende rivierarm van de Rio Urola. Waarschijnlijk ontstond de eerste nederzetting rond een klooster.
eventjes poseren zie graag de vrouwkes hier enkele smalle steegjes
We wandelden door prachtige natuurstreken Zelden zagen we anderen
Op de juiste weg naar Deba
Aangekomen in Deba waar we naar onze slaapplaats gingen. We sliepen in het oude, gerenoveerd stationnetje. Echt tof. Morgen trekken we verder richting Markina Xemein.
Vandaag wacht de pelgrim weer een hele wandeldag met uitzicht op zee op zijn tocht over de Mendizorrotz, een bergketen die parallel loopt aan de Cantabrische kust. Onze dag begon met een serieuze klim naar de berg Monte Igueldo. Tot Orio onrustig hoogteprofiel, daarna kleine heuvels tussen Orio en Zarautz. Grotendeels kleine weggetjes, zelden paden. We werden beloond met enkele prachtige vergezichten. Een landelijke etappe met mooie uitzichten op de kust en het binnenland tussen Donostia en Orio.
Hoogte profiel. Vandaag moest er 570m geklommen en gedaald worden. Naar Monte Igueldo Zicht van de berg
Het was goed wandelweer Urbain in aantocht onze paden
heel veel afwisselende ondergrond van de paden.
genieten van de natuur en eventjes uitblazen zichten op het binnenland Hier waren we aan het afdalen
Zicht op de camping waar we overnachten. Onze kamer. We sliepen in Gran camping de Zarautz. Er waren 14 bedden en we sliepen er met 4 mensen. In de namiddag deden we een strandwandeling in Zarautz. Dit is wat anders dan onze Belgische kust.
hele mooie zichten
Daarna begonnen we aan wat klimwerk op onze terugweg naar de slaapplaats. Zichten vanaf de beklimming. We hadden 441 trappen gedaan, daarna nog een lang steil pad omhoog tot aan de camping. Nogmaals een zicht van bovenop de laatste trap. Zarautz , echt een toeristenplaats aan de kust van Guipuzcoa, waar het wemelt van de tradionele herenhuizen en moderne vakantiewoningen. Op een wandeling door het oude centrum van de stad wordt u verrast door een paar fraaie gebouwen.Het is het leukst om het dorp door te lopen over de kustpromenade, waar het altijd levendig is met veel flanerende mensen, badgasten en surfers. Echt genieten terug op onze camping.
Hier nog wat schrijfwerk alvorens in ons bed te kruipen. Morgen gaan we verder naar Deba.
Irun wordt al in 1203 genoemd als een plaats die bij Fuenterrabia hoort.Het feit dat het een grensplaats was waar reizigers langs moesten, zorgde voor een flinke groei en toenemende welvaart vooral door het internationale treinstation,een van de twee spoorwegovergangen door de Pyreneeën tussen Spanje en de rest van Europa.
We vertrokken rond 6u40 en begonnen aan een tamelijke zware en lastige tocht.De zon was al vroeg van de partij. Deze tocht begon mooi, maar na een goed uur wandelen, volgden de beklimmingen en afdalingen, elkaar snel op. Na ruim 13km kwamen we iets tegen om te eten.
Hoogteverschillen het verlaten van de albergue Peregrinos Amigos del Camino Ons eerste mooi zicht We waren hier eenzaam en alleen
wandelvriend Urbain
onze wandelpaden
Onze eerste blik op de kust
Voor we het trappenpad afdalen , krijgen we een fotogeniek uitzicht over de Ria (rivier, die naar de zee stroomt), haar door 2 rotskliffen omgeven monding en de beide vissersstadjes.Beneden lopen we links op de minipromenade over de Plaza de San Juan naar het eind van de weg op de Plaza de Santiago met aanlegsteiger van de veerpont, die ons in enkele minuten naar Pasai San Pedro overzet. Veer die van de ene kant naar de andere de mensen overbrengt. Vanaf de aanlegplaats wandelen we schuin links in de smalle steegjes van de oude stad. Nogmaals een blik op het veer.
Vlak na de Pasai San Pedro krijgen we een schitterende kustroute.
eventjes de tijd nemen om te genieten van dit prachtig uitzicht.
Nog een blik op de zee we zijn aan het afdalen door het bos van Monte Ulia. We krijgen hier een mooi zicht over de beroemde zandige baai La Concha van San Sebastian.
hier stapten we over de baai
Vele mooie beelden in deze stad. We zochten naar wat markeringen die ons uiteindelijk tot bij onze albergue juventil Ondarreta la Sirene brachten.
We vertrokken op 23 april om 5u30' richting Rijsel om daar de tgv te nemen. Een clubgenoot(Dany) voerde ons naar Eura Lille, we hadden de trein om 7u13'. We dronken daar nog een koffie en begaven ons daarna naar de bewuste trein. Namen afscheid, en verdwenen in de TGV.We kwamen aan in Bordeaux rond 12u37'. We hadden daar 3u de tijd tot onze volgende trein.Onze volgende TGV bracht ons tot aan het station van Irun. Van daaruit een 200 tal meter te wandelen tot aan onze slaapplaats. Het was daar 24° warm en dit beloofde veel goeds voor de komende dagen. Na ons te hebben geïnstalleerd gingen we op zoek naar een restaurant. Terug aangekomen was het tijd om te slapen, want morgen beginnen we aan onze tocht.
Vandaag mag ik voor de allerlaatste keer een verslagje op de blog zetten. Mijn taak zit er dan op, rest ons alleen nog te wachten op de thuiskomst van de pelgrims.
JP stuurde volgende sms:
Vanmorgen niet te vroeg opgestaan, op het gemak ons ontbijt genomen en dan waren we weg naar onze eindbestemming. Het weer was optimaal, 25° warm. Er was veel volk op de been. Je zag van alles, vermoeide en onverwoestbare wandelaars en pelgrims. Iedereen wilde aankomen in Santiago.
Rond 14 u was het zover, de basiliek voor ons, een hele ontlading. Oef, wederom een zeer geslaagde onderneming. In Santiago nog vlug wat foto's genomen. Morgen halen we onze welverdiende Compostella ( diploma) op. Onze tickets hebben we ook al op zak. We konden een plaats bemachtigen op de bus voor donderdagmorgen rond 11u30'. Vrijdag komen we dan terug thuis.
Vanavond bouwen we een feestje met ons drieën, de chinese is er ook nog bij, en gaan nog eens lekker uit eten. Morgen zullen we dan onze chinese compagnon uitwuiven aan het station, hebben een klein aandenken gekocht voor haar. Vandaag overnachten we bij de paters, net zoals 2 jaar geleden.
Zo, Urbain en ik willen ook nog iedereen bedanken voor de vele steunmomenten onderweg. Het was een zware maar héél mooie Camino del Norte en Primitivo. We hebben er van genoten en zien jullie weldra weer terug in ons vertrouwde belgenland.
Gracias y adiós
JP en Urbain
Zo, dit was dan het allerlaatste berichtje. Mooie liedjes blijven inderdaad niet duren en aan alles komt een einde. We kijken al uit naar vrijdag om hen met open armen te ontvangen. Frieda en ik zijn alvast benieuwd naar hun verhalen, anekdotes en foto's van deze onvergetelijke tocht van om en bij de 840 km in 33 stapdagen.
Vanmorgen zijn we gestart zonder ontbijt, want het was een lange etappe van 33km. Na een 6 tal km te wandelen kwamen we aan in Boente en namen daar een ontbijt. De zon was heel vroeg van de partij en het beloofde een warme dag te worden. Na het ontbijt besliste ons Chineesje dat ze verder de tocht alleen zou doen, daar ze pijnlijke voeten had. We zouden elkaar terug zien in de albergue aldaar. Zo gingen Urbain en ikzelf alleen door. Het parcours was heel gevariëerd, we kenden het reeds van 2 jaar terug. Ook wij wandelden op een gezapig tempo en stopten regelmatig om iets te drinken.Rond de middag, net iets buiten Arzua, aten we iets kleins. Daarna stapten we verder richting Pedrouzo. Ondertussen was de temperatuur opgeklommen tot een 27°. We hadden niet altijd schaduw, en de stukken in de blakende zon waren niet altijd een pretje. We kwamen ook meer mensen tegen op deze weg.We zagen nu meer mensen dan de eerste drie weken van onze tocht. Rond 16u zijn we dan aangekomen in Pedrouzo. We slapen in dezelfde alberge of 2 j geleden. Ook zijn er veel nieuwe bijgekomen. Na ons te hebben ingeschreven hebben we ook een bed besproken voor ons Chinese vriendin. Ondertussen dronken we iets en na een hele poos kwam ze aan. Terug naar de albergue, gaan douchen en een restaurant opgezocht voor ons avondmaal. Ook onze Duitstalige Belgen waren daar. Na het eten had de Chinese een verrassing in petto. De bazin van het restaurant kwam met een chocolade taart en op die taart stond Urbain zijn leeftijd op. De kaarsjes branden en het hele restaurant zong mee met ons van Happy birthday. De tranen stonden in de ogen van onze opa, bijnaam voor Urbain. Daarna nog veel gelachen en de tijd was aangebroken om naar ons bed te gaan. Morgen de allerlaatste dag van onze tocht, enkel nog 21km te gaan tot Santiago. Morgen meer nieuws over het verloop van de tocht.
Vandaag onze laatste etappe van 33km afgewerkt.Morgen op ons gemak naar het eindpunt van deze wondermooie tocht. We hebben veel genoten van deze trip, ook heel wat mensen leren kennen. Het was de moeite waard. Vandaag was het terug heel warm zo·n 27gr.Voor morgen ook hetzelfde weer, zodat we deze camino in schoonheid kunnen afsluiten.Morgen gaan onze vrouwkes weten wanneer we zullen thuiskomen. Doortje zal terug het verslagje schrijven van vandaag.
Voilà, hier ben ik dan met het kleine verslag vanuit de Camino. Jp kon zelf ook aan de blog om iets te schrijven maar liet de eer aan mij over om het verslagje erop te plaatsen. Teken dat hij nog steeds content is van de blogschrijfster. Nog een paar dagen resten mij om deze taak te volbrengen, daarna mag ik op blogrust.
Hun tocht van vandaag was terug heel mooi. Het was een gevarieerde etappe en de weergoden waren ook goed gezind. Zo'n 24° en veel zon kregen ze vandaag.
De pelgrims zijn aangekomen in Melide en overnachten in een prachtige albergue. Daar beschikken ze over internet alwaar JP meteen gebruik van maakte, om iedereen te bedanken op de blog, die hen de voorbije weken gesteund hebben.
Ze bevinden zich op de Camino Frances, 53 km verwijderd van Santiago. Morgen verloopt de etappe naar O Pedrouzo, terug ongeveer 33 km.
Zo, beste familie en vrienden, hun einddoel is in zicht. Nog 2 stapdagen resten hen om Santiago te veroveren. Het was alweer een fantastiche belevenis. een vijtal weken zijn ze samen onderweg geweest, als gezworen kameraden. Dit kunnen ze alweer op hun palmares schrijven en hun rugzak vol herinneringen en foto's delen met familie en vrienden. We kijken al uit naar hun thuiskomst en zullen volgend weekend het glas kunnen heffen op een geslaagde, zware maar heel mooie camino.
We zijn vandaag aangekomen in Melide. We hebben voor het ogenblik heel mooi weer. Doortje zal het verslag van vandaag op de blog schrijven. Morgen gaan we verder naar Pedrouzo, terug 32km. Onze voorlaatste etappe van deze mooie camino. Dinsdag komen we dan aan in Santiago en bespreken dan onze tickets voor de terugreis. We danken onze vrienden die deze trip hebben gevolgd.
We zijn aangekomen in San Roman de Retota. Het was een etappe van 20 km. Het weer is momenteel uitstekend, zo'n 23°. De tocht zelf verliep veelal langs de weg, anders dan we gewend waren. Halverwege hielden we nog eens halt om dan de rest af te wandelen.
Vóór de albergue was er nog een winkel alwaar we meteen onze voorraad in deden. Dan naar de albergue, een eenvoudige, maar we hebben een bed en kunnen er eten. Morgenochtend krijgen we ook een ontbijt. Morgen staat een etappe van 31 km geprogrameerd en, eventjes vóór Melide, gaan we over op de Camino Frances.
Vandaag valt er ook iets te vieren. Mijn wandelvriend en compagnon, Urbain, is jarig. Dit laten we natuurlijk niet zo maar voorbij gaan. Honderden km verwijderd van het vrouwtje zal hij toch een klein feestje krijgen, daar zorg ik wel voor. We drinken er al ééntje op.
Groetjes vanwege JP en Urbain
Dit berichtje bereikte het thuisfront per sms. Nog steeds zorg ik ervoor dat de vele familie en vrienden, dagelijks op de hoogte blijven van wat er zich afspeelt in het noorden van Spanje. Steeds deed ik dit met veel plezier. Volgende week komt er een einde aan. Nog 3 stapdagen resten hen tot hun eindbestemming Santiago. Daarna wacht hen nog een lange terugreis met de bus.
Het thuisfront mag zich beginnen opmaken voor hun thuiskomst en zullen héél nieuwsgierig zijn naar al hun verhalen en foto's die een blijvende herinnering zullen zijn aan een fantastisch avontuur.
Saludos y hasta mañana y Urbain un feliz cumpleaños
Terug, zoals elke dag, met de nieuwsflash die ik kreeg vanuit de camino. JP smst hetvolgende:
Als ontbijt at ik 2 sneetjes brood en zijn dan gestart met volle goesting, want het zware werk is achter de rug. Nu hadden we een overgang naar de Camino Frances die we, na Melide, gaan bewandelen.
Vandaag kregen we alweer een mooie tocht met heel veel afwisseling. Ook de zon was gul vandaag met een temperatuur van 26°. We zijn aangekomen in Lugo. Als overnachtingsplaats namen we een mooie albergue aan de rand van de stad. Onze afstand die we vandaag overbrugden was 31 km.
Morgen trekken we verder naar San Roman de Retota, een tocht van 20 km.Zitten in de laatste rechte lijn naar Santiago. Nog zo'n 100 km te gaan.
Zo, hou jullie op het thuisfront allemaal goed wij doen wel de rest.
Groetjes, JP en Urbain
Ze doen dit heel goed en zien hun eindbestemming iedere dag een beetje dichterbij komen. De laatste 100 km, morgen beginnen ze eraan.
Le deseamos un buen viaje a Santiago de Compostella.
De pelgrims zijn nog steeds onderweg en stellen het nog altijd goed. Dit blijkt toch uit hun verhalen telkens opnieuw.
Na het ontbijt vertrokken ze als laatste uit de albergue. Het was wat aan de frisse kant, amper een graad of 5.Ze kregen een gevarieerde etappe met veel bos. Na verloop van tijd kwam de zon piepen maar door de wind bleef het toch frisjes.
Ze stapten vandaag 26 km en zijn aangekomen in Cadavo Baleira. Het is een vernieuwde albergue waar ze een goed bed kregen. De chinese, die al de hele tijd met hen meewandelt, maakte tapa's klaar. Morgen volgt een etappe naar Lugo.
Zo, alweer goed nieuws uit de camino en met de groeten van
Dag iedereen, ik ben hier terug met de nieuwsflash uit Fonsagrada. JP smst het volgende:
Hola, Vandaag gestart met lichte regen en 9°. We moesten nog éénmaal een piek van 1000 m over. De klim was lang maar niet bruusk omhoog. Er volgde dan een afdaling. Jammer van de regen en de mist, zo kon ik niet veel foto's nemen.
Hier in Fonsagrada aangekomen stapten we naar de albergue. We verschoten allebei een beetje. We overnachten in een supermoderne albergue, met alles erop en eraan voor de prijs van amper 10. Een welkomsdrink, handdoeken en zelfs een donsdeken.We zijn dit niet gewoon.
Morgen wandelen we verder naar Cadavo Baleira in de streek van Galicië.
Groetjes van ons beiden.
Zo dit was alweer een kort, positief berichtje uit de Camino. Op naar de volgende zou ik zeggen. Het gaat nog steeds goed en we duimen verder dat de rest ook goed verloopt.
Er zijn nieuwe berichten aangekomen uit Spanje en ik zal die, zoals iedere dag, terug overbrengen op de blog. De 2 stappers blijven ons verbazen en zijn steeds enthousiast, over de etappe die voorbij is, en benieuwd voor wat nog zal komen. Wij blogvolgers lezen dagelijks met plezier hun verslagje want het boeit ons telkens om hun belevenissen te lezen. Het loopt niet altijd van een leien dakje voor hen, de ene tocht verloopt al wat beter dan de andere. Iedere dag is weer een nieuwe uitdaging.
JP stuurde het volgende met zijn gsm:
Oef de laatste, zware etappe is achter de rug. Het is hier wat aan de frisse kant, amper 12°, en het regent. We hadden een steile klim te verwerken en een lange afdaling waar geen einde leek aan te komen. We overnachten in een mooie albergue en de winkel is vlakbij.
Morgen staat de etappe naar A Fonsagrada, een tocht van 27 km, op het programma en komen dan al in de regio Galicië. Dit is de laatste provincie die we aandoen.
Er zijn op deze route 2 nieuwe albergues bijgekomen. Vanaf nu zijn de tochten minder zwaar. Nog 1 weekje en we zijn in Santiago.
Kreeg alweer nieuws om neer te tikken op de blog. Het blijft spannend tot het eind. Wel één ding is zeker, ze zullen het niet voor niks krijgen. Een camino met alles erop en eraan maar de 2 stoere pelgrims slaan hun of liever stappen er overal door.
Berichtje luidt als volgt:
Vanmorgen vertrokken we in de mist en na een uur of twee kwam de zon er door. Toen we ons aan de andere kant begaven moesten we de hele tijd afdalen in de hardnekkige mist. Het was heel gevaarlijk want het zicht was beperkt en op de losliggende keien was het geen pretje. Enfin, we hebben dit ook tot een goed einde gebracht.
We zijn dan aangekomen in het hol van Pluto. Er is hier, behalve de albergue, niks, één en al natuur. Geen winkel of restaurant. We vonden iets in de albergue en hebben dit gegeten. Vanavond nog een stuk fruit.
Morgen nog een zware etappe tot Grandas de Salime. Nog 198 km verwijderd van Santiago de Compostella. Zo, vele groeten aan iedereen van de peregrinos.
Na een lange terugreis uit Saarland heb ik toch nog tijd om het nieuws uit de camino mede te delen. De pelgrims zijn nog steeds onderweg en naderen stilletjes Compostella. Sms van JP klinkt als volgt:
We kregen een zware etappe vandaag maar wel een mooie. Het was puffen en zweten bij zo'n 30°. Het waren pittige klimmetjes, rond 20% stijgingspercentage, en ook de afdalingen waren de moeite. We kregen veel keipaden te verwerken.
We vonden een albergue en hebben eerst wat gerust voor we aten.
Morgen nog een zwaardere etappe tot La Mesa, zo'n 27 km verder. Nog zo'n 220 km te gaan.
Zo, dit was kort uit Spanje, groetjes en tot morgen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
Het was heel gevaarlijk want het zicht was beperkt en op de losliggende keien was het geen pretje. Enfin, we hebben dit ook tot een goed einde gebracht.
